Karanlığın içinden bir ses yükseliyor…
“Gerçek bazen en tehlikeli yalandır.” Bir adım atılıyor.
 Bir silah doğruluyor.
 Bir isim fısıldanıyor. Ve bütün sırlar, tek bir kurşunla dağılmaya hazır. Aybüke’nin adımları, artık geri dönülmez bir yolun taşlarına vuruyor.
Dost bildikleri, düşmana dönüşüyor.
Gölgelerden çıkan her yüz, yeni bir ihanetin habercisi. Dost ile düşman arasındaki çizgi bulanıklaşırken, en yakınında duranların bile yüzleri maskelerle gizlenir. Bir karar, bir adım, bir söz… 
Her şeyin kaderi değişir. Bu defa sadece hayatlar değil; gerçekler de ölümle sınanacak.
Ve gerçeğe en çok yaklaşan, en çok kaybedecek. İhanetin gölgesinde, aşkın sınavında, ölümle yüzleşirken…
 Bir tek soru kalır:
 Kime güveneceksin? “Benim yolumdan gel, seni en büyük kralları bile yöneten bir soytarı yapayım. Tüm dünyayı da senin şaklabanın.” Zaman daralıyor…
Her şey yanıyor… Bir çığlık. Bir dua. Bir kahkaha…
 Ve gerçek, herkesin kanını akıtacak kadar keskin. “Burası başlangıç değil.
Burası sonun doğduğu yer.” Sonra yalnızca o cümle kalıyor: “Öldürsene beni, Elmas. Hadi, öldür.” Bu defa sadece bir timin değil, bir milletin kaderi yazılacak. Ve kaderin adı: Vazgeçtiklerimiz.

" bir savcı... Bir aşiret ağası... Urfa`nın kadim topraklarında, adalet ile aşk arasında sıkışıp kalan iki kalp. Hem geçmişten kaçıyorlar hemde kader onları tekrar tekrar birbirine bağlıyor. Birinin hukuk, diğerinin töresi var. Peki aşk hangisini yenecek ? "

Kendi halinde yaşayan tıp fakültesi öğrencisi Kayra bir gün fazla miktarda paraya ihtiyacı olduğu için ek iş aramaya başlar.Arkadaşı sayesinde bulduğu tekerlekli sandalyeye bağlı bir adamın bakımını üstlenme işini başta kabul etmez fakat sonra kararı değişir. Bakacağı adam yani Doğan önceki nişanlısı yüzünden kadınlara güveni olmayan ketum bir iş adamıdır. Kader yine de ağlarını örer ve onları bir araya getirir. Peki onlar bir arada kalmayı başarabilecekler midir? "Benimle hiç konuşmayacak mısınız?" Yüzünde herhangi bir duygu belirtisi yoktu."Pekâlâ bende kendi kendime konuşurum.Yapmadığım şey değil sonuçta" yine tepki vermedi.Hep yaptığı gibi sadece yüzüme baktı.

ESENDERE`YE yeni bir başlangıç için gelmişti inci. ama daha ilk anda kendi yansıması gibi duran o adamla yolları kesişti Yüzbaşı Korhan.. İkisi de kendi sessizliğinde yaşayan birer kalpti ama aralarındaki çekim sanki herkesin duyabileceği kadar gürültülüydü. Bir sınır köyünde başlayan yakınlık...Birbirlerine yaklaşmaktan korkan iki yabancının aynı sessizlikte aynı ateşte yanmasıydı onlarınki.. İnci kendini ararken yüzbaşıyı bulmuştu. peki ya yüzbaşı ne yapacaktı?

“​"Bazı vedalar söylenmez, bazı aşklar ise asla ölmez; sadece doğru zamanı bekler." ​İzel, çocukluğunun en masum hatırasını bir sanayi dükkanında, sarı bir gülün yaprakları arasında bırakmıştı. Atlas... Mavi gözlerinde fırtınalar saklayan o yetim çocuk, bir gün ardında tek bir kelime bile bırakmadan yok oldu. Yıllar sonra İzel, hayallerinin peşinden Berlin’e gittiğinde, geçmişin sadece bir anı olmadığını, aksine her köşede onu bekleyen bir gölge olduğunu fark eder. ​Ancak karşılaştığı kişi artık o sessiz çocuk değildir. O artık Atlas Soykan’dır; Almanya’nın karanlık sokaklarına hükmeden, gücüyle korku salan ama kalbindeki sızıyı dindiremeyen o adam...

