"Teodora efsanesini bilir misiniz bay matheyas?" "Hayır leydim" kadın alayla güldü. "Dinle o zaman Dora`nın aşkının teo`nun ihanetini... " Kendi adaletini yayan bir katil en fazla ne yapabilirki? "Bana teo`yu bulun!...Hangi cehenneme giderse gitsin bulun onu!" Nare Yılmaz geçmişini hatırlamayan bir kadındı o,peki geçmiş sandığı kadar toz pembe değilse. "Meleklerimin çığlıklarını sadece ben duyabilirim"

Babam, doğduğum gün beni ve annemi terk etti. Onun hakkında hiçbir şey bilmiyorum. Bana bıraktığı tek miras; kırmızı gözlerim ve üstün fiziksel özelliklerim. Ben Adrian Black. 26 yaşındayım ve New York`un en büyük şirketlerinden birinin sahibiyim. Bu dünyada istediğim her şeye sahibim, tek bir şey hariç: Aşık olmak... ‼️ Kurdun Gölgesi Serisi`nin spin-off kitabıdır.

Boşlukta süzülen bir ruhtu, evrenin uçsuz bucaksız yerlerinde hiçlikte sadece gidiyordu fakat çok uzun sürmedi kendini cehennemde tekrardan bir bedenin içinde bulmuştu, önceki hayatında yaptığı şeylerden dolayısıyla adı Lilith olmuştu. Lilith cehennemin kanlı gökyüzüsüne ayak uydurup bu diyarda hayatta kalabilecek miydi? Ve belkide geçmiş hayatında bulamadığı aşkını bulacaktır? Kim bilir, belki bu hayatında mutlu olacak bir şeytan olacak...

(Savaş, kan ve argo ögeleri içermektedir.) Hikayemiz, yıllar süren Kurt Adamlar vs. Muhafızlar savaşının 2024 yılında Türkiye’deki bölümüyle başlıyor. Binlerce yıldır dünyanın her yerinde Kurt Adamları öldürmeyi ve dünyayı kendilerince daha yaşanabilir hale getirmeye amaçlayan Muhafızların Türkiye’deki liderleri yıllar sonra Erman’ın önderliğinde savaşı tekrar alevlendirdiler. Türkiye’deki Kurt Adamlar Hüseyin’in büyük güçlükle aldığı önderliği altında birleşmiş ve insanlarla huzur içinde yaşamayı kabul etmişlerdi. İnsanlardan kimliklerini gizleyecek ve kimseye zarar vermeyeceklerdi. Kurt Adamlara karşı ayrı bir kin ve intikam duygusu besleyen Erman için, zararsız olmaları önem teşkil etmiyordu. Zayıf gördüğü Tomris’in sürüsünden başlayarak tüm Kurt Adamları öldürme hedefine başladı ama işler istediği gibi gitmedi. Bunun üzerine aldığı bir akılla direkt liderleri Hüseyin’i öldürecek ve Kurt Adam sürüsünü başsız bırakarak kaos ortamında kafası karışık sürüyü kolayca ortadan kaldıracaktı. Nitekim Kurt Adamların Türkiye’deki Lideri Hüseyin’i ve ailesini öldürdü, biri hariç: Yusuf… Şehir dışında üniversite okuyan Yusuf, Hüseyin’in ilk çocuğudur ve Hüseyin’in eski, bilinmeyen hayatının izlerini taşıyordur. Ailesinin öldürüldüğü gün ona da suikast düzenlendi ama bir şekilde hayatta kalarak İstanbul’a geldi. Ailesiz kalmıştı, kaybedecek hiçbir şeyi olmayan gözü pek olan Yusuf intikam almaya yemin etmişti. Bu uğurda ilk aşkı Canan’dan bile ayrıldı. Gözünü kan bürüyen Yusuf hepsinin hesabını sormak için kendine ve ölen ailesine söz vermişti. (Bu kurgudaki tüm kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünüdür.) ‼️Kurdun Gölgesi Serisi`nin Ana Kitabıdır.

"Küçük melek." "Siz kimsiniz ve benden ne istiyorsunuz." "Seni herşeyini en çokta kanadını kırmayı. Çok yakında tanışacağız o zamana kadar kendine dikkat et."

