Su Altı Taarruz askerlerini anlatan bir kitaptır, kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Derinliklerin büyüsü, denizin en karanlık yüzünde saklıdır. Yüzeyin sakinliği, aldatıcıdır; sanki su, sonsuz bir sessizlik içinde duruyormuş gibi görünür. Oysa derinlere indikçe, soğukluk ve karanlık yavaş yavaş dokunuşlarını hissettirir. Her dalga, hafifçe titreyen bir fısıltı gibi; bilinmezliğin çağrısıdır. Bir grup seçkin Su Altı Taarruz ekibi, suyun altında var olan bu karanlıkla yüzleşmek üzere görevlendirildiğinde, henüz neyle karşı karşıya olduklarının farkında değillerdi. İlk adımlarını attıkları bu bilinmezlikte hem düşmanlarla hem de kendi içlerindeki korkularla hesaplaşacaklar. Fırtına yaklaşıyor ve Kraken Kapanı oluşuyor. “Derinliklerin sessizliğinde, en karanlık korkularımızla yüzleşmek zorundayız; çünkü burada, suyun altında sadece düşman değil, kendi içimizdeki canavar da uyandırılıyor.” "Tüm Hakları Saklıdır." YAZIM TARİHİ: 18.05.2025

Mardin ağası yüzbaşı dicle`nin berdel hikayesi

Ankara`da geçen,ailesini korumak için kendisini öldü gösteren adamın geri döndüğünde hem kendi taşıdığı hem de geride bıraktığı yaralarla yüzleşmesini anlatan bir hikâye. Bir kadının,bir çocuğun ve bir adamın sessiz savaşı...

“Fısıltılar, en sessiz anlarda duyulur.Hayatın görünmeyen köşelerinde saklı duygular, beklenmedik karşılaşmalar ve kalbin sessiz çarpıntıları.. Cumhuriyet Savcısı ve Fısıltı Timi`nin birlikte yürüttüğü o görev. “O halde…” dedi, sesi bu sefer daha ciddi çıktı. “Hazır mısın?” “Hazırım,” dedim.

Edebiyat fakültesinden Kara Harp Okulu`na uzanan bir aşkın hikayesi; Etrafını ateş gibi yakan fakat Lavinia`sının, Mona Rosa`sının, Rüveyda`sının yanında miran olanlara ithafen...

Bir insan vücudunda 2 tane kalp olur mu?Tıpta olmaz ama benim kalbimde bir üsteğmenin kalbi var ve işin kötüsü ben ne yapacağımı bilmiyorum.Ya o kalbi söküp eline vereceğim ya da içimde taşımaya devam edeceğim... *** Bu kitabın kurgusu şahsıma ait olup, içinde geçen olaylar, kurumlar ve kuruluşlarla hiçbir bağlantısı yoktur. Başlanma tarihi: 31/08/25

Ben Okyanus, büyük bir Yangın’dan çıkmayı başarmış ama Kül’e dönmüş bir İstihbarat Ajanı.   Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya...   Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus’tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum?   Okyanus’un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi?   Okyanus’ta boğulacak mıdır?   Yangın’da Kül’e mi dönüşecektir?   Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır?   Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi?   Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus’un bilinmeyen geçmişi...   Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus’un Kül`ü müydü? “Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”   “Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”

"İnsan, en çok güvendiği notadan vurulduğunda anlar; hayatın aslında sessiz bir çığlıktan ibaret olduğunu." Maya için dünya, piyanosunun tuşları ve boynundaki kolyenin sessizliği arasındaydı. Hırçındı, mağrurdu ve kendi zirvesinde tek başınaydı. Ama bir gece, o pırıltılı sahneler karanlığa gömüldü. Alkışların yerini barut kokusu, duaların yerini ise namluların soğuk nefesi aldı. Şimdi perde kapandı ve sahne bitti. Maya artık sadece şarkı söyleyen o kadın değil; fırtınanın tam kalbinde, her biri birer gölgeye dönüşmüş adamların arasında kendi varlığını korumaya çalışan bir direniş. Kendi sesini silah seslerinin arasında bile kaybetmemeye kararlı bir ruhun hikayesi başlıyor. Peki sen, bu karanlıkta kaybolmadan Maya’nın hırçınlığına eşlik etmeye hazır mısın?

