Meczup hatun ile dağ ayısının hikâyesine hoş geldiniz... Hayalini kurduğun Uzak Doğu turuna uçuyorken, bir anda uçağın düşmeye başlasa… Tam “öldüm” derken gözlerini hiç tanımadığın bir yerde açsan "üstelik burası senin yüzyılına bile ait olmasa" ne hissederdin? Mihri, geçirdiği bir kazanın ardından bambaşka bir zamanın ve dünyanın tam ortasına düşer. Başta her şeyin bir şaka ya da film seti olduğuna inansa da, gerçekler kan damlalarıyla yüzüne çarpacaktır.

Evrene yavaş bir şekilde çökmeye başlayan karanlığı durdurması için kadim geyik tarafından seçilen bir adamın macerası.

Elizabeth kendi hayatını tek bir hata ile çürütmüştü "doğarak" insanlar onu lanet olarak görüyor hakkında efsaneler hurafeler ortaya atıyordu bu kitap Elizabeth`in hayatını ve amacı doğrultusunda ne kadar ileri gidebileceğini anlatır iyi okumalar...

Nyxalith," Gece Işığı "anlamında kehanetin gücünü oluşturan dokuz elçi. Hayat onlara kader sunmuştu ama onlar kabul edecek mi? "Anahtır`nın kapısısın" "En büyük yeminler , kendine verdiğin sözlerdir" Gücünü nyxalith taşından alan calenys sezgileri ele geçrilecek.Sözünde durabilecek mi? Hayat onları ne bekliyor bu yolculukta?

Daha yeniyim merhabalar.... Umarım sizlerle güzel zamanlar geçiririz destek bekliyorum ayrıca yorumlarınızı merak ediyorum iyi okumalar🎀💝

Bir gerçeklik içerisindeyim. Neredeyim biliyorum ama neden buradayım bilmiyorum. Bir görevim var mı, hayır. Bir amacım var mı, belki. Ben Olivia Grindlewald. Büyücü dünyasının korkulu isimlerinden biri olan Gallert Grindlewald`un kızıyım. Babam dolayısıyla bende öyle sayılırım. Sorunlar yaşadığım eski okulumdan ayrılarak Hogwarst`a geçiş yaptım. Burada tanıdığım insanların beni sevdiği söylenemez ama saygı duyulmadığım anlamına da gelmez. Ben Olivia aslında buraya gelişim köklü bir amaç dolayısıyla, Hogwarst`a gelişim bir tesadüf değil planlanmış bir gaye dogrultusundaydı. Ben Olivia bu gaye uğruna canı hiç sayılmış 16 yaşında bir kızım. Babam bu gaye uğruna kızını umursamayan bir adam. Ben Olivia yasak aşkın tohumlarindan olan geleceği en parlak büyücü. Kardeşleri içerisinde en güçlü, en mantıksal ve sezgisel kişi. Aykırı çocuk Olivia. 🖤

Birormanda neler olabilir? Yer değiştiren ağaçlar ve gizemden gizeme sürüklenen ınsanlar.

Babası mafyaların başı olan bi avukat ve mafya üyesi olan bi adam en fazla ne olabilir ki Yazım yanlışları için soryyy

“Aşk mı daha yakıcıydı, yoksa ihanet mi?” Kadim tanrıların hükmettiği bir dünyada, darağacına asılan bir aşkın hikâyesi... Ateşin tanrısı Ruen, ihanete uğradı. Geceyle mühürlü tanrıça Hekate, kendi elleriyle ipi çekti. Ama bazı infazlar, yalnızca son değil; başlangıçtır. Tutkuyla örülü bu hikâye, tanrılar arasında bir aşkın nasıl savaş alanına dönüştüğünü anlatıyor. İhanetin yakıcılığıyla, aşkın yok edici gücü arasındaki çizgi artık yok. “Tanrının İnfazı”, okurlarını karanlık fantezinin kalbine, yasaklı aşkların en derinine davet ediyor. Hekate’i affedecek misin? Yoksa Ruen gibi sen de... onu bir kez daha darağacına mı yollayacaksın?

"Rüzgar. Sapıkmısın lan. Niye birden dibimde bitiyorsun." Çapkın bir gülüşle bakıyordu bana. "İç çamaşırlarını benden hiç saklama. Daha önce gördüm. Hiç yakıştıramadım. Genç kızsın. İnsan bir dantelli falan giyer." Yüzümün kızardığını hissedince koluna vurdum. Gözlerim korku dolu ona bakarak. "Yoo. Sen kesin sapıksın. Sanane benim iç çamaşırımdan." "Öyle deme. İlerde beni sevdiğini söylediğin de onları en çok ben göreceğim." Evet aklımdan neler geçiyor tövbe tövbe. Hızlıca iterek kendimden uzaklaştırdım. "Tövbe. Sana asla onu söylemiycem." Kaşları havaya kaldırarak bana baktı. "Neyi." "Seni sevdiğimi." Rüzgar gülümsemesi yüzünde büyüdü. "Şuan söylemiş oldun."