Adal kelimelerin kadınıydı. Yazmak onun nefesiydi, ta ki bir dostun ölümü o nefesi kesene kadar. O günden sonra her sayfa bir mezara, her cümle bir ağıta dönüştü. Kelimeler ondan kaçtı; o ise bu kez yakalamaya bile çalışmadı. Günden güne sessizleşti. O sessizlik sadece kelimeleri değil, Adal’ın içindeki kadını da susturuyordu. Bir gün, o sessizliğin labirentine biri girdi. Alaz Merih Karan. Sıradan olmanın yanından bile geçemeyecek bir psikologdu Alaz. Sözleri sadece insan zihninin kapılarını açmıyor, aynı zamanda ruhun en karanlık dehlizlerini de aralıyordu. O kapıların ardında insanın değil, uyanışın sesi yankılanıyordu. Adal, Alaz’ın karanlığına çekildikçe bir dünyanın değil, kendi doğasının kapısını aralıyordu. Ve Alaz, o labirente girdiğinde yalnızca Adal’ı değil, kadim bir sırrı da uyandıracaktı. Sahra’nın Kliniği. Orada Tanrı’nın unuttuğu kadınlar nefes alıyordu. Hava, geçmişle bugünün arasına sıkışmış dualar kadar ağırdı. Hepsi bir hikâyenin, bir lanetin ve bir devrimin parçasıydı. Adal’ın dostunun ölümüyle çıktığı bu yol, onu insanlığın unutulmuş köklerine, ateşin efendisine ve yılanların diline götürdü. Orada öğrendi: Kadın yasla değil, ateşle arınır. Bu sadece bir kadının değil, bütün kadınların uyanışının hikayesidir. Adal’ın doğumu sancılı, uyanışı unutulmaz olacaktı. Ve o gece, hiçbir dua işe yaramayacaktı. Dolunay yükseldiğinde, tüm dünya tek bir cümleyi hatırlayacaktı: “Yılanları Uyandır.”

Hiç bilmediğiniz bir yerde, tanımadığınız varlıkların arasında bir şeytana bağlı olduğunuzu öğrenseniz, ne yapardınız? Üstelik tüm varlıkların soyu sizin elinizde olsa... Asıl soru, siz hiç bir şeytana sonunu bile bile aşık oldunuz mu? Onun ateşinde kül olacağınızı bildiğiniz halde... (KİTAP YASAL OLARAK KORUMA ALTINDADIR. KURGUSUNUN KOPYALANMASI VEYA ÇALINMASI YASAKTIR.) (Wattpadte bir milyon okunmayı aşmış, düzenlenmiş bölümleriyle buraya tekrar yüklenmiştir.)

Başıma gelecek her şeyden habersiz bir şekilde, o yağmurlu gecede dışarı çıktım ve hiç beklediğim o kişiyi gördüm.

11. sınıfa giden lena´nın yıllar sonra gerçek abilerini bulmasıyla başlayan büyük macerası değişen okulunda uğradığı zorbalıklar bir aşk hikayesi ve kendi içinde hayatın zorluğunu anlatan bir kitap İYİ OKUMALAR DİLERİM ❤❤

Arka Kapak yazısı/ Watty kitap açıklama kısmı Küçük tatlı kuklalar şeytanın oyunundalar. Acı dolu haykırışlar, prangalar zaaflar. Kader ipleri örer, şeytan kahkaha atar. Yasaklar, günahlar insan en büyük günahkar. Ben canavarlar yaratmıştım. Tatlı masallara kan akıtmıştım. Bu benim avımdı, bu benim oyunumdu. Sen benim kuklamdın. Ta ki şeytan gülümseyene kadar. Şeytana güvenme. Şeytana güvenme. Şeytana güvenme. Kim kukla kim kuklacı Bunun cevabı içimizdeki canavarlara kalmıştı. "Şeytan kulağıma fısıldadı: sen benim kuklamsın, iplerin benim elimde. Bende şeytanın kulağına fısıldadım: İplerimi boğazına sardım, hançerim kalbinin üzerinde"

Cennet, ona sadece tek bir görev verdi: İnsan ol, ışığını koru. Manu, yeryüzüne gönderildiğinde tek amacı vardı: Tanrı`nın yolundan sapmadan, bu dünyanın cazibelerine karşı durmak. Ama karşısına çıkan o çocuk... Eryon. Gülüşüyle kuralları hiçe sayan, bakışıyla kalbini yakan, geçmişinde gizlediği karanlıkla yaşayan biri. Manu, onun sadece haylaz bir lise öğrencisi olduğunu sanırken... Eryon her şeyi biliyordu. Onun kim olduğunu, nereden geldiğini... ve onu yok etmesi gerektiğini. İkisi de görevlerinin farkındaydı. Ama kaderin, Tanrı`nın ve hatta cehennemin planları başka olacaktı. Çünkü bazen ışık da karanlığa dokunur... Ve dokunduğu an, ikisi de asla eskisi gibi olmaz. "Günah bazen sadece bir bakışla başlar."

