Her şey beni uykudan uyandıran bir bildirimle başladı aslında ne kadar kötü olabilirdi ki...

Kitap genç bir kızın hayaller görmesi ve birine olan aski tarafindan basliyor.

"Cennetin kıyısında durduk; ya el ele atlayacaktık ya da birbirimizi itecektik. Biz beraber yanmayı seçtik."

"Bizim dünyalarımız siyah ve beyazdı. Acaba beyaz siyahın karanlığını hafifletebilecek miydi. Yoksa siyahın karanlığı beyazına esir mi alacaktı..."

İki kızın küçük yaşta kaybolması ve ileride karşılaşması olaylar düzeyinde kardeş çıkmaları peki ya anneleri Eğer sende merak ediyorsan hemen OKU!!!!!

Bazı intikamlar, nesiller boyu süren bir lanetle başlar. Ve bazı aşklar, o lanetin en karanlık köşesinde yeşerir. ​Boris Arslan Karaşah, zenginliğin ve soğuk bir intikam arzusunun hüküm sürdüğü bir dünyanın acımasız prensiydi. Geçmişten gelen bir ihanetin gölgesi, ruhunu öylesine karartmıştı ki, vicdanı bir zamanlar attığı sigara izmariti kadar önemsizdi. Onun için hayat, kusursuzca tasarlanmış, özenle kurulmuş bir tuzaktan ibaretti ve bu tuzağın hedefinde, adını bile bilmediği masum bir kadın vardı. Kadın, ailesinin günahlarının bedelini ödeyecek bir piyon, Boris`in ellerinde ezilecek bir Masumiyet İzmariti olacaktı. ​Elfida Siyâ. Adının anlamı "fedakârlık ve ölüme yakın" olsa da, hayatı boyunca yalnızca bir kurbandı. Acılarla dolu bir geçmişin gölgesinde yaşamaya çalışan, her yeni güne yeniden tutunmaya çalışan genç bir kadın... Ta ki Boris`in gölgesi hayatına düşene kadar. Tek suçu, yanlış bir soyadını taşımasıydı. Tek laneti, Boris`in intikamının en hassas noktası, en acı verici hedefi olmasıydı. ​Boris, onu acımasız bir planın parçası olarak kaçırdığında, Elfida`nın dünyası paramparça oldu. Ancak kader, bazen en karanlık oyunlarını oynarken bile beklenmedik kapılar açardı. Boris, Elfida`nın çaresizliğinde kendi geçmişinin yansımalarını mı görecekti? Yoksa intikam ateşi, her şeyi küle çevirene kadar yanmaya devam mı edecekti? Peki, bir zamanlar ezilen masumiyet, küllerinden doğup intikamcısına meydan okuyabilecek miydi? ////// Tüm hakları saklıdır.

2092 yılında; Savcı Pelin Korkmaz, katıldığı bir maskeli baloda ödül alan Savcı Reha Alaca ile tanışır. İkisi de hırslı ve inatçıdır. Şu anki hukuk ve adaletten hiç memnun değillerdir ve bunu değiştirmeye ant içerler.

Bir suç işlendiğinde, hikâye biter mi? Yoksa asıl hikâye, geride kalanlarda mı başlar? Raskolnikov sustuğunda, Sonya konuşmaya başlar. Bu roman, suçun ardından kalan sessizliği, vicdanın yükünü ve bir kadının iç dünyasında büyüyen karanlığı anlatıyor. Sonya, başkalarının günahlarıyla sınanan, kendi inancıyla ayakta kalmaya çalışan genç bir kadındır. Onun mücadelesi bir mahkeme salonunda değil; gecenin sessizliğinde, düşüncelerin arasında ve kalbin en kırılgan yerinde yaşanır. Raskolnikov’un gölgesi Sonya’nın peşini bırakmaz. Her adımda, her nefeste, her duada… Bu hikâye; Suçtan sonra kalan vicdanı, Kefaretin gerçekten mümkün olup olmadığını, Bir insanın başkasının günahıyla ne kadar yaşayabileceğini sorgular. Raskolnikov’un Gölgesi: Sonya, klasik bir hikâyenin devamı değil; o hikâyenin ardından gelen iç hesaplaşmanın romanıdır. Bazı suçlar affedilir. Ama bazı gölgeler, asla kaybolmaz.

