Herzaman gülmeye mahkûm bir şekilde yaşamak nedir asla bilemezsiniz ama size neler yaşadığımı anlatarak kendi iç sesimi biraz da olsa susturabilirim 🥀

Hey, bölümünü okumadan dm gelmeyin!

İnsan bir çuval etten ibadet birde annemin soyledine göre toprak ve su neyse önemli olan hayatta yanlış kararlar verip de hayatını çıkmaz yola sokmaman ama bazen yanlış kararlar da vermek gerekir ...

Instagram: azimet340 Bu hikayenin bütün hakları tarafima aittir. En ufacık taklit kopyalanma olursa resmi işlem başlatılacaktır. Üvey ailesi tarafından deli ilan edilerek tımarhaneye kapatılan bir kız. Hastanede geçirdiği krizle 2. bir kişilik olan Alev`e sahip olan Aslı. Bir beden iki kişilik. Aslı ve Alev. Ve İki hayat bir kaza yüzünden birleşiyor. Bir gece Aslı hastaneden kaçarak kendi evine gizlice girer ve evin yeni sahibi Ferman tarafından vurulur. Ve ardı ardına yaşanan hareketli günler. Ferman`ın bilmediği bir şey vardı ki oda. Alev Ferman`ı Aslı için seçecekti. " Aslı`yı sadece sana emanet edebilirim Ferman Demirdağ." Bir çok hikayeden farklı olan, farkı sadece okuyanların fark ettiği bir hikaye.

Elena ve Lyra’nın hikâyesi, yağmurlu bir günde başlayan bakışlarla açılır. Elena, annesini kaybetmenin yarattığı boşlukla, babasının sevgisizliği ve evdeki gerginliklerle boğuşurken; Lyra da ablasının ölümünden sonra hayata tutunmaya çalışan ama geceleri yalnızlığın pençesinden ürken bir kadındır. İlk karşılaşmaları, ikisinin de içinde taşıdığı yaraları görünür kılar. Elena’nın gözlerinde Lyra, kendi kırılmışlığını görür; Lyra’nın bakışlarında ise Elena, kendine ilk defa ait hissedeceği bir sıcaklığı bulur. Başta masum ve kolay gelen kahkahalar, sabahlara kadar süren sohbetler, kısa sürede yerini derin bir bağlılığa bırakır. Ama aşkları basit bir aşk değildir. Çünkü her ikisi de geçmişlerinden gelen yükleri, kırılmış kalplerini ve taşıdıkları korkuları ilişkiye taşır. Ve bir gün Lyra’nın sert sözleri, Elena’nın kalbine bıçak gibi saplanır: “Defol, senden tiksiniyorum. Senin sevgine ihtiyacım yok.” O an Elena, birlikte yaşadıkları tüm mutlulukların yok sayıldığını hisseder. O kahkahaların hiç olmamış, o tenin tene değmemiş gibi silinip atılması, geriye sadece acı bırakır. Yine de bu, hikâyenin sonu değildir. Çünkü Elena ve Lyra, ayrı ayrı yollarına devam etmeye çalışsalar da, birbirlerinin ruhlarına işledikleri izleri silemezler. Yalnızlıkta, kayıplarda, sessizlikte birbirlerini yeniden bulurlar. Belki bir teselli, belki bir yeniden doğuş, belki de yaraları saran imkânsız bir aşk… Bu roman, iki kadının birbirine hem ayna hem sığınak oluşunun; kayıpların gölgesinde bile sevginin yeniden filizlenebileceğinin hikâyesidir.

Allah`ın rahmetinin en güzel tecellisidir anne.. En çok onlar sever, en çok acıyı da onlar çeker. Her fedakarlıkta bulunurlar evlatları için. Her annenin vardır bir hikâyesi. 🌿 Bende annemin hiç bir kurguya yer verilmeyen hikayesini yazıyorum. 🌾 "Sadece filmlerde yaşanır sanıyorduk.."

Taksimin korkunç korkulu sokaklarında geçen bir hikaye okudukça insanı derinlere sürüklüyen bir hikaye herkeze iyi okumalar.

Irmak Tepegöz babası yüzünden annesini ve babası ölmüştü. Daha birçok kötü olaylar yaşar. Ve bunun sonucunda psikolog olur. Daha sonra tanıştığı Kayram Karaman ile geçmişindeki gizemli kapıları yavaş açar

Birbirinden eşsiz kitapları yayınlıyorum. Gezmeye ne dersiniz?

Belki senin kitabın da burada bir yerdedir... Her türden kitap paylaşılıyor, bölümlerde yer almak için ne yapmanız gerektiği ilk bölümde mevcut. Okunmayı hak eden o güzel kitapların güzel yazarları, sizlere fırsat tanımak için burdayım!

