Mine vatan aşkı ile yanıp tutuşan genç bir kızdır. Babası ve ağabeyi gibi asker olmayı istemiş fakat bazı şartlar imkan vermemiştir. Ağabeyinin arkadaşı olan, Yekta Erman ile başı dertte olan Mine Er yıllar sonra Van`a atandığında uzun zamandır görmediği Yekta ile yaralı askeri kurtarmaya çalışırken karşılaşırlar. Aynı yerde görev yapmaları tesadüf mü? Yoksa bu kaderin onlar için hazırladığı sürpriz miydi? Mine ve Yekta`nın hikayesine ortak olmak ister misiniz?

Hafızasını kaybedip kendi oğlundan geç haberi olan bir doktor anne , Esir düştüğü kazada eşini kaybetti sanıp oğlundan haberi olmayan bir baba.. Kaderin bi çift için oyunuu.. Ateş:benim bi oğlum var yani teklifimi kabul ediceksen haberin olsun Deniz:Nasıl yani çocuğun mu var? Ateş:evet Deniz:kaç yaşında peki ismi ne? Ateş:2 buçuk yaşında daha, ismi alp Deniz:çok küçük daha Ateş:evet Deniz:kabul, kabul eriyorum asker bey Alp`e anne sevgisini eksik hissetirmeyeceğim, kendi çocuğum gibi severim onu :)) Ateş:tamam o zaman doktor hanım ikinizede canım pahasına çok iyi bakacağım :)) güveniyorum sana anne sevgisinden mahrum kalmış küçük çocuğa Deniz kendi çocuğu gibi bakar hayatın Deniz Altuğ, Ateş Demir ve alp ile ilgili gerçeği Deniz ve Ateş`in anlaşmalı olan evliliğinin gerçeğe dönüşmesi gelin hep beraber birlikte bakalım bi şans verin lütfen kitabıma eminim beğeneceksiniz.

“Kendi obasını terk etmek zorunda kalan genç kız, artık önündeki kader yazgısı nereye ve kime götürürse onu yaşayacaktır.”

bence bir şans verin. yazım yanlışım varsa kusura bakmayınnn.

“Komutanın kardeşine aşık olduğunu söylemeyeceksin bana değil mi, Oğuz?” “Saçmalama, o kadar da kafayı sıyırmadım… Hem, aşk diye bir şey de yoktur zaten..” . . . . . Oğuz & Karaca’nın hikayesi.

Bu dünyaya gözlerini açtığında herkesi vardı ama onlar için bir hata olmuş ve terk edilmişti. Hayatın ona öğrettiği kimsesizlikti. Bu hayata onu öğrendiği ise vatan olmuştu. Vatanı için canını vermeye hazır bir askerdi. O zamana kadar. Yaşanan operasyonda esir düşen ve yıllar sonra bulunduğunda ona ait eski bir şey yoktu. Ne o eski tanıdığı kişiydi. Ne de herkesin tanıdığı biriydi o. Esir düştüğü zamanı yaşadıkları ve gördükleri PDRM sevk edilir ve tedavisi başlar.

*** Askeri Kurgudur. *** " Tekrar edin !" Diye bağırdı Yüzbaşı Tuğrul. " Ey mavi göklerin beyaz ve kızıl süsü !" Yüzbaşı`nın göğsü gururla kabardı. Bugün o şanlı gündü. Büyük Önder`in biz Türk evlatlarına verdiği , emanet ettiği bu vatanın , Cumhuriyetin ilanının günüydü ! " Kız kardeşimin gelinliği , şehidimin son örtüsü !" Yüzbaşı Ganiev Önde , tim arkadaşları arkasında Askeriye`de turlarken , Al bayrağın dalgasında can bulan o şiiri , yüreklerinin en derininden gelen sesleriyle seslendiriyorlardı. " Işık ışık , dalga dalga bayrağım , Senin destanını okudum , senin destanını yazacağım !" Uygun adımlarla ilerleyen Tim`e bugünün şerefine tüm Askeriye eşlik etti. " Sana benim gözümle bakmayanın , Mezarını kazacağım !" *** Bu kitap Şehadet şerbetini içmeye ant içmiş koca yürekli mehmetçiklerimiz , Şehit ve Gazi olan tüm askerlimizin unutulmaması adına yazılmıştır. Koca yürekli Annelerin , koca yürekli evlatları , bu vatan sizi unutmayacak ! ***

