VAL; sessiz ama ölümcül bir efsaneydi. Tek bir kurşunla hem güç hem korku yayan bu silah, Valen`in zekâsının ve soğukkanlılığının simgesiydi. Şimdi Valen, el yapımı başyapıtını sahnede sergilemek üzere ama silahın itibarını ve gücünü sorgulayacak biri var ELFİDA KARACA Elfida üstün yetenekli, kararlı ve geçmişiyle hesaplaşmak isteyen bir kadındı. O gece yolları kesiştiğinde, ne peşindeki gerçeği ne de birbirlerine dokunacak kederi kestirebiliyorlardı. Gerçekçi, gerilim yüklü bir karşılaşma. Kim kazanacak, kim kaybedecek - veya her ikisi de farklı şekilde mahvolacak mı?

Bir sır, bir ölüm, bir sessizlik... Ve geçmişin gölgesinde yankılanan tek cümle: "Sen gelmedin, o gitti." Bazı hikâyeler bitmez - sadece intikam biçim değiştirir.

“Tek bir cinayet...” “…bazen sadece ellerini değil, ruhunu da lekeler.” Sarya Rosa, geçmişin gölgesinden doğmuş bir katil. Her kurbanıyla birlikte kendi karanlığından bir parça daha temizlediğine inanıyor. Onun için ölüm, bir son değil; bir arınma şekli. Savcı Kerem Altay, sıradan bir cinayet dosyası sandığı bir olayın peşinden giderken, kendini bir ağa yakalanmış gibi hisseder. Gördüğü her iz, kendi ailesinin gömdüğü sırlar da gün yüzüne çıkmaya başlar. Adaletin terazisi artık sadece hukukla değil, vicdanla da sınanacaktır. Yaşamla ölüm arasındaki o ince çizgide, kim gerçekten suçlu? Ve kim, masum kalmaya yetecek kadar temiz? Geçmiş kanla yazıldı. Gelecek kimin kalemiyle yazılacak?

Bir suç çetesinin batışı ve atlasın nasıl kaçacağını konu alan bir hikaye

“Kanunu yazan kalem, vicdandan nasibini almamışsa; her satır, suçun manifestosudur.”

Bazı evlerde gürültü olur. Kapılar çarpar, tabaklar kırılır, nefesler bastırılır. Ama en çok çocuklar susar. Çünkü çocuklar korkunun kokusunu herkesten önce alır. Atacan o evlerin birinde büyümedi. O evlerin altında kaldı. Bir çocuğun hiç çocuk olamadığı yerde büyüdü. Kelimeleriyle değil, darbelerle eğitildi. Ağlaması yasaktı. Çünkü gözyaşı zayıflıktı. Zayıflık ise cezayı hak edendi. Bir gün susmayı öğrendi. Ses çıkarmamayı. Kendi içindeki çığlıkları boğmayı. Her tokattan sonra derin bir nefes alıp sadece bakmayı. Zamanla kimse ona "Nasılsın?" demedi. Çünkü kimse cevabını merak etmedi. Ve sonra dünya, onun için bir mezarlık gibi oldu. Üstünde dolaştığı ama içinde hiç yaşamadığı bir yer. Atacan, bir erkek gibi değil, bir travmanın yürüyen hâli gibi yaşadı. > "Ben çocukken çok sustum. Ama en çok içimden bağırdım. Bir gün biri beni duyarsa diye değil - duymaya cesaret edemezler diye sustum." Sonra bir kadın geldi. Gökçe. Sorular sormadı. Cevaplar beklemedi. O sadece yanında durdu. Ve ilk kez biri, Atacan`ın gözlerinin içine bakıp kaçmadı. Orada ne kadar karanlık olduğunu bile bile... > "Onunla konuşurken kelime kurmak gerekmiyordu. Çünkü bazı acılar, dilden önce yüze yazılır." - Gökçe Bu hikâye bir aşk hikâyesi değil. Bu, ruhu parçalanmış bir adamla, onun parçalarına dokunmaya cesaret eden bir kadının hikâyesi. Birbirini iyileştiren değil, birlikte kanamayı seçen iki yalnızın hikâyesi. Ve belki, bazen bu da yeterlidir. Burada kahraman yok. Ama hayatta kalmaya çalışan insanlar var. Bir daha kimseye güvenememiş, kimseye içini açamamış, ama bir gün "belki" diyebilen kırık kalpler var. Ve sen, bu satırları okurken, belki kendi sessizliğini de hatırlarsın. > Çünkü bazı kitaplar anlatmaz. Sadece senin içinden geçenleri yankılar. Bu kitap... Senin de sustuğun bir yerin aynası olabilir.

