Annesi ve babaları ölen Duru Yıldırım ve Timur Barış Akpınar aniden yıkılırken biranda başlarına gelen olaylarla acılarını bile yaşayamazlar yeni üniversite ve yeni sorunluluklar onları bekliyordur ailelerinin vasiyetini yerine getirecek onlara verdikleri sözleri tutacaklardır Bu karanlık Dünya bizi içine çekiyordu ve yaptığımız şey sadece izlemekti artık o bile yoruyordu.....

Askeri köye yakın yerde düğün yapan köylüler, bir çatışmaya uğrar. Ve bu düğün de, ` Sıla Sözün Sara ` da vardır. Sıla Sözün Sara, askerler den biriyle karşılaşması ve bu karşılaşması`nın nedeniyle de ` Alp Karan` ın gizemli dolu hikayesine istemeden girmiş bulunur...

"ALLAH BENİM BELAMI VERSİN. NASIL FARKETMEM VURUN LAN BENİ DE VURUN LAN ARDA VUR BENİ ÜMİT NE DURUYORSUN VURSANA. ALLAH KAHRETSİN VURSANIZA BENİM YÜZÜMDEN ÖLDÜ" "Komutanım durun" "NİYE ÖLDÜRMEDİM Kİ BEN O ADAMI NİYE LAN NİYE VURUN BENİ VURUN LAN BENİ VURUN" "Komutanım sizin suçunuz değil" "ŞİMDİ BU ÇOCUĞUN AİLESİNE KİM HABER VERECEK. HANGİ YÜZLE VERECEK. BİR EVE DAHA ATEŞ DÜŞTÜ"

baş karakterimiz umay karaca cocuklugumdan bu zamana kadar yaşananlar

🌿 "Önce mesleklerine aşıktılar, sonra birbirlerine..." Bir çarpışma, dökülen kahve… Ve başlayan bir ömürlük hikâye. Dr. Elif, beyaz önlüğünün ardında kırılgan ama dirençli bir yürek taşırken, Komutan Murat görevlerin ağırlığı altında bile dimdik duran bir adamdı. Onları bir araya getiren kader, ayrı düşüren de aynı görev bilinci oldu. Yollar ayrıldı, telefonlar sustu, hasret büyüdü. Tam her şey bitti derken, hayat Elif’in karşısına bir söz çıkardı… Ve o söz, geçmişin bir vaadiydi: Murat. İki güçlü ruh, mesleğin sınavından, aşkın yangınından, ayrılığın sarsıntısından geçerek yeniden bir araya gelir. Ama bu defa yol daha çetindir. Çünkü görev aşkıyla yola çıkan kalpler, artık birbirinden vazgeçemeyecek kadar sevgiyle doludur. Tutkunun, sadakatin, ayrılığın ve yeniden kavuşmanın hikâyesi… Elif ile Murat’ınki, bir meslek aşkının, bir vatan sevdasının ve en çok da kalbin haykırışının romanı.

Gece saat 03:42. Doğu sınırında, dağların koynuna kurulmuş bir karakol... Ay, yırtık bir bulutun ardından güç bela ışık sızdırıyor. Hava soğuk, keskin. Nöbetçi değişimi yapılmak üzere. Bir gölge, eğitim alanının kenarındaki hedef tahtalarına doğru sessiz adımlarla ilerliyor. Tüfeğini omzuna asmış, elleri ceplerinde. Üniforması rüzgârda hafifçe dalgalanıyor. İzgi Kara, her zamanki gibi erkenden uyanmış. Uyuyamıyor. Uyusa da rüyalar, geçmişin parçalarıyla bölüyor gecelerini. Bugün yine babasını görmüş. Kızına selam vermeden uzaklaşıyormuş. Karakol komutanı, telsizden sesleniyor: “Tüm birlik, hazırlık seviyesi iki. Yakın bölgede hareketlilik tespit edildi.”

asker doğan aşk

Eskiden vatan haini denilen bir asker. Vatanını tanı pahasına korurken bir teröriste inanıldığı için; "Size hain diyenin kafasına sıkarım komutanım." diyen kardeşi ona silah doğrulttu. "Kendimden şüphe ederim sizden etmem." diyen abisi ondan kan akıttı. O geçmişte asker Şimdi vatan haini Gelecekte düşman Ama geniş zamanda vatanı için kendini feda eden bir asker

Dışarıdaki siren sesleri her şeyi ifade ediyordu. Normal çocuklar anlamazdı. Ama asker çocukları anlardı. Yeni bir şehit var dememekti. Yarım kalan bir hikaye var demekti...

İki yemin tek veda...

Derya ve Göktuğ ortaokul ve lisede aynı sınıftalardı. Bu onların iyi ve daha güçlü olmalarını sağlamıştı. Ama gelecek sıkıntılardan ne Göktuğ`nun ne Derya`nın haberi vardı... Sonsuzluk bir adım ile başlar... Onlar direnerek haketti. NOT-Bu kitap askeri,romantizm,az da olsa dram içerir 12 yaş altı için uygun değildir.

O gece babam derin bir sessizliğe büründü ama benim içimdeki intikam hırsı, o çığlık hiç susmadı. Kitap kapağı ChatGPT ile tasarlanmıştır.

Kalpte Bir Yarasın .... ....

Acı çektiğim bir zaman karşılaştım seninle umudumu yitirmiş bir şekilde koşuyordum. Bir gölgenin arkasına saklandım. Kim olduğunu bilmeden bir daha karşılacağımızı bilmeden. Hani bana limonlu şeker aldığın gün var ya işte o zaman onu yiyememek beni çok üzmüştü Akman, ellerinin arasından düşen o şeker bir su birikintisinin içinde bütün anılarımla kayboldu. Sonra bir gün geldin doğum günümde buluştu gözlerimiz o gün anlayamamıştım senin de bende bir şeyler fark ettiğini. O yeşil gözlerinde oluşan şüpheyi göremedim. Seni sevdiğim günlerin birinde bir silah patladı gözümün önünde. Uyandım aylar yıllar geçmişti. Biri geldi yanıma her şey rüya dedi. Yaşadığım tüm anlar rüya mıydı. Ben seninle yaşamadım mı Akman. Geleceğim dedin bana söz verdin. Ben seni bulmuşken sen kaçtın Kızılım dedin. Senin ormanında kaybolan bu ruh ,denizinde mi boğulacaktı AKMAN GÖKTUĞ SOYLU Sevdiğin o orman kül oldu. Sevdiğim o denizler kurudu ortada büyük bir boşluk kaldı o da sen yoksun diye. Seni son nefesimde bir damla göz yaşıyla görmeye hazır değilim Akman ,seni kaybetmeye hiç hazır değilim GECEM Kitapta geçen isimler,olaylar ve diğer her şey hayal ürünüdür. Herhangi bir isim benzerliği de tesadüftür. Tüm kurgu bana aittir. GÖZLERİN ORMAN YEŞİLİ Mİ? DENİZ MAVİSİ Mİ?