"Ahhh küçük hanım... Korkmana gerek yoktu ki" Aslında Altaydan korkmuyordum,onunla oynuyordum.Hızlı hızlı nefes almaya devam ettim,korkmuş şekilde alttan alttan bakıyordum.Altay bana yaklaştıkça geriye bir adım atıyordum.Adım atmayı bıraktım ve sırtım arkamdaki duvara yaslandı. "Gelme.. Lütfen yaklaşma.." Ellerimi titretmeye başladim,gözlerim dolmaya başladı *zaten korkan kişi yalvarir ve ağlar ya*.Ellerimle yüzümü kapattım ve ağlamaya başladim

Ekim bir gün parasının üzerine numarasını yazar ve bu parayı harcar bilinmeyen bir numaradan mesaj gelir "Selam ekim akgöz" Ekim"ismimi ve soy ismimi nereden biliyorsunuz?"

Elifin liseye başlamasıyla yaşadıkları

“Ben seni kalbimle istedim Yusuf. Ama şimdi beni alırsan, kalbinle değil, töreyle alacaksın. Bu aşk mı olur? Bu sevda mı? Belki bir gün bana bakarsın… ama o gün çok geç olacak.”

"benimle dalga geçme lütfen, benden kim hoşlanır?"

O gün, hayatımın dönüm noktasıydı sanki. Tozlu yollar, tanıdık kokusu burnuma dolan memleketim geride kalırken, demir kapıları aralanan, devasa bir malikanenin önünde duruyorduk. Tabii olacaklardan habersiz... :)

4 yaşında kaçırılan Mina 16 yaşında gerçek ailesi ile karşılaşınca ne olacak

On yıl önce sevdiği insanları bırakıp gitmek zorunda kalan Tolga hastalığı yüzünden geçirdiği kalp ameliyatının ardından İstanbul`a gitmek zorunda kalıyor ve en sevdiği arkadaşları Zafer`i, İbrahim`i, Cüneyt`i ve Onur`u yalnız bırakıyor. Bu süreç içinde üzücü günler onun peşini bırakmıyor. Aradan geçen on yılın sonunda artık on beş yaşına gelen Tolga Malatya`ya geri geldiğinde bulunduğu ortamın kendisine çok yabancı geldiğini fark ediyor. Arkadaşlarında bıraktığı boşluğu doldurmaya çalışırken İstanbul`da tanıştığı sevgilisi Kübra ile yeniden karşılaşıyor. Hem ailesini, hem arkadaşlarını, hem de aşkını ön planda tutmanın yorgunluğunu yaşarken karşısına bir yol ayrımı düşer: Ya kaçarak sevdiklerinden vazgeçecek, ya da kalıp sevdikleri için kendisinden vazgeçecek. "Hayat bana iki seçenek sunmuştu. Ve ben bu iki seçenekten hangisini seçersem seçeyim kötü sonuçlara katlanmak zorunda kalacaktım. Birinci seçeneği seçersem kaçacak, sevdiklerimden vazgeçecek, ama ömür boyu vicdan azabı çekecektim. İkinci seçeneği seçersem de kalacak, sevdiklerimi bırakmayacak, ama ruhumdan vazgeçerek ömür boyu mutsuz olacaktım."

Abimin arkadaşı

Artık yağmurlardan nefret ediyordum...

Gece vakti bir simitçiye "iyi görevler"dedim en fazla ne olabilir ki??

...sade bir hayattttt

Herkesin tanıdığı Derin, notları yüksek, sessiz sakin bir lise öğrencisi. Ama kimsenin bilmediği Derin, geceleri başka bir hayat yaşıyor: kelimelerle savaşıyor, karakterler yaratıyor, duygularını satırlara döküyor. Ailesinden gizli yazdığı roman, bir uygulamada patladığında her şey değişiyor. Artık yalnızca satır aralarına değil, kendi kimliğine de saklanmak zorunda... Bu hikâye; görünmeyen bir hayalin, duyulmayan bir sesin ve Derin`in öyküsü.

ilk kitabım ve açıklama olarak ne yazmalıyım bilmiyorum ama eğer sizde imkansız diye birşey varmı gerçekten diye merak ediyorsanız gelin bu sorunun cevabını birlikte öğrenelim...

