Deniz, İzmir’in sıcak sahillerinden, Karadeniz’in soğuk ve kapalı dağlarına sürüklendiğinde; kaybettiklerinin ağırlığını, bir daha asla güvenmeyeceğini sanmıştı. Bir gecenin içinde, sislerin arasından kaybolan hayatı, onu hiç tanımadığı bir adamın evine, hiç bilmediği bir kaderin ortasına sürükledi. Demir, kendi sessiz dünyasında yaralarını saklayan, dağların diliyle konuşan bir adamdı. Ve şimdi, istemediği bir misafirle aynı çatı altındaydı. İkisinin arasında büyüyen gerilim, sis gibi ağır ve kaçınılmazdı. Kimi zaman bir bakışla savaşacaklar, kimi zaman bir dokunuşla duvarlarını yıkacaklardı. Geçmişlerinin karanlık gölgeleri, onları birbirine iterken, sisin ardında saklanan daha büyük bir tehdit ikisinin de hayatını sonsuza dek değiştirecekti. Sis Çizgisi, güvenin küllerinden yeniden doğduğu, bir adımın her şeyi değiştirdiği, ve en karanlık anlarda bile umut edenlerin hikâyesi... Bu sisin içinde, gerçekten kaybolmaya hazır mısın? ⭐⭐⭐ Not= Kurgumun her hakkı bana aittir, çalınması ve kopyalanması durumunda mahkemenin soğuk duvarları ile karşılaşılması kaçınılmaz sondur. İyi günler✨ @dadaaa

1999’un o uğursuz sabahında deprem sadece binaları yıkmadı… henüz birkaç günlük olan bir bebeği de ailesinden kopardı. Yıllar geçti. Ece, o depremde hayatta kalmış bir bebek olduğunu bilmeden başka bir aileyle büyüdü. Ta ki bir gün… karşısına üç yabancı çıkıp şu cümleyi kurana kadar: “Sen bizim kardeşimizsin.” Ece o an evlatlık olduğunu öğrendi. Ve yıllardır ait sandığı hayatı, bir anda tuzla buz oldu. Ama işin tuhaf yanı şu: o gün sadece bir gerçek ortaya çıkmadı… bir hikâye başladı. Çünkü ece’nin kalbinde en çok yer kaplayan kişi olan çocukluk arkadaşı rüya da bu ailenin içine dâhil oldu. Ve birbirine kan bağıyla değil, kalple bağlanmış iki kız kardeşe dönüştü. Şimdi bu evde: ▫️ geçmişin yasını tutan ama geleceğe tutunan bir rüya, ▫️ “Aşk`la işim olmaz” diyen bir çağrı, ▫️ yıllar sonra ilk kez kalbi atmaya başlayan bir ece, ▫️ ve kalbini asla kapatamamış bir tarık var. Bu bir aşk hikâyesi değil. Bu: > bir kayboluşun nasıl bir aileye dönüşmesinin, kalpten kalbe uzanan yolların nasıl bir ömürlük iyileşmeye dönüşmesinin hikâyesi. “Bazen bir deprem sadece binaları değil… senin sandığın hayatı da yıkar. Ama bazı yıkıntıların altında, yepyeni bir aile doğar.”

Onun gerçeği sandığımdı. Benim ise en büyük yanılgım.” Bora’nın hayatı, tekerlekli sandalyesinden ibaret değildi. Asıl felç olan, ruhuydu. Ve bunu gizlemek için herkese bir yalan sattı. İnandırıcı bir yalan. Yaralı bir adam maskesi… Ama hiçbir maske sonsuza kadar durmaz, biri gelip dokunana kadar. Efil, güvenmeyi unutmuş bir kadındı. Geçmişi sırlarla örülü, sessiz çığlıklarla doluydu. Ama Bora’yla tanıştığında, geçmişi artık geçmiş kalmadı. Aşk mıydı bu? Birbirine tutunmaya çalışan iki kırık ruhun oyunu mu? Yoksa sadece… Gerçek gibi görünen bir yalan mıydı her şey? Bu hikâyede herkesin bir sırrı var. Ama bazı sırlar…

