Eğlenceli ve sürükleyici bir hikaye mi arıyorsun? O zaman doğru yerdesin! Yanlış bir hayatın içine doğmuş bir kız… Gerçek ailesinden koparılmış, sevgiden uzak, şiddetin içinde büyümüş. Ama o, boyun eğmemiş. Kendi küllerinden doğmuş, güçlü olmuş ve şimdi mafya dünyasında korkulan bir isim! Ama geçmiş peşini bırakmaz. Bir gün, onu yıllarca arayan gerçek ailesiyle karşı karşıya gelir. Peki, onların saf sevgisini kabul edecek mi? Yoksa kalbi çoktan kapanmış mı? Cevabı öğrenmek için okumaya ne dersin?

kitap bittiği zaman düzenlenecek, yazım hatası ve saçma bulunan yer bu süre içerisinde düzeltilecek, iyi okumalar) ... hayat iki seçenek ile başlar, yalan ve dolanlar ile... yalan; herkesin hayatına katılmış ve ağzına yuva yapmış. peki... dolan? yalanlar hayatımızda her zaman var, peki dolan kimin hayatında var? Eyşan ve Doğan. bu hayata ikisininde hayatında olan dolanlar hadinden fazlaydı, birbirlerine olan sevgilerini; duvarların ardında bırakmışlar, ve yalanların ardında saklanmışlar. hayat onlara sandıklarından daha zor. bakalım bu iki genç yalan ve dolanları ardında bırakıp doğrular ile yaşayacak mı? ⚠️kitap kapağı şahsıma aittir. kitabımda (Ç)alıntı yapanın hakkında hukuki işlem başlatılacaktır!⚠️ yazılım tarihi: 23.05.25 saat 17:00

Uzun uzun izlediğim derin mavi deniz içine çeker misali kendimden geçiriyordu. Derin bir nefes aldım ciğerlerimdeki acıya tuz basar gibi. Elimde sımsıkı tuttuğum küçük şişeye gözlerim kaydı. Yüreğime kaç hançer saplanmıştı benim gül sandığım. Bir bir kurtulmuştum yara izlerimden bu da sonuncusuydu. Koluma geriye doğru esnetip denizin derinliklerine doğru savurdum tüm gücümle elimdeki minyatürü. Ay ışığının aydınlığıyla kendi etrafında oluşan daireleri izledim. Gömülmüştü her şey tıpkı bir ölü gibi. Hoş çakal tüm umutlar hoş çakal büyük aşkım.

Savaşmaktan korkmayan bir adam, peki neden aşktan bu kadar kokar? Aşk, en sert savaşlardan bile daha korkutucu olabilir mi? İnsan, sevdikçe kaybetmekten korkmaz mı?

" Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu.. "

Kırık kalplerin çığlıkları bu şiirler

Kader, bazen bizi hiç ummadığımız yerlere sürükler. Almila, geçmişin izlerini taşırken, beklenmedik bir yolculuğa çıkar. Mardin’in kadim topraklarında, ailesinin sırlarıyla yüzleşirken, onu bekleyen aşk ve tehlikenin tam ortasında bulur kendini. Kalbinin sesini mi dinlemeli, yoksa yazgısına mı boyun eğmeli? Hiçbir şekilde kopyalanmasına ve paylaşılmasına iznim yoktur aksi takdirde gerekli işlemler başlatılacaktır.

"Hayatı altüst olmuş, kimsesiz bir kadın... Ve onu zorla kızına bakıcı yapan, karanlık sırlarla dolu tehlikeli bir adam. Esaret mi, yoksa beklenmedik bir kader mi? Birbirine tamamen zıt iki dünya, nefes kesen bir hikâyede çarpışıyor. Ancak bu hikâyede kim gerçekten tutsak, kim gerçekten özgür?"