Ateş geri verir mi aldıklarını? Külden geriye birşey kalır mı? İki kişiyle dönmeye başlayan dönme dolaptan geriye sadece bir kişi kaldı...

BİR ÖLÜM KAÇ SIR SAKLAR? 🕯️ “Alevsar.” “Alev ve hasar kelimelerinin birleşimi.” “Senin gibi. Senin yaktığın ateşle kalbime bıraktığın hasar gibi.” 🕯️ BİRİNCİ KİTAP: ALEVSAR İKİNCİ KİTAP: İNKİSAR Yaman Çakır, ailesinin geçmişindeki sırları çözmeye çalışan, intikamı, hırsı ve vicdanı arasında sıkışıp kalmış bir suç çetesi lideridir. Karısının ölümünden sonra etrafındaki herkese karşı güvenini yitiren Yaman’ın, beklenmedik anda, çocuk doktoru olan Gökçe’yle yolları kesiştiğinde ikisi birbirlerinin hayatında bir denge unsuruna dönüşür. Yaman’ın adalet arayışı ve içindeki çatışmalar, Gökçe ile arasındaki duygusal bağa zarar verecek midir? Peki, Gökçe, Yaman’ı anlamaya çalışırken, zaman zaman onun karanlığına kapılma riskiyle mücadele edebilecek midir? 🕯️ Gökçe, hayata karşı direnen, kendi yolunu bulmaya çalışan bir kadınken, Yaman otoriter ve kontrolcü yapısıyla onun karşısına çıkar. İlk başlarda birbirlerine meydan okuyan bu iki karakter, zamanla hem kendilerini hem de birbirlerini keşfetmeye başlarlar. Gökçe, tutsak olduğunu düşündüğü yerde aslında özgürleşirken, Yaman da kalbinin duvarlarını yavaş yavaş yıkar. Tutkulu bir mücadele, derin duygular ve kaçınılmaz bir çekim, onları geri dönüşü olmayan bir yola sürükler.

İki polis, iki ebeveyn, iki candı ölenler. Sadece onların değil benim de ölümüme sebep olmuştu o kurşunlar. Yemin etmiştim onların isteklerini yerine getirmeye, öyle yaşamaya. Benim bildiklerimden fazlası olduğunu nereden anlayabilirdim ki? Onların katilleriyle empati kurabilmem normal miydi? Ona acımam normal sayılır mıydı? Daha önce benim verdiğim ifade yüzünden içeri giren bu adamı sekiz yıldır içinde olduğu bu hapishaneden kurtarmak için çabalamam normal olabilir miydi? Yaşananlar adaletin kırık olduğunun göstergesi değildi de neydi?

Bu bir peri masalı. Kitabı tersten okumalı.

Karanlık bazen para için başlar, ama sonunda ruhunu ister.” Rain, geçmişiyle hesaplaşmaya vakit bulamadan babasını kaybetmiş bir adamdı. Motor yağının, demirin ve sessizliğin içinde kendine yeni bir hayat kurmaya çalıştı. Ta ki Nia’yı tanıyana kadar... Fakat kader, Rain’in ellerini yeniden kirletmekte tereddüt etmedi. Kızını yaşatmak için “Yerden Korkusuz” adında bir mafya örgütünden aldığı para, hayatının en büyük borcuna dönüştü. Şimdi, o karanlık geçmiş geri dönüyor. Aşk mı kazanacak, yoksa gölgeler mi? Yağmurun altında, herkesin günahı aynı sesle yankılanır.

“Yetimhane’nin verdiği yalnızlığı kim bilebilir ki? Bir gün gelecekler umuduyla beklemeyi kim bilebilir?”

"Tahtlar kanla kurulur, sessizlikle yıkılır. Ve en çok konuşan hep paranın sesidir." ---- Zemun Klanı, Sırbistan`ın karanlık arka sokaklarından doğan ve Avrupa`nın suç haritasına adını yazdıran gölgelerden biriydi. Onlar için sadakat, yalnızca kanla mühürlenirdi. Petroviç ailesi, hırsın soyla birleştiği bir düzenin ortasında yükseldi. Fakat bu yükselişin her basamağında ihanetin nefesi, sevdanın elleri ve düşmanların kurşunları vardı. Artık bu masa, yalnızca güçle değil; gölgeyle, aşkla ve ölümle çevrili. Ve herkes aynı soruyu soruyor: "Kim başa geçecek?" Cevap basit: Kim daha çok kaybedecekse, o.

