Aile kurgusu. Öz kızlarını öldü sanan aile, Üvey kızlarını çok seven aile, Her şey ortaya çıkarsa sonra ne olur? Derin öz ailesin kabul edecek mi? Ya Derin’i ailesinden koparan kişi tanıdıkları biriyse, her şey açığa çıkınca ne olacak? Not, az miktarda bazı bölümlerde argo, küfür ve şiddet bulunmaktadır. *** Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraflar Pinterest’den alınsada kendim birleştirmiş olup, kurgunun ismi tamamen şahsıma aittir.

Ön Söz Üsteğmen Kıvılcım`ın kaleminden: Hayat bana savaşmayı küçük yaşta öğretti. Kimi zaman elimde bir silah, kimi zaman yalnızca suskunluğumla yürüdüm ateşin içinden. Kayıplarımdan bir ev yaptım, acılarımdan bir zırh. Bir çocuğun elinden alınan masumiyeti, bir kadının sırtına yüklenen sorumluluğu taşıdım. Ve tam her şeyin bittiğini sandığım yerde, gökyüzünden inen bir adam çıktı karşıma. Ateş Uras. Adı gibi içimi yakan, ama kalbimi ilk kez sükûnetle dolduran bir isim. O bir pilottu, ben bir askerdim. Farklı yolların savaşçılarıydık ama aynı kaderin izini sürüyorduk. Kendime bile itiraf edemediğim hislerimle, en tehlikeli görevlerin tam ortasında tanıdım onu. Bu kitap bir savaşın, bir ihaneti ortaya çıkarma mücadelesinin hikâyesi. Ama aynı zamanda, gökyüzüyle yeryüzü arasında sıkışmış iki yaralı ruhun birbirine dokunuşunun da hikâyesi… Bu bir intikam hikâyesi değil sadece. Bu, kirletilmiş bir masumiyetin, çalınmış bir çocukluğun ve devrilmeyen bir kadının hikâyesi. Bu, kimin gerçekten düşman olduğunu anlamak için canını ortaya koyman gereken bir dünyanın hikâyesi. Ve unutma: Ateşi yakmaya bir kıvılcım yeter. Ama o kıvılcımı söndüreceğini sananlar… Henüz kül olmamış bir yangını hiç görmemiştir. 🔥 Kapağı yaptığı için @the_older`e çok teşekkür ederim. Tüm haklara şahsıma aittir, kopyalayıp paylaşan olursa işlem yapacağım. Bilginize. @dadaaa

Geçmişini unutmak isterken, kendi kalbini susturmayı öğrenmişti kadın… Adamın gözleri ise geleceğe bakmaya çalıştıkça yanıyordu... Ve sonra Bir teşkilatın soğuk koridorlarında kesişti yolları. Ne kaderdi bu, ne de tesadüf. iki yaralı ruhun birbirini tanıma şekliydi sadece. Kadının kalbinde susan sesi, adamın gözlerinde yeniden yankı buldu. Adamın titreyen elleri, kadının unuttuğu sıcaklığı hatırlattı.

Küçük bir mesaj sayesinde adam sevmeyi kadın ise sevilmeyi öğrenmişti. Adam Yüzbaşı kadın ise doktordu, kadının doktor olması belki kaderiydi bilinmez ama Yüzbaşının kaderi daha onbeş yaşındayken başlamıştı ve seçilmişti. . . . (ASKER KURGUSU umarım beğenirsiniz) . . .

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yüreği yanan adam sevdası için her acıyı çekmeye hazırdı. Gerçekleri öğrendiğinde ise yandığı kadar yakacaktı… “Baktım ki sen gelmiyorsun, sevdiğim… O halde ben de senin yanına gelecek her yolu denerim…” Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Kapak tasarımı ChatGPT tarafından yapıldı. Kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

Sahi neydi o klişe? "İki farklı dünyanın insanlarıyız" klişesini çok duymuşuzdur. Peki iki gönül sevince seyran olan samanlık bu iki farklı dünyayı birleştirebilecek mi? Tüm Türkiye tarafından tanınan ünlü fenomen Esen Doğaner arkadaşından notları istemek için telefon numarasını alıp Yüzbaşı Rüzgar Gökturan `a yazar... "S-sen o komutansın." "Hangi komutan?" "Benim favori hocamın komutanı hayran olduğum komutan"

"Seni kurtarmak için buradayız ancak pek ihtiyacın kalmamış gibi?" Yüzbaşının sesindeki şaşkınlığı hissetmiştim. Kendi kendime gururlanırken yüzbaşının zümrütlerine bakarken sırıttım. "Siz bir hayli geç kalınca bende kendi kendimi kurtarayım dedim." Sesim ironik çıktığında yüzbaşının tek kaşı havaya kalkmıştı. Kendime engel olamadığım alaylı gülümsememi gözlerinden çekemedim. Haklıydım. Gelmeleri gereğinden fazla uzun sürmüştü.