Herkes kadının yıkılmasını beklemişti halbuki o ilk darbesini bebekken yemişti. Yıkılmaya hiç niyeti yoktu ta ki o kara gözler hayatına girene kadar. Sorun değildi güçlüydü ve daha da güçlü olacaktı. Kimse tahmin etmemişti maviler siyaha boyanırken ortaya çıkacak tehlikeyi ve kimse kestiremezdi olacakları.

Doğumda karıştırılmış asyanının hikayesi . "Bir karışıklık yüzünden miydi herşey bir kadın yüzünden mi yaşayan ölü oldum yani"

Bir an kaç kareye sığar? Ya da anılar resimlerde yaşar mı? Bir kareye binlerce an sığar. Ama anıları yaşatmak için resime gerek var mı?

Hayalleri uğruna hayatlarına tutunmaya çalışan kahramanların cesur hikayesi

“Viper... indir o silahı, bir yere gitmiyorum...” diye yalvaran sesini duydum, ama artık fark etmezdi. Yıllarca savaştım, içimdeki bu öfke ve acıyla. Artık kaçacak yerim kalmamıştı. Onu sevdiğimi sanmıştım, belki de bir zamanlar doğruydu, ama gerçek şuydu ki... bu dünyada kimse sevgiye layık değildi. Benim dünyam karanlıktı ve o karanlıkla barışmıştım. Victor birden üzerime atladığında silahı almaya çalıştı, o anda panikledim ve tetiği çektim. Boşluğa doğru ateş eden silah, sanki dünyamı da paramparça etmişti. Bir anda elimden kayıp gitmişti silah. Yere çöktüm ve bağırmaya başladım, o anın içinde başka hiçbir şey yoktu, sadece o yankılanan sesim. Victor yanıma geldi, gözleri üzerimdeydi ama ben artık tükenmiştim. İçimdeki her şey bitmiş, yorulmuştum. Yorulmuştum yaşamaya, savaşmaya, duygularımla baş etmeye. Her şeyin ağırlığı omuzlarıma çökmüş gibiydi, bu savaşın kazananı yoktu, sadece yitip giden bir ben vardım.

Texting bir kurgu

Bir kız düşünün, Yarıyıl tatiline bir ay kala yıllardır Anne-Baba dediği kişilerin aslında gerçek anne ve babası olmadığını öğreniyor. Bir Aile düşünün, Doğumuyla etrafına neşe saçan, aile bireylerini kendisine mest eden ilk kız çocuğunu daha doyamadan kaybeden, kimin kaçırdığını bilen ama ellerinde delil olmayan bir aile. Tek dilekleri yıllardır hiç bitmeyen umutlarıyla bir gün GÖZ BEBEKLERİNİN sessizce çıktığı bu evden beraberinde götürdüğü neşeyle geri gelmesiydi. Bu dilek kabul oldu, 17 yıl sonra göz bebekleri geri geldi. Bir Aile düşünün, Doğumhane kapısında gelecek mutlu haberi beklerken gelen kötü haberle yıkılan, daha acısını atlatamadan atılan kötü iftira ile iyice yıkılan bir aile. Peki bu iki yaralı aileyi birleştirmek mümkün mü? İmkansız. Ama Zeynep için imkansız diye bir şey yoktur. Bekleyip hep beraber görelim yılların acısı Gözbebeğinin göz yaşı için birleşir mi yoksa birleşmez mi?

Göklere çıkıp uçalım, Yıldızlarla kayıp dilek tutalım. Sonra da Tutulan dileklerin arkasındaki umudu alıp, Gerçekleşecekmiş gibi insanlara anlatalım. Ama önce kaybolalım, Birbirimizde uzunca kaybolalım.... ❄🔥

