Birbirine düşman iki arkadaş grubu, girdikleri bir iddia üzerine terk edilmiş bir fabrikada kalmaya karar verirler. Lakin fabrika, aralarından birinin akıl hastanesine attırdığı katillerden birine aittir.

Masum, kimsesiz, kendi ayakları üstünde duran bir kadın.. acımasız, güçlü, soğukkanlı, yeraltının en güçlü mafyası bir adam.. Kadının hayatına giren adamla her şey tepe taklak olur.. İkiside kendilerini başka bir dünyanın içinde bulurlar.

"Şşştt," diyerek bir anda işaret parmağını dudağıma bastırıp beni aniden susturduğunda, kelimelerim ağzımın içinde hapsoldu, nefesim yarım kaldı. Parmağı dudaklarıma, bakışları gözlerime mıhlanmıştı. Mum ışığında yüzü daha sert, daha kararlı görünüyordu. Kara gözlerine tuhaf bir tedirginlikle baktığımda onunda keskin bakışları parmağına ve parmağının altında kalan dudaklarıma kaydı. O an sanki odadaki tüm mumlar titredi ve alevleri içimizde yanmaya başladı. 🕯️

Bir kasabada en fazla ne olabilir ki?...

"Bazı adamlar sessiz sever. Ama Aslan Vurel Demir? O, sessizliğinde bile yakar." Svetlana... geçmişinden kaçan, ama kalbinden saklanamayan bir kadındı. Aslan... herkesin çekindiği, karanlık tarafıyla konuşulan, dokunamayan ama sahip olan bir adamdı. Onlar tanışmadı. Birbirlerinin içine düştüler. Bir bakışla başladı. Bir kıskançlıkla alevlendi. Bir dokunuşla durdu. Ve sonra... Gözlerinin içine bakarken, birbirlerini en çok orada kaybettiler. 🎧 Her bölüm, bir şarkının kalbinde anlatıldı. Bu hikâye yazılmadı. Yaşandı

Boynumdaki soğuk demir aniden tenimden ayrılıp yere düştüğünde baygın bakışlarım pencereden yatağın yanına kaydı. Bir yandan uzun süre nefessiz kalmanın etkisiyle öksürüyor, derin derin soluklar alıyordum. Yatağın yanında benden başka bir kişi olması gerekirken iki kişi vardı. Biri beni az önce öldürmeye çalışan kişiydi ve yüzü bana dönüktü, yatağa daha yakın bir yerde duran kişiye korkuyla bakıyordu. Kimdi beni ölümün huzurlu kollarından ayıran? Boynumdan süzülen sıcak kanımı hissettiğimde elimi morardığına emin olduğum boğazıma götürdüm, az önce bıçağın açtığı biraz derin, ince ve uzun olan yarayı tuttum ama acı hissetmedim. Beni öldürmeye çalışan adam, arkası bana dönük olan uzun boylu adama bıçağı savurdu ama sanki orada hiç kimse yokmuş gibi bıçak adamın içinden dumana temas etmiş gibi geçip gitti. Görüntüyü gördüğümde gözlerimin irileşemesini engelleyemedim, ne yani hayaletler gerçek mi? Yoksa bu başka bir şey mi, sonunda kafayı mı yiyiyorum? Açıklama: İnce, karanlık sınırlar... Berfin, zihninde sürekli yaşadığı karanlık bir mağaradan sıyrılmaya çalışırken bir yandan da geçmişini hatırlamak için çabalıyor. Bir gün yaşadığı korkunç bir olay sonrasında hafızasını kaybeden Berfin, terapilerle geçmişine dönmeye çalışırken rüyalarında ve gerçek hayatta yaşadığı olaylar arasındaki ince çizgiyi fark edememeye başlar. Karmaşık duygularla baş etmeye çalışırken yaşadığı her olay onu daha da derin bir kuyuya itiyor. Berfin, geçmişini aydınlatmak için verdiği mücadelede hem kendi iç dünyasıyla hem de dış dünyadaki zorluklarla karşılaşıyor. Bu kurgu, hafıza kaybı, kimlik arayışı, fantastik evren gibi derin konuları ele almaktadır. Berfin`in içsel yolculuğuna eşlik ederken, insanın zihninin karmaşıklığı ve dayanıklılığı hakkında düşündürücü sorularla karşılaşacaksınız. Roman; fantastik, psikolojik gerilim, gizem gibi unsurlarını bir araya getirerek sizi ilk sayfadan son sayfaya kadar sürükleyici bir deneyime davet ediyor. Yayımlanma Tarihi: 13/03/2025

Abim yüksekten korkardı. Asansöre binemezdi. Balkonlarda fazla duramazdı. Gözleri yükseğe bakarken bile dalgalanırdı. O adam, hiçbir zaman 21. katın camından aşağı atlamazdı. O camdan biri atladıysa, biri onu itti. Bu artık sadece bir mesleki içgüdü değildi. Bu, içime çöreklenmiş bir gerçeğin fısıltısıydı. Abim öldürüldü. Ve ben, Kumsal Aden, bunu ispatlayacağım. Ne pahasına olursa olsun.

