FRAGMAN: Bir Kelebeğin Ömrü Kadar Aşk Rüzgar, eski bir sandığın tozlu kapağını araladığında, zamanın fısıltısı duyuldu. İçinden çıkan sararmış bir fotoğraf, genç bir kadının hüzünlü gülümsemesini taşıyordu. Gözlerinde, Boğaz`ın derin sularında kaybolmuş bir aşkın yası vardı. Yanında duran yakışıklı adamın bakışlarında ise, sonsuzluğa uzanan bir sevda... Bu fotoğraf, Asel`in eline geçtiğinde, hayatının rotası beklenmedik bir şekilde değişecekti. Bilmediği bir geçmişin, unutulmuş bir aşkın izleri onu İstanbul`un gizemli sokaklarına sürükleyecekti. Her köşe başında bir sır, her fısıltıda bir ipucu saklıydı. "Boğazın fısıltısını dinle, Asel," diyordu sandıktan çıkan o tek cümle. Ama bu fısıltı, sadece dalgaların sesi miydi? Yoksa yüzyıllık bir aşkın yankısı mı? Asel, bu fısıltının peşine düşerken, kendi kalbinin derinliklerinde de bir arayışa girecekti. Kayıp bir aşkın hikayesi, onun kendi geleceğine ışık tutacaktı. Ama bilmediği bir şey vardı: Aşk, bazen bir kelebeğin ömrü kadar kısaydı ve en güzel anılar bile, acı bir vedayla sonlanabilirdi. İstanbul`un büyülü atmosferinde, geçmişin izlerini sürerken, Asel, aşkın en kırılgan ve en güçlü yanıyla yüzleşecekti. Acı, kayıp, umut ve yeniden doğuş... Hepsi, bu kadim şehrin taşlarına sinmişti. Peki, Asel, bu yarım kalmış aşkın sırrını çözebilecek miydi? Ve en önemlisi, kendi kalbindeki o derin boşluğu doldurabilecek miydi? BİRİNCİ BÖLÜM: Sandığın Sırrı ve Bir Şehrin Çağrısı Asel, dedesinden kalan eski evin tavan arasında, tozlu kutuların arasında kaybolmuştu. Çocukluğunun geçtiği bu ev, şimdi anılarla dolu bir labirent gibiydi. Güneş ışığı, çatının kırık kiremitlerinden süzülerek loş bir aydınlık yaratıyordu. İşte o köşede, diğerlerinden daha eski ve yıpranmış görünen bir sandık ilişti gözüne. Merakına yenik düşerek sandığın kapağını araladı. İçinden çıkanlar, onu bambaşka bir dünyaya taşıdı. Sararmış mektuplar, solmuş çiçekler, bir zamanlar canlı renklerini taşıyan ipek bir mendil... Ve en altta, sedef kakmalı, zarif bir kutu. Kutuyu eline aldığında, içini hafif bir ürperti kapladı. Sanki bu kutu, uzun yıllardır saklanan bir sırrı fısıldıyordu. Kapağını yavaşça açtı. İçinde, az önce fragmanda bahsettiğim o hüzünlü gülümsemeli fotoğraf ve arkasında titrek bir el yazısıyla yazılmış o tek cümle vardı: "Boğazın fısıltısını dinle, Asel." O an, Asel`in hayatı bir dönemece girdi. Bu fotoğraf kimindi? Bu cümle ne anlama geliyordu? Ve neden bu kutu, bunca yıl sonra onun eline geçmişti? İçinde yeşeren yoğun merak duygusu, onu İstanbul`a doğru bir yolculuğa çıkmaya itecekti. Bilmediği bir çağrı, kalbinin derinliklerinden yükseliyordu...

Güzel seven bir adam Barlas... Bu sevgiden habersiz yıllarını geçiren Benan... Sıcacık, eğlenceli bir aile... Tatlı cadı bir görünce...

Gerçek Hayat Hikayesidir. Bir asker sadece düşmana karşı değil ,hasrete karşı da savaşır … Ruhuna gizlemişti ışıklı günlerin mutluluğunu , anlamak istedikleri ile anladıkları karanlığın içinde bir tilki gibi dolanıyordu …Yüzünü buz tutmuş yoldan kaldırdı ve derin bir nefes aldı ciğerlerine doğunun ve batının rüzgarı esiyordu memleketinin kokusu dans ederek geçmişti gözlerinin önünden , eline baktı dallardan çizilen yaraların yerini soğuk kabuklar almıştı. Boğazını temizledi ve komutanım dedi… son bir kez daha söyleyeyim mi , ardından kahkahalar atarak “ Vatansızın birini Kürdistan hayaliyle kandırıp dağa çıkarmışlar nerede benim bozuk keleşimle sarı torbam demiş “ deyiverdi Ali yanına yaklaşıp bokunu çıkarttın oğlum dedi, sesleri yavaş yavaş yankılandı.

Sabır dünyadaki en güzel şeydir

İnsanın varlığı ve bu dünyaya geliş amacı yaşamak, insanlar ile olan etkileşimleri insanların sınıflandırılması, insan beğninin ve kendisinin bu hayattan beklentisi var olmak. Herkes kendisinden bir parça bulucaktır. Keyifle okumanız dileğiyle.

