Selammm arkadaşlar ilk kitabımı inşallah beğenirsiniz iyi okumalar

Başını tekrar eğdi ve beni bir kez daha öptü. Bu sefer daha kısa, ama daha yoğun bir öpücüktü. “Beni öldürmeyeceğine söz vermiştin…” dedim kısık bir sesle. Ne diyeceğimi bilmiyordum ve düşünebildiğim ilk şeyi söylemiştim. Ardından alnını benimkine yasladı, sesi fısıltı gibi çıktı. “Ama seni mahvedebilirim Lina… Öyle bir mahvederim ki, kendini benden istemeden kurtaramazsın.” dediğinde inanamaz gözlerle ona bakıyordum. “Sana zarar vermem Lina. Ama seni bırakmayı da düşünmüyorum.” Ayağı kalkmak için hamle yapacakken gözlerim ağırlaştı. Az önce hazdan dolayı bir iğne vurdu da ben bunu hissetmemiş miydim? Kesinlikle sorunun cevabı evetti çünkü tam olarak boynumda keskin bir sızı hissediyordum!

Gökyüzünden binlerce yıldızın kaydığı o gün iki genç yan yana, biraz da diz dize otururlarken oldu her şey. Oğlan kıza, onu ilk gördüğü andan beridir sevdiğini söyledi. Kız ise utançla parmakları ile oynadı. Bu memlekete geldi geleli adetlerine uyum sağlamakta güçlük çekiyorduysa da hisleri öyle değildi ya. O da besbelli seviyordu oğlanı. Yine de söz etmeye ar etti. Nasıl derdi? Babası bacaklarını kırardı! Babasını da hatırlayınca irkildi, yüzünde açan çiçek soldu, ayaklandı hemencecik. Gideyim diyecekken oğlan da kalktı. Oğlan pervasızdı, gönül çelmekle pek bir anılırdı. Şu mahallenin bütün kızları; güzeli, çirkini, uzunu, kısası, derlisi toplusu hep birden şu oğlan bana baksa diye ah ederdi. Bakardı oğlan, çapkındı zira. Ergenliğinin orta yerinde ulaşabildiği tüm kızlara elini sürerdi. İyi yürekliydi ama. Eli ayağı tutmayan yaş almış komşularının varsa elinde öte beri, alır evlerine kadar taşırdı. Yahut darda kalmış küçük bir çocuk görünce sarılır, güvenlice evine yollardı. Her iyi gibi onun da kusuru vardı. İşte o kusur da Mahruze`nin göğüs kafesine sığmaya çalışan kalbini paramparça ediyordu. Gitmeye yeltendi, oğlan tutuverdi bileğinden. "Biraz daha kalsan?" Kalırdı Mahruze. Zaten anneciği de onun annesiyle sohbete dalmıştı. Kahveler içilmiş, sonra da ters çevrilmişti. Anneciği pek iyi bakardı kahve falına. Mahruze`ye de bakardı. Sonra hoşuna gitmemiş gibi, `Al yıka şunu, içine de hiç bakma!` diye uyarırdı. Mahruze inanmazdı ama işte insanoğlu, bir telvede kader arardı. O da karmakarışık şekilleri gördüğünde epeyce anlam çıkarmaya çalışır ama bir türlü çıkaramayınca da yakalanırdı annesine. Gülerdi annesi ama yarımca. `Merak etme,` derdi. `Senin bahtında güzellik var. Var da sen ciğersizin birine tutulacağın için,` deyip elini sallardı. Hakikati söylemişti annesi. Ciğersiz değilse de kahpeydi gözleri. Bir baktığına bir daha bakmazdı, istemezdi işte. Çekindi Mahruze, gözlerini indirdi. Oysa gözleri tüm ışıkları içine almış gibi parlarken indirmesin istedi oğlan. Şöyle doya doya baksa, o gözlerden ufacık öpse... Bir deli cesaretti vurdu göğsünü, tuttu kızın çenesinden, kaldırdı başını gözleri değsin diye gözlerine. İçi kanatlandı oğlanın. Oğlan da kulağına Ahmet ismi okunduğu andan beridir böyle gözler görmediğine yemin ederdi. Ahmet zaten olur olmadık yeminler ettiğinden bir kıymeti olur mu bilmezdi. Taştı içinde taşıyamadığı sözler. "Gözlerin ne güzel!" Yaklaştı biraz kuş gibi titreyen kıza. "Şu dünyayı içine almış, sığdırmış gibi..." Az kalsın yıkılıyordu Mahruze. Daha evvelinden böyle sözler işitmediğinden ne diyeceğini de bilemedi. Az sonra Ahmet iyice sokulup kızın gözlerinin üzerine derin bir öpücük bırakınca ister istemez tutundu ona. Ahmet bir kere fırsatı bulmuştu ya gözlerden şakaklarına, yanağına ve en son kor gibi görünen dudaklarına bastırdı dudaklarını. Mahruze yitip gidecekti besbelli. Fakat derinlerde bir yerlerde babasının sesini duyunca toparlandı. Oysa, `Ulan!` demeliydi Ahmet`e. `Daha geçen günlerde 10`lardan afili Esma ile sen?` Diyemedi ama... Diyecek gibi de değildi hiç. Kaçtı durdu Ahmet`ten. Ahmet`e de sevda oluverdi bu kaçma kovalama işi. O kaçtıkça kovaladı, kovaladıkça kızın özünü özümsedi. Ne güzeldi Mahruze, hem içi hem dışı... *** Gençlik hevesi iki genci kıskıvrak yakaladığında aşkın ateşine yakalandılar. Ancak onlardan evvel çizilen yolları ayrıldığında bir daha karşılaşabileceklerini düşünmemişlerdi. Yıllar yılları kovalayıp kuyruklarını yakaladığında bir adalet sarayında bir davanın iki tarafı olarak karşılaştılar. Ancak artık gözlerde aşktan evvel vicdan perdesi vardı...

