Geçmiş yaşamlarında birbirini çok seven iki nişanlının hikâyesi... Bir yanlış anlamanın, bir iftiranın ve bir ölümün göğe kazındığı lanetli bir aşk. Ve doğanın bizzat yazdığı bir kehanet: "İki ruh, tamamlanmamış yaralarını yeni bir hayatta yeniden açacak. Birbirlerini tanımadan tanıyacak, sevmemeye yemin edip yine de birbirlerine çekilecekler. Bu kez kader, kanla kapanacak." Yüzyıllar sonra aynı ruhlar, yeni bedenlerde yeniden karşılaşır. İlk anda anlamlandıramadıkları tanıdıklık, açıklayamadıkları bir çekim... Ama geçmişin intikamı henüz bitmemiştir. Bu hikâye; ihanetin gölgesinde başlayan bir aşkın, bağışlanamayan bir hatanın, ve kaderden kaçamayan iki ruhun karanlık masalıdır.

❗Dark fantasy türünde bir kurgudur. Hepimiz taht başında erkeklerin olduğu kurguları okuduk. Evet, bu zamana kadar tahta hep erkekler oturmuştu, ama artık kadınların sırasıydı. Uzun yıllar boyunca erkeğin egemenliğindeki dünyayı üç kraliçe altüst etti ve Velmora Çağı’nı başlattı. Yeraltında yaşayan güçlü yaratıklar ve beş soy, Dünyayı ellerinde tutuyor, ama Karanlık Güç her şeyi yeniden karıştırmak için yükseliyor. Gökyüzü soyundan nadir bir melez olan Astria, hayatta kalmak ve sevdiklerini korumak için Üç Kraliçe’nin tehlikeli görevini kabul etmek zorunda. Velmora’da güç, ihanet ve kader birbirine karışıyor, lakin hiçbir şey göründüğü gibi değil.

İzge, tutkusu kadar zekâsıyla da öne çıkan genç bir gazeteciydi. Bir haberin peşindeydi. Fakat bir gece, mesafeli ama baş döndürücü bir yabancıyla yolları kesişti. Ve o tek gecenin sabahında, kendini Malta`daki Türk Büyükelçiliği`nde; bir daha hiç karşılaşmayacağını düşündüğü o yabancının karşısında buldu. İzge için artık geri dönüş yoktu. Her cevapsız soru onu daha da derine çekiyor, her bakış bu adama biraz daha bağlıyordu. PARADOKS, tutku, tehlike ve iç içe geçmiş sırlarla örülü bir aşk hikâyesi. 🪞 • Dark Romance • Zorunlu Yakınlık • Örgüt/Çete • Yetişkin İçerik

Eleris... Yarı elf, yarı cadı ve kendisinden saklanan bir Merlinit... Bildiğinin aksine, zamanın ötesinde bir yaşa sahipti; asırlar önce, gücü sirenler tarafından mühürlenmiş ve dünyanın gözlerinden saklanmasına karar verilmişti. Ta ki, ataları onun klanından haberdar olana dek. Geceleri anlatılan masalların gerçekliğini bir sabah gözlerini o diyarın büyülü ışıklarına açtığında kavradı. Hikâyelerden ibaret sandığı düşmanlık, yıllardır kulaklarına fısıldanan bir sır olmaktan çıkmıştı. Elfler ve cadılar hâlâ savaşın gölgesinde yaşarken, Eleris`in zihni karmaşık sorularla doluydu: Kendisinin bir insan değil, bir Merlinit olduğunu kabullenebilecek miydi? Masalların ötesine, yüzyıllardır içinde uyuyan gücüne doğru ilk adımı atmanın tam zamanıydı; diyarın sırları, karanlık fısıltılar ve kendi kaderi şimdi onun nefesinde birleşiyordu. Tüm Hakları Saklıdır ● ©Kasım2025

Yıllar sonra ülkeye tekar monarşi hakim olur. Ve monarşi artık beş ana başlıkta yönetilir. Bunlar Hükümran, Hipnoz, Madalyan, hizmetkar ve halktır.

