Etrafınızın vampirlerle dolu olduğunu düşünün ve hepsi sizin peşiniz de

Sonunda, ekran yeniden ışıldadı. Bilinmeyen numara: “Geçmişten bir hatıra, unutmuş olabilirsin ama ben unuttum sanma.” Bu cümle, içimde bir şeyleri yeniden harekete geçirdi. Korkuyla karışık bir merak hissettim. Unutmak istediğim ama içimde hala derin izler bırakan bir şeyler vardı. "Ne demek istiyorsun?" diye düşündüm ama kendimi daha fazla açmak istemiyordum. Bett yanımdan ayrılmaya hazırlanırken, bana doğru döndü. "Cidden önemli bir şey mi bu? İstersen mesajı görmezden gel," dedi, ama o sırada bir şey beni durdurdu. İçimdeki merak, korkunun çok ötesine geçmişti. Bir yandan Bett’in sözleriyle gerilimi daha da artırırken, diğer yandan içimdeki ses, geçmişle yüzleşmenin kaçınılmaz olduğunu fısıldıyordu. “Yanıt vermeliyim,” dedim kendi kendime. Başka seçeneğim yok gibiydi. Bilinmeyen numaraya cevap yazdım: “Hatırlamıyorum, ama merak ediyorum. Ne istiyorsun?” Mesajı gönderirken, içimdeki tedirginlik bir nebze de olsa azaldı. Yanıtın ne olacağını bilmeden beklemek zorundaydım, ama bu sefer daha kararlıydım. O an, Bett’in yüzündeki endişenin yerini belirsiz bir anlayış aldı. "Senin kararın," dedi, ama ben o an karar vermiştim. Geçmişimle yüzleşmek zorundaydım; belki de bu, kaybolmuş hissettiğim yolları yeniden bulmanın bir yoluydu. Ekranda bir yanıt belirdi: “Beni hatırlamıyorsan, belki de bir yerden başlamalıyız. Bir hatıra paylaşmak istiyorum.” Bu cümle, içimdeki korkuyu tırmandırırken, aynı zamanda bir merak ateşi yaktı. Hangi hatıra? Hangi geçmiş? Geçmişimle ilgili bu yeni ipuçları, beni nereye götürecekti? Kendimi hazırlarken, bu mesajın hayatımı nasıl değiştirebileceğini düşündüm. Belki de kaybettiğim bir parçayı bulacaktım; belki de yüzleşmem gereken bir gerçek. Zihnimdeki belirsizlikler, beni bu yola itiyordu ve artık geri dönüş yoktu.

Kim bile bilirdi ki ormana gittiğim gün neler yaşayacağı mı?

Vampirler tarafından ailesi ölen Lidya içindeki intikam ateşi yanıp tutuşur. İntikam için gittiği Vampir Akademisi nin sırlarını ve efsanelerini çözmeye yaklaştıkça uzaklaşıyordu . Herşey yolunda Giderken vampirler hakkında daha cok bilgi almaya yaklaşmışken bir anda aşk ve intikam arasında kalır.

10 tane vampirin tahta geçmek için verdikleri savaş

Kimimiz insanların düşüncelerini okadar merak ederiz`ki hür dikkatimizi o insana odaklarız bir an gözümüzün önüne "yüzü çok gülüyor Allah bilir o gülüşün arkasında hangi acı dolu perde var" deriz, yada keşke ben x yerinde olsaydım gece gündüz geziyor uyuyor herşeyi yapıyor ama ben yapamıyorum! İşte o insanın da belki size karşı aynı düşünceleri olamazmı. Bilmiyoruz ki nekadar yüz hatlarımız vücut hatlarımız bir birimize benzese bile insan oldumuğumuzu ve eksiksiz herşeyimizin aynı olmasını düşünmüyoruz! Evet sadece kaderimiz yada hayatımız farklı olabilir ama unutmayın hepimiz aynıyız hepimizin bir derdi var! Hepimiz ayrı kaderlere mahkumuz... En mutlumuzun acısı gülüşüyle belli.,

Mafya geçmiş Aşk ve Seyahat...

Argo küfür içermez (ilk kitabım bazı hatalarım olabilir kusura bakmayın)

Kimimiz insanların düşüncelerini okadar merak ederiz`ki hür dikkatimizi o insana odaklarız bir an gözümüzün önüne "yüzü çok gülüyor Allah bilir o gülüşün arkasında hangi acı dolu perde var" deriz, yada keşke ben x yerinde olsaydım gece gündüz geziyor uyuyor herşeyi yapıyor ama ben yapamıyorum! İşte o insanın da belki size karşı aynı düşünceleri olamazmı. Bilmiyoruz ki nekadar yüz hatlarımız vücut hatlarımız bir birimize benzese bile insan oldumuğumuzu ve eksiksiz herşeyimizin aynı olmasını düşünmüyoruz! Evet sadece kaderimiz yada hayatımız farklı olabilir ama unutmayın hepimiz aynıyız hepimizin bir derdi var! Hepimiz ayrı kaderlere mahkumuz... En mutlumuzun acısı gülüşüyle belli.,

Sokaklar karanlık, ıssız; şehir ise ele geçirilmiştir. Laden, şehri saran bu sessizliğin içinde yeni taşındığı eski apartman dairesinin balkonuna adımını attığında, karanlığı aydınlatan loş ışıkta bir çift göz onunla buluşur. Şehir halkı korkuyla evlerine çekilmişken yan dairesinde yaşayan Raven`ın bakışlarında beklenmedik bir şey bulur. O, insan değildir.

