Yüzyılın kışı diyorlardı o seneki kışa... Yabani, bir kısrak gibi kişneyerek şahlanmış da şahlanmış alabildiğine hoyratça esiyordu poyrazı karayeli... Buzdan geceler hüküm sürerken, biri vardı yatağında ter döken. Onun adı anaydı... Yüreğine matem çökmüştü oğlu, her anacığım dediğinde. Ayağı taşa takılsa oğulların ve kızların, ne zaman anacığım deseler; her bir kelimenin hecesi kanatlanıp yol bulur ve anaların yüreğine konardı... Uyku tutmamış sabaha kadar, yasa bürünmüştü Edibe kadın. Oğlu, ateşler içinde "anacığım" diye inledikçe, anasının yüreğine kızıl oklar saplanmıştı. Biri daha vardı rüyasında kabuslar gören. Yaman`ı can evi, mahremi, sürekli kendisinden kaçıyordu... Sabah olup uyandığında bedeninde bir ağırlık vardı, elinde olsa yataktan hiç çıkmazdı. Emektar elleriyle gözlerini yokladı, gözleri hala ıslaktı. Bu yaşlarda neyin nesiydi? Sabaha kadar rüya görmüş ve rüyasında ağlamıştı ama gözlerindeki ıslaklık sanki gerçek gibiydi...

Yürüdüğün bu yol çok ince bir çizgi, hayal ve gerçeklik arasında bir delilik.

Bu hikâye, iki zorlanmış insanın istemeden girdikleri bir evliliğin içinde, nefretle başlayan yolculuklarının karanlık ve ağır adımlarla değişmesini anlatır. Ekin, çocukluğundan beri taşıdığı sessiz yaraları kimseye söylemeyen; hayatın yükünü tek başına taşımaya alışmış bir genç kadındır. Pamir Ata ise kendi seçimleri dışında kurulmuş bir düzenin içinde, öfkesini en yanlış yere yönlendiren bir adam. İkisi de bu evliliği istemez. İkisi de birbirine yabancıdır. Ve ikisi de geçmişleriyle susarak savaşır. Zaman ilerledikçe, nefret sanılan duyguların yerini başka bir şey almaya başlar… ama herkesin geç kalmışlığı farklıdır. Bazı gerçekler ortaya çıktığında hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır. Bu, zorla yan yana getirilen iki insanın, hem kendileriyle hem de birbirleriyle yüzleşme hikâyesidir.

Yeliz daha 5 yaşındayken ailesini trafik kazasında kaybetmiş ve küçük yaşta bir aile onu evlatlık almıştır.20 yaşında üvey abisinin gittiği üniversiteye kayıt olmuştur. Abisi okulun En sevilen ve popüler çocuğu olduğu için bütün okul onun arkasında olur Bir kişi hariç...

“Defne, kanunların gölgesinde savaşmaya alışmış genç bir avukat. Kurallar onun silahı, sözleri ise kalkanıydı. Ta ki, savunmasını üstlendiği mahkûm Bora’yla yüz yüze gelene kadar… Bora’nın suskunluğu, öfkeyle karışık bakışları ve kimsenin bilmediği karanlık geçmişi, Defne’nin bütün doğrularını tek tek sarsmaya başladı. Biri adaletin peşinde koşuyor, diğeri kendi gerçeğinin zincirlerine vurulmuş halde bekliyordu. İkisini aynı çizgide buluşturan tek şeyse, ortaya çıkmak için sabırsızlanan o büyük sırdı. Defne, Bora’yı savunurken sadece bir davayı değil… onun karanlıkta saklı kalan kaderini de çözmek zorunda olduğunu çok geçmeden anlayacaktı.”