Uyarı: Kitapta geçen kişi, kurum, olaylar, yer ve mekanlar tamamen hayal ürünüdür! Geçmişindeki bütün acılara rağmen ayakta kalmayan çalışan Elfin Sare Erzel. Her gün bıkmadan,usanmadan çalıştığı dükkanın karşındaki mezarlıktaki mezarlara beyaz karanfil ekiyordu. Peki bir Askerin babasının mezarına karanfil dikerken Askerle kaba bir şekilde karşılaşırsa ne olur? Yaralı bir kadın fakat çiçeklerle kendini yaşama adamış ve ayakta durmaya çalışan bir kadının hikâyesi...

Türkiye Cumhuriyeti savcısı Çiğdem Yargı ile Yüzbaşı Selim Erdemin Hikayesidir "Sevgisini benim için harcamasın istedim çünkü bu kolay bir şey değildi göz göre göre bir enkaza sevdalanacaktı ve ben buna müsaade etmeyecektim." "Çünkü her aşkın sonu hüsranla biterdi"

Yüzbaşı Kuzey BAYROVA. Namı diğer Fırtına. Korkusuz komutan. Vatanı için her şeyi göze alırken bir çift yeşil gözün her şeyi darmaduman edip ilk önceliği olması ise kaderin cilvesiydi. İSİMSİZ KAHRAMANLAR bütün acısı, vahşeti, göz yaşı ve aşkı ile burada. Sizde onların hayatına eşlik etmeye ne dersiniz? Çünkü ölmek gibi bir şeyde bile o, fazlasıyla güzeldi. İsimsiz Kahramanlar

Boş bir beyin, tanımadığı insanlar, koştuğu yollar ve daha nicesi... O nasıl mafyanın birisine bulaşmış olabilirdi ki? Peki ya polislerle ne alâkası vardı? O kimdi? Sen kimdin? [Kapak tasarımı kendi şahsıma aittir.]

Bensu, babası ile birlikte bomba patlamasında şehit düşerek Güneş tekrardan öksüz kalmıştı. Koruyucu babası ve kardeşi ile tek kalan Güneş, Bensu`nun iki emanetini sahip çıkarak büyür. Kız kardeşi ve mesleği. Güneş büyüdükten sonra Bensu`nun mesleğine ele alarak Hakkari`ye atanır. Hakkari`ye atanmasından 5 hafta sonra teröristler tarafından kaçırılır. Hakkari`de görev yapan Ateş timi ise, Güneş`i kurtarmak görevini alır. Güneş`in öğrencisi olan Alphan`ın babası, Ateş timin komutanı ve yüzbaşı Pars Erdinç ise, Güneş`i kurtarır. Pars, oğlunun öğretmeni ile tekrardan karşılaşınca hikayeleri sonsuz olacak derecede kaderde yazılmıştı. Aslında hikaye, iki yetimhane çocuğu bir hayat üzerinde olan bir hikayeydi...

"Ey Türk gençliği! Birinci vazifen, Türk istiklalini, Türk cumhuriyetini, ilelebet muhafaza ve müdafaa etmektir." Küçükken babaannesi yüzünden annesini kaybetmiş, teröristler yüzünden babasını kaybetmiş bir kız çocuğu. Kim bilebilirdi ki büyüyünce asker olacağını ve onların soyunu kurutmaya ant içeceğini. Yeni hayatı ona eski anılarını ve sevdiklerini verdi. Peki ya geri alacak mı? Ben yazmak için hazırım peki ya siz Şeyma ve Yavuz`un hikayesini okumak için hazır mısınız?

