Mahalle kurgusu* Karganın kanat çırpışlarının ardından kulaklara Manolyanın masalı uğuldadı...

Bu hikaye, geçmişi ve karanlık sırlarıyla örülü iki karakterin, karşılaştıkları her zorlukla birbirlerine yaklaşıp uzaklaştığı bir mücadeleyi anlatıyor. Deniz Tamer, bir araştırmacı ve savaş muhabiri olarak adaletin peşinden giden, cesur ve idealist bir kadındır. O, bir konu üzerine araştırmalar yaparken, bir örgütün hedefi haline gelir ve dağlarda terkedilmiş bir eve hapsedilir. Ancak bu, onun pes etmesini engellemez; zekası ve kararlılığı sayesinde, kaçmayı başarır. Kaçtığı dağların en yüksek noktalarından birinde, eski bir kaçak olan Demir’le tanışır. Demir Yalın, geçmişinde büyük bir travma yaşamış, karanlık bir geçmişe sahip bir adamdır. Bir mimar olarak hayatına başlamış, ancak ailesine ve çevresine duyduğu sadakatle, suç dünyasının derinliklerine sürüklenmiştir. Örgütle olan ilişkisi ise onu Deniz ile istemeden bir araya getirir. Her ikisi de birbirinden gizlerken, geçmişlerinin izlerini birbirlerinin hayatlarına taşırlar. Gerilim ve gizemin derinleştiği bu hikayede, hem Deniz hem de Demir, birbirlerine güvenmekte zorlanacak, duygusal duvarlar ve çatışmalar içinde yol alacaklardır. Bir yanda Deniz’in kaybolmuş bir dünyaya karşı cesur duruşu, diğer yanda Demir’in karanlık geçmişine dair taşıdığı yük, onları hem birbirlerine hem de geçmişlerinin gölgelerine daha da yaklaştıracaktır. Not= Kurgumun her hakkı bana aittir, çalınması ve kopyalanması durumunda mahkemenin soğuk duvarları ile karşılaşılması kaçınılmaz sondur. İyi günler✨ @dadaaa

"Birinin hayal bildiği öbürünün tek gerçeğiydi."

“Kendimi hiçbir yere ait hissetmediğim bu dünyada ki savaşım, bitti.” Rozerin Sarya Taşkın’ın başına yıllar önce talihsiz bir olay gelir. Abisi cezaevine girince, babasını da kalp krizinden kaybeder. Kasaba büyükleri birleşip, onları Şanlıurfa`dan sürgün etmeye karar verdiğinde tek çareleri kabul etmekti. Yolları yabancısı oldukları İstanbul`a düştüğünde, tekerlekli sandalyeye mahkum olan annesi ve iki kardeşinin tüm sorumluluğunu üstlenmek zorundadır. Mücadeleyle geçen dokuz yılın ardından, hapisteki abisinin genel af sonucu çıkması hayatındaki tüm dengeleri alt üst edicekti. Trabzon’lu köklü bir ailenin kızıyla evlenmek istediğinde, karşılığında bekar oğulları için kardeşlerinden birini şart koşarlar. Bunu duyan Rozerin, vefa borcunu ödemenin bir yolunu bulmuştur. Peki, ya hayatın bambaşka bir planı varsa ?

KİTABIMIN KOPYALANMASI YASAKTIR! İki ayrı insanı bir araya getiren sevmedikleri babalarıydı İç Mimar olan Efsun Işık Aksoy sarhoş olduğu zaman bir kağıt imzalar ama imzaladığından haberi dahi yoktur Karadeniz Mafyası Olan Alaz Ege Soylu sevdiği kadınla uzun zaman ayrıyken evlendiğini öğrenir Lakin Gayeyi sevmeyi bırakan Alaz resmi nikahlı karısına Aşık olur Bir süre sonra elinde Hamilelik belgesiyle gelen Gaye yüzünden Efsunun Doğum günü olan 10 EYLÜL gününde boşanırlar "Savaş yeni başlıyor kocacığım"

