Bir insan vücudunda 2 tane kalp olur mu?Tıpta olmaz ama benim kalbimde bir üsteğmenin kalbi var ve işin kötüsü ben ne yapacağımı bilmiyorum.Ya o kalbi söküp eline vereceğim ya da içimde taşımaya devam edeceğim...

Ön Söz Üsteğmen Kıvılcım`ın kaleminden: Hayat bana savaşmayı küçük yaşta öğretti. Kimi zaman elimde bir silah, kimi zaman yalnızca suskunluğumla yürüdüm ateşin içinden. Kayıplarımdan bir ev yaptım, acılarımdan bir zırh. Bir çocuğun elinden alınan masumiyeti, bir kadının sırtına yüklenen sorumluluğu taşıdım. Ve tam her şeyin bittiğini sandığım yerde, gökyüzünden inen bir adam çıktı karşıma. Ateş Uras. Adı gibi içimi yakan, ama kalbimi ilk kez sükûnetle dolduran bir isim. O bir pilottu, ben bir askerdim. Farklı yolların savaşçılarıydık ama aynı kaderin izini sürüyorduk. Kendime bile itiraf edemediğim hislerimle, en tehlikeli görevlerin tam ortasında tanıdım onu. Bu kitap bir savaşın, bir ihaneti ortaya çıkarma mücadelesinin hikâyesi. Ama aynı zamanda, gökyüzüyle yeryüzü arasında sıkışmış iki yaralı ruhun birbirine dokunuşunun da hikâyesi… Bu bir intikam hikâyesi değil sadece. Bu, kirletilmiş bir masumiyetin, çalınmış bir çocukluğun ve devrilmeyen bir kadının hikâyesi. Bu, kimin gerçekten düşman olduğunu anlamak için canını ortaya koyman gereken bir dünyanın hikâyesi. Ve unutma: Ateşi yakmaya bir kıvılcım yeter. Ama o kıvılcımı söndüreceğini sananlar… Henüz kül olmamış bir yangını hiç görmemiştir. 🔥 Kapağı yaptığı için @the_older`e çok teşekkür ederim. Tüm haklara şahsıma aittir, kopyalayıp paylaşan olursa işlem yapacağım. Bilginize. @dadaaa

Bazen devlet, en sessiz anında bile tetiktedir. Sokaklar sıradan görünür; insanlar hayatın telaşında kaybolmuş gibidir. Ama perde arkasında nefesler kısılır, haritalar yeniden açılır ve ülkenin kaderi tek bir karara bağlı hâle gelir. Haftalardır yükselen uyarı sinyalleri, küçük saldırılar ve belirsiz patlamalar birikerek tek bir gerçeği işaret ediyordu: Bu kez karşılarında sıradan bir örgüt yoktu. Eylemlerinin satır aralarında çok daha büyük, çok daha hesaplı bir planın izi vardı. Devlet biliyordu. Onların hedefi bir şehri yakmak değil, bir geleceği kesmekti. Bu defa hata payı yoktu. Bu yüzden yıllardır gölgede çalışan iki tim devreye alındı: Turan ve Kurt. Çalışma biçimleri, karar yapıları, yaklaşım tarzları farklıydı. Biri strateji ve zeka ile ilerlerken, diğeri saldırı gücü ve sahadaki refleksiyle düşmanı çökertecek yapıdaydı. Birlikte hareket ettiklerinde ortaya çıkan tek gerçek vardı: Hiçbir güç, Türk milletinin dayanıklılığını küçümseyemez. Bu hikâye, o dayanıklılığın izini sürüyor. Gölgelerden yükselen bir düşmanı, karanlıkta büyüyen hesapları ve vatan için atılan her adımın arkasındaki bedeli anlatıyor. Her operasyon bir başlangıçtır. Her başlangıç yeni bir bedeli beraberinde getirir. Ve bu kez ödenecek bedel, kimsenin tahmin edemeyeceği kadar ağırdı. İki tim. Tek hedef. Kurt Timi düşmanı sarıp çökertirken, Turan Timi satranç tahtasının hamlelerini yöneten akıldı. Şimdi tarihlerinin en büyük tehdidine karşı birleşmek zorundalar. Not: Bu eserde geçen askerî unsurlar, operasyonlar, örgütler, mekânlar ve kişiler tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kurum veya yapılarla ilişkilendirilemez.

