İki kızın küçük yaşta kaybolması ve ileride karşılaşması olaylar düzeyinde kardeş çıkmaları peki ya anneleri Eğer sende merak ediyorsan hemen OKU!!!!!

Siz:Bana bak balıkçı, Gürel soyadında birisini bizim çay tarlamıza adımını attığını veya bizim restoranımıza geldiğini görürsem seni mahvederim!(20.34) Eren:Bu bir tehditmi? (20.34) Siz:Ne anlamak istersen o. (20.34)

Zorla evlilikten aşka

Bakışlarım son kez telefonumun açık olan ekranına kaydı. 00.00 Dudaklarımda acı bir tebessüm oluşurken telefonuma gelen bildirimle birlikte kaşlarım çatıldı. Yattığım yerde dikleşip telefonu tekrardan elime aldım. Gözyaşlarım telefonun ekranını ıslattığında elimin tersiyle hızlıca yanaklarımdaki damlaları sildim ve gelen mesaja tıkladım. Bilinmeyen Numara: Yeni yaşın kutlu olsun Karanlık Kraliçesi. . . . .

Bana kitap hakkında fikir vere bilirsiniz

Lan tutula tutula "keșemi" tutuldun lan.! Ruh halime göre yazıyorum. O yüzden kitabımda cok fazla çelișki ola bilir..

Deniz, İzmir’in sıcak sahillerinden, Karadeniz’in soğuk ve kapalı dağlarına sürüklendiğinde; kaybettiklerinin ağırlığını, bir daha asla güvenmeyeceğini sanmıştı. Bir gecenin içinde, sislerin arasından kaybolan hayatı, onu hiç tanımadığı bir adamın evine, hiç bilmediği bir kaderin ortasına sürükledi. Demir, kendi sessiz dünyasında yaralarını saklayan, dağların diliyle konuşan bir adamdı. Ve şimdi, istemediği bir misafirle aynı çatı altındaydı. İkisinin arasında büyüyen gerilim, sis gibi ağır ve kaçınılmazdı. Kimi zaman bir bakışla savaşacaklar, kimi zaman bir dokunuşla duvarlarını yıkacaklardı. Geçmişlerinin karanlık gölgeleri, onları birbirine iterken, sisin ardında saklanan daha büyük bir tehdit ikisinin de hayatını sonsuza dek değiştirecekti. Sis Çizgisi, güvenin küllerinden yeniden doğduğu, bir adımın her şeyi değiştirdiği, ve en karanlık anlarda bile umut edenlerin hikâyesi... Bu sisin içinde, gerçekten kaybolmaya hazır mısın? ⭐⭐⭐ Not= "Sis Çizgisi" adında kitappad`de ki ilk ve tek kurgu. Kurgumun her hakkı bana aittir, çalınması ve kopyalanması durumunda mahkemenin soğuk duvarları ile karşılaşılması kaçınılmaz sondur. İyi günler✨ @dadaaa

İstanbul’un parıltılı gökdelenleri geceleri ışıl ışıl parlar, ama sokak aralarında sefalet ve sessizlik kol gezer. Halk, bir avuç güçlü adamın elinde oyuncak olmuşken, gizemli bir figür karanlıkta dolaşmaktadır. Onun adı Gece Efendisi. Gerçekte ise, deli rolü oynayan zeki ve takıntılı bir adam: Efsan Atabey. Şehir onu alaya alır, “deli” der, korkar ama aynı zamanda fısıltılarla ondan bahseder. Oysa kimse bilmez: deliliğinin ardında sakladığı şey bir intikam planıdır. Ve planın merkezinde artık bir isim vardır: Belediye başkanının kızı, mimar ve model İnci Efsun Bilgiç. Onların ilk karşılaşması sadece bir inci kolye ile başlar. Ama kısa sürede İnci, Gece Efendisi’nin oyunlarının tam ortasında bulur kendini. Babasına duyduğu sadakat ile bu karanlık yabancıya karşı hissettiği merak ve korku arasında parçalanır. Efsan’ın cümleleri delilikle zekânın sınırında dolaşırken, İnci her an “kaçmalı mıyım, yoksa onunla yürümeli miyim?” sorusuyla karşı karşıya kalır. Çünkü bu hikâyede aşk, güvenilmez bir köprü; ve entrika, şehri sarsacak bir yangın. Geceyi seçersen, sabahı kaybedersin. *** NOT: Tüm hakları şahsıma aittir. Kopyalanması ve çalınması kesinlikle yasaktır. @dadaaaa

Bora ; Karadeniz`in Adamı, güçlü bir ağa oğlanı ,delikanlı ,karizmatik ve bütün kızların ilk göz ağrısıdır... Birgün minik ama bir o kadar da ihtişamlı evinin önündeki nehirde durmuş bir tane kız gördü . Elini yıkıyordu küçük kız . Uzaktan uzaktan izledi . Bütün kızlar ona aşıktı fakat onun kalbi nehirde elini yıkıyan kıza attı... Kader onları bir düğünde birleştirdi... Ama bilmedikleri birşey vardı : O kız düşmanları tarafındandı...

