Paradoks ve karakteristik sancılar

Bu bir peri masalı. Kitabı tersten okumalı.

RUS MAFYA LİDERİ VIKTOR VOLKOV İLE BALERİN VERA VASILIEV... BU KİTAP KARANLIK DANS SERİSİ BİRİNCİ KİTABIDIR. Bu hikaye yalnızca kalbinizi değil, ruhunuzu da ısıtacak. Romantik. Tutkulu. Baş Döndürücü. Eğer tutkulu aşkların ve zorlu mücadelelerin hikayelerinden hoşlanıyorsanız bu kitap daha fazlasını vadediyor: Bir adamın, sevdiği kadını karanlığın içinden çekip çıkarmak için neleri feda edebileceğini gösteriyor. Viktor Volkov, sadece bir mafya lideri değil, o Vera`sının karanlık dünyadaki tek ışığı. Vera da onun güneşi. Buzla kalpli bir kalp, güneşin ışığına dayanamaz. Peki buz eridiğinde, geriye ne kalır? "Sen hayatımda eksik olan her şeyi tamamlıyorsun, Vera." — Viktor Volkov

SEÇKİNLER “İlk kural; kimseye güvenme, ikinci kural; sakın seçkinlerle göz göze gelme” Seçkinler nam-ı değer Akay’lar. Böyle söyleniyordu onlar için. Onlar insanlığın en karanlık ve güvenilmez topluluklarından biriydi. Tarih, Akaylar’ın adını fısıldarken bile titrerdi; çünkü onlar, masumların kanıyla yazılan, karanlığın mürekkebiyle mühürlenmiş bir hikayenin aktörleriydi. Güç, para ve şöhret; bu şeytani topluluğun gözünde yalnızca birer araçtı, ama gerçek amaçları, insan ruhunun en derin karanlıklarına hükmetmekti.” Görünen tarafları buydu. Görünmeyen kısmı kan donduran cinstendi. Şeytana ruhlarını satan birer projeydiler. İntikam onlar için kaçınılması güçtü. Zevkleri uğruna masumlara acımazlardı. Her masumu birer deney olarak görür, acımasızca kullanıp, en sonunda yok ederlerdi. Onlar için emir yüksek yerden geliyordu. Ruhları satılıktı. Oluşturdukları dehşet, masumun çığlığında son bulurdu. Sorun şu ki ; bu sessiz çığlıklar hiçbir zaman duyulmadı. Seçkinler hep savunmasız anda, tıpkı canavarlar gibi geceleri ortaya çıkarlardı.

"Birbirini öldürmek için tutulan iki Katil" Ben beyazım. Siyah kadar yalnız. Mavi kadar sonsuz. "Tanrı evreni yaratmadan önce sonsuz bir boşluk vardır derler ya seni o boşluğa sakladım ben seninle ben...insanlar sonumuz geldiğini sandığında ve biz ise o boşlukta birbirimize sarılıyor olacağız. sen ve ben sonsuzluğa hükmedecegiz daima` saçımdan tırnaklarına kadar sizlamistim o gün bedenim agriyordu. kanıyordum. gökyüzü hiç olmadığı kadar kasvetli ve dünya bir o kadar dardı sigamiyorudm. her aldığım nefes son nefesimmis gibi göğsüme batıyordu... her aldığım nefes son nefesimmis gibi göğsüme batıyordu.. sanki...sanki ruhum bedenimi terk ediyor da ölümün sancısını çekiyordum...

-“Beyaz bir ölüm.” -“Sen kötü şeyleri ne kadar da güzel söylüyorsun.” -“ Senin varlığın herşeyin tam manasıyla kötü olmasına mani oluyor.” -“Bunu diyeceğini tahmin etmiştim.” -“Gülerek cevap vermeni beklemiştim.” -“Gülmemi gerektirecek bir sebep yok.” -“Sen çok güzelsin,sebepsizde gülebilirsin.”

Luna ve Aiden, iki ayrı dünyadan gelmiş olmalarına rağmen maskelerin ardında adalet arayışında birleşirler. Birbirlerinden habersiz, aynı suçluları farklı yöntemlerle cezalandıran bu iki kişi, bir operasyon sırasında istemeden karşı karşıya gelir. Her ne kadar yolları çakışsa da birbirlerine olan güvenleri zayıftır ve kişisel sırları aralarındaki gerilimi sürekli artırır.

