Bahse girerim geçmişim ve geleceğim arasındaki savaşın ortasında hiçliğin sonsuzluğuna karışıp kaybolacağım. "Kazanma." Dedim kendi kendime. "Öyle kaybedişler var ki takdire şayan, kazanırsan kaybedeceksin."

Karen`in acı çekerek yeri gelip sevinerek ama hicbir zaman kendisinden taviz vermeyerek yasadigi hayatin yalan oldugunu öğrenmesi.

Annesi ve babasını küçük yaşta bir uçak kazasında kaybeden Berfin Çicek Arslan travma olduğu için bir daha ucağa binmez yıllar sonra okulunu bitirip hemşire olarak Hakkari`ye arkadaşı Çiğdem Bodurluyla gitmek için yola çıkarlar ancak bilet ararken kara yollarının 2 hafta boyunca kapatıldığını öğrenirler. Berfin arkadaşının ısrarı üzerine uçakla gitmeye karar verirler,bunun üstünede uçağa bindiklerinde Berfin arkadaşının farklı bir koltukta oturduğunu öğrenir ama yıllar sonra korkmayacağını düşünür ve üstelemez. Ancak uçak havalandığında korktuğu için yanında oturan adamın elini tuttuğunu fark etmez.Ama nerden bilebilirdi ki elini tuttuğu adamın hem kaldığı lojmanda üst komşusu olan hemde çalıştığı Tugayda karşısına "Yüzbaşı Şenol Okan Bulut"olarak çıkacağını.

Hiç bir özür kırılmış bir kalbi iyileştiremez. O özür yara bandı olsa bile kalp hiç bir zaman eskisi gibi olmaz,olamaz.Bu yüzden kalbini kıracağınız insanların bilin bir daha eskisi gibi olmayacağını...

Avukat olan selinden istenilen görev üzerine mafyayı takip etmeye başlar ama aslında mafyanın başından beri herşeyi bildiğini bilmiyordur

Bazen sadece geriye karanlık kalır, asıl yol, o geride kalan karanlığın içindeki aydınlık olabilmektir. Yangınlar ateşle başlamaz, asıl yangın içimizdeki inançtan gelir. Ben inançla çıktım bu yola, ve bilirimki asla durmayacağım bir hayal var önümde, asla yürümekten pes etmeyeceğim bir karanlık yol. Çünkü bir kez inandım ben, o karanlığın aydınlığı olacağım, ne pahasına olursa olsun. Küçüklük arkadaşım bana ihanet edip babasına yerimizi söylemişti, şimdi ise, babası mafya örgütünün başına geçmişti. Ve tek varisi oydu, tam 24 yıl sonra tekrar karşılaşmıştık. O Karsa Dünday Sarmal’dı, ölüme bile meydan okuyandı o. Vaz mı geçiyorsun?” “Sende geçmedin mi?” “Geçtim,” “Sen benden vaz geçtikten sonra benim kendimden vazgeçmeme şansım yok” … “Öpsene beni, özledim seni” “Öptüm seni, özledim seni” … Baden tanıdığın insanlar, en tanımadıklarındır. Bazen güvendiğin insanlar, en ihanet edenlerdir.

0543********: Hadi yat uyu Zemheri. Siz: Bana neden Zemheri diyorsun? 0543*********: İnsanı yakan bir soğuğun var. Siz: Ne? 0543: Dıştan soğuk umursamaz duruyorsun ama yanına yaklaşanı yakıyorsun. Zemheri*: Kışın en soğuk zamanları.

olay sosyal medyadan biriyle tanışmamla başladı.ilk önce sadece takılmalık kafa dağıtmalık olarak görsemde tanıştığım çocuk gerçekten çok iyi bir insandı.bir birimize bağlandık.ama bağlanmanın aslında bir birimize yapabileceğimiz en büyük kötülük olduğunu bilmiyordum.Ben eso.Yani Esila.Annemin beni evden kovmasıyla yolum Ankaraya düştü.Ankarada ise benim o çok sevdiğim sanal arkadaşım vardı.Alaz.Bir insanın komşusu en fazla kim olabilir? Hayır hayır bunun cevabını suan verirsem büyük spoiler yersiniz.O yüzden cevap verin.Tesadüflere ne kadar inanırsınız..?

Çocukluk aşkı~ Aşiret~ Kitabım FAZLA yakınlaşma içerebilir, baharatlı bir dil kullanıyorum diyelim..🤭!!

Yıllar sonra tekrar birbirini bulan iki alışığın hikayesi ama bilmedikleri bir şey vardı aşk bir tarafı uçurumla kaplı bir yoldu ve o yolu geçmek çok zordu.............