İlk aşkım olan kız

Bu yazı efsanevi kan emici varlıklar olan vampirler hakkında yazılan vampir yapısını ve tarihini aktaran bir eserdir. Okuyuculara iyi okumalar dilerim.

Valeria ismiyle bilinen Ruby için hayatının iki kısmı vardı: ÖÖ ve ÖS, yani Ölmeden Önce ve Öldükten Sonra. Ölmeden önce Valeria olarak anılan, kanı için tutulan, tek safkan olan Ruby o hayatından nefret ediyordu. Hayatının büyük bir trajedi ve yalan olduğundan emindi. Süslü ve kibirli vampirlere ek olarak kan torbası, öğün muamelesi gören diğer türler Ruby için büyük bir hayal kırıklığıydı. "Bir gün türüne çok kızdı. Ve hepsini katletti. Bu arada da eşi dediği adam öldü. Ölüm bizzat ona yardım etmek için geldi ve bedel olarak ruhunu komaya soktu." diye her yerde anlattılar. Gerçekleri kimse öğrenemedi çünkü herkes ölmüştü. Aradan beş yüz yıl geçti. Herkes geçmişte yaşananları unutmuştu, yeni bir devir başlamıştı. Eski zamanlardan geriye kalanlar sadece yıkıntılar ve ölen safkan vampire ait bir anıt mezardı. Ruby uyandığında her şey değişmişti. Sevdiği adamdan ise eser yoktu. UYARI: KİTAPTA KAN, ŞİDDET, TEHDİT UNSURLARI OLACAKTIR. ETKİLENEBİLİRSİNİZ. YETİŞKİN İÇERİKTİR. AHLAKSIZLIK GÜZELLENMEZ.

05.08.2023 öldüğüm günün tarihiydi bu. Evet ben ölü bir kadındım ve bir o kadarda güçlü bir kadın. Bir gecede hayatım alt üst olmuştu. Kehanet gerçekti. Vampir olmuştum, savaş çanları hiç olmadığı kadar şiddetli çalıyordu. Bir vampirden daha fazlasıydım ben. Kurtarıcı. Ya kendimi feda edecektim ya da hiç görmediğim; kendi kanımdan, canımdan olan onu. Her şeyin sorumlusu oydu ama bedelini ödetecek ya da ödeyecek olan bendim. Bedel ödetmek için bedel ödemek gerekirdi ve ben fazlasıyla bedel ödemiştim. Ya o, ya ben. Gecenin çocuklarıyla beraber insanlığın yok olmaması için bir savaşa giriyorduk. Bu savaşta; ya yok olacaktık ya da yok edecektik. Bu savaşta Gecenin Çocuklarıyla beraber misin?

Seni bulmak bu kadar zorken bir daha kaybedeceğimi mi sanıyorsun...

İntahar etmek istiyordum bu yüzden kayalıklara gidicektim kimse beni önemsemez ne de olsa kayalıklara geldiğimde rüzgar baya vardı. Sonunda bu hayattan kopup gidicektim . Belkide gerçek arkadaşlarımla orada tanışırım veya gerçek aşkı orda bulurum. Bunları düşünürken yavaşça ilerledim kayalıklara açılacaktı belki ama bunun 2 katından Kurtulucaktım tam ağlayacağım zaman arkamda soğuk hissettim "Gitme" acı sesinini hükm etmişti. "Gitmek zorundayım" dedim ve bir adım daha atacakken eli beni durdurdu ve ona dönmemi sağladı "Seni seviyorum" acı bir gülümseme belirdi dudağımda "Beni kimse sevmez" "Ben seviyorum" dedi ve elimi daha sıkı tuttu "İyi hissetmem için yaptığını biliyorum" Dudaklarında bir gülümseme belirdi "Sence iyi hissetmen için söyleseydim bunu yaparmıydım" Bir şey söyleyemeden dudaklarıma yapıştı bir erkeğin verebileceği en tutkulu öpücüğü veriyordu sanki midemde kelebekler uçuşurken şunları söyledi "Beni bırakma"

"Her şey Fransaya taşınmam ile başladı..."

Buraya Kızıl Göl demelerinin sebebi eskiden olan bir savaşta burada birçok varlığın kanının dökülmesi ve beş yıl boyunca bu gölün kırmızı kalmasıymış. Babamın dediğine göre. Savaşın neden çıktığı bilinmiyor hangi varlıkların olduğu bilinmiyor tek bilinen bu hikaye ve göle giren insanların ölmesi. Kafamı geriye doğru yasladığımda derin bir nefes aldım. Ama her zaman ki gibi burnuma çiçek kokusu değil kan kokusu geldi. Ne yani Adrian gitmedi mi. Etrafımda ondan başka kan kokabilecek biri yok. Gözlerimi açtığımda karşımda üstü başı kan olmuş bir adam vardı. Oturduğum yerden hızlıca kalktım. “İyimisiniz? İsterseniz ambulansı arayabilirim.” Adam üstüme doğru gelmeye başlayınca ağacın yanından geçip geri geri yürümeye başladım. Ben geri geri yürürken adamda bana doğru yürüyordu. Bedenimin sert bir şeye çarpması ile duraksadım.