//Kesinlik yalnızca bir yanılsamadan ibarettir... Gizem içine çekilmek isteyenler buraya

Zamanın arasında, boşluğun altında kalmıştım. Tek isteğim onlarca masum insanın canını acıtan o mahlukatların hayatını kendi ellerimle yırtıp atmaktı. Fakat her düşüncem beni bir yeraltı zindanı gibi sopsoğuk yapsa da o... Onun yaşam dolu gözleri hayatım daha önce sanki hiç yaşanmamış gibi baştan yaratmak istedi beni. Ama nasıl yaşarsan öyle ölürsün. -Barlas... Onun titreyen sesini duyduğumda tek isteğim ilk defa bir insanı yaşatmaktı ellerimin arasından kayıp gidişini izlemek değil. -Gitme Hare, şimdi değil. İzin ver ilk kez istemişken birini yaşatayım. Peki benim bu zift dolu toprağımda bir kez olsun bir kalp yeşerecek miydi?

Bir hayat ne kadar acı olabilir ki. Her şeyini kaybedince yaşanan acı yaşarken yaşadığın acıyla asla karşılaştırılamaz.

Annesi, babası tarafından şiddet görmektedir. Sanem bu olanlar karşısında hiç birşey yapmadan duramaz ve polisi arar. Hayat onu erken yaşta büyütmüştü. Bu olaylar sonrasında polis olma kararı alır ve akademiye kayıt olur. Ekibin karşısına bir seri katil dosyası çıkar. Bu seri katil adını gizlemektedir. BAY M. olarak bilinen seri katil sadece yetişkinleri öldürmektedir. Acaba neden? Neden katil olmuş olabilir? Umarım seversiniz iyi okumalar...

Hiç mutlu değilim. Olamıyorum. Sabaha beş saat var ve bara sürüyorum. Dikiz aynasından kendime bakıyorum. Hiç konuşmasamda duyuyorum. Gözlerimin çığlığını duyuyorum. İçiyorum. Ama sarhoş dahi olamıyorum. Sinirleniyorum, kızıyorum, sonra yatışıyorum. Kendime bakıyorum bazen. Yağlı saçlarım, kirli tırnaklarım, ter kokan tişörtüm, Bir kazada kopan serçe parmağım. Kaşımdaki 13 dikiş yaram, kolumdaki jilet izleri ve midemdeki fare zehri. Bilmiyorum. Yapamıyor. Başaramıyorum. Her geçen gün daha da tükeniyorum. Babam bir gün beni taciz ederken, "annenide böyle sikerdim" demişti...

Gözlerimde kendi yansımasına bakan bir kız belirdi. O kızın gözleri doluydu. Bir yolun başında ruhuna yeni giydiği bedenle yolun sonunu izliyordu.

Ayazın Gölgesi Hayatın acı tatlı ders verdiği milyonlarca kişiden biriyim. Ben Seray Anja Vertrauen. Her şeyi öğrendim desek de hayat bizi sınamaya devam eder. Kapıyı açtığımda somut hayal kırıklığımı gördüm. Kıvanç Aydemir. İnsanlar yanıldığını kolay kolay kabul etmez. Yıllarca sadece Kıvanç`ın yalanlarının gölgesinde yaşadım. Yanıldığımı kabul ediyorum. Eğer şimdi her şeyi geride bırakıp yeni bir hayata gitmiyorsam sebebi bu yalanın mağdur ettiği binlerce insan. Günlerdir kendimi o insanların yerine koyuyorum. Gerçek er ya da geç ortaya çıkar. İçimde yanan ateşi gerçeklerden cesaret alarak yalanların gölgesine düşüreceğim. Ben kapıyı açar açmaz Kıvanç dizlerinin üstüne çöktü. Büyük bir özlemle bacaklarıma sarıldı. Ateşe sarıldığının farkındaydı. Ona dönmemek için bütün yolları yaktım. “Yalan söylemek de aldatmaktır. Evliliğimizdeki güneşli günler artık geride kalmıştı. İlişkimize ayazın gölgesi düştü.”

Yerin Baysal, üniversitede psikoloji okuyan sıradan bir öğrenciydi – ta ki gittiği bir kütüphanede Doğu Atilla Kordan ile tanışana kadar. İlk başta yalnızca gizemli ve karizmatik görünen Doğu aslında bir seri katil olduğunu öğrenmesi Yerin’in hayatını geri dönülmez bir şekilde altüst eder. Doğu, adaleti kendi elleriyle sağlamaya çalışan, yalnızca en tehlikeli suçluları hedef alan karanlık bir figürdür. Ancak onun dünyasına adım atan Yerin, sırların ve tehlikelerin ortasında bir çıkış yolu ararken, kendi masumiyetini de kaybetme riskiyle karşı karşıya kalır. Bu karşılaşma, yalnızca Yerin’in değil, Doğu’nun da hayatını değiştirecektir. Masumiyetin ve karanlığın çarpıştığı bu hikâyede, herkesin bir sınırı vardır – peki ya senin?