Bazı acılar fısıltı değildir, çığlıktır. Ve bazı insanlar, o çığlığı sanat eserine dönüştürür. Grayhaven… Geceleri müzik sesleriyle, gündüzleri sahte gülüşlerle dolu bir şehir. Bu şehir, bir ailenin kanını akıttı. Şimdi sıra, o kanla yazılmış bir sanat eserinde. Onlar onun her şeyini aldılar. O da onların her şeyini yok etmeye geldi. Ama intikam, sadece bir silahtan ibaret değildir. Bazen en keskin bıçak; kelimelerdir, planlardır, sabırla örülmüş bir sanat eseridir. Ve bu eser, kızıl renkte olacak. "Kızıl Sanat", karanlık bir zekânın, paramparça olmuş bir kalbin ve sessizce yaklaşan bir vahşetin hikâyesi. Unutanların şehri Grayhaven, bu kez unutulmayacak bir hikâyeye uyanacak.

Bir polis ekibine gelen önemli ve gizemli görevi çözme aşamalarını anlatan, karakterlerimizin başına gelen korkutucu anları bizzat kendimiz hissettiğimiz bir kitap Ölümün sesii. İyi okumalar dilerimmmmm

"Gerçekler karanlıkta saklanır. Ama her sırrın bir bedeli vardır." Barın Bozdağ... Güçlü, acımasız ve zeki. Yardımsever bir iş insanı maskesinin ardında, yeraltı dünyasını yöneten bir mafya lideri yatıyor. Onun kuralları basit: Güçlüysen yaşarsın, zayıfsan yok olursun. Erna... Sessiz, gözlerden uzak bir üniversite öğrencisi. Ama kimsenin bilmediği bir sırrı var. O, gölgelerde gerçekleri arayan bir gazeteci. Sahte bir kimlikle, şehrin en tehlikeli isimlerinin peşinde. Ve bir gün... Yolu, yanlış adamla kesişiyor. Bir haber... Karanlık dünyada dalga etkisi yaratıyor. Bir isim... Tüm dengeleri değiştiriyor. Ve artık Erna`nın peşinde, hiç kaçamayacağı bir gölge var. Bazı gerçekler, öğrenildiğinde geri dönüşü olmayan bir yola sokar. Ve bu yolda yalnızca en güçlüler hayatta kalır. ⚡ Karanlığın içinde nefes kesen bir güç savaşı... Hayatta kalmak için ne kadar ileri gidebilirsin? ⚡

Türkiye’nin en karanlık köşelerinde, sadece kadınların yetiştirildiği bir tesis: G.R.A.N.T. Ve onun gölgesinde, erkek ajanların eğitildiği V.D.İ.A. Devletin en sadık ajanları burada doğdu. Şimdi ise hepsi sisteme karşı silahlanıyor. Kod adı Kara Mamba… G.R.A.N.T.’ta eğitildi. Ölüm onunla konuşur, kan onunla akar. Halk onu bir seri katil sanıyor. Oysa onun savaşı kişisel değil, ilkesel. Adaletin tek adresi vicdanı. Haktan Ulu Turan, V.D.İ.A.’nın en zeki, en disiplinli ajanıydı. Ama sistemin çürüdüğünü gördü. Artık onun da hedefi hükümetin kendisi. İki farklı tesis, iki farklı eğitim… Ama aynı karanlığa karşı açılmış iki ayrı cephe. Ve bu savaşta, düşman belirsiz; gerçek, ölümcül. Kara Mamba, distopik bir Türkiye’de ihanet, geçmiş, vicdan ve kanla örülü nefes kesici bir gerilim. Yılanın ısırığı değil, gözlerinin bakışı öldürür. Kara Mamba; "Ben kurban seçmem. Hayatta kalanlar seçildiğini bilir." Haktan Ulu Turan; "Öfkeyle öldürmedim. Ama hepsini hesaba kattım." Hükümete karşı isyan temalı: “Devlet gölgeyle savaşır sandık. Meğer gölgeymiş zaten.”