Bu golü atarsam. Söz vermiştim duygularımı açıklayacaktım. Ama hayatın benim için farklı planları vardı. Bir hayalim diğer hayalimin boynuna idam ipi gibi dolanırken sürem kısalıyor, acım artıyordu. Gözlerimin önüne o sahne geldikçe o idam ipini kesip kariyerimi unutasım geliyordu fakat görüyordum ki kariyer hayalim çoktan bedenimi sarmış ele geçirmişti. Her hücrem futbol olmaya başlamıştı. Şimdi ise sürem bitti. Bir seçim yapmalıyım ya o ya da kariyerim. Bize ne olacaktı? Hayallerimi süsleyen o çocuk şimdi kabuslarıma bulaşıyor her seferinde bana ve kendisine acı çektiriyordu. Görmüştüm hayatımı karartırken ki yüz ifadesini görmüştüm. O topun önüne elinde olsa kendisi atlardı biliyordum. Fakat bunları bilmem bir şey ifade etmiyordu. Üstelik zihnimin her hücresine bir hastalık gibi yayılan görüntü peşimi bırakmıyordu. Gördüğüm son şey olan acı dolu yüz ifadesi asla beni bırakmıyordu. Bize ne olacaktı? "Hiçbir şey gerçek değil güzel gözlüm sadece aşkımız gerçek" *Bu hikayedeki tüm kahramanlar,mekanlar ve olaylar hayal ürünüdür.

Hiç en dibi gördünüz mü? Iftiraya uğradınız mı? Peki ya aileniz tarafından reddedildiniz mi? Yaman DURAN bunların hepsini yaşadı. Ilk önce sevdiği kadından iftiraya uğradı. Sonrasında ailesi reddetti ve yaka paça evinden kovuldu. Yatacak yeri yiyecek tek lokma ekmeği yoktu. Sonra karşısına o çıktı. Önce elini uzattı tuttu kaldırdı. Sırtını sıvazladı o eller sonra herkes gibi darbe atmak için kalktı o eller. Bu Yaman ve Ada’nın hikayesi. !BU HİKAYE WATTPAD’DE BEYAZPEYNİR KULLANICI ADLI BENİM HİKAYEMDİR. ÇALMA DURUMU SÖZ KONUSU DAHİ DEĞİLDİR!

................

"Aslınsa sekiz yaşıma girdim ama babam gelene kadar yedi yaşında olmaya karar verdim"...