Bu kitabın kurgusunu 13-14 yaşımdan beri kafamda kuruyorum ama hiç kitaba dökmeyi düşünmemiştim. Sonunda cesaretimi toplayıp denemeye karar verdim bu kararda erkek arkadaşımın çok büyük payı var "sen yaz, ben okurum." Diyerek destek oldu bana. Bu kitabın konusu ana karakterimiz öğretmen ve yaşam dolu bir kadın ama olanlar onu suça itiyor.

Emniyet güçleri tarafından aranan, ülkenin başına bela olmuş, maske takarak tüm suçları işleyen bir seri katil grubu. Canlı veya ölü bir şekilde yakalanmak hiç bu kadar kötü olmamıştı çünkü bu grubun iki türlü de eline geçmek, Cehennemde yer edinmek gibiydi. . Peki, bir maske gerçek yüzünü ne zamana kadar saklayabilirdi? Ya da maske takmadan gerçek yüzlerini saklayan insanlardan kendini nasıl koruyabilirdin? Hangisinin daha tehlikeli olduğunu yaşayarak görecektik!

Ülkenin karanlık çağında var olmak isteyen Leyla, düşündüğü kadar yalnız değildir. Çoklu kişilik bozukluğuna sahip olduğunu 26’sında ülkenin korkulan seri katili peşine takıldığında öğrenmiştir. Katil aslında hangisinin peşindeydi; Leyla’nın mı, yoksa içindeki diğer kadınların mı? Geçmişinden gelen Başkomiser, Leyla’yı koruyacağına inanıyordu ta ki katilin inine kadını sokana kadar. Geçmiş, Leyla’yı bir anne gibi bekliyorken, bizim rolümüz neydi? Gelin ve Gece Kütüphanesi’nde bir kitap alıp okuyalım.

"Arka bahçemde bir mezar varken nasıl sakin kalabilirim ? Üstelik o adamı ben bile öldürmedim." Umay Demirel , genç ve yıldızı son derece parlak bir modeldir. Onu herkes narin bir çiçek , kırılgan bir vazo ve hatta sevimli bir oyuncak bebek gibi görür. Umay`ın gerçek karakteri ise bu tanımlamalardan epey uzaktır. Acımasız , cani , sinirli... Umay , kariyerinin yükselişte olduğu bu dönemde bir gece gittiği eğlence mekanında onun iradesi dışında şeyler olur. Hiç bir şey hatırlamayarak uyanan Umay , kapısına kendisine çok benzeyen bir kız geldiğinde kaybolan anıları kafasında birleştirir. İçindeki intikamı büyüterek yaşayan Umay , bir gecede bütün intikam planını kafasında tasarlamıştır. Ortaokul zamanında ona yaşatılanlardan , ondan geçmişini ve geleceğini çalan insanlardan intikam alacaktır. Bu yolculuğunda ona Suskun adında bir adam da yardım eder. Bu yolculuğun çok çetrefilli ve son derece tehlikeli olacağından ise hiç şüphe yoktur.

Araf kavramının başladığı yerde sessiz bir kız otururmuş usulca.Saçları beyaz, gözleri camdan olan bu kızın saçlarının arasında tanrıdan hediye birkaç siyah tutam varmış.Bu tutamlar onun bu dünyadaki vaktiyle kumar oynarmış.Ne zaman bir ruhu azad etse siyah tutamlardan biri tekrar beyaza dönermiş.Kurtarılmayı bekleyen ruhların can çekişleri her gece azap içinde uykulara dönüşür ve cam gözlerde kızıllık olarak ortaya çıkarmış.Bu kızıllık dökülen kanlar için olarak sadece bir bedelmiş. Bu kızıllık kızın kimliğini ortaya atar ve ölüleri kurtarması için bir uyarı niteliği taşırmış. Ölüler kaçıyor Zincirleri tıngırdıyor Dişleri gıcırdıyor Zaman çarkı işliyor Ruhlar tanrıya sığınıyor

Dedektif Logan ve onun ilk soruşturmasını konu alan bu kitap sizleri hem Dedektif Loganın zihninden hem de katilin zihninden düşünmeye itecek. Dedektif Logan Sır Perdesini aralarken bu yolculuğa eşlik edin.

Aşk bana göre bu güne kadar zehir değil bir ilaçtı ancak bugün tam bu evde tarihler 19.11.2019’u gösterirken bunun tam tersi olduğunu anlamıştım. Bir kanser gibi içten içe beni zehirlemişti ama bu zehire bile hayrandım. Ben Beste Avcı, aşkın ezgilerinden oluşan bir bütünüm. Aşka şimdiye kadar sıkı sıkıya bağlanmış onsuz olmayacağına inanmış bir kadınım. Bana göre gözler yalan söyleyemezdi çünkü hisler seni ele verirdi. Yanılmışım. Ben Beste Rodriguez Hayır Ben Beste, zehirden oluşan çığlıkların, ezgilerinden oluşan bir bütünüm.