Hayatımda gördüğüm en soğuk grilere sahipti. Sanki gözlerinin içinde buzla kaplı bir gece saklıydı. Her bakışı, her dokunuşu bana meydan okuyor; beni karanlığından uzak durmam için uyarıyordu. Ama sözlerinin tam tersine, her seferinde beni kendi dipsizliğine çekmekten asla vazgeçmiyordu. "Bir daha karşıma çıkmadığından emin ol, Sofinka. Yoksa yemin ederim gördüğün son gözler benimkiler olur.” Onun söyledikleri yıllarca zihnimde dolanıp durdu.Ve bir gün, karanlık sırlarını sakladığı o kuleye gittiğimde kendimi uçurumun kenarında bulmuştum. O canavardan kurtarmaya çalıştığım o can, hiç tereddüt etmeden beni sırtımdan bıçaklamıştı. Bir el beni karanlığa ittiğinde gördüğüm son şey onun gri gözleriydi. Belki de haklıydı; onun yoluna çıkarsam göreceğim en son şey onun soğuk grileri olacaktı. Öyle de olmuştu. Ama bu kez beni öldüren değil, kurtaran taraf gibiydi. Bu kurtuluşun onun sonunu da beraberinde getireceğindense habersizdi. Gözlerimi tekrar açtığımda ise hafızam susmuştu. Geçmişin tüm izleri, tüm çığlıkları, tüm kanı… hepsi kaybolmuştu. Ve şimdi… Zamanında düşmanım olan o adam, karşıma geçip nişanlım olduğunu söylüyordu. Sanki beni ölümle tehdit eden kendisi değilmiş gibi. Sanki onu vuran ben değilmişim gibi. Sanki bu hikâyenin bir sonu yokmuş gibi.

❛İki aslan karşı karşıya gelir, biri kral seçilemez yoksa kraliçe ölür.❜

Yeni bir okul. Eski bir sır. Ve onu tanımadan önce… kendini çözmesi gereken bir Azra. Karius Akademisi’ne adım atan Azra, yalnızca yeni bir düzene değil — geçmişin gölgesine de alışmak zorunda. Kehanet artık sessiz değil. Önceki iletkenin kaderi hâlâ karanlıkta. Ve savaş… gittikçe yaklaşıyor.

Lidya... küçükken babasını öldüren adam silahı eline tutuşturup kaçtığında kafasına koymuştu intikamını. Güç için öldürdü, şimdi de intikam için öldürecekti.

Bir doktor ve katilin hikayesi... "Sadra..." Elindeki küçük neşteri sol elinin parmakları ile çevirerek etrafta yavaş adımlarla dolanıyordu ve bakışlarını elindeki neşterden hiç çekmiyordu. Aniden olduğu yerde durdu ve bana bakmaya başladı. "Sadra ne demek biliyorsun, değil mi?" Hızlıca, biraz da adrenalinin verdiği hızla başımı aşağı yukarı salladım. Bakışlarını bir kaç saniyeliğine bana çevirdi. Bakışlarını tekrar benden çektiğinde elindeki neşteri çevirmeye devam etti. "Sadra... Asalet demek" Bana bakmadan söyledikleri ile şaşırmıştım çünkü ismimin anlamını çok az kişi biliyordu ve bu devirde neredeyse hiç kullanılmazdı. Elindeki neşteri çevirmeye devam ederken gözlerindeki nefret beni buldu. Gözleri gözlerimdeydi. Zaten yüzündeki maskeden dolayı sadece gözlerini görüyordum. Yemyeşil, koyu yeşil gözleri vardı ve az ışıklı bir ortamda olmamıza rağmen gözlerinin rengi çok belliydi. Bir anlık cesaretle, "Ne istiyorsun?" Diye sordum. Bu sefer elindeki neşteri hızla bana doğru fırlattı. Ellerimi hızlıca başıma koyarak başımı eğdim aynı zamanda da başımı başka tarafa çevirmiştim. "Bunun cevabını zaten biliyorsun!" Ellerim başımı koruduğu, kollarım gözümün önüne geldiği için hareketlerini ve gözlerini göremiyordum. Öfkeli sesi beni iliklerime kadar titretmişti ama hayır, benden ne istediğini bilmiyordum. •Bir doktor ve bir katilin hayatı ne kadar normal olabiliyorsa kitap o derece normaldir. •Sadra isimli yazılan ilk ve tek kurgudur. Çalınması durumunda gereken yerler baş vurulmaktan çekinilmeyecektir. •Kitabıma bir şans vermenizi tavsiye ederim. Yazılma tarihi: 19/06/2024 Paylaşılma tarihi: 01/01/2025 (Wattpad`de de mevcuttur.) İyi günler dilerim🍂🍁🤎