Distopya🌿 "Tüm mahkumlar özgürlüğe kavuştuğunda yalnız olduklarını anlamışlardı, dünya koca bir hapishaneden farksızdı. Onları ayrıştıran tek şey gökyüzünün parmaklıkları olmamasıydı." Ülkede çıkan büyük bir eylemin ardından suçlu/suçsuz yakalanan herkes gözaltına alınır. Gözaltı süresi normalden fazla uzayınca şüphelenilir ve bir isyan çıkar. Bu isyanın etkisiyle tüm hapishanelerde tüm mahkumlar özgürlüğe kavuşur. Dünyada mahkumlardan ve akıl hastalarından başka kimsenin kalmadığını öğrenirler... Kötülükten yeni bir dünya doğabilir mi? Ekibimiz bunun cevabını ararken acımasız katillerden kaçmaya çalışır. Devletin gizli deneyleri, gerçekler, suçlu kabileleri, Yeni bir dünya kurma çabası. 11 yaşında bir kızın kurguladığı ve yazdığı bu evrene giriş yapmak ister misin?

"𝘽𝙚𝙮𝙖𝙯 𝙗𝙞𝙧 𝙠𝙖𝙡𝙥, 𝙜𝙚ç𝙢𝙞ş𝙞𝙣 𝙢𝙖𝙨𝙪𝙢𝙘𝙖 𝙮𝙖ş𝙖𝙣𝙢ış 𝙖𝙣ı𝙡𝙖𝙧ı𝙣ı 𝙩𝙖şı𝙧; ç𝙤𝙘𝙪𝙠𝙡𝙪𝙠 𝙖ş𝙠ı 𝙞𝙨𝙚 𝙯𝙖𝙢𝙖𝙣ı𝙣 ö𝙩𝙚𝙨𝙞𝙣𝙙𝙚 𝙝𝙚𝙥 𝙪𝙣𝙪𝙩𝙪𝙡𝙢𝙖𝙯 𝙠𝙖𝙡ı𝙧."

Gerçek ailem kurgusudur. Gerçek ailem kurguları bir klasiktir. Herkes bir çizelgeden ilerler ve bende bu kitabı yazarak çizelgeden ilerlemek istedim. Ama ben klasik şeyler hiç sevmem. O yüzden biraz sıradışı olaylar olabilir. O zaman kitabı okuyabilirsiniz. Ama size bir tavsiye vermeliyim. Kimseye güvenmeyin. Sonra pişman olursunuz benden söylemesi.. Kimseye güvenecek kadar saf olmayın! ___________________ Herşey 5 yaşındaki bir kız çocuğunun ölmesi ile başladı. Bu ölüm ile ilgisi olmasada bağı olan Yıldırım Ailesi, 𝘸`nun gözüne çarpar. Ve aileyi inceler,𝘸 öğrendiği bir bilgi ile şaşırır. Sonra ise aileden gizli herkesi DNA testi yapar ve sebebini öğrenir. Beste YILDIRIM(Şen) onların gerçek kızı değildir. Bu olayı öğrendikten sonra da yıldırım ailesinin gerçek kızını araştırır. Ve öğrendikleri ile plan kurur. Peki bu plan iş yarayacak mı? Sonra bir şekilde zarf ile Yıldırımlar olayları öğrenir. Ve Yıldırım Ailesi DNA testi ister. DNA testini istemeleri gerçek kızları yani Marsel Gece KURT öğrenir. Marsel ise oysaki bunu sadece 6 yaşındayken öğrenmiştir. Ancak umursamamıştır. Ki zaten Marsel normal birisi değil. Marsel`e dayanamazlar. Çünkü Marsel bir iblis görüyor.Aynı zamanda aşırı derecede umursamaz. Peki.. 𝘸`nun mektuplarını, Kızın gördüğü iblisi, 𝘸`nun kim olduğuna, Yıldırım ailesini, Kızın umursamazlığını, Kızın geçmişteki arkadaşlarını, Beraber görelim mi?

