O gün bana, "Aşk için neleri feda edersin?" diye sormuştu Ulaş. Yanacağınızı bile bile ateşe atlar mıydınız? Ateş oysa ben yanmaktan keyif alırdım. Ölsem onu sonsuzlukta bekleyeceğim diye heyecanlanırdım. Ben aşk için değil, onun için hem ölür hem de öldürürdüm. Yanlış bir insanı sevmek hiçbir şey ifade etmezdi bana çünkü sevdikten sonra söz geçiremezdim kalbime.... 20.01.2024

Her hikâye bir suskunluktan doğar; söylenmeyen, saklanan ya da ertelenen şeylerden… Benim hikâyem de işte orada başladı: küçük bir kızın kalbinde, dile gelmeyen kelimelerin gölgesinde. Bazen bir bakış ömür boyu hatırlanır, bazen de bir kayıtsızlık… Benim payıma düşen, hiç fark edilmeyen bakışlar ve sessizce atıp duran kalp çarpıntılarıydı. O, başkasının hayatına koşarken ben sustum. Sustukça içimde büyüyen yangını kimse bilmedi. Ve ben, o yangınla büyüdüm.”

“Benden kaçabilirsin sanıyorsun, ama adımların nereye giderse gitsin, gölgen yine bana ait. Adını bile fısıldamadan yaşayamam; sen, kendini unutsan bile bende kalacaksın.” Alpay Aras Demirkıran “Onun karanlığında boğulmakla, onsuz yaşayamamak arasında kaldım… ve galiba ikincisi daha korkutucu.” Simay Altan Gazeteci olan Simay, kimsenin cesaret edip eline alamadığı dosya üzerinde çalışmaya başlar. Bu dosya, kimsenin dokunmaya cesaret edemediği mafya patronu Alpay Aras Demirkıran’ın dosyasıdır. Bunun hayatındaki en büyük haber olacağını sanıyordu. Oysa bu, hayatını geri dönüşsüz bir şekilde çalacak adamla tanışmasının başlangıcıydı. Sigara dumanı, yağmur kokusu ve tehlikenin çekici yüzü… Simay, her adımda daha çok karanlığa çekiliyordu. Ve bazen, en büyük hata; gerçeği ararken, onu koruyacak olanın aynı zamanda seni mahvedecek kişi olmasıydı. ~Kesit~ "Sana olan bu his," diye başladı, parmakları kucağındaki tenimi okşarken. "Bu, sadece bir aşk değil. Bu, benim varoluşumun tek nedeni. Sen, benim son sığınağım, ilk ve tek zaafımsın." Aras... Bu adam... O, bir mafyaydı. Kanlı elleri, karanlık sırları ve tüm dünyayı yönetme gücü vardı. Ama bana baktığında, o kehribar gözlerde gördüğüm şey... o, dünyanın en büyük zayıflığıydı. Ve o zayıflık, bendim. ​Bana "zaafım" demesi... Bu, bir milyon dolarlık mücevherden daha değerliydi. Onun için zaaf olmak, tüm o zırhının, tüm o kontrolünün tek çatlağı olmak demekti. O, hayatı boyunca düşmanlarının en ufak bir zayıflığını bile acımasızca kullanırdı. Ama şimdi, en büyük zaafını, tüm bu gücün merkezinde, bir kontrol odasında kucağına almıştı. ​Bu bir aşk değil, bu bir bağlılık yeminiydi. Beni, varoluşunun tek nedeni olarak görüyordu. O kadar saf, o kadar karanlık ve o kadar delice bir sevgi ki, beni boğuyordu. Nefesim daralıyordu ama bu boğulma, bana hayat veriyordu. ​Kendimi bildim bileli güven arıyordum. Ama Aras`ın sunduğu bu güven, normal bir liman değildi; bu, tüm dünyadan koparılmış, sensörlerle ve bir erkeğin yıkıcı aşkıyla korunmuş, yalıtılmış bir kaleydi. ​Onun laneti bendim... ​Eğer ben onun ilk ve tek zaafıysam, o da benim son ve tek sığınağımdı. Ve biliyordum ki, bir gün o zaafı için dünyayı yakarsa, ben o alevlerin içinde gülümseyerek yanacaktım.

