Bana kitap hakkında fikir vere bilirsiniz

“Geçmişinden kaçamazsın… Hele ki geçmişin seni bulmuşsa.” Bir gecede yaşanan saldırı, yalnızca bedende değil, zihinde de derin izler bırakır. Kalabalığın gürültüsü dağılırken geriye tek bir şey kalır: güvenin kırılganlığı. Yanındaki herkes bir anda yabancıya dönüşebilir, her bakışın ardında gizli bir sır saklanabilir. Kahramanımız, “Mia” adıyla gömdüğü geçmişle yüzleşmek zorunda kalırken kendini karanlık bir oyunun içinde bulur. Gerçekle hayalin, dostla düşmanın birbirine karıştığı bu labirentte en yakıcı soru şudur: Kime güvenebilirsin?

Aden, ailesi tarafından hiç istenmeyen, sevgisizliğin kollarında büyüyen, geçmişini atlatamayan " kız çocuğu" dur. Onu seven tek kişinin, annesinin ölümünün, ardından kahrolur, babası yüzünden öldürdüğü adamın oğlu intikam ateşiyle yanar, karşı karşıya geldiklerinde Aden için asıl cehennem başlar

Bir prensesin kaybolus hikayesi ve en sonda ailesine bulması ve aşık olup evlenmesi.

Siz:Bana bak balıkçı, Gürel soyadında birisini bizim çay tarlamıza adımını attığını veya bizim restoranımıza geldiğini görürsem seni mahvederim!(20.34) Eren:Bu bir tehditmi? (20.34) Siz:Ne anlamak istersen o. (20.34)

--- Sadece bir hafta diye başlayan hikaye sadece bir ömre döner mi ki? --- “Ben seni tanımaya başladıkça tökezledim. Ne yapacağımı bilemedim. Ben… senin kadar derine inemedim Bora. Boğulacak gibi hissettim. Boğulmaktan korktum.” ___

Yeni bir dünya ve temiz sayfa... Sanırım

"bana bak p*ç k*urusu seni bu dünya dan bir silerim izin bile kalmaz" sinirli ve oldukça hızlı yazıyordum "eğer bir daha ben ve çevremdekilerle itibat kurarsan senin keleni alır anana yollarım bu da son sözüm." görüldü. "sen kimsin küçük?"

Akıl siler... kalbin hafızası asla... Ömer Asaf olağanüstü bir hafızaya sahiptir. Tek istisnası vardır: Çocukluk aşkı. Yıllar sonra tekrar karşılaştıklarında, kayıp anıların gölgesinde aşkı bulur. Fakat O,nun kalbi, sadece intikamın soğuk yankısını taşır. Biri kalbinin yolunu takip eder, Diğeri intikanım yolunu... Karanlık sırların, yarım kalmış hikayelerin ve imkansız seçimlerin ortasında... Bir kalp sevebilir mi, diğer kalp ölüm arzularken?

"Söylesene insan verirmiy di sevdini ölüme, zülüme, kıyıma ben niye burdayım bir kıyımın içinde niye susuyorsun ALAZ Kandağ söyle ben niye burdayım."

Efsun’un zihni, duygusal dalgalanmaların kontrol edilemediği, sınırda bir alandı. Onun için ilişkiler ya mutlak bir kurtuluş ya da acımasız bir ihanet demekti. En basit bir hayal kırıklığı bile, Borderline Kişilik Bozukluğu`nun (BKB) tetiklediği o yıkıcı döngüyü başlatırdı: Önce aşırı idealleştirme, sonra aniden gelen keskin bir değersizleştirme. Çünkü Efsun’un en büyük korkusu, çocukluktan kalma o boşluk hissi ve terk edilmeydi. Hastaneden bir şartla taburcu edildi: Terapi. Artık bir uzman, Diyalektik Davranış Terapisi (DBT) ile onun kaotik duygusal sistemini yeniden yapılandırmaya çalışacaktı. Ancak Efsun, bu süreci bir iyileşme değil, terapistini ve hayatındaki herkesi güvenilirlik testinden geçireceği bir savaş alanı olarak görüyordu. Efsun, bir kriz anında yalnız bırakıldığında, ya da bir "kusur" gördüğünde, içindeki o küçük kızın sesiyle hareket ediyordu: "Herkes beni yüzüstü bırakacak. Ben herkesten önce onları terk etmeliyim." Efsun’un savaşı, BKB’nin dikte ettiği yıkıcı öfke ve dürtüselliğe karşıydı. Bu kitap, bir kadının duygusal tsunamisini kontrol etme, kendi kendini sabote etme döngüsünden kurtulma ve geçerli kılınmamış çocukluk çığlığını nihayet duyurma mücadelesidir. Efsun, o iki uç arasındaki Gri Alanı bulabilecek mi? Yoksa kendisini iyileştirme şansını da, kendi elleriyle yıkacak mı?