Karadeniz, adının ağırlığını taşıyordu; siyah ve kudretli. Dalgaları, öfkesini kayalara savurarak hesap sorar gibiydi. İçinde tutamadıklarıyla birlikte dışına da savurarak geri toplayarak geriye çekiliyordu. Geride bıraktığı göçük, kırılmış ve yıpranmış sessiz bir iz gibi yere tutunuyordu. Ben o göçükte, hayatta kalmaya çalışan son kum tanesiydim. Yaşamla ölüm arasındaki o dar geçitte sıkışıp kalmıştım. Unuttuğum ne varsa hatırladıklarımdan daha ağır bir şekilde üzerime koca bir dalga gibi gelecekti. Bunu ne şimdi savaşırken ne de yaşarken anlayabildim; ben bunu kudretli dalgaların arasında boğulurken anladım. Boğulduğum kara sularda hiç ummadığım bir anda bir el kıyıya doğru çekti beni. Ve ben, o ele tutunarak kalmayı değil, o ele bağlanarak var olmayı seçtim. Karadeniz’in göğsünde sakladığı sırlarla örülü, acı, hayatta kalma ve yeniden doğma üzerine bir hikâye. ☸☸☸ ❝Senin gücün Göçmen Kızı, sesinle değil sessizliğinle titretir dünyayı; zira bazı kadınlar bağırmadan da devrim yapar. Ve sen susarak bastığın toprağa, boğulduğun denizlere, yandığın ateşlere ve tüm bu dünyaya adını öfkeyle kazıdın.❞

Deli dalgalar gibi vurdun yüreğime, bir çift göz yaktı kavurdu beni, bu dağlara haykırsam aşkımı dağlar hayran kalırdı sana...

90lar ve 2000ler kurgusu Adana’da yaşayan Gülce ve Mersin’de yaşayan Cihangir’in hikayesi . “Narenciye bahçesinde gördüm seni Gülce. Binbir çeşit turuncunun içinde bana ait olabilecek tek turuncu sendin.”

Zeynep, küçük yaşlardan itibaren hayatın zorlu yüzüyle tanışmış, ailesine destek olabilmek için gençliğini işlerle geçirmişti. Üniversite hayali ertelense de asla vazgeçmemiş, sonunda kazanmayı başarmıştı. Tam her şey yoluna girmeye başlamışken, üçüncü sınıfın sonunda annesini kaybeder. Zeynep’in tek dayanağı olan annesi artık yoktur. Babasının onu, kendi yaşında bir adamla evlendirme isteği ise bardağı taşıran son damla olur. Kaçmaktan başka çaresi kalmayan Zeynep, bir gün kendisini ölümün eşiğinden kurtaran Aras’la yollarının yeniden kesişeceğinden habersizdir. Belki de bu karşılaşma, hayatının en büyük sınavı olacaktır… "Kimi zaman bir kaçış, aslında yeniden başlamaktır..." Kitabımın tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kopyalanması ve paylaşılması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

— Elanur’un sessiz çığlığı, Toprak’ın dağ gibi susuşuna çarptığında… Yıllar sonra köye döndüğümde, dağların başı yine dumanlıydı. Çocukluğumu, annemin kokusunu, ve en çok da adını bile anmadığım o bakışı taşıyordu rüzgâr. Toprak… Beni hiç tutmadığın ama hiç de bırakmadığın yerden yıllar sonra geçiyorum şimdi. Seninle göz göze gelince her şey yanıyor içimde. Ama biliyorum, bu defa da susacağız. Biz çünkü hiç konuşmadık, Biz sadece baktık. Ve sonra hiç bakmadık bir daha. Ben şehirden kaçtım, ama sen hâlâ dağın yamacında duran bir bekleyiştin. Bir yarım kaldık, bir yarım sevdik, ve her ikimiz de biliyoruz: Bakarsak, dağılırız. O yüzden… Bakmayalım göz göze.

"Dünya adaleti bulamıyorsa, biz bulalım kürt kızı" "Ucunda ölüm olsada" haklılığıyla tekrar ettim "ucunda ölüm olsada" . . .

