"Aşk peki?" Diye sordum aniden. Neden sordum bilmiyorum, beynimde başka düşünceler varken neden seçe seçe bu soruyu seçmiştim bilmiyordum. Ama öyle hissetmiştim, bu soru sorulması lazımmış gibi gelmişti. "Aşk neden güzel?" Dedim sorumu daha da net hale getirerek. Bu sorunun karşısında acı kahveler bocalamıştı. Sanırım bu soruyu sormamı beklemiyordu. Aslına bakarsan ben de bu soruyu sormayı beklemiyordum. "Bilmiyorum." Dedi kafasını iki yana sallayarak. "Daha önce aşkı tatmadım. O yüzden bu soruya cevap vermem zor." Ona bakmaya devam ettim. Dudaklarımı birbirine bastırıp konuşmak ve konuşmamak arasında kaldım. "Daha önce sevgilim olmasına rağmen ben de aşkı tarif edemem." Diyerek kararımı verdim ve konuşmaya başladım. "Ama bence gerçek aşk sınırlar ötesidir." "Nasıl yani?" Diye sordu beni bölerek. Omuz silktim. "Sınırlar ötesi işte. Sevmem dediğin kişiyi seversin, yapmam dediğini yaparsın. Belki bu dünyada en sevmediğin insan tipi, o kişi gelince en sevdiğin oluverir. Sözlerini çiğnersin onun uğruna, affedersin, kabullenirsin." Dudaklarımı ıslattım. "Bana göre gerçek aşk budur. Sınırlar ötesi." Dedim başımı eğdiğimi yeni fark ederek. Başımı eğdiğim yerden kaldırdığımda bana bakan acı kahveleri görmek beni şaşırttı. Ona ne zaman baksam hep bana bakıyor oluyordu. Ama bu sefer bakışlarında başka bir ifade vardı. Hayranlık. Evet gözlerinde gördüğüm duygu buydu. Hayranlık. Yüzünde minik bir tebessüm ile bana hayran hayran bakan kişi Gazel Sakman Umuralp`ti. Neden bana böyle bakıyordu bilmiyorum ama çok güzel bakıyordu. Kalbim hızlandı bu bakış karşısında. İliklerime kadar heyecan kapladı bedenimi, uzun süre sonra gerçekten ilk defa hissettiğim bir duyguydu bu. Bu heyecanımın karşılığı ise gülümsemeyle sonlandı. Ben bir günde iki kez Gazel`e gülümsemiştim. Bu benim için bir mucizeden ibaretti.

İki klabin kör düğüm ile bir araya gelme hikayesi. Adam kadına meftun kadın adama can. Tesadüf neydi beklenmedik anda oluşan mı yoksa kaderin ezelden yazdığımı. Hazar & Berra ❤️

Ecem Karadeniz kızıydı. Aynı doğduğu topraklar gibi hırçın ve asiydi ama, ama birisi vardı içinde. Karadeniz`e bile Ecem`in sevdası sığdıramaz olmuştu. Ferdi Ali`ydi Ecem`in sevdası. Ferdi Ali`nin sevdası da Ecem`in kardeşi Ecrin`di. İkisi de Ferdi Ali`nin can dostu Gökhan`ın kardeşiydi ama Ferdi Ali için Ecrin bir başka, Ecem için de Ferdi Ali için bir başkaydı. Karadeniz sevdasına şahit olmuştu Ecem`in. Allah biliyordu her akşam sevdası için dua ederdi Ecem. Ferdi Ali ise Ecem`in sevdasından bir haber Ecrin`e dua ederdi ona nasip olsun diye. Hayattı bu kimin kime nasip olacağı hiç belli olmazdı. Hayattı bu, Ecem`in hayatı Ferdi Ali`ydi.

Düşüncelerimden uzaklaştım, sebebi ise gelmek istediğim yere varmamdı. Tabelada yazan büyük yazı artık benim evim olacaktı. Belki de bu hayatta huzur bulduğum tek evim olacaktı. MATEM MEZARLIĞI benim yeni evim olacaktı. Dikenli tellerle çevrili mezarlık sessiz ve kimsesizdi. Aynı benim gibi. Sessiz ve kimsesiz. Adımlarımı mezarlığın içine doru yönlendirdiğimde artık tüm duygularımdan yoksun bir haldeydim. Hiçbir şeyi düşünmüyor ve umursamıyordum. Tek düşündüğüm bu mezarlıkta huzuru bulacağım ve ona kavuşacağımdı. Belki de bugün olacakların hepsi ona kavuşmak içindi. Uzun bir süre yürüdükten sonra aniden adımlarım duraksadı. Onu görmemle birlikte gözümden akan bir damla yaşa engel olamadım. Kucağımda tutuğum veda buketinin bile düşeceğini sandım. Buraya gerekirse bin kere gelmiş olayım, her geldiğimde bu hali alırdım. Sarsılırdım, gözümden akan yaşlara engel olmazdım ve boğazıma bir yumru otururdu. Aynen şu an olduğu gibi. Ona yaklaştım ve tam önünde durdum. Ellerimdeki veda buketini düşürmemeye çalışarak ellerimi havaya kaldırdım. El işaretleriyle konuşabilirdim o beni anlardı. Gözümden bir damla yaş akarken ellerimi hareket ettirmeye başladım. "Merhaba Masal, ben geldim. Kardeşin geldi ve bu sefer hiç gitmeyecek." Ellerimdeki buketi gösterdim. "Bak bu da bu dünyaya veda buketim." Gülümsemeye çalıştım. "Senin yanına geliyorum kardeşim, orada bana da yer aç." Dedim mezara gülümseyerek. Sadece bir tahtanın üzerinde yazan arkadaşımın mezarına son kez gülümsememdi. Masal Varol, bugünden sonra bir daha asla ayrılmayacağız.