Düşman olmamız için gözlerime bakması yeterli. Orada olan hırs ve nefreti çok net bir şekilde görecektir Konusu; Çocuklugundan beri birbirleriyle büyüğen Anatoly ve Elena`nin düşmanlığı. Anatoly her zaman Elena`ya bir şey olucak diye korkarken en büyük zararı o verdi. Onların arasında gecicek hikâyeye hazır misinizz? 🤍

Her kapı, ardında bir sır saklar. Peki ya o kapıyı açan anahtar da yalanlarla örülüyse? Aleska Vardel’in sıradan gibi görünen hayatı, geçmişin gölgeleriyle sarsılır. Bir anahtar, bir isim, bir yalan... Hepsi onu hiç bilmediği bir gerçeğe götürür. En yakın dostu Niva’yla birlikte çıktığı bu yolda, her adımında daha da karanlığa sürüklenirken, güvenin, ihanetin ve kaybolmuş anıların içinde nefes almaya çalışır. Geçmişle yüzleşmek kolay değildir. Hele ki o geçmiş, seni senden bile gizlemişse. İlk aşkta, ilk ihanette ve ilk gerçekte aynı kişi varsa…

Elif Kaya & Emir Yüzbaşıoğlu

“Gece Liva Karan bir suikastçıydı. Ama asıl ölümcül olan geçmişiydi. Lambda’nın çöküşüyle, yemin ettiği adaletle yüzleşmek zorunda kaldı.”

Selam, ben Deniz. Evet evet, muhtemelen beni tanıyorsundur. Kaya’ların genç üyesi, Deniz Kaya derler bana. Beni ekranlarda görmüşsündür, genelde para ve gücün sembolü derler… Kıyafetimi, paramı, arabalarımı görmüşsündür. Peki ya hayatımı? Anlamak için baktın mı hiç gözlerime? Benim için her gücün bir zaafla geldiğini gördün mü gözlerimde? Hayır, görmedin. Çünkü sende bakmadın! Varis olmak için dünyaya getirildiğimi biliyor musun, annemin benden hep nefret ettiğini, kardeşlerimin benden sakladığı sırrı biliyor musun? Annenin benden neden nefret ettiğini bilmeden kaybettiğimi, babamın hayaletini sırtımda taşıdığımı biliyor musun? Peki ya Semih’in zincirlerinden kurtulup abime biat ettiğimde kaderime isyan edip tahtın dengesini bozduğumu? Ah evet, ben yaptım. Bununla da kalmadım, lideri devirdim, kan akıttım, acı çektim ama tüm bu adamlara bir kadının gücünü gösterdim. Beni bir piyon sandılar ancak ne ben bir piyondum ne de onlar satranç ustasıydı. Gece çöktü, sis dağıldı. Her gecenin bir sabahı olduğunu unutanlar yandı önce. Yakmak için yanmayı göze alanlar ateşten çıkamadı. Ama öğrendim ki Deniz’ler da yanarmış. Her şeyi düzene soktum dediğim an Semih Kaya’nın bana bıraktığı o lanetli miras beni bir adamın ayaklarına zincirledi. Geçmişte akıtılan kan, intikam isteyen adamlar ve bundan haberi bile olmayan bir varis. Ben ne yapmıştım? Miran Atalay’ı ben öldürmemiştim. Neden benim canımı yakacağını söylüyordu bu yeşil gözlü adam? “Zincirlerin şıkırtısı çabalarımın beyhude olduğunu yüzüme vuran alaycı bir melodi gibiydi. Karanlık bir odadaydım. Lanet olsun! Böyle olmayacaktı! Ben Atalay’ların evinden Lina’yı çıkartacaktım ve defolup gidecektik. Kapı kulak tırmalayan bir çığlıkla açıldı. Loş ışık bile gözlerimi yaktı. Büyük bir beden gördüm, bir tuşa bastığında ışık yandı. Bir sandalyeyi önüme çektiğinde sinirle yüzüne bakıyordum. Maskeli baloda dans ettiğim, gözlerine bakarak kandırmaya çalıştığım adam beni kandırmıştı. “Zincirler Kaya” dedi, sesi cehennemde yükselen alevlerin arasından bir fısıltı gibi geliyordu “neden boğazında biliyor musun?” Gözlerimi kıstım “lider seni öldürür” umursamadı bile beni. “Yavaş yavaş ölesin diye” Şeytanın inindeydim, cehennemin en dibindeydim ama biliyordum. Cehennemden çıkmak için şeytanla anlaşma yapmak gerekirdi.” ~Kaderine isyan et ve tahtın dengesini boz. Ancak unutma yeraltında böyledir, her güç bir zaafla gelir.