Her bedenin benliğinin altında başka bir hikaye yatar. Her hikayenin bir acısı, Her acının bir zaafı vardır. Peki ya zaaflar öldürür mü? Zaaflarını gizleyen, kapalı perdelerin ardına saklayan, hâlâ çocuk olan yetişkinlerin hikayesi. Bir ajan merkezi tarafından çocukluğundan beri ajan olarak yetiştirilen Filiz, bir gün görevi için bir cinayet işler. Her şey yolundadır. Görevinin tamamlandığını sanıyordur. Ta ki iki yıl sonra öldürdüğü adamın çok daha karanlık işleri olduğunu öğrenene dek. İnsanların üzerinde deney yaptıklarını ve bu şekilde bir çeşit ilaç ürettiklerini öğrenen Filiz, ekibiyle birlikte bu çeteyi çökertmek için harekete geçer. Ama bu görevde aşkı bulacağından ve geçmişiyle yüzleşeceğinden habersizdir. "Ya şah sandığımız aslında sadece bir piyonsa?" ŞAH ve MAT Birbirinin kimsesi olmuş, kimsesiz çocukların hikayesi...

Zeynep, küçük yaşlardan itibaren hayatın zorlu yüzüyle tanışmış, ailesine destek olabilmek için gençliğini işlerle geçirmişti. Üniversite hayali ertelense de asla vazgeçmemiş, sonunda kazanmayı başarmıştı. Tam her şey yoluna girmeye başlamışken, üçüncü sınıfın sonunda annesini kaybeder. Zeynep’in tek dayanağı olan annesi artık yoktur. Babasının onu, kendi yaşında bir adamla evlendirme isteği ise bardağı taşıran son damla olur. Kaçmaktan başka çaresi kalmayan Zeynep, bir gün kendisini ölümün eşiğinden kurtaran Aras’la yollarının yeniden kesişeceğinden habersizdir. Belki de bu karşılaşma, hayatının en büyük sınavı olacaktır… "Kimi zaman bir kaçış, aslında yeniden başlamaktır..." Kitabımın tüm hakları saklıdır izinsiz olarak kopyalanması ve paylaşılması durumunda gerekli işlemler başlatılacaktır bilginize.

Terörle Mücadele Savcısı Hazan Hilal Türkoğlu Yüzbaşı Fırat Demir Korkmaz "Mevzu bahis vatan olduğunda her Türk bir askerdir." "Kitaptaki olayların gerçek kurum ve kuruluşlarla hiçbir ilişkisi yoktur. Herşey tamamen hayal ürünüdür."

“Bazen kendi ışığımızı ve karanlığımızı üretiriz. Bu karanlıksa parlak bir yıldızın ışığını bile söndürebilir." •───•☽⊹✩⊹☾•───• YILDIZINI KORU, geçmişin gölgelerinden kaçamayan cesur bir genç kadının, karanlık geçmiş ve tehlikeli sırlarla dolu yolculuğunu anlatıyor. Helin Yıldız, yalnızca bugünle değil, geçmişinde de taşıdığı ağır yüklerle de yüzleşmek zorundadır. Bir yangın vakasıyla başlayan olaylar, hem onu hem de okuru, düğüm düğüm olmuş bir geçmişe çekiyor. Her adımda yeni bir gerçek ortaya çıkıyor. Bir yangınla başlayan hikâye, derinlere gömülü acıların ve hiç kimsenin bilmediği gerçeklerin ortaya çıkışına uzanıyor. Peki, geçmişin gölgesi, en parlak yıldızın ışığını bile söndürebilir mi? Özellikle suç ve psikolojik gerilim unsurları içeriyor. Bu nedenle 13-14 yaş altındaki okurlar için uygun olmayabilir. Gizem, dram ve gerilim unsurlarını bir arada barındırıyor. Okuyucu hem merak içinde kalacak hem de karakterlerin duygusal yükünü hissedecek. Her yara bir güce,her karanlık bir ışığa dönüşebilir. “Per Aspera Ad Astra” (Zorluklar içinden yıldızlara) Not: Yazılanların hepsi kurgudur. Herhangi bir gerçek yanı yoktur.