Karanlığa meydan okuyan bir kadının hikâyesi.

Buradan Sağ Çıkmak Mümkün mü? Yavuz, sıradan bir sabaha uyanacağını sanırken kendini karanlık, soğuk ve yabancı bir yerde bulur. Ne nasıl geldiğini hatırlayabilmektedir ne de nereye düştüğünü. Daha da kötüsü, yalnız değildir. Kendisini çevreleyen duvarlarda kameralar… Ve aynı kaderi paylaşan dört yabancı. Kimse neden burada olduğunu bilmezken, her biri geçmişiyle yüzleşmeye ve bilinmeyen bir oyunla mücadele etmeye zorlanır. Kurallar basit gibi görünür: İtaat et, hayatta kal. Ama buradan gerçekten bir çıkış var mı? Gerilim, psikolojik savaş ve sırlarla örülü bu hikâyede hayatta kalmanın bedelini öğrenmeye hazır olun.

Arkadaşlarınızla gittiğiniz bir tatilde en fazla ne olabilir ki? Heyecan için terk edilmiş bir kasabaya gittiniz ve yıllar önce mühürlenmiş bir laneti bozdunuz. Lanetten en çok etkilenen kişi her iki gecede bir aranızdan birini öldürecek. Hayatta kalabilecek misin?

Ülkede çok fazla kadın ve çocuk istismarı,tecavüz,kaçırılma ve daha bir çok olay vardır. Bir gün bir kadın istismarcısı olan adamın ölüm haberi yayınlanır. Herkes bir anda sevinir fakat kimse kimin yaptığını merak etmez. Bir kişi hariç. Mila. Biraz zaman sonra bu olayların benzerleri artar. Resmen bi anda bütün kötü insanlar ölmeye başlar. Daha doğrusu öldürülmeye. Ve hepsinin üstüne bir not kağıdı konulur. Kimse kimin yaptığını bilmez ve bulamaz.

"Ölüm bizi ayıramadı... Ama aşkımız dünyayı yıkacak." Meyruhn Kasabası`na adım attığımda, geçmişimin sadece bir kabustan ibaret olduğunu sanmıştım. Yanılmışım. Ben İdil. Bir doktorum. Bir yabancıyım. Ve ölümle dans eden bir ruhun - Seleneia`nın - yeniden doğmuş yankısıyım. Kieran, gözlerime her baktığında kaybettiği aşkını görüyor. Ama ya ben? Gerçekten onun sevdiği kadın mıyım? Yoksa sadece bir lanetin devamı, intikam için seçilmiş bir silah mıyım? Geceleri kan kokusuyla uyanıyorum. Rüyalarımda, bir bıçağın soğukluğu tenime işliyor. Ve Kieran`ın fısıltısı, zihnimin derinliklerine kazınıyor: "Bedenin onlara ait olabilir... ama ruhun bana ait." Bu kasabada sırlar uyuyor. Gölgeyle mühürlenmiş yeminler, zamanı bekliyor. Aşkın, ölümle; inancın, lanetle sınandığı bu hikâyede herkesin bir bedeli var. Hiçlik geri dönüyor. Ve hiçbir ruh, kaderinden kaçamayacak.

Konuşursan ölürsün. Baran’ın uyandığı tesiste cebinde bulduğu nottu bu. Ve burada başkaları da vardı. Burası konuşanın öldüğü, gençlerin sadece sessizlikle hayatta kalabileceği bir tesis.

Sisli Tepe: Adının hakkını veren, her köşesi kadim bir lanetin fısıltılarıyla dolu kasvetli bir kasaba. Yıllar önce Tanrı`ya kurban edildiği söylenen insanların gölgeleriyle dolu bu yerde, en büyük korku yeniden gerçeğe dönüşüyor. Lise öğrencisi Aurora için kabus, "abisi gibi sevdiği" yakın arkadaşının korkunç bir cinayete kurban gitmesiyle başlar. Polis yetersiz kalırken, Aurora dönem ödevi bahanesiyle cinayeti araştırmaya koyulur. Ancak karşısına çıkanlar sadece bir katil değil, aynı zamanda cinayet mahallerindeki ritüelistik motifler ve eski kurban evinden sızan boyutlar arası varlıklar olur. Herkesin görebildiği ama yalnızca Aurora`nın rastladığı bu somut varlıklar, genç kızın akıl sağlığını zorlarken, onu yalnız ve tehlikeli bir mücadelenin ortasına atar. Sisli Tepe`nin laneti mi canlanıyor, yoksa çok daha kadim bir kötülük mü iş başında? Aurora, bu fısıltıların ardındaki gerçeği çözebilecek mi?