Bir insanın iç dünyasındaki hissettiği eksikliğin peşine düşmesi onu ne kadar derin maceraya sürükleyebilir birlikte takip edelim.

Unutmayın: Bu kitapta anlatılan olaylar, teşkilatlar ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Onlar, yalnızca benim zihnimin ürettiği, gerçeklikle uzaktan yakından alakası olmayan gölgelerdir. Ancak onların yaşadığı duygusal girdaplar, verdikleri imkânsız kararlar ve ödedikleri ağır bedeller, insana dair evrensel gerçekleri yansıtır.

Liya bir Türk boyunun kızıyken, ailesinin bir baskında katledilmesi sonucu küçük kardeşi ile birlikte Loran krallığına sığınır. Tek isteği kardeşi ile birlikte mutlu ve özgür bir yaşam sürmektir. Bunun için sıra dışı güzelliğini herkesten gizlemeye karar verir. Lakin onu hiç ummadığı birisi fark eder. O kişi Kral Leonardo`dur!

Melike ile heja yakın arkadaştı avşinin araya girmesiyle farklı şehirlere gittiler 7 yıl sonra melike büyük bir şirket sahibi olmuştu heja ise küçük bir sıtajyer hayat onları tekrar bir araya getirmişti heja bir şirkete iş görüşmesine gittiği sırada onu melikenin odasına yönlendirdiler melike hejayı gördüğünde elleri buz kesti melike o kadar çok istiyordu ki neden beni bırakıp avşinle takımaya başladın neden onun yüzünden benlen aranı bozdun melike nekadar çok geçmişi unutmak istesede geçmiş hep peşinden geliyor du Her pazar yeni bölüm

Kırık Gülün Fısıltısı” Bahçedeki gül ağacının altında başlayan bir sabah… ve Elif’in duyduğu ölüm sessizliğini bozan bir erkek sesi. Allah’a bağlılığıyla güçlü duran Elif, hiç bilmeden büyük bir sırrın içine adım atar. Gördüğü gözler, yarım kalan tehditler, açıklanamayan takip ediliş… Bu yolun sonunda Elif’i yalnızca bir kader değil, bir esaret de beklemektedir.

