Karşımda duran adama baktım. Çenemi iyice kaldırarak gözlerimi kehribar gözlerine diktim. Adem elması kavislenirken dudağımın kenarı yukarı doğru kalktı. "Ne oldu Akbora korktun mu?" O kendini bana daha çok yaklaştırırken konuşmaya devam ettim. "İnsanlara o kadar yargı dağıtıyorsun; gücün görücü usülü aldığın karına mı yetmedi?" Elleri saçlarımla buluştu. Parmakları sarı saçlarımın arasında gezinirken "Gücüm bir sana birde kızıma yetmiyor be Zifos." Elini yanağıma koydu. "Ya bir gün gözlerini benden çekersen? O zaman kahrolurum Berfin. Unutma, yağmur olmadan fırtınanın olması imkansız. Sen olmadan ben olamam."

Ellerim kanlıydı. Ellerimde kan vardı. Bu ellerde ruhunu öldürmüş bir kadının kanı vardı. Görünmez olmuştum artık göremiyordum kendimi, hoş aynadaki yansımam her ne kadar tersini de söylese işime geliyordu belki. Sol tarafıma dönmeden önce kesik bir nefes verdim ve bakışlarımı kendini asmış olan adama çevirdim. Şey sanırım intihar etmiş...

Avukat Kadın & Savcı Adam ⚖︎ Üst komşunun evinden gelen müzik sesinden rahatsız olan Avukat İzgi Merza Soylu komşusuna yazar. Halbuki bilmediği bir şey vardır: Yazdığı adam, sevgilisinin ezeli rakibi olan "VSD" lakaplı boksör bir savcıdır. Kitapta geçen tüm kişi, yer, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünü olup, gerçeklikle hiçbir ilgisi yoktur. Her sahne kurgudan ibarettir. 28.03.2025🕯️

Kendi kaderinin tam ortasında durman gerekiyor. Çünkü kimse seni beklemiyor. Birileri seni kovalıyor. Hazır ol. Çünkü sen fark etmesen de, onlar seni izliyor. Geçmişin emareleri seni sınamak için dönüyor. Ve sen, istemesen de bu oyunun tam ortasında yerini almak zorundasın. ▪︎ Kıyametler, bilinmeyenlerin kıyısında üretilir. Kural yok. Sadece 6 aşama var. 6 aşamayı geçtin mi? Tebrikler! Artık mezunsun. Artık binlerce aşama var.

Başarılı moda tasarımcısı Aurelia, kendi kurduğu markasıyla zirvedeyken yaşadığı talihsiz bir uçak kazası sonucu hafızasını kaybeder. Kim olduğunu, nereden geldiğini ve en önemlisi, kalbinde bir zamanlar kim olduğunu tamamen unutmuştur. Hayatını yeniden kurmaya çalışırken, karşısına çıkan gizemli bir adam geçmişin kapılarını zorlamaya başlar. Eski mahallesinden, çocukluk yıllarından tanıdığı bir dost… ama Aurelia onu tanımaz. Oysa Daniel, onu ilk günkü gibi hatırlamaktadır ve yıllar sonra onu bulmak için Auréna’ya gelmiştir. Aurelia geçmişini ararken, kalbinin derinliklerinden gelen tanıdık bir ses ona yol göstermeye çalışır. Ancak hatırlamak, bazen unutmayı istemekten daha zordur. Peki, bir kalp unuttuğunu yeniden hatırlayabilir mi? Ve hatırlamak, her zaman iyileştirir mi?

İnsanlar niye bir sevgiliye ihtaç duyar diye düşünüyordum. Simdi fark ettim insan sevilmeye muhtaç olarak doğar. Değer görmeye muhtaç olarak. Arkadaşlar evet sever ama diğer arkadaşlarını sevdiği gibi sever ve onlara davrandığı gibi davranır. Aile de aynı sekilde diğer cocuklarına verdiği sekilde deger verir ama bir sevgili sadece o insana ilgi verir hiç kimseye vermediği şekilde. Sadece dünyada o varmış gibi işte sevgiliyi değerli kılan buydu ama ben bir ilişki insanı değildim. Çabuk sıkılırdım özgürlüğüm kısıtlanıyormuş gibi hissederdim. Ta ki o hayatıma girene kadar.