Kırıktı kelebeğin kanatları, zayıftı uçtuğu kafesi. Kapısında süregelen bir duvar vardı. Ve kalbi kanadından kırık kelebek sonun da konacak bir dal bulmuştu.. Hiç konmaması gereken çatırdak dal.. Gönlü Sahir olan ile onun Lahzasında vurguni yemiş gözlerin sahibi Ahu güzelin hikayesi.. " Her son son değildi. Benim hikayem bittiği yerde başlamıştı." Kitap Kapağı için @writerladyy( Selin Özgen`e) teşekkürler :)

“Bazı şehirler, insanın kalbine mezar olur.” Savcı İlayda Yücel, yıllar sonra adım atmamaya yemin ettiği o şehre geri döner: Hakkâri’ye. Bir çocuk dosyası — sekiz yaşındaki Elvan Karakuş — geçmişin kapılarını ardına kadar aralar. Ayakkabısız bir çocuk… Elinde kanlı bir oyuncak ayı… Ve İlayda’nın unuttuğunu sandığı bir gece. Her belge, bir anıya dokunur. Her tanık, eski bir yüzü hatırlatır. Ve İlayda, adalet ararken kendi karanlığıyla yüzleşmek zorunda kalır. Çünkü bu kez dosyada yalnızca bir çocuğun değil, Kendisinin de hikâyesi vardır. Bazı gerçekler, unutulmak için değil — Yeniden kanamak için saklanır.

Yanlışlıkla öğretmenine atacağı o mesaj tüm hayatını değiştirecektir. 05xxxxxxxxx: Kiminle karıştırdığın umrumda değil, seni daha fazla görmek istiyorum. *** Tüm hakları saklıdır.

Ben Okyanus, büyük bir Yangın’dan çıkmayı başarmış ama Kül’e dönmüş bir İstihbarat Ajanı.   Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya...   Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus’tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum?   Okyanus’un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi?   Okyanus’ta boğulacak mıdır?   Yangın’da Kül’e mi dönüşecektir?   Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır?   Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi?   Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus’un bilinmeyen geçmişi...   Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus’un Kül`ü müydü? “Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”   “Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”

Afranin zoraki evlilikten kaçarken yüzbaşı ile tanışması...

Bazı kayıplar sesiyle değil, sessizliğiyle yankılanır. Bir gece... Tek kurşun... Ve iki hayat.. Dağların aslanı komando Aybars Özden canını emanet ettiği bir yemin ile kalbini geride bırakırken Asya bir kaybın sessiz çığlığında sürgündü. Yıllar sonra aralanan kapıda geçmişin tüm acısı sızdığında ikisi de bitap haldeydiler. Yarım kalmış bir sevda, affedilmeyen bir suskunluk, adını bile koyamadan yiten hayaller. Bu, kalbini susturmayı seçenlerle, susarak sevenlerin hikayesi... Bir komando sevdasıdır.. Aybars&Asya

Gece çökmüştü. Sokak lambalarının solgun ışıkları, yağmurun ıslattığı asfaltın üzerinde dans ediyordu. Küçük bir kız, titreyen elleriyle annesinin elini sıkıca kavramıştı. Annesinin avuçları soğuktu. Babasının sesi, bir fısıltı gibi kulağına çalındı: “Korkma, Veda. Ne olursa olsun.” Dokuz yaşındaki kız, gözkapaklarının ağırlığını hissetti, korkuyla titredi ama babasının sözünü dinleyerek zorla da olsa gözlerini açık tuttu. Dar bir sokağın köşesine sıkışmışlardı. Arkalarındaki duvar, kaçamayacaklarını hatırlatan bir zincir gibi sırtlarını kavramıştı. Karşılarında karanlığın içinden çıkıp gelen silahlı adamlar vardı. Üzerlerinde hiçbir işaret yoktu ama Veda, babasının onları daha önce gördüğünü biliyordu. Çünkü babası, annesinin titreyen elini tuttuğunda, yüzüne hiç görmediği bir korku yerleşmişti. “Sizi temin ederim, bir hata yapıyorsunuz.” Babasının sesi soğukkanlıydı, ama Veda onun ne kadar gergin olduğunu anlayabiliyordu. “Beni alın, ama aileme dokunmayın.” Adamların en öndeki olanı gülümsedi. “Seninle işimiz çoktan bitti, Tarık Bey.” Silah sesi gecenin karanlığını yardı. Bir değil, iki kez. Veda’nın dünyası yerle bir oldu. Babası, annesinin üzerine düşerken annesi de küçük kızı korumak istercesine ona sarıldı. Sıcak bir ıslaklık, Veda’nın kollarına bulaştı. Kanın demir kokusu burnuna dolduğunda, kalbi öyle sert çarptı ki göğsü parçalanacak sandı. Bağırmak istiyordu. Hareket etmek istiyordu. Ama yapamadı. Bir çift güçlü el onu saçlarından tutup yukarı çektiğinde, nefesi kesildi. “Kız, bizimle geliyor.” Son duyduğu ses buydu. Son gördüğü şey, annesiyle babasının cansız bedenleriydi. Ve sonra… karanlık onu yuttu.