Abisini bulmaya çalışan bir kızın abisini bulduktan sonra yaşadığı şeyler

“Sizlere mutluluğun tanımını yapar mısınız?” desem cümleye hangi duygunun vermiş olduğu heyecanla hangi güzel kelimeyle başlardınız? Mutluluk size göre ne demek? Mutluluk bana göre ne demek? Küçükken baba veya annemizden dinlediğimiz o masal saatinin gelmesini beklemek miydi mutluluk? Hevesle almak istediğimiz bir eşyanın ansızın bize sunulması mıydı mutluluk? Çok sevdiğimiz, kokusu burnumda tütüyor dediğimiz bir kişiyi aniden karşımızda görmek miydi mutluluk? Sevdiklerinden bir çift güzel kelime duymak mıdır mutluluk? İçinde bin bir kötülüğün bulunduğu fakat sonunda iyiler kazanıyor zaten diye sevinçle dinleyip , seyrettiğimiz bir çizgi film midir mutluluk? Kötü bir gün geçirdiğimizin akşamı annemizin bizlere güvenle verdiği huzur muydu mutluluk ? Bana o güne denk sorulsaydı mutluluk, belki mısralara dökemeyecek kadar madde sayabilirdim mutluluk adına .... 06.03.2025...... Bu tarih bendeki mutluluk kavramının tarifini değiştirdi. İnsanın acı içinde de gülebileceğini öğretti. Bin bir kötülüğe dahi sade bir tebessüm ettirmeyi öğretti. Asıl mutluluğun sayılabilecek kadar çok olmasından ziyade küçük şeyler olabileceğini öğretti. Huzur kelimesini okur okumaz dahası düşünür düşünmez , içimizden geçirir geçirmez heyecanlı bir tebessümü bahşeder ya hani bize, huzur kelimesinin anlatamayacak kadar acıya tanıklık ettiğini öğretti. Mutluluk anlık bu maddelerin hiçbiri değildi. Mutluluk tanımadığın onlarca kişinin seni ziyarete geldiğini düşünmekti. Yanlış duymadınız ! Mutluluk acı gerçeğiyle tanımadığın birilerinin yolunu gözlemekti. Küçük şeylerden mutlu olunması gerektiğini annelerimiz o halde bizlere niye öğretmişti? Almak için belki gün saydığın o eşyayı almak değildi mutluluk. Özlem duyduğun o kişinin ansızın yanınızda belirmesi hiç değildi. Sonunun mutlu biteceğini öncesinde bizlere üzülmeyelim diye söyledikleri iyi sonla biten masallar veyahut filmin sonunda kötünün cezasını çekmiş olacağı bir çizgi film değildi mutluluk. Mutluluk bir canlının tebessümündeydi. Onda görmüş olacağımız belki de sadece bir kaç saniyelik o gülümsemeydi. Acılar içindeki o bakışa gizlenmiş heyecanla bizlere sunduğu o gülücükteydi. Hiç ummadığımız o kötülüğün bizim başımıza geldiği anda dahi yaşanmışlıklara tutunup gülebilmeyi bilip mutluluğu yaşamaktaydı. Mutluluk belki de unutmaktı. İyi olan şeyleri birden fazla duymak adına unutmaktı. Binlercesinin gerçekleştiremediği onlarca hatta tonlarca hayallerdi mutluluk. O hayallere tutunabilmekti mutluluk. Kangren olan o kolu hiç acımdan kesip atmaktı belki de mutluluk. Yazıya dökemediğin binlerce kelimeyi düşleyip tanımadığın biri ile de olsa bunu onunla paylaşabilmekti mutluluk. Size falanca sizi ziyarete geldi desem ne düşünürsünüz ? Ya da o falanca beni ziyarete gelmiş olsa ? O kişi kimdi? Tanıdığım ve tanımadığınız birinin ansızın gelip beni veyahut sizi belki mutlu edip belki de ‘ Onun burada ne işi var ki ? Neden gelmiş? ‘ tavrını bizlere sunan o tanıdıklardan değilse o kişi ? Ya da şöyle sorayım ! Hiç tanımadığınız birinin sizi görmeye gelmiş olması size ne denli mutluluk verir ? Bu hikaye binlerce acıyla dahi mutlu olabilenlerin hikayesi. ‘Acıyla dahi mutluluk mu ?’ Dediğinizi duyar gibiyim. Fakat ne yazık ki yanlış duymadınız! Bu hikaye tam olarak ‘Acıyla dahi mutlu olup gülebilmeyi başarabilenlerin hikayesi.... Acı ve mutluluğu sizlere sunmakla kalmayıp sizleri derin bir düşünmeye itip kendinizi olduğunca fazla sorgulamanızı sağlatacak hikayemizi artık sizlerle buluşturma vakti. Bu soruların cevabı yeri geldiğinde bizleri tebessüm ettirirken yeri geldiği zaman da içimizi fazlasıyla sızım sızım sızlatacak. Acı olan o gerçeklerle yüzleşmeye yeterince hazırsak artık hikayemiz sizlerle baş başa kalabilir. Bu soruların cevapları için...... Mutluluklar ve hüznün içindeki o acı tebessümler bir süre sizlere emanet!

Esra`nın tüm hayatı, 15 yaşında annesini kaybettikten sonra başlamıştı. Yıllar boyunca okulunu dahi bırakıp tamamen, annesinden sonra hayata küsen kumarbaz, içkici babasının borçlarını ödemeye adamıştı kendisini. Amacı, yıllarca onu yeniden hayata döndürmek, ve eski babasını ortaya çıkarmak olmuş ve bunun için savaşıp durmuştu. Derken babası bir gün eve, eli kanlı bir kâtil olarak gelmişti. Öldürdüğü kişi ise, tehlikeli bir Mafya babasının erkek kardeşiydi...

BU WATTPADDAN OLAN

Mirhan Ali Harmanşah ve Firuze Yıldırım