Zaman her yerde aynı şekilde akmaz. Bazı yerlerde yavaşlar, bazı yerlerde susar. Mutlu, Kuşadası’ndan çıkan sıradan bir Efes gezisine katıldığını düşünürken, antik taşların arasında açıklayamadığı bir sessizliğin içine çekilir. Dokunduğu her taş, bastığı her adım, ona ait olmayan bir geçmişi fısıldamaya başlar. Bu bir rüya mıdır, yoksa zaman gerçekten kırılmış mıdır? Geçmiş mi bugüne sızmıştır, yoksa Mutlu mu zamanın içine düşmüştür? Zamanın Gölgesinde – Efes, tarihin, insan bilincinin ve sessizliğin kesiştiği yerde geçen; zaman yolculuğunu makinelerle değil, mekânın hafızasıyla anlatan gizemli ve edebi bir romandır. Bazı yolculuklar bir yere değil, insanın kendisine çıkar.

Bir arayış, bir kayboluş ve asırlardır fısıldanan bir sır… Günümüzde yaşayan araştırmacı Âsım, izini sürdüğü bir metinle kendisini yüzyıllar öncesine uzanan gizemli bir yolculuğun içinde bulur. Bu yolculuk onu, hakikatin ateşiyle yanmış bir bilgeye, Şems-i Tebrizî’nin gölgesine götürür. Ancak aradığı şey yalnızca Şems’in kayboluşu değildir; Âsım, aynı zamanda kendi içindeki karanlıkla ve kayıp ışıkla yüzleşmek zorundadır. Geçmiş ile bugün arasında kurulan bu ince köprüde, tasavvufun derinlikleri, insan ruhunun sınavları ve saklı kalan sırlar adım adım açığa çıkar. Her cevap yeni bir soruyu, her ışık yeni bir karanlığı doğurur. Kayıp Işık: Şems’in Sırrı, tarihin tozlu sayfalarıyla insanın iç dünyasını birleştiren; gizem, arayış ve hakikat üzerine kurulmuş etkileyici bir yolculuk.

" bir savcı... Bir aşiret ağası... Urfa`nın kadim topraklarında, adalet ile aşk arasında sıkışıp kalan iki kalp. Hem geçmişten kaçıyorlar hemde kader onları tekrar tekrar birbirine bağlıyor. Birinin hukuk, diğerinin töresi var. Peki aşk hangisini yenecek ? "

Gizemli olayların arkasında saklanan bir aldatma ve bunu çözmeye çalışan bir kadın.

``Bu haksızlık.`` Dedim. ``Sırf soy adın yüzünden bu kadar ayrıvalıklı olamazsın.`` Her zamanki gülüşü ile yüzüme baktı. ``Çok istiyorsan soy adımı paylaşabiliriz Çilli.``

tarih teoloji teknoloji aşk savaş roman

Deniz ve kıyının savaşı... İmkânsız Karadeniz aşk hikâyesi. ⚓ Karadeniz dalgaları, affetmez alır götürür sevdiğini. Geri vermek gibi de bir huyu yoktur. Senden koparır bir parçanı. Geriye sadece dalgaların vurduğu kıyılarda yasını yaşamak kalır. " Biz hep aynı kıyıya vuran iki dalga gibiyiz birbirimize çarpıp dururuz ama bir olamayız. "

Acısı yemini olmuş bir adam. Kanadı kolu koparılmış yaralı bir kız. Ayrı iki insan ve Aynı ıkı acı.. Şimdi kader onları karşılaştırdı. Peki ya bir arada kalabileceklermi? Ya da aynı acının süzgecinden geçmiş iki insan, nekadar birbirinin yarasını sarabilirdi? Düşman hiç uzak degildi.Kurt kışı geçirmişti. Şimdi av vaktiydi..

İnsan herzaman yanlış doğar ve biriyle ölürdü ama bu hayatta bazıları yalnızlığa mahkum edilmiştir alinde bu hayattaki yalnızlığa mahkumdur ama biri gelip onu o zindandan kurtaracak

Türk Dili ve Edebiyatı fakültesinden mezun olan Ahsen ilk öğretmenliğini yapmak için Mardin`de bir lise ye atanır . Bu süreç okula alışma dönemini , kendince yazdığı kitaplarını ve her gün kitapçıda rastladığı adamı konu alır . Eğer sade bir tarz ve mizah seviyorsanız bu kitap tam size göre.