Yalnızlığın gölgesinde olan iki kişinin, sevdalarına şahit olmak ister misiniz?

Aşçı Feride ve Yüzbaşı Yiğit Alp`in hikayesi. İkisinin de aklında evlilik düşüncesi yoktu. Anlamadıkları bir an da kendilerini evlilik masasında buldular. Kader ağlarını örmüştü . Bize de ayak uydurmak düştü.

#mahalle #çocuklukaşkı #yetişkiniçerik Çocukluktan gelen bir bir aşka sahip olan iki genç birlikte geçiremedikleri yılları hiç unutmadılar. Aydilge farklı yerlere savruldu zorluklarla karşılaştı. Yaman ise onu aramaktan asla vazgeçmedi. Ve zaferi yalnızca vazgeçmeyenler kazanırdı.

Karanlığın içinden bir ses yükseliyor…
“Gerçek bazen en tehlikeli yalandır.” Bir adım atılıyor.
 Bir silah doğruluyor.
 Bir isim fısıldanıyor. Ve bütün sırlar, tek bir kurşunla dağılmaya hazır. Aybüke’nin adımları, artık geri dönülmez bir yolun taşlarına vuruyor.
Dost bildikleri, düşmana dönüşüyor.
Gölgelerden çıkan her yüz, yeni bir ihanetin habercisi. Dost ile düşman arasındaki çizgi bulanıklaşırken, en yakınında duranların bile yüzleri maskelerle gizlenir. Bir karar, bir adım, bir söz… 
Her şeyin kaderi değişir. Bu defa sadece hayatlar değil; gerçekler de ölümle sınanacak.
Ve gerçeğe en çok yaklaşan, en çok kaybedecek. İhanetin gölgesinde, aşkın sınavında, ölümle yüzleşirken…
 Bir tek soru kalır:
 Kime güveneceksin? “Benim yolumdan gel, seni en büyük kralları bile yöneten bir soytarı yapayım. Tüm dünyayı da senin şaklabanın.” Zaman daralıyor…
Her şey yanıyor… Bir çığlık. Bir dua. Bir kahkaha…
 Ve gerçek, herkesin kanını akıtacak kadar keskin. “Burası başlangıç değil.
Burası sonun doğduğu yer.” Sonra yalnızca o cümle kalıyor: “Öldürsene beni, Elmas. Hadi, öldür.” Bu defa sadece bir timin değil, bir milletin kaderi yazılacak. Ve kaderin adı: Vazgeçtiklerimiz.

Bazı kalpler vardır ki sevgi girdimi içine, ölüm siner sinesine...

Bir yüzbaşı ve bir aşiret ağasının yolları Şırnak’ın topraklarında kesişti. Biri görevle, diğeri suskunluğuyla savaşıyordu. İki ayrı dünya, iki ayrı yemin… Ve aralarında, adı konmamış bir bağ vardı. Devletin sert gölgesiyle aşiretin susmayan sesi çatışırken, bir bakış her şeyi değiştirdi. “Meftun olduğum gözleri, küf yeşiliydi,” dedi adam. O an, ne emir kaldı ne kural. Bir dosya açıldı, geçmişle hesap kesildi, sadakat yeniden tanımlandı. Kimi zaman bir sorgu odasında, kimi zaman dağ yollarında yürüdüler. Ama asıl mücadele, kalplerinin sessizliğindeydi. Küf Yeşili, yasak bir yakınlığın, çözülmemiş sırların ve susarak anlatılan bir aşkın hikâyesi. Sınır çizgilerinin ötesinde, duyguların tam ortasında…

