Hangisi iyidir kendi çıkarları için can alan mı, başkasının canı için can alan mı? Hangisini hak ediyorum? Tanrının bana sonsuz armağan edeceği cenneti mi, yoksa şeytanın bana hükmedeceği cehennemi mi? Ya da yaptıklarımın cezası olarak bana gönderilen mesaj mı?

Mehir Cevza Kılıçın hatası Ayaz Demir Namsalanın ölüm listesi Hangisi birleştirdi ?yapılan defile de Mehir`in yaptığı hata onu nelere sürükleyecek?Peki bu gizemli okulun sırrı nedir?İYİ OKUMALAR 🤍💗🌷

“İntikam, sabır ister.” Dünya bir satranç tahtasıydı ve insanların çoğu da birer satranç taşı… Kimi piyondu, kimi vezir, kimi kaleydi, kimi fil… Kimi ise Şah’tı ve Şah yenilirse oyun biterdi. Ben henüz Şah değildim. Vezir de… Piyon olamayacak kadar iyi biliyordum bu oyunu ancak kale gibi açık ve düz de sayılmazdım. Satranç tahtasının gizli kahramanıydım ben. Asiye Bolat’tım. Kalender mahallesinin Asi’si… ♟️ Asiye Bolat, on yaşında ailesini trajik bir şekilde kaybettiğinde, hayatının geri kalanını, ailesinin ölümüne sebep olduğunu düşündüğü insandan intikam almaya adar. Acılarını kalbine gömüp yalnızca öfke ve hırsla doldurduğu ruhuyla, on üç yaşında, küçük bir kızken kapatır duygularını herkese. Şimdi yirmi üç yaşında genç bir kadın olan Asiye, kaybettiği ailesinin mirasını yeniden kazanmak ve onların ölümünden sorumlu tuttuğu Necati Soykan ve Soykan ailesini yok etmek için amcası Tarık`ın rehberliğinde yıllarca hazırlandığı bir yola adım atar. Doğduğundan beri yanında olan ve onun hikayesine benzer şekilde babasını yitiren İlhan’ın ve en yakın arkadaşı olan Sevilay’ın yardımıyla bir intikam yolu yürümeye başlar. Satranç tahtasında bir oyuncu gibi düşmanlarının hamlelerini dikkatle izleyen Asiye, hem psikolojik bir mücadeleye hem de fiziksel bir savaşa girmeye hazırdır. Ancak Soykan ailesine karşı oynayacağı oyun, onu tahmin etmediği duygusal ve stratejik sınavlarla karşı karşıya bırakacaktır. Geçmişin sırları ortaya çıktıkça, Asiye`nin adalet arayışı ve geçmişin hayaletlerinden kurtulma isteği daha da güçlenir. Ancak intikamın ağırlığı, Asiye`nin kalbini ne kadar taşıyabileceği konusunda onu sınar. Oyunu kuran, oyunu bozan olabilir bazen. Bu yalnızca bir intikam hikâyesi değil, aynı zamanda kaybolmuş iki kayıp ruhun kendini yeniden bulma mücadelesidir.

Mafya ve birazcıkta komedi...

Katilin geçmişte yaşadığı bir olaydan etkilenmesinin ardından intikam amak ister ve bu isteğini gerçekleştirebilmek adına ilk adımını atar bu ilk adımdan sonra onun için her şey satrançtaki gibi ilerler

Bazı insanlar kalbini susturur, bazılarıysa onu diri diri mezara gömer. Ben büyürken geçmişin karanlık gölgeleri peşimden hiç ayrılmadı. Ve yıllar boyunca bir çift göz, uzaktan beni izledi—hiç farkında olmadım. Atlas… O hep oradaydı ama ben onu hiç görmedim. Adını bile bilmezken kaderimin çoktan onun ellerine yazıldığını bilmiyordum. Beni bulduğunda, hayatımın kontrolünü çoktan kaybetmiştim. Soğuk, suskun, ama bir o kadar tanıdık bir adamdı. Bana baktığında içimde yıllardır susturduğum fırtınalar uyanıyordu. Ona güvendim… Belki de en büyük hatam buydu. Çünkü bazı adamlar severken bile öldürür. Ve bazı aşklar, insanı hayatta tutmaz; sürükleyip karanlığa gömer. Atlas’ın gözlerinde hem beni kurtaracak ışığı, hem de sonumu gördüm. Geçmişin kanla yazılmış sırları, tek tek önümde açıldı. Ben kaçtım, o sustu. Ben sevdim, o öldürdü. Şimdi her gece rüyamda bana sadece bir şey soruyor: “Neden?” Cevabını bilmiyorum. Belki de hiç bilmeyeceğim. Bu bir aşk hikayesi değil; bu, kalbini ona veren bir kızın mezar sessizliği. Beni öldürdü, evet. Ama ben hâlâ onun içindeyim. Ve bu, en ağır ceza.