“Sana bir kez sorucam. Uğradığın ihanetin bedelini nasıl ödeteceksin”

Kapı açıldığı an içeriden ağlama seslerine eşlik olarak “Git.” dediğini duydum. Ona duyduğum özlem benim sandığım kadar değilmiş. Daha fazlasıymış. Sesini duyunca anladım. “Benim. Yiğit. Gelebilir miyim?” dediğimde bana bakmadı. Şapkamı indirdim. Ağlamasının şiddeti azalır gibi oldu. Yavaşça kafasını kaldırdı. Yutkundum. Gözlerini görünce derin bir nefes aldım. Merhaba, çocukluk özlemim. İçeriye girdim. Hızlı hızlı nefes alıp vermesi beni ne kadar korkutsa da şu an konuşarak rahatlatabilirdim sadece onu. Duvarın en köşesine, benden en uzak yere gitti. Korkuyordu benden. “Melek,” dedim tereddütle. Neden yabancı gibi bakıyorsun bana? Diz çöktüm. O adam, ben küçükken bana vurduğu zaman, ben yerde olduğum zaman ayakta dururdu ve bana çok büyük, çok güçlü gelirdi. Ve ben o zaman daha çok korkardım. Onun da böyle korkmasını istemiyordum. Özellikle de benden. Hızlı hızlı nefes almaya devam ederken bir yandan yüzünü sildi bir yandan da iç çekti. Bende derin bir nefes aldım. “Tanımıyor gibi bakıyorsun bana?” dediğimde “Tanımıyorum.” diyerek bir darbe vurdu çiçek kız. “Hiç mi?” dedim bir umut. Kaşlarım kalktı. Kafasını salladı. “Çocukken…” dediğimde gözlerini yumdu. Kafasını salladı itiraz eder bir şekilde. “Çocukluğumu hatırlamıyorum.” dedi. Yutkundum. “Kimse kıramaz sanırsın ama bazen en sevdiğine kırılırsın.” demişti bir komutanım.

Ben küçüklüğümden beri şiddet gören eziklemeye ve sonra ayakt durmaya çalışan bir kızım

Ait olduğu topraklara döndüğünde onu bekleyen bir `sözün` olduğunu nereden bilebilirdi. Verilmiş sözler. Yapılan anlaşmalar. Kırılan kalpler. Yıkılan güven. Üzülme Meyra, zikret çünkü `Bilesiniz ki kalpler ancak Allah`ı anmakla huzur bulur.`

Size, yaşamınız için bazı tehditlerin olduğunu söyleseler ve beyaz bir çemberin içindeki evlerde, yalnızca birkaç kişiyle beraber yaşamanızı söyleseler, ne yapardınız? Neredeyse kimseyi tanımıyorsunuz, nerede olduğunuzu bilmiyor ve bir süre boyunca da neden orada olduğunuzu öğrenemiyorsunuz. Her şey birden bire gelişiyor ve çok savunmasızsınız. Bu durumda ne yapabilirsiniz? İleride tamamen çıkmaza gireceğiniz konusunda kimse sizi önceden uyarmıyor. Elinizden ne gelebilir?

Ailesi tarafından terk edilen, yetimhane köşelerine bırakılan Aybike büyüyüp, geçimini sağlamak için kafe tarzı bir restoranda garsonluk yapmaya başlar. Lakin iş çıkışı bilmediği adamları tarafından kaçırılır, türlü türlü muamelelere maruz kalır ve yetmiş yaşındaki bir adama tek gecelik satılır, sonrada ölüme gönderilir. Bir akşam üstü, satılacağı gece kaçmayı başaran Aybike yoluna hiç tanımadığı birinin çıkmasıyla hayata tutunmaya başlar. Alihan Karahan ile karşı karşıya kalır. Peki ikili birbirine benzer kaderler yaşamış ve bunun farkında olmazlarsa ne olur? Bu kurgu Soyadında zincir kitabımda yan karakterler olarak bilinen, lakin pek sahneleri olmayan Alihan ve Aybike`nin kurgusudur. Bu hikayede geçen kurumlar, yerler, olay örgüleri şahsıma, yani yazarın hayal gücüne aittir, benzeri yoktur bilginize.

