tamamen ironidir! cringe lise askı

Ne duruyorsunuz, içeriye bekleniyorsunuz. Siz: Gece gece ne bu ağlama sesleri kardeşim?(01:45) Yazmayayım yazmayayım dedim ama insana bir rahat huzur vermiyorsunuz yahu.(01:48) Bebeğin varsa uyut.(01:48) Kulağıma kulak pamuğu tıkayıp yatmak zorunda kalıyorum her gün.(01:48) Bu ne ya car car.(01:49) Gürültücü adam: Sen kimsin lan.(01:49) Bu saatte mesaj atma haddini nerden buluyorsun?(01:50) Siz: Bu saatte beni rahatsız etme hakkını nereden buluyorsanız bende mesaj atma hakkını buluyorum beyefendi.(01:51) Ramazanda çalınan davul sesi bile bu kadar sesli değil yemin ederim.(01:51) Bu kitapta biraz duygusallık, birazda mizah ortaya karışık her şey mevcuttur. Sizde yeri geldiğinde gülmekten kırılmak, yeri geldiğinde de hüzünlenmek istiyorsanız buyrun içeri, ne duruyorsunuz. Bu kitap sadece texting şeklindedir. Düz yazı yoktur.

Bu bir oyun. Başından beri öyleydi. Ama kimse tek başına kaybetmedi. Bir ölümle başladı. Oyun kurulduğunda, ilk hamle çoktan yapılmıştı. Kurbanlar belliydi, yollar çizilmişti. Ama kimse, piyonların da savaşacağını hesaba katmamıştı. Aden, arkadaşlarıyla birlikte bu oyunun içine sürüklendi. Kimi kayıplar verdi, kimi zaferler kazandı. Ama öğrendiği tek bir gerçek vardı: Her adımın bir bedeli oldu. Ve bazen, bir sonraki hamleyi yapmak için geçmişin hayaleti ile yüzleşmek gerekirdi. Katil pusuda beklerken, dostluklar sorgulanırken, her hamle yeni bir bedel doğururken… Onların önünde tek bir seçenek vardı: Hayatta kalmak. Ama ne kadar ileri giderlerse, o kadar geriye çekildiklerimi fark ettiler. Çünkü bu sadece bir kovalamaca değil, ölümün ta kendisiydi. Satranç tahtası. Piyonlar feda edildi. Kurbanlar verildi. Tahta kana bulandı. Ama unuttukları bir şey vardı: Piyonlar da şah olabilir. Oyunu kazanabiliriz. Ama önce hayatta kalmalıyız.

Eğlence amaçlı yazılmıştır

---------•••••••••••••••••••••••~~~~~~~~~~~~~~Seviyordu genç ağa. Ne olursa olsun sevmeye devam edecekti. Dilde sadece 17 yaşında liseli bir kızdı. Ama ona uzun zamandır aşık olan Antep ağasından habersiz."Binlerce kez beter olsun gece, senin ışığın yoksa..."22/08/2024---------•••••••••••••••••••••••~~~~~~~~~~~~~~

İnsanlar yanmaktan, kaybetmekten korkardı. Hiç düşmek istemez, hep ayakta durup devam etmek isterlerdi. Fakat bilmedikleri birşey vardı. Bir insan ne kadar yara alırsa, o kadar güçlendirdi. Ben yıllarca düştüm. Düştüm ama kalkmayı da bildim. Her kalktım da daha da güçlendim. Her düştüğüm de iste daha da tecrübe edindim. Pes etmek ,kelimesine benim kitabımda yer yoktu ve asla da olmayacaktı. Ben düştükçe büyüdüm, güçlendim. Ben düştüm ama her düştüğüm de daha da yenilmez oldum. Ben Alev Alçın. Yeri gelip düşmeyi, yeri gelip kalkmayı bilen kadın. Ben Alev Alçın. Canlı canlı yanıp o yangınların külleriyle güçlenen kadın. Ben Alev Alçın. Her ayağı takıldığında daha yenilmez bir şekilde kalkan kadın. Ben Kıdemli Üsteğmen Alev Alçın ve bu benim hikayem. Yangınlardan doğan kadının hikayesiydi bu hikaye...