Luna ve Aiden, iki ayrı dünyadan gelmiş olmalarına rağmen maskelerin ardında adalet arayışında birleşirler. Birbirlerinden habersiz, aynı suçluları farklı yöntemlerle cezalandıran bu iki kişi, bir operasyon sırasında istemeden karşı karşıya gelir. Her ne kadar yolları çakışsa da birbirlerine olan güvenleri zayıftır ve kişisel sırları aralarındaki gerilimi sürekli artırır.

Buz gibi bir sır... Hayatta kalmak için verilen amansız bir savaş. Katre koroleva, geçmişinden kaçarken bir anda kendini, karlarla kaplı Rus dağlarının derinliklerinde ölüm ve yaşam arasında sıkışmış bulur. Ardından gelenler sadece hükümetler değil, Rus mafyasininda radarındadır. Dmitri Volkov, geçmişinin ihanetini sırtında taşıyan soğukkanlı bir adam. Rus özel askeri bir örgüt olan Gazap birliğinin lideri, Kuzey Kafkas dağlarında hükümetin gizli operasyonlarını yöneten acımasız bir komutan. Kerem Koroleva, ölümüyle geride bıraktığı kanlı miras, dünya dengelerini değiştirecek kadar önemlidir. Bratvanın başına geçmek isteyen gözü kara ve hırslı varis Vladimir, bu sırrın tek tanığı olduğu düşünülen Katre ve Rusya`nin hayalet askeri olan yüzbaşı Dmitri`yi aynı çemberde buluşturan aksiyon ve gizem dolu bir macera... İhanetler , yanlış anlamalar, yeni gelişen dostluklar ve hesapta olmayan aşklar. Rusya`nın karlı dağlarında geçen unutulmaz bir seri sizleri bekliyor. Çok yakında sizlerleyiz.

BİR ÖLÜM KAÇ SIR SAKLAR? 🕯️ “Alevsar.” “Alev ve hasar kelimelerinin birleşimi.” “Senin gibi. Senin yaktığın ateşle kalbime bıraktığın hasar gibi.” 🕯️ Yaman Çakır, ailesinin geçmişindeki sırları çözmeye çalışan, intikamı, hırsı ve vicdanı arasında sıkışıp kalmış bir suç çetesi lideridir. Karısının ölümünden sonra etrafındaki herkese karşı güvenini yitiren Yaman’ın, beklenmedik anda, çocuk doktoru olan Gökçe’yle yolları kesiştiğinde ikisi birbirlerinin hayatında bir denge unsuruna dönüşür. Yaman’ın adalet arayışı ve içindeki çatışmalar, Gökçe ile arasındaki duygusal bağa zarar verecek midir? Peki, Gökçe, Yaman’ı anlamaya çalışırken, zaman zaman onun karanlığına kapılma riskiyle mücadele edebilecek midir? 🕯️ Gökçe, hayata karşı direnen, kendi yolunu bulmaya çalışan bir kadınken, Yaman otoriter ve kontrolcü yapısıyla onun karşısına çıkar. İlk başlarda birbirlerine meydan okuyan bu iki karakter, zamanla hem kendilerini hem de birbirlerini keşfetmeye başlarlar. Gökçe, tutsak olduğunu düşündüğü yerde aslında özgürleşirken, Yaman da kalbinin duvarlarını yavaş yavaş yıkar. Tutkulu bir mücadele, derin duygular ve kaçınılmaz bir çekim, onları geri dönüşü olmayan bir yola sürükler.