"Tek bir yasak var ölemezsiniz! O zaman başlıyoruz .Görev 1..." ---- Hızlı hızlı adımlarken kulağımda onun sesini duydum. Ölümcül bir saklambaçtı bu. O saydı ben nefes nefese tamamladım. Bir Ruhum kir İki Kayboldu seninki Üç Onu bulmak güç Dört Bütün günahları ört. Beş Seçtin onu eş Altı Gözlerimi kapattı Yedi Bekledi Sekiz Geçmişten eskiz Dokuz Artık sıkılmaya başlıyoruz On Son Bağlantı kesildi. Bu sefer gelen ses arkadaşımındı. "Sana tek başına gitmemeni söyledim. Budalalık bu!" "Çok geç!" Hızlı adımlarım karşımdaki kişiyi görmemle durdu. "Onu buldum!" Şaşkınlıkla dudaklarımdan firar eden kelimeler boğazımda düğümlenmişti. "Ne!" Birkaç saniyelik sessizlikten sonra endişeli bir ses tekrar kulağımı tırmaladı. "O burada..." "...çıkın ikinizde hemen oradan çıkın çabuk!" Sırılsıklam olmuş halimi umursamadım. Kulağımda bana bağıran arkadaşımın sesi artık çok uzaktan geliyordu. Yavaş yavaş ona yürürken ayaklarım beni zar zor tutuyordu. O da bana benimkinden daha hızlı adımlarla yaklaşmaya başladı. Aramızdaki sadece bir mesafe değildi yıllardı acıydı... Tam ortada buluşup göz göze geldiğimizde dudaklarından bir kelime döküldü lakin tam o sırada kaderin cilvesi olsa gerek büyük bir şimşek çaktı. Kelimesi fısıltıya dönüştü. Dudaklarını okuyamadım. Yağmur sesimizi bastıracak derecede yağıyordu. Ona ne dediğini soracakken gözlerimin önünde bir perde belirmişti. Başım döndü, dengemi sağlayamadım. Görüş alanım bulanıklaşmıştı. Bana neler olduğunu anlayamıyordum. Onun bakışları mı değişti? Çok bulanıktı ayırt edemiyorum fakat bu gördüğüm korku mu? Sırtımda bir sızı hissediyorum bedenim beni tutmuyordu yere düşerken beni tutan parmakları hissettim. Birlikte mi düştük? Sanırım bilincimi kaybediyorum. Ona sormam gerek ne demişti?

Bir adam düşünün. İnsanlar onun için sadece bir araç. Peki bunun bir bedeli olmayacak mı? Keyifli okumalar.

Zamanın var olduğunu söylüyoruz hepimiz, ona göre yaşıyoruz hayatımızı... Peki bunu kanıtlayabilir miydik? Melda, 2026 yılında ‘normal’ hayatın zorluklarıyla mücadele ederken hayatının ortasına tabir-i caizse bomba gibi düşen mavi kanatlı bir kelebek görür fakat o kelebek yalnız bir kelebek değildir. Genetiğiyle oynanmış, zamanda yolculuk yapabilen şekil değiştiren bir hayvandır. Merakına yenik düşüp mavi kelebeği takip ettiği yolda çıkmaz sokağa girer. Orada karşısına Uwe Weinstein çıkar. Uwe, 2288 yılından gelmiş bir zaman yolcusu olduğunu ve Melda’ya onlara katılmasını söyler. Melda kabul etmeyince çözümü, Zeit sayesinde onu bayıltarak götürmekte bulur. Melda gözlerini açtığında kendini 2288 yılında, karlı bir ormanın ortasında bulur. ~ Sekiz genç, sekiz ayrı yaşam, sekiz ayrı görüş ve hikâye. Burada, belki de kendi yaşamlarından 250 yıl sonrasında bir olmaya, takım olmaya çalıştılar. Melda`nın gördüğü çeşitli rüyalar ve farklı evrenlere ait sanrılar, kafasını karıştırırken insanlara güvenmek, bazen kendine bile, zordu. Ya kalbine güvenecek ve ilerleyecekti ya da yanındakilere güvenecek hem dostluğu tadacak hem de yüz üstü bırakılacaktı. Bu yolda yaşayacakları kayıplar ve kazançlar sekiz genç zaman yolcusunu büyütecek, farklı milletten insanları bir yapacak, aynı yoldan yürümelerini sağlayacaktı. Her şeyin nasıl biteceğini ise yine onlar belirleyecekti. Aslında hiç var olmadılar, çünkü hep vardılar. Her zamanda... ~ Tüm hakları saklıdır.