Her köşede bir tehlike vardı ve her gölge bir tehdidi saklıyordu. Ama ben durmayacaktım. Ve ben, Gloria, Siz beni yakında çok iyi tanıyacaksınız. "Kırmızı Sis yoğunlaşıyor, her yer ölüm kokuyordu."

28.09.2025`de yazıldı. Bazı insanlar birbirini bulmak için değil, zamanı sınamak için karşılaşır. İkra, 2016 yılında İstanbul’un eski bir semtinde, taşındığı dairenin tavan arasında eski bir defter bulur. Defterdeki yazılar, 1952 yılında yaşamış bir gazeteci olan Aras Demiral’a aittir. Sayfalarındaki cümleler öylesine derindir ki, İkra kendini yazıların sahibiyle tuhaf bir bağ içinde bulur sanki her satır, yıllar öncesinden ona yazılmış gibidir. Aras, zamanında doğru şeyleri yazmak için geç kaldığına inanmış bir yazardır. İkra ise, geçmişi bırakmakta zorlanan bir tarihçidir. İkisi de kendi dönemlerinde yalnızdır; ama kelimeler, aralarındaki yetmiş yıllık boşluğu aşmayı başarır. Bir defter, bir cümle ve bir rastlantı... Bazen kaderin en sessiz anında, zaman yanılır. Ve yanlış zamanda gelen biri, insanın hayatındaki en doğru kişiye dönüşür.

Her şey normal düzeninde ilerler ama her normal bir gün anormale döner. 〄 Her şeyin bir düzeni vardır, bir ilki bir sonu vardır. Her durumun da bir açıklaması vardır. Öyle olmalıdır. Öyle olmalıydı. Elimde kaç dakikadır tuttuğumu bilmediğim kağıdı tekrar açıp okudum. Sertçe yutkundum. Bu el yazısı abime aitti, biliyordum ama neden böyle bir şey yazdığını ve nereye kaybolduğunu bilmiyordum. Benden yardım istiyordu, hayır benden değil. Benden birine ulaşarak yardım etmemi istiyordu. Saçmaydı. Ulaşmamı istediği kişi abimin yıllarca yakın arkadaşı olup daha sonra düşmanı olan kişiydi. Neredeyse 8 yıldır görmediğim o kişiydi. En yakın arkadaşı ama sonradan en azılı olan düşmanı... Kartlar yeniden dağıtılacaktı ya da çoktan dağıtılmış ve en sondaki zor olan bana kalmıştı.

Beria daha 16 yaşında ailesinin baskısına dayanamayarak evden kaçar ve arkadaşıyla yaşamaya başlar. Bir süre sonra kendine tamamen yeni hayat inşa etmiş Beria kendini çok zor durumda bulduğu bi zamanda karşısına yarı yabancı yarı Türk mafya olan Ares Oner çıkar...

“Bazen kendi ışığımızı ve karanlığımızı üretiriz. Bu karanlıksa parlak bir yıldızın ışığını bile söndürebilir." •───•☽⊹✩⊹☾•───• YILDIZINI KORU, geçmişin gölgelerinden kaçamayan cesur bir genç kadının, karanlık geçmiş ve tehlikeli sırlarla dolu yolculuğunu anlatıyor. Helin Yıldız, yalnızca bugünle değil, geçmişinde de taşıdığı ağır yüklerle de yüzleşmek zorundadır. Bir yangın vakasıyla başlayan olaylar, hem onu hem de okuru, düğüm düğüm olmuş bir geçmişe çekiyor. Her adımda yeni bir gerçek ortaya çıkıyor. Bir yangınla başlayan hikâye, derinlere gömülü acıların ve hiç kimsenin bilmediği gerçeklerin ortaya çıkışına uzanıyor. Peki, geçmişin gölgesi, en parlak yıldızın ışığını bile söndürebilir mi? Özellikle suç ve psikolojik gerilim unsurları içeriyor. Bu nedenle 13-14 yaş altındaki okurlar için uygun olmayabilir. Gizem, dram ve gerilim unsurlarını bir arada barındırıyor. Okuyucu hem merak içinde kalacak hem de karakterlerin duygusal yükünü hissedecek. Her yara bir güce,her karanlık bir ışığa dönüşebilir. “Per Aspera Ad Astra” (Zorluklar içinden yıldızlara) Not: Yazılanların hepsi kurgudur. Herhangi bir gerçek yanı yoktur.