Ilk olarak kitapta (+18) olaylar yoğun olucak bilginiz olsun " Nasıl bütün delilleri sakladın " " Bir şey yapmadım ki " dedi soğuk kanlılıkla. Derin bir nefes alıp konuşmaya başladım tekrardan . " Bir gün bu yaptıklarının bedelini ağır ödiyeceksin bunun farkındasın dimi ÖMER ÇELİK ATAY " " Farkındayım . Ama ne yazık ki bu benim umrumda bile değil . Hem senin beni savunman gerekmiyormu sevgili avukatım" diyerek hafifçe sırıtı. Arkadaşlar kitaptan küçük bir alıntı kitap`ta babasını küçük yaşta kaybeden özüm`un hikayesi var Özüm 7 yaşındayken anne ve babası ayrılır o günden sonra bir daha asla babasını görmez . Annesi bir süre sonra çok zengin bir iş adamıyla severek evlenir ve 2 kız çocukları daha olur. Bu arada özümün uvey babası sert ve baskıcı birisidir ama özüm`ü hiç bir zaman diğer kızlarından ayırmamıştır. Özüme çok destekçi olsada bütün kızlarını çok fazla kısıtlamıştır. Ve tüm çocukları için sürekli karar alan kişide odur . Hatta özüm istememesine rağmen onu avukat yapmıştır . Özüm ne kadar istemesede mesleğinde çok başarılıydı ve kısa bir sürede ( lafın gelişi 3 yılda )türkiyedeki en başarılı avukatlardan biri olmuştu . Ve özüm bir süre sonra çok önemli bir davaya avukatlık yapmaya başlıyacaktı . ÖMER CELİK ATAYIN özel avukatı olarak.

Soğuk sonbahar rüzgarlarıyla titreyen okul koridorlarında bir sır fısıldanıyor. Beş öğrenci, birbirinden farklı hayatlar sürerken, bir gecede aynı sırrın gölgesinde buluşurlar. Görünmeyen bağlar, çözülemeyen gizemler ve karanlık geçmiş… Her biri kendi hayatından kaçarken, bu okulda saklanan bir şey onlara yaklaşmaktadır. Ve bazı sırlar, gömüldüğü yerde kalmaz. Peki, sır seni de içine çekecek mi?

Birbirine ait olanlar, birbirlerini yara izinden tanırlar; çünkü bu yaralar, görünmez iplerle ruhlarımızı birbirine bağlar.

Beril yerdeydi. Beril kanlar içindeydi. Beril ölmüş müydü? Üçlü koltuğun hemen önünde sırtüstü uzanıyordu yerde. Saçları birbirine karışmış, her zamankinden daha koyu görünüyordu. Sanki kanlar kurumuş da keçeleştirmişti saçlarını. Yüzünün kenarından dökülen saçlarının bir kısmı omuzlarında bir kısmı yerdeki kan birikintisinin içindeydi. Ne zamandır orada öylece yatıyordu kanatsız melekler gibi? Bir kolu salonun kapısına doğru uzanmıştı, bana doğru, diğer kolu ise karnındaydı. Her yer kandı. Gözümün görebildiği her yer, alabildiğine kandı. Ona bakarken sanki ruhum bedenimden ayrılmış gibi kendimi izliyordum bir yandan da. Elim yüreğimde karşıma bakakalmışken bir anda dizlerim beni taşımayı bıraktı. Düşmemle beraber tok bir ses duyuldu. Eve geldiğimden beri kulaklarıma dolan ilk ses bu olmuştu. Dizlerimin acısı değildi beni kendime getiren, duyduğum bu sesti. Tekrar ayağa kalkacak gücü bulamadım ama sürünerek Beril`e yaklaştım. Kendime gelmem lazımdı, ambulansı aramam lazımdı. Yaşaması lazımdı. Titreyen ellerimle nabzını bulmak için boynuna doğru daha da yaklaştım. Kan kokusu iyice arttı. Öğürdüm. Kendimden tiksindim sonra böyle bir durumda bunu yapabildiğim için ama elimde değildi. Hayır, kan değildi beni iğrendiren, bunun Beril`e ait olmasıydı. Bu olduğu durumdu. Ona hiç yakışmazdı hareketsiz kalmak. Kanlar içinde hareketsiz kalmak hem de. Elim boynuna değdi. Parmaklarımın uçlarındaki teni soğuk geldi. "Hayır! Hayır!" Hareket eden bir şey yoktu. "Hayır, Allah`ım yalvarırım hayır!" Burnuna uzattım elimi, minik bir nefes parçası dilendim. "Allah`ım, lütfen?" Yaşlar akıyordu artık gözlerimden. Gözyaşının tenime değmediği bir santim yer kalmamıştı. Artık çenemden yere doğru damlamaya başlamıştı. O saniyede bir damlanın kayıp yere düşüşünü gördüm. Kan birikintisinin içine doğru süzüldü. Kıpkırmızı kanın gözyaşlarımla seyrelmesini izledim. Kırmızı renk bir ton açıldı. Birkaç saat önce tuvali seyreltmem gözlerimin önüne geldi. Kırmızı renkler ile Beril`i resmedişimi hatırladım. Bende onu böyle çizmiştim sanki. Kıpkırmızı, gözleri kapalı, güzeller güzeli Beril. Kaderin cilvesi miydi bu? Sinirli bir kahkaha doldu kulağıma. Benim sesim miydi, gülmüş müydüm? Utanmaz diye düşündüm. Bir kez daha güldüm sonra galiba. Sesler duyuyordum. Ağlama sesi miydi, gülme sesi miydi? Sonra yine ağlamaya başladım. İçim dışıma çıkana kadar, ciğerim delinene kadar ağladım. Beril ölmüştü. Yıllarımı paylaştığım dostum ölmüştü.