Birbirlerine düşman olan soyları olmasına rağmen, birbirleri için atan iki yürek. Bir asil ve melezin hikayesi. Yalanların, ihanetin, sevginin üzerine yağan kızıl kar...

Hiç yazdığınız cümlelerden dolayı pişmanlık hissettiğiniz oldu mu? Her zaman kelimelerin gücüne inanan biriydim. Yazarlığı sevme sebeplerimden biri buydu. Bu dünyanın içine düşene kadar dikkatli biri olduğumu düşünüyordum. Konuşurken kullandığımız kelimelerin önemi de bununla aynıdır. Şimdiye kadar altı kitap yazdım. Bir gün, yazdığım kitaplardan birinin içine hapsolacağımı hiç hayal etmemiştim. Eğer bu hayatı ben yazdıysam, uyandığım hayat benim sayılır mı? Cumhuriyet Döneminde annemden babama, hatta beni istemeye gelen Cihan Paşa ve ailesine kadar herkesi yazan ve olay örgüsünü oluşturan kişi ben olduğum için yaşadıklarım gerçek dışı geliyordu. Hangi hayatımın hayal olduğunu sorgularken, hayatımdaki insanların karakterini tek bir kalemle belirleyen kişi olmanın tedirginliğini yaşıyorum. Farklı bir seçimin her şeyi nasıl değiştirebileceğini bilmiyorum. Yazarken de farklı bir şey yapmak istememiştim zaten. Kendimi başrolün yerine koyup, ben olsam ben de bunu yapardım demiştim. Yazdığı karakterle bağ kurmayan yazar yoktur. Yazdığım karakterler de az çok bana benziyor. İnsan kendi yarattığı dünyada rahat hissetmeli, öyle değil mi? Ama sorun şu ki: Ben bu kitabı bitiremedim. Yazmayı bitiremeyip yarım bıraktığım kitabın içine hapsoldum. Sonunu bilmediğim bir kitabı nasıl bitirecektim?

Bu kitap bir küçük kızın hayatını anlatıyor

Uçurumun yanında ailenizle piknik yaptığınızı düşünün. O uçurumun yanından itildiğinizi, öldüğünüzü, acı çektiğinizi; öldüğünüz için değil, itildiğiniz için acı çektiğinizi düşünün. O durumdayım ve o durumda terk edildiğinizi... ` bir gözyaşı döküldü; aşağı indikçe harlanıyor, yanıyordu.

Futbol kitabıdır futbol bir spor dur futbol bir ayak gücüdür.

Cennet, cehennem ve onların unuttuğu yer: Araf. Işığın içinden doğan bir isyan, adalet adına verilen bir savaş ve yitik bir tanrının küllerinden yankılanan fısıltılar... Bu, bir kehanetin günlüğünden taşan ve kaderi sonsuza dek değiştirecek hikâyedir.

Paralel evrende bir asker ile bir yabancının hikayesi… ‘Bir zamanlar Ladinyada savaşan iki genç varmış…’ Ben şimdi ölmezsem o ölecekti, o öldüğünde beni Ladinyada tutan olamayacaktı. “Öldür beni, bitsin artık bu savaş.” Gözlerimin beyazlaştığını hissediyordum, lanet olasıca bu Den geninden nefret ediyordum. Ondan uzaklaşmaya çalıştım ama içimdeki Den buna izin vermiyordu…

Milattan önce büyük atalarımızın kristalleri bulmasıyla başlamıştı her şey. Ateş ,su ,toprak ,rüzgar. 4 büyük krallık. 1000 yılda belirlenen kristal varisleri.

~°~GİRİŞ~°~ Karanlık, ne demekti? Sadece bir renk mi yoksa bir yaşam biçimi mi? Bazıları bunu sadece bir renk olarak betimlerken, bazıları bu sekiz harfi bir ömür yaşardı. Yaşamak zorundaydı.Yani benim gibiler. Doğduğu ilk andan hayatı karartanlar, lanetli olanlar. Bu bendim. Doğduğum ilk gün önce kendi nefesimi sonra da annemin nefesini kesmiştim.Ben buydum zaten, nefesleri bile yok sayılan o kızdım ben. Annem bile anlamamış benim o hayatla ölüm arasındaki ince çizgide durduğumu. Dakikalarca direnmişim o karanlığa karşı, ama biri kalırsa biri gitmek zorundadır hep. Yani öyle midir? Sanırım öyledir. Ölümün karanlığının beni bırakıp annemi aldığı o gün, benim için hayat karanlıktan ibaret olmuştu zaten. Ama şimdi anlıyorum. Benim annem o gün gitmişti çünkü, Bir ipte asla iki cambaz oynamazdı... Biz annemle bir ipteki iki cambazdık o gün, birimiz gidecekti, birimiz kalacaktı. O gitti arkasına bakmadan, bense o ipte sonsuza kadar kaldım geride kalan olarak. Annem beni o gün bıraktı, ve ben bugün o ince çizgide yeniden duruyordum ama bu sefer yaşamla ölüm arasında değil, karanlıkla onun arasında...