"Kendimi hiçbir yere ait hissetmediğim bu dünyada ki savaşım, bitti." Rozerin Sarya Taşkın`ın hayatı, bir gecede yerle bir oldu. Abisi Serhat`ın başına gelen talihsiz bir olay, tüm aileyi darmadağın etti. Serhat hapse girerken, babaları kalbine yenik düştü. Kasabanın büyükleri, yaşananları affetmedi ve Taşkın ailesini Şanlıurfa`dan sürgün etti. Hiç bilmedikleri, kimselerine güvenemedikleri İstanbul sokaklarında, Rozerin hem annesine hem kardeşlerine kol kanat germeye mecbur kaldı. Annesi tekerlekli sandalyeye mahkûmdu, kardeşleri hâlâ çocuktu. Oysa Rozerin, daha kendi çocukluğunu bile yaşayamamıştı. Mücadeleyle geçen dokuz yılın ardından, hapisteki abisinin genel af sonucu çıkması hayatındaki tüm dengeleri alt üst edicekti. Trabzon`lu köklü bir ailenin kızıyla evlenmek istediğinde, karşılığında bekar oğulları için kardeşlerinden birini şart koşarlar. Rozerin, ailesi için hiç düşünmeden kabul etti. Bunu bir vefa borcu, bir kefaret gibi gördü. Ama kader, her zaman bir adım önde yürür. Büyük gün geldiğinde, Rozerin kendini bambaşka bir adamla evli buldu. Evleneceği kişinin yerini son anda biri almıştı - o kişi, aslında berdel olacağı adamın baş düşmanıydı. Artık sadece bir evlilik değil; İki düşman ailenin ortasında, geçmişle geleceğin gölgesinde filizlenen bir savaşın içindeydi. Ve bu savaş, yalnızca intikam değil... Kalbinin ritmini bile değiştirecek kadar derin bir aşka da kapı aralayacaktı. Bazen sürgün edildiğimiz yer değil, kalbimizin kendisi olur.

~ Işık ve Gölge Ona âşık olmak… Bir tamamlanmaydı. İnkâr… kaçış… reddetme… Hepsi yaşandı. Ama sonunda, bu tamamlanmaya onlar da yetmedi. Onunla aramızdaki bağı anlatmanın birçok yolu vardı. Ama en özeli hep şu benzetmeydi: Işık ve Gölge. Gölgenin tek şartı, ona yansıyan bir ışık olmasıydı. Işığınsa görünür olabilmesi için, yansıtabileceği bir cisme ihtiyacı vardı. Biz buyduk. Birbirimizi var ediyorduk. “Karanlığımda güvendesin,” demesi yetmiyordu. Ben görünür olmak istiyordum. Onunla var olmak… Kendimi sadece onun ışığında görmek istiyordum. Ama o, biraz olsun yansıması bende devler yaratır diye korkuyordu. Buradaki karanlık, dış dünyanın tehlikeleri değildi. Esas tehlike, Benim onu değiştirme ihtimalimdi. Onun üzerindeki etkimdi. Ne kadar geri çekilmek istese de, Düşeceği tek yer benim tarafımdı. Ve o da biliyordu bunu. Bir gün ismim dudaklarından öyle bir çıktı ki… Sandım ki, hiç bitmeyecek bir bahar gelmişti ömrüme. O an… İsmim, gerçekten “Bahar”dı. Ama sonra… Bir gün yeniden söyledi adımı. Bu kez… Soğuktu. İçimi titreten, kalbimi donduran bir soğuklukla. Ve ben… İlk kez o an anladım. Efsanede anlatılan Persephone gibi… Bahar’ın gelişiyle var olan o genç kız gibi… Ben de yeraltına indim. Yerin altına hapsoldum. Çünkü ışığımı kaybettim. Ve ışığım yokken… Ben sadece karanlıkta kalan bir gölgeydim. Bu nasıl oldu?