Ben Kumsal Çocukluğu yarım o kız Küçükken annesi tarafından terk edilen kumsalın hayatını okicaksınız...

Instagram: azimet340 KİTAP KAPAK TASARIMI @hayalliruzgarlar Garanti veriyorum. Hikayeyi bitirdiğinizde ben bu hikayeyi neden daha önce görmedim diyeceksiniz!! KİTAPPAD ve Wattpad de Kan Borcu isimli ilk fantastik ve mafya hikayesidir. Hikâyenin bütün hakları şahsıma aittir. En ufak taklit veya kopyalama da gereken yapılacaktır. Ateş Yıldırım. Ela Dinçer. Kırmızı bir göz geleceğe açılan bir pencere olabilir mi? Kırmızı bir göz olacakları ve ölecekleri görebilir mi? Bulunamayan bir kan Ateş`in geleceğini değiştirebilir mi? Yetişkinler için uygundur. Bunu bilerek okuyunuz. "Kan grubu ne biliyor musunuz ?" Dediğinde iki adam baktı sadece. AB Rh negatif dedi dede sıkıntıyla. Hemşirenin bakışları değişti. Bin kişinin sadece yedisinde olan bir kana sahip olmak nasıl bir kaderdi. Şansı varsa kan bankasında vardı. Yoksa ne olacaktı, yada yetmezse. ***** "Bana artık kan borcu var Ateş Yıldırım`ın. Zamanı geldiğinde isteyeceğim." Yaman Bey sayıklar gibi konuştu. Kan borcu.! Kan borcu.!

"Asla çıkmam diyordun,"dedi Emir. "Ama bu kendi hikâyeni anlatma fırsatı olabilir. Senin sesinle." Asya derin bir nefes aldı. Yıllarca susturulmuş sesini düşününce, bu teklifi kulağa özgürlük gibi geldi. Ama aynı zamanda bir uçurum gibiydi. "Bir şartım var,"dedi. "Ne?" "Ben bir katil değilim. Bunu açıklamamı sağlayacaklarsa, çıkacağım."

Biri insan değilse, her şeyi ziyan ederdi.

“Kim olduğunu unuttuğunda… kimliğini bilinçaltın yazmaya başlar.” Gökay sıradan bir gençti—en azından dışarıdan öyle görünüyordu. Ta ki bir gece, kendi yansımasına yabancı bir gözle bakana dek. Şimdi kimse emin değil: Uyanan hâlâ Gökay mı, yoksa bastırılmış karanlığın ete kemiğe bürünmüş hâli mi? İçsel parçalanmalar, bölünen hafıza, kırılgan aile bağları ve geçmişin suskun çığlıkları arasında, kimlik denen aynanın çatlaklarında yürüyen bir karakterin psikolojik çöküşüne tanık olmaya hazır mısın? Hayat, görünenden ibaret değil. Ve bazen… en büyük yabancı, kendi zihninde yaşar.

Bir geceyle birlikte, beni öldürmek için kovalayan zamanın akrebine düştüm. Zaman senelere yayar, akrep seneleri bir güne toplar da öldürür. Artık bildiğim tek şey şu: Bazı insanlar seni öldürmeden önce, kim olduğunu hatırlatırlar. Soğuktu. Yorgundum. Birkaç saatlik bir yol, birkaç durak, birkaç yabancı… Hepsi sıradan görünüyordu. Ta ki biri adımı bilene kadar. O geceden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı — ne yollar, ne yüzler, ne de ben. Olmadım. Ailesine ulaşamayan Nehir, okuduğu şehirden evine dönmeye çalışırken şarjı biterse. Küçük bir çocuğu sevindirmek bu dünyada yapılacak en güzel şeylerden biridir, değil mi? Ama ya o çocuk, göründüğü kadar masum değil de her şeyin bir maskesi olduğunu gösteriyorsa? Hayatta bıçaktan daha keskin şeyler vardır: bıçak canı; yaşam, amacını yakar. “Habitat” yaşam alanı arama çabası. Belki okurken kanınız donabilir ama, merhametiniz asla. Yeri geldiğinde şefkatli, yeri geldiğinde haşin olmayı bilin. Çünkü hayat ona taş atana çiçek atmaz, işin ironisi çiçek atana da buket yapmaz:) İşte her şey tam burada başlıyor. Keyifli okumalar dilerim.

