Güzin ve Alpay`ın berdel sonucu evlenmesi... Alpay`ın oldukça inatçı olup Güzin`i istememesi, Güzin`in buna rağmen aşkı için savaşıp galip gelmesi.

Okulun güzel kızı Arzu uzun zamandır abisinin en yakın arkadaşı olan Tunç sevmektedir. okula yeni gelen öğrencilerden Demir Arzu ile başta anlaşamamaktadır ,küçük bir iddia sonucunda yıldızları birleşen Arzu ile Demir`in aşkını anlatmaktadır.

Kumsalın okula geç kaldığı bir gün hiç beklemediği biriyle tekrar karşılaşması ve onun getirileri

Abisinin maçına giden kızın abisinin takımındaki çocuğun kaşının patlaması ile başlayan o hikaye.....

Rizgar kafasını yukarı kaldırıp ciğerlerine koca bir nefes sığdırdı. Gözlerini tam gökyüzünün ortasında olan Ay`a çevirdi ve dudakları aralandı. "Meyra. Kızımın adı Meyra."dedi acı bir sesle. "O zaman bu geceden sonra Rizgar`ın kızı Meyra Bozoğlu ve Dersim oğlu Yaman Karadereli beşik kertmesi oldular ve böylece bu konu burada tamamen kapandı."dedi Dara Ağa. Yere bir su damlası düştü ama gök yüzünden değil. Daha kızına doyamamış bir babanın gözünden düşmüştü bu damla. ** Başlama tarihi: 02.04.2025

Hikaye, başarılı bir psikolog olan Deniz Akar`ın ani ölümüyle başlar. Onun ölümünün ardındaki sır perdesi, hem geçmişte yaşadığı travmalar hem de çevresindeki insanların gizemli davranışlarıyla daha da derinleşir. Okuyucu, Deniz’in hayatını, onunla bağlantılı karakterlerin gözünden keşfederken, olayların ardındaki gerçek yavaş yavaş gün yüzüne çıkmaya başlar. Psikoloji, manipülasyon ve insan ilişkilerinin derinliklerine inen bu hikaye, her karakterin geçmişinden izler taşıyarak, gerilimi ve merakı sürekli diri tutuyor. Kitap 48 hafta önceden başlar. -

Hastalığı bilinmeyen ve az ömrü kalan Aden Ilgaz Aktan birgün evine giderken bir mafyanın cinayet işlediğini görür ve artık mafya onun peşindedir.

SEÇKİNLER “İlk kural; kimseye güvenme, ikinci kural; sakın seçkinlerle göz göze gelme” Seçkinler nam-ı değer Akay’lar. Böyle söyleniyordu onlar için. Onlar insanlığın en karanlık ve güvenilmez topluluklarından biriydi. Tarih, Akaylar’ın adını fısıldarken bile titrerdi; çünkü onlar, masumların kanıyla yazılan, karanlığın mürekkebiyle mühürlenmiş bir hikayenin aktörleriydi. Güç, para ve şöhret; bu şeytani topluluğun gözünde yalnızca birer araçtı, ama gerçek amaçları, insan ruhunun en derin karanlıklarına hükmetmekti.” Görünen tarafları buydu. Görünmeyen kısmı kan donduran cinstendi. Şeytana ruhlarını satan birer projeydiler. İntikam onlar için kaçınılması güçtü. Zevkleri uğruna masumlara acımazlardı. Her masumu birer deney olarak görür, acımasızca kullanıp, en sonunda yok ederlerdi. Onlar için emir yüksek yerden geliyordu. Ruhları satılıktı. Oluşturdukları dehşet, masumun çığlığında son bulurdu. Sorun şu ki ; bu sessiz çığlıklar hiçbir zaman duyulmadı. Seçkinler hep savunmasız anda, tıpkı canavarlar gibi geceleri ortaya çıkarlardı.

Aşkı, kendini ve evreni keşfetmeye var mısın?

