Havaalanına ayak bastığımda, içimde bir şeyler vardı. Ne kadar soğuk, ne kadar farklı bir dünyaya adım attığımı hissettim. İstanbul’a gelen her Fransız öğrenci gibi, ben de buraya alışabileceğimi düşünmüştüm, ama ne kadar zor olacağını tahmin edemedim. Hava, hiç de Paris gibi değildi. Burası çok kalabalıktı, gürültülü ve boğucu. İnsanlar bir orman gibi, birbirine sürtünerek hareket ediyordu. “C`est étrange…” (Garip…) diye mırıldandım, kendi kendime

"İyileştirdiğiniz herkes bir gün sizi hasta edecek."

şu an açıklama yok

"Sen beni ardinda birakip Fransa`ya gittiğin zaman,lavantalar bir daha açmamak üzere soldu" "Artık geldim tekrar acar dimi?" "Solan bir çiçek aynı kırık bir kalp gibidir.Tekrar hayata gelemez.Gelse bile aynı olmaz"

Eski yıllarda Fransa`da karma eğitime karar veren bir okul, zorunlu olarak bu okula gönderilen bir avuç kız ve başa çıkmak zorunda olduğu okul..

Yıllar önce, birbirine delicesine aşık iki insan, Eylül ve Doğan, hayatın en büyük sınavlarından birine birlikte adım attılar. Eylül’ün kalbi, karnındaki mucizeyle birlikte atmaya çalıştı. Yaşamla ölüm arasındaki ince çizgide mücadele eden genç kadın, hayata döndü fakat bedeni eskisi gibi değildi… Tıpkı ruhu gibi… ❝Bir anne, kızını sevmekten hiç vazgeçti mi? Bir baba, yıllar sonra dönen sevdiğine kalbini kapalı tutabilecek mi? Ve Güz Yade… Yıllardır eksik olan parçasını sonunda tamamlayabilecek mi?❞ Bazı aşklar zamana yenik düşer, bazıları ise Güzden Doğan bir sabah yeniden filizlenir… 🍂✨