Hayat içerisinde acılarla var olurdu. Hayatı var eden acılardı. Bu acılardan en etkilenenlerse hassas kalpli olanlardı. Herşey bir gecede gerçekleşmişti. Bulutların bile göz yaşı döktüğü bir geceyde. Kadın yarı içki sarhoşu, yarı ihanet sarhoşu olarak eve dönüyordu. Ayakları ezile ezile yürümeye devam ediyordu. O an için yaptığı tek yanlış ters sokağa girmekti. Karşısında bir katil vardı. Okyanusu gözlerine taşımış bir katil. Elinde bir bıçak, bir ceset ayakta dikiliyordu. Herşeyin başlangıcı olan bir gece. Kimseler yandı kül oldu bazı kimseler ise o külü kahkahasıyla uçuran oldu.

ya bir şeytanla kalbi paramparça olmuş bir kız tanışırsa?

Sonsuz bir sessizlik vardı, ama o sessizlik beni boğuyordu. Her söz, her bakış, her gün biraz daha fazla vücuduma zincir gibi takılıyordu. Zihnimde yankılanan bir soru vardı: Bir insan, özgürlüğünü satmaya ne kadar dayanabilir? İşte o an, dayanmak ya da kırılmak arasında bir yerde duruyordum. Kendimi bu hayatın içinde bir yabancı gibi hissediyordum. Ailem, arkadaşlarım, herkes beni bir şekilde ‘yerime oturtmaya’ çalışıyordu. Ama oturduğum bu sandalyenin köşesinde, dışarıda bir fırtına vardı. İçimde büyüyen, sesini duyurmayan bir isyan. Ne dersiniz, başlayalım mı?

Merhaba arkadaşlar ben ismimi belirmak istemiyorum ama hikayemi beğeneceksiniz eminim

efnan ve abisi kayra annesi ve üvey kocasıyla yasamaktaydı. kayranın cocukluk arkadaşı azardı. efnan ve kayra evden kaçmak için çalışır. Efnanın ikinci ismi olan esini sadece abisinin arkdaşı azar der.

Aynaya son kez baktığımda hazırdım. Bu gece çok eğleneceğim, hayatımın belki dönüm noktası olacak ama kesenlikle değecekti.

-Karşılaşır mıyız tekrar? -Bir gün belki…

"Firuze, sen benim en büyük acımsın..." Görüyor muydu zaman çaresizliği? Bilir miydi hüznü, kederi, birinin sende bıraktığı boşluğu yalnızlığı anlar mıydı? Paylaşır mıydı seninle acılarını? Mahşere kalmış bir aşkın ne demek olduğunu anlayabilir miydi? Geri verir miydi o güzel zamanları? Bir daha görecek miydim sevdiğimi? Belki de evet. İmtihanımın bu kadar ağır olacağını bilseydim eğer aşık olur muydum yine de? Aşk her şeye göğüs germektir. Ben göğsümü gererken öldüğümü hissettim de aslında ben değil kalbim ölüyormuş... Bir insan öylesine yaptığı her şeyde bile nasıl harikulâde olmayı becerebilir ki? Benim sevdam beceriyordu. Ona her baktığım da hem en şanslı ama hem de en şanssız biri olduğumu düşünüyorum. O zaten hayata karşı her zaman savaşmış biri. Bir de aşkı için savaşmamalı. Ben aşkımı söyleyemeden kara toprağa gömdüm. Cenazesine bedenim değil ruhum katıldı. Aşkım öldü ben kül oldum. Zaman geçti ben bittim. Anladım ki aşkın dermanı yok. Hiç ummadık zaman da gelir, hiç ummadık zaman da gider. Seni mahveder, kahreder, yok eder, bitirir ve öldürür. Ya küllerinden yeniden doğarsın ve savaşırsın ya da ölü kalmaya devam edersin. Ben hep ölü kaldım. Benim kadınım öldü çünkü. Kadını ölen bir adam nasıl yaşayabilir? Basit bir hikaye büyük imtihanlarla dolu...

O Özgür`ü buldu. Özgür gerçekten Özgürdü. Aşık olduğu maganda Adam bütün hayatının merkezine oturmuştu.

Ailemle birlikte lale bahçesine gittim, en fazla ne olabilir ki?¿

İşte bu şekilde..,