Ağlarken kardeşinin açık bilgisayarını gören Mine bilgisayara bakar ve bir yayıncının yayın yaptığını görür sesi gelmediği için kulaklığı takar ve birden ekranda kendisini görür... Belki de bu adam onun hayatını değiştirecektir? *** Açık olan bilgisayarda bir yayıncı yayın yapıyordu. Kulaklığa bağlı olduğu için sesi duyamıyordum. Oyuncu koltuğuna oturup kulaklığı taktığımda ekranda kendimi görmüştüm. Bu bilgisayarda kamera özelliği mi vardı? Yanlışlıkla canlı yayından çıktım herhalde diye düşünürken karşımdaki adamı fark ettim. Bu adam kimdi? "Evet bir izleyicimizi yayına aldık..." Adam beni fark ettiğinde bir anda sustu ve yüzüme bakıp yutkundu. Ekrandan kendime baktığımda ağlamaktan kırmızı olmuş yüzüm ve gözlerim vardı. Hatta gözyaşlarım resmen kirpiklerime şekil vermişti.

Siz:Bana bak balıkçı, Gürel soyadında birisini bizim çay tarlamıza adımını attığını veya bizim restoranımıza geldiğini görürsem seni mahvederim!(20.34) Eren:Bu bir tehditmi? (20.34) Siz:Ne anlamak istersen o. (20.34)

Akıl siler... kalbin hafızası asla... Ömer Asaf olağanüstü bir hafızaya sahiptir. Tek istisnası vardır: Çocukluk aşkı. Yıllar sonra tekrar karşılaştıklarında, kayıp anıların gölgesinde aşkı bulur. Fakat O,nun kalbi, sadece intikamın soğuk yankısını taşır. Biri kalbinin yolunu takip eder, Diğeri intikanım yolunu... Karanlık sırların, yarım kalmış hikayelerin ve imkansız seçimlerin ortasında... Bir kalp sevebilir mi, diğer kalp ölüm arzularken?

Asya kan durulması için anlaşmalı evlilik yapar ama kan durmaz ailesi teker teker öldürülmeye başlarlar.

Lara,arkadaşının ölümüyle başlayan olaylardan sonra hiç bir şeyin eskisi gibi olmayacağını fark eder...

İki kızın küçük yaşta kaybolması ve ileride karşılaşması olaylar düzeyinde kardeş çıkmaları peki ya anneleri Eğer sende merak ediyorsan hemen OKU!!!!!

Bu kitap hayal ürünüdür

Yetimhane’nin soğuğu, sokağın karanlığı… Altı kişiydi onlar, altı çocuk… Engin ve ablası Selma, Eylül, Aslı, Burak ve Ahmet.. Yetimhane de kesişen hayatları ve Selma’nın ansızın gelen ölüm haberi bu altı küçük çocuğu sokağın acımasız kollarına itmişti. Olaylar hiçte sandığınız gibi değildi. Sokak karanlık yetimhane soğuktu… Peki Selmaya gerçekte ne olmuştu ? Dram, arkadaşlık, hayatta kalma mücadelesi ve yer yer güldüren Yetimhane sizide onlar gibi bu karanlık ve dipsiz kuyuya çekecek.

Bazen en büyük savaş kalbinin içinde yer alır.

Doğa hayatın yükünü daha çocukken sırtına vurmuş bir kızdır… Esenyurt’un dar sokaklarından, gürültülü ve soğuk evinden başka sığınabileceği bir yer yoktur. Baba öfkesi, anne sessizliği bir çocuğu ancak bu kadar öldürebilirdi.