“Yaklaşma bana, Arslan! Sakın… Yoksa, yemin ederim, kendimi öldürürüm! ".dedi. Arslan’ın yüzünde aniden beliren o gülüş… Gülmek denilirse. Deliliğin kıyısında, ruhunun içindeki bir kırığın dışarı sızmasıydı bu. Sesi buz gibi, keskin, kontrol eden bir karanlık taşıyordu: “Silahı indir, Veyra. Artık kaçışın yok. Kaçamayacağını sende bende iyi biliyoruz. Ya benimle evleneceksin… ya da burada her şey bitecek.” Genç kızın boğazından acı dolu bir inilti döküldü. Yaraları sızlıyor, nefesi titriyordu. “Asla… Seni seçmektense kafama sıkarım daha iyi” diye fısıldadı. Tetiğe bastığı anda, Arslan şimşek gibi atıldı. Silahı tutan bileğini kavradı, namluyu yukarı savurdu. Patlayan kurşun tavana saplandı. Barut kokusu odanın havasını aynı anda hem ısıtıyor hem donduruyordu. Arslan öfkeyle silahı elinden söküp attı. Veyra’nın yüzünü avuçlarının arasına alıp acıtırcasına sıktı, gözlerini kendi karanlığına kilitledi. “Buradan kaçışın yok. Bu oyun bugün bitecek,” diye fısıldadı. “Kimse—ne amcan, ne o seni koruduğunu sanan adam—seni benden alamaz.” Kızın titremesi, Arslan’ın öfkesini değil, içindeki saplantıyı besliyordu. Bir anda onu geriye itti; yatak sertçe Veyra’nın sırtını karşıladı. Ne olduğunu anlayamadan Arslan üzerine çöktü, bedenini bir kafes gibi kuşatıp kaçabileceği tüm yolları kapattı. Yüzünü kızın yüzüne yaklaştırdı; nefesi, soğuk bir gece gibi dokundu yanağına. Kulağına eğildiğinde sesi artık bir tehdit değil, karanlıktan doğmuş bir hüküm gibiydi: “Bitti, Veyra. Artık kaçamayacaksın. Benim olacaksın… ve bunu ikimiz de çok iyi biliyoruz.” VEYRA... Pişmanlığın ve acının gölgesinde yaşamaya çalışan bir kızın hikayesi..

Acısı yemini olmuş bir adam. Kanadı kolu koparılmış yaralı bir kız. Ayrı iki insan ve Aynı ıkı acı.. Şimdi kader onları karşılaştırdı. Peki ya bir arada kalabileceklermi? Ya da aynı acının süzgecinden geçmiş iki insan, nekadar birbirinin yarasını sarabilirdi? Düşman hiç uzak degildi.Kurt kışı geçirmişti. Şimdi av vaktiydi..

Chat gbt benim adımı kullanarak yazdı bende her bölümü chat gbt nin yazmasını bekliylorum

Yolların değil yılların ayırdığı bir aşk hikayesi 💔💔💔💔

Adana`dan Mardin`e doğru bir yolculuk, İkinci eş tarafından dünyaya getirilen Gülperi, Yine ikinci eş tarafından dünyaya getirilen ismi dahi anılmayan onun hakkında bahsedilirken SÜRGÜN AĞA denilen YILDIRIM KIRATLI……

Bazen en büyük savaş kalbinin içinde yer alır.

Esinin 10 yaşlarında babasını darp etmesi sonucu evden kaçan esin 9 yıl boyunca bir grup serseri`nin eline düşmüştür bu serseri en büyük düşmanlarından biri olan Demir bir çataşıma sonucunda Esini şans eseri görür. Onu kaçırmayı planlar. herşeyden habersiz olan Esin gözlerini açtığın da bir erkeğin evinde olduğunu anlar

Bora ; Karadeniz`in Adamı, güçlü bir ağa oğlanı ,delikanlı ,karizmatik ve bütün kızların ilk göz ağrısıdır... Birgün minik ama bir o kadar da ihtişamlı evinin önündeki nehirde durmuş bir tane kız gördü . Elini yıkıyordu küçük kız . Uzaktan uzaktan izledi . Bütün kızlar ona aşıktı fakat onun kalbi nehirde elini yıkıyan kıza attı... Kader onları bir düğünde birleştirdi... Ama birlik olan tanıdık iki kişi onların mutluluğunu istemiyordu.... Peki kim onların mutluluğunu istemiyordu ? ...........

