Karadeniz, her zaman olduğu gibi sert rüzgarlar ile dalgalanıyordu. Burası için herkes imkansızların memleketi derdi. İmkanlar, imkansıza dönüşürdü burada. Sevdalılar kavuşamaz, dostluklar yarım kalırdı. Karadeniz, sadece mücadele edenleri yazardı. Rüzgâr, sert esip geçmişleri savursa da bazı hikâyeler kıyıya vururdu yine de. Gökyüzü griye çalarken, denizin hırçın dalgaları kayalıkları döverken, birileri hep beklerdi. Bir yareni, bir haberi, belki de hiç gelmeyecek olanı... Karadeniz`in sözü ağırdır, duyanı değiştirir.

Kelebekler kendi kanatlarını göremezlerdi. Ne kadar güzel olduklarını sadece etrafındakiler izler, kendileri bundan mahrum kalarak, kabuğundan çıkmaya çalışırdı. Ayrıcalıklı çizgilerle, hayat bulan güzelliklerinden ölene kadar haberleri olmazdı. İrdeleyerek çekip aldığında ayrıcalık çizgi; İzel`di. İzel Hera Özün. Kısır bir döngü. Bir isim uğruna, ülkede sarsıcı etkiler yaratan krallık, kısır döngüye dahil olursa... 🦢 Yaman ve İzel Hera, ülkenin en prestijli lisesi olan BRIANNA LİSESİ`nde eğitim görmekte olan iki genç. Birisi sırılsıklam aşık oluşu ile kendi bedeninin farkında olmazken, birisi bir uğurda tekrar tekrar ölmeyi göze aldı. Ya bu iki genç, sonunda varisleri olduğu krallık ile yüz göz olursa? "BENİ SUÇLAMAYIN!" Karanlığa aydınlığa çeviren yazı... Ve kırmızı düğmeye basılmış, teori hayata geçmişti.

çocuklar kurban , aileler ise cellat olur. O gün kader cellatlar ile iki kurban seçti , ilk kurban bekledi...Sadece yenilgiyi bekledi diğeri ise kaçtı hiç olmadığı kadar hızlı, hiç olamadığı kadar azimle kilometrelerce kaçtı... Bekleyen öldü kaçan ise cellatlarla kaplı bir konakta yaşamak zorunda kaldı. Cellatlar yenileni yediği gibi kaçana da ızdırap çektirebilmek için haince planlar yaptı bu kurbanın kalan iki ihtimali vardı ya kaçacak yada teslim olacaktı .

Herkes hikayesini anlatmaya ‘bir varmış, bir yokmuş’ diyerek başlar. Ancak benim hikayem böyle başlamıyor. Benim hikayemin nasıl başladığını bende bilmiyorum. Çünkü benim hikayemin belli bir başı yok, sadece bir sonu var. Ve o son da benim için tek bir cümle yazılı. Her şeyimi anlatmaya yeten... “Bir kız vardı derler;karanlıktan korkardı, sonra da derler ki, bu kız şimdi karanlığa gömüldü...” Diye başladım hikayemi sizlere anlatmaya. Ama bu sözü değiştirerek son veriyorum hikayeme... “Bir kız vardı derler; yalnızlıktan korkardı, şimdi de derler ki, bu kız şimdi ebedi yalnızlığa gömüldü...” (...Kitap içerisinde birçok kez ölüm kelimesi ve türemişleri geçildiği için yaş uyarısı vardır...)

İnci~Yaman`ın hikayesi `Beynimin içindeki ses bana doğruyu söyledi o adamdan uzak durmalıydım ama dinlemedim çünkü ben deli değildim keşke deli olsaydım` -Fikir beğenildiği için yazmaya karar verdim umarım beğenirsiniz- İyi okumalar♡♡ Başlama tarihi [14.09.2024] Bitiş tarihi