Bu bir peri masalı. Masaldaki bütün şatolar yanmalı.

Bet, bir sabah uyandığında kimsenin onu tanımadığını fark eder. Kimlik karti yok, sosyal medya hesapları silinmiş, her gün karşılaşıp konuştuğu insanlar "Siz kimsiniz?" diyorlar. Ama o aynaya baktığında hâlâ kendini görüyor. Tek bir farkla… Gerçeği ararken öğrenmemesi ve görmemesi gereken şeylere şahit olur. Gizli bir deney. Saklanan bir suç. Ve o, bu deneyin ilk kurbanıdır. 

Tanıtım Yazısı - Gölgelerdeki Adalet Adalet sadece mahkeme salonlarında mı dağıtılır? Ya da kanunların ulaşamadığı yerde, gölgelerde başka bir adalet sistemi mi işler? Erinç Dirim, gündüzleri saygın bir akademisyen, geceleri ise suçluları kendi kurallarıyla cezalandıran gizemli bir adam. Tehlikeli dünyasında yalnız değil; intikam ve adalet ateşiyle dolu bir hacker dehası olan Anıl Güz ve Erinç’in sırrını çözmeye kararlı zeki ve meraklı tez öğrencisi İlke Kargın da bu karanlık oyuna dahil oluyor. Onların her adımı, adaletin kanunla yürüdüğüne inanan, vicdanı ve görevi arasında sıkışıp kalmış Başkomiser Cem tarafından izleniyor. Bu kovalamaca İstanbul’un suç haritasını sonsuza dek değiştirecek. Gölgedeki Adalet, zekice kurgulanmış bir gerilim ve suç hikayesi. Her sayfasında masumiyet ve suç arasında ki ince çizgi sorgulanırken, adaletin farklı yüzleri gözler önüne seriliyor. Bu soluksuz maceraya katılmaya hazır mısın?

Deniz, İzmir’in sıcak sahillerinden, Karadeniz’in soğuk ve kapalı dağlarına sürüklendiğinde; kaybettiklerinin ağırlığını, bir daha asla güvenmeyeceğini sanmıştı. Bir gecenin içinde, sislerin arasından kaybolan hayatı, onu hiç tanımadığı bir adamın evine, hiç bilmediği bir kaderin ortasına sürükledi. Demir, kendi sessiz dünyasında yaralarını saklayan, dağların diliyle konuşan bir adamdı. Ve şimdi, istemediği bir misafirle aynı çatı altındaydı. İkisinin arasında büyüyen gerilim, sis gibi ağır ve kaçınılmazdı. Kimi zaman bir bakışla savaşacaklar, kimi zaman bir dokunuşla duvarlarını yıkacaklardı. Geçmişlerinin karanlık gölgeleri, onları birbirine iterken, sisin ardında saklanan daha büyük bir tehdit ikisinin de hayatını sonsuza dek değiştirecekti. Sis Çizgisi, güvenin küllerinden yeniden doğduğu, bir adımın her şeyi değiştirdiği, ve en karanlık anlarda bile umut edenlerin hikâyesi... Bu sisin içinde, gerçekten kaybolmaya hazır mısın? ⭐⭐⭐ Not= Kurgumun her hakkı bana aittir, çalınması ve kopyalanması durumunda mahkemenin soğuk duvarları ile karşılaşılması kaçınılmaz sondur. İyi günler✨ @dadaaa

Bir gurup suçlunun birlikte iş yapmaya başlamasını konu alıyor canım sıkıldığı için yazıyorum Yoruma açığım

Zeynep`in var oluş mücadelesi ve dostlarının desteği.

