Ben Okyanus, büyük bir Yangın’dan çıkmayı başarmış ama Kül’e dönmüş bir İstihbarat Ajanı.   Karanlık ve fırtınalı bir Okyanus, Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya...   Okyanus, içine çektiği herşeyi hırçın dalgaları ile boğardı. Mahvolurdu ama kendini kaybetmezdi. Ben Okyanus’tum, öyleyse neden kendi kendimi boğuyordum?   Okyanus’un, yıllar boyunca kendini korumak için zorlukla inşa ettiği duvarları onu yeni bulan gerçek ailesi yıkmayı başarabilecek miydi?   Okyanus’ta boğulacak mıdır?   Yangın’da Kül’e mi dönüşecektir?   Yoksa komutanının orman gözlerinde kaybolacak mıdır?   Nefret ettiği gökyüzünü tekrar sevmeye başladığında her şeyin üstesinden gelmeyi öğrenebilecek miydi?   Peki ya, Kızıl ailesi? Aile sırları, Okyanus’un bilinmeyen geçmişi...   Alabora Timi ve Kızıl Timi neden birlikte görev almaya başladı? Çözülmesi gereken askeri bir sır vardı ama herşey de küçük bir kızda saklıydı... Okyanus mu? Kül mü? Yoksa her ihtimalde de Okyanus’un Kül`ü müydü? “Kıdemli Üsteğmen Okyanus Kaya, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”   “Yüzbaşı Deniz Akif Alabora, Şanlıurfa. Emret, komutanım!”

Gerçek ailem kurgularını hep iyi kızdan okuduk değil mi? Gel bu sefer kötü sandığımız o kızdan okuyalım, Simay Naz kötü sandığımız o kızlardan birisi.

~Arya serisi 2~ Dünyanın renklerini hiç görmedi. Gözleri doğuştan kapalı, kalbi ise hayat boyu sevgiye kilitli. Hayatı, yalnızca soğuk duvarlar, yabancı sesler ve bitmek bilmeyen bir yalnızlıktan ibaret. Hiçbir zaman bir el saçlarını okşamadı, hiçbir ses ona şefkatle "kızım" demedi. Küçücük bir dokunuşa, ufacık bir ilgi kırıntısına muhtaç, dışlanmış ve suskun bir genç kız... Öte yanda, bir zamanlar neşesiyle dolup taşan bir aile, geçmişin acı ve hataları yüzünden darmadağın olmuş durumda. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine yabancı, duygusuz ve soğuk insanlar topluluğu. Aralarındaki bağlar yıllar içinde yıpranmış, yerini derin bir sessizlik ve karşılıklı suçlamalar almış. Her köşe, her odada bir kırgınlık, her bakışta bir hesaplaşma saklı. Bu buz gibi evin çatısı, uzun yıllar ailesini bir arada tutan baba figürünün ani vefatıyla çöker. Ama asıl sarsıntı, babanın geride bıraktığı mektupla başlar: Yıllar önce başka bir kadından doğmuş, gözlerden saklanmış bir kız çocuğu...

Yıllar sonra gerçek ailesini bulan bir kız... Bulduğu aile ile tüm acıların, gerçeklerin ve gözyaşların birer hiçten ibaret olduğunu öğrenirse ne olur? Huzurlu bir yaşamı hayal ettikçe karanlığın dibine daha da çekilen Asya, karanlığı ya aydınlıkla yok edecekti ya da karanlığa boyun eğecekti... Ona sunulan teklifleri reddeden Asya, karanlığın hükmü altına girmek yerine onun hakimi olmayı seçip herkese savaş açmıştı. Peki, istediği bu yeni karanlıkta huzuru bulabilecek miydi? Yoksa aydınlığa veda ettiği yerde, karanlığın ihanetiyle yüz yüze gelmesi an meselesi miydi? ✨ "Dudaklarının, tenimde nasıl duracağını merak ediyorum." Boğuk çıkan sesi ile bir an gözlerim dudaklarına kaydı ve o an dudaklarımın, tenindeki duruşu zihnimde canlandı. Derince yutkundum ve bakışlarımı tekrardan ona çevirdim. "Merakını gidermemiz gerek o zaman." Ve dudaklarım teninde en çok olmak istediği yere değdi. Dudaklarım dudaklarını buldu. ✨ Gerçek ailem İhanet Sırlar Gizem Örgüt Yaımlanma Tarihi: 21 Aralık 2025

