"Adını söylemedin." dedi. Güldüm. "Bir daha karşılaşacakmışız ya. O zaman söylerim." O da güldü. "O zamana ben öğrenirim zaten." "O halde kendine iyi bak Tunga." Bana sadece Yiğit adını söylemişti. Ben Tunga deyince bakışları merakla bana döndü. "Benim kim olduğumu biliyormuşsun!" Arabadan geri çekilip el salladım. O bana şaşkın şaşkın bakarken Sıtkı amca eski arabasıyla köy yoluna çıktı.

Hey! merhaba ben Nida, Nida Aksoy. Namıdiğer yer fıstığı... burası da evim yani Erik mahallesi. Her mahallenin bir delisi vardır, bizim mahallenin delisi ise kesinlikle bendim. Hayır, tabiki de tek başıma değilim. Siz birde benim saz arkadaşlarını görün.... Ben, mahallelinin eline doğmuş ve elinde büyümüş bir kızdım. Mahallemden dışarıda bir hayat var ise bile benim ilgimi çekemezdi. Ayrıca kim bu mahallenin insanlarından başka birini görmek isterdi ki... Bakmayın bana mahallenin delisi derler ama içerde benden daha beterleri var. Benim adım çıkmış dokuza inmez sekize.Ben biraz huysuz, biraz haylaz biraz da inatçı olabilirim ama bunlar benimde bir kalbim olduğu gerçeğini değiştirmezdi. Kimisi ben gülüyorum diye acılarımı yok saydı, kimisi de gülüşlerimden rahatsız olup onları soldurmaya çalıştı. Ama hiçbir zaman başarılı olamadılar. Nihayetinde bir Nida Aksoy kolay yetişmiyor. Sizde bizimle beraber bu çılgın mahallenin içinde yolculuğa çıkmak istiyorsanız emniyet kemerinizi takın

Aslan ailesinin `sözde` kayıp ikizleri. Bir katil, bir kukla ve bir kurban... Düşman dışarıda değil, bir nefes kadar yakınında. Var mısın bu kurguda tamamen kaybolmaya?

Gerçek ailesini bulan Derin artık sevdayı, dostluğu, ihaneti tadacaktı. Yüreği yanan adam sevdası için her acıyı çekmeye hazırdı. Gerçekleri öğrendiğinde ise yandığı kadar yakacaktı… “Baktım ki sen gelmiyorsun, sevdiğim… O halde ben de senin yanına gelecek her yolu denerim…” Güneşli ve Çiçek Kokulu günler dilerim… *** Hikayede şiddet, küfür, argo gibi tetikleyici unsurlarda içerebilir. Lütfen rahatsız olacak, etkilenecek kişiler okumasın. Hikaye tamamen bana aittir. Kendi hayal gücümün ürünüdür. Olan olaylar yada sözler hepsi benim hayal gücümün ürünüdür. Kapak tasarımı ChatGPT tarafından yapıldı. Kurgunun ismi de yazımı da tamamen şahsıma aittir.

Senden büyüğüm kızım! Abin sayılırım ben senin!" demişti küçük çocuk sinirle. "Değilsin lan! Değilsin işte?" diye cırladı küçük kız. "Lan mı?" gözlerini kocaman açarak şaşkınlıkla kıza bakıyordu çocuk. Ne kadar değişik bir kızdı bu böyle! Daha sonra kaşları hızla çatıldı. Boyundan büyük lafları vardı bu bücürün. Tam konuşacakken; "Kızım ayıp! Lan denir mi?" diye çıkıştı annesi, karşısındaki çocuğun annesine mahcubiyet dolu bir bakış fırlatırken. Emre abisi "Anne bir de kızına yarmagül diyoruz diye kızıyorsun" deyip bir kahkaha savurdu. Bunu duyan küçük çocuk da gülmeye başlamıştı! Küçük kız kaşlarını çattı usulca, sinirlenmişti onlara. Hemen bir şeyler düşündü ve basit planını o an uygulamaya koydu: hem abisi hem de o gıcık çocuk alınlarına birer taş yemiş ve kahkahaları, yerini tüm mahalleye yayılan, acı bir feryada bırakmıştı... 🖤Leyla Gül & Ömer 🖤 Yarmagül adında yayınlanan ilk ve tek kitappad kitabıdır... Tamamen şahsıma aittir!

Siz: Allah belanı versin senin Siz: serçe parmağını masanın köşesine vurursun inşallah Siz: tuvaletteyken peçete kalmasında bokunu peçetenin kartonuyla silmek zorunda kal Siz: Dünya ters dönsünde everest dağı bir yerlerine montelensin Siz: O kadar boyun var zeka sıfır Çınar: Ne pluyo ln • Kantinde onu ezen çocuğa mesaj atan Zuhal, sonrasında Çınar`ın onu merak edeceğini nereden bilebilirdi? Not: Küfür ve argo içerir

Akça Akşin, yalnız bir kız. Değersiz bir çiçek, gölgesiz bir çocuk... ... "Sen benim imtihanım olmayacaksın, Akça."

