Su Altı Taarruz askerlerini anlatan bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Derinliklerin büyüsü, denizin en karanlık yüzünde saklıdır. Yüzeyin sakinliği, aldatıcıdır; sanki su, sonsuz bir sessizlik içinde duruyormuş gibi görünür. Oysa derinlere indikçe, soğukluk ve karanlık yavaş yavaş dokunuşlarını hissettirir. Her dalga, hafifçe titreyen bir fısıltı gibi; bilinmezliğin çağrısıdır. Bir grup seçkin Su Altı Taarruz ekibi, suyun altında var olan bu karanlıkla yüzleşmek üzere görevlendirildiğinde, henüz neyle karşı karşıya olduklarının farkında değillerdi. İlk adımlarını attıkları bu bilinmezlikte hem düşmanlarla hem de kendi içlerindeki korkularla hesaplaşacaklar. Fırtına yaklaşıyor ve Kraken Kapanı oluşuyor. “Derinliklerin sessizliğinde, en karanlık korkularımızla yüzleşmek zorundayız; çünkü burada, suyun altında sadece düşman değil, kendi içimizdeki canavar da uyandırılıyor.” "Tüm Hakları Saklıdır." YAZIM TARİHİ: 18.05.2025

"Kimsesiz olduğum için mi bu kadar kolay arkanı dönüp gidiyorsun?" İlk defa dile getirdiğim gerçekle boğazımdaki yumru yutkunmamı, göğsümdeki acı nefes almamı engelliyordu. Bana doğru döndü, donuk ifadesinin altında pişmanlık ya da üzüntü aramaya çalıştım ama hiçbir duygu barındırmıyordu. Ondan gelecek şeye hazırlamaya çalıştım kendimi ve o, asla duymak istemediğim o kelimeyi söyledi. "Evet."

Ana karakterimiz Avukat Sanrı Yılıdırımın müvekkili Yüzbaşı Yavuz Doğu ile arasindaki ilişki zamanla ileri gidicek. Sanrı yaşadıkları yüzünden soğuk ve aşırı sert asil gözükür ama aslında içinde fırtınalar kopar , yaralarını saracak ailesi bile yok. Acaba yüzbaşı avukatın yaralarını sarabilecek mi (devam eden bölümlerde smut olacak)

1 yıl boyunca teröristler tarafından esir tutulan Pilot üsteğmen Petek Ela Keskin. Ve onu kurtarmaya gelen Yüzbaşı Mert Kaya. Bu hikayeyi okumaya hazırmısınız?

Yıllar önce birbirine bağlanmış iki yürek yanlış bir anlaşılmanın kurbanı olmuştu. Birbirini dinlemeyen iki insan kendini yılların yalnızlığına mahkum etmişti. Yalnış anlaşılmalar zamanla yerini pişmanlığa bırakır. Gerçekler bir bir gün yüzüne çıkar. Bir yanda buruk bir kalp bir yanda hayal kırıklığı. -Üstümüze kar yağıyordu. Omzuma kartopu yiyince karın etkisinden çıkıp kar topunun geldiği yöne baktım. Görüntü hiç şaşırtmıyordu. Elinde kartopuyla bana gülerek bakan bir adet Barış duruyordu karşımda."Öyle mi?"dedim. "Öyle." Sen görürsün bakışı atıp yere eğildiğim gibi elime biraz kar aldım ve ona şekil verme gereği bile duymadan kafasına attım. Daha doğrusu fırlattım. Attığım kartopundan son anda kurtulmuştu. "Bakıyorum da geçen seneye göre paslanmışsınız Melis Komutanım!"bu dediğine güldüm. "Orası hiç belli olmaz Barış Komutanım."dediğimde güldü.