Giriş Alarm çalmaya başladı.Hemen yataktan kalktım ve alarmı kapattım.Lavaboya gittim ellerimi, yüzümü yıkadım sabah bakımı yaptım.Odama geri döndüm formalarımı giydim.Aynanın karşısına geçtim.Ahh!İnanmıyorum dişlerimi fırçalamayı unuttum.Ale acele lavaboya tekrar gittim.Önce dişlerimi fırçaladım,sonra gargara yaptım.Odama geri döndüm makyaj malzemelerini çıkardım."inanmıyorum,bu saçın haline" saçlarım sarma dağındı.O yüzden önce saçlarımı tarayıp lotus tokamla topuz yaptım önden peçemlerimi bıraktım.tabi anlattığım kadar kolay olmadı.Okula gidiyorum düğüne değil hafif bir makyaj yaptım.Şimal kolyemi taktım zaten nerdeyse bütün takılarımın üstünde şimal yıldızı bulunur neden mi?Çünkü adım Şimal.kendimi tanıtıyım ben Şimal ERTEN lise 3.sınıf öğrencisiyim.Malesefki platonik bir aşığım.Benim hikayeme hazır mısınız?

Bir karar, iki hayat… Akasya için bu evlilik bir mahkûmiyet; Polat Karan içinse yalnızca törenin soğuk bir gereğiydi. Ama kader, ikisini aynı zincirin ucuna bağladığında; nefretle başlayan yol, umulmadık bir aşka doğru kıvrıldı. Urfa’nın kızıl topraklarında, törenin gölgesiyle sınanan iki yürek: Biri özgürlük için savaşırken, diğeri kalbinin en derin karanlığıyla yüzleşti. “Kızıl Yazgı” – Töre, suskunluk ve kanla örülü bir dünyada ışığın karanlığa meydan okuma hikâyesi.

Kolumdan tutup beni bahçeye fırlatmışti bir çöp gibi kafam taşa değmişti ve kanıyordu bana nefretle bakıyordu "Anne" diye çığlık attım ve çığlığım ile birlikte gök gürüldedi "Anne senin kızını suçluyolar anne" hıçkırdım "Anne artık nefes alamıyorum anne" devam ettim " Anne yapamıyorum anne" yağmur yağıp ve gök gürüldüyordu " Anne ne olur benide yanina al anne" son sözlerimle birinin kollarına düşmem bir olmuştu....

Kumar borcundan dolayi kizini satan bir baba dusunsenize.Ne kadar kotu dimi.Alya`nin babasi kumar borcundan dolayi alyayi satar ve asil hikaye o zaman baslarr İyi okumalarr umarim seversiniz ilk kitabiimmm🫶🏻🫶🏻

Bazı aşklar vardır... Suskunlukla başlar. Ne bir kelimeyle, ne de bir bakışla… Sadece kalbin bilip de dilin söyleyemediği duygularla… Boran, gözlerini her kapattığında bir hayali yaşarken, Peri; her şeyden habersiz kendi hayatının peşinde koşuyordu. Biri geçmişin suskunluğunda, diğeri geleceğin hayalini kurarken… Kader, onları Mardin’in kadim taş sokaklarında yeniden yazmaya karar verdi. Bu; bir aşiretin yükünü sırtında taşıyan bir adamla, Hiç bilmediği topraklara dönen özgür bir kızın hikayesi… Göz göze geldiklerinde, bütün düşmanlıkların anlamını yitirdiği, Kalplerin adını koyamadığı bir sevdanın başlangıcı… Bu hikâye, suskun bir adamın ve farkında bile olmadan kalbini çalan bir kadının “Peri” masalı… Okurken yüreğinize dokunacak, bir bakışın nelere sebep olabileceğini gösterecek bir aşk… Hazırsanız, kelimelerin arasından Mardin’e, Peri’ye ve Boran’a yolculuk başlıyor.

Bu zamana kadar okuduğum kitaplarda ya da izlediğim filmlerde anlaşmalı evlilik sürdüren çiftlerin arasındaki ilişki gerçeğe dönerdi. Her zaman bunlara şahit olmuştum ama sanırım gerçek hayatta bu pek de mümkün değil. Öyle olsaydı birden bire evlendiğim, yalnızca altı ay evli kaldığım ama ona sırılsıklam aşık olduğum kocamdan boşanmazdım.