SESSİZ ANNE Bazı sırlar sessizlikte saklanır. Bazı çığlıklar duyulmaz. Ama sessizlik ne kadar derin olursa, çığlık da o kadar güçlü çıkar. Deren Taçlı’nın hayatı, sessizliğiyle örülü bir dünyada geçiyordu… Ta ki o akşam, karanlıktan çıkan bir minibüs her şeyi değiştirecek ve onu bilinmezliğe sürükleyecek kadar sessizliği bozana dek. Bir kadın, bir sır, bir karanlık. Ve gölgesinde duran Demirhan Ateşoğlu. Sessizliğin ardındaki sesini duyabilecek misiniz?

Seren… Hayatının 16 yılı kaçmakla geçen, gerçek yüzünü bile unutan bir kız. Babası bir gecede kan ter içinde eve döndü ve o günden sonra hiçbir şey normal olmadı. Kim olduklarını bilmediği adamlar peşlerinde. Nedenini bilen tek kişi konuşmuyor. Seren dışarı her çıktığında peruk, maske, gözlük. Sanki kendi hayatının figüranı. Ama bir gün her şey değişiyor. Kapı çalıyor. Camın önünde, simsiyah bir adam beliriyor. Ve Seren’in kaçabileceği tek yer kalıyor: Gerçeğin tam ortası. Ailesi parçalanırken, Seren en korktuğu soruyla yüzleşmek zorunda: Kaçtıkları kişi kim ve ondan ne istiyor?

O mahur beste çalar müjganla ben ağlaşırız

Hayat iki çizgi arasındaydı. Doğum ve ölüm. Başlangıç ve bitiş. Arada geçen süreye yaşam denirdi. Yaşamın hayat olması için iyi şeyler yaşamak gerekirdi. Geriye küllerin kalsa dahi küllerinden doğmak lazımdı. Küllerinden doğmak anka kuşuna özelse, anka kuşu olmak lazımdı… Ben küllerinden doğacaktım, küllerin karanlığına karşı aydınlık olacaktım. İçimdeki karanlık karadeliğe rağmen yaşayacaktım. Hayat buysa, ben seve seve göğüs gerecektim. Bu da benim karanlığımı aydınlığa çevirme hikayem…

Rose babasından kalan mirası kabul edecekmi ? Rose aşk sandığı aslında neydi?

Bora ; Karadeniz`in Adamı, güçlü bir ağa oğlanı ,delikanlı ,karizmatik ve bütün kızların ilk göz ağrısıdır... Birgün minik ama bir o kadar da ihtişamlı evinin önündeki nehirde durmuş bir tane kız gördü . Elini yıkıyordu küçük kız . Uzaktan uzaktan izledi . Bütün kızlar ona aşıktı fakat onun kalbi nehirde elini yıkıyan kıza attı... Kader onları bir düğünde birleştirdi... Ama birlik olan tanıdık iki kişi onların mutluluğunu istemiyordu.... Peki kim onların mutluluğunu istemiyordu ? ...........

KIVILCIM Bir Arayışın Hikayesi Hayat, bazen bir kelimenin içinde başlar. Bir dua, bir bakış, bir an… Ve o an, tüm yaşamın yönünü değiştirir. İrene Volkova, aklın hüküm sürdüğü bir dünyada büyüdü. Bilimin doğrularıyla yoğruldu, mantığın sınırlarını kutsal saydı. Ama geceleri, kitap sayfaları arasında bile susturamadığı bir ses vardı içinde — hakikati arayan ruhunun sesi. New York’taki bir kız okulunda, hiç beklemediği bir yerde buldu kendini: Tora’nın kelimelerinde, kalbinde yanan o ilk kıvılcımı hissetti. O an, akıl ile iman arasında kurduğu duvar çöktü. Ve İrene, ilk kez evinde olduğunu hissetti. “Kıvılcım”, sadece bir dönüşüm hikâyesi değil; mantığın aydınlığından ruhun ışığına uzanan bir yolculuk. İnancın, merakın ve cesaretin birleştiği yerde doğan içsel bir devrimin hikayesi.