Dokuz yıl... Ilgın, ailesinin trajik kaybıyla paramparça olan hayatında, dinmeyen bir intikam ateşiyle yanıp kavruldu. Adalet arayışı, onu geçmişin karanlık sırlarına sürüklerken, ruhunda derin yaralar açtı. Ancak kader, karşısına umulmadık birini çıkardı: Karanlık geçmişiyle, sıradan bir asker olan Kaya. Ve bir an... Ilgın`ın gözleri, Kaya`nın derinliklerinde kaybolduğunda, geçmişin tüm hayaletleri yeniden canlandı. O gözlerde tanıdık bir acı, saklı bir sır ve belki de kendi hikayesinin kayıp parçaları vardı. Kaya`nın varlığı, Ilgın`ın intikam dolu dünyasını altüst ederken, ikisi de kendilerini ölümcül bir fırtınanın tam ortasında bulur. Saklanan sırlar, tehlikeli düşmanlar ve beklenmedik ihanetlerle yüzleşen Ilgın ve Kaya, birbirlerinin yaralarını sarmaya çalışırken, bu çarpışma onları sadece intikamdan daha fazlasına sürükleyecektir. Gizem, iç çatışma ve tutku dolu bu hikaye, sizi soluksuz bir maceraya, aşkın ve fedakarlığın sınırlarını zorlayan bir yolculuğa çıkaracak.

🗡️🩺🗡️ “Bilmiyorum Delfin. İyi miyim kötü müyüm bilmiyorum. Ama bildiğim tek bir şey var o da…” beklentiyle bakıyordum yüzüne. O da gözlerimden bir umut ışığı görmek için bakıyordu bana. Ama korkusuzca baksa anlayacaktı benim içimdekini de. Acı bir şekilde tebessüm etti “O da seni çok sevdiğim. “ ben olduğum yerde mıhlanmış dururken o bir adım attı bana. “Ben senin her şeyini çok sevdim, Delfin. Rüzgarda uçuşan kumral saçlarını; sevindiğinde, üzüldüğünde, kızdığında koyulaşan yeşil gözlerini; kendinden çok sevdiklerin için atan o kalbini… Ben senin, sana ait olan her zerreni çok sevdim doktor. Senden hiçbir karşılık beklemeden, uzaktan ve acıtmadan sevdim. “ Gözlerim dolu dolu yüzümde tebessümle dinledim her bir kelimesini. Yüreği naif olsa da dışarıya göstermeyen o adam şimdi benim için yüreğini önüme sermişti. Belki de bu; hayatımda aldığım en güzel itiraf olarak kalacaktı benimle. 🗡️🩺🗡️ Annesinin ölümü ile hayatı değişin bir kadın:Delfin. Ve onunla aynı kaderi yaşayan bir adam:Safir. İlmek ilmek işleyen aşk ve verilen mücadeleler…

"Bir kalbe iki aşk da sığıyormuş sevgilim; bir vatan bir sen..." Küçüklüğümden beri bir kalbe iki sevginin sığacağına hiç inanmazdım. Bir sevgi varsa bununla yetinmeliydik. Biri varsa diğeri eksik olmalıydı. Annem varsa babam,babam varsa annem olmayacaktı. Böyle de oldu. Hayatımın hiç küçümsenemeyecek kadar büyük bir bölümünü buna inanarak geçirdim. İki sevgiyi asla aynı anda hissetmedim. Bir kalbe iki sevgi sığmıyordu buna emin olmuştum. Sonra gerçek ailem geldi. Bana bir kalbe iki sevginin sığacağına inandıran annem ve babam vardı. Abilerim,hatta kardeşim bile vardı. Çok sevdiler, çok istediler. Anne,baba ve çocuktan oluşan o ailenin içine düşmek beni hiç olmadığı kadar afallattı. Ne yapacağımı asla bilemedim. Ailem vardı bu çok güzel bir şeydi. Abilerim benden nefret ediyordu bu çok kötü bir şeydi. İçine düştüğüm bu ehvenişer yani kötünün iyisi hâli kendi içimde çok uzun sürdü. Ne onlara kendimi açabildim ne de aramızdaki duvarları indirebildim. Beceriksizce kendi çapımda sevdim onları yalnızca. İçimde kimseye hissettirmediğimi sandığım savaşım hiç bitmedi ama ben hepsini çok sevdim. Zaman gerçekten her şeyin ilacıydı. Birdenbire kaldıramadığım o duvarlar kendiliğinden yıkılmaya başlayınca daha iyi anladım bunu. Bir şey istediğimiz anda olmuyorsa zorlamamak gerekiyordu. Daha güzel daha doğru bir anda bizi öyle veya böyle buluyordu. Ve bunlar olurken tüm savaşlarımın, gözyaşlarımın ve acılarımın şahidi ve mükâfatı olan adamlar benimleydi. Şahit abim, mükâfat sevgilim. Abimle kurduğumuz küçük dünyamıza inat,bizden bağımsız kurulan büyük dünyayı ben çok sevdim. 21/09/2021 💫 Kapak: @okyanus_grisi Bu bir KURGU`dur. Gerçek meslek, kişi ve kuruluşlarla alakası yoktur. Aile+aşk kurgusudur💙