Ben bulutlara bile anlam yükleyen insanım. Bana öyle bakma...

sadece bir bağlantı,

Sessizliğin bir sesi vardı. Ve bazen en büyük çarpışmalar, tek bir kelime edilmeden yaşanırdı. Duru, hayatla arasına kalın duvarlar örmüş, az konuşan ama derin hisseden bir kızdı. Babasının gölgesinde, yokluğun içinde, kendi küçük evreninde büyümüştü. Gülümsemeyi unutmamıştı ama kimseye de göstermiyordu. Savaş... Hayatı ciddiye almayan, küfrüyle bile ruhunu örten, yaralı bir adamdı. Ama gözleri, bakışları ve çığlığı başka bir şey anlatıyordu. Onlar hiç konuşmamışlardı. Ta ki bir bakış, bir sessizlik ve bir karşılaşma, onları içten içe birbirlerine çarpana kadar. Bu bir aşk hikâyesi değildi sadece. Bu, iki ruhun gürültüsüz bir çarpışmasıydı. İz bırakan, kanatmayan ama unutturmaz bir çarpışma.

Kör bir kuyuya atılmıştım. Her geçen saniye nefesim kesilirken, karanlıktan bir el uzanıp çekip almıştı beni. Daha ne olduğunu anlamadan tutsak olmuştu kalbim. Ruhumun kırık parçaları batmıştı avuç içlerime. Henüz altı yaşındayken hatırladığım silik bir anıdan ibretti bütün sevgisizliğim. Öksüz kalmış masum bir çocuğun hayal kırıkları vardı zihnimin en ücra köşelerinde. Ve birde o… Gözleri harla yanan bir ormandı. Ne zaman değse irisleri irislerime nefesimi keserdi, ateşler içinde can çekişen yansımam. Kalbimin acı çığlıkları arşı tırmalardı ufak bir tebessümüne. Kanser gibi yayılmıştı, önce çocukluğuma sonra tüm benliğime. Geçmişim kayıptı ve geleceğim bu adamın ellerinde ustaca tuvale çizilmişti. Öyle muazzam bir tabloydu ki! Şefkatiyle büyülediği renklerin arasında kimse fark etmemişti hüznün vedasını. Ve şimdi buradaydım… Her şeyin başladığı yerde onun yokluğuna sığınıyordum. ADEN…

Kelebek, ömrünün ne kadar kısa olduğunu bilseydi... yine de ışığa bu kadar tutkuyla uçar mıydı? Ya da... Bir gün sonrası olmayacaksa, bugün neye benzemeliydi? @kelebeginyarini: Ne zaman öleceğinizi bilseniz, kime ne yazardınız? • • • @fanustakidunya: sana seni seviyorum derdim Yara İz’im... @kelebeginyarini: Kimsin? @fanustakidunya: fanusta bir dünyayım İz :) @kelebeginyarini: adımı nereden biliyorsun? @fanustakidunya: kimliğinde yazıyor sarışın, sen bilmiyor muydun yoksa? @kelebeginyarini: şaka yapmayı keser misin? @fanustakidunya: yine ilk günü kaçırdın sarışın. @kelebeginyarini: sınıftan biri misin? @fanustakidunya: fanusta bir dünyayım diyorum inanmıyorsun oysa ben kelebeklerin bir yarını olduğuna inanmıştım. . . . Günleri değil, yılları sayan bir kelebeğin… Ve onu yaşatabilmek için dünden çalıp yarına ekleyen bir adamın hikâyesi. 🦋

Zaten bir şaka deyil geçmeyin bazen hayatınız değişebiliyor.