Karadeniz`e asi derler, öfkeli, hırçın derler. İnsan sanki bu denizi gören herkesin aynı kelimeye sarıldığına inanır. Oysa ben bakınca yalnızca öfke görmem. Bazen dalgalarının içinde bir çocuğun ağlamasını işitir gibi olurum; bazen kıyıya vuran köpüklerde, usul usul anlatılan bir hikâyenin izlerini bulurum. Asi midir? Belki. Ama her asilikte biraz da incinmişlik vardır. Karadeniz, incinmiş bir kalbin dalgaları gibi çarpar kıyıya.

Karanlık, küller ve yıkım... Bu düşmüş dünyada, güç yalnızca acımasız olanların elinde…Ve onların en korkulanı, Kieran Blacktorn. Ancak, bir yabancı bu dünyaya adım attığında her şey değişti. Mia Ashford… Yanlış zamanda, yanlış yerde buldu kendini. Ona yabancı olan bu dünya, Kieran için de yabancıyı temsil ediyordu. Masumiyeti ve direnciyle karanlığı delen kıvılcım… Caius, yaptığı bir hatayla bu kıyamet dünyasının dengesini bozmuş, Kieran’ı öfkenin ve intikamın eşiğine sürüklemişti. Ama Kieran’ın aklını asıl karıştıran, bu yabancının kendisiydi. Mia, hem kaybolan insanlığın hem de bir adamın unuttuğu vicdanın son umudu olabilir miydi?

Hesabım öteki yerde kapandığında buradana devamm Apartmandaki, gürültü için üst komşunuza yazarsınız fakat yanlış numara.

Kalbim sıkışıyor gibi hissettiğim anlarda boğazımdaki tutuşunu sıkılaştırdı. Kızgın değildi. Bakışları beni içine çekiyordu. "Senin için yapabileceğim şeylerin sınırını bende bilmiyorum kızıl. Beni kendim olmaktan çıkarıyorsun.

Esin, annesinin ölümünden kalan derin boşlukla; Umut, kaybettiği hayatın sessizliğiyle baş etmeye çalışırken yolları kesişir. Zor zamanlarda kurulan bağlar, en derin yaraları gerçekten iyileştirebilir mi? Bu, kayıpların gölgesinde ilerleyen; kırılganlıkla cesaretin iç içe geçtiği bir yolculuğun hikâyesi. Her adımda geçmişin izleriyle yüzleşen iki yalnız ruh, geleceğe dair yeni anlamlar arar. Ve bu yol, nerede biteceği bilinmeyen, yaşanacaklarla şekillenen bir serüvendir. Yıkılmış hayatların içinde hâlâ ışık arayanlar için… Bu hikâye, senin hikâyen olabilir.

Acı feryatları birer birer yutan şehirler, sesimiz çıkmasın diye boynumuza urganı geçiren canlılar varken ne kadar insan kalabilirdik ki? Gelecek harap olmuş bir şekilde önüme sunulmadan önce birisinin benim için hazırladığı bu ince çizgide hokkabazlık yapıyordum, düşen delirir, itilen delirir insanlığını yitirir.

