"Benim hakkımda hiçbir şey bilmiyorsun, küçük köstebek." Yutkundum. O, Eymir Valen`di. Aynı otelde, yan yana odalarda kalmıştık ve ben ona yakalanmıştım. Beni bir köstebek olarak görmesinin sebebi buydu çünkü hakkında bilgi toplamaya çalıştığımı sanıyordu. Oysa benim amacımın Eymir`le hiçbir ilgisi yoktu. "Peki ya sen, benim hakkımda ne biliyorsun?" "Bir köstebek olduğunu." Kendi söylediği cümleyi düzeltti. "Güzel bir köstebek." Dudaklarım iki yana kıvrıldı. Belki harekete geçip varlığını ifşa etmem gerekirdi ama ben genelde kuralları çiğnerdim. "Burada olmamalıydın." Dedim, net bir şekilde. Abimler onu fark ederse cesedini çıkartırlardı. "Burada olmasaydım yarattığım şaheseri görme imkanını nasıl bulacaktım?" Bence benden bahsetmiyordu, elbiseden bahsediyordu. "Şaheserini bana göndermek yerine evinde muhafaza da edebilirdin." "Seni evimde muhafaza etme fikrini sevdim." 🕸 Mafya▪︎Düşman Aileler▪︎Anlaşmalı Evlilik Yayım tarihi: 22.08.2025

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak okuluna en yakın mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur|

Arkadaşlarımla çevirdiğim rastgele bir numaranın hayatım olacağını nerden bilebilirdim? Ya da maceram olacağını. Hayatımın nokta kadar yerini tüm hayatıma bırakan o numara artık her şeyimdi. Ve ben onu kaçırmamak için elimden geleni yapacaktım. Ve yapıyordum. °°°°°°° Kurgumu çok seveceğinize eminim. Hepinizi kitabıma davet ediyorum.

Lisenin son senesinde, gönlünü kaptırdığı okulun futbol takımı kaptanı olan Samet Er`e yakın olmak isteyen Merve, kendini futbol takımının başkan yardımcısı olarak bulur. Kusursuz olacağını düşündüğü planları, aynı takımda olan ve 9 numaranın sahibi Emirhan Lala sayesine suya düşer. Kendini asla içinde bulmak istemediği bir koşulda, karşısında neyin olacağını bilmediği bir şekilde hayatının akışı değişir. Öğrenmesi gereken gerçekler, geçmişine tutulması gereken ışık ve ona yol gösterici bir takım arkadaşı gerekir. Bir, planlama grubunda başlayan konuşma, bir süre sonra soruların bahanesi haline dönüşür. Kabullenmekte güçlük çektikleri bu durum içinde kalan Emirhan ve Merve`yi uzun bir aşk serüveni eşlik eder.

"Bu evliliğin senin için de benim için de cehennem olacağını biliyordum başkalarına cehennem olma diye kabul ettim."

Sıradan bir hayat yaşamak istiyordu. Geçmişini ardında bırakmak, sessizce iyileşmek… Ta ki o gece, yağmurun altında yerde yatan yaralı bir yabancıyı bulana kadar. Yankı, bir hayat kurtardığını sanıyordu. Ama o adamın gelişiyle, kendi hayatı geri dönülmez şekilde değişecekti. Çünkü bazı bağlar, kanla değil, kalple kurulur.

Araba da giderken şarkı söylerken bir motorcu ona eşlik ederek,polisten kurtarır bu güzel tesadüf yeni yollara yeni aşklara yelken açar...

Kimse unuttuklarını hatırlamak istemez … Ya da gözler önünde duranı görmek . Ama kehanet,unutulanlar uyanınca gözler önünde olan belirince başlar…

Aslı. 26 yaşına girmek üzere olan bir kadın. Hayattında bir şeyleri ertelememeye karar verir ve teyzesi vesileyle görücü usulü birisiyle tanışır. Ama işler tahmin ettiği gibi gitmez.

Siz: Allah belanı versin senin Siz: serçe parmağını masanın köşesine vurursun inşallah Siz: tuvaletteyken peçete kalmasında bokunu peçetenin kartonuyla silmek zorunda kal Siz: Dünya ters dönsünde everest dağı bir yerlerine montelensin Siz: O kadar boyun var zeka sıfır Çınar: Ne pluyo ln • Kantinde onu ezen çocuğa mesaj atan Zuhal, sonrasında Çınar`ın onu merak edeceğini nereden bilebilirdi? Not: Küfür ve argo içerir

"Geleceğini düşünmedim" dedi .Gözlerimin en derinine bakarak. Gözlerimi kaçırmak istedim girdap gibi içine çekiyordu, o gittikten sonra onu asla affetmeyeceğimi hep söyledim. Ama karşısındayken gözlerinin içine bakarak tek bir duygu belirdi: kırgınlık. Hiç affetmemek mi kolaydı? Yoksa kırık bir kalp mi?