"Tim Gökbörü" Hainin kim olduğunu öğrenmek için timin en içine kadar sızan bir istihbaratçı… Geçmişin acılarıyla mücadele eden bir tim komutanı… İhanet, intikam ve sırlarla örülü bir hikâye… Kıdemli Üsteğmen Tomris Demir, ağabeyinin intikamını almak ve hainin maskesini düşürmek için Gökbörü Timi`ne katılır. Ama bu görev sandığından çok daha zordur. Hain, en yakınındadır ve doğru kişiye güvenmek ölüm kalım meselesi hâline gelir. Sırlar açığa çıktığında her şey altüst olacak. Tomris geçmişin yüküyle yüzleşirken, Ülgen Karaman onun için en büyük sınav olacaktır. Bu timde kim dost, kim düşman? "Tim Gökbörü": Tehlikenin gölgesinde, dostlukla ihaneti ayırmanın imkânsızlaştığı bir savaşın hikâyesi. Cesaretin sınandığı, kalplerin çarpıştığı bu mücadelede, kimse masum değil…

Alçin, Kızıl renkli küçük bir kuş demekti.

Kara kara bulutların gökyüzünü kapattığı bir gün. Pencere kenarında sevdiğini bekleyen kızın evine aynı havanın rengi gibi kara bir haber düşer. Kızın nişanlısı şehit olmuştur ve arkasından ise ona sadece bir mektup bırakıp gökyüzüne doğru yol almıştır.

Adalet var mıydı gerçekten? Bir sorumsuzluktan dolayı insanın hayatı mahvolur muydu? Evet, bu insanoğlu değil miydi bu, her ne olsa yapardı, gözü dönerdi ama ama sonu ne olurdu? Elbet Bir gün sevdiğini kaybederdin. İşte ben her gün gökyüzüne bakarken artık bir toprağa bakıyordum, kim anlardı beni, sadece toprağın altında yatan benim canımdan bildiğim canım anlardı ama her şey çok geçti......

Radyoda sevdiği türkü çalmaya başlayınca hafif tebessüm etti Yüzbaşı Özer. Sesini açtı radyonun. Türkünün bitmesini istediği için hızını düşürdü arabanın. Nakarat kısmı geldiğinde daha da sesini açtı. "Sözlüysekte uzakların yoluna Öleceğiz doğduğumuz toprakta Memleket sevdana yürek gerek." Karanlık yolda bir karartı fark ettiğinde hemen belinden çekip aldı silahını. Yolun üstündeki arabayı fark ettiğindede kaşları çatılmıştı. Ardından arabadan inen kişiyle aynı anda hem şaşkınlık hemde sevinç hissetti Yüzbaşı Özer. Arabayı durdurup silahını beline koydu. Gülümseyip arabadan indiğinde karşısındakine sarılmayı ümit ederken beklediği gibi olmadı. Karşısındaki kişi silah çıkartıp Yüzbaşı Özer`e doğrulttu. Yüzündeki gülümseme silindi yavaş yavaş. O an bütün askerlik reflekslerini unutmuş gibiydi. Öylece karşısındakine bakıyordu. Issız yolda dört el silah sesi yankılandı. Dört kurşun Yüzbaşı Özer`in vücuduna saplandı. Üç kurşun göğsünü delerken diğeri karnından isabet etmişti. Vücuduna saplanan dört kurşun yıkamadı Yüzbaşı Özer`i. Hala öylece ona silah doğrultup onu vurana bakıyordu. Bu dört kurşun yakmadı canını. Canını yakan şey sırtındaki baltaydı. Bıçak denemezdi böyle bir ihanete. Karşısındakiler arabaya binip gittiklerinde vücudu dayanamadı Yüzbaşı Özer`in. Dizlerinin üstüne çöktüğünde zor bela sırtını arabaya yasladı. Daha az önce çalan türkü değişmiş başka bir türkü çalıyordu arabada. Yüzbaşı Özer o türkünün son sözlerini işitebildi sadece. "Çıkıp boz kırlara ulaşamadım. Yalan Dünya sana çıkışamadım. Eşimle dostumla buluşamadım. Var git ölüm bir zamanda yine gel. Karacaoğlan derki konup göçerken Ecel şerbetini tas tas içerken Yine buldum beni senden kaçarken Var git ölüm bir zamanda yine gel." Gözleri kapandı Yüzbaşı Özer`in. Dört küçük kurşuna dayanamadı koca cüssesi.Dört kurşun bir komutanı alıp getirdi bu yalan dünyadan. Alıp getirirkende hayatın son sillesini çakmayı unutmamıştı Yüzbaşı Özer`e. Bir ihanet koskoca komutanı yıkıp geçmişti. Bir ihanet sekiz kişiyi komutansız bırakmıştı.