İşaret ve orta parmağıyla önünde ki o bile ona kısa gelen mikrofona iki kere vurdu. Başından beri ondan ayırmadığım suskun gözlerimi sanki ilk defa onu görüyormuşum gibi tekrar bakışlarımı ona diktim. İki elini arkasında birleştirdi. Üniformasının bile gizleyemediği pazuları daha da şişmişti. Adeta ben askerim diye bağıran geniş omuzları şaha kalkmıştı. Keskin çenesini kaldırdı. Göz kapakları aşağı çekildi. Böylece bize daha yüksekten baktığının bir başka kanıtıydı. İfadesiz, sert bakışlarını bizde gezindirdi. Dudakları aralandı. Ve o tok, sert, erkeksi sesi kulağımı doldurdu. "Ben Yüzbaşı Kunter Alpay Karakan. Mahallenizde yaşanan terör saldırısı sebebiyle evleriniz kullanılamaz hale gelindiği tespit edilmiştir. Bunun nihayetinde, siz 18 sivil halkı bir süreliğine burada misafir edeceğiz." Her cümlesi adeta resmiyetinin sesi olmuştu. Her cümlesi benim bile ismini bulamadığım başlığın yazısı gibiydi. Tok sesin sahibi o adamın hayatımdaki başlığının başrolünü oynayacağını bilmiyordum. Bilemezdim. Kız çocuğu elinden tutacak bir el ister. Şafak çöker, kızıl baş çeker. Kara örtü, göze çarşaf olur. O adamın, kız çocuğunun içindeki lâlin tetiği, onun kaderinin başlı başına bir alın yazısı olduğunu asla bilemezdim. "Peri kızlarının hikayesi."

Yüzbaşı Feza Duman, biyolojik ailesine dair tek izin peşindeyken tayinini Şırnak`a aldırır. Geçtiği dağ yolunda karşısına kanlar içinde bir adam çıkar. Feza kimliğini gizleyerek adamı arabasına alır. Binbaşı Ilgaz Erden, teröristlerin içine sızdığı gizli görevde ifşa olmuştur. Elindeki hayati delillerle ve yaralı şekilde dağ yolunda kaçmaya başlar. Ancak yolda farklı plakalı bir sivil araç görüp durdurur. Peşlerinde ölüm varken karşılaşan bu iki yabancı bir aksiyonun içine sürüklenecek. Karanlık köy yollarında, mermilerin gökyüzünü yırtarak geçtiği bu gecede başlayan bu tanışma; ihanetle, sırlarla, ölüm kalım mücadelesiyle ve derin bir çekimle sınanacaktır.

Mardin ağası yüzbaşı dicle`nin berdel hikayesi

Bir savcı ve askerin hikayesi... İki insan ve ikisininde yaraları var derin yaraları Alparslan ve Aybüke birbirlerinin yaralarını saracak birbirlerini iyileştirecekler.. - " Sevdama gönül verir misin papatya ". ... - " Sevdana gönül verdim komutan " Kitap kapağını tasarlayan kiri ; @Kirimu arkadaşıma çok teşekkür ederim.

Biz, vatanın bağrından kopup gelen gençlerdik. Altaylar Taburunun birer ferdi, göğsümüzde yemin, ellerimizde toprağın kokusu… Ama her kahramanın yüreğinde bir boşluk, bir eksik hikâye vardır. Benim hikâyem Gözde ile başladı. Bir çarşı izninde, askeriyenin önünde… Kısa bir bakış, bir çarpışma… ve o an, zaman durmuş gibiydi. O gülüş, o mahcup bakış, adeta kalbime kazındı. Ve ben, unutamayacağımı biliyordum. Hayatım bir kadının etrafında dönmeye başlamıştı; iki sevda arasında sıkışıp kalmıştım. Bir yanımda mesleğim, görevim; öteki yanımda ise bir kez gördüğüm, adını bile bilmediğim kadına beslediğim o sessiz sevda. Ve kader, yıllar sonra yüreğimde sakladığım bu aşkı tekrar karşıma çıkarmıştı. __ Bu kitap; Altaylar`dan Serisi`nin İlk kitabıdır. YARIM KALAN SİGARA ise bu kitabın devam kitabı olacaktır.