Gizemli ▪️Tehlikeli ▪️ MU Kıtası ▪️Kayıp Şehir Atlantis ▪️İkiz Dünya KARANLIK DİYAR`A HOŞGELDİNİZ! 👉🏻Burası dünyamızın bir benzeri, yani İkiz Dünya. 👉🏻Büyük Tufan zamanında yeryüzünden silinen ama varlığını hâlâ koruyan ve içerisinde yüzlerce tehlikeli doğaüstü tür barındıran MU Kıtası. 👉🏻Hakkında onlarca kitap ve film kaleme alınmış, farklı bir diyar olarak anılan Kayıp Şehir Atlantis. ▪️Kadim soyların ve farklı ırkların hüküm sürdüğü bu dünyada tehlike her yerde. "Gece dışarıya çıkmak daha önce hiç bu kadar tehlikeli olmamıştı. Ve ayrıca kapınızı sıkı kapatsanız bile güvende olmayacaksınız." 🏹

Asırlar önce hapsedilmiş karanlık, işlenen günahlar ve kulakları sağır eden çığlıklar hâlâ tazeydi; intikam arzusuyla yanan bir ejderhanın ateşi kadar yakıcıydı. Ödenecek bedeller vardı ve karanlık, doğru günü bekliyordu. Milyonlarca yıl önce insanlar, cadılar ve iblisler arasında süren savaş, tarih sayfalarına hep eksik yazıldı. Kimileri bunun bir isyan ve bağımsızlık savaşı olduğunu söyledi, kimileri ise susup unutmayı seçti. İnsanlar en altta, onların üstünde cadılar, en tepede ise iblisler vardı. Anlatılara göre iblisler zalim yaratıklardı: insanları eğlence için öldürür, sapkın şölenler düzenler, cadıları ise büyüleri için zincire vururlardı. İsyana kalkışanlar, zindanlarda işkenceyle can verirlerdi. Fakat gölgelerin altında gizli tarikatlar doğmuştu; insanlar ve cadılar, iblislere boyun eğmemek için ant içmişti. Sonunda isyan başladı. Cadılar ve insanlar, iblisleri en savunmasız anlarında kara büyülerle öldürdü. Cadılar özgürlüğe kavuştuklarını sandılar… ama yanıldılar. İnsanlar, nankörlükle kendi müttefiklerini ateşe verdiler; büyük yıkımda cadılar diri diri yakıldı ve sadece insan soyu kalana dek durmadılar. Onlar, evrende yalnızca kendilerinin kaldığını düşündüler. Fakat milyonlarca yıl sonra karanlıkta bir alev yeniden yandı. İnsanlar bunu önemsemedi, unutmaya devam ettiler: atalarının ihanetlerini, kanla yazılmış yeminleri, yanlış anlatılan tarihi. Ama o tek alev büyüyecek… ve bir gün hepsine unuttuklarını hatırlatacak.

- Babacığım, bana masal anlatır mısın? - Tabii ki, kızım. Yataktan kalktı ve rafın üzerindeki tozlu kitabı aldı. Kitap kapağını okurken yüzünde buruk bir gülümseme belirdi. - Babacığım, yine aynı kitabı mı okuyacaksın? - Evet, güzel kızım. Başka bir kitap mı istersin? - Hayır, elindeki kitabın hikayelerini seviyorum. Kaç kere anlatırsan anlat, sıkılmam. Adamın yüzündeki gülümseme genişledi. Kitaba tekrar baktığında gözleri doldu. "Ay Ülkesi Efsaneleri." Kitabın adı buydu. - Hadi, babacığım, gelsene. - Geliyorum, güzel kızım. Adam kızının yanına uzandı. Kitabın kapağını açarken sayfalarındaki minik desenlere hayran kaldı. Kısık bir sesle okumaya başladı: "Bir varmış, bir yokmuş..." & Küçük kız uyurken etrafında yedi gölge belirdi. Bu gölgeler Kızıl Şeytan`ın askerleriydi. İrice bir gölge küçük kızın üzerine eğildi. Küçük kıza dokunmaya çalıştığında gölgenin eli yanmıştı... Gölge içinden fısıldadı. "Lanet olası kadının ruhu bile küçük kızı koruyor." &