Her hayat farklılıklara şekillenmiş ve biçilmiştir benim hayatım ise acılarla ve hatalarla doluydu. Bir bilmemezliğin içinde yanıp kül oluyodum ,isteklerim dışında Herşeyi dahil ettiğim bu hayatı yaşıyorum kim bilir belki geleceğe dair olan yönelimim kaderimi şekillendiririr…

"Asla çıkmam diyordun,"dedi Emir. "Ama bu kendi hikâyeni anlatma fırsatı olabilir. Senin sesinle." Asya derin bir nefes aldı. Yıllarca susturulmuş sesini düşününce, bu teklifi kulağa özgürlük gibi geldi. Ama aynı zamanda bir uçurum gibiydi. "Bir şartım var,"dedi. "Ne?" "Ben bir katil değilim. Bunu açıklamamı sağlayacaklarsa, çıkacağım."

Efsun’un zihni, duygusal dalgalanmaların kontrol edilemediği, sınırda bir alandı. Onun için ilişkiler ya mutlak bir kurtuluş ya da acımasız bir ihanet demekti. En basit bir hayal kırıklığı bile, Borderline Kişilik Bozukluğu`nun (BKB) tetiklediği o yıkıcı döngüyü başlatırdı: Önce aşırı idealleştirme, sonra aniden gelen keskin bir değersizleştirme. Çünkü Efsun’un en büyük korkusu, çocukluktan kalma o boşluk hissi ve terk edilmeydi. Hastaneden bir şartla taburcu edildi: Terapi. Artık bir uzman, Diyalektik Davranış Terapisi (DBT) ile onun kaotik duygusal sistemini yeniden yapılandırmaya çalışacaktı. Ancak Efsun, bu süreci bir iyileşme değil, terapistini ve hayatındaki herkesi güvenilirlik testinden geçireceği bir savaş alanı olarak görüyordu. Efsun, bir kriz anında yalnız bırakıldığında, ya da bir "kusur" gördüğünde, içindeki o küçük kızın sesiyle hareket ediyordu: "Herkes beni yüzüstü bırakacak. Ben herkesten önce onları terk etmeliyim." Efsun’un savaşı, BKB’nin dikte ettiği yıkıcı öfke ve dürtüselliğe karşıydı. Bu kitap, bir kadının duygusal tsunamisini kontrol etme, kendi kendini sabote etme döngüsünden kurtulma ve geçerli kılınmamış çocukluk çığlığını nihayet duyurma mücadelesidir. Efsun, o iki uç arasındaki Gri Alanı bulabilecek mi? Yoksa kendisini iyileştirme şansını da, kendi elleriyle yıkacak mı?

Instagram: azimet340 KİTAP KAPAK TASARIMI @hayalliruzgarlar Garanti veriyorum. Hikayeyi bitirdiğinizde ben bu hikayeyi neden daha önce görmedim diyeceksiniz!! KİTAPPAD ve Wattpad de Kan Borcu isimli ilk fantastik ve mafya hikayesidir. Hikâyenin bütün hakları şahsıma aittir. En ufak taklit veya kopyalama da gereken yapılacaktır. Ateş Yıldırım. Ela Dinçer. Kırmızı bir göz geleceğe açılan bir pencere olabilir mi? Kırmızı bir göz olacakları ve ölecekleri görebilir mi? Bulunamayan bir kan Ateş`in geleceğini değiştirebilir mi? Yetişkinler için uygundur. Bunu bilerek okuyunuz. "Kan grubu ne biliyor musunuz ?" Dediğinde iki adam baktı sadece. AB Rh negatif dedi dede sıkıntıyla. Hemşirenin bakışları değişti. Bin kişinin sadece yedisinde olan bir kana sahip olmak nasıl bir kaderdi. Şansı varsa kan bankasında vardı. Yoksa ne olacaktı, yada yetmezse. ***** "Bana artık kan borcu var Ateş Yıldırım`ın. Zamanı geldiğinde isteyeceğim." Yaman Bey sayıklar gibi konuştu. Kan borcu.! Kan borcu.!

“Geçmişinden kaçamazsın… Hele ki geçmişin seni bulmuşsa.” Bir gecede yaşanan saldırı, yalnızca bedende değil, zihinde de derin izler bırakır. Kalabalığın gürültüsü dağılırken geriye tek bir şey kalır: güvenin kırılganlığı. Yanındaki herkes bir anda yabancıya dönüşebilir, her bakışın ardında gizli bir sır saklanabilir. Kahramanımız, “Mia” adıyla gömdüğü geçmişle yüzleşmek zorunda kalırken kendini karanlık bir oyunun içinde bulur. Gerçekle hayalin, dostla düşmanın birbirine karıştığı bu labirentte en yakıcı soru şudur: Kime güvenebilirsin?