Serra, ilk defa bara gitmişti ama onun için o geceden sonra hayat değişecekti.

Tanışmak amacıyla yazılmış bir mesajdan en fazla neler olabilirki

Terbiyeli efendi birisini değilde kaba, ahlaksız (keko) erkeklerden hoşlanan kızların ilerideki muhtemel sonu.

Gerçek bir hayat hikayesidir. Köy hayatı ve kuma konusu işlenmektedir. "Gelin" kitabımla benzer türdedir.

(Bu satırlarda kurguya dayalı herhangi bir şey bulunmamaktadır)

"Gizli Bahar”, aşkın en acı ve en güzel yanlarını bir arada taşıyan iki yüreğin hikâyesi…

Bizim değil sizin benim değil senin... Beni en iyi siz anlarsınız çünkü biz yarım ve yalnızız... Bahar denilince akla neden hep ilkbahar gelir sonbahar bahar değil midir ben işte o sonbaharım insanlar umutlu olmak istedikçe yalnız kalıyorum...~Sonbahar

Bir yetişkinin günlüğü

Dinlediğim, bildiğim şarkıları yazacağım, öneri gibi olacak. Diğer kitaplarıma da bakınız. İyi okumalar💗🌷

Ben Dilrûş. Gönül aydınlığı, karanlığa mahkûm. Zehirle, acıyla büyümeye mahkûm edilmiş bir kız çocuğuyum. Hayatım başladığı gibi bitecek belki... Herkese karşı savaştım, engelleri aştım, düşmanları yendim. Ama kendime yenildim Her adımımda geçmişim siliniyor, her zaferim beni biraz daha yalnızlaştırıyor. Ama hayat böyle; ya yaşamaya mahkûm olursun ya da karanlığa teslim...

--- *0541**: *“Size yaşattıklarım için özür dilerim. Her şeyin farkındayım ve pişmanım.”* *Siz:* *“Siz kimsiniz? Ne demek istiyorsunuz anlamıyorum.”* *0541**: *"Geçmişinizi degistirmek isteyen biri. ”* *Siz:* *“Geçmişi değiştiremeyiz. Ama belki geleceği şekillendirebiliriz.”* *0541**: *“İzin verirseniz, her gününüzü güzelleştirmek için elimden geleni yaparım.”* ---

Kitap değil içimden geçenleri kimseye anlatamadığım için buraya yazıyorum 😔

"Berberdeki Çocuk" sadece bir aşk hikâyesi değil; büyümenin, vazgeçmenin ve yeniden doğmanın öyküsü. Elif Sude’nin kalbinden dökülenler satırlarda hayat buldu bazen kırgın, bazen umutlu, ama daima gerçek. Bu kitap; sevmenin ne demek olduğunu sorgulatan, bir kadının iç yolculuğunda nasıl güçlendiğini anlatan duygusal bir iç döküş. Her cümlede biraz kendinizi bulacaksınız.

