En son ne zaman görmüştüm onu? 3 yıl? ya da 4? ‘’Bu bizim son görüşmemiz olacak Neva.’’ demişti Baran. Hayatımdan tamamen çıkıp giderken sadece bir cümle söylemekle yetinmişti. Altı kelime… Daha fazlasına gerek duymamıştı. Peki ya şimdi? Ne değişmişti? Beni ona hatırlatan neydi? Ansızın yanına çağırmasının bir sebebi olmalıydı. Sözünden döndürecek bir sebep.

Adaletin duvarları bazen hapisten daha karanlıktır. Arden Ece Bozkurt, çocuk yaşta dayısının hayalini devralarak gardiyan olur. Fakat T Tipi Cezaevi`nde karşılaştığı ilk gerçek, mesleğin şerefi değil, çürümenin ta kendisidir. Bir gün işkence için indirildiği mahkûmun göğsünde tanıdık bir dövme görür: Kelepçe. Aynısı onda da vardır. Aynısı, geçmişinde sakladığı bir adama aittir. Ve mahkûm, ona bir cümle fısıldar - sadece çocukken amcasından duyduğu o cümle. O andan sonra her şey değişir. Aşk mı? Savaş mı? İhanet mi? Hepsi bu kelepçenin gölgesinde başlar. Ve hikâye, bir kan gölünde, bir çığlıkla biter... Ama bazı sonlar, sadece uyanışın ilk adımıdır.

Dert ve Derman 🕊⛓ Birbirine aşık ama kan davası yüzünden düşman olan yaman ali ve elzemin hikayesi... Birbirlerini gördükleri ilk an bağ oluşur aralarında fakat birbirlerinin kim olduğunu ögrendikeri zaman aralarındaki bağ kopar . Kadın adama derman olurken adam kadına dert olur....

Hayır bu bir aşk acısı hikayesi bir kızın babasına çektiği özlem ve çevresinin ona yaşattığı acı...

İnsan bir gecede değişebilirmiş. Her ânı acıyla geçen bir hayattan ne beklenebilir ki, halbuki her şey... Bir gardiyanın monoton hayatından sıkılıp istifa etme kararı ile başlayan yolculuk ve daha sonra cezaevindeki bir mafya babası ile yollarının kesişmesi ile oyun başlar. Mafya babasının cezaevinden kaçması için yardım eden gardiyan, kaçışa yardımcı bir muhbir ve olayları takip eden bir savcının hikayesi. Aslında arka plan çok daha farklı. Sahnede her şey bir oyundan ibaret. Hepimiz bu hikayenin oyuncusuyuz iyi ya da kötü. Tek bir sorunumuz var o da vicdan.