(Karakterlerin fotoğrafları ve bilgileri için pinterest`te ``@dephiaaa`` hesabından ``Dört Mühür`` panosuna bakabilirsinizz :)) Asırlardır insanların rahat olamadığı bir durum var, iblisler. Ayrıca bu iblisler insan kılığına da girebiliyorlar. Tabii ki de İblis Avcıları da var. 2 kıza ve 2 erkeğe 17 yaşında elementler seçilir; bi` nevi güçleri. Bu asır modern avcılarımız olacak. Seçilen şanslı kişilerden birisi bizim ana karakter Laura oldu. Bakalım sonra neler olacak?

ülke 3 bölgeye ayrılıp 3 lider tarafından yönetilseydi nasıl olurdu? kızımız lena bölge liderlerinden birnin yerine geçer. ilk kitabımı yayımlamam için desteğe ihtiyacım var. onada bir şans verirseniz sevinirim.. ö

"Işık ve karanlık arasındaki denge bozulmak üzere..." "Karanlık içindeydi. Işık onu çağırdı." "Bazı güçler bastırılmaz. Bazı kaderler kaçınılmazdır. Ve bazı aşklar... dünyayı yakar." Kael Sarayı, görkemiyle ayakta dursa da içinde yavaş yavaş çürüyen bir gölgenin yankılarını saklıyor. Elion Grim, bu taş duvarların ardındaki genç hükümdar, halkına karşı soğukkanlı, sessiz bir lider gibi görünse de içinde patlamaya hazır bir karanlık taşıyor. Bu güç ona ait değil ya da öyle sanıyor. Gerçekte bu güç, başka bir boyuttan gelen ve bir zamanlar babasının mühürlemeyi başardığı dehşet verici varlık Înfernexus`a bağlı. Alevler ve gölgelerle şekillenmiş, kaosun ta kendisi olan bu varlık şimdi uyanmakta ve Elion`un içinden geçerek dünyaya geri dönmek istiyor. Babasının mirası, Elion`a yalnızca bir taç değil, aynı zamanda yıkımın eşiğinde duran bir lanet de bıraktı. Her geçen gün bu karanlık güç daha da güçlenirken, Elion`un tek arzusu onu sonsuza dek bastırmak, evreni yok oluştan korumak. Fakat karanlık, tek başına bastırılacak kadar zayıf değil. Tam o sırada, uzak Elf topraklarından bir fısıltı gelir: Lyra Emberlight. Lyra, ışığın özünden doğmuş, kalbinde geçmişin sırlarını, ellerinde ise şifa ve umut taşıyan gizemli bir Elf kadınıdır. Onun gelişi yalnızca Elion`un içindeki karanlığa karşı bir ışık getirmez aynı zamanda Elion`un duvarlarını yıkan tek şey olur: Aşk. Fakat Elion`un kalbine doğan bu aşk, ona güç mü verecek yoksa onu zayıf mı düşürecek? Lyra`nın ışığı Înfernexus`un gölgelerini bastırabilir mi? Ve eğer karanlık Elion`u tamamen ele geçirirse onu durdurmak için Lyra`nın yapması gereken fedakârlık ne olacak? Bu, yalnızca bir savaşın değil; ışık ve gölgenin, aşk ve yıkımın, kader ve özgür iradenin hikâyesi. Ve bazen... en büyük savaş insanın kendi içinde başlar.

İki kız kardeş, anneleri öldükten sonra babaları yüzünden çektikleri zorluklara dayanamayıp evden kaçarlar. Bir boyut kapısından geçerek rastgele bir tarihin çağına ışınlanırlar. Oradaki şartlara rağmen hayatta kalmalılardır.

Kaçabilir miydim? Her şeyden, herkesten, her yerden.... Kaçıyordum, hayatta kalabilmek için. Bana verilen görevi yerine getirmek için. Ancak Kaderin iplikleri onu karşıma çıkarmış ve bütün görevimi mahvetmişti.

Açıklama istiyorsan kitabımı oku