İki laz bir araya gelirse ne olur. Çevik kuvvet polisi ve üniversiteli bir kızın inişli çıkışlı bolca inatlı hayatına göz atalım mı? Deniz gözlü kız ile Orman gözlü adamın karadenizin dalgaları gibi hırçın aşkı. Biraz kızalım biraz üzülelim. Bolca da gülelim. Ee hazırsanız başlayalim

"Bir kader,bin düğüm.." ⚓️

21 yaşındaki Öyküm, bir gece ders çalışmak için gittiği kütüp haneden evine dönerken daha önce karşılaşmadığı bir adamla karşılaşır ama, bu adamın ona yıllardır aşık olan bir mafya lideri olduğundan habersizdir...

Birgün babama "Keşke bizde Karadeniz`de yaşasaydık, orası çok güzel" demiştim. O yaşta bilemezdim imkansızlığı. "Malesef" demişti babam. "Biz buraya aitiz. Burası bizim memleketimiz" demişti. Üzülmüştüm, severdim oraları. Ama kaderi değiştiremezdik diyemiyorum. Benim hikâyemde buda mümkün. Gelen bir aramayla ben artık Karadeniz`e ait olmuştum.

Yetişkin içerik, argo ve şiddet bulunmaktadır. Bunu bilerek okumaya başlayın lütfen. "Adını söylemedin." dedi. Güldüm. "Bir daha karşılaşacakmışız ya. O zaman söylerim." O da güldü. "O zamana ben öğrenirim zaten." "O halde kendine iyi bak Tunga." Bana sadece Yiğit adını söylemişti. Ben Tunga deyince bakışları merakla bana döndü. "Benim kim olduğumu biliyormuşsun!" Arabadan geri çekilip el salladım. O bana şaşkın şaşkın bakarken Sıtkı amca eski arabasıyla köy yoluna çıktı.

"Aslında bu hikaye şimdi başlamamıştı. Geçmişte bu hikayenin içindeydi..." Düzenlenecektir.

Eskiden dost olup babalarının işleri yüzünden düşman olan Miran ve Mirayın bu düşmanlığı bitirmek için yaptıkları evlilik

[MAHALLE KURGUSU] ⤜→ Acıyla kavrulan yüreklerin deniziydi Karadeniz. Kavuşulamayan sevdaların deniziydi. Karadeniz’i, yüreği Karadeniz olanlar anlardı. Acıyla yoğrulmuş, ruhu ölmüş ama yaşayan bedenler anlardı. Anladım. O kadar iyi anladım ki bu deli Karadeniz’i, zamanla o bana baktı ben de kendini gördü, ben ona baktım onda kendimi gördüm. Hırçınlığımı, dize gelmez deli dalgalarımı, karanlık derinliğimi gördüm. Annemin verdiği sevgiyle dolup taşan gözlerim, görmez dediğim o deli dalgaları gördü. Küçükken annem ve babam varken Karadeniz gibi olmam diyen kendimin, Karadeniz’den daha hırçın olduğunu zamanlarını gördüm. Karadeniz oldum. Burada, yüreğimdeki bu acıyla yaşayabilmek için olunması gereken o asi, deli deniz oldum. Zamla bu deli dalgalarda yoğruldum. Işığımı, gülüşümü, sevgiyle parlayan gözlerimi, şefkatli ellerle dokunulan yüreğimi denizin derinlere gömdüm. Karadeniz’in ta kendisi oldum. Güneş saçlı, deniz gözlü annesinin o çok sevdiği Karadeniz’in dingin limanı değil, asi dalgalarıyla coşan karanlık gecesi oldum. ⤜→ ✉¹sâye`den posta: Sürmene`nin Gültepe mah. sıcacık arkadaşlık ve aile bağlarıyla, tüm neşe dolu anlarıyla sizleri bekliyor :)

Ezgi, mezuniyet gecesinin sabahında hayatının altüst olduğu bir gerçekle yüzleşir. Babasının kumar borçları yüzünden, kendisini tanımadığı bir adamla evlendirmeye çalışan ailesi tarafından ihanete uğrar. Ancak annesinin fedakarlığı ve sevgisi sayesinde, ezilen kız Rize`ye kaçar ve orada anneannesinden kalma eski bir eve sığınır. Yeni taşındığı mahallede, Ezgi hem dostlukların hem de aşkın izini sürerken, mahalledeki ağır başlı ve sert görünüşlü abisi Barlas`a kalbiyle teslim olur. Bu hikâye, acı dolu geçmişin gölgesinden umut dolu geleceğe doğru atılan cesur bir adımın, aşkın ve dostluğun yeniden inşa edilişinin öyküsüdür.