Kaybolmuştum, bilinmezliklerin ardında… Hayatımdaki tek gerçek soğuk, sevimsiz ama bir o kadarda gerçek kocamdı . Ben Sevde, bilinmezliklerin içinde hayatta kalmaya çalışan, fazlasıyla yalpalayan ama tuttuğunu koparan Sevde. Hayat beni istemeden kocam olacak Asil Argun Yıldırım ile karşılaştırana kadar normal sayılabilecek bir hayata sahiptim. Yani sanırım öyleydim. Sevilebileceğimi hayatım boyunca düşünmemiştim. Düşünmek için elime bi fırsatta geçmemişti zaten. Sevmek sevilmek bunları annem babam yaşamış sonrada beni yetim, öksüz koyup gitmişler. Sanki devran döndü gibi hissediyorum. Varmısınız benimle sabır ay pardon sevgi yolculuğuna… - Bu şekilde yapıldığını sanmıyorum Ağam. - Fikirlerinin olduğunu bilmiyordum -Ne… Şey ben karışmak istememiştim ama müdahale etmeden duramadım… - Asil Ağam kızmadınız umarım haddim değildi? - kızmadım Sevde hem sen Damla’ yı kontrol ettin mi ? - O da benim işim ama siz sürekli müdahale ediyorsunuz. Üstelik özür de dilemiyorsunuz. - Senin dilin ne kadar uzunmuş öyle. Etkilendim doğrusu. Üzerime mi geliyordu o ? Evet benim üzerime geliyordu! Kızarmadım inşallah ! Ay Allahım lütfen rezil olmayayım… - Ne oldu bir anda sessizleştin. - Şey… - Ney - Gözleriniz renkliymiş. - Ne Allah kahretmesin Sevde. Nerden çıktı gözleri. - Diyordum ki Damla’nın gözleri sizinkilere benziyormuş Ağam. - Öyle mi diyordun. - Hı hı evet. - Daha önce gözlerime bakmamıştın galiba. - Bakmadım ben neden bakayım Asil Ağam gözlerinize ben bakmam öyle şey ben gideyim en iyisi. Rezilliğime rezillik katmaya devam ediyorum. Ne demek kocanın gözlerine niye bakayım. Üstelik nasıl gideceğimi de bilmiyorum. Allahım ben yürümeyi unuttum yarabbim duy sesimiii. - Nereye kadar kaçacaksın Sevde ? - Nereye kaçacağım Asil Ağam ? - Benden uzak her yere ! Nereye kadar saklanacaksın kapıların arkasında ? - Ee şey ben saklanmıyorum niye saklanayım işimi yapıyorum. İşim oda da benim evet işim oda da. Ne demiştiniz Damla’ya anne ol bana eş olmasanda olur. - Demek söylediklerimi içerledin öyle mi ? - Ne demek o - Yani Damla’yı bizim odamız da bakmaya ne dersin. E zaten karımsın. En iyisi biz Damla’ yı benim odama taşıyalım. Bismillahirahmanirahim beni odaya çağırıyor. Salak Sevde zaten aynı oda da kalıyorsunuz. Ne demek odaya çağırıyor ne diyorsun ay çok şey oldum terbiyesizleştim ben bu evde kaldıkça. Karısısın kız Sevde Ellerimde terledi çok mu sustum acaba. - Ee ne diyorsun Sevde bizim kapılarımızın arkasını da işin yapmak ister misin ? - Yani rahat edemezsiniz Asil Ağam Damla küçük geceleri çok ağlıyor. - Sen yanımdayken çok rahat ederim Sevde. Ama bir yerde haklısın Damla bizim sesimizden rahatsız olabilir. Ses mi ? Tövbe ne sesi ben ay neler neler… Konuş Sevde sen kendinle adam seni aldı götürüyor vallahi de billahi de odaya da gidersin bu salaklıkla sesleri de yaparsın. Tövbe Allahım sen beni biliyorsun ben artık kendimi tanıyamıyorum. Kendi kendime konuşmamı fırsat bilmiş olacak ki elini belime yerleştirdi. Bir dakika elini benim belime yerleştirdi ! Eli benim belimde ! - Eee şey ben gidiyordum… Aramızda ki boy farkından olacak ki bana yaklaşıyor. Vallahi yaklaşıyor. İnanamazsınız ama gözleri de gözlerimde. Ninem derdi gözlerin fel fecir diye yanlış mı anladı adam ben o imayı mı yaptım bu nedir. - Sevde - Hıı - Nefes al - Ne - Nefes al çünkü birazdan ben sende nefesleneceğim. Cevap vermeme kalmadan dudakları dudaklarımın üzerine kapandı. Bi de hoş ki. Ay ben ne diyorum. Biz öpüşüyoruz, yani o beni öpüyor… - Ağzını aç Sevde Acemi bir şekilde sadece söylediklerine itaat ediyordum. Dili yavaşça ağzımın içine kayıyordu. Kasıklarımda hafif hareketlenmeler hissediyordum. Ayy ben bildiğin yanıyorum ! Ne demek o ayyy ne demek o ne demek yanıyorum Sevde. - Sevde tadın beni delirtiyor. Sevde kızım senin tadın varmış Sevde daha neler duyacak bu kulaklar Allahım tövbe seni de anıyorum yarabbim. - Bir şeyler söyle lütfen bana yanlış yapmadığımı hissettir. - Çok güzel - Ne çok güzel Dudaklarının kıvrıldığını hissediyordum. Sen adama güzel dersen o da güler. Anladı tabi bu fena halde diye. Kendime gelip biraz geri çekildim. - Yani ayıp bu yaptığımız ama hoş birazcıkta. Yani ayıptan kastım ulu orta yer diye dedim. Yoksa nikahlıyız o manada şey etmedim. Beni yanlış anlamayın sakın öyle hoş değil yani ben şey demek istiyorum… - Anladım ben anlayacağımı. Ne anladı ki ? Gözlerimin içine beni yiyecekmiş gibi bakmaya devam etti. Ta ki bi ağlama sesi duyana kadar. Bebek ağlıyor evet bi bebek ağlıyor. Ne güzel bebek ağlıyor… Ayyyy Damla ağlıyorrr… - Hii Damla şey ben bakayım… - Kaç tabi kaç sen ben aldım cevabımı da nefesimi de bakalım bundan sonra nasıl kaçacaksın. Merdivenlerden koşarcasına çıkarken arkamdaki erkeksi kahkahayı duyuyordum. Ne güzel gülüyor insafsız. Ben ne oldum böyle…

