“Karanlık maviye büründü, ruhlar sessiz kaldı.” Gölgeler sessizce uzanıyordu, ışıklar soluk ve kırılgandı. Zaman, kimsenin fark etmediği boşluklarda birikiyor, küçük anları büyük sırlarla dolduruyordu. Adımlar atılıyor, ama yönü belirsizdi; kelimeler söylenmeden kayboluyor, anlamlarını gizliyordu. Her bakış bir hikaye fısıldıyor, her sessizlik bir sır saklıyordu. Rüzgar sokaklarda dolaşıyor, gölgeler kendi melodilerini söylüyordu. Ve gece, her şeyi olduğundan farklı gösteriyor, kimsenin tam olarak göremediği bir oyunun perdelerini aralıyordu. Bu sessiz dengede, her an yeni bir ihtimal doğuyordu.

Rüyalarımda gördüğüm o mükemmel göz ve yüzü nasıl unutabilirdimki aklımdan çıkaramadığım gibi yüreğimdende çıkaramicaktım,hiç tanıdık olmayan ama bir okadarda tanıdık olan o yüz rüyalarımı her gece süsledi ve bir gün o yüzün sahibi ile karşılaşmak hislerimi yüreğimin en derininden biyerlerinden sızdırdı.

"Gözler mi?" "Evet, gözler." "Gözler Yalan söyler mi bilmem ama benim sevdiğim söylermiş." "Çünkü senin yüzünden."

Askeriyede herkesin korktuğu Yüzbaşını dize getiren deli dolu cıvıl cıvıl olan hemşire hanım ve Yüzbaşının aşk hikayesidir

Hayatın kaçıncı darbesiydi bu. İnsanlar hep acı, pişmanlık içinde mi yaşardı? Benim istediğim, hayal ettiğim yetişkinlik böyle değildi. Böyle olmamalıydı... Peki ya sen? Sana en ihtiyacım olduğu zamanda neredesin?

İsimsiz Gözler kitabı yazdığım 3.kitap olacak. Umarım içeriğiyle beğeneceğiniz bir kitap olur. Baht Oyunu ve Son Yaz dizisinden karışık uyarlanılmıştır. Bu arada kapak fotoğrafı benim kendi çektiğim fotoğraftır, hiçbir yol ve yöntem ile alınması uygun görülmemektedir. Eğer alınırsa kitappad.com adresine şikayette bulunacağım. İyi okumalarrr... 🩵

Sesin, gözlerin... Gözlerindeki sesin... Bir yer var mı? Benim için savaştığın, hiç vazgeçmediğin bir yer? Yok. Öyle buz tutmuş kalbin ve öyle ısıtamamışım ki seni, ateş olsam yanına yaklaştırmazmışsın beni. Erimek istemezsin sen çünkü. Sevmek istemezsin beni. Hiç sevmezsin.

... Ailesinin karanlık hayatına sırt dönen ve kendine yeni bir hayat oluşturan Okyanus`un hikayesine hoş geldiniz. "Sosyal medyada yaptığım canlı yayınıma Ünlü Atlas Bolatlı girdi, en fazla ne olabilir ki?" Hiç bir kitap basit değildir. Lütfen kitabım için ön yargılı davranmayın ve okuyun. Sevgilerimle...

Hepinize merhaba, Bu kitap gerçek hayatan uygarlanmamıştır. Lütfen oy vermeyi unutmayın ______________________________________________________ "Günaydın Anneciğim" Esila "Günaydın kızım, kahvaltı hazır" bahar (anne) "Anne ben okulda simit yerim "Esila "Tamam kızım dikkatli ol o zaman " " Tamam, anneciğim öptüm görüşürüz " esila " görüşürüz annem" bahar Ve evden çıktım....

Abimin arkadaşı karşılaşma ilk bakışma yazma hoşlanma aşk aile saygı güven kuzenler asker uğurlama düğün

Bir aşk, bir kayıp ve bir acı. Yazgının içi kayıplarla dolu eksik bir yapbozken acı peşini bırakmayan bir aşktı.O kendisine ölümcül bir hastalık derdi oysa o her şeyden kaçarken gerçekleri görmeye başlayan genç bir kadındı.Hiç istemediği yerlerde yeni başlangıçlara adım atarken o başlangıçların gerçekler olduğunu bilmeden yola devam ediyordu.Ta ki o güne kadar. "Aşk mı acı mı kayıp mı"

"Gerçekten de ölülerin de sevdiğini düşünüyor musun?" Duraksadım. Bir kez daha utandım. Bu dediklerimi duymasını istemezdim. Bu kadar acınası ve zavallı bir insan olduğumu bilmesini istemezdim. "Evet. İnsanlar ruhlarıyla sever, bedenleriyle değil. Bedenler ölür, ruhlar değil." Dedim gözlerine bakmaya çalışarak fakat yapamadım. Simsiyah gözlerinde sonsuzluk var gibiydi ve ben o sonsuzlukta kayboluyor gibiydim. Gülümsediğini gördüm. Kalbim tekledi. İlk defa gülümsediğini görüyordum. Çok güzel gülümsüyordu. "Ölüler de sever," Dedi ve iç çekti. "Bu lafı sevdim."