Mimozalar yandı güller kana bulandı artık ölüsün belki sonra yine görüşürüz papatya

Bir akıl hastasıyla evlenir miydiniz?

Babanızı öldürmekle suçlansanız ne yaparsınız? Ya da bir akıl hastanesine düşseniz, orada ne yaparsınız? Peki ya iki erkek tarafından gelen sevgi? Bütün bu kafa karışıklılığının yanında geçmişteki sırlar... Koca bir yalnızlığın ortasındasın ve nereye gideceğini bilmiyorsun. "Ben gerçekte kimim? Bir katil mi ya da bir akıl hastası mı?"

İçinizi ısıtacak, kendinizden bir parça bulabileceğiniz kısa bir hikaye

Hiçbir şeyi düzeltemeyeceğini bildiğim hâlde, gözlerinin içine bakarak “Seni seviyorum.” dedim. Gözlerini yumdu, başını iki yana salladı. Pürüzlü bir sesle, “Yalan.” dedi. Ona doğru adım atacakken, sayamayacağım kadar kısa bir zamanda etrafımız silahlı adamlarla sarılmıştı. Silahımı çıkarmak için uzandım, yerinde değildi. Altay… Sesimi ben bile duyamıyordum. Ruhsuz gözlerle beni izliyordu. Hayal kırıklığıyla adımlarım geriledi. Oyunuş. Bizi kandırdı. Hayır… Seni kandırdı. Haklıydı. Beni kandırdı. Boğazımı bir ip ile sıkıyorlarmış gibi hissettim. Parmaklarımla hayali ipi gevşetmeye çalıştım. Silahını bana doğrulttu. “Yolun sonuna geldin.” Olmayan gözyaşlarımı silerek acımı biraz olsun hafifletmek istedim. Benim yasım ancak bu kadar olurdu. Başımı kaldırarak, namluyu tuttum, alnıma koydum. “Oyun bitmedi ki, sevgilim.”