Dünyanın en prestijli bale okullarından biri olan L’Etoile akademisi dışarıdan bakıldığından parıltılı bir rüyadır ancak içeride her balerin bir kuğu olmak zorundadır bu bir ünvan değil zorunluluktur sessiz kalmalı kusursuz olmalı asla kanat çırpmamalıdır okulun en alt katındaki kullanılmayan eski stüdyo ise kızlar kendi aralarında kuğu mezarlığı diye adlandırırlar çünkü orası sakatlanan psikolojik olarak çöken veya okuldan gizemli bir şekilde atılan eski kupuların bırakıldığı yerdir

Birine aşık oldunuz ve bir gece ile hayatınızı mahvettiniz

BİR TÖRE MESELESİ.... İnsan, hiç tanımadığı bir yabancıyla ömrünü birleştirir mi? Onlar evlendi. Aşkın, tutkunun ya da isteğin değil, yalnızca ailelerinin gölgesinin emriyle. O, kalbinin buzdan bir zırhla kaplandığı bir dünyadan geliyordu. Nefretin ve kinin dokuduğu bir aile tarafından büyütülen Berken Saburer, hayatında en ufak bir sevgi kırıntısı dahi görmemişti. O, bölgenin sayısız işi, gücü elinde tutan en zengin ailesinin, asık suratlı ama herkesin tanıdığı yakışıklı veliahtıydı. Diğer yanda ise, dünyası tamamen güneş ışığıyla örülüydü. Ailesinin koşulsuz sevgisiyle büyüyen Eflin, babasının üzerine atılan kara bir iftiranın kurbanıydı. O, annesinin hayattaki tek tesellisi, babasının ise gözünün nuruydu. Oysaki bu iki ruhun birbirlerinden habersiz, bambaşka hayalleri vardı. Birbirlerine nefes kadar yakın mesafede olsalar da, yörüngeleri asla kesişmeyecek kadar uzaktılar.

Annesinin bir amaç uğruna vurulduğunu öğrenince ise Birkan Ertürk Alkan bambaşka birisi olacaktı, çünkü merhametsizlere merhamet etmek en büyük merhametsizlikti.

Hayat iki çizgi arasındaydı. Doğum ve ölüm. Başlangıç ve bitiş. Arada geçen süreye yaşam denirdi. Yaşamın hayat olması için iyi şeyler yaşamak gerekirdi. Geriye küllerin kalsa dahi küllerinden doğmak lazımdı. Küllerinden doğmak anka kuşuna özelse, anka kuşu olmak lazımdı… Ben küllerinden doğacaktım, küllerin karanlığına karşı aydınlık olacaktım. İçimdeki karanlık karadeliğe rağmen yaşayacaktım. Hayat buysa, ben seve seve göğüs gerecektim. Bu da benim karanlığımı aydınlığa çevirme hikayem…

Ailesine ulaşamayan Nehir, okuduğu şehirden evine dönmeye çalışırken şarjı biterse. Küçük bir çocuğu sevindirmek bu dünyada yapılacak en güzel şeylerden biridir, değil mi? Ama ya o çocuk, göründüğü kadar masum değil de her şeyin bir maskesi olduğunu gösteriyorsa? Hayatta bıçaktan daha keskin şeyler vardır: bıçak canı; yaşam, amacını yakar. “Habitat” yaşam alanı arama çabası. Belki okurken kanınız donabilir ama, merhametiniz asla. Yeri geldiğinde şefkatli, yeri geldiğinde haşin olmayı bilin. Çünkü hayat ona taş atana çiçek atmaz, işin ironisi çiçek atana da buket yapmaz:) İşte her şey tam burada başlıyor. Keyifli okumalar dilerim.

Beş yıl önce yaşanan çarpıcı bir hadisenin sonucunda birçok insanın hayatını etkileyecek olan kader çoktan ağlarını örmüştü bile.Kaçış ya da bir kurtuluş yoktu.Sonbaharın silkeleye silkeleye düşüremediği yaprak bir fısıltı ile titreyerek acı içinde kıvrılıp kendi isteği ile yere düşecekti. Şüphenin yönlendirdiği kalpler aklın hükmedemediği bir bedeni, sırf intikam için hareket ettirecekti. Kalp şüphenin yarattığı ateşte cayır cayır yanarken akıl ona dur demeyecekti. Zehre Özden İstanbul Üniversitesi Gazetecilik bölümü son sınıf öğrencisiyken, ta uzak doğudan değişim öğrencisi olarak gelen melez adamın hayatına girmesiyle yeni bir döngünün kapılarının aralanacağından habersizdi. Sevginin getirdiği bağ aşkla taçlanırken şüphenin getirdiği kuruntu onu çıkmaz bir sokağa sokacaktı. Beş yıl önce polis annesinin şehit olduğundan eminken, şimdi ise Gizil isimli gizli bir kişiden gelen kutu ile doğru bildiği tüm gerçeklerden şüphe duymaya başladı. İlk başta kendisi ile dalga geçildiğini düşünse de sonrasında ona annesinin bir eşyasının gönderilmesi ile artık ona inanmaya karar verdi. Ancak bilmiyordu ki o artık şüphenin bir oyuncağıydı. Çünkü şüphe içe bir kere düştü mü yakmadık yer,dağlanmadık yürek bırakmazdı.