“Onlar kim olduğumu biliyordu. Ama ben bilmiyordum. Şimdi ise... hepsi hatırlıyor olacak.” Aylin’in yeni bir ülkeye taşınması, sıradan bir başlangıç gibi görünüyordu. Ama bu yolculuk, onun kaderini baştan yazacak bir sırrın kapısını araladı. Bileğine takılan gelişmiş bir bileklik, içinde saklı güçleri uyandırdığında artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Taşıyıcı... Ne anlama geldiğini bilmediği bu kelime, geçmişiyle gelecek arasındaki köprünün anahtarıydı. Ailesi yıllardır bir sırrı gizliyordu — ve bu sır, sadece Aylin’in değil, tüm dünyanın dengesini değiştirebilirdi. Güvenilmez müttefikler, bilinmeyen düşmanlar ve kalbini zorlayan bir bağ... Çağrı’ya duyduğu yakınlık, Aylin’i cevaplarla yüzleşmeye iterken, kimi zaman en karanlık gerçekler en tanıdık yüzlerin ardında saklanır. “Ben kim olduğumu öğrenmeye değil... hatırlamaya geldim.”

İntikam, en karanlık yolda bile sevdanın ışığını bulur. Buket ve Mert’in hikâyesi, derin bir acının ve ihanetin içinden doğan bir aşka tutunmanın hikayesidir. Geçmişin gölgesinden kaçarken, her ikisi de farklı bir yola sürüklenir. Bir suikastın peşinden sürüklenen Buket, intikam ve sevgi arasında bir denge kurmak zorundadır. Mert ise karanlık dünyasının derinliklerinden çıkıp, bir kadının kalbine girmeye çalışır. Ama, hiçbir şey göründüğü gibi değildir. Bir hayatı iki kişilik bir savaşla bulmaya çalışan Buket ve Mert, her kararlarıyla kendilerini daha da derin bir batağa çekmektedirler. Ama sonunda kalacak tek şey, geçmişin yıkıcı etkileri ve birbirlerine duydukları karşı konulmaz aşk olacak mıdır? Bir zamanlar sadece düşman olan bu iki ruh, sonunda birbirlerini savunmaya çalışacak. Ama acı ve intikamın gölgesinde, gerçek mutluluk ne zaman ve nasıl bulunur?

Açıklama: Derin ve acılı bir mafyatik romanıdır. Yaş Seviyesi: +13 Yaş ve üzeri için uygundur. Bilgilendirme: Bu kitap bir devam kitabı dır, serinin ilk aşaması "Kayıp Gerçek"`tir.

Bir Bedel Meselesi

Tahir`in irisleri hayal kırıklığıyla çevrildi Leyla`nın harelerine. "Bana inanmıyorsun." Bir soru değil tesbit cümlesiydi adamın dilinden dökülenler. "Kalbini açıp göstersen dahi inanamayacak hale getirdin beni Tahir." Hissizdi Leyla`nın sesi. Gözleri ise fırtınanın ardından kıyıya vuran durgun denizleri andırıyordu. "Leyla-" "Dinle Tahir." Deyip yutkundu Leyla. Ardından küçük bir nefes alıp devam etti. "Bütün bu anlattıkların doğru olsa bile sen benim sana olan güvenimi inancımı sarsmadın bitirdin!" "Biliyorum. Biliyorum yaptığım herşey yanlıştı ama terapiye başladım hatta senin istediğin, daha önce randevu aldığın doktora bak..." Cebinden doktorun verdiği küçük ilaç şişesini çıkarıp Leyla`ya gösterdi. "Buradan dönünce söz seninle gideceğim terapiye, uzun bir izne de çıkacağım. Dilekçemi verdim. Herşey ama herşey sadece senin istediğin gibi olacak. Yeterki bana inan yanımda ol." Tahir`in böyle samimi içten halini en son ne zaman gördüğünü hatırlamıyordu. Belki de çok eskilerde onunla evlendiği ilk zamanlardaydı o günler. O zamanlar hep bir umudu vardı ama sonra düştükleri kısır döngü iyi olan ne varsa yok etmişti. Belki doğru söylüyordu Tahir ama bunların önemi kalmamıştı. Öyle ya insanın umudu kalmayınca geriye kalanların da bir önemi olmuyordu. "Birşey söylemeyecekmisin Leyla." "Umarım bu söyledikleri yapar bundan sonra iyi biri olursun." "Bu da ne demek?" "Bundan sonra ben yokum demek." "Gidemezsin Leyla. Bensin yaşayamazsın." Bir adım yaklaştı karısına adam ama Leyla geri adım atıp eski mesafeyi korudu. "Sensiz senden önce nasıl yaşadıysam senden sonrada pek tabi yaşayabilirim." "Beni seviyorsun." "Seni eskiden seviyordum." "Eskiden demek... Eskiden! Ne değişti birkaç günde. Daha günler önce tedaviyi kabul edersem gitmeyeceğini söyleyen sen değilmiydin?" Sesi yükselmeye başladı Tahir`in. "Evet bendim. Eğer o gün söylediklerimi kabul edip beni eve hapsetmeseydin belki geri dönüşümüz olabilirdi." "Herşey bitmiş konuşma! Nasıl çabalıyorum görmüyor musun?" Tahir`in sonunda kendini tutamayarak bağırıp elindeki ilaç dolu şişeyi duvara fırlatmasıyla Leyla`nın dudakları acıyan, umutsuz bir ifadeyle büküldü. Duvarda parçalanıp yerlere dağılan cam parçalarına baktı ilk defa yaşamadığı hayal kırıklığıyla, sonrada delirmiş gibi odanın içinde dört dönen adama. Onun sabrıda çabasıda bu kadardı... 🥀🥀🥀 Sevdası uğruna bebeğini yitiren Leyla ve Hırsları uğruna her şeyini kaybeden mesleği elinden alınan Tahir`in hikayesi. - - - ❗️Bu kitapta ismi geçen olay kişi ve kurumların gerçekle hiç bir ilgisi yoktur.❗️