Sınıfında geçmişi kötü olan Uraz`a bir şeyler hissetmeye başlayan İkra,ne yapacağını bilemez.Ve bir gün ona mesaj atar.

Yıllar sonra gerçek ailesini bulan bir kız... Bulduğu aile ile tüm acıların, gerçeklerin ve gözyaşların birer hiçten ibaret olduğunu öğrenirse ne olur? Huzurlu bir yaşamı hayal ettikçe karanlığın dibine daha da çekilen Asya, karanlığı ya aydınlıkla yok edecekti ya da karanlığa boyun eğecekti... Ona sunulan teklifleri reddeden Asya, karanlığın hükmü altına girmek yerine onun hakimi olmayı seçip herkese savaş açmıştı. Peki, istediği bu yeni karanlıkta huzuru bulabilecek miydi? Yoksa aydınlığa veda ettiği yerde, karanlığın ihanetiyle yüz yüze gelmesi an meselesi miydi? ✨ "Dudaklarının, tenimde nasıl duracağını merak ediyorum." Boğuk çıkan sesi ile bir an gözlerim dudaklarına kaydı ve o an dudaklarımın, tenindeki duruşu zihnimde canlandı. Derince yutkundum ve bakışlarımı tekrardan ona çevirdim. "Merakını gidermemiz gerek o zaman." Ve dudaklarım teninde en çok olmak istediği yere değdi. Dudaklarım dudaklarını buldu. ✨ Gerçek ailem İhanet Sırlar Gizem Örgüt Yaımlanma Tarihi: 21 Aralık 2025

“Benden kaçabilirsin sanıyorsun, ama adımların nereye giderse gitsin, gölgen yine bana ait. Adını bile fısıldamadan yaşayamam; sen, kendini unutsan bile bende kalacaksın.” Alpay Aras Demirkıran “Onun karanlığında boğulmakla, onsuz yaşayamamak arasında kaldım… ve galiba ikincisi daha korkutucu.” Simay Altan Gazeteci olan Simay, kimsenin cesaret edip eline alamadığı dosya üzerinde çalışmaya başlar. Bu dosya, kimsenin dokunmaya cesaret edemediği mafya patronu Alpay Aras Demirkıran’ın dosyasıdır. Bunun hayatındaki en büyük haber olacağını sanıyordu. Oysa bu, hayatını geri dönüşsüz bir şekilde çalacak adamla tanışmasının başlangıcıydı. Sigara dumanı, yağmur kokusu ve tehlikenin çekici yüzü… Simay, her adımda daha çok karanlığa çekiliyordu. Ve bazen, en büyük hata; gerçeği ararken, onu koruyacak olanın aynı zamanda seni mahvedecek kişi olmasıydı. ~Kesit~ "Sana olan bu his," diye başladı, parmakları kucağındaki tenimi okşarken. "Bu, sadece bir aşk değil. Bu, benim varoluşumun tek nedeni. Sen, benim son sığınağım, ilk ve tek zaafımsın." Aras... Bu adam... O, bir mafyaydı. Kanlı elleri, karanlık sırları ve tüm dünyayı yönetme gücü vardı. Ama bana baktığında, o kehribar gözlerde gördüğüm şey... o, dünyanın en büyük zayıflığıydı. Ve o zayıflık, bendim. ​Bana "zaafım" demesi... Bu, bir milyon dolarlık mücevherden daha değerliydi. Onun için zaaf olmak, tüm o zırhının, tüm o kontrolünün tek çatlağı olmak demekti. O, hayatı boyunca düşmanlarının en ufak bir zayıflığını bile acımasızca kullanırdı. Ama şimdi, en büyük zaafını, tüm bu gücün merkezinde, bir kontrol odasında kucağına almıştı. ​Bu bir aşk değil, bu bir bağlılık yeminiydi. Beni, varoluşunun tek nedeni olarak görüyordu. O kadar saf, o kadar karanlık ve o kadar delice bir sevgi ki, beni boğuyordu. Nefesim daralıyordu ama bu boğulma, bana hayat veriyordu. ​Kendimi bildim bileli güven arıyordum. Ama Aras`ın sunduğu bu güven, normal bir liman değildi; bu, tüm dünyadan koparılmış, sensörlerle ve bir erkeğin yıkıcı aşkıyla korunmuş, yalıtılmış bir kaleydi. ​Onun laneti bendim... ​Eğer ben onun ilk ve tek zaafıysam, o da benim son ve tek sığınağımdı. Ve biliyordum ki, bir gün o zaafı için dünyayı yakarsa, ben o alevlerin içinde gülümseyerek yanacaktım.