*~KARAMSAR TAKINTIM~* 25 yaşındaki üniversite mezunu Lara bir gün ailesinin iş için yurt dışına çıkmasıyla bilinmeyen bir numaradan mesaj gelmesi Laranın tüm hayatını değiştirir. /hem iyi hemde kötü bir şekilde/ *~|~O YONCA KANLI BİR YONCAYDI~|~*🍀🩸

Nora, bir gece barda içeceğini yudumlarken genç bir adam hayatına dahil olmaya çalışır. Bir yandan bu gizemli adamın bir tehdit mi yoksa yakınlaşma çabasında mı olduğunu anlamaya çalışırken, diğer yandan geçmişten gelen bilmediği sırlar ve belalar başına dert olur. Yıllar öncesinde kaçtığı karanlık, onu emici bir şekilde içine çeker. Nora`nın her şey için gücü vardır ama esaret karşısında çaresiz kalır. Nora`nın hikâyesi...

Ne olursa olsun bir birinden vazgeçmeyen iki insan...

İmkânsız neydi? Belki de imkânsız olan bizdik. Asıl imkânsız olan ise, onun gözlerinde saklı duran o büyülü aşktı. Biz, farklı dünyaların insanlarıydık… Birimiz Yunanistan’ın saygın bir bakanı, diğerimiz Türkiye’nin üniformasıyla sınırları bekleyen bir asker. Ve aramızda duran tek şey, sessizce akan Meriç’ti. Ama o nehir… Onun mavilikleri, gözlerine benzeyen o derin sular… Her şey beni ona biraz daha çekiyordu. Gözlerinin benim olmasını istedim; yalnız bana bakmasını, yalnız beni sevmesini… Geçmişim peşimi bırakmazken, tek dayanağım olan dedemin gölgesi her adımımda üzerimdeyken bile, kalbimi ona teslim ettiğimi nihayet kabul etmiştim. Çünkü ne olursa olsun, ben onun kalbinde bir mülteciydim. Ve biliyordum… Bu aşk ya beni o nehirde boğacak, ya da adını bilmediğim bir özgürlüğe taşıyacaktı.

Bu kitap, bir lisede geçen entrikalarla dolu, nefes kesen bir hikâyeyi anlatıyor. Görkem, Burçin ve Kıvılcım’ın kurduğu “ifşa ekibi” gizli aşkları, aldatmaları ve sahte oyunları ortaya çıkarırken; Kerim, Nur, Yekta, Fahrünnisa, Ferhunde ve Canan arasında yaşanan ilişkiler zinciri okulun huzurunu tamamen altüst ediyor. Her bölümde yeni bir sır açığa çıkıyor: gizli notlar, sahte mesajlar, zehirli planlar ve disiplin kuruluna taşınan skandallar… Ferhunde’nin bitmeyen hırsı ve Canan’la kurduğu ittifak, Nur’un gözyaşları ve Kerim’in pişmanlıklarıyla birleşince ortaya hem dram hem komedi dolu bir kaos çıkıyor. İhanet, intikam ve dostluk arasında gidip gelen bu hikâye, okuru sürekli “bir sonraki bölümde ne olacak?” sorusuyla baş başa bırakıyor.

Gazel Alya Yalaz... Sıradan bir üniversite öğrencisi, sıradan bir hayat. En azından öyle sanıyordu. Ta ki birinin onu izlediğini fark edene kadar. İki yıldan fazla süredir peşinde olan bir katil, Gazel`e takıntılı hâle geliyor. Ona yaklaşan herkes birer birer ölü bulunurken, Gazel her gün biraz daha köşeye sıkışıyor. Nereye gitse, kimi sevmeye kalksa... gölgeler onun peşini bırakmıyor. Katil, sadece onu izlemiyor. Onu "sahipleniyor." Kim olduğunu bilmiyor. Ne istediğini bilmiyor. Ama bildiği tek şey var: Bu oyun, artık sadece korkudan ibaret değil. Bu, Gazel`in hayatta kalma savaşı.

Bazı çocuklar annelerini oyuncaklarla arar. Bazıları dualarla. Leylifer Jilda, annesini bir kaşıkla toprağın altından çıkarmaya çalıştı. Çünkü ona, hastaneye giden herkesin iyileştiği söylenmişti. Altı yaşında bir çocuk, dokuz yaşında bir anne, sekiz yaşında suskun bir abi… Doğan Işık, yoksulluğun, kardeşliğin ve geri gelinmez yolculukların hikâyesi. Bir mezarlıkta bırakılan bir kaşık kadar sessiz, bir çocuğun umudu kadar ağır.