İmkânsız’a inanırdım ben ama imkânsız denilen her şey sadece küçük bir ihtimalmiş. İmkânsız diye bir şey yoktu; bunu bana o gösterdi, hem de en acı şekilde. Çığlık attım, ağladım, öldüm, yok oldum, paramparça oldum ve tüm bunları bana yaşatan tek bir isim vardı: Kaner Oktay Yaraslov. Bu isim kan gibiydi; dokunduğu her yerde iz bırakıyor, ruhu zehirliyor, insanı içten içe çürütüyordu. Bu isim ölümün ve ihanetin yankısıydı. Gitmişti. Ve arkasında bana yalnızca karanlığı, yalnızca yanık bir ruhun küllerini bırakmıştı. Gitmişti ve beni yokluğuyla cezalandırmıştı. Gitmişti ve bana sadece ızdırap bırakmıştı. Ama ben bir şeye inanırım: er ya da geç herkes bedel öder. Göze göz, dişe diş, cana karşılık can. Çünkü bazı yaralar kapanmaz; bazı acılar yalnızca intikamla susar. Bu, bir aşkın küllerinden doğan öfkenin, bir ihanetten doğan kararlılığın, bir kalbin yavaş yavaş karanlığa dönüşmesinin hikâyesidir. Bir kadının, her şeyini kaybetmesine rağmen ayağa kalkmasının ve kendi gölgesiyle bile savaşmasının hikâyesi. Bazı hikâyeler kanla yazılır, gözyaşıyla okunur. Ruhum öldü belki, ama intikam hâlâ yaşıyor. Karanlıkla beslenen bir kalp artık ışığa ihtiyaç duymaz. Aşk bazen yaşatmaz, sadece daha derin yaralar açar. Benim kaybım onların sonu olacak. Her ihanet, bir bedelin başlangıcıdır. Beni öldürmeyen şey, artık ben olmuştu. Küllerimden doğdum; şimdi sıra yanmakta. Ve unutma; bu dünyada en tehlikeli insan, kaybedecek hiçbir şeyi kalmamış olandır. _____________________________________________ Bu kitapta yer alan tüm karakterler, olaylar ve mekânlar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kişi, kurum veya olaylarla benzerlik göstermesi yalnızca tesadüftür. Burada anlatılan sahneler, kurgusal bir dünyanın parçalarıdır ve yalnızca edebi bir anlatım amacı taşımaktadır. Eserde şiddet, ihanet, kayıp, psikolojik çöküş, ölüm ve intikam gibi hassas temalara yer verilmiştir. Bu temalar, okurun duygusal olarak zorlanmasına neden olabilir. Özellikle travmatik deneyimler yaşamış kişilerin okurken dikkatli olmaları önerilir. Hikâye boyunca geçen ifadeler, karakterlerin iç dünyalarını ve yaşadıkları çatışmaları yansıtmak için kullanılmıştır; hiçbir şekilde gerçek hayatta şiddeti, nefreti, intikamı ya da zararlı davranışları teşvik etmez. Bu bir kurgu eseridir. Amacı, insan ruhunun karanlık ve aydınlık taraflarını edebiyat aracılığıyla sorgulatmaktır. Okurken unutmayın: Gerçek hayat çok daha değerlidir ve hiçbir acı, hiçbir kayıp, yaşamın kendisinden kıymetli değildir. Yayınlanma tarihi: 24/08/2025 KARABASAN: LABİRENTTEN KAÇIŞ YOK

“Bazı acılar hiç geçmez, sadece şekil değiştirir.” Cumhuriyet savcısı Saye yıldırım; geçmişin yılanlarıyla örülmüş ve geleceğin külleri arasında hapsolmuş bir kadındır. Her dava da yeniden yanar ve her kararda yeniden doğar. Fakat bu kez karşısındaki dosya, yalnızca bir çocuk cinayeti değil, çalınmış çocukluğunun fısıltılarıdır. Yaman Kerem Saraçlı… Güçlü, başarılı ve karanlığın ta kendisi. Yüzü şimdiye ait , sesi geçmişin derinliklerinden gelen bir fısıltı. Saye’ nin dünyasında o geçmişin hayaleti mi yoksa geleceği üzerinde taşıyan külleri mi? Geçmişle geleceğin birbirine dolandığı, aşk ve travmanın iç içe geçtiği; kalbin bile delil sayıldığı bir adalet yolculuğu…

“Bazen kendi ışığımızı ve karanlığımızı üretiriz. Bu karanlıksa parlak bir yıldızın ışığını bile söndürebilir." •───•☽⊹✩⊹☾•───• YILDIZINI KORU, geçmişin gölgelerinden kaçamayan cesur bir genç kadının, karanlık geçmiş ve tehlikeli sırlarla dolu yolculuğunu anlatıyor. Helin Yıldız, yalnızca bugünle değil, geçmişinde de taşıdığı ağır yüklerle de yüzleşmek zorundadır. Bir yangın vakasıyla başlayan olaylar, hem onu hem de okuru, düğüm düğüm olmuş bir geçmişe çekiyor. Her adımda yeni bir gerçek ortaya çıkıyor. Bir yangınla başlayan hikâye, derinlere gömülü acıların ve hiç kimsenin bilmediği gerçeklerin ortaya çıkışına uzanıyor. Peki, geçmişin gölgesi, en parlak yıldızın ışığını bile söndürebilir mi? Özellikle suç ve psikolojik gerilim unsurları içeriyor. Bu nedenle 13-14 yaş altındaki okurlar için uygun olmayabilir. Gizem, dram ve gerilim unsurlarını bir arada barındırıyor. Okuyucu hem merak içinde kalacak hem de karakterlerin duygusal yükünü hissedecek. Her yara bir güce,her karanlık bir ışığa dönüşebilir. “Per Aspera Ad Astra” (Zorluklar içinden yıldızlara) Not: Yazılanların hepsi kurgudur. Herhangi bir gerçek yanı yoktur.