Askeri kurgudur. Kitapta geçen kurum, kuruluş isimleri, karakterin isimleri hepsi hayal ürünüdür. Gerçeklik ile alakası yoktur. Geçmişini geride bırakıp hayatında herkesi silen Teğmen Saye Şentürk. Lakabı ile gölge olarak tanınıyordu. Verilen ve değişen kararlar arasında kadın askerlerin göreve çıkabiliyor. Bordo bereli oluyordu. Saye`de bu durumda şansını deneyip yazı göndermişti ve kabul edilmişti. Bu süreçte Karayel timi ile hayatları birleşir.

İlk görüşte aşkın adıdır Eflak. Sevdalarına şaittir tüm dağlar "Benim için tüm kızlar Ülke sen Vatansın Eflak"

Ortaokul arkadaşı olan dört kişi yıllar sonra aynı time silah arkadaşı olarak düşer

Anne ve babasının şehit olduğuna şahit olan bir kız çocuğu düşünün ...

🌸Saygı çerçevesi içindeki bütün yorumlarınıza açığım 🌸 Asena Deniz`in ailesinin şehit olması üzerine babasının ölmeden önce bıraktığı mektubun onu hiç bilmeyeceği yollara sokması vede hiç beklemediği anda çocukluğunu geçirdiği asker ile karşı karşıya kalması

Şehit olmak aslında bu dünyadan göçüp gitmek değil, şehit olmak adını tarihe altın harflerle kazımaktı. Hem ne demişler sonuçta:" Şehitler ölmez vatan bölünmez." biz askerler de yaşayan ya da şehit olan hepimiz bu vatanı bağlayan düğümlerdik.

Dört arkadaş, dört can vardı bu yolda. Daha küçüklükten beri birbirlerini tanıyorlardı, aralarından ne su sızar ne de sızdırılırdı. İyi gününde, kötü gününde birbirlerinin yanından ayrılmazlardı, çok güçlü bir bağ vardı aralarında. Kim mi onlar? Kıdemli Üsteğmen Nazlı Öztürk Üsteğmen İrem Öztürk Üsteğmen Şeyma Arslan Üsteğmen Deniz Ülkü Akarsu Çantalarını alıp araca yerleştirdiler ve koltuk numaralarına bakıp oturdular. Camdan ailelerine gülüşlerini yollayıp el salladılar, araç hareketlenmeye başlamıştı ve kızlar birbirlerine bakıp fısıltı ile "Başardık" dediler. Daha çok şeyler başaracaklardı, bunlar onlar için daha bir başlangıçtı veya hiç başlamamıştı. Mahalledeki küçük çocuklar yoktu karşılarında, ne tahtadan silahlar ne de küçükken "Oyun işte" denilebilecek bir askerlik. Gerçekler başlıyordu, Asenalar geliyordu...