Bazen gitmek, kalmaktan daha cesurdur. Ecmel, hayatın getirdiği ağır yüklerin altında ezilirken, kendi kaderiyle yüzleşmeye karar verir. Kaybettiği aşkın acısı, ailesinin gölgesindeki yalnızlığı ve geleceğe dair umutları arasında sıkışan bir kadın... Ünlerin gölgesinden sıyrılıp kendi ışığını ararken Van`ın serin sokaklarında, askeriyede başlayacak yeni görevinin ortasında başlayan bu yolculuk, aslında onun kendini yeniden bulma ve yeniden güçlenme hikayesidir. Geçmişin sırları önüne dökülürken attığı adımların öyküsüdür. Başkasına derman olmak için adım attığı bu yolda kendi yaralarının da başkası tarafından sarılacağından habersizdir. Ve her yeni tanışma, kırık kalbin yeni umutlarla tanışmasıdır. Ecmel`in hikayesi, acının içinden doğan cesaretin ve hayatı yeniden kucaklamanın öyküsüdür. Gerilim, gizem ve duygusal derinliklerle örülmüş bu hikâye, ihanetin, kaybın ve gizemli bir geçmişin gölgesinde, kendini bulma yolculuğunu anlatıyor. "Hiçbir silah, gözlerin kadar derinden vuramaz beni, Acem kızı." •Psikolog&Asker•

Karanlığın içinden bir ses yükseliyor…
“Gerçek bazen en tehlikeli yalandır.” Bir adım atılıyor.
 Bir silah doğruluyor.
 Bir isim fısıldanıyor. Ve bütün sırlar, tek bir kurşunla dağılmaya hazır. Aybüke’nin adımları, artık geri dönülmez bir yolun taşlarına vuruyor.
Dost bildikleri, düşmana dönüşüyor.
Gölgelerden çıkan her yüz, yeni bir ihanetin habercisi. Dost ile düşman arasındaki çizgi bulanıklaşırken, en yakınında duranların bile yüzleri maskelerle gizlenir. Bir karar, bir adım, bir söz… 
Her şeyin kaderi değişir. Bu defa sadece hayatlar değil; gerçekler de ölümle sınanacak.
Ve gerçeğe en çok yaklaşan, en çok kaybedecek. İhanetin gölgesinde, aşkın sınavında, ölümle yüzleşirken…
 Bir tek soru kalır:
 Kime güveneceksin? “Benim yolumdan gel, seni en büyük kralları bile yöneten bir soytarı yapayım. Tüm dünyayı da senin şaklabanın.” Zaman daralıyor…
Her şey yanıyor… Bir çığlık. Bir dua. Bir kahkaha…
 Ve gerçek, herkesin kanını akıtacak kadar keskin. “Burası başlangıç değil.
Burası sonun doğduğu yer.” Sonra yalnızca o cümle kalıyor: “Öldürsene beni, Elmas. Hadi, öldür.” Bu defa sadece bir timin değil, bir milletin kaderi yazılacak. Ve kaderin adı: Vazgeçtiklerimiz.

O kainatta aranan yaşam pınarıydı. Alparslan ise o pınarın yegane koruyucusu... Dünya üzerine örümcek ağı gibi yayılmış bir Birlik! Adının anlamını bedeninde taşıyan Şifa! Şifaya ilmek ilmek dokunmuş Alparslan! Sadakatin, sınırsız itaatin, aşkın, tutkunun, bağlılığın, güvenin, sonsuz aidiyetin hikayesi bu... NOT: İLK ÜÇ BÖLÜM GEÇMİŞTE YAŞANAN OLAYLARI İÇERİR VE FARKLI ZAMAN DİLİMLERİNDE GERÇEKLEŞMEKTEDİR. KURGU "HARABELER VE HAZİNELER" ADLI BÖLÜMLE BAŞLAMAKTADIR.O

Yüzyılın kışı diyorlardı o seneki kışa... Yabani, bir kısrak gibi kişneyerek şahlanmış da şahlanmış alabildiğine hoyratça esiyordu poyrazı karayeli... Buzdan geceler hüküm sürerken, biri vardı yatağında ter döken. Onun adı anaydı... Yüreğine matem çökmüştü oğlu, her anacığım dediğinde. Ayağı taşa takılsa oğulların ve kızların, ne zaman anacığım deseler; her bir kelimenin hecesi kanatlanıp yol bulur ve anaların yüreğine konardı... Uyku tutmamış sabaha kadar, yasa bürünmüştü Edibe kadın. Oğlu, ateşler içinde "anacığım" diye inledikçe, anasının yüreğine kızıl oklar saplanmıştı. Biri daha vardı rüyasında kabuslar gören. Yaman`ı can evi, mahremi, sürekli kendisinden kaçıyordu... Sabah olup uyandığında bedeninde bir ağırlık vardı, elinde olsa yataktan hiç çıkmazdı. Emektar elleriyle gözlerini yokladı, gözleri hala ıslaktı. Bu yaşlarda neyin nesiydi? Sabaha kadar rüya görmüş ve rüyasında ağlamıştı ama gözlerindeki ıslaklık sanki gerçek gibiydi...