Allah der ki; " Kimi benden çok seversen, onu senden alırım." Ve ekler; " onsuz yaşayamam deme, seni onsuzda yaşatırım." Burası İstanbul. Dışından güzelliğiyle yakar. Ama içine girdiğinde seni yakar. Derdi yok, ama içindekilerinin suçu çok. İçine girince, bu şehir niye bu kadar karanlık dersin. Karanlık sokaklarında, beni kurtar diye bağırırsın. Ama sesini kimse duymaz. Merak etme, kimse duymuyorsa ben duyarım. Sen şimdi diyeceksin ki, sen ölmedin mı? Hayır. Cinayetin başkomiseri Yavuz Kılıç ben. Öldü sanılmıştım, geri döndüm. Her zaman olduğu gibi adaletin peşindeyim, İstanbul’un karanlık köşelerinde adaleti arayanlar. Bu şehirde sessiz kalanların sesi, kaybolanların iziyiz biz. Yeniden buradayım ve bu karanlık sona erecek...

Ülkenin karanlık çağında var olmak isteyen Leyla, düşündüğü kadar yalnız değildir. Çoklu kişilik bozukluğuna sahip olduğunu 26’sında ülkenin korkulan seri katili peşine takıldığında öğrenmiştir. Katil aslında hangisinin peşindeydi; Leyla’nın mı, yoksa içindeki diğer kadınların mı? Gelin ve Gece Kütüphanesi’nde bir kitap alıp okuyalım.

"intikam hissi beni yiyip bitirdi. Sonunda olmaktan korktuğum o kişiye dönmüştüm." Aynada kendisine baktı. Boş bakan gözleri, kan çekilmiş yüzü ve pürüzsüz tenindeki acı izlerine sahipti. "Küçüklüğüme sorsanız muhtemelen şuanki benden nefret eder ve korkardı." Kendi kendine konuştu. Kimseye güvenmiyordu, kendisine bile. Sonra yansımasının arkasındaki silüeti gördü. O, gülümsüyordu. Kızın buza dönmüş kalbini ısıtmayı başaran tek kişi.

İmkânsız`a inanırdım ben ama imkânsız denilen herşey küçük ihtimalmiş.İmkânsız diye bir şey yoktu bunu bana o göstermişti hemde en acı şekilde. Çığlık atmıştım,ağlamıştım,ölmüştüm,yok olmuştum,parçalanmıştım,yıkılmıştım.Bunu o yapmıştı Kaner Oktay Yaraslov.Bu isim benim herşeyimi elimden almıştı.Bu isim ölümcüldü.Bu isim zehir kokuyordu. Gitmişti ve arkasında beni yine ve yine bırakmıştı.Gitmişti ve bana sadece ızdırap bırakmıştı. Ama er ya da geç herkes bedel öderdi çünkü ben bir şeye inanırdım.Göze göz dişe diş cana karşılık can.