Bilgisayar oyunu ile başlayan bu oyunda yanlış girilen bir kod yüzünden tüm ülke bir felakete sürüklenir. Oynanması gereken oyunlar, bulunması gereken iskâmbil kağıtları. Seviyeler arttıkça oyunlar da zorlaşmaya başlar. Verilen cezalar da oyunlar ile birlikte daha acımasız bir hâl alır. ######################## Kâğıt oyunlarına ne kadar hâkimsiniz..? Ama bu bildiğiniz kâğıt oyunlarına benzemez. Bu, önceden oynadığınız bilgisayar oyunu da değildir. Bu bir ölüm oyunu. Bu oyunu ben yaratmadım, siz insanların aç gözlülüğünden doğan bir oyun bu. "İnsanlar bencildir. Ben ölsem bile bu tür insanlar var olduğu sürece bu oyunlar oynanmaya devam edecek. Artık bu dünyaya alışın çünkü bu dünyadan asla çıkamayacaksınız." #################### Sıradan bir bilgisayar oyunu ne tür felaketlere yol açabilir?

Karanlıkta büyüyen iki yüz... Bir prenses, bir cellat. Gündüzleri taçlı bir gülüş, geceleri kanlı bir hesaplaşma. Valaris, herkesin hayranlıkla izlediği o narin prenses değil. O, karanlıkta çığlıkları bastıran bir adaletin sureti. Yüzüne taktığı maske zarif; ama elleri sessiz çığlıklarla kirli. Onun gerçek adı Nehir. Kardeşi Miraç`la birlikte kanunların dokunamadığı yerlerde hüküm veriyorlar. Yakıyorlar. Yok ediyorlar. Adaletin elbiseye değil, kana bulanmış kararlara ihtiyaç duyduğu bir dünyada yaşıyorlar. Ve bir gece... HER ŞEY değişiyor. Yaptıkları bütün kirli işlerin fotoğrafları gizemli biri tarafından önlerine konuyor. Tehdit mi? Hayır... Teklif. Yiğit Vural. Soğuk bakışlı, geçmişi yangınla örülü bir adam. Elinde tüm sırların anahtarıyla Valaris`in karşısına çıkıyor ve sadece tek cümle kuruyor: "Seninle çalışmak istiyorum. Ülkeyi iç savaşla yok etmek isteyen hainleri birlikte ortadan kaldıralım." O günden sonra bu bir oyun değil. Bu bir savaş. Ve bu savaşta kazananlar da en az kaybedenler kadar kirli. Kanla yıkanacak bir ihanetin içinde... Küllerinden doğacak bir direniş başlıyor. "Beni masum sananlar, ellerimdeki kanı hiç görmediler." - Nehir / Valaris Çünkü herkes, yarattığı kefenin mahkûmudur.

Efsun adaleti yalnız ve kanla sağlıyordu. Adalet kelimesini unutan herkese, onu kanla hatırlatırdı. Her harfini, tek tek kanla ezberletirdi. Bugüne kadar 27 can aldı. Her biri Efsun`un adaletinden geçti. Ama bir gün, bir teklif aldı. Ve sadece iki seçeneği vardı: Ya bu yolu sonuna kadar tek başına yürüyecekti... ya da Yekpare`ye katılıp kendi gücüne güç katacaktı."