Benim için adalet mahkeme salonu değildi kurtarıcı yoktu sadece ben vardım ben kim miyim ? kanla çizilmiş bir harfim , Bir gün geldi Bütün masallar bitti Ve o masalın sonundaki canavar bendim...

Bazı çocuklar masallarla uyur, bazılarıysa… masalların içinde doğar. Büyünün gölgesinde doğan bir prens… Unutulmuş bir kehanet… Ve kaderin kaçınılmaz yükselişi. Elytharion’un en sessiz gecesinde, bir bebek ağlamadan dünyaya geldi. Ama gök gürledi, toprak titredi ve ölüler mezarlarından doğruldu. Çünkü o yalnızca bir çocuk değildi— O, zamanı mühürleyen kehanetin ta kendisiydi. Lycanuss, büyüsüz bir varis olarak yetiştirildi. Ancak 15. yaş gününde mühürlenen gücü uyanmaya başladığında, gerçeği keşfetmesi kaçınılmaz hale geldi. Onun doğumu, sadece bir tahtın değil, tüm evrenin geleceğini değiştirecek. Lycanuss, varlığından habersiz bir varlık. Üç halkalı bir mühür ensesinde parıldıyor, ama geçmişi bir sır, geleceği ise tehlikenin kendisi. Onun kaderi bir seçim değil, bir uyanış. Ve uyanış başladığında, evrenin dengesi bir daha asla aynı olmayacak. Zaman daralıyor. Kehanet fısıldıyor. Ve Lycanuss, kendi kimliğini hatırlamadan önce… kendi gölgesine karşı yürümek zorunda kalacak. Kader mi, yoksa seçim mi? Gerçek açığa çıktığında, hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

Dila, beş yıl boyunca kalbinin en güvenli yerinde Baray’ı sakladı. Birlikte büyüttükleri küçük kızları Duru’nun doğum günü, sıradan bir kutlama olmalıydı. Ama o gün, kapıdan içeri siyah saçlı bir kadın girdi: Lara. Gülümsedi. Gözleri Baray’a takıldı. Dila’nın kalbi ilk kez sessizce kırıldı. Baray, başını çevirdiğinde Dila’ya değil, geçmişine baktı. Lara onun zamanında kaçtığı bir yangındı; uzaklaşmak için değil, içinde kalmak için sebep bulamadığı bir ateş. O gün evde sadece Duru’nun doğum günü kutlanmıyordu — sessizlikler yüzleşiyor, eski yaralar konuşmaya başlıyordu. Lara`nın gelişi bir hata mıydı, yoksa yıllar sonra cevap vermeye gelen bir soru mu? Dila artık eşinden değil, kendi aklından şüphe eder hale gelmişti. Baray seviyor muydu hâlâ, yoksa sevdiğini sanmak mıydı tüm bu yıllar? Lara neyi hatırlatmak için oradaydı ve Dila neyi gömmeye çalışıyordu? “Kara Panter ve Arı”, bir aşk üçgeninin ötesinde; güvenin, anneliğin, içsel savaşların ve unutmayan kalplerin hikâyesi. Sessizce acıtan ve sormadan sizi içine çeken bir roman. Tüm hakları saklıdır.

Dalya, gelen teklif ve Kaira adı verilen bir boyuttan, insana bürünmüş yaratıkların oyunlarıyla başka bir evrenin kapılarıyla karşı karşıya kalmıştır. »»»»» ‟Küçük Talya, minik Talya," dedi arkasından gelen sert ses alayla. Dalya, herbir hücresine kadar titrerken, korkunç bir o kadar da tanıdık gelen sese karşı dönmek gibi bir cesaret göstermişti. Onun zihni gerçekler için fazla yaralıydı. Onları kaldırırken altında kalırdı ama gelecekte en çok onlarla savaşırdı. ‟Talya değil," dedi kaşlarını çatıp karartıya bakarken. ‟Dalya," Bunu bir refleks olarak söylemişti ama bu, karanlıkta olan adamı alayla güldürmüştü sadece. ‟Onların isteklerine kalmayacaksın, kalmak zorunda kalacaksın." dediğinde bir bilmece mırıldanıyor gibiydi. ‟Hayat ve yaşam arasındaki o ince çizgide, tutunacak eller arayacaksın, o eller seni ittiğinde, hepsinin el olduğunu anlayacaksın."