Ailesi tarafından şımartılan Dilan beklenmedik bir evlilik ile karşı karşıya kalır...

Geride bırakılan sadece bir şehir değil.

Katil kız ve Asayiş erkeğinin tutku dolu aşkı...

“Yarım Kalanlar Kulübü" *Yağmur Çalışkan* —Yarım Kalanlar Kulübü sadece bir hikâye değil, herkesin kalbinde sakladığı ama hiç anlatamadığı duyguların sesi... —Bu kitapta; çocukluğuna uzanan yolları, yarım kalan sevgileri, sustuğum anları bulacaksın. Liva ve Miraç, belki bir hayal... —ama onların hikáyesinde kendini görmen hiç de uzak değil. —Çünkü bazı insanlar büyürken kırılır, bazıları severken eksilir. & —Ve bazen bir kitap, seni en çok sustuklarınla yüzleştirir. —Her sayfa bir iç çekiş, her kelime bir iz... Bu sadece bir son değil, belki de seninle başlayan bir başlangıç. #yarımkalanlarkulübü #yazarolmakistiyorum #yazarlar #romanhikaye #yenihikaye #Liva&Meriç *12.05.25* ~Yağmur Çalışkan~

kang Ha-yeon ve kim min jun isminde 2 küçük çocuğun küçüklükten buyuyene kadar ayrilmadiklari sonra kang ha yeonun babasının işlerinden dolayı babasıyla birlikte yurt dışına çıkıp 10 yıl sonra bir okula nakil edilip çocukluk aşkıyla karşı karşıya gelmedi ve kim min jun ile evlenip mutlu yaşaması

Bora ; Karadeniz`in Adamı, güçlü bir ağa oğlanı ,delikanlı ,karizmatik ve bütün kızların ilk göz ağrısıdır... Birgün minik ama bir o kadar da ihtişamlı evinin önündeki nehirde durmuş bir tane kız gördü . Elini yıkıyordu küçük kız . Uzaktan uzaktan izledi . Bütün kızlar ona aşıktı fakat onun kalbi nehirde elini yıkıyan kıza attı... Kader onları bir düğünde birleştirdi... Ama bilmedikleri birşey vardı : O kız düşmanları tarafındandı...

Seni çok sevmiştim