Adaletin sağlanmadığı bir ülkede iki genç kendi adaletlerini sağlamaya çalışırlarsa ne olur? Katili öldürende katil midir? Mercan adaletin lafta olduğu bir ülkede suçluların ceza almaması üzerine kendi adalet yöntemini uygular. Bu yolda kendisinin yanında olacak ülkenin gündeminden düşmeyen diğer seri katille tanışır. İşte olaylar kanatın ve bıçağın kesişmesiyle değişir. Bıçaklar sadece kesmez. Kanat da olabilir bazılarına. Uçup gitmek için, ya da düşene dokunmak için. Kanatlı Bıçaklar; birinin susarak yazdığı, bir başkasının kalbinde yankılanan hikâye

Gözlerinizi açtınız, bambaşka bir yerdesiniz. Ellerinizde bir şok cihazı var, ve kovalanmaya başladınız. Polislerden kaçıyorsunuz. Sebebini yıkık bir arsada keşfedince donup kalıyorsunuz. Suçlu olduğunuzu söylüyorlar, peki nasıl ve neden? ✨olayların tamamı kurgudan ibarettir✨

NOT:Bu kitaptaki kişi ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi ve kurumlarla hiçbir ilgisi yoktur. “kadın şiddet gördü, intikam aldı” anlatılarından uzak. Şiddetin gölgesinde kalan adalet sisteminin işleyişine, toplumun kadına nasıl bakıp onu nasıl yalnızlaştırdığına ve kadınların sadece birbirine değil, kendilerine nasıl yol açtığına odaklanıyor. Arzu bir kahraman değil; ama bir devrimdir—sessiz, gizli, derin.

Bilimsel olarak sadistler başkalarına acı çektirip zihnen zevk alan kimselerdir. Benim için ise bana asla zarar vermeyeceğini bildiğim karanlık bir adam. Bu kitap Beyza Temel ile birlikte yazılmıştır.

"Gözümden sakındıklarımı korumak için gözden çıkardıklarım vicdanımı sızlatmaz." Sesi fısıltı gibi çıkmıştı ama kendinden emindi. "Bunun için bir katil olabilirim, hayal edemeyeceğin kadar kötü olabilirim." "Ve vicdanın sızlamaz." Dedim aynı onun gibi fısıltıyla. "Bu seni korkutur mu?" "Korkutmamasını mı isterdin?" Dudakları kıvrıldı. "Asu" dedi şiir okur gibi, sesinde gülümsemesinden bir parça vardı. "Ne istediğimi duymak istemezsin." *** Asu bir gece eve döndüğünde kardeşinin cansız bedeni ile karşılaşır. Kardeşi, geride cevapsız sorularla dolu bir mektup bırakmıştır. Mektubun ardından intiharın sebebini öğrenmek için, kardeşinin ölümünden şüpheli beş adamla aynı evde yaşamaya başlar. Fakat bu intihardan çok daha karanlık işlerin içine düştüğünden habersizdir. Şüphelilerden birine aşık olduğunda ise işler iyice sarpa sarar.

Hafızasını kaybetmiş bir kadın gözlerini ormanda açar. Yabancı bir adamın özel mülkünün sınırları içerisindedir. Onu buraya getiren kaybettiği zihni midir yoksa yabancı adam aslında yabancı değil midir? "Her insan, onu tanıdığın zamandaki senden ibarettir."

Kuzey topraklarının acımasız karanlığında doğan Virelia, ardında bıraktığı geçmişini geleceğe kanla kazıyan acımasız bir kadın... Onun için merhamet, zayıfların taşıdığı bir yüktü; gözlerini kırpmadan aldığı canlar, gölgelerle kurduğu dostluklar kadar sessizdi. Geceleri buz gibi sessizlikle, gündüzleri kana susamışlıkla beslenen bu kadın; düşmanlarına korku, dostlarına ise mesafe getiren bir efsaneye dönüştü. Virelia, karla kaplı dağların öfkesini, gecenin içinden çıkan bir hayalet gibi sırtında taşırdı. Onun için tek gerçek, gölgeyle yoldaş olmak ve her adımda bir iz, her bakışta bir tehdit bırakmaktı. Bu dünya artık onun savaş alanıydı. Ve o savaş alanında yalnızca bir kural vardı: Ya Virelia’nın yanında savaşırsın... ya da kanın karla karışır.