"Utanıyorum gözlerimi değdirmeye gözlerine Ama sadece gözlerimde değil ki o tatlı bakışların Suskun kuşlar söyler en güzel şarkıları Ya da solmayı reddeder ağaçların yaprakları Bir gülümsemeni görse eğer Güneşe muhtaç ayçiçeği gibi Ölmez miyim dönsem senden uzaklara Fakat daha zor insan olmak Isırsan da dilini, kalbine hakim olamamak Belki daha iyi susturup azarlamak ama Bekarlık sultanlıksa eğer Senin olsun toprağım da tahtım da Sadece sen varsın tâcı olan hayatımda ... Ve sen beni tek melekli cennete kabul eder misin Ve sen o cennetin tek meleği olmayı kabul eder misin?"

Bir tutam şiir kokan sayfalar

Seni senin gibi koca bir bahaneye sığdıramadım 💫✨

Hiç varlığından haberi olmayan insanlara aslında hep bir ışık saçtığımızı göstermenin zamanı değil mi ?

Sendin bahar kokulum Ruhuma eşsiz güzellik katan Papatyalar, gelincikler arasından Gel; Gül çiçeğim Gel/de sevdayı fısılda kulağıma Sevdamız yükselsin bulutlarla Yağmur olup yağsın Tüm Aşk`a susayanlara... "Şiirin devamı kitapta"

Dilimden dökülen kelimeler...

Yaşanmışlıkları izlemekte, yaşanacakları beklemekte cesaret ister...

İçimdeki güllü her ne kadar kopartsamda sen hep var olacaksın.

Xoş mütaliələr. Əgər hər hansı bir sual ünvanlamaq və ya fikir bildirmək istəsəniz, alievr81 instagram adresinə yaza bilərsiniz.

İçinde derleme şiirlerimin bulunduğu bir bütün.

Çocukluktan beri yazdığım ufak tefek damar parçalar

Kendi yazdığım şiirlerimi işleyeceğim

Tamamı kendime ait yazılarımdan oluşan ikinci kitabım. Ve ilk on sayfayı şimdilik sizlerle buluşturabiliyorum. İyi okumalar dilerim.

Kendimden bir şeyler yazıyorum.

Yaşanmışlık kokan şiirler...

Sevdiğim ve bana ait olmayan şiirleri derlediğim antoloji

Küçükler için hem eğlenceli hem bilgi veren şiirler

Açıklanınca değeri kaybolur bazı şeylerin...

Kendinden bir parça saklı kalmış hisler bulabileceğin şiirler

Külfetli şiirler

Duygu Seline Kapılmaya Hazır mısın?

Yüreklerinde aşk işaretiyle doğanlar, yeryüzüne gönül indiremezler. Hayatı ve insanları anlarlar, hayata ve insanlara merhamet duyarlar ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar! .. Yüreklerinde aşk işareti ile doğanlar, yaşarken dünyaya talip olmazlar. Bilirler ki ne isteseler, neyi ansalar, ne kazansalar, Aşk’ın dışında hiçbir şey avutmaz onların işaretli kalplerini, teselli etmez sürgün gönüllerini... Gizliden gizliye hissederler bunu. Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir. Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse, içlerinde ki acı da o denli derindir. Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri. Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye var olduklarını! ... ************************************************************* Lakin kalbinde aşk işaretiyle doğan biri de gün gelir yorulur sebepsiz ayrılıklardan, anlam yükleyemediği terk edilişlerden. Yorulur kendisini anlatamamaktan. Sevgilim der durur. Sevgilim der içini acıtan yanık bir fısıltıyla. Sevgilim der ama "Sevgilim" dediği de yanında değildir, bilir... ************************* *** ************************* İnsan soluksuz kalmaya görsün! ... Sevgili diye bütün yanlışlarına, bütün kaçışlarına, kendine yaptığı ihanetlere bile sarılabilir bazen. İnsan bir kere içindeki Aşktan umudunu kesmeye görsün! .. Her şey olmak, her yere yetişmek için hayat damla damla düşer gözlerinden... Her şey olduğunu, her yere yetiştiğini sandığı anda, ortada kendisi yoktur artık. “Kederli bir kayboluşun dipsiz boşluğunda" bulur kendini... Kopup geldiği `Işığa` inancı azalmıştır. Sanır ki daha az acı çekiyordur artık. Ama daha mutsuzdur eskisinden aslında.... “Daha da mutsuzdur, “O Işığa” acı çekerek özlem duyduğu günlerden.” İçinde azaldığına inandığı acının, aslında bir yanılgıdan ibaret olduğunu anlamaya başlayınca tümden soluksuz kalır. Hızla eksilir. Hızla milyonlarca parçaya bölünür yüreği. Işık solar, mazi solar! .. Solar yüreğindeki ‘Aşk İşareti’ .... Öylesine kaybolur ki , anlayamaz artık içinde neyi yitirdiğimi ve neyi kirlettiğini... Bütün mevsimler kışa döner, bütün renkler matlaşır birden. Anlar kaybettiği ışığa doğru yürümesi gerektiğini. Menzile doğru... Düşe kalka yürümek, menzile varmanın bir diğer adı. Ömrümün sonuna dek sürse de bu ıstıraplı, çileli yolculuk; yola revan olmuştur bir kere...Dönemez. Yürümek; üstelik kimseyle düşüp kalkmadan, tek başına ve bir Elif gibi dimdik durarak... Yalnız! ..Yapayalnız...Ve aklın o kendini bilmez kılavuzluğuna muhtaç olmadan...Oysa çok şey istememişti... Bir Dost’un gölgesini istemişti Şems gibi... Kalbine düşen İlk ve Son Aşk işaretini, bir nefes gibi... İçinde kaybolan O ses gibi! .. Yüreğinin çarptığını hissettiren, ağlatan, güldüren, sevindiren, hüzünlendiren Işığa yürümekten vazgeçmemeye SÖZ verir. Söz verir kalbini Aşk işareti ile İşaretleyene...

yıllarca karşılıksız kalan bir sevginin acısı ...

Gönül süzgecinden geçenleri yazmakla meşgulüm. Ah bir şifa niyetine yazıyorum. Bölüyorum uykularımı gecenin deminde...

Gizemli Bir kadına, Sessiz bir yazardan tek hediye olarak kalacak olan bir kitap. belki okuyarak benim yaptığım hataları yapmazsınız bu yüzden Kerim Tunçay ile beraber sizlerle.