“Adalet mi önce gelir, aşk mı? Ya kalp ikisine de dayanmazsa?” Komiser Varkan Eren Erel, disiplinli, zeki ve görevine sadık bir polis. Onun için hiçbir dosya kişisel değildir — ta ki Beliz Türkmen’in adı bir suçun ortasında geçene dek… Beliz, kalp rahatsızlığıyla yaşamaya çalışan genç bir kadın. Sessizdir ama içine attığı çığlıklar büyüktür. Tek bir yanlış adım, onun sadece özgürlüğünü değil, canını da alabilir. Ve o adım, bir sabah sorgu odasında atılır. Yasa dışı örgütlere para aktarımıyla suçlanan Beliz, aslında masumdur. Ama gerçek ortaya çıkmadan kalbi durmak üzeredir. Varkan Eren için artık her şey değişmiştir. Bu bir görev değil; bir kurtarma savaşıdır.

Ateş Çağan hatırlayamadığı çocukluğundan kalan travmalarıyla boğuşan genç bir adamdır. Geçmişi zihnini parçalamakla kalmamış aynı zamanda ruhu ve bedeninde de kalıcı izler bırakmıştır. Öyle ki, Ateş Çağan kendi adını bile kendisi koymak zorunda kalmıştır. Aysis İlay, unutamadığı çocukluğundan kalan travmalarıyla boğuşan genç bir kadındır. Geçmişi anılarını kirletmekle kalmamış, aynı zamanda geleceğine dair umutlarını da yok etmiştir. Öyle ki, Aysis İlay aynaya bakmaktan bile nefret etmektedir. Ateş kızgın bir korken Aysis buzdur. Ateş yanarken Aysis donuyordur. Kavuşmak ölüm, ayrılık kurtuluştur. Aşkın çağrısı ise kaçınılmazdır.

Hayat iki çizgi arasındaydı. Doğum ve ölüm. Başlangıç ve bitiş. Arada geçen süreye yaşam denirdi. Yaşamın hayat olması için iyi şeyler yaşamak gerekirdi. Geriye küllerin kalsa dahi küllerinden doğmak lazımdı. Küllerinden doğmak anka kuşuna özelse, anka kuşu olmak lazımdı… Ben küllerinden doğacaktım, küllerin karanlığına karşı aydınlık olacaktım. İçimdeki karanlık karadeliğe rağmen yaşayacaktım. Hayat buysa, ben seve seve göğüs gerecektim. Bu da benim karanlığımı aydınlığa çevirme hikayem…

O kazınan kanla sarılır boynuna gece. Öyle bir gece ki sahipsiz ve kahramansız kalırsın. İşte o zaman parmağına bir yüzük takar, Geçmeyecek izlerini nefret ettiklerinle kapatırsın. "Günün sonunda dönüp dolaşıp geleceğimiz yer," derken parmağımdaki alyansa dokundu. "Evimiz." Ve evin sen olduğunu söyleyecek o dudaklar. Kelimeleri tanı ve kalbine kazı. Kurtulma. Bırak kendini. Yine de kaptırma. Adını üfle senden seni çalanlara. Günü geldiğinde fısıltını, her zerresine kadar onlara hatırlatacaksın. "Araf yok Alyeska." derken boynuma çıktı dudakları. "İhtimaller yok." bir daha fısıltı. "Sadece sen varsın." İlk acıyı sonra uğruna savaşılan aşkı tadacaksın.