Açıklama: Yüksek derecede derin ve gizemli bir polisiye romanı. Yaş Seviyesi: +13 Yaş ve üzeri için uygundur. Bilgilendirme: Bu kitabın devam kitabı "Zehirli Adalet" adlı kitaptır. "Zehirli Adalet" yakında yayınlanacaktır. Özel Not: Bu kitap yapay zeka (ChatGPT) desteğiyle yazılmıştır.

Onlar yoktu. Hiçbir kayıtta isimleri geçmezdi. Öldüklerinde mezar taşı bile olmayacaktı. Ama savaşıyorlardı. Ve kazanmaktan başka seçenekleri yoktu. Devletin en karanlık köşelerinde yetiştirilen, varlığı inkâr edilen özel bir tim… Gölge Timi Emir aldıkları sürece nefes alabiliyor, görev tamamlandığında ise yeniden yok oluyorlardı. Ne madalyaları vardı ne de anıları. Ancak bu kez karşılarında sıradan bir düşman yoktu. Bir oyun oynanıyordu. Bilinmeyen bir güç , devletin bile ötesinde bir el, sahneyi kontrol ediyordu. Ve Gölge Timi , bu kez av değil , avcı olmak zorundaydı. Gerçek kimin elindeydi ? Kim dost , kim düşman bilinmezken, görünmeyen savaşın en ölümcül askerleri , var olmayan bir sırrı ortaya çıkarmaya hazırlanıyordu. Ama asıl soru şuydu… Eğer hiç var olmadılarsa , onları kim öldürmeye çalışıyordu ?

"Esir düştüm karanlıklara, firar edesim var uçsuz bucaksız aydınlıklara..." Buğra ve Hüveyda`nın bu yolculuğuna sizlerde şahit olmak istiyorsanız, buyrun efenim. ;)

Affan kendisiyle evlenmek istediğinde Betül, onun kim olduğunu bile bilmiyordu. Gizemini çözemediği, fakat gün geçtikçe aşkını daha derinde hissettiği bu adam, ona gerçekten yoldaş olacak mıydı?

Bu adam benim ölümüm olacak sanıyordum, meğer mucizemmiş.