Ben seni seviyorum...kardeşimden farksız o hem 5 yaş küçük...ufaklıkla ne işim olur... Dizlerimin üzerinde eğilip kapıya biraz daha yaklaştım.. -Bin gönlüm olsa birini vermem.. Benim gözüm sadece seni görür... Hem görmedin mi erkek çocuğundan farksız.. Kıskanacağın son kişi bile değil... Titreyen dizlerimle ayağa kalktım... Perdeyi araladım.. Balkona çıktım.. Semih gelen sesle başını bana çevirdiğinde.elinde telefon öylece kaldı... Gözlerine baktığımda anlamıştı onu duyduğumu.. Balkonda duran kitabımı aldım ve tekrar içeri girdim... Kapıyı kapatıp perdeyi çekmeden son kez yüzüne baktım.. Ve o perdeyi kapattıktan sonra yıllarca onun olduğu tek bir gün açmadım...

Birileri vardır hep kaybeder birileri ise kaybedenlerden priv kasarak hayatını yaşar. Ben kaybedenlerin tarafındaydım. Neye göre kime göre bilinmez. Koca 20 yıl kızının acısını çeken bir aile ve kendi ayakları üzerinde durmasını bilen Derin.. Kader onları bir şekilde bir araya getirmişti. Sırada birbirlerine verecek şans kalmıştı.

(erkek versiyon) gerçek ailem her an kalkabilir ama sonunu getirmeyi düşünüyorum. Eleştiriye tamamen açık sövebilirsiniz. Bu arada kitap fotoğrafındaki çocuğun gözleri mavi...

Urfa’da yaşayan Efnan’nın üvey annesi ve abisinin zorbalığına dayanamayıp İstanbul’a kaçış hikayesini anlatıyor. İlk kitabım yazım hataları olabilir şimdiden kusura bakmayın. Bir şans verirseniz çok mutlu olurum.

"Hani bana ?" Diye sordum. Hayat ise bana "kıyamam sana" demedi. "Kayboldun balca" demeyi seçti.

Ateist bir adam sarhoş kafasıyla ayıkmak için Starbucks`ta kahve içerken bir boykot yürüyüşüne denk gelir ve kafası güzelken bağış numarasındaki kişiye musallat olur. Yazdığı kişi kalbi Filistin aşkıyla yanan ve geçmişten travmaları olan dindar bir genç kızdır.

"Bir kalbe iki aşk da sığıyormuş sevgilim; bir vatan bir sen..." Küçüklüğümden beri bir kalbe iki sevginin sığacağına hiç inanmazdım. Bir sevgi varsa bununla yetinmeliydik. Biri varsa diğeri eksik olmalıydı. Annem varsa babam,babam varsa annem olmayacaktı. Böyle de oldu. Hayatımın hiç küçümsenemeyecek kadar büyük bir bölümünü buna inanarak geçirdim. İki sevgiyi asla aynı anda hissetmedim. Bir kalbe iki sevgi sığmıyordu buna emin olmuştum. Sonra gerçek ailem geldi. Bana bir kalbe iki sevginin sığacağına inandıran annem ve babam vardı. Abilerim,hatta kardeşim bile vardı. Çok sevdiler, çok istediler. Anne,baba ve çocuktan oluşan o ailenin içine düşmek beni hiç olmadığı kadar afallattı. Ne yapacağımı asla bilemedim. Ailem vardı bu çok güzel bir şeydi. Abilerim benden nefret ediyordu bu çok kötü bir şeydi. İçine düştüğüm bu ehvenişer yani kötünün iyisi hâli kendi içimde çok uzun sürdü. Ne onlara kendimi açabildim ne de aramızdaki duvarları indirebildim. Beceriksizce kendi çapımda sevdim onları yalnızca. İçimde kimseye hissettirmediğimi sandığım savaşım hiç bitmedi ama ben hepsini çok sevdim. Zaman gerçekten her şeyin ilacıydı. Birdenbire kaldıramadığım o duvarlar kendiliğinden yıkılmaya başlayınca daha iyi anladım bunu. Bir şey istediğimiz anda olmuyorsa zorlamamak gerekiyordu. Daha güzel daha doğru bir anda bizi öyle veya böyle buluyordu. Ve bunlar olurken tüm savaşlarımın, gözyaşlarımın ve acılarımın şahidi ve mükâfatı olan adamlar benimleydi. Şahit abim, mükâfat sevgilim. Abimle kurduğumuz küçük dünyamıza inat,bizden bağımsız kurulan büyük dünyayı ben çok sevdim. 21/09/2021 💫 Kapak: @okyanus_grisi Bu bir KURGU`dur. Gerçek meslek, kişi ve kuruluşlarla alakası yoktur. Aile+aşk kurgusudur💙

"Beni hiç affetmiyeceksin değil mi?" " Affetmeyeceğim, Oğuz Aydoğan. " " Affedeceksin. Affettiğin an korkuyorum abi dediğinde burada olucam, Umay, Aydoğan" " Ben Beren Kayahan. Ve sana unutmaman gereken birşey söyleyeceğim. Ben bana yanlış yapanı ölsem unutmam. "

Bu benim yazdığım ilk kitap lütfen şans verin

Klasik Mahalle hikayesidir. Kafa dağıtmalık, entrikadan, yalan dolandan uzak çerezlik bir mahalle kurgusudur.