"Hayatımda açan ilk Çiçeksin sen. Tamda bu sebepten ben bu kapıyı çalar dururum." Gözlerimi açmaya cesaretim yoktu. Dışarıya hart hurt olan adam bana gelince şair oluyordu sanki. Böyle konuşmasın bana böyle bakmasın istiyordum. Sonra parmağının ucu değse ağzından çıkacak her kelimeyi merakla bekliyordum. Elimi göğsünden indirmeye çalıştığımda önce direndi sonra izin verdi. Bakışlarımı gözlerine kaldırmadım ki beni ikna edemesin. "Sağır birisinin kapısını sonsuza kadar çalsan ne olur Kutay?" Bir soru değildi bu. O da elbet farkındaydı ona söylemek istediklerimin. İncilerini gözüme sokarcasına güldü yine. Ayşem`inki gibi olmasada o küçük gamzeler belirdi dudaklarının kenarında. "Belki çöp atmaya çıkarsın be Çiçek. Bendeki bu umut var ya yapay çiçeği bile sulatır bana." 🌼🌼 "Bahar dalı narin olur be Çiçek. Bırak da ehil eller sevsin olmaz mı?"

"Biz birbirimizin yansımasıydık sadece seçtiğimiz yollar farklıydı ve ben onun seçtiği yolu canı acımasın diye dikenlerden temizlemiştim." Andaç Seyhanlı doğduğu günden beri bir hata olarak görülmüştü. Babası erkek olmadığını öğrendiği gün ondan nefret etmeye başlamıştı. Acıyla büyümüştü, acı nefrete dönüştüğünde kendini onun yanında bulmuştu. Çıkış yolunun anahtarını bulmuştu. Devrim Bıçakçı... geçmişinde kanla yanına geldiğinde onu iyileştirmek için aylarını vermişti. Acıdan kaçtığını düşündü ama canı daha fazla acıdı. Devrim Bıçakçı hataların adamıydı. Bunu kendisi anladığında bazı şeyler geri gelmemek üzere gitmişti. Onun göğsüne parçalayan kadına aşık olmaya devam etti, fark etmedi yaralarını sarmaya çalışan kadını. Gözleri kör olmuştu, kalbi onu seçse bile o görmedi... Takıntıyı aşk ile karıştırdı... Yıllardır yer altında devam eden masaya o gün birlikte oturdular altı kişilik masayı yedi kişi yaptılar. Devrim masada tekrar üstünlük sağladığında sandı ki herşey onun istediği gibi olacak, olmadı. Andaç`ın sakladıkları gün yüzüne çıkmaya başladığında masa sallandı ve herkes o an Andaç`ın masanın temeli olduğunu fark etti. Acı nefrete dönüştü, nefret intikama...

Her kadın kendi masalının sonunu kendi yazar. Lavin Saygın.. Tam bir çirkin ördek yavrusu olan gastronomi mezunu bir aşçı. Tek hayali kendi restoranını açmak olan genç kızın yolu yaşadığı bir takım talihsizliklerden sonra iş adamı Sadun Karayel`in evine düşüyor.. İşte Lavin`in kendi aşk masalıda tamda burada yazılmaya başlıyor..

“Seni kaybetmek istemiyorum.” Dudaklarının arasından dökülen kelamlar genç adamın ağır bir şekilde tebessüm etmesine sebep olmuştu. “Sen beni kendi ellerinle o deliğe soktuğunda zaten kaybettin, şimdi karşıma geçmiş seni kaybetmek istemiyorum nasıl diyebiliyorsun.?” Devran sert sesiyle konuşurken genç kız başını kaldırıp ona baktı. Kızaran ela gözlerinden bir damla yaş süzülürken sessiz kalmayı seçmişti. Zira söyleyecek bir kelamı kalmamıştı. 1970`lerde karadenizde geçen bir sevda hikayesi. Başlama tarihi: 19/03/2024

Klasik bir gerçek ailem kurgusudur. Madde, argo ve küfür içerir o yüzden uyarı var!!