Kaderleri birleşen iki genç el ele verip engelsiz gördükleri bir sevda yoluna çıkmıştı. Ta ki ülkedeki durumlar iyice kızışıp bir iç savaşın eşiğine gelinene dek. Âsım Enes önceleri eleştirdiği bir grubun yanında yer alıp eylemlere katılmaya başladığında ilk kalp kırıklıklarını yaşamışlardı. Genç adam gitti, Mihrimah ise ona inat eskisinden farklı davranırken kendisini iki ateşin arasında buldu. Tüm bu karmaşanın içinde bir güzellik doğabilir miydi? 20/21 Haziran 2018

Zahid Araz. Birdaha dönmemek üzere evden çıktığında attığı adımların onu nereye götüreceğini bilmeden gidiyordu. Kederiyle, öfkesiyle ve yorgunluğuyla; kaderine gittiğinin farkında olmadan. Bir başına, dünyanın orta yerinde öylece kalmış kimsesiz bir gencin hikayesi. Hayat onu öyle insanlarla karşılaştırdı ki, hikâyenin sonunda bulunduğu yer onun için hayal edemeyeceği bir nimetti. Üstelik kan bağı olmaksızın aile olmak nedir öğrenmişti. "Bazen attığın adımların seni nereye götürdüğünü bilmeden gidersin. Kederinle, kaderine gidersin. " Bu hikâye Zahid`in ve hayatına giren güzel insanların hikâyesi.

Bir damla kan uğruna birleşen iki hayata intikam yemini dahil olursa. *** Düşman aşiretin kızıyla bir dama kan uğruna evlendiği için kızın konağa geldiği gün Mardini terk eden adam.. Düşman aşiretin oğluyla bir damla kan uğruna evlendiği gün evlendiği adam tarafından terk edildiği için intikam yemini eden kadın.. *** Başlama tarihi; 09.04.2025

"Şakağından öptüğümden beri çok dincim." Gülümsedim büyükçe. "O günden sonra kurşun yedin, hatırlatırım." "Buna rağmen çok dincim." dedi Yavuz. "Pozitif enerji mi verdim?" diye sordum. "Vallahi yaptın bir şeyler." diyen Yavuz bu kez izin almadan yaklaştı şakağıma. Önce ellerimi kavradı. Gülümsedi. Gülümsemesiyle öptü şakağımdan. Geri çekilmek istemedi... "Yavuz?" dedim büyük bir endiş hâlinde. "Bir gören olacak." "Olsun." dedi Yavuz azıcık geri çekilip. "Olmasın." dedim net bir dille. Dinlemedi Yavuz. Bir kez daha yaklaştı şakağıma. Bir öpücük daha bıraktı. Öpücüğü o kadar masumdu ki... Tıpkı yeni açmış bir çiçeğin yaprağına düşen ilk sabah çiyi gibiydi. Hafif, neredeyse hissedilmez. Ama aynı zamanda, o çiçeğin özünü barındırıyordu. İşte o masumiyetin ardında, bir volkanın derinlerindeki lav gibi, sabırla bekleyen bir arzu da vardı. Dudakları şakağıma değdiğinde yayılan sıcaklık, tenimi yakıp kavurmasa da, ruhumu derinden titretiyordu. Gözlerini kapattığını hissettim. Kirpiklerinin hafifçe şakağıma dokunuşu, fısıltıyla söylenen bir sır gibiydi. O an, zaman durdu. Etrafımızdaki tüm sesler kayboldu. Ne kuş sesi ne dışarıdaki hastaların sesi... Sadece onun nefesinin sıcaklığı ve dudaklarının tenime bıraktığı o tarifsiz his vardı. İçimde yeşeren karmaşık duygularla, ne yapacağımı bilemez bir halde kaldım. Kalbim, bu beklenmedik yakınlığın etkisiyle hızlanırken, zihnimde bin bir soru yankılanıyordu. "Nazelif?" dedi Yavuz sol şakağıma öpücük bırakıp. "Çok güzelsin." "Yavuz?" dedim kısık çıkan sesimle. Sağ şakağımdan öptü Yavuz. "Çok özelsin." . . Asker & Doktor"

Taş gibi adam Taş gibi adamdı az konuşandı Çok enteresandı yandı, yandı... sonunda kafayı sıyırmıştım gülerek şiiri söylemeye devam ettiğimde karşımdaki adamın sabrını sınıyordum resmen - güzelim sakinleşmeye çalışıyorum ama sen sürekli sınırlarımda dolaşıyorsun - işaret parmağımla kendimi göstererek ben mi dedim - evet sen güzelim sinirlenmiştim bir tek senin sınırların mı var korkusavar benim de sınırlarım , kırmızı çizgilerim var sen onları ihlal edebiliyorsun ben artık sınırlarında olmak istemiyorum senin kalbinde olma... cümlenin devamını getirmeye cesaretim yoktu her neyse saçmaladım işte. yüzümde saklayamdığım kırgınlıkla baktım gözlerine keşke ikimizinde ortak sınırları olsa kesişim kümesi gibi.. korkut yüzüme uzun uzun bakıp iç geçirdi yanıma yaklaştı kulağıma fısıldadığı cümleler yüzünden vücudum sanki yaşam fonkiyonlarını yitirmişti - sınırlarımı yavaş yavaş yok ettiğinin farkında bile değilsin beni kendi sınırlarının içine aldın kardelen çiçeğim. belki de sana sınırsızım . not - -