Ailesine ulaşamayan Nehir, okuduğu şehirden evine dönmeye çalışırken şarjı biterse. Küçük bir çocuğu sevindirmek bu dünyada yapılacak en güzel şeylerden biridir, değil mi? Ama ya o çocuk, göründüğü kadar masum değil de her şeyin bir maskesi olduğunu gösteriyorsa? Hayatta bıçaktan daha keskin şeyler vardır: bıçak canı; yaşam, amacını yakar. “Habitat” yaşam alanı arama çabası. Belki okurken kanınız donabilir ama, merhametiniz asla. Yeri geldiğinde şefkatli, yeri geldiğinde haşin olmayı bilin. Çünkü hayat ona taş atana çiçek atmaz, işin ironisi çiçek atana da buket yapmaz:) İşte her şey tam burada başlıyor. Keyifli okumalar dilerim.

Bir emanet sözü, bir baba vasiyeti, edinilen intikam yeminleri ve susulan bir aşk… Ali nefesini kendi elleriyle koparıp bir kenara attığı o yeminin içinde kavrulurken, tekrar bir yemin ile kavuştuğu nefesindeki devası ile ne yapacaktı? Efsun Ailesinin ölümünden sonra çıktığı intikam yolunda, yanında olan adamın kim olduğunu bilmediğini zannetse de yüreğinin en ücra köşelerinde onu haykıran gerçeklik ile ne yapacaktı? İntikam onları aynı yola koydu.
Gerçekler ise aynı ateşe. Bir aşk, bir yeminle ne kadar susturulabilir? 
Ve bir kalp, sevdiğini korumak için kendinden kaçabilir mi? Efsun ve Ali… Onların hikayeleri hasret çektikleri, gönül verdikleri sevdalarının ilk mısrasındaki ayrılıklarından başlıyordu. ALINTI; “Yeşillerine çekmişsin yine yağmurlu bulutlarını” Ali yorgunda olsa Efsun’da ki değişikliği anında fark etmişti. Bir elini tezgahın üstüne koyup başını hafifçe eğerek Efsun’un yüzünü inceledi. Efsun ise o an bakışlarını Ali’den çekip bulunduğu konumdan hareket ederek arkası Ali’ye dönük bir şekilde dolabın içinden bardak çıkardı. “Nezle oluyorum galiba. Gözlerim ondan böyle sulu duruyor” dedi bardağa su doldurarak. Ali nefesini hafifçe dışarı verip anlayışlı bir şekilde gülümsedi. Mutfak tezgahının önünde yan yana durduğu Efsun’a baktı suyunu bitirmesini bekleyerek. Efsun yoğunluktan ve koşturmadan hesabını veremediği o mahzen olayının geldiğini anlayarak dudaklarına dayadığı suyu sanki hiç bitmeyecekmiş gibi yudum yudum içmeye başladı. Bakışlarını mutfak dolabına odaklayarak özellikle Ali’den tarafa çevirmiyordu. Saniyelerin kovalandığı zamanın içinde yanındaki adamın tek bir ses dahi çıkartmadan durması Efsun’da merak hissi uyandırdığında bardak hala dudaklarına dayalıyken yan bakışla Ali’ye baktı. Ali Efsun’un bu çocuk gibi hareketi ile içinden dolup taşan tebessümünü dudaklarına kondurmuş başını iki yana sallamıştı. Efsun’a derin bir tonda bakmasının yanı sıra su gibi berrak olan anın atmosferinde takılıp kalmışlardı adeta. “Kaçarın yok” Ali yeterince yakın olduğu Efsun’a doğru hafifçe eğilip ona bir sır veriyormuş gibi fısıldadı. Bu yakınlığın etkisiyle Efsun’un dudaklarına hala dayalı olan bardaktaki suyun boğazına kaçmasına ve boğazının yırtılır gibi öksürmesine sebep oldu. Ali onun bu çocukça halleri ile ne yapacağını bilemez şekilde gülerek Efsun’un kolunu tutup elindeki bardağı alarak tezgahın üstüne koydu ve hala Efsun’un kolunu tutarken diğer eliyle onun sırtına hafifçe vurmaya başladı. “Bir su içirmedin insana Ali. Neyden kaçıyormuşum acaba ben? Kaçtığım hiçbir şey yok” Efsun kendinden emin bakışlarını ve başını Ali’ye doğru dikti. O an aralarındaki yakınlığın ikisi de farkına varmış gibi Ali yüzündeki gülümsemeyi silmiş ve geriye doğru çekilmişti Efsun’un kolunu tuttuğu elini de çekerek. “Sanma ki sözümü dinlemeyip o mahzene girdiğin günü unuttum. Bu yolda şu an birlikte ilerliyorsak gruptaki diğer kişilerin benim verdiğim emirleri yerine getirdiği gibi sende aynısını yapmak zorundasın. Diğerlerinden hiçbir farkın yok” dedi Ali ciddiyete kavuştuğu sesi ile. Bakışları az önceki durumun aksine bir yabancının kimliğine bürünmüştü. Bu kendine verdiği sözlerin takınması gerektiği ifadeydi. “Yanlışın var Ali. Diğer kişiler her zaman yan yana duracağın emrindeki kişiler olabilir ama ben sadece bu iş bitene kadar varım. O yüzden yapacağımız işleri ya da görevleri tehlikeye atmayacaksa bana doğru gelen şeyleri yapmakta kararlıyım. Ya kendi isteğinle kabullenirsin ya da zorla“ Efsun’da meydan okuyan bakışlarını Ali’den esirgemedi.Bir