Bir yaralı yürek.. O yaralı yüreğe tek derman yine yaralayan.. Urfa da sevdaları konuşulacak kadar büyükken ayrı düşen iki kalp.. Yıllar sonra bir araya geldiklerinde sevdalarına yenik düşecekler mi? Peki geçmiş yılları telafi etmek mümkün mü? Senem, Siyabend`in Güneşi.. Siyabend, Senem`in Araf`ı Güneşi gittiğinde hayatı karanlığa hapsolmuş, döndüğünde yeniden açacak mıydı Güneşi. Araf`ta yeniden Güneş açar mıydı? Hadi hep beraber şahit olalım bu ikilinin savaşına aşkına... Başlama Tarihi: 01.10.2018

Gözlerim, babamın ölümüyle başlayan bu karmaşık yolculuğun kararmış sokaklarında dolaşıyordu. Kalbim, bir yandan intikam ateşiyle yanarken diğer yandan geçmişin karanlık koridorlarında kaybolmuştu. Babamın ölümü bir sır perdesini aralayarak beni gizemle örülü dünyanın içine çektiğinde ; anılar, beni her adımda daha da sarhoş eden bir içki gibi acıydı. Gerçekler yanan bir mum gibi içime damlıyordu. Geceleri, şehrin sessizliğinde kaybolmuşum gibi hissediyordum, iz süren bir avcının pençesindeymişim gibi... Kimdi babamın gerçek katili? Cevapları ararken, kendi geçmişimle yüzleşmekten kaçamamıştım. Görünmez bağlantılar, aile sırları ve yıllarca örtbas edilmiş gerçekler arasında kaybolmuştum. Her ipucu, beni daha derinlere götürüyordu, adeta geçmişin kilitli kapılarını kırar gibi... Katilin izini bulmaya çalışırken aralanan güven kapısı, Ateş’i benliğime davet ediyordu. Ben bu yolun rüzgarında savrulurken, Ateş benimle beraber her defasında takılıp düştüğüm karanlık çukura dalıyordu. Ben zehirli bir sarmaşıktım, o ise her yeri küle çeviren ateşti...Beni yakıp kül mü edecekti? Yoksa toprağımı ısıtıp yeşermeme bir sebep miydi? Belki de en zorlayıcı olanı, babamın ölümüyle başlayan bu serüvenin, aslında benim kendi içsel gizemlerimi çözmeme yol açmasıydı. Kim olduğumu, nereden geldiğimi sorgularken, kendi karanlık köşelerimde yabancılaştığımı hissediyordum. Bu yolculuk, sadece bir katili bulma değil, aynı zamanda kendi varoluşumu sorgulamam için bir dehlizdi. O halde Ben bu hikayede kimdim?

🌾 Bir insan bu dünyaya sadece imtihan olmak için değil, aynı zamanda onu tamamlayıp ona ayna olacak Ruhu bulmak için de gelmişti. Ve zorluklarla harmanlanıp kavuşan ruhlar birbirini görünce tanırdı. Kimileri hemen.. Kimileri zamanla.. Kimileri ise ömrünün sonunda.. Konya`da başlayıp Bursa`da devam eden masum bir Aşk hikayesi...

🍃Rüzgar hangi yönden eserse essin savrulmayan asi kanatlarım vardı. En yakınlarıma olan güvenimi geçmişin delik çuvallarına doldururken onca gürültünün arasında tek başıma kaldığımı hissettiğim ilk anda; Aşkı da Sevgiyi de Güveni de Rüzgarın kollarında aradım. Benim güneşim hiç batmaz sanırdım. İnancımı tek azığım bellediğim bu yolculukta o gece tatmıştım, bir sözün kaç güneşe mezar olduğunu. Esma`yım ben. Bozkırda biten başak destanını yeniden uyandıracak olan... Benliğini dahi geçmişinde bırakan bir genç. Yalancı aşk ve yanlış dostlar ağında kaybolan... Yûsuf`um ben. Ayaz`ın cambaz heveslerinin bedelini sürgün kuyularda ödeyen. Gelinciğin duvağı kadar narin ve masum bir hayatın ayazdan hırpalanmış her yaprağının telafisi mümkün müydü? Kâinatta hiç bir zaman tesadüf yoktur tevafuk vardır ve mucizeler o tevafuğun içinde gizlidir. Bu isimle yazılan İLK KİTAPTIR. © Tüm hakları saklıdır ve aksi durumda her türlü yasal başvuruda bulunulur.

Nilüferleri bilir misin? Kökleri yoktur. Suyun üstünde salınır, bir o kıyıya bir bu kıyıya savrulurlar... Ya da Elif’i bilir misin? Tektir. Eğilmez, bükülmez. Hiçbir harfle birleşmez. Elif, hayatı boyunca köksüzlüğün su yüzeyinde dolanan boşluğuyla, dimdik durmanın ağırlığı arasında sıkıştı. Şimdi geçmiş geri dönüyor. Bir harf... Bir mezar taşı... Ve kendisine tıpatıp benzeyen bir kadının fotoğrafıyla başlayan o gece... Bildiği her şey sarsılacak. Çünkü bazen, insan kim olduğunu öğrenmek için… `önce ne olmadığını keşfetmek zorundadır.`

Uzak mesafenin bir zamanlar kötü olduğu ancak sonrasına mükemelliyeti ortaya serecek hikayesi.