Arabayı hiç bilmediğim bir araya soktuktan sonra durdurmuş kemerimi çözüp yönümü ona* çevirmiştim. Neden durduğumuzu bilmiyordu, birazdan öğrenecekti. Titreyen ellerimi dizinin üzerinde duran ellerine uzatıp kavradığım an vücudunun kaskatı kesilmesine sebep olan o cümleyi kurdum. "Benimle evlenir misin?" "NE?!?!" O* kendine gelince şokla bağırdı. Neden bağırdığını ilk başta anlamadım. Benimle sevgili olmak istemiyor muydu? "SENİNLE EVLENİR MİYİM?" Bağırma sırası bana geçti. "NE?! NE EVLENMESİ?" "SEN DEDİN!" "NE DEDİM!" "BENİMLE EVLENİR MİSİN DEDİN!" "SENİNLE EVLENİR MİYİM?!" "ZÜMRA SİKTİN ATTIN BİLDİĞİM HER ŞEYİ YAVRUM!" "BAĞIRMA BANA!" Bunu ona avaz avaz bağırırken söylemem trajikomikti. O* derin bir nefes alıp, "Tamam," dedi. "tamam, sakinim. Evet evet, sakinim. Şimdi az önce sorduğun soruyu tekrar et yavrum, hadi." Boğazımı temizleyip istediğini ona verdim. Daha sonra halimize gülecektim. "Benimle sevgili olur musun?" An itibariyle yanan yanaklarımı görmezden gelip kaçırmak istediğim bakışlarımı zorla gözlerinde tutmaya çalışıyordum. O* ağzı açık ayran budalası gibi bana bakarken ellerini cimdikledim. Beklemeye sabrım yoktu. "Cevap versene be adam! Evet mi yoksa hayır mı?" •∆• Benimkiler delirmiş hehehe O* yazılan kısımda adamımızın adı yazıyor normalde spoi yememeniz için değiştirdim ^^

Liva: “Ben hiç rüya görmedim. Gökyüzü bana hep sessiz kaldı. Ama sen… Sen geldiğinde, içimde unuttuğum bir şey uyandı. Sanki çok önceden tanıdığım bir hüznü, gözlerinde yeniden buldum.” Ereniel: "Rüyaları korumakla görevliydim. Ama kendi rüyamı koruyamadım. Kanatlarım kırıldığında, sadece gökyüzüm değil… Kalbim de sustu. Ta ki seni görene dek. Liva, sen rüyasız doğdun belki… Ama benim en eski düşümsün.” Rüyaların küle döndüğü bir dünyada, iki yalnız ruh bir araya gelir. Biri geçmişin yüküyle, diğeri bilinmeyen bir kaderle sınanırken; ay ışığı, unutulmuş bir bağın üzerini aydınlatır. Ay Altında Kırık Kanatlar Zamanı aşan bir bağın, kayıp rüyaların ve kaderle savaşan iki yüreğin hikâyesi.

"Özgürlük bazen bir maskenin arkasında başlar" Ama maske takılıyken işler ne kadar karışabilir? Bir kölenin hanımı ile yer değiştirmesi, Bir kızın özgürlük mücadelesi, dışarıya açılan duyguları... ..... Burada hapis kaldığınız süre boyunca insan yerine konulmazsınız. Buradaki çocukların kaderi çoktan bellidir. ...... —"Sen o kızsın?" Sesi emin olmak ister gibiydi ama zaten emindi de. Sıha başını hafifçe eğdi. —"Ben Elira Sıha. Kasaba kurumundan Huben Eyaleti adına alındım." ............... " O kapıların anahtarını sana vermeyi teklif ediyorum.”.... ........ Kapak tasarımında chatGpt`den yardım alınmıştır.

Benden gidebileceğin hiç bir yer yok..