Issız bir yerde, terkedilmiş gibi görünen bir AVM yükseliyordu. Sessizlik içinde savrulan yaprakların arasında, ağaçlara asılmış broşürler dikkat çekiyordu: "Büyük Yarış! Sadece Seçilmiş 72 Kişi!" Merak, heyecan ve belki de ödül umuduyla 72 kişi bu gizemli yarışa katılmak için AVM`ye geldi. Aralarında çocuklar, gençler ve yaşlılar da vardı. Ancak işler planlandığı gibi gitmedi. Bir anda tüm ışıklar söndü. Kapılar kilitlendi. İçeridekiler karanlığa hapsoldu. Dışarıyla bağlantı kesildi. Artık oradan çıkış yoktu. İnsanlar panik içinde ne olduğunu anlamaya çalışırken, bazıları bu işin bir şaka, yarışın bir parçası olduğunu düşündü. Ama bu düşünceler, bir cesedin bulunmasıyla yerle bir oldu. AVM’de bir katil vardı. Kaos büyürken, 16 genç bir araya geldi. Bu karanlık bilmecenin çözülmesi gerektiğine karar verdiler. Birlik olup konuşmaya, ipuçlarını toplamaya başladılar. Ancak bilmedikleri bir şey vardı… 𝙆𝙖𝙩𝙞𝙡 𝙖𝙧𝙖𝙡𝙖𝙧ı𝙣𝙙𝙖𝙮𝙙ı.

İnci, sıradan bir günün sıkıcılığını kırmak için sosyal medyada bir grup kurar. Tanımadığı insanlarla tanışır, kısa sürede içlerinden biri olan Boran’la yakın arkadaş olur. Ancak Boran’ın gruba eklediği Alperen, bütün dengeleri altüst eder. İlk başta Sena`ya karşı bir ilgisi olan Alperen, reddedilince yönünü İnci’ye çevirir. Ama İnci`nin de ona karşılık vermemesi, Alperen’in karanlık tarafını ortaya çıkarır. Hackerlık bilgilerini ve sistem erişimini kullanarak İnci’nin özel hayatına sızmaya başlar. Artık bu sadece bir grup sohbeti değildir. Bu, izlenilen, sorgulanan, tehdit edilen ve sonunda… sevilen bir hikâyeye dönüşür. Güven sarsılır, sırlar ortaya çıkar ve duygular sınanır.

Vatan için atılan her adımda bir yürek sessizce savaşır. Dağlarda düşmanla , gecelerde yalnızlıkla , kalpte hasretle mücadele edilir. Bazen kazanılan zaferler , bazen kaybedilenler hatırlanır Ama her zaman vatan ve sevdiklerimiz uğrunda direnmekte savaştır

Mardin`in taş sokaklarında iki dünya çarpışıyor. Afşin`in mavi gözlerindeki umut, Boran`ın sert ifadesine meydan okuyor. Yalnızlıkla örülmüş sırlar çiçeklerle ve sadakatle açılacak.

Konuya bir kaç bölüm sonrası ulascaksınız hergün bölüm var

Yağmur`un hayatı bir günde altüst olduğunda bu saatten sonra yapması gerekenlere karar vermek onun için kolay olmadı. Hayatında yeni bir düzen kurması gerekiyordu. Bunu yaparken sakladığı sırrı kimse öğrenmemeliydi. Yağmur için artık seçenekler değil tek bir seçenek vardı. Bir çok insanın hayatı ona bağlıyken, hayallerini bir kenara bırakarak kaderin onun için sunduğu hayatı yaşayacaktı. ‎7 ‎Nisan ‎2021 `de yazılmaya başlandı. Tüm Hakları Saklıdır.

“Bazen aşk, en büyük savaştır.” Dünya yok olduğunda, geriye sadece enkaz kalmadı... Yeni bir düzen kuruldu. Güç, acımasız olanların eline geçti. Ve o düzenin zirvesinde bir adam vardı: geçmişi küllere, yüreği intikama bulanmış bir adam... Bir halkın yok oluşundan sorumlu tuttuğu ırka karşı beslediği öfke, bir kadında yankı buldu. Bir kadında... düşmanı sandığı, ama kalbini susturamadığı o kadında. ⚔️ Yeni bir dünya kurmak kolaydı. ❤️ Ama kalbini yıkmak… mümkün değildi. Şimdi o adam, iki seçenek arasında sıkışmış durumda: Ya geçmişin kanlı izlerini takip edecek… Ya da düşmanının gözlerinde gördüğü umutla, kendini affedecek. "Silahlar Sustuktan Sonra" Yok oluşun küllerinden doğan bir aşkın, ihanetin ve insan olmanın romanı. “Silahların sustuğu yerde, kalpler konuşur.”

