Artık yağmurlardan nefret ediyordum...

Gece vakti bir simitçiye "iyi görevler"dedim en fazla ne olabilir ki??

...sade bir hayattttt

Herkesin tanıdığı Derin, notları yüksek, sessiz sakin bir lise öğrencisi. Ama kimsenin bilmediği Derin, geceleri başka bir hayat yaşıyor: kelimelerle savaşıyor, karakterler yaratıyor, duygularını satırlara döküyor. Ailesinden gizli yazdığı roman, bir uygulamada patladığında her şey değişiyor. Artık yalnızca satır aralarına değil, kendi kimliğine de saklanmak zorunda... Bu hikâye; görünmeyen bir hayalin, duyulmayan bir sesin ve Derin`in öyküsü.

ilk kitabım ve açıklama olarak ne yazmalıyım bilmiyorum ama eğer sizde imkansız diye birşey varmı gerçekten diye merak ediyorsanız gelin bu sorunun cevabını birlikte öğrenelim...

Hayat içerisinde acılarla var olurdu. Hayatı var eden acılardı. Bu acılardan en etkilenenlerse hassas kalpli olanlardı. Herşey bir gecede gerçekleşmişti. Bulutların bile göz yaşı döktüğü bir geceyde. Kadın yarı içki sarhoşu, yarı ihanet sarhoşu olarak eve dönüyordu. Ayakları ezile ezile yürümeye devam ediyordu. O an için yaptığı tek yanlış ters sokağa girmekti. Karşısında bir katil vardı. Okyanusu gözlerine taşımış bir katil. Elinde bir bıçak, bir ceset ayakta dikiliyordu. Herşeyin başlangıcı olan bir gece. Kimseler yandı kül oldu bazı kimseler ise o külü kahkahasıyla uçuran oldu.

ya bir şeytanla kalbi paramparça olmuş bir kız tanışırsa?

Sonsuz bir sessizlik vardı, ama o sessizlik beni boğuyordu. Her söz, her bakış, her gün biraz daha fazla vücuduma zincir gibi takılıyordu. Zihnimde yankılanan bir soru vardı: Bir insan, özgürlüğünü satmaya ne kadar dayanabilir? İşte o an, dayanmak ya da kırılmak arasında bir yerde duruyordum. Kendimi bu hayatın içinde bir yabancı gibi hissediyordum. Ailem, arkadaşlarım, herkes beni bir şekilde ‘yerime oturtmaya’ çalışıyordu. Ama oturduğum bu sandalyenin köşesinde, dışarıda bir fırtına vardı. İçimde büyüyen, sesini duyurmayan bir isyan. Ne dersiniz, başlayalım mı?

Merhaba arkadaşlar ben ismimi belirmak istemiyorum ama hikayemi beğeneceksiniz eminim

efnan ve abisi kayra annesi ve üvey kocasıyla yasamaktaydı. kayranın cocukluk arkadaşı azardı. efnan ve kayra evden kaçmak için çalışır. Efnanın ikinci ismi olan esini sadece abisinin arkdaşı azar der.

Aynaya son kez baktığımda hazırdım. Bu gece çok eğleneceğim, hayatımın belki dönüm noktası olacak ama kesenlikle değecekti.

-Karşılaşır mıyız tekrar? -Bir gün belki…

"Firuze, sen benim en büyük acımsın..." Görüyor muydu zaman çaresizliği? Bilir miydi hüznü, kederi, birinin sende bıraktığı boşluğu yalnızlığı anlar mıydı? Paylaşır mıydı seninle acılarını? Mahşere kalmış bir aşkın ne demek olduğunu anlayabilir miydi? Geri verir miydi o güzel zamanları? Bir daha görecek miydim sevdiğimi? Belki de evet. İmtihanımın bu kadar ağır olacağını bilseydim eğer aşık olur muydum yine de? Aşk her şeye göğüs germektir. Ben göğsümü gererken öldüğümü hissettim de aslında ben değil kalbim ölüyormuş... Bir insan öylesine yaptığı her şeyde bile nasıl harikulâde olmayı becerebilir ki? Benim sevdam beceriyordu. Ona her baktığım da hem en şanslı ama hem de en şanssız biri olduğumu düşünüyorum. O zaten hayata karşı her zaman savaşmış biri. Bir de aşkı için savaşmamalı. Ben aşkımı söyleyemeden kara toprağa gömdüm. Cenazesine bedenim değil ruhum katıldı. Aşkım öldü ben kül oldum. Zaman geçti ben bittim. Anladım ki aşkın dermanı yok. Hiç ummadık zaman da gelir, hiç ummadık zaman da gider. Seni mahveder, kahreder, yok eder, bitirir ve öldürür. Ya küllerinden yeniden doğarsın ve savaşırsın ya da ölü kalmaya devam edersin. Ben hep ölü kaldım. Benim kadınım öldü çünkü. Kadını ölen bir adam nasıl yaşayabilir? Basit bir hikaye büyük imtihanlarla dolu...

O Özgür`ü buldu. Özgür gerçekten Özgürdü. Aşık olduğu maganda Adam bütün hayatının merkezine oturmuştu.

Ailemle birlikte lale bahçesine gittim, en fazla ne olabilir ki?¿

İşte bu şekilde..,

BU KİTAPTA GEÇEN HİÇBİR KİŞİ KURUM VEYA KURULUŞ İSMİNİN GERÇEKLE BAĞLANTISI YOKTUR. KİTAPTA GEÇEN OLAY TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. --- Can sıkıntısının açtığı yolda neler olacaktı?

Bazen insan kendini yanlız, bittik, duygusuz hisseder. Ve kendini sadece kitaplara adar. GERÇEK BİR HAYAT HİKAYESİNDEN

“Bir sürgün bana bir ömür katacak deselerdi sürgün değil şenlik diye gelirdim ben Mahi.”

jdıwndjsgushssgsıssoshosdşfhehdleoshd

Saye gölge demekti. Gölgede korunan herkes Güneş`ten kaçardı. Peki ya sen herkesi Güneş`ten koruyan o gölgeysen nereye saklanabilirdin ki?

Kızımız 4 yıldır sevdiği Arel`e yazmaya karar verir. Arel, onun için fazla imkansızdı... DİĞER HESABIMI SİLEMEDİM. BU YENİ HESABIM DİĞER HESABIMDAN KİTABI SİLEMEDİMM

4 yaşında yetimhaneye verilen Gizem`in 18 yaşını doldurunca yaşadıkları.

gerçek ailem ve abimin arkadaşı kurgusunun birleşimi

Bu kitap gerçek yaşanmışlık #gercek #yasam Bizzat kendi hayatım