İmkânsız neydi? Belki de imkânsız olan bizdik. Asıl imkânsız olan ise, onun gözlerinde saklı duran o büyülü aşktı. Biz, farklı dünyaların insanlarıydık… Birimiz Yunanistan’ın saygın bir bakanı, diğerimiz Türkiye’nin üniformasıyla sınırları bekleyen bir asker. Ve aramızda duran tek şey, sessizce akan Meriç’ti. Ama o nehir… Onun mavilikleri, gözlerine benzeyen o derin sular… Her şey beni ona biraz daha çekiyordu. Gözlerinin benim olmasını istedim; yalnız bana bakmasını, yalnız beni sevmesini… Geçmişim peşimi bırakmazken, tek dayanağım olan dedemin gölgesi her adımımda üzerimdeyken bile, kalbimi ona teslim ettiğimi nihayet kabul etmiştim. Çünkü ne olursa olsun, ben onun kalbinde bir mülteciydim. Ve biliyordum… Bu aşk ya beni o nehirde boğacak, ya da adını bilmediğim bir özgürlüğe taşıyacaktı.

Timi ile pusuya düşürülen Kıdemli Üsteğmen Şafak Keskin, yeni bir time atanmıştır. Ama nerden bile bilirdi geçmişin sırlarının burda ortaya çıkacağını ve bir çift kara göze tutulacağı nı.

● Bu hikâye nerede başlıyor ? ■" Bir adamın dağların sessizliğinde susmayı öğrenmesiyle, bir kadının denizin kollarında nefes almayı hatırlamasıyla…" ● Peki, onlar birbirini tanıyor mu ? ■ "Hayır, tanımıyorlar. Aynı gökyüzünün altında, farklı ufuklarda yaşıyorlar. Biri silah seslerine alışkın, diğeri dalga seslerine." ● Adam kim ? ■ “Dağlara sığınmış bir asker. Savaşmayı görev sanmış, durursa çökeceğini bilen biri. Sessizliği bir zırh gibi taşıyor.” ● Kadın kim ? ■ “Savaşmaktan yorulmuş, ama yenilmeyi reddeden bir kadın. Ayakta durmayı öğrenmiş, düşmeyi ise hiç unutmamış.” ● Bu bir aşk hikâyesi mi ? ■ Belki. Belki sadece iki yabancının aynı karanlıkta yan yana durma cesareti. Belki aşk, belki direnç… Belki ikisi de.” ● Onları ne bekliyor ? ■ “Geçmiş. Hiç susmayan bir geçmiş. Ve her adımda biraz daha ağırlaşan seçimler.” ● Sonu nasıl ? ■ “Sonu yok demek daha doğru olur. Çünkü bazı hikâyeler bitmez, sadece iz bırakır.” ● Bu hikâye okunur mu ? ■ “Eğer kusursuz kahramanlar arıyorsan, hayır. Ama karanlıkta kalan insanların nasıl ayakta durduğunu merak ediyorsan… bu hikâye seni yarım bırakmaz.”

"Ya gerçekten gömmediyse?” dedi usulca. “Ya hâlâ kalbinin en derininde bir yerlerde Hamza varsa, ne olacak?” Sessiz kaldım. Kalbim sustu. Sadece gözlerim konuşuyordu şimdi. Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır.