"Tek bir yasak var ölemezsiniz! O zaman başlıyoruz .Görev 1..." ---- Hızlı hızlı adımlarken kulağımda onun sesini duydum. Ölümcül bir saklambaçtı bu. O saydı ben nefes nefese tamamladım. Bir Ruhum kir İki Kayboldu seninki Üç Onu bulmak güç Dört Bütün günahları ört. Beş Seçtin onu eş Altı Gözlerimi kapattı Yedi Bekledi Sekiz Geçmişten eskiz Dokuz Artık sıkılmaya başlıyoruz On Son Bağlantı kesildi. Bu sefer gelen ses arkadaşımındı. "Sana tek başına gitmemeni söyledim. Budalalık bu!" "Çok geç!" Hızlı adımlarım karşımdaki kişiyi görmemle durdu. "Onu buldum!" Şaşkınlıkla dudaklarımdan firar eden kelimeler boğazımda düğümlenmişti. "Ne!" Birkaç saniyelik sessizlikten sonra endişeli bir ses tekrar kulağımı tırmaladı. "O burada..." "...çıkın ikinizde hemen oradan çıkın çabuk!" Sırılsıklam olmuş halimi umursamadım. Kulağımda bana bağıran arkadaşımın sesi artık çok uzaktan geliyordu. Yavaş yavaş ona yürürken ayaklarım beni zar zor tutuyordu. O da bana benimkinden daha hızlı adımlarla yaklaşmaya başladı. Aramızdaki sadece bir mesafe değildi yıllardı acıydı... Tam ortada buluşup göz göze geldiğimizde dudaklarından bir kelime döküldü lakin tam o sırada kaderin cilvesi olsa gerek büyük bir şimşek çaktı. Kelimesi fısıltıya dönüştü. Dudaklarını okuyamadım. Yağmur sesimizi bastıracak derecede yağıyordu. Ona ne dediğini soracakken gözlerimin önünde bir perde belirmişti. Başım döndü, dengemi sağlayamadım. Görüş alanım bulanıklaşmıştı. Bana neler olduğunu anlayamıyordum. Onun bakışları mı değişti? Çok bulanıktı ayırt edemiyorum fakat bu gördüğüm korku mu? Sırtımda bir sızı hissediyorum bedenim beni tutmuyordu yere düşerken beni tutan parmakları hissettim. Birlikte mi düştük? Sanırım bilincimi kaybediyorum. Ona sormam gerek ne demişti?

"Bazı uçurumlar atlamak için değil vazgeçmek için vardır diyorlarya benim uçurumlarım hep atlamak içindi bende her seferinde atladım o yüzden benden hatalarımdan ders çıkarmamı bekleme " Sana o kadar çok sevgilim demek istedimki ben uzun zamandir bir şeyi istememiştim Karakum .. "Göz görmese Gönül unutur dediler gülüşün bir saniye gitmedi gözümün önünden sır.."

MADEM BU CEHENNEMDE YANACAĞIM O ZAMAN GÜNAHKÂRI DEĞİL ZEBANİSİ OLURUM!!! Aşık olmak suç mu? Suçmuş... Hemde suçların en büyüğü. Bir aşk uğruna adaletin aydınlık tarafından karanlık tarafına geçtiğim gün anladım bunu. Sevdiği kadının attığı cehennemde masumiyetini kaybeden Selim Egeli... Sevdiği adamı öldü diye bildiği için deliren Sena Eroğlu... Seneler sonra masum Selim Egeli, acımasızlığı ile nam salmış mafya babası ARAS YIĞITSOY`a dönüşmüşken Sena ise korkusuz bir avukat oldu... Ve hayat bu sefer farklı şartlarda yollarını kesiştirdi...