Bir anda karşınıza çıkan bir kız size anne derse bu sizin hayatınızı ne kadar etkiler ki? Ah işte o durumlar o kadar kolay olmuyormuş. Her şey birbirine girdi. Bu saatten sonra ne olabilir derken aslında hikayenin daha yeni başladığını anladım. ~Lütfen kitabımı herhangi bir yerde paylaşmayınız. Telif hakkı bana aittir. Başka bir yerde herhangi bir şey olacaksa benden izin almanızı isterim. Şimdiden teşekkür ederim.🐣

"Neden yaşıyorsun?derdim kendime. Gözlerini gördüm. İşte o an sustum Pera." ... Biri karanlık biri aydınlık., Biri siyah biri beyaz. Biri gece biri gündüz. Kim bilir belki ikisi de zifiri. Isolde Pera Dubois ve Tunga Yiğit Çelikkan... Geçmişleri iç açıcı değil ama ya gelecekleri?

"Çok merak ediyorum Gazel?" Diye mırıldandım sert çıkarmaya çalıştığım bir sesle. Gazel`in yumrukları yavaşladı. Bir süre bekledi ama sonra bana döndü. Acı kahveleri yüzümü incelemeye başladığında benim gözüme ilk çarpan göğsünde, tam kalbinin üzerinde olan ize takıldı ve aklımda bir söz canlandı. Yüreğinde iz taşıyan. Kadının söylediği bu söz geldi aklıma, düşünceler taşmak için yer aradı ama şu anki acım daha baskın geldi. "Neyi?" Diye sordu Gazel. Aklımdaki düşünceleri bir kenara atıp birkaç adımda Gazel`e yaklaştım ve tam karşısında dimdik durdum. Boy farkımız yüzünden başımı kaldırmak zorunda kaldım. Acı kahveleri, elalarımla buluştuğunda benim gözlerim dolmaya başlamıştı. Onunkiler ise cansız bir nesneye bakarmış gibi hissizdi. "Senin gibi aşağılık bir adam, nasıl olurda o çocuklara yemek verip, gülümseyebilir." Gözlerimdeki göz yaşları akmak için çabaladı. Kalbimin külleri tekrar yakıldı ve küller daha da çoğaldı. "Tek vicdansızlığın benim kardeşime miydi?" Dedim sesimin titremesine engel olamayarak. Gerçekten tek vicdansızlığı benim kardeşime miydi? Ne yapmıştı benim Umut`um ona? Neden kıymıştı benim aileme? Gözlerimdeki yaşlara daha fazla tutamadım ve göz yaşları yanaklarımdan süzülerek akmaya başladı. Ben aylar sonra ilk göz yaşımı Umut`un yanında değil, onun katilinin önünde döktüm.

Yıllar sonra gerçek ailesini bulan bir kız... Bulduğu aile ile tüm acıların, gerçeklerin ve gözyaşların birer hiçten ibaret olduğunu öğrenirse ne olur? Huzurlu bir yaşamı hayal ettikçe karanlığın dibine daha da çekilen Asya, karanlığı ya aydınlıkla yok edecekti ya da karanlığa boyun eğecekti... Ona sunulan teklifleri reddeden Asya, karanlığın hükmü altına girmek yerine onun hakimi olmayı seçip herkese savaş açmıştı. Peki, istediği bu yeni karanlıkta huzuru bulabilecek miydi? Yoksa aydınlığa veda ettiği yerde, karanlığın ihanetiyle yüz yüze gelmesi an meselesi miydi? ✨ "Dudaklarının, tenimde nasıl duracağını merak ediyorum." Boğuk çıkan sesi ile bir an gözlerim dudaklarına kaydı ve o an dudaklarımın, tenindeki duruşu zihnimde canlandı. Derince yutkundum ve bakışlarımı tekrardan ona çevirdim. "Merakını gidermemiz gerek o zaman." Ve dudaklarım teninde en çok olmak istediği yere değdi. Dudaklarım dudaklarını buldu. ✨ Gerçek ailem İhanet Sırlar Gizem Örgüt Yaımlanma Tarihi: 21 Aralık 2025

17 yılın sonunda gerçek ailesine kavuşan Alya önceden çektiği acıları unutabilcek mi acaba ?