Biz kötüğün içindeki iki iyiliktik.

Berçin yıllar önce bir hastanede Ezgi adında bir kızla intikam için karıştırılıyor ve 17 yaşında gerçekleri öğrenip yaşadıklarının boşa gittiğini düşünüp kimse ile konuşmuyor(zaman lazım bencee*spoiler verddiiimmm)

Normal bir komiserdim. Elimde bir cinayet dosyası vardı tek istediğim şey onu çözmek istemem...Ama sonucunun başka şeyler doğuracağını bilmiyordum...

Yarım asırlık bir mumyanın kalbinde kısılı kalmış ölü bir duygu gibiydi aşk: hoyrat, yaşlı ama hâlâ ölmemiş... Ve ölüm korkusu ikimizin kalbine usulca bırakılmış bir veda busesiydi: yoğun, arzulu ve en isteksiz... Unutmadık. Zira ikimizde çaresizliğin en acısını birbirimizde yudumladık. O bir kitabın ilk sayfasıydı, bende bir sonraki. Birleşmek bir parmak arası kadardı lakin kavuşmak bağlı olduğumuz zincirleri bükmek demekti. Aramızda onlarca söz, binlerce kahkaha, yüzlerce göz yaşı vardı. Lakin hiçbiri bizim değildi. Zira çaresizlik, yanyanayken birbirini okuyamamak demekti. Ben Gülşah. Acıların, aşkın, şehvetin, kırgınlıkların, güllerin şahı Gülşah. Minnetin boyunduruğunda, aşkın çaresizliğinde, karanlık bir berzahın ortasında kalakalmış Gülşah. Bir günahın kefaretine canı sayılmış, zina tenine doğduğu gün bulaşmış, anne karnına düşer düşmez gayrimeşru olarak yaftalanmış Gülşah. Benim için unutmak, yutkunmak kadardı: yediğim kazıkları, nefret dolu sözleri, gerçekleri yutkunmak kadar... Minnetin altında daha küçücükken ezilmeye başlamış, vazifesinden üstün marifetler elde etmiş, kimsesizliği hissettiği kadar kendinden feda etmiş küçücük bir kızdım. Ben, dayımın kumar parasını ödemek ve kötü kalpli yaşlı adamın illegal yoldan oturduğu bir masanın suçunu örtmek için evlat alındığımı öğrendiğimde de küçücük bir kızdım... Ya da gerçek annemin sebebini bilmediğim intikam planlarını dinlediğimde de... Ve şimdi biliyordum ki: Vedalaşmadan çıkılan her kapı tekrar açıldığında merhabalaşamayacak kadar yabancılaşır.

İyi okumalarrr:)🍀

Berdel ile başlayan aşk

Defalarca intihar girişimi e giren filiz, en yakın arkadaşı üzülmesin diye intihar planınından vazgeçer. Taaa ki en yakın arkadaşının iğrenç ölümünden sonra intihar etmeye karar verir taa kii kumral saçlı bal gözlümselvi boylu tarih öğretmenleri okula atanana kadar bu öğretmen ise filizin yaşama sebebi olur... Bana yardımcı olurmusunuz daha yeniyimde☺️🤗

" Siz benim hayatımı yapanlarla geçirdiniz kafamı nereye çevirsem yalan . Hepinizden nefret e-d-i-y-o-r-u-m"

ARKADAŞIMIN ABİSİ😉

Gözyaşları akın ediyordu gözlerine yorulmuştu artık. Dolu dolu olan gözleri kırgınlıkla bakıyordu karşısındaki kadına,kırgındı ama birşey diyemiyordu,susuyordu yine. Konuşamıyordu kırmaktan korkuyordu, ona yaptıklarına rağmen hiç çıtını çıkarmamış onlar için en iyisi olmaya çalışmıştı. Bu yüzden en çok kırgınlığı da kendineydi belki de..