-Dedektif Bu İşi Senin Devralman Gerekiyor Tatilini Yarıda Kes Ve Yarın Sabah Burda Ol - Anlaşıldı. Anlaşıldı mı Hiç Sanmıyorum Ama Yaklaşık 1 Yıldır Kedinin Fareyle Oynadığı Gibi Bizimle Oynayan Çetenin Çöküşü Bu Gece Olacaktı O Belliydi. Yetişkinlere Uygundur ‼️ Kurgusal Bir Hikayedir Hiçbir Gerçeklik Payı Yoktur.!

Geçmişteki sırlarla dolu bir cinayetin aslını öğrenmek için yemin etmiş dört düşman. "Fakat bu dört çocuktan birisi yetim ve öksüz kalacak,birisi hiçbir şeyi unutmayacak,birisi kurban seçilecek,birisi ölecek ya da öldürecekti." "Sei così bella che fa male"

Neva, Türkiye’nin önde gelen iş adamlarından Korhan Altınsoy’un kızıdır. Görünüşte zengin ve güçlü bir ailede büyümüş olsa da, babası için sadece bir isimden ibarettir ve Korhan, kızına sevgi göstermemiş, hayatına sürekli müdahale etmiştir. Neva’nın annesi Belgin, Korhan’dan Neva küçükken ayrılarak başka biriyle evlenmiş ve Ayça adında bir kızları olmuştur. Ayça, üvey ablası Neva’yı her zaman sevmiş ve ilgisini kazanmak istemiştir ancak Neva, onu asla tam olarak kabullenememiştir. Korhan’ın karanlık yüzü, Neva’nın hayatını değil bir başkalarınında hayatını etkilemeye devam eder. Bu sırada Neva, yeraltı dünyasının güçlü ve tehlikeli isimlerinden Karan Varyan ile yolları kesişir. Neva, babasının yarattığı karanlıkla mücadele ederken aynı zamanda Karan’ın dünyasına da çekilmeye başlar. Soyadının yükü, aile sırları ve kalbinin sesine kulak verip vermemesi arasında sıkışıp kalır.

Fırtınada Kalanlar, karla örtülü Rize sokaklarında başlayan bir hikâye. Geçmişin susturulamadığı, görevle vicdanın çatıştığı bir fırtına. O bir asker. Emirlerle büyümüş, duygularını bastırmayı öğrenmiş. O bir savcı. Adaletle yaşayan, susarak direnen. Aynı fırtınanın içinde, sırtları birbirine dönük duruyorlar. Aralarında söylenmemiş cümleler, yarım kalmış bir sevgi ve karın bile örtemediği sırlar var. Bir yüzük yeminleri hatırlatırken, bir kırmızı atkı geçmişten kopup bugüne savruluyor. Bazı insanlar kaçar. Bazıları savaşır. Bazıları ise fırtınanın tam ortasında kalır. Ve herkes kalmayı seçemez.