SEÇKİNLER “İlk kural; kimseye güvenme, ikinci kural; sakın seçkinlerle göz göze gelme” Seçkinler nam-ı değer Akay’lar. Böyle söyleniyordu onlar için. Onlar insanlığın en karanlık ve güvenilmez topluluklarından biriydi. Tarih, Akaylar’ın adını fısıldarken bile titrerdi; çünkü onlar, masumların kanıyla yazılan, karanlığın mürekkebiyle mühürlenmiş bir hikayenin aktörleriydi. Güç, para ve şöhret; bu şeytani topluluğun gözünde yalnızca birer araçtı, ama gerçek amaçları, insan ruhunun en derin karanlıklarına hükmetmekti.” Görünen tarafları buydu. Görünmeyen kısmı kan donduran cinstendi. Şeytana ruhlarını satan birer projeydiler. İntikam onlar için kaçınılması güçtü. Zevkleri uğruna masumlara acımazlardı. Her masumu birer deney olarak görür, acımasızca kullanıp, en sonunda yok ederlerdi. Onlar için emir yüksek yerden geliyordu. Ruhları satılıktı. Oluşturdukları dehşet, masumun çığlığında son bulurdu. Sorun şu ki ; bu sessiz çığlıklar hiçbir zaman duyulmadı. Seçkinler hep savunmasız anda, tıpkı canavarlar gibi geceleri ortaya çıkarlardı.

RUS MAFYA LİDERİ VIKTOR VOLKOV İLE BALERİN VERA VASILIEV... BU KİTAP KARANLIK DANS SERİSİ BİRİNCİ KİTABIDIR. Bu hikaye yalnızca kalbinizi değil, ruhunuzu da ısıtacak. Romantik. Tutkulu. Baş Döndürücü. Eğer tutkulu aşkların ve zorlu mücadelelerin hikayelerinden hoşlanıyorsanız bu kitap daha fazlasını vadediyor: Bir adamın, sevdiği kadını karanlığın içinden çekip çıkarmak için neleri feda edebileceğini gösteriyor. Viktor Volkov, sadece bir mafya lideri değil, o Vera`sının karanlık dünyadaki tek ışığı. Vera da onun güneşi. Buzla kalpli bir kalp, güneşin ışığına dayanamaz. Peki buz eridiğinde, geriye ne kalır? "Sen hayatımda eksik olan her şeyi tamamlıyorsun, Vera." — Viktor Volkov

Bu bir peri masalı. Kitabı tersten okumalı.

Ateşti o... İsmi gibi ateş gibiydi. Yakıyordu heryeri ve tabii beni de yakıyordu. 🔥👤 Vardı ama aynı zamanda yoktu. Görüyorduk ama bir iz bile bırakmıyordu. Tıpkı bir Gölge gibi.

Ataması sebebiyle Orduye gelen Savcı Hazal`ın son zamanlarda işlenen cinayeti araştırması ve haberi olmadan cinayeti işleyen adama aşık olup araştırmayı sürdürmesi

Ayazın Gölgesi Hayatın acı tatlı ders verdiği milyonlarca kişiden biriyim. Ben Seray Anja Vertrauen. Her şeyi öğrendim desek de hayat bizi sınamaya devam eder. Kapıyı açtığımda somut hayal kırıklığımı gördüm. Kıvanç Aydemir. İnsanlar yanıldığını kolay kolay kabul etmez. Yıllarca sadece Kıvanç`ın yalanlarının gölgesinde yaşadım. Yanıldığımı kabul ediyorum. Eğer şimdi her şeyi geride bırakıp yeni bir hayata gitmiyorsam sebebi bu yalanın mağdur ettiği binlerce insan. Günlerdir kendimi o insanların yerine koyuyorum. Gerçek er ya da geç ortaya çıkar. İçimde yanan ateşi gerçeklerden cesaret alarak yalanların gölgesine düşüreceğim. Ben kapıyı açar açmaz Kıvanç dizlerinin üstüne çöktü. Büyük bir özlemle bacaklarıma sarıldı. Ateşe sarıldığının farkındaydı. Ona dönmemek için bütün yolları yaktım. “Yalan söylemek de aldatmaktır. Evliliğimizdeki güneşli günler artık geride kalmıştı. İlişkimize ayazın gölgesi düştü.”

Amy 1972`de yazı geçirmek için babasının yanına küçük bir kasabaya gider...

Seri cinayetler için bir ekip kurulursa ve bu ekip sadece sürgün yiyenlerden olursa