(İlk kitabı okumadan okuyabilirsiniz) Bazı doğum günleri dileklerle değil, vedalarla başlar… Duru, yirmi sekizinci yaş gününde kahkahalarla dolu bir evin ortasında, geçmişin hiç kapanmamış bir yarasıyla yüzleşir. Sevdikleri etrafındayken, kalbi onu beş yıl öncesine; bir düğün gününde başlayan ve kar altında biten bir ayrılığa sürükler. Rüzgâr… Bir asker. Görevleriyle duyguları arasında sıkışmış, sevdiğini korumak için ondan vazgeçmeyi seçmiş bir adam. Bir cümleyle biten bir ilişki, gözlerden kondurulan son bir öpücük ve hiç dinmeyen bir “ya şöyle olsaydı”… Yıllar sonra gelen bir atama, Duru’yu bu kez bambaşka bir yol ayrımına getirir. Hakkâri’de bir askerî kışla… Geçmişin izleri, bastırılmış duygular ve yeniden karşılaşma ihtimali. Aşk, görev, ayrılık ve cesaret… Bu hikâye; sevmenin bazen gitmek, güçlü olmanın ise kalabilmek olduğu anları anlatıyor. Bazı aşklar yarım kalır, bazıları ise tam da en uzak yerde yeniden başlar.

Adım Josef Auri Ardner ama herkes bana Auri der. 27 yaşındayım.Dün doğum günümdü 17 Nisan Çarşamba fakat kimse pasta getirmedi.Sadece borcum olan Guleti ve adamları beni biraz dövdüler.Aslında her Çarşamba dayak yerim ve bu benim tek rutinim oldu. Ailemi hiç tanımadım, beni büyüten bay ve bayan Ardner`de onları hiç tanımamış.Onlar ölünce kimsem kalmadı. Kendimi büyük bir boşlukta hissettim ve onlardan kalan biraz para, fazlaca kredi ile girişimciliğe atıldım.Geleceğin teknolojisi olarak gördüğüm kripto para sektörüne girdim.Arkadaşım Daw ile kendi çevreci Token projemizi çıkarmıştık.Proje ile ilgili gittiğim konferanslar bir hayli artmıştı. Prag`da yaşayan Josef, Blockchaın girişimi başarısız olduktan sonra maddi olarak çok zor duruma düşer.Çeteler`den borç alır ama başı beladan kurtulmayan Josef iyice batağa saplanır.Üstüne üstlük kız arkadaşı da onu terk eder ve ruhsal bunalımlarıyla baş başa kalır.Hiç ummadığı bir anda iş teklifi alır ve hayatında yeni bir sayfa açtığını zanneder.Fakat bu iş onun düşündüğü gibi para kazanma arzusu üzerine kurulu değildir.Bu iş farklı hayatların yaşam mücadelesi üzerine kuruludur.Artık hayatı eskisinden çok farklı olarak, Vampirler ve oyunlar üzerine kurulmuştur.

Kayra’nın timi operasyon için görevlendirilir, ama görev sırasında pusuya düşerler. Elif, sağlık ekibiyle birlikte sahaya çağrılır. Fakat iletişim kesilir — telsizler susturulur. Artık sadece sessiz işaretlerle ve içgüdüleriyle ilerlemeleri gerekir. Kayra ağır yaralı bir askerini korumaya çalışırken, Elif kendi ekibini kaybeder ve Kayra’nın timine sığınır. İkisi arasında güven zordur: Kayra disiplin ister, Elif vicdanını dinler. Ama hayatta kalmak için birbirlerine ihtiyaçları vardır. Operasyonun sonunda ortaya çıkar ki pusu, yalnızca örgüt işi değildir — içeriden sızma vardır. Ve Elif, farkında olmadan bu hain planın merkezindeki kişiyi tanımaktadır. [ChatGpt yardımı vardır]