Bu bir oyun kazan yada kaybet bu kadar basit ama bu oyun bir çok kişinin hayatından bir şeyler aldıysa anne baba abi kardeş gibi intikam hem onların hem de onların için uğraşanlar içinse duygusal boşluklardan doğan aşklar yılladır kavuşmayanların aşkı yılladır aşkın dibini görenler yılladır aşkı için değişimler yapanlar burası yön ve bizim yönümüz: intikam aşk özlem aile mutluluk

Umursamaz bir ailede büyümüş olan Ebrar aniden ortaya çıkan karışıklık ile kendini bambaşka bir ailede bulur. Abileri ona önyargılı olsada işleri asıl zorlaştıran babasının ona karşı olan tutumudur. Abileri gibi babasının ona yaklaşımı da yargılarla kaplıdır.

"Sonuçlara göre....." Tek bir adım hayatımda bir çok şeyi değiştirecekti. Ya geri.. Ya ileri .. Seçimim en başında belliydi.... ** Gerçek ailem hikâyesidir. Güzel şeyleri keşfetmek için sabır ve tek bir adım yeterlidir. ** Olumsuz öğeler içerebilir !!!

Başarılı askerimizin görevden dönmesiyle hayatında her şeyin değişimini anlatan bir hikaye. Asıl gerçekler ortaya çıktıkça karakterimizin nasıl baş ettiğini beraber öğrenelim

Bir mahalle kurgusunu hep kızın dilinden okuduk. Bu hikayede karşılıksız seven bir erkek. Peki onun aşkı nasıl? Başına neler gelecek. Sevdiği kıza aşkını itiraf edecekken tamamen kaybetmesi sonunda neler olacak. Kul hayal kurarken kader gülermiş.. Herşey bitti dediği zamanda hayatın tepetaklak olması onlara neler yaşatacak? Gelin hep beraber bu hikayeye ortak olalım.

Dört yaşında, yalnız, sessiz ve hep kucakladığı bir ayıcıkla hayata tutunan minik bir kalp... Açelya`nın dünyasında oyun arkadaşları yoktu, örülü saçlar hayaldi, gülümsemelerse çok uzaktaydı. Yetimhanenin soğuk duvarları arasında, tek dostu kahverengi peluş ayısı Momo`ydu. Ta ki o gün parkta karşılaştığı o adamla göz göze gelene kadar. Şahin, soğukluğuyla tanınan genç bir adamken, bir çocuğun peltek sesiyle yeniden gülmeyi hatırladı. Korkut Ailesi`nin kalabalık ama sevgi dolu evinde, küçük bir kız için yer açıldı. Küçük adımlarla girilen büyük bir hikâye başladı. Bu kitap; Açelya`nın yuva buluşunu, Bir ailenin eksik parçasını tamamlayışını, Ve kalbin yalnızca kan değil, sevgiyle de bağ kurduğunu anlatıyor. Kimi zaman gözlerin dolacak, kimi zaman kalbin ısınacak. Ama en çok da şunu hissedeceksin: Aile, bazen kanla değil, kalple kurulur.

Bir gün şanlıurfa`daki önemli aşiretlerden biri olan Altunbaş ailesinin malikanesine 24 yıl önce doğan kızların aslında yaşıyor olduğunu söyleyen bir mektup gelir. Kızlarını canla başla arayan aile en sonunda kızlarını bulur. Ama kızları onlara bir şans verecek mi?

KİRAZ MAHALLESİ🍒 Her mahallenin kendine özgü bir kokusu, bir rengi, bir sırrı vardır. Kiraz Mahallesi ise, umutla acının, sevdayla mücadelenin, geçmişle geleceğin kesiştiği bir yerdir. Yaren Çetinsoy, hayatın yükünü sırtında taşıyan genç bir kadındır. Bazen suskunluğu ile konuşur, bazen gözlerindeki derinlikte sakladığı sırlarla... Onun hikâyesi yalnızca kendi kalbinin değil, bir mahallenin kaderini de fısıldar. Çünkü kimi insanlar geldikleri yeri değiştirmez; varlıklarıyla oraya yeni bir ruh kazandırırlar. Kiraz Mahallesi`nin taş sokaklarında yankılanan her adım, aslında insanın kendi iç yolculuğuna da ışık tutar. Burada küçük görünen anlar, büyük anlamlar taşır; sıradan bir tebessüm bile yeri geldiğinde bir kalbi İyileştirir. Bu kitap, bazen en büyük gücün sessiz kalmakta değil, kalbini açabilmekte saklı olduğunu hatırlatır. Ve Kiraz Mahallesi, her satırında bize şunu söyler: "İnsan, en çok kendine tutunarak ayakta kalır... ve bazen kader, hiç ummadığın bir sokak başında seni bekler."