Bu sadece bir balo değil, büyüdüğümüz şehrin koynundan denize karışan bir veda gibiydi. İzmir`in kıyısından açıklara doğru ilerleyen yat, yeni hayatıma yelken açıyordu sanki. Vedalaşırken, bazı duygular çoktan gelmişti: kabulleniş, yalnızlık, çaresizlik. Bir odaya girdiğimizde gördüklerimle kıkırdamam aniden kesildi. Oda silah doluydu. Sanki bir savaş gemisinin içindeymişiz gibi. Camın dışarısından yata doğru bir bot geldiğinde barmen bota atlamamızı emretti. Biz sesimizi çıkaramıyorduk. "Gelmezsek ne olur?" Naz sorduğunda barmen çevik bir hareketle cebinden silahını çıkarıp ikimize doğru tuttuğunda nefesim kesildi. "Acelemiz var, hızlı ol." Arkamızdan bir ses yükseldiğinde o tarafa baktım. Yat...Alevler içindeydi.

Karanlığın içinde sessiz bir fısıltı yükseliyor… Adaletin terazisi, bu sefer devletin en derin sırlarının gölgesinde sallanıyor. Ben Lara Yılmaz. Ankara’nın soğuk, gri koridorlarında büyüdüm; adaletin adını yazdım, haklıyı savundum. Ama bu sefer farklı. Elime geçen “kod adı” sadece bir isim değil; içinde hayatımı, kimliğimi, geçmişimi saklayan bir kalkan. Savcı olmaktan çok daha fazlası gerekiyordu şimdi bana. Askeri birliğin kalbine gizlenmiş karanlık sırları ortaya çıkarmak, sadece kanun kitaplarının arasında değil, çatışmaların, ihanetin, kurgulanmış yalanların içinde savaşmak demekti. Yüksekova’nın buz tutmuş dağlarında, her adımda bir tehlike, her yüzleşmede bir sır saklı. Bana eşlik eden sert ve sırlarla dolu Yüzbaşı Alper Erdem, sadece bir muhafız değil; aynı zamanda çözemediğim bir bilmecenin ta kendisi. Sivil hukukla askeri disiplinin birbirine karıştığı bu yerde, hangi tarafın gerçek düşman olduğunu anlamak mümkün değil. Güven, burada lüks; hayatta kalmak ise zorunluluk. Bu hikâye, sınırların ötesinde saklanan yalanları, kendi içindeki savaşları ve unuttuğunuz ya da bilmediğiniz adaletin en çetin sınavını anlatıyor. “Kod Adı: Savcı” sadece bir görev değil, kimliklerin parçalandığı, kalplerin sınandığı ve cesaretin yeniden yazıldığı bir destan. Bir adım at. Gözlerini aç. Bu savaşta kimin yanında olacağına sen karar ver.

Orhun karabağlı ölen karısıyla akıl hastası olan yakışıklı adam akıl hastanesine yatar aşık olacağını sanmayan adam bir gün güzeler güzeli görevlesine aşık olur onun görevlisi masal demirhan Orhun`a yardım edip ölen karısını unutturur.eee herzaman arkaya bakmamak lazım önündekinide görmek lazımmış. "Seni seviyorum hayatımın kadını" "Seni seviyorum gülüşüne yandığımın adamı" Bütün zorluklara rağmen birbirilerini seviştiler. Aşk böyle bişeydi aklıma kaydettiğim kalbime fısıldadığı rüyasın demekti.

Silah... Mermi... Ve bir oyun... Tehlikeli bir oyun... Ölümün oyun, silahların ise oyuncak olduğu bir dünya. Umursamaz ebeveynler ile dolu bir dünya. Birbirlerini öldürmeyi oyun sanan çocuklar. Şirketlerle iş birliği yapan hükümet, Halkını korumak için mücadele veren bir devlet... Bir insan başına en fazla ne kadar bela açabilir? Bir insan tehlikenin kalbine en fazla ne kadar inebilir? Küçüklük hatanızın bedelini büyüyünce ödemek ne kadar adil? Can alan bir oyunu görmezden gelen ailelerin suskunluğu, kendi çocukları canlarından olana kadardı. İnsan kötü bir şeyin ucu ona dokunmadığı sürece görmezden gelir ve susar. Onların suskunluğu onlarca çocuğun canına mâl oldu.