Bir yüzbaşı ve bir aşiret ağasının yolları Şırnak’ın topraklarında kesişti. Biri görevle, diğeri suskunluğuyla savaşıyordu. İki ayrı dünya, iki ayrı yemin… Ve aralarında, adı konmamış bir bağ vardı. Devletin sert gölgesiyle aşiretin susmayan sesi çatışırken, bir bakış her şeyi değiştirdi. “Meftun olduğum gözleri, küf yeşiliydi,” dedi adam. O an, ne emir kaldı ne kural. Bir dosya açıldı, geçmişle hesap kesildi, sadakat yeniden tanımlandı. Kimi zaman bir sorgu odasında, kimi zaman dağ yollarında yürüdüler. Ama asıl mücadele, kalplerinin sessizliğindeydi. Küf Yeşili, yasak bir yakınlığın, çözülmemiş sırların ve susarak anlatılan bir aşkın hikâyesi. Sınır çizgilerinin ötesinde, duyguların tam ortasında…

Bilmediğimiz bir yerde , bilmediğimiz bir oyunun içine düşmüştük. Oyun deniyordu ancak ne olduğuna dair hiçbir bilgimiz yoktu. İntikam yeminleri ediliyordu. Oyun , kanlı bir savaşa dönüşüyordu. Tek istediğimiz buradan canlı çıkmaktı. Canlı çıkmak ve yapılması gerekeni yapmak… 🌑🩸 Ayperi, okulda yaşadığı sıradan bir günde, birden kendini, yanında en yakınıyla beraber hiç tanımadığı insanların arasında, tutsak halde bulur. Altı genç, hapsoldukları yerde, geçmişlerinden çözmeleri gereken gizemler ortaya çıkarken acılarını tekrar tekrar yaşar ve attıkları her adımda aynı zamanda hayatta kalmaya çalışırlar. Bu sırada çözülen gizemler bir diğer gizemi oluştururken geçmiş, şimdi ve gelecek arasında savrulmaya başlarlar… Gerçek sandıkları yalan, yalan sandıkları ise gerçeğe dönüşürken ve hâlâ bir çıkış yolu ararlarken hem birbirlerini tanımaya başlıyor hem de çözdükleri gizemlerle geçmişlerini baştan yazarlarken geleceklerini tekrardan şekillendirmeye çalışıyorlardı. Peki başarabilecekler miydi? Kaç kişi başarabilirdi? Kurtuluş yolu gerçekten var mıydı? Tüm bu yaşananların içinde aşk, onun da penceresini aralıyordu… Ve aşk onu vurduğunda her şey için çok geç değildi ancak erken de değildi… “ Yaşamak zor, ölmek kolay. Bu yüzden yaşama meydan okumayı seçiyorum.” 🤍🌑🌕🩸

Şarjörü doldurup atış kulaklığımı taktım. Karşımdaki hedefin kırmızı alanını delik deşik ederken rahatladığımı hissediyordum. Şarjördeki mermi bittiğinde atış kulaklığımı enseme indirip masanın üzerindeki mermilere uzandım. O sırada kulağıma dolan tok postal sesleri bana kimin geldiğini müjdeliyordu. Bir adamı yürüyüşünden tanıyor olmak garipti. Üsteğmen hala yanıma gelmemişti, merakla başımı geriye çevirdim. Arkamdaki masaya yaslanmış anlamlandıramadığım bakışlarla beni izliyordu. Bir eli yaslandığı masada, diğer eli de palaskasındaydı. Genelde omzuna asmaktan hoşlanmadığı bordo beresi ise tıpkı benimki gibi omzundaydı. Başımla kısa bir selam verip önüme döndüm. Tekrar pozisyon alıp hedefime odaklandım. Ben atış yaparken üsteğmen de yanımdaki alana girip atışa başlamıştı. Kavga eder gibiydik o an, kurşun seslerimiz ise sustuğumuz kelimelerimizi ifade ediyordu. İkimizin de kurşunları bitmişti, bakışlarımız birbirini bulduğunda yine o gizemli karaları karşıladı beni. Ben savaşmaya devam etmek ister gibi mermilere uzattım elimi, ama susmayı da beceremedim işte. ``Yurdunuzu arıyor gibisiniz üsteğmenim, gözleriniz sürekli bir arayışta sanki.`` Ona bir cevap hakkı tanımadan atış yapmaya başladım, silahımın tetiğine basmaya devam ederken yanımdaki adamın da pür dikkat beni izlediğini biliyordum. Son mermime de veda etmiştim. Başımı çevirdiğimde yine o bakışlara mahkum edildim. Aramızdaki birkaç adımlık mesafeyi sonlandırıp yanıma geldi, elini uzatıp atış kulaklığımı çıkardı. Aramızdaki tek engel o kulaklıkmış gibi biraz daha yaklaştı bana, gözlerime daha yakından baktı. ``Belki de yurdumu bulduğum için sürekli gözlerine bakıyorumdur teğmenim.`` Bordoya boyanırken aşka karışan iki yürekli askerin hikâyesi...