Bir ölüm emri... Mira bir tetikçiydi, Alaz Miraç ise hedef bile değildi, babasının yerine kaçırılmış genç bir kurbandı. Şimdi ikisi de aşk ve ölüm arasına sıkışıp kaldılar... NG1356QR

Vega Manon bir zamanların en acımasız MMA dövüşçüsüyken şimdi küçük bir sahil kasabasında, sakin bir kafede şarkı söyleyerek hayatını sürdürmektedir. Her sabah kahve kokusuyla uyanır, her gece mikrofonun başına geçtiğinde geçmişini boğmaya çalışır. Ama bazı yaralar sesle değil, sessizlikle konuşur. Darien Arzhel ise hâlâ ringin kralı. Soğukkanlı, stratejik ve rakip tanımaz. Bir akşam girdiği kafede, sahnedeki kadının sesinde tanıdık bir kırılmayı fark eder. Gözlerinin içine baktığında ise artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Vega`nın karanlık geçmişi, 13 yaşında yaşadığı bir travmayla şekillenmiş, ringdeki kimliği "Kod 13" olarak yeniden doğmuştur. Ama şimdi biri geçmişini kazımaya başlıyor. Ve bu kez kaçmak, savaşmaktan çok daha zor. Aşk mı, güven mi, hayatta kalmak mı? Bazen en büyük dövüş, ringin dışında başlar...

Dedemden kalan hastanede psikiyatri doktoru çalışmaya başladığımdan beri hayatım yolunda gidiyordu. Bir hastanın aniden karşıma çıkıp geçmişimle ilgili konuşmasıyla yıllar önce tanıştığım üvey kardeşim olduğunu hatırladım. Bu gerçeğin etkisini henüz üzerimden atamamışken babamın borç batağında olduğunu öğrendim. O andan itibaren hayatım, hiç istemediğim bir yöne doğru sürüklenmeye başladı.

Uzun zamandır psikopat seri katil içeren bir kitap aradım ama maalesef bulamadım 😪 bu yüzden bu iş bana düştü nobel ödülü alacak o kitabımı sizlere sunuyorum. Eğer korku,gerilim,aksiyon,gizem ve arada çok arada aşk ( pek romantizim seven biri değilimde 🤨 ama okurlarım istersede fena yazarım 😎) dolu bir kitap...

0537**: Acaba rica etsem kelepçenizi de alıp öndeki apartmana gelebilir misiniz? (22:03) Görüldü Yazıyor... 0551*: Gecenin bu saatinde bir avukatın elimde kelepçeyle kapısına gelmemi ve onu nezarete atmamı istiyor. 0551*: Doğru mu anladım?

Bu bir aşık olan çocuğun hikayesi. Başları pek olmadı ama beğenmeyip çıkmayın, ve yorum yapın

Defne, kankası`nın gidişiyle kendi halinde takılır. Arkadaşı`nın gidişinden tam altı ay geçmesine rağmen dayanamayan Defne, arkadaşı`nın annesinden telefon numarasını alır ve sövmeye başlar. Ama sövdüğü kişi, hiç sövmemesi gereken kişidir.!

Gece adındaki üniversite öğrencisinin hayatının normal olduğuna kendini inandırması ve daha sonra Gece`ye saplantı bir şekilde aşık olan Ayaz`ın ortaya çıkmasıyla birlikte Gece`nin aslında hayatının aslında normal olmadığı fark ettiği bir hikayedir. Aslında mesele hiç bir zaman normal olmamak değildi. Aslında mesele normal olmadığını kabullenememekti

Amansız bir macera`

Ateş Çağan hatırlayamadığı çocukluğundan kalan travmalarıyla boğuşan genç bir adamdır. Geçmişi zihnini parçalamakla kalmamış aynı zamanda ruhu ve bedeninde de kalıcı izler bırakmıştır. Öyle ki, Ateş Çağan kendi adını bile kendisi koymak zorunda kalmıştır. Aysis İlay, unutamadığı çocukluğundan kalan travmalarıyla boğuşan genç bir kadındır. Geçmişi anılarını kirletmekle kalmamış, aynı zamanda geleceğine dair umutlarını da yok etmiştir. Öyle ki, Aysis İlay aynaya bakmaktan bile nefret etmektedir. Ateş kızgın bir korken Aysis buzdur. Ateş yanarken Aysis donuyordur. Kavuşmak ölüm, ayrılık kurtuluştur. Aşkın çağrısı ise kaçınılmazdır.

Sanki insanların ayakları altında ezilen, her adımda biraz daha değersizleşen bir araziydim. Kara topraklarım susuzluktan, en çok da değersizlikten çatlamıştı; ne bir yeşerme ümidi ne de uğruna uğraşılacak bir verim kalmıştı. Herkes ezip geçmiş, kimsenin ayak basmayacağı bir çöle dönmüştüm adeta. Ta ki bir gün, avuçlarında masumiyetin safiyetine sahip izlerle küçük bir erkek çocuğu gelene dek. Hiç tereddüt etmedi, avuçlarında gizlediği beyaz nilüfer tohumunu kurumuş kara topraklarımda sakladı. Yıllardır çektiğim su hasreti, küçücük bir erkek çocuğunun küçücük elleriyle bana emanet ettiği o umutla son bulmuştu. O umut bana o gece yağmuru getirdi. O umut beni o gece bataklığa dönüştürdü

Evlilik vaadiyle kurulan kusursuz tuzaklar... Ancak bu kez, kendi oyununda tutsak kalan bir kadının ve onu tuzaklarında boğan adamın hikayesi.