Neşeli ve güzel bir kadın Ahsen Soğuk ve mesafeli duvarları olan bir adam baran bey Bütün asistanları erkek olan bir adam sadece ihtiyaçları doğrultusunda kadınlar ile takılan onlarlada tek gecelik ilişki yaşan bir adam bir gün bir kadın asistan almak zorunda kalır ve ona bu işte olmaması gerektiğini göstermeye çalışır ama kader onlar için başka bir şey düşünüyordu

İki eski sevgili, ayrıldıktan sonra ilk kez; üstelik terk eden tarafın yeniden birleşmek istemesi ile konuşmaya başlamışlardır. Biraz mizah, birazdan çok kötü espri. Hera ve Can`ın hikayesine hoş geldiniz... @Heramera: İflah olmazsın sen. @Heramera: Ulan evimin kapısına gelip beni terk ettiğin taksinin fişini bırakmak ruh hastalığının kaçıncı seviyesi? @Cantoker: Hera, Hera, Hera. @Cantoker: O fişi bıraktım çünkü @Cantoker: İt gibi pişman olduğumu anladığında alnıma çarpman kolay olsun istedim. @Cantoker: Kızın yerine kendimize trip atıyoruz aldığımız tepkiye bak.

Çocukluklarında yolları kesişen iki genç, yıllar sonra kaderin cilvesiyle tekrar bir araya gelir. Bir zamanlar derin bir bağla bağlı olan bu iki kişi, hayatlarının farklı yönlere savrulmasıyla birlikte birbirlerinden habersiz yaşarlar. Ancak, geçmişten gelen çözülmemiş meseleler ve karanlık sırlar, ikisinin de peşini bırakmaz. Bu süre zarfında Attila Dedektif olmuştur. Eflin, yıllar sonra yeniden karşısına çıkan çocukluk aşkıyla yüzleşip, onu hatırlamaya çalışırken hayatında anlam veremediği olaylar yaşamaya başlar. Bu esrarengiz olaylar, onu ve sevdiği adamı karmaşık bir oyunun içine çeker. Adam, genç kadının suç işlediğini düşünerek onun sırlarını korumaya çalışırken, kadının gerçeklerle yüzleşmesi kaçınılmaz hale gelir. Peki, bu oyunda kim haklı, kim suçlu? Geçmişin gölgeleri gün yüzüne çıkmaya başladığında, tüm gerçekler açığa çıkacak.

Babasının yasıyla boğuşan Alin, karşısına çıkan mavi bir kitapla kendisini daha bebekken vefat ettiği bir evrende bulacaktır.

"Şakağından öptüğümden beri çok dincim." Gülümsedim büyükçe. "O günden sonra kurşun yedin, hatırlatırım." "Buna rağmen çok dincim." dedi Yavuz. "Pozitif enerji mi verdim?" diye sordum. "Vallahi yaptın bir şeyler." diyen Yavuz bu kez izin almadan yaklaştı şakağıma. Önce ellerimi kavradı. Gülümsedi. Gülümsemesiyle öptü şakağımdan. Geri çekilmek istemedi... "Yavuz?" dedim büyük bir endişe hâlinde. "Bir gören olacak." "Olsun." dedi Yavuz azıcık geri çekilip. "Olmasın." dedim net bir dille. Dinlemedi Yavuz. Bir kez daha yaklaştı şakağıma. Bir öpücük daha bıraktı. Öpücüğü o kadar masumdu ki... Tıpkı yeni açmış bir çiçeğin yaprağına düşen ilk sabah çiyi gibiydi. Hafif, neredeyse hissedilmez. Ama aynı zamanda, o çiçeğin özünü barındırıyordu. İşte o masumiyetin ardında, bir volkanın derinlerindeki lav gibi, sabırla bekleyen bir arzu da vardı. Dudakları şakağıma değdiğinde yayılan sıcaklık, tenimi yakıp kavurmasa da, ruhumu derinden titretiyordu. Gözlerini kapattığını hissettim. Kirpiklerinin hafifçe şakağıma dokunuşu, fısıltıyla söylenen bir sır gibiydi. O an, zaman durdu. Etrafımızdaki tüm sesler kayboldu. Ne kuş sesi ne dışarıdaki hastaların sesi... Sadece onun nefesinin sıcaklığı ve dudaklarının tenime bıraktığı o tarifsiz his vardı. İçimde yeşeren karmaşık duygularla, ne yapacağımı bilemez bir halde kaldım. Kalbim, bu beklenmedik yakınlığın etkisiyle hızlanırken, zihnimde bin bir soru yankılanıyordu. "Nazelif?" dedi Yavuz sol şakağıma öpücük bırakıp. "Çok güzelsin." "Yavuz?" dedim kısık çıkan sesimle. Sağ şakağımdan öptü Yavuz. "Çok özelsin." . . Asker & Doktor"

ey gönül, hakka aşık olmayanın aşka hakkı olur mu? birbirlerine düşman iki kişi, kaderlerinin bir yazıldığını fark ettiğinde, her şey değişir miydi?

Sevip de gösteremeyen ve bunu anlatamayan babalara ithafen, bir babanın ağzından yazılmış kitaptır. Hayatın zorluklarıyla baş başa kalmış bir durumda, tek ışığı kızı olan bir baba.

