"kırca... Beni sınama," dedi tane tane. Her bir kelimesinde nefesi tenimi okşayıp odağımı şaşırtıyordu. kendi kendine kuduruyordu köpek. Benim bu zamana kadar kime kötülüğüm olmuştu allasen? "kartal abi," dedim usul usul. Dudaklarımı dişledim. Gözleri kısa bir an dişlerimin arasında ki dudaklarıma kaydı. Hangi bahaneyi öne süreceksin acaba? "Benim bir suçum yok valla bak." Ben mi istemiştim karakollara düşmeyi. hangi kaçık isterdi öyle değil mi? "Abime söyleme kurban olayım." Abimin öğrenmesi demek amel defterimin kapanması demekti. Kendi mezarımı bana kazdırırdı Allah korusun.

Mahalle+ Abimin arkadaşı "Defne," diye fısıldadı. "Özür dilerim, diyebildim göz yaşlarıma hakim olamazken. "Ben çok özür dilerim. Affet..." Kara gözleri beni deldi geçti. "Ödediğim en güzel bedeldi... Her saniyesine değersin." Bu hikayede komediyi, dostluğu ve aşkı iliklerinize kadar hissedeceksiniz.

2 yıllık görevden dönüp 4 yıl önce onu terk eden sevgilisinin geldiğini mahalledeki gün yapan teyzelerden öğrenip üstüne üstlük aynı karargahta onun üstü olarak bulunucağımı nerden bilebilirdim

Sessizlikle başlar, fısıltılarla büyür ve dedikoduya dönüşür." Hiçbir yüz, hiçbir isim... Bu hikaye, sırları gölgelerden izleyen Sır Ustası`nın sessiz tanıklığıyla şekillenir. Kampüs, sırların ağırlığı altında çatırdıyor. Ama kimse gerçekte neyin peşinde olduğunu bilmiyor. Dedikodular, birer yankı gibi yayılırken, olayların merkezinde kimlerin olduğunu merak etmek kaçınılmaz. Sır Ustası, sessiz bir köşede olan biteni izlerken ; ifşacı bir gölge gibi hareket ediyor, iz bırakmadan sırların birer sır olmaktan çıkmasını sağlıyor. Her dedikodu yayıldığında, maskeler düşüyor ve hikayenin gerçek yüzleri ortaya çıkıyor. Masumiyet bir yanılsama mı? Gerçekler her zaman fısıltılardan mı doğar? Bu hikayede sırların peşine düşen Sır Ustası`nın adımları, okuyucuyu karanlık bir dünyaya davet ediyor.

Çocukluktan başlayan bir aşk masalı. Balım & Agâh

"Ulan annem her şeyi bimden alıyordu da gelinini de bimden bulacağını düşünmemiştim" Alya yazın kendine okul harçlık çıkarmak için bimde çalışan bir genç kızdır. Bimde çalışırken mahallenin dedikoducu teyzelerinin ağına düşüp bir aşkın kucağında kendini bulacağını nereden bilebilirdi ki?

Bir mahalle düşünün, ama bütün söylentiler salgın gibi yayılıyor. Getirdiği kötülük kadar, iyilikte getirebilir mi acaba bu salgın? ***** Ela`m: Mahallemiz durur mu, patır patır sıçtınız siz! Ela`m: Bütün kızlar seni konuşuyor Sarı tutku dahil... Ela`m: Daha dikkatli olun, laf vermeyin daha fazla. Gördüğüm mesajla gözlerim yuvalarından fırlayacak gibi açıldı. Göktuğ, "Bir şey mi oldu?" Diye sorduğunda yutkunamadım. Sadece telefonu ona uzattım. Mahallede bir laf dönerse o laf bir kere dönmüş olmazdı, her akşam milletin dilinde olurdunuz! "Sülalelerini siktiklerim." Diye bir küfür savurdu. "Dedim sana, imkansız konuşulmaması dedim!" Ofladım. "Yapacak bir şey yok. Konuşanı görürsem susturmasını bilirim." Diyip yemeye devam etti.