Tanrı, bazı çocukları bataklığın ortasına bir mücevher gibi bırakır; sadece kimin onu ilk parçalayacağını görmek için. On sekiz yıl boyunca bir gecekondunun rutubetli duvarları arasında, "fazlalık" olduğunu düşünerek büyüdü Kutsal. Altın sarısı saçları, o evin kasvetine bir hakaret gibiydi. Bir gecede, bir kavgada öğrendi gerçeği: Ait olduğu yer o döküntü ev değil, İstanbul’un soğuk zirvesindeki Sancaktar Malikanesi’ydi. Ve onu almaya gelen beş adam... Abileri. Beş farklı öfke, beş farklı güç ve tek bir yemin. "Onu bir kez kaybettik, dünyayı yakmadan bir daha kaybetmeyeceğiz." Kutsal, bu beş devin arasında sadece bir kız kardeş mi olacaktı, yoksa hepsinin sonunu getirecek olan o büyük günahın başlangıcı mı? Kan fobisiyle mühürlenmiş bir geçmiş, demir parmaklıklarla çevrilmiş bir gelecek... Gerçek aileniz, sizi kurtarmak için dünyayı yakmaya hazırsa... O yangından sağ çıkabilir misiniz?

Bu zamana kadar yaşadığı ailesinden bir karışıklık sebebiyle ayrılmak zorunda kalan ve aitlik duygusunu kaybeden bir kızın hikayesi.

Henüz 17 yaşında olan İzelin gerçek ailesini bulması ve yeni bir başlangıç

Yaşadığı büyük depremden sonra ailesini kaybetmiş genç bir kız ve hiç kızları olmayan Karalar. Kader mi onları bana getirmişti yoksa her şey planlımıydı? Karalar büyük bir gizemdi, çözülmesi imkansız derece de zor olan problemdiler ama ben çözecektim. Başka şansım yoktu.

Tuğçe 20 yıl sonra çektiği acılardan göremediği sevgiden sonra gerçek ailesine kavuşunca hayatında ne gibi değişiklikler olacak? *klasik gerçek ailem kitabıdır.

Aile kurgusu. Öz kızlarını öldü sanan aile, Üvey kızlarını çok seven aile, Her şey ortaya çıkarsa sonra ne olur? Derin öz ailesin kabul edecek mi? Ya Derin’i ailesinden koparan kişi tanıdıkları biriyse, her şey açığa çıkınca ne olacak? Not, az miktarda bazı bölümlerde argo, küfür ve şiddet bulunmaktadır. *** Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Fotoğraflar Pinterest’den alınsada kendim birleştirmiş olup, kurgunun ismi tamamen şahsıma aittir.

Ana karakterimiz Simay`ın mutlu bir hayatı varken her şey tepetaklak olur. Tüm hayatının dişlilerinin en baştan yanlış kurulduğunu öğrenir ve hepsini en baştan kurmak için zorlu bir yeni hayat oluşturmaya başlar. Sadece eğlenmek ve kafa dağıtmak için yazılmış bir kurgudur.

Gerçek ailem kurgusu,ama erkek versiyon… (B x b) vardır(!)

Güzel gerçek ailem kurgusu bulmakta zorlanıyor musunuz? Bu kitapta güzel bulduğum kurguları önereceğim. Sizde güzel bulduğunuz kitapları önerebilirsiniz. Yorumlarda konuşalım. Ayrıca LÜTFEN KENDİ KİTABINIZIN REKLAMINI YAPMAYIN.

Gerçek ailem kurgusudur! 5 yaşında öz bildiği anne ve babasını kaybettikten sonra yetimhaneye verilmiş 16 yaşında gerçek ailesinin Diyarbakır’da en zengin mafya ailesinde olduğunu öğrenir. Deflin Ala Gökçelik..

Kelimeler arasında saklı kalan sessizliklerin hikayesi, bir zamanlar sözcüklerin yetmediği yerde başlar. Her şeyin farkında olmak iyi midir? Peki ya susmak? Gerçek Ailem kurgusudur.

Çatık kaşları yenilediğim pansumanda dolaşıyordu şimdi. Gözleri alınmış gibi mi bakıyor onun? “Cenk abi aradı Şehmus peşindeymiş.” Bakmadı ama bana. Bir şey söyleyeceğimi anladığı an çevirdiği kafasıyla Hareket eden ellerim havada kalınca, İlk defa kalbimin üstünde böylesine büyük bir ağırlık hissettim. Beni görmezden geldi.