Konserdeki Çıtır: İlk olarak kimsin ve neden bardağımın altına numaranı yazdın? Konserdeki Kız: Ayy sana da merhaba aşkısıı Kız karakterimiz !biraz! hiperaktif heheheh ©️ Tüm Hakları Saklıdır

Tehlike dolu hayatı ölümlerle doluydu. Belinden silah hiç inmez, uykuları bile huzur vermezdi. Bir gün dilini bile anlamadığı, adını bile bilmediği sadece birsaat aynı odada kaldığı üstelik başını belaya sokan bir kadının çocuksu hareketleri onun hayatına bir anlık da olsa anlam katmıştı. Kendine dil çıkaran çirkef kadına öfkesi bir anda kaybolmuştu. Büyük gözleri kalbini görüyormuşcasına bakmıştı kendisine. Kalbi sanki hakkıymış gibi o kadını istiyordu. Onu tanımak, onunla yaşamak ve onunla yaşlanmak... ama mümkün değildi. Bir hareketine vurulduğu kadın başkasına aitti. Ruhunuda kalbinide bir başkasına çoktan vermişti. Yanında yaşlanmak istediği adamı çoktan seçmişti. Yine de kendine engel olamamış uzaktan uzağa onu izlemişti. Arasındaki binlerce kilometreye rağmen sevdiği kadını korumak istemişti. En azından bunu yapması onu rahat uyutur hayatının bir anlamı olmasını sağlayabilirdi. Bir gün eline bir fırsat gelmiş, sevdiği kadın için en azından bir seçenek haline gelmişti. Artık yapması gereken kadının kendisini seçmesini beklemekti. ... Kim böyle bir insan müsveddesiyle uğraşacak kadar şansızdı? Tabi ki ben! Şansızlığım arada bir beni yoklar güzel bir çelme takardı bana. Her zaman benim için önemli bir günde bu çelmeyi takması ise beni çileden çıkartıyordu. Ya ben çok önem verdiğim için tüm aksilikler beni ilgi çeciki buluyordu ya da cidden şansızlığım benimle uğraşmayı seviyordu. "Beyfendi bakın ne ben ne de burdaki biri sizi anlamıyor! Beni anlıyor musunuz!?" Bağırarak sorduğum sorular karşımdaki adamı sadece kızdırıyordu. Oda beni anlamıyordu ve bizim ciddi sorunlarımız vardı. Başkomiser " hanımefendi bakın bir sürü protokol var. Lütfen şikayetinizden vaz geçin de bu iş uzamdan bitsin, rica ediyorum." Polisin bıkkınlıkla söyledikleriyle gözümü devirdim. "Bakın komiserim. Ben de keyfimden burda durmuyorum. Çok önemli işlerim var ama bu HANZO beni cidden sinirlendirdi. Kusura bakmayın çekmicem şikayetimi." ... Avukat bey karşımdaki hanzoyla Rusça konuşarak durumu tekrar izah etti. Kendi aralarında küçük bir tartışma sonucu karşımdaki hanzo bey sinirle bana baktı ve ağzının içinden birşeyler geveledi. Avukat bey bana bakıp hevelse "özür diliyor" dedi. Peki ben inandım mı? Kesinlike hayır. Küfür de etmiş olabilirdi Avukat bey sadece iş bitsin diye yalan söyliyor olabilirdi. Bana hevesle bakan Komiser beye başımla red cevabı verdim. "Kabul etmiyorum. Google çeviri çalışırken tekrar söylesin. Bakışları küfür ettiğini gayet net bir şekilde söylüyor" Kendimden emin bir şekilde karşımdaki hanzoya bakmış ve avukatın ona söylediklerimi tercüme etmesini dinlemiştik. Komiser bey olsada bitse hesabı adama bakarken, adam duyduklarıyla daha da hırslanmış bir öfkeyle bana baktı. Alay edercesine rusça birşeyler mırıldandı ama elbette anlamadım. "В это нелегко поверить, леди. " (Kolay da inanmıyor hanımefendi) Telefonunu uzatan komiser beyin telefonuna yaklaştı ve gözlerimin içine baka baka söyledi. Gözlerinde öfkeyle harmanlanmış bariz bir alay vardı,  zedelenen gururun onu ele geçirmesine izin vermemek için verdiği savaşın emaresini taşıyordu "Мне жаль" (Özür dilerim.) Tam ağzımı açıp itiraz edecektim ki komiser bey elini masaya vurarak kakltı. Basit bir işle uğraşmak zorunda kalmış ve bu nerdeyse bir saat sürmüştü. Sonunda kurtulabilirdi ve bu fırsatı elbette kaçırmadı. Başkomiser " evet, özür diledi bu iş de kapandı." Dudaklarımız büzüp başımı salladım laflarımı ağzıma tıkıyan komiser beye. Gözlerim karşımdaki hanzoyu bulduğunda istediğimi almış olmanın verdiği şımarıklıkla dil çıkartıp yeniden komiser beye döndüm. Dudaklarının bariz bir şekilde genişlemesini yandan attığım bakışlarımla yakalamıştım. Elimi komiser beye uzattıp tebessüm ettim. "İyi günler komiser bey." Elimi sıkıp başını salladı ardından oda "iyi günler" diyerek beni yolculuğuma uğurladı. Ben ardımı dönüp odadan çıkmak üzereyken hanzo beyde yerinden kalkmıştı. Onları umursamadan önce odadan sonrada karakoldan çıktım. Yoldan geöen bir taksiyi durdurup evimin adresini söyledim. Taksi harekete geçerken hanzo beyin karakoldan çıktığını gördüm. Gözleri önce etrafına bakındı ardından taksihe ve nihayetinde benim gözlerimde durdu. Taksi karakolun önünden giderken bakışlarının arkamda olduğunu his etmiştim.