Ailemin eski evine apar topar kaçarken ne düşündüm bilmiyordum. Her şeyi gören bilen ben bu kasabada yaşanacak olanlara nasıl kayıtsız kalabildim olacak şey değildi

SESSİZ ANNE Bazı sırlar sessizlikte saklanır. Bazı çığlıklar duyulmaz. Ama sessizlik ne kadar derin olursa, çığlık da o kadar güçlü çıkar. Deren Taçlı’nın hayatı, sessizliğiyle örülü bir dünyada geçiyordu… Ta ki o akşam, karanlıktan çıkan bir minibüs her şeyi değiştirecek ve onu bilinmezliğe sürükleyecek kadar sessizliği bozana dek. Bir kadın, bir sır, bir karanlık. Ve gölgesinde duran Demirhan Ateşoğlu. Sessizliğin ardındaki sesini duyabilecek misiniz?

İki kişi düşman olur sonrada asik olurlar

“Bazı yaralar kapanmaz… sadece sessizce yaşamayı öğrenirsin.”

Ben derin biricik kuzenim olan deren ile yaşıyorum ikimizde okul öncesi öğretmenliği yapıyoruz, başımız beladan asla kurtulmaz her bela bizi bulur, Trabzonda yaşıyoruz, ve yine bir bela buldu bızı bu sefer, belamız bır akrabamızın nişanında özel olarak davet edilen iki kuzen mafya bize asık olmasıyla basladı... "Sende kimsin" "Aşıgınım kadın"

Yasla ruhunu bana kır papatyası 🌸

Tarih teoloji savaş aşk üzerine kurgu roman

Unutmayın: Bu kitapta anlatılan olaylar, teşkilatlar ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür. Onlar, yalnızca benim zihnimin ürettiği, gerçeklikle uzaktan yakından alakası olmayan gölgelerdir. Ancak onların yaşadığı duygusal girdaplar, verdikleri imkânsız kararlar ve ödedikleri ağır bedeller, insana dair evrensel gerçekleri yansıtır.

Ben Gece. Evet o ailesinin hiç değer vermediği SÖNER ailesinin küçük varisi. Diğer adım Yıldız. Benim doğduğum ilk günden bana sevdiğim herkes gidecek diye bir lanet okunmuştu. O lanet yüzünden küçüklükten beri sevdiğim bütün insanları kaybettim. Ailem asla bana değer vermedi, sevmedi ve bana da zaten bu büyüyü yapan "üvey Babamdı". Neden bana bunu yaptın ben senin öz kızın bile değilim onları sevsemde onlara bir şey olmıyacak çünkü bu benim kanımdan olmayacak insanlara ait bir büyü. Üvey babamda büyüyü yaptığı için ona bir şey olmaz zaten ben ölsem de onu sevmem. Ben lanetlenmiş tim.

“Yarım Kalanlar Kulübü" *Yağmur Çalışkan* —Yarım Kalanlar Kulübü sadece bir hikâye değil, herkesin kalbinde sakladığı ama hiç anlatamadığı duyguların sesi... —Bu kitapta; çocukluğuna uzanan yolları, yarım kalan sevgileri, sustuğum anları bulacaksın. Liva ve Miraç, belki bir hayal... —ama onların hikáyesinde kendini görmen hiç de uzak değil. —Çünkü bazı insanlar büyürken kırılır, bazıları severken eksilir. & —Ve bazen bir kitap, seni en çok sustuklarınla yüzleştirir. —Her sayfa bir iç çekiş, her kelime bir iz... Bu sadece bir son değil, belki de seninle başlayan bir başlangıç. #yarımkalanlarkulübü #yazarolmakistiyorum #yazarlar #romanhikaye #yenihikaye #Liva&Meriç *12.05.25* ~Yağmur Çalışkan~

Deniz ve kıyının savaşı... İmkânsız Karadeniz aşk hikâyesi. ⚓ Karadeniz dalgaları, affetmez alır götürür sevdiğini. Geri vermek gibi de bir huyu yoktur. Senden koparır bir parçanı. Geriye sadece dalgaların vurduğu kıyılarda yasını yaşamak kalır. " Biz hep aynı kıyıya vuran iki dalga gibiyiz birbirimize çarpıp dururuz ama bir olamayız. "

Beril yeni taşındığı yerde yeni okulunda hayatına devam ederken hiç beklenmeyen olaylar gelişir ve beril geçmişini geleceğini kendini yanındakileri bile sorgulayıcı bir döneme girer ve yanında hiç beklenmedik biri onun etrafını gölge gibi sarar