Dört ülke, beş yasadışı iş ve bir kadın. Gerçek bir hayat hikayesi. Kendi hikayemi yazıyorum. Hiçbir şey abartı veya kurgu değil.

Beren adındaki bir genç kız bir gece yarısı alt kattan gelen bir tıkırtı sesi ile aşağıya iner ve hikaye burada başlar

Ben 19 yaşında üniversite okuyorum Kendimi bu eziyetten kurtarmak için okuyordum ama olmadı...

Altın Şafak: Vezir 1. Kitap – Mafyatik Distopya Serisi > “Hiçbir şey değişmedi sanıyorsunuz… Ama siz sadece görebildiklerinizi yaşıyorsunuz. Bizse göremediklerinizi yönetiyoruz.” 2025. Dünya hâlâ dönüyor. Sokaklar kalabalık, ekranlar parlak. Ama karanlıkta hareket edenlerin adları bilinmiyor. Türkiye’nin gölgesinde saklanan, devletin dahi haritalarında yer almayan bir yapı: Yuva/Kule. Yapay bir adada kurulu, yeraltı dünyasının fısıltısıyla anılan bir başka merkez: Altın Şafak. Ve hepsinin üstünde, adı sadece bazı dosyalarda geçen bir oluşum: M6-İstikrar Paktı (M6-SP). Resmî olarak yoklar. Ama dünya onların çizdiği sınırlarla şekilleniyor. Dört kadın. Dört zihin. Dört farklı yara. Vezir, Melodi, Döngü ve Yansıma. Onlar sessizliğin içindeki en yüksek sestir. Ve biri var ki: Kıraç Arslan Karahan. Hem av, hem avcı. Bu sadece bir başlangıç. Hamle sırası Vezir’de.

Öğretmenler çocuğun başına toplanırken adımlarım yere çivilendi. Bu çocuk Furkandı! Şuan anlıyordum ki Furkan’ı tutan da Emel hanımdı. “Sesimi susturdun benim, ama içimdeki fırtınayı durdurmaya gücün yetmedi.” Diye fısıldadım. “Sen beni hiç sevmedin ki. Umarım hiç pişman olmazsın benim yerine seçtiğin kızdan.” Beynim ters dönmüştü. İşte bunu beklemiyordum! Furkan’ın canı cehennemeydi ama şuan benim yerime Furkan vardı. Yıllar sonra gördükten sonra böyle beklemiyordum. Ne bekliyordum ki! Çığlıklar çok tanıdıktı. Sanki o çığlıkların sahibi bendim.

"Herkesin vardır bir hikayesi" kiminin içine atıp söyleyemediği,kiminin anlata anlata bitiremediği,kiminin başlayıp bitiremediği... Kitabın konusu gerçek bir hayat hikayesinden alınarak kurgulanmıştır... Fatih Sultan Mehmet`in soyundan gelen Asiltürkler ve onları yok etmek isteyen Şiraziler arasında geçen bu hikayede Asiltürklerin bir amacı vardı; Oda bir taraftan kendi hayatlarına devam ederken diğer taraftan Filistin`i tekrar özgürlüğüne kavuşturmaktı,bu uğurda kaybettikleri,belkide feda ettikleri kahramanlar oldu,yaşadıkları ciddi olaylar ve mucizeler oldu... Yeri geldi aksiyon,entirika onları bırakmadı,yeri geldi beraber ağladılar,beraber güldüler,bazen kırgınlıkları,kızgınlıkları oldu ama asla birbirlerini yalnız bırakmadılar,hepsinin bir hikayesi vardı... Sende Asiltürklerin yaptıkları kahramanlıklara şahit olmak istiyorsan gel bizimle ol Filistin`i birlikte özgürlüğüne kavuşturalım 3. Fatih ve emanetçiyi birlikte bulalım.Biliyorum onlarda kim,ne demek bu diyeceksiniz merak etmeyin hikayede öğrenirsiniz...😉 7 den 70 e herkesin okuyabileceği bir kitaptır... Olaylar ikinci bölüm itibariyle yavaş yavaş gelişmeye başlıyor.Keyifli okumalar... NOT:Senaryo diliyle yazılmıştır...

