``Gül!!`` Kulaklarımda çınlıyordu adım. Kalbim heyecanla dolmuştu ama tepki veremiyordum. Bütün duygularımı anlatmaya yetecek kelimeler yoktu içimde. Ben neredeydim, kaybolmuş muydum bir anda? Hayatımın ellerimden kayıp gidişi gözlerimin önüne sürüklendi. Küçük bir toz bulutu zihnimin önünü kapattı. Nefes sıklığım ölümün pençesinde dolandı. Neden ben diye düşündüm, neden bu kadar çaresizlik vardı hayatımda. Vücudumun acısını bana unutturan tek şey üzerimde hissettiğim annemin dokunuşlarıydı hayalimce. Kendimi avutmaya küçükken başlamıştım. Annesizlik insana bu kadarını borçluydu çünkü. Şimdi sesini duymamla yaşadığımı hissediyordum tekrardan. Beni bilmediğim uçurumun kenarına çıkarıp alan o adam bana daha fazlasını vermişti. Uzaktan duyuyordum adımı haykırışını. Bu koca ormanın içinde çınladı ismim kulaklarımda. Ben miydim o? Endişeyle sesini titreten o acı ben miydim? Onu görmüştüm kırık toprakların etrafında. Koşar adım geliyordu bana sanki yerde canıyla cebelleşen kendisiydi. Belli belirsiz bakışımda korku gördüm. O belirsizlikte bile yana yakılan elinden kayıp giden bazı şeylere şahit oldum. ``Gül!`` Bedenimin yanına diz çöktü. ``İyi misin?`` Yüzümü avuçlarının arasına aldı kırmaya korktuğu bir kuru gül gibiydim. Elleriyle saçlarımı kenara itti. Her yanım toz toprak içindeydi. Ağzımı açtım kısık sesimle nefesler çeke çeke: ``Yekta?`` Dudaklarımı zar zor oynatıp konuşmaya çalıştım. Bedenimin yorgunluğu ben buradayım dercesine bağırıyordu. ``Benim Gül, dayan güzelim dayan bitti yanındayım.``

Canını kaybettiği gün özgürlüğüne kavuşursa bir insan ne gelir başına ya da kimin başına ne getirir? Hiç keşfetmediği yerleri başka bir kişiliğe bürünmüş bir kadın keşfetmeye kalkınca gideceği yeri ya kana bular ya da kan olur... Bir baba onu öldürmeden canını aldıysa bir daha birine güvenebilir mi? Kendi mi yara olur yoksa yara mı açar? Küçük Dide büyür mü? -Büyür... -Ama aynı kalmaz, Ahsen Dide olur...

Asher 4 yaşındayken ailesinin düşmanları tarafından kaçırılır ve onu İngiltere`ye göttürürler asher onu kaçıranların ellerinden kaçarak bir yalının önünde durur ve o yalı sahipleri tarafından bulunur. Ve sahiplenilir Aile asheri kanından canından olarak bilerek onu kendi soylarına alırlar herkes çok mutludur taki o güne kadar

Elis ve Akay aileleri tarafından küçük yaşta yetimhaneye bırakılan iki çocuktur. Bir gün bir adamın Elis`i evlat edinmesi ile ayrılırlar fakat kaderin onlara farklı bir yol çizdiğini henüz bilmezler.

"Aa tövbe tövbe, sevgili falan ne diyon abi sen ayıp günah, çarpılırsın bak." "Milletin içinde bana sevgilim derken hiçte ayıpta günahta değildin, hayırdır." Daha önce tatsız bir karşılaşma yaşadığınız kişi sizinle aynı sınıfa düşerse ne olur?

Kemancı, oturduğu mahallede her gün iş çıkışı keman çalmaktadır. Ondan şarkılar çalmasını isteyen bir kız vardır. Her ikisinin hayatı da birbirlerinin hayatlarına çok benzemektedir. Zaman geçtikçe birbirlerine karşı duygular hissetmeye başlarlar. Ancak önlerinde mutluluklarını engelleyecek insanlar vardır.

Belirsizlik ne kadar da zordu. Bunu normal birine derseniz anlamayacaktır. Çünkü insan bunu ancak belirsizlik çukuruna düşünce anlıyordu. Birde eğer yaşadığınız belirsizlik sevgi üstüneyse eğer ona hiçbir söz söylenmezdi işte... *** Ben Mir Ulaş Koçhan; iki yıl önceye kadar herkesten uzak, kendi başına sadece derslerine odaklanan Mir Ulaş. Şimdilerde ise belirsizlik çukuruna düşmüş, gözü sevdiğinden başkasını görmeyen Mir Ulaş... *** Her şey 2 yıl önce bu liseye geldiğimde başladı. İnsan hani bazen bir şeyleri hisseder ya ben bu liseye geldiğim adım attığım gün anlamıştım buranın bana iyi geleceğini ama bende bilemezdim hayatımın anlamını burda bulacağımı... *** “Seni düşünmek güzel şey, ümitli şey, Dünyanın en güzel sesinden En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey... Fakat artık umut yetmiyor bana, Ben artık şarkı dinlemek değil, Şarkı söylemek istiyorum...” ~Nazım Hikmet

"Oğluşum, sonunda evin yolunu bulmuş." "Oğluşuna sahip çık, kızımın peşinde dolanıyor."