“Anıl!” dedim ama beni duymamıştı. Bu çocuk neden böyle yaptı şimdi? Sabır çeke çeke, önümde kırılan bardaklara basmamaya çalışarak yanına vardım. Arkadaşları kolundan çekse de Anıl’ın çocuğu bırakmaya niyeti yoktu. “Anıl!” diye yüksek sesle bağırdım bu sefer. Hem ben hemde karşı taraf nefesler içinde kalmıştı. Anıl`ı kolundan tutup çocuktan uzaklaştırdım. “Sen ne yapıyorsun Anıl delirdin mi?” Kafede çalışan garsonlar diğer kavgaları ayırmaya çalışıyordu. Kısa bir an garip bir sessizlik oluştu. “Nerede kaldın abla? Biz de sevgilinle tanışıyorduk!” dedi iğneleyici şekilde. “Anıl.. Anıl.. sana inanmıyorum!” Dişimi sıkmaktan kırılacak gibi hissettim. Aptal bu çocuk, kafamı yana yatırıp sabır dilendim. Kafede sorun çıkaranlar bir bir dışarı çıkarılıyordu. Ben ne yapacaktım şimdi? İçeride herkes birbirine girmişti ve bunu duyan dışarıdaki kalabalık kafenin önünde dizilmiş içeride neler olup bittiğini anlamaya çalışıyorlardı. Kardeşimin kavga ettiği kişiye döndüm, bakmaya ancak fırsatım olmuştu. Anıl da hasar olmasa da karşımdaki adam için öyle diyemeyeceğim çünkü üstü başı dağılmıştı. “Ben çok özür dilerim,” dedim adama mahcubiyetten bakamıyordum bile. “Ne özür diliyorsun abla ya?” dedi. Hala konuşabiliyordu ya yani gerçekten sabrım azalıyordu. Sabır! “Kes şu sesini!” Ceren soluk soluğa ancak gelmişti. “Ne olmuş burada?” dedi hayretle lakin ben karşımda neredeyse tariflerime birebir uyan çocuğa- pardon adama bakıyordum. Anın heyecanıyla artık nasıl koştuysam o bana yetişememişti. Adama baktım, yüzünde küçük küçük sıyrıklar vardı. “Kusura bakmayın ne olur, kardeşim Anıl…normalde yapmaz böyle şeyler çok akıllıdır,” dönüp Anıl`a baktım. “Ne olduğunu anlamadık!” dedim. Kaşları konuşmaya başladığımdan beridir çatıktı. “Avukatıma anlatın derdinizi.” deyip cebinden telefonunu çıkarıp bir numara tuşladı. Bir yandan da yürüyerek kafenin çıkışına ilerledi. Olamaz…

kuşun kanat çırpma vakti gelmişti....

Han uzun zamandır birinden hoşlanıyordu ama hoşlandığı kişide ondan hoşlaniyordu

Abisinin arkadaşına yıllardan beri aşık olan kızımız duygularına karşılık bulabilecek mi?

İki arkadaş, birisi diğerine aşık ama o onu kardeşi gibi görüyor ya da kabullenmek mi istemiyor?

Hersey bir kızın 2 kardeşini kaybetmesiyle başladı. Ablasının intihar haberi ile yıkılan Alara`nın bir cinayete kurban giden erkek kardeşiyle konuşabilmesiyle...

Asena ve Alparslan ”ın aşkından bahsedılıyor Asena 15 yaşından beri Alparslan seviyor fakat Alparslan abisinin arkadaşı oldugu için bir türlü açılamıyor bakalım alpaslan Asena’dan hoşlanıyor mu…

Uyandigim zaman hayatimin değişeceğini kim bilebilirdi ama bunu kader yazmisti ve kadere uymak zorundaydım

İnsanın en kutsal yolculuğuna tanıklık edin. "Rahmin Kudreti", bebeğin anne karnındaki yolculuğunu, kadim mitolojiler ve dinsel inançlarla harmanlayarak anlatan derin bir keşiftir. İnsanlığın başlangıcından beri var olan yaratılış, hayatın ve ölümün sınırlarını zorlayan bir gücün etkisi altında şekillenir.

Siz:Ne yapıcaz şimdi? Uraz:Sevgili rolü. Siz:Ne?

``Orjinal ,cezbeden ismi ve kurgusuyla Tek" Bak....işte yine buradasın.. Sanırım Tanrı yakışırsın diye koymuş seni mor çukurlarıma... Hep sararıp uçuşan birseyler var aklımda, Her gün doğumunda bir çıkmaza sürüklenip toplanan, Ruh halimi yansıtan,beni boğan,acıtan, Cahil bir yanı var acımın, "yeter" lafından anlamayan,beni yoran.. "Kendine neden bunu yapıyorsun..?" dedi, üstüne basa basa "neden bunu yapıyorsun..?" Öyle bir söyleyişi vardı ki,sandım ki aklının ertesine sarkacağım.Bir gün daha düşünecek beni.. İnsanın bir sığınağı olmalı evet, Ateşler içinde telaşlı bunalımlardan kaçarken ruhunun yanık yanlarını saklayacağı,bir an olsa da unutup huzur bulacağı,yeri gelince utanıp sıkılmadan ağlayacağı,anlaşılacağı, İnsanın hislerinin bir ayracı olmalı evet, Hüzünle arasına koyup mutlu anlarına sıçratmadığı,bazen aldığı nefeslerin bir kaçında zorlanmadığı,ruhundan geçip başka bir ruhta başı boş bir konuk olmadığı, İnsanın çok fazla can kırığı olmamalı evet, Toparlanmaya çalışırken her seferinde kendine batırdığı,kendi canını yaktığı,kelimeleri yutturuyorken içten hıçkırıkları,umutlarını uçurumdan atmadığı...