Bazen içindekileri haykırmak istersin ya hani böyle ses tellerin yırtılana kadar bağırıp, ağlamak içinde ki bütün nefreti acıyı kusmak... Her şey bitsin istersin her şeyin bir kabus olmasını ve uyanınca tekrardan eski günlere geri dönmek istersin... "Sen kalpsizsin bende senin kalpsizliğini göremeyecek canavar yönünü fark edemeyecek kadar salağım." dedim gözlerimin içi yanıyordu "Ben bir günahkarım sende benim günahlarımı göremeyecek kadar salak değil masumsun..." dedi ve bir adım daha yaklaşıp çenemi yukarı doğru kaldırdı... "Benden başka yolun yok Yeşim, bu saatten sonra seçeneğim değil seçimimsin, en başta seni kendimden korumak istediğimde pes etmeden kalbime girmek istedin değil mi? artık istesen de çıkamazsın çıkartmam." Aynı mahallede yaşayan iki dost ailenin çocukları birbirine aşık olur fakat Yeşim Vural`ın bilmediği bir şey vardır Savaş Özdemir hiç de göründüğü gibi biri değildir ve onun kollarına bir kez giden bir daha o kollardan çıkamaz.. İLK AŞKLAR HİÇ BİR ZAMAN UNUTULMAZ... Yeşim ve Savaş`ın Gizli Saklı Aşkı...

Yetimhane’nin soğuğu, sokağın karanlığı… Altı kişiydi onlar, altı çocuk… Engin ve ablası Selma, Eylül, Aslı, Burak ve Ahmet.. Yetimhane de kesişen hayatları ve Selma’nın ansızın gelen ölüm haberi bu altı küçük çocuğu sokağın acımasız kollarına itmişti. Olaylar hiçte sandığınız gibi değildi. Sokak karanlık yetimhane soğuktu… Peki Selmaya gerçekte ne olmuştu ? Dram, arkadaşlık, hayatta kalma mücadelesi ve yer yer güldüren Yetimhane sizide onlar gibi bu karanlık ve dipsiz kuyuya çekecek.

Arkadaşlıkları bir gruptan çok daha azı. Hepsi bambaşka kişiliklere ve hayatlara sahipler ama bir şekilde arkadaşlıklarını sürdürmeye devam ediyorlar. Günlük yaşamları ve birbirleriyle olan ilişkileri devam ettikçe birbirleri hakkında daha fazlasını öğrenecekler.

Canı sadece tiramisu çekmişti tek isteği tiramisuydu ama başına neler geleceğini o da bilmiyordu.

Vatan Savunucuları, Fırtına birliği adındaki bir birliğin içinde bulunan askerlerin hayat hikayesini konu almaktadır. Bu askerler arasında bulunan Teğmen Elif Aydın, fazlasıyla disiplinli ve cesurdur. Elif’in düzenli ve kontrollü hayatı, Üstteğmen Kerem Demir’in birliğine katılmasıyla beklenmedik bir şekilde değişir. Bir operasyonda Kerem’in ağır yaralanması ve Elif’in onu kurtarmak için hayatını riske atması, sadece savaşın değil, bastırılmış duyguların da yüzeye çıkmasına neden olur. Bu olay, Elif’i hem askerî kimliğiyle hem de kalbiyle yüzleşmek zorunda bırakır. Savaşın acımasız koşulları, ölümle yaşam arasındaki ince çizgi ve görev bilinci; Elif ve Kerem’in birbirlerine duyduğu hisleri sınarken, ikili hayatta kalmak ve birbirlerini korumak için büyük bir mücadele verir. Vatan Savunucuları, verilen fiziksel mücadelenin yanı sıra, insanın iç dünyasında verdiği en zor savaşları anlatan; cesaret, fedakârlık ve umut dolu bir askeri-dram hikâyesidir.

Kendi halinde yaşayan tıp fakültesi öğrencisi Kayra bir gün fazla miktarda paraya ihtiyacı olduğu için ek iş aramaya başlar.Arkadaşı sayesinde bulduğu tekerlekli sandalyeye bağlı bir adamın bakımını üstlenme işini başta kabul etmez fakat sonra kararı değişir. Bakacağı adam yani Doğan önceki nişanlısı yüzünden kadınlara güveni olmayan ketum bir iş adamıdır. Kader yine de ağlarını örer ve onları bir araya getirir. Peki onlar bir arada kalmayı başarabilecekler midir? "Benimle hiç konuşmayacak mısınız?" Yüzünde herhangi bir duygu belirtisi yoktu."Pekâlâ bende kendi kendime konuşurum.Yapmadığım şey değil sonuçta" yine tepki vermedi.Hep yaptığı gibi sadece yüzüme baktı.