Almanya`ya gitmesi için yanında birine ihtiyaç duyan Melisin, yaşadıkları, yeni tanıyacağı insanlar hayatında nasıl değişiklikler yapıcak? "Sana yardım ede bilecek tek adam benim" dedi bana dik dik bakarak. "Senin gibi kendini beğenmiş birinden yardım istemiyorum" dedim "Ben kendi başımın çaresine kendim bakmasını bilirim". Cebinden bi kart çıxarıp Resepsiyon bölmesine koydu"İhtiyacın olunca ara küçük hanım"

Kız ve erkeğin haramlara bakmamaya çalışıp karşılaştıkları ve helal yoldan birbirlerini sevmeye başladıklarının hikayesi bi erkeğin kırıcı konuşmadığı hikayemi okumaya hazır mısınız?

"Sanki hiçbir şey uyaramaz, içimizdeki sessizliği. Ne söz, ne kelime, ne hiçbir şey. Gözleri getirin gözleri."

Bazen neden yaşadığını düşünür insan ben de düsünüyodum bugün o gün dü yaşama sebebimin olmadını farkettiğim ve herşeyi bitirdim gündü saat 8 civarlarıydı ve ben kendimi denize bıraktım...

"Bu çocuğu tanıdığımı hissediyordum. Çok yakından tanıdığımı... Sanki benim bu çocukla bir hikayem olacaktı ve bu hikaye Ya yaşanmıştı yada yaşanmak üzereydi..."

Sırlar ile dolu iki geçmiş... Bir kaza sonucu hafızasını kaybeden Cansu ve o kazada kaçırılıp esir düşen Emre... Ani bir bilgi ile Emre`nin tutulduğu yerin bulduğu bilgisi gelir, Cansu tam hatırlamasa bile ekip arkadaşlarının anlattığı kadarıyla zihninde bir şeyler canlanmıştır, şimdi tek yapması gereken Emre`yi kurtarmaktır. YILLARIN SIRRI ÇOK YAKINDAAAAA SİZLERLEEEE🥳✨

Farklı bir yer, farklı bir ülke, farklı insanların olduğu bir yerde, canlarını vatan için ortaya koyan askerlerdi onlar.Savaşın ortasında tanışan iki asker. Bundan sonraki hayatları sizce nasıl olur? Kitap kapağını tasarlayan kiri @kirimu arkadaşıma çok teşekkür ederim. :))

053***: Selam... (Görüldü) 053***: Demir ben. (Teslim edilmedi) 053***: Oha amınakoyayım bir kimsin diye sorsaydın. 053***: Peki. Geçmişin gölgesinde kalan bir kadının, anonim bir yazışma ile aşka olan inancını yeniden keşfettiği bir kurguyla karşınızdayım. Bittiğinde hepinizin yüreğinde bir tebessüm olacağına eminim. Texting bir kurgudur, bölümler kısa ama sık gelir. Haftada en az 4 bölüm atmaya çalışacağım. Umarım seversiniz.

yıllar sonra tekrar karşılaştılar...

Ya olursa, ya kırarsak bir birimizi?" "O zaman bekleyeceğiz." Şaşkınca nefesimi verdim. "Neyi? Neyi bekleyeceğiz?" Gözleri bir anlığına gözlerime tutundu. Ellerimin bile hissizlikle sınandığı o anlar da yalnızca onun gözlerinin her bir santimini ezberlemek için kalbimin attığını hissettim. Çölde serap bulmak değildi bu... Nefes almak, su içmek, yemek yemek... Hiç biri gibi hissettirmiyrodu bu his. Onun gözleri yaşanması gereken koca bir hayat ve sonsuza dek kaçılmsı gereken bir seraptı. Gerçek olamayacak kadar hayal... "Birbirimize geri dönmeyi..." Elleri usulca saçlarımı sevdi, içim bin parçaya bölündü. "Bekleyeceğiz

-gitme Taha beni burda bırakma Küçük çocuk küçük kızın ellerini tuttu. -Gitmem lazım melek. Burda kalamayız. İkisinde neredeyse ağlayacaktı. Ama ağlamamalılardı.çünkü hayat onların ağlamaması gerektiğini en baştan öğretmişti....

Barışı getirmek için illa birilerinin ölmesi bir savaş çıkması gerektiğini çok geç anlamıştım...