Bu mektup, adını bilmediğim ama ruhumun bir yerinde çoktan tanıdığı bir kadının suskun çığlığıydı. Onu tanımadığımı sandığım her an, aslında içimde bir yerin ona hep açık olduğunu fark ettim. Mektupta ne bir geçmişin izleri vardı, ne de geleceğe dair vaatler. Sadece saf bir bağlılık... Tanımsız, ama gerçek. Acısı, içimde yankılanan tanıdık bir melodi gibiydi. Belki de bazı insanlar, hayatımıza isimleriyle değil, hissettirdikleriyle girerler. Ve bazı mektuplar, bir insanın varlığını anlatmak için yeterince güçlüdür; adı anılmasa bile.

Zalimler ve Masumlar, Aksaray`da yaşayan köklü, saygın ve toplumda önemli bir yere sahip bir ailenin genç yakışıklı erkek evladının, kendisinin hiç tanımadığı ancak ailesinin büyüklerinin yakından tanıdığı, zengin ve prestijli bir ailenin sorunlu, psikolojik sıkıntılarla boğuşan genç ve güzel kızıyla evlenerek İstanbul’a damat gitmesini ve burada karşılaştığı çarpıcı olayları konu alıyor. Bu romantik gerilim; gelenek, baskı, aile sırları ve içsel çatışmalarla örülü bir yolculuğu anlatırken, aşkın, sabrın ve insan ruhunun sınırlarını da sorguluyor.

Aşk, tesadüfleri mi sever, yoksa tesadüflerden mi doğar? İki insanın yolları yeniden kesiştiğinde, bu sadece bir rastlantı mı, yoksa kaderin ince bir oyunu mu? Kırgınlıklarla, yarım kalmış hikâyelerle yol alan iki ruh, kendini bir anda aşkın ortasında bulur. Korkularından kaçarken, aslında hep aşkın kanatlarına sığınıyor olabilirler mi? Bu kitap, geçmişin izleriyle şekillenen ve kaçışın bile aşkın çıkmaz sokaklarında son bulduğu bir hikâyeyi anlatıyor.

Eğer birinin gözyaşları kalbinize akıyorsa ondan gidemezsiniz..."     "Zemheriydi onun adı. Kaderimize yazılan yolun bekçisi... Bizi zorlu sınavlardan geçiren bazen savurup atan bazen de birbirimize kenetleyen zemheriydi..." Her seçim bir vazgeçiş değil miydi zaten? Her yol ayrımı bir son, Her yol ayrımı yeni bir yön değil miydi? Bizim seçimlerimizdi yol ayrımlarımız. Seçim yaptık. Kazandık sandık ama aslında kaybettik. En çok da kendimizi... *** Sevdiğiniz ölseydi siz yaşar mıydınız? Gavina, yaşarken ölmeyi seçti. Kaybettiği sadece sevdiği değildi. onunla birlikte kendini de kaybetti. Bir yol ayrımında buldu onu Toprak. Her şeye rağmen vazgeçmesin istedi. Nerden bilebilirdi ki onun için her şeyden vazgeçeceğini... Bir yol ayrımında tanıdı onu. Yıllar sonra buldu o kokuyu. Yağmur sonrasındaki toprak kokusu gibi... *** Bazen bir insanı bulmak, kendini kaybetmeyi göze almaktır… Toprak kokusu gibi siner yüreğe... Derin, sarsıcı ve suskun… Bazı izler silinmez, bazı aşklar anlatılmaz sadece yaşanır, sessizce. ©Tüm Haklar: Gavina TOMRİS © Tüm Hakları Saklıdır. Şiirler Şahsıma aittir.

Kitap +18 yaş ve üzeri okurlar için uygundur. Kızıl Kardelen devam kitabıdır.

Bir insan herkesten ve her şeyden kaçabilirdi, kaderi hariç. Kader, insanın kaçamayacağı tek gerçekti. Beren, Aren`in dönüşüyle yüzleşirken, kaderin ne kadar kaçınılmaz olduğunu derinden hissediyordu. Aren`in gözlerinde gördüğü tanıdık bir parıltı, onu hala sevdiği adamın geri döndüğüne inandırıyordu, ama içindeki bir his, gerçeğin bambaşka olduğunu fısıldıyordu. O gece, İtalya`nın karanlık sokaklarında yankılanan siren sesleri, her şeyi değiştirmişti ve artık dönüşü olmayan bir yoldaydılar.