Türk Hava Kuvvetlerinde Olan Kadın Ve Türk Kara Kuvvetlerinde Olan Adamın Hikâyesi... "Havadan gelen nefes karaya vurmasaydı, Çiçek toprağa kavuşmazdı. Çiçek oksijen bulması için toprağa karışması gerekirdi. Ve Hava ve Kara Birleşirdi. Toprak ve Çiçek Buluşurdu. Bu ne demekti? Bu Tam olarak şu demekti. Bir Makine, Bir İnsan Tek Vücut Olduğunda Yeryüzü Ve Gökyüzü Birleşir Bir Savaşçı Doğar."

Yarım Kalan Sigara isimli ilk kitaptır. Adının, içeriğinin kopyalanması durumunda adli işlem başlatılacaktır.. Yayın tarihi 24.04.2025 ___ Tam o sırada içeriden yükselen bir kadın çığlığıyla irkildim. "Bırak beni!" diye haykırıyordu bir ses. Adımlarımı hızlandırdım, kalbim göğsüme çarpıyordu artık. "Barış, lütfen... bırak diyorum sana!" "Yürü!" diye tersledi adamın sesi. Köşeyi döner dönmez gözüm İklim`e ilişti. Direniyordu. Gözleri korku ve öfkeyle doluydu. Duraksamadan bağırdım: "Bırak kızı!" Sesim duvarlarda yankılanırken, parmağım tetikteydi. Adam bir anlığına irkildi sesimle. İklim’in kolunu tuttuğu gibi kendine doğru çekmişti, ama benim yaklaşmam onu tedirgin etmişti belli ki. Göz göze geldik. Gözlerinde hem panik hem öfke vardı. "Silahını indir!" diye bağırdım. Tetikteki parmağım milim oynamıyordu. “Yapma!” dedi İklim, sesi neredeyse yalvarır gibiydi ama gözleri yardım istiyordu. Ne aşirete ne de uyduruktan bir töreye kurban gitmesine izin vermeyecektim.

Biz, vatanın bağrından kopup gelen gençlerdik. Altaylar Taburunun birer ferdi, göğsümüzde yemin, ellerimizde toprağın kokusu… Ama her kahramanın yüreğinde bir boşluk, bir eksik hikâye vardır. Benim hikâyem Gözde ile başladı. Bir çarşı izninde, askeriyenin önünde… Kısa bir bakış, bir çarpışma… ve o an, zaman durmuş gibiydi. O gülüş, o mahcup bakış, adeta kalbime kazındı. Ve ben, unutamayacağımı biliyordum. Hayatım bir kadının etrafında dönmeye başlamıştı; iki sevda arasında sıkışıp kalmıştım. Bir yanımda mesleğim, görevim; öteki yanımda ise bir kez gördüğüm, adını bile bilmediğim kadına beslediğim o sessiz sevda. Ve kader, yıllar sonra yüreğimde sakladığım bu aşkı tekrar karşıma çıkarmıştı. __ Bu kitap; Altaylar`dan Serisi`nin İlk kitabıdır. YARIM KALAN SİGARA ise bu kitabın devam kitabı olacaktır.

🗡️🩺🗡️ “Bilmiyorum Delfin. İyi miyim kötü müyüm bilmiyorum. Ama bildiğim tek bir şey var o da…” beklentiyle bakıyordum yüzüne. O da gözlerimden bir umut ışığı görmek için bakıyordu bana. Ama korkusuzca baksa anlayacaktı benim içimdekini de. Acı bir şekilde tebessüm etti “O da seni çok sevdiğim. “ ben olduğum yerde mıhlanmış dururken o bir adım attı bana. “Ben senin her şeyini çok sevdim, Delfin. Rüzgarda uçuşan kumral saçlarını; sevindiğinde, üzüldüğünde, kızdığında koyulaşan yeşil gözlerini; kendinden çok sevdiklerin için atan o kalbini… Ben senin, sana ait olan her zerreni çok sevdim doktor. Senden hiçbir karşılık beklemeden, uzaktan ve acıtmadan sevdim. “ Gözlerim dolu dolu yüzümde tebessümle dinledim her bir kelimesini. Yüreği naif olsa da dışarıya göstermeyen o adam şimdi benim için yüreğini önüme sermişti. Belki de bu; hayatımda aldığım en güzel itiraf olarak kalacaktı benimle. 🗡️🩺🗡️ Annesinin ölümü ile hayatı değişin bir kadın:Delfin. Ve onunla aynı kaderi yaşayan bir adam:Safir. İlmek ilmek işleyen aşk ve verilen mücadeleler…