Gerçek ailem kurgularında esas karakter hep kızdır, peki ya bu sefer erkek karakterterimiz gerçek ailesine kavuşsa? Dört tane abisi ve bir tane kız ikizi olduğunu öğrense? . Savaş, 17 yıldır fakir mahallenin kırık camlı odasında babasından dayak yiyerek büyümüştür. Kız kardeşi ile annesi için okuldan arta kalan zamanlarda çalışıp eve para getirmiş ama bir gün öğrendiği bu gerçekle hayatı bir anda değişmiştir. Gerçek ailesine bomba gibi düşen ve abileri ile anlaşamayan Savaş bakalım ne yapacak? . Not: Hikaye bir çok kisinim bakış açısından yazılabilir ama esas karakterlerimiz Savas ve ikizi Açelya üzerinedir. Not-2: Gazel *gerçek ailem* hikayesine dair spoiler mevcuttur o yüzden ilk onu okumanızı öneririm. . Diğer gercek ailem hikayelerine göz atabilirsin🫶🏼 .

İçimdeki canavarı nasıl durdurucaktım?

Yemeğe oturmaya giderken kapı sesiyle dönüp baktık . Babamın dediği tek şey beklediğimiz kişi de geldi olmuştu sonrasında benim için hiçbir şey yoktu. Herkese selam verdikten sonra gözleri beni gördü şaşırmamış gibiydi belki de duygularını saklıyordu..... bilemiyorum... Gözlerimiz birbirine kenetli kalmıştı. Kalabalık sanki susmuştu ve sadece biz vardık . Bu O`ydu nasıl unutabilirim ki o kahve gözler esmer ten uzun boyu ve bakışları çok dikkat çekiciydi Aman Tanrım! Bana ne oluyor böyle. İkimizin de bakışları birbirimizde takılı kalmıştı ne O çekiyordu ne de Ben. Onun burda ne işi vardı. Ne yapıyor burada bilemiyorum ama öğrenmem yakındır...

Asel Mia, gündüzleri sessiz, sakin ve zarif bir genç kız olarak bilinir. Ama geceleri… içindeki karanlık bir persona uyanır. Asi, özgür ruhlu ve kimi zaman yıkıcı bir karaktere bürünen Asel, bu yönünü herkesten saklamaya çalışır. Üvey ailesiyle geçen yılların ardından, bir gün beklenmedik bir gerçekle yüzleşir: Aslında hayatta sandığından çok daha derin bir kökü vardır. Gerçek ailesi onu yanlarına alır. Ancak Asel’in geceyle birlikte ortaya çıkan “öteki” yönü, yeni evinde her şeyi altüst etmeye başlar. Aile bağları, güven, aidiyet… hepsi tek tek sınanır. Gündüz ailesine yakın olmaya çalışan bir Asel, gece onları uzaklaştıran bir Asel’e dönüşür. Karanlığın içindeki ses neyin yankısıdır? Asel Mia, kendi benliğini parçalamadan iki yönü arasında denge kurabilecek mi? Yoksa gecenin içindeki gölge, gündüzün ışığını tamamen yutacak NYXELLE – İki farklı benlik, tek bir beden... ve gerçeği bulmak için verilen içsel bir savaşın hikayesi. !!!Her perşembe 20.00 yeni bölüm!!!

"Meğer benim bu güne kadar yaşadığım hayat sadece olaylar silsilesinden ibaretmiş; beni sana getirmek için başıma gelen geçici heveslermiş. Yaşamak sensin, sevgilim." Bana bunları söylemesinin üzerinden günler geçti, ama ne yüzünü gördüm ne sesini duydum. Bilmeden bana veda etmiş olma ihtimali beni öldürüyordu. Ama ne yapar eder, bana geri gelirdi; 25 yıl sonra beni bulmuş bir adam, şimdi bırakmaz değil mi? Hem de karnımda ondan bir parça taşıdığım haberin henüz almamışken... Ah sevgilim, sana kavuşmak için günlerce zemheride kaldım, sesim çıkmadı. Ama ya şimdi benden gittiysen, ben nasıl dayanırım?

Acımasız hayatta lal olmuş ve kendini resimleriyle ifade etmiş genç bir kız , sert bakışları ve sert tavrı ile genel olarak korkulan bir genç erkek. Kitabım lise kurgusudur ve gelip bir göz atmanızı tavsiye ederim.