Yalnızlığın gölgesinde olan iki kişinin, sevdalarına şahit olmak ister misiniz?

05* Aynı kelimeleri tekrar etmekten nefret ederim o yüzden soruma cevap ver kimsin? Siz Beni bırak sen kimsin? 05* Yüzbaşı Siz Memnun oldum bende halaybaşı Dikkat! Bu kitap tamamen eğlencesine kaleme alınmış bir kurgudur. Dolayısıyla kitapta geçen olay, kişi, zaman, mekan gibi unsurların gerçek hayatla hiçbir ilgisi yoktur. Wattpad platformunda yazılmış, daha sonra Kitapped`e taşınmıştır.

Biri dağların sessizliğine gömülmüş bir asker, diğeri denizin özgürlüğüne tutunan bir kadın… Aynı gökyüzünün altında, birbirine dokunmadan yaşayan iki yabancı. Ta ki bir tur gemisinde patlayan hain bir operasyon, kaderlerini tek bir çizgide buluşturana kadar. Yanlış zamanda, doğru kişiyle karşılaşmanın hayatı nasıl değiştirebileceğini anlatan bir hikâye.

YETİŞKİN İÇERİKLİ BİR KİTAPTIR!!! Geçmişte yaşadığı bir skandal yüzünden 5 yıl içeride yatan mafya lideri Aksel Kaçkın. Sonunda özgürlüğüne kavuşur. Lakin 5 yıl önce nişanlısını bu skandalda kaybeden Asker Karen Altay onun peşindedir. Sevdiği kadınla evlilik hayali kuran bir askerdi. Karen Altay. Ansızın bir gecede nişanlısını kaybetmişti. Gözünü bürüyen intikam ateşiyle bunu yapanların peşine düşer. "Ateşin adı Kaçkın`dı, barutun sahibi Altay. Aynı hikâyede buluştular. Patlamamak mümkün müydü?"

İşaret ve orta parmağıyla önünde ki o bile ona kısa gelen mikrofona iki kere vurdu. Başından beri ondan ayırmadığım suskun gözlerimi sanki ilk defa onu görüyormuşum gibi tekrar bakışlarımı ona diktim. İki elini arkasında birleştirdi. Üniformasının bile gizleyemediği pazuları daha da şişmişti. Adeta ben askerim diye bağıran geniş omuzları şaha kalkmıştı. Keskin çenesini kaldırdı. Göz kapakları aşağı çekildi. Böylece bize daha yüksekten baktığının bir başka kanıtıydı. İfadesiz, sert bakışlarını bizde gezindirdi. Dudakları aralandı. Ve o tok, sert, erkeksi sesi kulağımı doldurdu. "Ben Yüzbaşı Kunter Alpay Karakan. Mahallenizde yaşanan terör saldırısı sebebiyle evleriniz kullanılamaz hale gelindiği tespit edilmiştir. Bunun nihayetinde, siz 18 sivil halkı bir süreliğine burada misafir edeceğiz." Her cümlesi adeta resmiyetinin sesi olmuştu. Her cümlesi benim bile ismini bulamadığım başlığın yazısı gibiydi. Tok sesin sahibi o adamın hayatımdaki başlığının başrolünü oynayacağını bilmiyordum. Bilemezdim. Kız çocuğu elinden tutacak bir el ister. Şafak çöker, kızıl baş çeker. Kara örtü, göze çarşaf olur. O adamın, kız çocuğunun içindeki lâlin tetiği, onun kaderinin başlı başına bir alın yazısı olduğunu asla bilemezdim. "Peri kızlarının hikayesi."