“Bazı yollar unutulmaz bazı sokaklar sadece ayak izini değil, kalbini de alır yanında…” Zaman geçti. Sözler suskunlaştı. Ama içimde bir sokak hep yürümeye devam etti. Adını fısıldadığım o eski yol, her gecede bana geri döndü. Rüyalarımda, uyanamadığım sabahlarda, içime çöken sessizliklerde… Bu kitap, eksik kalanların, söylenemeyenlerin ve hiçbir zaman tamamen silinmeyen izlerin hikâyesi. Bir sokağa adanmış bir kalbin, geçmişe yazılmış bir mektubun ama en çok da kendine dönüşün hikâyesi… Bu bir kavuşma değil belki Ama bir buluşma… Kaybettiklerimle, vazgeçtiklerimle, affedemediklerimle. Ve elbette, adını kalbimde taşıdığım o yolla. Çünkü bazı insanlar unutulmaz ve bazı sokaklar, sonsuzlukta bile beklemeye devam eder. ADINI FISILDAYAN SOKAĞIM KİTABIMIN ÜÇÜNCÜSÜDÜR :)

Babaları askerlik arkadaşı olan, çocukluklarını birlikte geçirmiş Betül ve Samet... Samet talihsiz bir kazayla babasını toprağa verip eski neşesini yitirdiğinde Betül`ün desteğiyle ayakta kalır. Ortaokul ve lise yıllarını aynı sınıflarda tamamlayan ikili, zaman ilerledikçe bağlarını yavaş yavaş koparmaya başlar. Bu durumdan oldukça hoşnutsuz olan Betül bir gün Samet`in karşısına geçip bunu yüzüne vurur. Samet`se artık çocuk olmadıklarını, görüşmelerinin dini açıdan uygun olmadığını söyler. Bazı gerçeklerin farkına varan Betül de kendini ondan uzak tutmaya başlar. Üniversiteye geçip ikisi de serpilip büyüdüğü vakitse, artık Samet için zor zamanlar başlamıştır. Bir yandan okulu, bir yandan çalışması gereken bir işi varken gönlünün sesine bir müddet daha kulak veremeyecektir.

Abimin arkadaşı konulu mahalle kitabı. --- Tehlikenin ve Tutkunun Dansı Abisinin arkadaşına dört senedir aşık olan Ahu. Küçükken verdikleri sözü unutmayan on üç senedir Akasya altında bekleyen Baran. Kendisinden nefret ettiğini düşündüğü için Baran`a anonim olarak yazan Ahu karşılığını alacabilecek mi? Arkadaşının, kardeşine aşık olan Baran, Ahu`dan kaçtıkça ya daha çok yakınlaşırsa? (Kurgu tamamen bana aittir.)

Ben Nazlı. Denilenlere göre beni 12 günlükken çöp konteynırının kenarına bir kış gününde sadece bir zıbınla bırakıp terk eden anayla babanın kızı Nazlı. 22 yıllık hayatında özgürlüğün tadını hiç tatmamış, hayatı boyunca oradan oraya savrulmuş, hor görülmüş eziyet edilmiş Nazlı. Şimdi bu taşlı yollardan geçerken başımı cama yaslamış sakince yolu izliyordum. Bunca yıllık hayatımda hiç gün yüzü görmememe rağmen öğretmen olmayı başarmış, şimdi ise bir köy okuluna, küçücük kalplere dokunmaya gidiyordum. Teröristlerin yoğun olduğu bir bölgeymiş burası, öyle diyorlar. Çokta tehlikeliymiş. Bunların hiç biri benim umrumda değildi. Telefon rehberimde bile kayıtlı kimse yokken, çokta canımdan endişe ettiğim söylenemezdi, mezarımın bile kimsesizler mezarlığında olacağını biliyordum. Yanılmıştım. Tek bir adamın hayatım,kalbim olacağını, ailesinin ailem olacağını bende tahmin edememiştim.

"On yedinci yaşımda, hayatımın en büyük sırrını keşfettiğimde, dünyamın hiç beklemediğim bir şekilde değişeceğini kimse söylememişti."

"Accidit in puncto quod non contingit in anno.” (Bir yılda olmayan, bir anda olur) Gerçekten öyle miydi? Balkonumda otururken karşımdaki karargâha bakıyordum. Önünde duran dört tankı gördüğümde sırtımı dikleştirip merakla onları izlemeye başladım. Hepsi tek tek indiğinde, ip gibi dizilmişlerdi. Albay olduğunu tahmin ettiğim kişi önce herkesi inceledi ve sert, itiraz istenmeyen tonla "Yüzbaşı Bintuğ Liva." diye seslendi. Bu isim, tüm orduyu sırtlayacak kadar güçlü, kuvvetliydi. Onunla karşılaşabilecek miydik? "Bir gün seninle ikinci kez karşılaşacağız, işte o zaman doğru olanı yapacağız."

-Gitarınla bir şey çalsana, ben de dans edeyim. -Ne çalmamı istersin? -Hangi şarkı beni, sana hatırlatıyorsa.