Soylu bir prenses. Bir mafya suikastçi. Ve kanla mühürlenmiş bir yemin. Aeris evliliğiyle halkını kurtarmaya çalışırken, Silas ise onun son nefesini almaya gelir Ama kader, sadakatten daha tehlikeli bir düşmana sahiptir;AŞK

Geçen zaman eskiden yaşanan olayları siler miydi? Bazı insanlar için evet bazı insanlar için de hayırdır bu cevap. İşte bu hikayede hayır ve evet diyenlerin hikayesi. Geçmişi bir yana koyamayan Armin çocukluğundan beri aşık olduğu adamla bazı olaylar yüzünden yollarını ayırırlar. Geçmişi unutan Turan önüne yeni bir yol açmaya çalışırken kader onları yan yana getirmek için kolları sıvar. Armin ya kendini çıkmaz bir labirentin içinde bulucaktı ya da her zaman yaptığı gibi her şeyden kaçıcaktı.

Kopuk  hayatlar vardır kopuk parçalar  kopuk hikayeler.... Bir tepeye çıkarsın  evlerin ışıkları vardır  o  manzara da Her ışık bir çok farklı hayata Her hayat bir ana şahitlik eder peki bu kızın hayatına kaç ışık şahitlik edicek....

Birbirlerini sevdiler, yıllarca… Ama kader, düşman yazdı onları. Z.Ş`den, yüreğe dokunan bir roman…

Hiç yazdığınız cümlelerden dolayı pişmanlık hissettiğiniz oldu mu? Her zaman kelimelerin gücüne inanan biriydim. Yazarlığı sevme sebeplerimden biri buydu. Bu dünyanın içine düşene kadar dikkatli biri olduğumu düşünüyordum. Konuşurken kullandığımız kelimelerin önemi de bununla aynıdır. Şimdiye kadar altı kitap yazdım. Bir gün, yazdığım kitaplardan birinin içine hapsolacağımı hiç hayal etmemiştim. Eğer bu hayatı ben yazdıysam, uyandığım hayat benim sayılır mı? Cumhuriyet Döneminde annemden babama, hatta beni istemeye gelen Cihan Paşa ve ailesine kadar herkesi yazan ve olay örgüsünü oluşturan kişi ben olduğum için yaşadıklarım gerçek dışı geliyordu. Hangi hayatımın hayal olduğunu sorgularken, hayatımdaki insanların karakterini tek bir kalemle belirleyen kişi olmanın tedirginliğini yaşıyorum. Farklı bir seçimin her şeyi nasıl değiştirebileceğini bilmiyorum. Yazarken de farklı bir şey yapmak istememiştim zaten. Kendimi başrolün yerine koyup, ben olsam ben de bunu yapardım demiştim. Yazdığı karakterle bağ kurmayan yazar yoktur. Yazdığım karakterler de az çok bana benziyor. İnsan kendi yarattığı dünyada rahat hissetmeli, öyle değil mi? Ama sorun şu ki: Ben bu kitabı bitiremedim. Yazmayı bitiremeyip yarım bıraktığım kitabın içine hapsoldum. Sonunu bilmediğim bir kitabı nasıl bitirecektim?

Melina, babası tarafından yürüyemez hale getirilmiş, hayata küskün bir kız. Kendini herkesten saklarken, sessizliğin içine gömülmüşken, Ayaz çıkar karşısına. Ayaz’ın sıcacık kalbi, onun en karanlık gecelerine yıldız gibi düşer. İki farklı yalnızlık, bir tek kalpte buluşur. Ama bu hikâye sadece bir aşk hikâyesi değil. Yaraları iyileştirmeye çalışırken, ikisinin de karşısına sadece geçmişin gölgeleri değil, gerçek düşmanlar da çıkıyor. Aile sırları, tehditler, kayıplar ve ayakta kalma mücadelesi... Ayaz, Melina’yı sadece sevmekle kalmaz; onu korur, onunla birlikte savaşmayı seçer. Ve Melina, sadece sevdiği için değil; kendi için de güçlenmeyi öğrenir Bu, engellerin değil, kalbin sınır tanımadığı bir hikâye. Bu, kayıpların arasından yeniden doğanların hikâyesi.

Klasik abi kardeş ilişkisi sevenler buraya!