Derin soluklar alarak bugünün yolculuğuna başlıyorum. Bu satırları kaleme alırken içimdeki karmaşayı ve yorgunluğu hissediyorum.Bu kitabı yazmaktaki amacım, yaşadığım hayal kırıklığı ve güvensizlik duygusunu anlatarak adeta bir terapi yapmak, içimdeki yaraları iyileştirmek. Bir süredir hayatla savaş verirken yanımda olan kardeşimi ve güvendiğim diğer kişileri kaybetmenin verdiği acıyla boğuşurken hayatımın iyi ilerlediği yada ilerlemediği konusunda aklımı karıştıran birinin bu hayat hikayemde yer alması sonucunda aşık oluşum ve ne kadar parçalandığım. Hayatın zorluklarıyla baş etmeye çalışırken destek bulduğum birçok kişiyi kaybetmek beni derinden yaraladı. Kardeşimin güven vermeyen tavırları, arkadaşlarımın sırtımdan vuruşu, sevgilimin ihanet edişi... Hepsi bir araya gelince içimde büyük bir boşluk oluştu. Artık kimseye güvenemiyorum, herkesin bir derdi var gibi hissediyorum. Bu yolda yıpranan ben, zayıf düşüyorum ve umutsuzluğun karanlık sularına sürükleniyorum. Belki bu kitap, içsel yolculuğumun bir yansıması olacak. Belki de yazdıkça kendimi bulacak, yaralarımı sarmak için güç bulacağım. Belki de bazı gerçekleri yüzleşmek ve kabullenmek zorunda kalacağım. Ama ne olursa olsun, bu kitap benim için bir adım olacak. Yıkılan duvarları onarmak, yitirdiğim güveni yeniden inşa etmek için atılan bir adım. Yola çıkıyorum, kelimelerle dans ederek içimdeki fırtınaları yatıştırmak için. Belki bir gün, bu günlük hayatımdaki en özel hazine haline gelir. Ya da belki de sadece bir terapi aracı olarak kalır. Her ne olursa olsun, bu yolculuk benim için önemli ve değerli. Şimdi sadece kaleme sarılıp, içimden gelenleri dökmenin zamanı. Bu duygusal yıpranma ve hayal kırıklığıyla dolu günlerde, içsel bir savaş veriyorum. Kendime olan güvenimi yeniden inşa etmeye çalışırken, kaybolmuş umutlarımı yenidencanlandırmaya çabalıyorum. Belki de bu süreç, aslında içimdeki gücü keşfetme fırsatı olacak. Zorlu bir dönem olsa da, umudumu kaybetmemeye kararlıyım. Yarın ne getireceğini bilemeyeceğim bu belirsizliğin içinde, sadece ilerlemeye ve kendimi yeniden keşfetmeye odaklanmak istiyorum. Bir kızın zorlu hayat yolculuğunda yaşadığı büyük hayal kırıklığı ve güvensizlik duygusunu konu alan bu kitap. Kardeşinin ve destek olduğunu düşündüğü diğer kişilerin kaybıyla başlayan bu mücadele, genç kızın ruhunda derin yaralar açmış gibi görünüyor. Hayata karşı duyduğu güvensizlik artarken, yavaş yavaş tükendiğini hissediyor. Umudu ve umutsuzluğu arasında sıkışıp kalan genç kızın iç dünyasındaki iniş çıkışlarla dolu olan bu kitap, umudu yeniden yeşertmeye de davet ediyor...

Karanlıktan Aydınlığa Rüzgar, uzun boyuyla kalabalık içinde hep dikkat çekerdi ama geçmişindeki acılar onu görünmez kılacak kadar derindi. İngiltere’de doğmuş, orada büyümüştü. Ancak bir trafik kazası hayatını kökünden değiştirmişti. Sağ bacağının bir kısmını kaybetmiş, sadece fiziksel değil ruhsal olarak da büyük yaralar almıştı. Geceleri hâlâ o anı hatırlıyor, siren sesleri kulaklarında çınlıyordu. Sıla ise bambaşka bir hikâyeye sahipti. Hayat boyu kırılganlıklarla, aile sorunlarıyla ve yalnızlıkla mücadele etmişti. 1.64 boyuyla narin görünüyordu ama iç dünyasında büyük fırtınalar kopuyordu. Bir gün Instagram’da Rüzgar’la yolları kesişti. İlk mesajlar küçük, sıradan sohbetlerdi. Ama zamanla ikisi de birbirinin yaralarını görebilmeye başladı. Bir akşam Rüzgar ona şöyle yazdı: — “Herkes bacağıma bakıyor ama kimse içimdeki kırıklığı görmüyor.” Sıla duraksadı, sonra kalbinin derininden gelen cümleyi gönderdi: — “Ben görüyorum. Çünkü benim de içimde görünmeyen yaralar var.” O an, aralarındaki bağ büyümeye başladı. Günlerce, haftalarca yazıştılar, birbirlerine destek oldular. Rüzgar, Sıla’ya umut vermeyi öğrendi. Sıla ise Rüzgar’a yeniden yaşamaya değer bir hayat olduğunu hatırlattı. İlk kez buluştuklarında, aralarındaki farklar değil benzerlikler öne çıktı. Rüzgar’ın 1.90 boyuna rağmen kırılgan bakışları vardı; Sıla’nın 1.64’lük boyunun ardında ise güçlü bir kalp gizleniyordu. Parkta oturduklarında, gökyüzüne bakarken Sıla fısıldadı: — “Belki de biz, yaralı iki parçayız. Ama bir araya geldiğimizde tamam oluyoruz.” Rüzgar gözlerini ona çevirdi. Yüzünde yıllardır görülmemiş bir gülümseme belirdi. — “Sen benim en büyük tesadüfümsün.” dedi. O günden sonra artık sadece iki arkadaş değil, birbirine yaslanan iki kalp oldular. Acılarını paylaşarak hafiflettiler, mutluluklarını büyüttüler. Birlikte yürüdüklerinde, Rüzgar’ın eksik adımlarını Sıla’nın sabırlı adımları tamamladı. Birbirlerinin yükünü taşıdıkça, her şey daha kolay hale geldi. Ve sonunda ikisi de anladı: Aşk, sadece güzel anlarda değil, karanlık zamanlarda da birbirinin yanında durabilmekti.