“Bazen en büyük savaş, korumaya çalıştığınla kalbini kaybetmektir.” O, korumakla yükümlüydü. Görevi net, kuralları kesindi. Ama kader, korumak zorunda olduğu kişiyi, en savunmasız yerinden — kalbinden — vurdu. Bir tehdit her köşede pusuda beklerken, geçmişin karanlığı ve geleceğin belirsizliği arasında sıkışmış iki ruh… Sadakatle sevgi, görevle tutku, sırlarla dolu bir hikâyede çatışıyor. Karanlık sırlar, kırılgan bağlar ve bedeli ağır seçimler… Koruma, yalnızca bir görev değil; bazen hayatta kalmanın, bazen de kaybolmanın adı..

Her yanış bir çizik, her çizik bir gizleniş... Hiç bitmeyecekmiş gibi yanan bir mum gibiydim. Etrafı aydınlatıyordum ama hiç bir zaman sonsuz bir ömrüm yoktu. 🕯 Gözlerimi tekrar aralarken bu sefer elalarıyla göz göze geldiğimde genzimi yakan acı ve boğazımdaki yumru kayboldu. Dudaklarımda hazır bulunan gülümseme kendini belli ederken "Hala her şey sensin" dedim. Ama o bunun tersini kanıtlamak istermiş gibi başını iki yana salladı. "Her şey ben değilim, her şey sensin" dedi. Onun dudaklarında da bir gülümseme belirdiğinde içimde oluşan heyecanla ona doğru biraz daha yaklaşacakken söyledikleriyle durdum. "Her şey sensin, yakan da yıkan da sensin!" gözlerindeki alev beni içine almışken durmadı. Yakmaya devam etti. "Her şey sensin ama her şeyin içinde hiç bir şeysin Pera!" Ve ben o gün kendime ait olan her şeyi hiç düşünmeden büründüğüm mumda yakmıştım.

Nerde olduğumu bilmeden sadece durmaksızın kaçıyordum .. - “ Beni bırakıp nereye gidiyorsun küçük kızım “ - “ Sen geceden ve diğer bütün renklerden daha güzelsin “ - “ Seni bir kez bıraktım bir daha asla olmayacak “

Karanlık ya bizi yakalar bırakmazdı ya da istemez dışlardı. Beni yakaladı, beni bırakmadı beni tutup gitmemi engelledi beni kölesi yaptı ben ise ona boyun eğdim. Karanlığın Afetini alma hikayesine hoş geldiniz.

Ben buraya ne zaman gelmiştim? Ne zamandır buradaydım!? En son... en son...? En son ne? En son yok! Hiç bir şey yok! Ben... ben kimdim? Nefes al... tut, ve geri verme. Tut ve asla geri verme. Nefesinle beraber düşüncelerini`de tut. Gözlerini kapat... kapat ve asla geri açma. Göz kapakların`la beraber düşüncelerini`de kapa. Çığlık at... çığlık at ve asla durma. Öyle bir çığlık at ki, çığlığın her saniye seni delirmeye bir adım daha yaklaştıran düşüncelerini`de yutsun. Kafamın içinde çok büyük savaşlar dönüyordu ve ben... ben burada delirmemek uğruna düşüncelerim ile savaş veriyordum. Benim en büyük savaşım kafamın içindeki düşüncelerim ile benim aramdaydı ve bu savaşın sonucu ise... bu savaşın sonucu ise düşüncelerimin arasında bir yerlerde saklıydı. Öyle olmalıydı. (BU KİTAPTA GEÇEN KİŞİLER VE OLAYLAR TAMAMIYLA HAYAL ÜRÜNÜ OLUP HER AYRINTISIYLA KURGUDAN İBARETTİR.)