Küçük Asena bilmiyordu ama o gün babasıyla son kez vakit geçirmişti. Aylar sonra şehit haberini almıştı, daha 5 yaşındayken o karmaşık duyguların hepsini hissetmişti. Sadece farkında değildi o kadar. Gurur, hüzün, intikam... Babasının şehit olduğu köye öğretmenlik yapmaya giden Asena ve o köyde tanıştığı asker Akabey… Öğretmen Hanım ve Konutan Bey.

Yüzüne baktığımda, bu kadın benim memleketim. Ne uğruna savaştığımı, neyi koruduğumu hatırlatan tek yerim. . . . Tüm Hakları Saklıdır. 🤍🐦‍🔥 YX4891IK

Aile sorunlarından uzaklaşmak ve mesleğini en düzgün şekilde yapabilmek için şehir dışı bir atama ister ve sonucu neresi olursa olsun kabul eder, atandığı yerde askeri üssün seçtiği hastanede görev yapacaktır ve baş komutanın tercihi doktordur. Hastalarından biri sürekli buraya gelen bir askerdir zaman geçtikçe yakınlaşan iki bireyin zamanla nasıl yakınlaştığını ve sürdürdüğünü kaleme aldım. Normalde fantastik kitaplar yazan bir kalemdarım bu yüzden bu tarzda yazmamın tek nedeni takipçi sayımı yükseltmek ve aradığım kitleye ulaşmak 💝 aynı sürede bastırmakta istediğim için sayılar önemli. Kiabın tüm hakları bana aittir, reklam ve iş birliği için bana ulaşın. Kitaptaki etkileyici unsurlar; argo,küfür ve vahşet içeriklidir rahatsız olan okuyucuların tercih etmemesini öneririm İyi okumalar dilerim 🤍😺

Elindeki kripteksi açabilmek için bir kasabaya gönderilen istihbarat ajanı,onu açabilecek tek kişinin Yüzbaşı olduğunu öğrendiğinde,zamanın karanlık dehlizlerine gömülmüş sırların geri sayımı başlar. Geçmişten gelen büyük oyunlar, zamanın kördüğüm kıldığı hakikatler... Gül, kripteksin sırrını çözmek için Yüzbaşı`ya ulaşmak zorundadır. Ancak bu yolculuk, sandığından çok daha tehlikeli, çok daha derindir. Çünkü bazı sırlar, gün ışığına çıktığında yalnızca geçmişi değil, bugünü de kanla mühürler. "Bilmezsen ölürsün, bilmezsen ölürler." dedi. Ve ben bilmedim, öldüm. Bilmedim, öldüler... *** Onlar sadece canlarını değil tüm hayatlarını ortaya koyanlardı aldıkları nefes yedikleri lokma ayak bastıkları toprak bile meslekleri içindi, ölüm ve yaşam arasında yürürken ölümle barışmış yaşamla küsmüştü çünkü yaşam ona zorla sunulmuştu... Attığı her adımda cesareti, disiplini, korkusuzluğu ve kahramanlığı konuşulan adamın etrafına ördüğü duvarlar yalnızca düşman için değil aynı zamanda kendi içindeki kimsesiz büyüyen çocuğa,zaaflarına karşı şekillenmiş büyük bir kalkan.En derinlerinde bir çocuğun kaybolmuş ruhu hiç tatmadığı sevgi ve korkuları vardı. Gözlerini bazen ölümün soğukluğu bazende vatana olan bitmeyen borcunun kutsallığını taşırken şimdi o gözlere yıllar sonra bu gün korku tohumu ekilmişti aslında bu en derinlerine gömdüğü çocuğun fısıltılarıydı . Biliyordu onu bulduğunda kimsenin el uzatmadığı çocuğa o kadının tekrar dokunacağını ... "Ben deniz meltemi bile tatmamış bir toprak sen ise yalnızca ada ülkesinde bir çiçek ..."