Aden, ailesi tarafından hiç istenmeyen, sevgisizliğin kollarında büyüyen, geçmişini atlatamayan " kız çocuğu" dur. Onu seven tek kişinin, annesinin ölümünün, ardından kahrolur, babası yüzünden öldürdüğü adamın oğlu intikam ateşiyle yanar, karşı karşıya geldiklerinde Aden için asıl cehennem başlar

Bir prensesin kaybolus hikayesi ve en sonda ailesine bulması ve aşık olup evlenmesi.

--- Sadece bir hafta diye başlayan hikaye sadece bir ömre döner mi ki? --- “Ben seni tanımaya başladıkça tökezledim. Ne yapacağımı bilemedim. Ben… senin kadar derine inemedim Bora. Boğulacak gibi hissettim. Boğulmaktan korktum.” ___

Yeni bir dünya ve temiz sayfa... Sanırım

"bana bak p*ç k*urusu seni bu dünya dan bir silerim izin bile kalmaz" sinirli ve oldukça hızlı yazıyordum "eğer bir daha ben ve çevremdekilerle itibat kurarsan senin keleni alır anana yollarım bu da son sözüm." görüldü. "sen kimsin küçük?"

Akıl siler... kalbin hafızası asla... Ömer Asaf olağanüstü bir hafızaya sahiptir. Tek istisnası vardır: Çocukluk aşkı. Yıllar sonra tekrar karşılaştıklarında, kayıp anıların gölgesinde aşkı bulur. Fakat O,nun kalbi, sadece intikamın soğuk yankısını taşır. Biri kalbinin yolunu takip eder, Diğeri intikanım yolunu... Karanlık sırların, yarım kalmış hikayelerin ve imkansız seçimlerin ortasında... Bir kalp sevebilir mi, diğer kalp ölüm arzularken?

"Söylesene insan verirmiy di sevdini ölüme, zülüme, kıyıma ben niye burdayım bir kıyımın içinde niye susuyorsun ALAZ Kandağ söyle ben niye burdayım."

Ben Kumsal Çocukluğu yarım o kız Küçükken annesi tarafından terk edilen kumsalın hayatını okicaksınız...

Biri insan değilse, her şeyi ziyan ederdi.

“Kim olduğunu unuttuğunda… kimliğini bilinçaltın yazmaya başlar.” Gökay sıradan bir gençti—en azından dışarıdan öyle görünüyordu. Ta ki bir gece, kendi yansımasına yabancı bir gözle bakana dek. Şimdi kimse emin değil: Uyanan hâlâ Gökay mı, yoksa bastırılmış karanlığın ete kemiğe bürünmüş hâli mi? İçsel parçalanmalar, bölünen hafıza, kırılgan aile bağları ve geçmişin suskun çığlıkları arasında, kimlik denen aynanın çatlaklarında yürüyen bir karakterin psikolojik çöküşüne tanık olmaya hazır mısın? Hayat, görünenden ibaret değil. Ve bazen… en büyük yabancı, kendi zihninde yaşar.

Bir geceyle birlikte, beni öldürmek için kovalayan zamanın akrebine düştüm. Zaman senelere yayar, akrep seneleri bir güne toplar da öldürür. Artık bildiğim tek şey şu: Bazı insanlar seni öldürmeden önce, kim olduğunu hatırlatırlar. Soğuktu. Yorgundum. Birkaç saatlik bir yol, birkaç durak, birkaç yabancı… Hepsi sıradan görünüyordu. Ta ki biri adımı bilene kadar. O geceden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı — ne yollar, ne yüzler, ne de ben. Olmadım. Ailesine ulaşamayan Nehir, okuduğu şehirden evine dönmeye çalışırken şarjı biterse. Küçük bir çocuğu sevindirmek bu dünyada yapılacak en güzel şeylerden biridir, değil mi? Ama ya o çocuk, göründüğü kadar masum değil de her şeyin bir maskesi olduğunu gösteriyorsa? Hayatta bıçaktan daha keskin şeyler vardır: bıçak canı; yaşam, amacını yakar. “Habitat” yaşam alanı arama çabası. Belki okurken kanınız donabilir ama, merhametiniz asla. Yeri geldiğinde şefkatli, yeri geldiğinde haşin olmayı bilin. Çünkü hayat ona taş atana çiçek atmaz, işin ironisi çiçek atana da buket yapmaz:) İşte her şey tam burada başlıyor. Keyifli okumalar dilerim.