(FAN KİTAP) Dünyanın üzerinde bir zamanlar “Göksel Duâ” okunurdu. Bu dua, insanların kalbine huzur, ruhlarına denge getirirdi. Fakat bir gün, duayı taşıyan en saf melek suskunluğa gömüldü—ve o günden sonra gökyüzü kararmaya başladı. Artık kimse duayı hatırlamıyor. Sadece bir kişi, bir "yarı-kanatlı", bu duanın yankısını rüyalarında işitiyor. Ama her gece daha az, her gece daha boğuk. Ve son gece geldiğinde... dua tamamen unutulacak. O zaman kıyamet gökyüzüne tırmanacak.

O ürkek ve narindi, korkuyordu, sevgisi elinden alınmış, sevinci katledilmişti. Öfkesi okyanus dalgalarından daha şiddetli, ateşten daha yakıcıydı. Ama bazen sevebilmek için Öfkelerin gölgesinde durmak gerekir.

Bu şeytanla meleğin savaşı değildi.

Küller hâlâ gökyüzünde süzülüyordu. Aydınlık ve karanlık arasındaki denge, yüzyıllardır ilk kez çatırdıyordu. Melekler doğayla bütünken, şeytanlar ateşe hükmediyordu. Ve şimdi ; her şeyi değiştirecek biri vardı. Bir melek... Yanlış tarafa mühürlenmişti. Mühür kaderin kendisiydi. Ve kaderin sonunda mutlak kan vardı.

Evet bir şeytanın hikayesi 18yas üstü öğeler vardır

Serapis`in kanatları vardı, ama uçup gidemedi. Elaris ona bir beden verdi, ama ruhunu kabul etmedi. Solaria Lumis, Seraphis evreninin en parlak ışıklarından biriydi. Ta ki işlediği suç, onu sonsuz yalnızlığa mahkûm edene kadar… Elarise sürgün edildi. İnsanlar arasında görünmez bir gölge gibi dolaşıyor. Ne sesi duyuluyor, ne de varlığı hissediliyor. Ne Seraphise ait, ne de Elarise… O artık İpek Derin adıyla bu diyarda yaşamaya mahkûm. Ama kader, onu unutmamıştı. Çünkü bir kişi onu gördü. Kuzey Karaca. Onun gözleri, görünmeyeni gördü. Bütün Elaris İpek’i unuturken, Kuzey ona baktı ve onu gerçekten gördü. Bu nasıl mümkündü? Onun gibi sıradan biri, Seraphisin düşmüş meleğini nasıl fark edebilirdi? Bu bir tesadüf müydü, yoksa kaderin çok önceden yazdığı bir hikâyenin ilk satırları mıydı? Solarya’nın geçmişi sırrını korurken, Kuzey’in unuttuğu bir şey vardı. Ve bazı hatıralar, bir kez uyandığında asla sessiz kalmaz. Bir melek sürgün edildi. Bir adam onu gördü. Ve şimdi, mühürlenmiş bir kader uyanıyor. Bazı sürgünler ebedidir. Ve bazı karşılaşmalar, asla sadece bir tesadüf değildir.