Belki senin kitabın da burada bir yerdedir... Her türden kitap paylaşılıyor, bölümlerde yer almak için ne yapmanız gerektiği ilk bölümde mevcut. Okunmayı hak eden o güzel kitapların güzel yazarları, sizlere fırsat tanımak için burdayım!

Her gölgenin bir sahibi vardır. Peki ya sen, kimin gölge parçasısın? Babasının karanlık gölgesinde büyüyen bir kız... Bilmeden imza attığı her belgeyle, işlediği her işlemle dünyanın en kirli oyunlarının merkezinde olduğunu öğrenir. Onu kurtarmakla görevli bir tim... Kendi kayıplarını, mezar taşlarında kalan isimleri ve geçmişin gölgelerini sırtında taşıyan bir yüzbaşı. Gerçekler açığa çıktıkça hiçbir kimlik eskisi gibi kalmayacak. Ne aile, ne sadakat, ne de aşk... Çünkü bazen insan, en çok kendi adının içinde kaybolur.

Hayatımın hiçbir evresinde işlerin kolay olacağını düşünmemiştim ama bu kadar karmaşık olmasını da beklemiyordum. Mesleğimi seviyordum, uğraşmam gereken bir tabur asker olsa bile elimden geleni yapmaya hazırdım. En azından böyle olmasını umuyordum. Şimdi yeniden düşününce askeriyede hemşire olmak gerçekten istediğin bir meslek mi diye iki kez düşünür ama yine de aynı şeyi söylerdim. İş tamam, para tamam derken gelelim asıl meseleye dediğinizi duyar gibiyim. Peki, ya aşk? İşte orada kalbime atılan çelmeyle derin sulara takılı kalıyorum. Kalbimin kapattığım kapıları yeniden açılır mıydı yoksa zaten hep aralık mıydı? Bu sorunun cevabını ben de kendi yolumda ilerlerken bulacaktım. Belki de Küçük Bir Aşk Masalı`na denk gelirdim. Kim bilir?

Asena uzun bir süre izine ayrıldığında dinlenmek yerine doktorluk alanında gelişmek ve para kazanmak için işe girer ama girdiği bu işin bütün hayatını etkileyeceğinden habersizdir. Bu kitap; sırlar, ihanetler ve beklenmedik dostluklarla dolu bir yolculuğun hikâyesini anlatıyor.

Belkide en güzel aşk savaşın içinde olanıydı

Geride bıraktığı hayatına bir an bile dönüp bakmak istemeyen Efsun kendisine istediği hayatı kurmak için çabalıyordu. Kayıplar dolu geçmişinden koşarak kaçarken kendisine büyük bir söz vermişti; ne olursa olsun insanlara zarar veren bu karanlık dünyanın içerisinde olmayacaktı. Ancak hesaplayamadığı bir şey vardı; yaşam tahtasındaki dengelerin yeri değişiyordu. Sırlarla dolu geçmişiyle karşısında duran Alparslan Özdemir, genç kadının yeminini yüreğinde besliyordu. Efsun ise Alparslan`ın sırlarla dolu geçmişinin içinden bilmese de kaçamıyordu. Bilmese de Alparslan için çok büyük anlamlar yüklüydü. Geçmişinden koşarak kaçan kadından artık uzak duramayacağını anlayan Alparslan, Efsun`un ettiği yemini bilmesine rağmen onu geçmişiyle yüzleştirecekti.

Dağların gölgesinde, karakol sessizliği ve köyün çaresizliği arasında şekillenen bir hikâye… Teğmen **Mirza**, disiplinli, soğukkanlı ve görevine adanmış bir asker. Onun için vatan, her şeyin üstündedir. Ancak bir baskın gecesi, kader onu hiç beklemediği birine çıkarır: Köyde yaralılara yardım eden cesur bir kadın, **Efsun**. Kurşunların gölgesinde, biri silahıyla korumaya çalışırken diğeri yaraları sarar. Mirza için görev, Efsun için umut vardır. Fakat ikisi de bilir: Bu topraklarda en küçük bir bağ, en büyük fedakârlığı gerektirir. Savaşın acımasızlığı içinde filizlenen güven, cesaret ve kalplerini sınayan imkânsız bir bağ… Mirza ve Efsun, hayatta kalmakla sevdiklerini korumak arasında seçim yapmak zorunda kalacaktır. Çünkü bu hikâyede, yalnızca düşmana karşı değil; kalplerin sessiz ama en zor savaşına da tanıklık edilecektir.