"Yabancısı olduğum sokaklar getirir miydi onun kokusunu benim sokaklarıma." Otobüs kalkacağını anons geçerken onlar da yavaşça otobüsün yanına adımladılar. İşte hepsi bu kadardı. Gidiyordu. Varlığına daha doyamamışken o gidiyordu. Nasıl alışırdım yokluğuna. Beni yine görmezden gelsin ama gitmesin işte. Ben görünmezliğe alışığım, onsuzluğa değil! Tam o sırada uzun saçlı bir kız koşa koşa onun yanına gitti ve sıkıca sarıldı. Ona.. sarıldı. Gözlerim ağlamaktan yanlış görüyordu sanırım. Gözlerimi sıkıca yumup açtım. Görüntü değişmedi. Tekrar yumdum ve açtım. Yine aynı görüntü. O bir kıza sarılıyordu tıpkı kızın ona sarıldığı gibi. Onlar orada ağlarken ben burada tek başıma ağlıyordum. Ben buna mahkumdum işte. Korkaklık edip onu uzaktan sevmeseydim şimdi yanında ben olacabilirdim. Onun sevdiği vardı. Onun o çok istediğim kalbinde birileri taht kurmuştu. Ben buna nasıl dayanacağım. Nefes almakta güçlük çekmeye başlamıştım ve başım dönüyordu. Onu öptü ve otobüse bindi. Onu. Öptü. Sevdiğim çocuk gözlerimin önünde birini öptü. Duvara dayadım ellerimi güç almak istercesine yoksa yere düşecektim. Bacaklarım titriyordu, gözlerim gördüklerini idrak etmekte zorlanıyordu, kulaklarım uğulduyordu kalbimin acı acı atışından. Az önce heyecandan atıyordu hâlbuki. Otobüs çalıştı ve yavaş yavaş çıktı olduğu alandan. İnsanların oluşturduğu kalabalıkta yavaş yavaş ilerlerken o an olmaması gereken bir şey oldu. Onunla göz göze geldik. Anıl Mert ile göz göze geldik. Kızarmış yaşlı gözlerimle göz göze geldi. Çatılmış kaşlarının altındaki gözleriyle göz göze geldim. Ve ben Mina Sezgin, Anıl Mert Sural ile ilk defa bu kadar uzun bir şekilde göz göze kaldık. İlk defa ne o çekebildi gözlerini gözlerimden, ne de ben kaçırabildim gözlerimi gözlerinden. Her şeyin bir sonu olduğu gibi bakışmamızın da bir sonu oldu ve otobüs gözden kayboldu. Ben o gece ilk defa onu unutmak istedim. Gördüklerimi unutmak istedim. Hissettiklerimi unutmak istedim. 📚📚📚 Aşk dediğin ile başlayan cümlelerin çeşitliliği çoktu. Onların aşk dedikleri nasıl olacaktı?

Mahallenin dedikoducularının dedikoduyu fazla abartıp üzerinde durmasıyla başladı herşey...

Çıkmaz, kuytu bir sokakta bulunan Gaile adındaki kafe birbirinden çarpıcı hayatları olan insanları bir araya toplamıştı. Bir insanın yapabileceği kötülüklerin sınırının olmadığını burada öğrenmiştim. Burada dönen entrikalar, kaoslar ve dedikodular izlediğim tüm dizi ve filmleri kesinlikle solda bırakırdı.

Sihirli Davetiye... Muhteşem olması planlanan bir düğün... Bir kez evleniyorum diyerek her şeyin en iyisini ve en güzelini isteyen bir gelin... Düğün yapayım derken borç batağına batan, yiğidin kamçısı diye diye habire sırtına yeni borçlar yüklenen bir damat... Hem en şatafatlı hem ucuz davetiyeyi uzunca aramaları sonucu buldular. Yalnız işler sanıldığı kadar masum değil. Davetiye sihirli çıktı 😱 Davetlilerle oturup çekirdek eşliğinde dedikodu yapıyor, göbekli amcalar arasında halay çekiyor. Bekar kızlarla çiçek kapma yarışı yapıyor. Türlü görevlerle hem düğün sahiplerinin hem davetlilerin burnundan getiriyor. Bu düğün biter mi ya?? E hadi oturmaya mı geldik?

"Şu Didem yok mu, ne yere bakan yürek yakan bir kız. Çok masum duruyor ama şeytanın ta kendisi." Cihangir elindeki meyve poşetini bırakıp, Didem`in arkasından konuşan manava okkalı bir tokat atarken, "Kes lan sesini!" sesi tüm sokağı inletmişti. Sokağın sonundaki Didem ve yanındaki en yakın arkadaşı Aslı dahi sesten irkilerek, etrafına bakındığında; çevreden insanların Cihangir ve manavın yanına toplandığını gördü. Didem, Aslı`ya "Ne oluyor?" diye sorarken, Cihangir`in, manavın yakasına yapışıp, "Bir daha ne Didem, ne de başka bir kadın hakkında o sikik çeneni açarsan, buraya gömerim seni!" adeta kükrediğini işitti. Didem ve Aslı`nın duydukları karşısında kanı çekilirken, Didem neden hakkında konuşulduğunu merak ediyordu...

Ahsen& Mahir Mahalle kurgusu.

Her şey, iki genç kızın dedikodusuyla başlamıştı...