Kimsenin fark etmediği, yüzlerdeki gülüşlerin ardına gizlenen iki yabancının hikâyesiydi bu. Bir masaya oturmuşlardı, ama yan yana değil de sanki birbirlerine çok uzak iki köşeye sıkışmış gibiydiler.

Bir Türk askerini Kürt bir kıza olan aşkı…İmkansız denilen kavramı yok sayarak Kürt bir hemşireye aşık olan Kunt Karelev bu aşka esir olan Jiyan Azad bu aşkın alevleri iki genç ruhu yakacak… DİKKAT Bu kitap askeri kurgu olmasına rağmen sumut sahneler bulunuyor

Edirnede kendi halinde yaşayan ,din kültürü öğretmeni Efnal canından çok sevdiği nişanlısının ölüm haberi ile yıkılır kalbi küle döner adeta.Fakat laptopuna gelen tayin mesajı ile kalbi yeniden filizlenmeye başlar. Fakat Efnal bu mesajdan sonra hayatını düzene sokabilecek mi?

6 Şubat’ta yıkılan sadece şehirler değildi… insanların içi de çöktü. Doktor Buse, görevlendirme ile enkaz bölgesine gönderildiğinde, hayatının en ağır iki ayının ona neler öğreteceğini bilmiyordu. Orada, sessizliğiyle bile gerginlik yaratan bir askerle tanıştı: Rüzgâr. Kayıplarını içine gömmüş, ailesi paramparça, yanında sadece kendisini ayakta tutmaya çalışan bir kız kardeş… Ve zaman zaman yüzünden bile okunabilen o gizli öfke. Buse ve Rüzgâr, yıkıntıların arasında iki ay boyunca hem insanları hem kendilerini kurtarmaya çalışırken… Bazen en büyük yıkımın dışarıda değil, insanın içinde olduğunu fark ettiler. Ama enkaz kaldırılır. İçimizdeki enkaz?

Canını kaybettiği gün özgürlüğüne kavuşursa bir insan ne gelir başına ya da kimin başına ne getirir? Hiç keşfetmediği yerleri başka bir kişiliğe bürünmüş bir kadın keşfetmeye kalkınca gideceği yeri ya kana bular ya da kan olur... Bir baba onu öldürmeden canını aldıysa bir daha birine güvenebilir mi? Kendi mi yara olur yoksa yara mı açar? Küçük Dide büyür mü? -Büyür... -Ama aynı kalmaz, Ahsen Dide olur...