"Bir kalbe iki aşk da sığıyormuş sevgilim; bir vatan bir sen..." Küçüklüğümden beri bir kalbe iki sevginin sığacağına hiç inanmazdım. Bir sevgi varsa bununla yetinmeliydik. Biri varsa diğeri eksik olmalıydı. Annem varsa babam,babam varsa annem olmayacaktı. Böyle de oldu. Hayatımın hiç küçümsenemeyecek kadar büyük bir bölümünü buna inanarak geçirdim. İki sevgiyi asla aynı anda hissetmedim. Bir kalbe iki sevgi sığmıyordu buna emin olmuştum. Sonra gerçek ailem geldi. Bana bir kalbe iki sevginin sığacağına inandıran annem ve babam vardı. Abilerim,hatta kardeşim bile vardı. Çok sevdiler, çok istediler. Anne,baba ve çocuktan oluşan o ailenin içine düşmek beni hiç olmadığı kadar afallattı. Ne yapacağımı asla bilemedim. Ailem vardı bu çok güzel bir şeydi. Abilerim benden nefret ediyordu bu çok kötü bir şeydi. İçine düştüğüm bu ehvenişer yani kötünün iyisi hâli kendi içimde çok uzun sürdü. Ne onlara kendimi açabildim ne de aramızdaki duvarları indirebildim. Beceriksizce kendi çapımda sevdim onları yalnızca. İçimde kimseye hissettirmediğimi sandığım savaşım hiç bitmedi ama ben hepsini çok sevdim. Zaman gerçekten her şeyin ilacıydı. Birdenbire kaldıramadığım o duvarlar kendiliğinden yıkılmaya başlayınca daha iyi anladım bunu. Bir şey istediğimiz anda olmuyorsa zorlamamak gerekiyordu. Daha güzel daha doğru bir anda bizi öyle veya böyle buluyordu. Ve bunlar olurken tüm savaşlarımın, gözyaşlarımın ve acılarımın şahidi ve mükâfatı olan adamlar benimleydi. Şahit abim, mükâfat sevgilim. Abimle kurduğumuz küçük dünyamıza inat,bizden bağımsız kurulan büyük dünyayı ben çok sevdim. 21/09/2021 💫 Kapak: @okyanus_grisi Bu bir KURGU`dur. Gerçek meslek, kişi ve kuruluşlarla alakası yoktur. Aile+aşk kurgusudur💙

doktor olan hüma yıldırım ailesinden uzak kalmamak için izmire döner ve babasının albay olduğu karargahın sağlık ocağında doktor olarak çalışmaya başlar en fazla ne olabilir ki ...

Su Altı Taarruz askerlerini anlatan bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Derinliklerin büyüsü, denizin en karanlık yüzünde saklıdır. Yüzeyin sakinliği, aldatıcıdır; sanki su, sonsuz bir sessizlik içinde duruyormuş gibi görünür. Oysa derinlere indikçe, soğukluk ve karanlık yavaş yavaş dokunuşlarını hissettirir. Her dalga, hafifçe titreyen bir fısıltı gibi; bilinmezliğin çağrısıdır. Bir grup seçkin Su Altı Taarruz ekibi, suyun altında var olan bu karanlıkla yüzleşmek üzere görevlendirildiğinde, henüz neyle karşı karşıya olduklarının farkında değillerdi. İlk adımlarını attıkları bu bilinmezlikte hem düşmanlarla hem de kendi içlerindeki korkularla hesaplaşacaklar. Fırtına yaklaşıyor ve Kraken Kapanı oluşuyor. “Derinliklerin sessizliğinde, en karanlık korkularımızla yüzleşmek zorundayız; çünkü burada, suyun altında sadece düşman değil, kendi içimizdeki canavar da uyandırılıyor.” "Tüm Hakları Saklıdır." YAZIM TARİHİ: 18.05.2025

Ben Okyanus, büyük bir Yangın’dan çıkmayı başarmış ama Kül’e dönmüş bir İstihbarat Ajanı.   Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya...   Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus’tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum?   Okyanus’un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi?   Okyanus’ta boğulacak mıdır?   Yangın’da Kül’e mi dönüşecektir?   Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır?   Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi?   Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus’un bilinmeyen geçmişi...   Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus’un Kül`ü müydü? “Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”   “Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”