6 kukla 1 labirent, sayısız düsman ve 1 katil Güçlü olan hayatta kalır zayıf olan ölüm ile cezalandırılır. Ya hep beraber ta hiç birimiz Peki bu 6 oyuncunun ortak noktası geçmişleri miydi yoksa kaderin bir oyunu mu Esirsin... sen geçmişine esirin küçük kız bana degil diye fısıldadı Ve şah mat güneş kardelene inat açtı Unutma seni buraya bağlayan elindeki kelepçeler değil zihninde ki prangalar Maske aşkın önünde düştü...

"aşk değildi bu. Kaçışı olmayan bir oyundu."

Bolti, soğuk kurallarla yönetilen gizemli bir okulda geçen; dostluk, aşk ve sırlarla örülü bir gençlik hikâyesidir. Selin ve arkadaşları, onlara yapılan haksızlığı fark eder ve Kaçmaya karar verirler ama bu yol düşündüklerinden çok daha zorludur. Her adımda, hem kendileriyle hem de birbirleriyle yüzleşmeleri gerekir.

Gizemli cinayet

İnsanlar neden gözlerinin önündekini göremezler? Çünkü onu başka biryerde ararlar ve işlerini daha da zorlaştırırlar. Bu kitapta da olacak olan tamda bu...

**Mafya kurgusudur. ... “Git...” diye fısıldadım, sesim dudaklarımdan güç bela bir fısıltı gibi dökülmüştü. “Gitmeyeceğim, gözlerime bak.” Onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerine bakmaktı, onun gözlerine bakmak bir katilin gözlerinde ölümü izlemekti. “Sen bak ki ben göreyim...” diye fısıltıyla konuştu, parmakları tüy gibi bir temasla çenemi kavrarken bakışlarımı alev alev yanan mavilerine çevirdi. “Kendimi görmeyi hayal ettiğim göz bebeklerine nasıl bir cehennem yerleştirdiğimi.” ... Massimo Dante Morelli, İtalyan mafyasının karanlık dehlizlerinde hüküm süren bir gölge. Kullandığı zehre panzehir ararken, kaderin ağları onu genç bir kimyagerin laboratuvarına düşürür. Aşk ve nefretin, yaşam ve ölümün dans ettiği bu labirentte, hangi taraf kazanacak?

Son yirmi yedi saniye. Zaman gelmişti, kulaklıktaki ses son kez konuşacaktı. "Sonuna geldik, küçük hanım," Alacağı canları düşündükce duyduğu memnuniyet, gözlerini daha da büyütüyor, gülüşü dudaklarını aşmaya çalışıyordu. "Cana can!" Sesi sert, ancak bir o kadar da memnundu. "Kadına kadın!" Keskin nişancının parmağı yavaşça tetiğe baskı yapmaya başladı. "Kıza kız, Anıl!" Beş saniye... "İşini bitir!" "Onun gözleri, özgürlük bulduğum gökyüzü değil, boğulacağım denizdi. Ama artık boğulmaktan korkmuyordum, çünkü ben de onun yanmaktan korktuğu ateşe dönüşmüştüm." Bu kitapta bahsedilen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür; her ayrıntısı, sadece kurgusal bir dünya oluşturma amacını taşımaktadır.

Kızımız yıllar sonra ailesini bulur

Kan, adaletin dili olduğunda, her hüküm bir celladın gölgesinde yazılır. Bu kitap vicdanın sustuğu, kanunların kurşunla işlendiği bir dünyanın kapısını aralıyor. (Kapak tasarımı yapay zekayı yönlendirmem ile tamamen bana aittir)

Arkamda patlayan bombayla birisi başımı yere eğdi...Oydu.Gelmişti...

Arkadaş isteyenler gelsin artık ne diyim