Bir yüzbaşı ve bir aşiret ağasının yolları Şırnak’ın topraklarında kesişti. Biri görevle, diğeri suskunluğuyla savaşıyordu. İki ayrı dünya, iki ayrı yemin… Ve aralarında, adı konmamış bir bağ vardı. Devletin sert gölgesiyle aşiretin susmayan sesi çatışırken, bir bakış her şeyi değiştirdi. “Meftun olduğum gözleri, küf yeşiliydi,” dedi adam. O an, ne emir kaldı ne kural. Bir dosya açıldı, geçmişle hesap kesildi, sadakat yeniden tanımlandı. Kimi zaman bir sorgu odasında, kimi zaman dağ yollarında yürüdüler. Ama asıl mücadele, kalplerinin sessizliğindeydi. Küf Yeşili, yasak bir yakınlığın, çözülmemiş sırların ve susarak anlatılan bir aşkın hikâyesi. Sınır çizgilerinin ötesinde, duyguların tam ortasında…

korkuyla alakalı ben değil kardeşim yazcak umarım beğenirsinizz.

Kanlıdere’nin taşkın suları yıllardır sırlarıyla birlikte akıyor. Dağların gölgesinde, Karadeniz’in sert rüzgârlarıyla savrulan iki köy: Gurcana ve Furcuna… Bir zamanlar Gurcana’lıların toprağı olan, bereketli ve stratejik arazi, tarihin acımasız bir tuzağı sonucu Furcuna köyünün eline geçmişti. Yüzyıllardır süren düşmanlık, nesiller boyunca kanla, gururla ve inatla taşındı. Köylerin başındaki adamlar, Kanlıdere kıyısındaki bu toprağı yeniden almak için kararlılık ve kurnazlık ile savaşmak zorundadır. Fırtınalar kadar taşkın, Karadeniz kadar hırçın bu mücadelede aşk, ihanet, cesaret ve gurur iç içe geçiyor. Her adımda geçmişin gölgesi ve sırları, günümüzün çatışmalarına hükmediyor. “FurTina Ardında”, sadece bir toprak mücadelesi değil; Mazinin yüküyle yaşayan insanlar, geleceği birlikte mi yoksa karşı karşıya mı inşa edecek? sorusunu soran bir hikaye.

Yalancılar ve yabancılar... Katiller ve masumlar... Biraz çocuk ve biraz da yaşlılar... Toro Bravo... İnsanların kirletildiği bir arena. Ahlaki değerlerin yerle bir edildiği, merhametle oyuncak gibi oynanıldığı, saldırganların şehri. - 17/11/2025

Bir damla kan uğruna birleşen iki hayata intikam yemini dahil olursa. *** Düşman aşiretin kızıyla bir dama kan uğruna evlendiği için kızın konağa geldiği gün Mardini terk eden adam.. Düşman aşiretin oğluyla bir damla kan uğruna evlendiği gün evlendiği adam tarafından terk edildiği için intikam yemini eden kadın.. *** Başlama tarihi; 09.04.2025

Yağmurlu günleri sevmiyordum çünkü; bu günler bana onları daha fazla getiren günlerdi. Onlar kim mi? Cinayete kurban gitmiş olan insanların ruhları..

Kötü bir hayat yaşadım, kalbim taşlaştı, canım yanamayacağı kadar yandı. Şimdi can yakma sırası bendeydi. *Acı içinde büyüyen bir seri katilden hiç kimse daha tehlikeli değildir.* Ve o Teoman Mezarkaya idi. Sadece can yakmak için hareket eden vicdandan yoksun bir adamdı, gizli bir diktatördü. Ve burası herkesin korktuğu, iğrenen gözleri ile bakıp korkuyla hareket ettiği yeraltı dünyasıydı. Burada acıma yoktu, seri katiller ise yalnız gezen delilerdi. Karga gakladı bize, doğruları fısıldadı. Karga gakladı bize, acıdığını haykırdı. Biz yedi kişi; bir evin içine yavaşça mezarlarımızı kazmaya başladık, beklemediğimiz kabuslar ise kapımızı çaldı. "Yolunu kaybedenlere veya hiç yolu olmayanlara"

Tek gecelik iliskiye girdiğiniz adam hocanız çıksaydı ne yapardınız? O gece birbirlerine yabancıydılar. Sabah olduğunda ise birbirlerinin cehennemi. Dora, Alaz’ı unuttuğunu sandı. Ta ki onu okulunda, yeni hocası olarak görene kadar. Küllerinden doğan bir bağ vardı aralarında; yasak, karmaşık ve geri dönüşsüz. Bir yanda geçmişin kanlı sırları, diğer yanda kalplerini esir alan bir çekim... Ve en sonunda, “Karma” herkesten intikamını alacaktı.