İki dünya. İki kader. Ve tek bir ruhun yankısı. Naiko, büyücüler krallığının adı anılmayan prensesi. Doğumuyla birlikte doğa çürümüş, annesi yaşamını yitirmiş, krallık sessizliğe bürünmüştü. Onun varlığı, kehanetlerin karanlık satırlarında yer alıyordu. Ve yıllar boyunca, kimsenin sevmediği bir gölgeye dönüşmüştü. Terkedilmiş bir sarayda büyüyen Naiko, yalnızlığına alışmıştı. Ta ki, bir ihanete uğrayıp bilinmeyen bir dünyaya sürüklenene kadar. Mana`nın bile hissedilmediği o yabancı topraklarda, ölümün kıyısında bir ormanda gözlerini yeniden açar. Hayatını kurtaran, sessiz ama dikkat çekici bir gençtir: Rean. Gizemli, soğuk ve dikkatli. Sanki Naiko`nun her sırrını çoktan biliyormuş gibi… Geçmişinden kaçamayan Naiko, adım adım gizemli bağlarla örülmüş bir kaderin içine çekilirken, Rean da kendi sırlarıyla sessizce savaşmaktadır. Aralarındaki bağ büyürken, gerçekler parçalanmaya başlar. Eski dünyadan gelen yankılar, unutturulmuş bir büyünün izlerini taşıyan fısıltılar… ve yaklaşan bir felaket. Naiko’nun taşıdığı güç, sadece onun değil, tüm ırkların geleceğini değiştirebilir. Ve bazı savaşlar, başlamadan önce çoktan kaybedilmiş olabilir. Gerçekler ortaya çıktığında her şey değişecek. Ama bazen, en karanlık sırlar sessizlikle korunur. Bu, kaderden kaçamayacak iki yabancının, unutulmuş büyülerin ve gölgede büyüyen duyguların hikâyesi.

Bir amaç için gelmiştim dünyaya. Ben bir iblis avcısıydım ne olursa olsun ölücek olsam bile umurumda değildi. Belkide ölmek için vardım. “Kanatları kesilmiş küçük bir melek.” “Unutulmuş Tanrı.” “Ah benim güzel Cehennem Gülüm.”

"Benim güzel Roza’m!" Tek kaşımı kaldırarak ona baktım. Ne istediğini bilmekten öte, emin gibiydim. Başını omzuna doğru eğip dişlerini göstererek sırıttığında nefes alışlarım hızlandı ve bu etrafımda dönen gri dumanların çoğalmasına, daha hızlı dönmesine sebep oldu. “Zamanı geldi mi?” dedim. Koyu renk gözlerinde parlayan ateşinin kıvılcımlarını gördüm. Bu beni korkutmadı. Aksine kalbimi daha da hızlandırdı. “Geldi.” dedi. Tek bir kelime çıktı dudaklarından. Benim hayatımı tamamen değiştireceğini bilmiyordum. Tüm Lirik’i ayakları altına alan odasının küçük camına yaklaştım. Karanlıkta kalan bedenim, camdan vuran ışıkla aydınlanırken gözlerim kısıldı. Bulutların arkasına saklanmış güneş o an gözümü alacak kadar parlak değildi ancak o günleri de görecektim. “Hazır mısın?” diye soran sesi odasında yankılandı. Lirik`in siyah bölgelerle dolu meydanına bakarken gri gözlerim hiç olmadığı kadar parladı. Dilim dudaklarımın üzerinde gezindi bir tur. Çenemi kaldırdım. "En başından beri." 27.04.2023

"Bozuk" olarak adlandırılan bir şeytan ve melek tanışırsa en kötü ne olabilir ki?

SEÇKİNLER “İlk kural; kimseye güvenme, ikinci kural; sakın seçkinlerle göz göze gelme” Seçkinler nam-ı değer Akay’lar. Böyle söyleniyordu onlar için. Onlar insanlığın en karanlık ve güvenilmez topluluklarından biriydi. Tarih, Akaylar’ın adını fısıldarken bile titrerdi; çünkü onlar, masumların kanıyla yazılan, karanlığın mürekkebiyle mühürlenmiş bir hikayenin aktörleriydi. Güç, para ve şöhret; bu şeytani topluluğun gözünde yalnızca birer araçtı, ama gerçek amaçları, insan ruhunun en derin karanlıklarına hükmetmekti.” Görünen tarafları buydu. Görünmeyen kısmı kan donduran cinstendi. Şeytana ruhlarını satan birer projeydiler. İntikam onlar için kaçınılması güçtü. Zevkleri uğruna masumlara acımazlardı. Her masumu birer deney olarak görür, acımasızca kullanıp, en sonunda yok ederlerdi. Onlar için emir yüksek yerden geliyordu. Ruhları satılıktı. Oluşturdukları dehşet, masumun çığlığında son bulurdu. Sorun şu ki ; bu sessiz çığlıklar hiçbir zaman duyulmadı. Seçkinler hep savunmasız anda, tıpkı canavarlar gibi geceleri ortaya çıkarlardı.