Karanlığın içinden bir ses yükseliyor…
“Gerçek bazen en tehlikeli yalandır.” Bir adım atılıyor.
 Bir silah doğruluyor.
 Bir isim fısıldanıyor. Ve bütün sırlar, tek bir kurşunla dağılmaya hazır. Aybüke’nin adımları, artık geri dönülmez bir yolun taşlarına vuruyor.
Dost bildikleri, düşmana dönüşüyor.
Gölgelerden çıkan her yüz, yeni bir ihanetin habercisi. Dost ile düşman arasındaki çizgi bulanıklaşırken, en yakınında duranların bile yüzleri maskelerle gizlenir. Bir karar, bir adım, bir söz… 
Her şeyin kaderi değişir. Bu defa sadece hayatlar değil; gerçekler de ölümle sınanacak.
Ve gerçeğe en çok yaklaşan, en çok kaybedecek. İhanetin gölgesinde, aşkın sınavında, ölümle yüzleşirken…
 Bir tek soru kalır:
 Kime güveneceksin? “Benim yolumdan gel, seni en büyük kralları bile yöneten bir soytarı yapayım. Tüm dünyayı da senin şaklabanın.” Zaman daralıyor…
Her şey yanıyor… Bir çığlık. Bir dua. Bir kahkaha…
 Ve gerçek, herkesin kanını akıtacak kadar keskin. “Burası başlangıç değil.
Burası sonun doğduğu yer.” Sonra yalnızca o cümle kalıyor: “Öldürsene beni, Elmas. Hadi, öldür.” Bu defa sadece bir timin değil, bir milletin kaderi yazılacak. Ve kaderin adı: Vazgeçtiklerimiz.

Yarım Kalan Sigara isimli ilk kitaptır. Adının, içeriğinin kopyalanması durumunda adli işlem başlatılacaktır.. Yayın tarihi 24.04.2025 ___ Tam o sırada içeriden yükselen bir kadın çığlığıyla irkildim. "Bırak beni!" diye haykırıyordu bir ses. Adımlarımı hızlandırdım, kalbim göğsüme çarpıyordu artık. "Barış, lütfen... bırak diyorum sana!" "Yürü!" diye tersledi adamın sesi. Köşeyi döner dönmez gözüm İklim`e ilişti. Direniyordu. Gözleri korku ve öfkeyle doluydu. Duraksamadan bağırdım: "Bırak kızı!" Sesim duvarlarda yankılanırken, parmağım tetikteydi. Adam bir anlığına irkildi sesimle. İklim’in kolunu tuttuğu gibi kendine doğru çekmişti, ama benim yaklaşmam onu tedirgin etmişti belli ki. Göz göze geldik. Gözlerinde hem panik hem öfke vardı. "Silahını indir!" diye bağırdım. Tetikteki parmağım milim oynamıyordu. “Yapma!” dedi İklim, sesi neredeyse yalvarır gibiydi ama gözleri yardım istiyordu. Ne aşirete ne de uyduruktan bir töreye kurban gitmesine izin vermeyecektim.

#mahalle #çocuklukaşkı #yetişkiniçerik Çocukluktan gelen bir bir aşka sahip olan iki genç birlikte geçiremedikleri yılları hiç unutmadılar. Aydilge farklı yerlere savruldu zorluklarla karşılaştı. Yaman ise onu aramaktan asla vazgeçmedi. Ve zaferi yalnızca vazgeçmeyenler kazanırdı.