Trabzon`dan Mardin`e uzanan bir hikaye Elimden tutan adam beni hiç bilmediğim bir şehre, bilmediğim bir eve ve tanımadığım insanların içine getirdi."Oğlum elinden tuttuğun kız kimdir?" Diye soran pala bıyıklı, aklar düşmüş, hafif kilolu bir ağa gibi duran yaşlı adam "Nişanlım sevdiğim kadın." Diyen elinden tuttuğum adama baka kaldım. Daha ben onu tanıyalı bir hafta olmuştu. Benim gibi şok olan karşımdaki kişiler "Ne nişanlısı? Sen zaten Evin`le nişanlısın."Diyen yaşlı kadın. Bu annesi olsa gerek. Duyduklarımla bir kez daha şok yaşadım. Ne demek başkasıyla nişanlı? Kendi kendime sorduğum soruyu yanıtlayan elimden tutan Nişanlım olduğunu söyleyen Siyam oldu. "Onunla hiç bir zaman nişanlı olmadım. Size onu sevmediğimi söyledim. Onu kardeşim gibi gördüğümü söyledim. Ama siz kendi kafanıza göre oynamaya devam ettiniz." Dedi ve bana döndü. "İster kabul edin ister etmeyin. Ben Açela`ýı seviyorum onunla evleneceğim. Ha yine de yok diyorsanız bundan sonra ne adımı duyar, nede beni görürsünüz." Dedi elimden tuttuğu gibi beni merdivenlere doğru yukarı çıkardı. Arkamızda şaşkın bakışlar bırakarak çıktık.

"Gerçek bazen kanla yazılır..." Selis Kandemir, annesinin gözleri önünde katledilmesiyle başlayan karanlık bir geçmişin kurbanı değil, intikamını alacak bir savaşçıdır. Yıllarca süren sessizlikten sonra, eline geçen bir kolye ve isimsiz bir mektup, onu kendisi gibi geçmişi kanla yazılmış sekiz kişiyle bir araya getirir. Her biri farklı acılarla yoğrulmuş, her biri gerçeğin peşinde... Ancak bu yol arkadaşlığı, sırlarla örülü. Güvenin sınandığı, dostlukla düşmanlığın iç içe geçtiği bu yolda, gerçeklik algısı paramparça olacak. Kimin geçmişi sahte, kiminki kan kadar gerçek? Ve en önemlisi: Selis, annesinin katillerini bulduğunda hâlâ aynı kişi kalabilecek mi?

Bir doktorun elleri hayat kurtarmak içindir… Peki ya kurtardığı hayat, kendi özgürlüğünü tehdit ediyorsa? Yeraltı dünyasında değişmeyen tek kural vardır: Kimin elini tuttuysan, kime can borçluysan, kaderin onundur. Bu borç, kanla yazılmamış olsa da ruhu mühürleyen bir zincir gibidir. Kutay Alp Alkan, gücün ve karanlık dünyanın tam merkezinde bulunan acımasız bir lider olarak bilinirken, bir gece ölümün kıyısına sürüklenir. Onu hayata döndüren ise hiç beklemediği biridir: Düşmanının kızı, inatçı ve yetenekli doktor Ülkü Işık Alpuğan. Ülkü, yalnızca mesleğinin gereğini yapmış olduğunu düşünür. Fakat kurtardığı adamın dünyasında hiçbir iyilik karşılıksız değildir. Kutay için bu sadece bir kurtarılış değil; aynı zamanda geri alınamaz bir bağın başlangıcıdır. Çünkü o, can borcunu iki şeyle öder: Güçle… ve sahiplenmeyle. Ülkü, kendi hayatının bir anda görünmez bir ağ içinde sıkıştığını fark ederken, Kutay’ın dünyası da sarsılır. Düşmanının kızı tarafından kurtarılmıştır. Artık yolları kesişmiş iki insan vardır: Biri hayat kurtarmak için yemin etmiş bir doktor… Diğeri hayatı kendi kurallarıyla yöneten, borcu ve ihaneti ölümüne ciddiye alan bir adam… Bu can borcu, ikisini de geri dönüşü olmayan bir savaşa sürükleyecektir: Özgürlükle bağlılık arasında, doğruyla tehlikeli gerçekler arasında, kaderle seçim arasında… “Bir kalp, yalnızca duygularla değil; kaderle de mühürlenir. Ve bazen en derin yaralar, insanı yeniden doğurur.”