" Ben size ümit verecek bir şey mi yaptım?" Dedi yiğit. Gözleri hala kapalıydı. Ben bu sözü duyduktan sonra elektirik çarpmış gibi irkildim. Gözlerim dehşet içinde açılmıştı. Ne diyordu ya?! Siz mi? Yanlış mı? Ha?! " Ne?" Dedim fısıldar bir biçimde. Yiğit gözlerini açtı ve baktı. Ama hâlâ aynı soğukluk vardı gözlerinde. Sanki gözlerinden kovulmuş gibi hissettim kendimi. O gözlerindeki sıcaklıktan kovulmuş gibiydim. İçim bir kez daha üşüdü. " Eğer böyle bir şey yaptıysam özür dilerim. Yemek zaten hataydı bu yüzden gelmedim zaten. Siz sadece komutanımın kız kardeşisiniz. Başka bir şey olmaz. Zaten bir şey yoktu. Bundan sonra da asla biz diye bir şey olamaz zaten. Kendiniz kendinizi mi umutlandırdınız?" Dedi. ..... Umay asla ayak basmam dediği şehire gidiyordu. Babası şehit olmuştu o şehirde.Ama görev görevdi. Bakalım o şehirde neler olacak , neler yaşayacaktı? 🇹🇷BU VATAN İÇİN ŞEHİT DÜŞENLERİ UNUTMAYACAĞIZ! UNUTTURMAYACAĞIZ!!!!!🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷 (Her türlü kopyalama işleminde işlem başlatılacağını söylemek isterim. )

Aylin doğduğu gün hemşirenin hatası yüzünden karıştırılır ve bu hata 17 yıl sonra ortaya çıkar. Bakalım Aylin yıllar sonra bulduğu abileri , ablası , üçüzü , kardeşi , babası , annesi yani gerçek ailesiyle anlaşabilecek mi?

~Arya serisi 1~ Doğduğu gün hastanede yapılan büyük bir hata sonucu yanlış aileye verilen, otizmli 17 yaşındaki bir genç kızın gerçek ailesine kavuşmasıyla başlayan sancılı uyum sürecini anlatıyor. Yıllardır bildiği düzenin bir anda değişmesi, yeni bir ev, bambaşka yüzler ve hiç bilmediği duygularla dolu bir yolculuk... Hem onun hem de gerçek ailesinin dünyası altüst olur.

"Hani bana ?" Diye sordum. Hayat ise bana "kıyamam sana" demedi. "Kayboldun balca" demeyi seçti.

Arkadaşlar kitabıma şans verirseniz sevinirim ve Azerbaycanlı olduğum için bazı laflarımı Azerice yazcam kitaba daha güzel bir hava katar. Kitabımda mantık hatası ola bilir ama kitabım eğlence için yazılmıştır

Umursamaz bir ailede büyümüş olan Ebrar aniden ortaya çıkan karışıklık ile kendini bambaşka bir ailede bulur. Abileri ona önyargılı olsada işleri asıl zorlaştıran babasının ona karşı olan tutumudur. Abileri gibi babasının ona yaklaşımı da yargılarla kaplıdır.

Okulda ve sosyal hayatında insanların biriciği minik prensesi Alara, geceleri ringin en büyük kabusu oluyor. -*-*-*-*-*-*-*-*-* Babasının borcunu ödemek için hayatındaan vazgeçen ama bunu kimseye çaktımadan yapan minik alara okul sonrası farklı farklı işlerde çalışıp geceleri evden kaçıp hayalleri olan yeraltı kafes dövüşlerinde dövüşüp hayatına devam ediyor. Ama doğduğu gün aslında başka bir kızla karıştığını ve bunca yıl yaşadığı lanet olası ailesinin aslında gerçek ailesi olmadığını öğrenen Alara yeni ailesine ve onların yaşantısına alılabilecek mi?

Yaşanmışlıklar ve yaşanacaklar. Hayatım sessizdi. Konuşmalarım, gülmelerim, ağlamalarım gibi çığlıklarımda sessizdi. Ben Liva 16 yıl önce doğumda karışmış o dilsiz kız benim hikayem burada başlıyordu.

Ve bazen insan ne yapacağını şaşırır, ne diyeceğini, nasıl davranacağını kestiremez. Bu gibi durumlarda insan ne yapar? Bana kalınca soluğu bir kulaklık, bir de soğuk karyolada bulabiliyordum. Ne bir ana kucağı ne de bir baba koruması olmuştu hayatımda. Hayatım en kötü şekliyle ilerlerken yapabileceğim tek şey kendime sarılmaktı. Burda herkesin dostları vardı. Benim de olabilirdi belki ama ben onlara kıyasla gariptim, ben ötekiydim. Kimse gelip de Kayra nasıl demedi. Hiç kimseye de kötü yanımı açmadım. Hep sessiz ve sakindim. Belki hapların, belki yaşadıklarımın etkisiydi. Okulda, yurtta, her yerde yüzüm mahkeme duvarını andırırdı. Kimse yanıma yaklaşmaz, benden tedirgin olurlardı. Yurttakiler - özellikle benim yaşıtım olanlar- benim büyürken çektiklerimi gördükleri için beni ayrıca yadırgarlardı. Çünkü ben onlar gibi değildim. Ayakta durmam için birkaç kutu depresan ve kendim hariç kimseye tutunamazdım.