"Bir şey söyle Gülşehide!" Uzun zaman sonra sevdiği adam tarafından ismi telaffuz edilince içinden bir şeyler kopup gitmişti sanki. Duyduğu çatırtı, yüreğinden ayrılan buz parçasına ait olmalıydı. Bakışlarını genç adamın yüzüne tırmandırdı. Hiçbir zaman uzun uzun bakamadığı yüzün her santiminde öfke belirtisi vardı, gözleri ise ayrı bir hikayeydi. Son cümlesindeki ses tonundan da anlayabildiği üzere kırgın ve bitkin bir adamın gözleriydi bunlar. Genç adamın bakışlarını çekmemesinden cesaret alarak iki alev çukurundan çekemedi gözlerini. Şimdiye kadar bunu yapmaktan hep haya etmişti. Ama yiğitliği kadar iffetine ve ahlakına da şahit olduğu adam bakışlarını çekmeyerek ona bir şeyler anlatmak ister gibiyken nasıl çekebilirdi bakışlarını? Harelerinin güzelliği yutkunmasına sebep oldu, bir an tüm yaşananları unutarak baktı genç adama. Sevdiğine kavuşmuş bir kadın gibi, birazdan gülümseyecekler ve birbirlerine sımsıkı sarılacaklarmış gibi baktı. Aklından geçenler onu şaşırtırken adamın bakışlarının da bir anlığına yumuşadığını fark etmişti. Evet, o da onun gibi hissetmiş olmalıydı. Hayır, bu kendini kandırmaktan başka bir şey değildi. Cihangir ona karşı filizlenen hislerini koparıp atalı çok olmuş olmalıydı. Kim kendisini bırakıp giden bir kadını hayırla yâd ederdi ki? İstiğfar çekerek bakışlarını önüne indirdi ve bu efsunlu ana son verdi. Cihangir odadan çıkmak üzere hareketlendi. Onunla konuşmak isterken, olanları anlatıp bir mazeret sunsun ve yüreğindeki yerine geri konsun isterken Gülşehide`nin aralarına ördüğü duvar buna mani oluyordu. Ne ileri gidebiliyordu ne geri. Konuşmadığı yetmiyormuş gibi bir de sevdasını hararetlendiren bakışlar atıyordu ona. Derdi neydi bu kadının? Tekrar sinirlendiğini hissediyordu ancak bu sefer siniri kendisineydi. Kadının onun yüreğindeki yeri değişmemişti ki. Kadının yapacağı açıklama ancak zihnindeki dengeleri düzeltebilirdi. Boğazını temizledi. "Şimdi gidiyorum, tekrar geleceğim." dedi. "Yalnız kalacağın bu süre zarfında sorularıma vereceğin cevapları düşünmek için yeterince fırsatın olacak." Kapıdan çıkmadan önce son bir şey söylemek için masanın üstünde elleri ile oynayan kadına döndü. Gülşehide baksaydı, adamın boynundaki hareketlenmeye şahit olacaktı. "Bir dahakine bu kadar tahammülkâr olmayacağım, Gülşehide."

Askeri bir hemşire ve asker anlaşmalı evlenmek zorunda kalırsa ?

“Biz kadınlar komutan... Biz kadınlar çok değişiğiz. Bizim ellerimizden midesi bulanan adamları yine kendi ellerimizle tedavi ediyoruz.”

Topuk seslerinin soğuk koridorlarda yankılandığı o gün, Savcı Ferda Duman için sıradan bir dava olmayacağı belliydi. Bir kadın daha kanlı bir örgütün gölgesinde kaybolmuş, deliller ise karartılmak üzereydi. Ancak Ferda, korkunun bile önünde yürüyen biri… Hem zekâsı hem öfkesiyle karanlığa meydan okuyan cesur bir kadın. Bu defa dosya yalnızca savcılığın değil; özel bir askerî timin de meselesiydi. Ve Ferda’nın karşısında, kibri zırhı kadar kalın olan bir tim komutanı duruyordu. Birbirlerinden nefret ederek başlayan bu ortaklık, sorgu odasında patlayan gerilimle birlikte geri dönüşü olmayan bir savaşa dönüşecekti. Sorguya alınan Tuncay’ın dudaklarından dökülen tek bir isim ise tüm dengeleri altüst etti: “Kanlılar Örgütü!” Şimdi artık mesele bir soruşturma değil: Gölgelerin arasında saklanan şiddet makinesine karşı açılmış bir savaş. Ferda, hem kendi adaletini hem de ülkenin karanlık yüzünü ortaya çıkarmak için en tehlikeli alanlara girmek zorunda kalacak. Bir savcı. Bir tim komutanı. İçinde kaynayan nefret, öfke ve zoraki bir ittifak. Ve karşılarında ülkenin en acımasız örgütü. Adalet asla bu kadar keskin, gerilim asla bu kadar yakıcı olmamıştı. Nefretten aşka Zıt karakterler Ekip ruhu