İlk doğarken kaderim alnıma yazılmış ve ismimle kulağıma üflenmişti. Adım Zemheri, anlamı ise kara kıştı. Hayatımın özetini taşırdı ismim ama tek bir farkla, benim sadece kışım değil her bir mevsimim kara geçerdi. Ağa kızıydım. Tabi sadece sözde, icraat de evin hizmetçisi ve `acuze` diye çağırılan zavallı birinin tekiydim. Çirkinliğim öyle bir üzerime yapışmıştı ki, insanlar benimde bir insan olduğumu unutuyorlardı. Bu yüze sahip olmayı ben seçmişim gibi her zaman kötü bakışlara ve sözlere maruz kaldım. Kalbimi camla kaplayıp, korumak istedim ama bu sefer de her kırılan parçası canımı daha çok yaktı. Aldığım her nefesi, ağlarken boğazımda oluşan düğüm gibi tıktılar kursağıma. Hatta, annesinden dahi sevgi göremeyen çaresiz biriydim ben. Oysa...Annelerin ayakları altında değil miydi cennet, peki benim annemin yüreği neden bana cehennemdi? Annesi tarafından sevilmeyen çirkin bir kız, bir adam tarafından nasıl sevilecekti ki..? Hele ki, bu adam yıllarca sevdiğim, herkesin ölümüne korktuğu Midyat`ın ağasıyken. Her adımını takip ederdim. İçimdeki bu platonik aşkı; düşlerimde öyle bir büyütmüştüm ki, gerçek olmamasına hayret ediyordum ama sonra aynanın karşısına geçip yansımamla yüzleşince, buruk bir tebessüm dudaklarıma oturuyordu. İç sesim ve tek arkadaşım, "Şu haline bak Zemheri. Vazgeç,üzülürsün." derdi. Haklıydı. Dayanamadım...içimdeki koca aşkı üç beş cümleye sığdırarak, döktüm içimi beyaz bir sayfaya... Küçük bir mucize yaratmak istedim ellerimle ancak o mucize ne gerçekleşe bildi, nede bir yanıt bulabildi..?

"Ve deli kadın hiç bir zaman af ne bilmedi. Deli adamsa hiçbir zaman zavgeçmedi. Ama vazgeçeceği an her şey bitecekti.." Aklımın bir köşesi onun yapmayacağına inanıyordu. En çok o ihanetten nefret etmiyor muydu? Neden bana bunu yaşatıyordu? Neden susuyordu? Acı çekmiyor muydu? Hiç mi sevmemişti beni.. Burada olanları asla unutmayacaktım. Sebep ne olursa olsun affetmeyecektim. Bu sefer hem can yakacaktım hem de affetmeyecektim. "Çık dışarı. Bir canavara verecek bir tane daha kalbim yok." Sakin davranıyordum ama kalbim ve aklım öyle bir yangın ve depremin ortasındaydı ki. Yine konuşmadı. Donup kalmıştı. "Kalbim eski kocama sadakam olsun." Her an yere yığılabilirdim. Ama o hâlâ gitmiyordu. "Atın şunu dışarı." diye bağırdım. Artık her şey bitmişti. Hayatım da biz de o da. Örümcek zambağı solmuştu, çölün ortasına terk edilmişti..

Bir kızın yükselişi ama hangi yolda ve nasıl?

Sadece..ya da boşver öylesine.

Dila çok sevdiği nişanlısı Cem ile evlenme hayalleri kurarken nişanlısı tarafından aldatılır. Annesi Aliye Hanım ise genç kıza İstanbul`dan biraz uzaklaşması ve üzüntüsünü atması için teyzesi Mebrure Hanım`ın yaşadığı Mardin`e gitmesini söyler. Dila ise başta buna karşı çıksa da sonradan Mardin`e gitmeyi kabul eder ve Mardin`e gider. Genç kız Mardin`e vardığında yörenin en büyük ailelerinden Şanoğlu ailesinin tek oğlu olan Ferhat ile tanışır. Bu tanışma zamanla arkadaşlığa, daha sonra da aşka dönüşür.