Kalbini korumanın tek yolu kimseyi onun yakınına yaklaştırmamaktı. Soğuk bakışları ile bakanın ruhunu üşütürken, bir kehribar gözlü adamın canı, cananı olacaktı. İlk hayali, uğrunda can verecek kadar çok sevdiği, vatanıydı. Atalarımızdan yadigar kalan vatana sahip çıkmak, onu koruyup kollamaktı. Değişecek ve bu değişimle hayatı yaşamanın keyfine yeni varacaktı. Artık o eski soğuk, hırslı, yalnız kadın Mısra İz Yücesoy olmayacaktı. 3 yıl sonra hayat hiç beklenmedik bir anda bir avuç dolusu insanın hayatını birbirine bağlayacak ve onlardan bunun karşılığını bekleyecekti. Vatanına sevdalı iki yürek! Birbirlerinin evi olacak, bir taarruzla birbirlerini fethedeceklerdi. Türkiye Cumhuriyeti’nin askerî ve siyasî yapısıyla herhangi bir ilgisi yoktur. Anlatılan olaylar ve durumlar gerçek dışıdır ve yazarın hayal ürünüdür.

Yalnızlığın gölgesinde olan iki kişinin, sevdalarına şahit olmak ister misiniz?

(İlk kitabı okumadan okuyabilirsiniz) Bazı doğum günleri dileklerle değil, vedalarla başlar… Duru, yirmi sekizinci yaş gününde kahkahalarla dolu bir evin ortasında, geçmişin hiç kapanmamış bir yarasıyla yüzleşir. Sevdikleri etrafındayken, kalbi onu beş yıl öncesine; bir düğün gününde başlayan ve kar altında biten bir ayrılığa sürükler. Rüzgâr… Bir asker. Görevleriyle duyguları arasında sıkışmış, sevdiğini korumak için ondan vazgeçmeyi seçmiş bir adam. Bir cümleyle biten bir ilişki, gözlerden kondurulan son bir öpücük ve hiç dinmeyen bir “ya şöyle olsaydı”… Yıllar sonra gelen bir atama, Duru’yu bu kez bambaşka bir yol ayrımına getirir. Hakkâri’de bir askerî kışla… Geçmişin izleri, bastırılmış duygular ve yeniden karşılaşma ihtimali. Aşk, görev, ayrılık ve cesaret… Bu hikâye; sevmenin bazen gitmek, güçlü olmanın ise kalabilmek olduğu anları anlatıyor. Bazı aşklar yarım kalır, bazıları ise tam da en uzak yerde yeniden başlar.

"Bembeyaz bir odaya kapattı beni... Suçum neydi bilmeden, cezamı içime gömdüm. Duvarlar sessizdi, babam gibi. Ben o gün çocukluğumu içeride bıraktım."

Tahir ve Asenanın yıllardır birbirine olan sevdaları ama farkına varmamaları. Aşklar kısa sürer lakin onlar birbirlerinin gönlünde o kadar uzun süredir varlar ki buna aşk değil sevda denir. Asena ile Mehmetçik`in bir birlerine olan sonsuz sevdaları... Yıllar sonra karşı karşıya gelen ve tamamen değişen hayatlar, altüst olanlar, yarım kalanlar, tamamlananlar, kırılanlar ve toparlananlar yıllar sonra... Açık kumral saçlar, bal rengi gözler... Asena... Simsiyah saçlar, ela rengi gözler... Tahir...

Tenime değen iğneler bir bir verdiğim sözleri göğsüme kazırken, içimde tarifsiz bir burukluk vardı. Aklımdan hiç çıkmayan sorular zihnimin içinde bir zehir gibi yayılıyordu.Uzun kirpiklerin, gül dudakların.. Dudaklarının hemen sol üstüne yerleşmiş küçük ben, Ölmek istediğim mezarlık, nabzının attığı yer. Saçlarının arasına karışmış deniz dalgaları.. İki gözüm, göğsüme kazıdım seni. Yaşanmamışları unutmamak için çizdim bütün zerreni. Yasla başını göğsüme, saç tellerin dağılsın kalbimin üzerine. Nabzın nabzıma değsin.

Kaçık bir özel hareket polisi ile çılgın bir istihbarat subayının evlat edinme süreci :)

"Teodora efsanesini bilir misiniz bay matheyas?" "Hayır leydim" kadın alayla güldü. "Dinle o zaman Dora`nın aşkının teo`nun ihanetini... " Kendi adaletini yayan bir katil en fazla ne yapabilirki? "Bana teo`yu bulun!...Hangi cehenneme giderse gitsin bulun onu!" Nare Yılmaz geçmişini hatırlamayan bir kadındı o,peki geçmiş sandığı kadar toz pembe değilse. "Meleklerimin çığlıklarını sadece ben duyabilirim"

Görücü usulü ile başlayan aşkk

“Biz kadınlar komutan... Biz kadınlar çok değişiğiz. Bizim ellerimizden midesi bulanan adamları yine kendi ellerimizle tedavi ediyoruz.”