Oldukça yaralı ve zorlu bir çocukluk geçiren, Karabay Holdingin sözde varisi olan 27 yaşındaki Nilüfer Karabay ikizi`nin ölümüyle beraber, ölüm ve yaşam arasında çok sık gidip gelen düşüncelerle, zorlu geçen bir geçmişle ve saklanmış gizemlerle dolu bir hayat geçirir. Nilüfer Karabay`ın bu karmaşık hayatına oldukça gizemli, eski Kuleli Askeri Lisesi mezunu olan bir iş adamı olan Yusuf Ali Orbay`ın el atmasıyla bir anda düzenler değişir, kartlar yeniden dağıtılır ve yıllarca gizlenmiş olaylar yavaş yavaş gün yüzüne çıkmaya başlar. Boluda, herkesin hayaletli çiftlik olarak adlandırdığı bu ormana yakın çiftlikte neler dönüyor? Peki... Cemiyetin gözde ailelerinden biri olan Karabay ailesinin gerçek yüzü ne? - "Annesinin yuvasız çiçeği derler ona." "Adı yok mu?" "Nilüfer, kökü olmayan yuvasız Nilüfer." - ✉¹ꜱâʏᴇ`ᴅᴇɴ ᴘᴏꜱᴛᴀ: Nilüfer`in mektupları yolda. Posta kutularınıza bakmayı unutmayın.

Babası Güneş, annesi Aysima. Gökyüzünden kopup düştüler yeryüzüne. Onların aşkları büyüktü, engelleri aşılmazdı. Aşmak istediler, Aysima dayanamadı üzerine atılmış çamura, kaçtı sevdiğinden. İstemedi ama olması gerekenin bu olduğunu düşündü ve arkasına bile bakmadan kaçtı. Güneş Aysima’sından oldu. Aysima, karanlığa düşen Güneş’inden.. Bu Güneş ve Ay’ın hikayesi değil. Bu hikaye Mihrimah’ın babasızlığının hikayesi..

Geceyi -atımı- bağladıktan sonra şöylece dolandım çiftlikte. Ne de güzeldi... O sırada babam beni çağırdı "Kızım hadi gel yemek hazır." "Tamam babacığım hemen geliyorum!" çiftlikte şöyle bir dolaştım artık hava zifiri halini almış, gündüz kendini geceye bırakmıştı. Tam o sırada bir silah sesi duyuldu ve bir daha. Öylesine korkmuştum ki neredeyse küçük dilimi yutacaktım. Hemen sesin geldiği yöne doğru koştum bu bizim iki katlı şirin evimizden gelen bir sesti. Eve girdiğimde her yerin yerle bir olduğunu ve cam kırıkları olduğunu fark ettim. sonra aklıma beni buz kestirecek o düşünce geldi... Babam! mutfağa koşuşturdum -babamın olduğu yere-. Sadece 9 yaşında olan ben hiçbir çocuğun görmemesi gereken bir şeyi gördüm, babamın kanlar içindeki cansız bedenini...

"Havlumu ver !" Banyo duvarına asılı duran havluyu arkamı dönemden uzatırken bir yandan da vereceği davet listesini okuyordum. "Davet liseteniz bu kadar. Eklemek istediğiniz başka isim var mı ?" Duşa kabinin kapısı aralanıp çıktığında bende arkasýndan ilerlemeye başladım. Yatak odasının kapısına geldiğinde kapının eşiğinde durdu ve bana döndü. "Kendi ismini ekle. Bu sefer sende geliyorsun ." Tam ağzımı açmaya hazırlanırken yüzüme kapanan kapı ile cevabımı çoktan almıştım. Ben Maral Zâde. Giray Erarslan nın Fedaisi ...

Sadece düşünün: Hafızasını kaybetmiş ve yetim olan bir kız bir kız; hiç bilmediği, ormanın içerisinde saklı olan bir kasabaya ayak basarsa ve o kasabanın reisi ile karşılaşırsa ne olur? Birbirlerinin hayatlarına nasıl dokunurlar?