Zorla sevda olmaz derler peki öyle mi ?

Dört ayrı Kadın... Hepsinin birbirinden farklı kişilikleri olsa da, kalpleri bir, hayatları birdi. Çünkü onlar artık candan öte olmuşlardı. Sanalda başlayan arkadaşlıklar, artık sanal değil aynı hayat, aynı yaşam olmuştu. Çünkü onlar artık ayrılmaz dört Kadın olmuştu... Bu kitapta, sadece arkadaşlık değil sadıklık, sevgi, herşeyi okuyacağız. Birbirinden farklı, dört Kadın`ın aynı evde yaşadığı hayatı okumaya ne dersin?

Tenime değen iğneler bir bir verdiğim sözleri göğsüme kazırken, içimde tarifsiz bir burukluk vardı. Aklımdan hiç çıkmayan sorular zihnimin içinde bir zehir gibi yayılıyordu.Uzun kirpiklerin, gül dudakların.. Dudaklarının hemen sol üstüne yerleşmiş küçük ben, Ölmek istediğim mezarlık, nabzının attığı yer. Saçlarının arasına karışmış deniz dalgaları.. İki gözüm, göğsüme kazıdım seni. Yaşanmamışları unutmamak için çizdim bütün zerreni. Yasla başını göğsüme, saç tellerin dağılsın kalbimin üzerine. Nabzın nabzıma değsin.

"Ben Gece,Adem`in kızıyım." Bir gün gerçeği öğrendim. Babam yaşıyordu. Ve ben onu bulucak ordan kurtarıcaktım. Çünkü ben babamın kızıydım. Bu macerada sizlerle bir çok zorluk bazende güzel şeylerle karşılaşıcaz. Bazen üzülüp bazen sevinicez. Hazırsanız başlayalım.

Hayal kurmanın eksi ve artı yönleri nelerdir? Nelere hazırlar bizi? Ya da nelere savunmasız bırakır? 23 yaşına kadar hayatım boyunca idealist, korkusuz, kendi doğrularından vazgeçmeyen bir insan olduğumu sanıyordum, yada olmaya çalıştığımı. Ta ki bu babamın emrivaki ile evlenmemi istediğini söyleyene kadardı. Asıp kesip evlenmeyeceğim, diyebilirdim ya da sizin doğrularınız ile benim doğrularım aynı doğrultuda değil, diyip aile büyüklerimin kesinlikle beyninde yer etmeyecek onca kelime de sarf edebilirdim belki. Tamam, kabul ediyorum. Kuzu kuzu gidip evleneceğim demedim; ilk önce inkâr, sonra kabullenememe gibi yollardan geçtim. Allah aşkına 23 yaşında bir birey olarak Türkiye Cumhuriyeti’nin bana 18 yaşımda verdiği hak hukuklara sanki sahip değilmişim gibi üzerimde hak kurmalarına nasıl izin verebilmiştim? Kolay olmadı tabi ki de ama sanırım onlar için kolay olmuştu çünkü şuan bir evlendirme dairesinde kendisi ile ilgili sayılı bilgiler bildiğim kişi ile nikah masasında oturuyordum. Tamam, hadi ben bir şekilde nikâh masasına oturtulmuştum ama sen nasıl oturdun be adam! Sanırım bunun için en başa dönmek gerekiyor. Olayların başladığı o güne…

İnsan kırıldığında o parçaları birleştirecek insanlar olmalı yanında.

Travmaları krizleri olan bir kız ve abilleri yıllardır kız kardeşini arayıp buluyor acilleri kız kardeşlerini iyileşirmeye çalışıyor