“Bazen insan, en çok kendine ağırlık eder...” Asya, ne çocuktu ne de genç kız. O sadece, herkesin görmezden geldiği bir yükün taşıyıcısıydı. Sessizliğinde haykıran, gülüşlerinde kırılan, her adımında biraz daha yalnızlaşan bir ruhtu. Arkadaşsız bir çocukluk, kırılmış bir güven, derinleşen bir yalnızlık... Ve sonra gelen bir dönüşüm. Asya artık ne kırılgandı ne de sessiz. O artık susarak can yakan, bakışlarıyla susturan biri olmuştu. “Yükler Altında”, görünmeyen acıların, bastırılmış çığlıkların ve insanın içindeki karanlıkla verdiği savaşın romanı. Bu sadece bir genç kızın hikayesi değil; bu, hayatta kalmaya çalışan herkesin sessizce fısıldadığı çığlığın yankısı.

Tetikleyici unsurlar vardır. “Tıpkı son zamanlarda yaşadıklarına benziyor değil mi?” “Evet. Tesadüf.” “Raslantı değil, inan Mine.” “Ne ima ediyorsun sen?” Kafam karıştı. Kitapla yaşadıklarımın ilgisi olamazdı. “İma etmiyorum. Açıklıyorum.” Elimi tuttu. “ Sen ve ben birer kitap karakteriyiz. “ Bedenimi kontrol ettim. Yaşadıklarımı beyin süzgecimden geçirdim. “Saçmalama! Ben bir kitap karakteri değilim.” Çıkıştım. “Gerçeğim, sen delisin.” Gülümsedi. “Ya deli değilsem? Kitap karakteri olmadığını kanıtlayabilir misin?”

“İlayda, kardeşinin doğum günü partisinden sonra kendini daha önce hiç bilmediği bir ormanın derinliklerinde bulur. Nerede olduğunu, oraya nasıl geldiğini bilmiyordur. Ancak bu ormanda yalnız değildir… Ve bu gece, yıllardır saklanan sırların kilidi açılmak üzeredir. Aile bağları, geçmişin karanlık izleri ve saklı gerçeklerle dolu gizemli bir yolculuk başlıyor.” Gerçekler bazen bulunmak için değil, gizli kalmak için vardır…

Bu kitap bir lise kurgusunu ele alıyor. Okulun popüler ve duygusuz görünümlü çocuğu Erkan, kalbinin anahtarını Ecem`e veriyor... İyi okumalar ;)

"Her gece gözlerimi kapadığımda başka bir dünyaya uyanıyorum. Gerçek hayatta tanıdığım ama isimlerini gizlediğim insanlar, bilinmez yerler, eksik kalan cümleler… Hepsi rüyalarımda bir araya geliyor. Bu kitap, uyanınca hatırladığım tüm rüyaların bir toplamı. Bazen huzurlu, bazen ürkütücü, çoğu zaman yarım kalan bir hikâye gibi. İçinde kaybolacağınız, gerçek ile hayalin birbirine karıştığı bu yolculukta belki de kendi rüyanızdan bir parça bulacaksınız." Bu benim rüyalarımı yazdığım bir kitap olacak. Rüyalarımı hikayeleştireceğim. Kimse rahatsız olmasın diye İçindeki isimleri değiştirdim.

Sonra yazarım...

Ben bir gün hayatımın tepetaklak üstüme yıkılacağını düşünmemiştim. Sadece ailemin olduğu bir hayat hayal etmiştim, Bir mafya evinde olduğumu öğrenip iğrendiğim birine aşık olacağımı değil.

Bazı duygular, kelimelere sığmaz. Bazen bir bakış başlatır her şeyi... Bazen bir sessizlik, her şeyi bitirir. İki kalp. Bir bağ. Ve zamana karşı verilen sessiz bir savaş. Sana Rağmen, kalbin yönünü takip etmeye cesaret edenlerin, kaybetmeyi göze alarak sevenlerin hikâyesi. Sevmek bazen vazgeçmeyi öğrenmektir.

Ailesi tarafında hiçbir zaman sevilmeyen ve berbat bir çocukluğu olan, Ecem. Çoğu kişiye göre duygusuz, sert ve soğuk olan 21 yaşındaki bir genç kızın, barda çalıştığı bir gün 3 erkeğin onu korumasıyla başlar her şey. O an Ecem’in hayatının dönüm noktası olur.