Bazı kadınların kaderi, bataklıkta yazılıdır.

Üçüncü Dünya Savaşı`nın yorgun askerleri, kendi halkının kurşunlarına boyun eğmek zorunda kalmıştır. İşgal kuvvetlerinin ülkede yönetimi ele geçirmesiyle, kaosun tam ortasında Nilüfer Karaca; vatanını kurtarmak için direnişin ilk kıvılcımı olacaktır. Yılbaşı gecesi; kırmızı maskesiyle, düşmana karşı yaptığı bir hamle, çaresiz halkın yüreğinde umut ışığına dönüşür. Ama bu kez savaş sadece düşmana karşı değil, ihanete, zulme, korkuya ve en önemlisi de... Aşka karşıdır. "Savaşın ortasında aşk bir seçenek değil belki ancak ben bir tek senin gözlerine baktığımda zaferi hissedebiliyorum Nilüfer..." **BU KİTAPTAKİ KİŞİ VE KURUMLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA İLGİSİ YOKTUR.** Kitabın bütün yasal hakları bana aittir. Bölümler her pazar.

Yürüdüğün bu yol çok ince bir çizgi, hayal ve gerçeklik arasında bir delilik.

İnsanlar; tekdüze, kendileri gibi basit hayatlarına devam etmekteyken bir anda bedenlerini iki metre üzerinde havada bulmuştur. Bu olay, toplum üzerindeki hiyerarşiyi, düzeni ve çatlakları sorgulamak için gayet uygundur. Bade Zeren Soylu, iki metre üzerinde bulduğu bedeniyle ve aslında her zaman bir yükseklikle sınanmış ruhuyla yüzleşecektir. Aynı zamanda aşkı ve sevgisi için de savaşmayı, güçlenmeyi öğrenecektir.Herkes gibi. ..."Doğru ya sizin dünyalarınız farklı, anlamamış olabilirsiniz. Burası dediğim yer bizim otlağımızdır, otlağın sahibi olan ve ineklerini otlatmak için otluğa çıkaran her çoban gibi burayı da ben otlanacak uzunluğa gelene kadar yetiştiriyorum. Bizim ineklerimiz yok fakat ilgileneceğimiz, büyüteceğimiz milyonlarca ottan insanlarimiz var. Ve yeniden gözlerini açtıkları yerde ise beslenecekleri, köklerinden suyu emecekleri bir toprak yok, toprağın üzeri kaygan betonlarla kaplı. Onları eski otlaklarindan söktüm ve orayı harap ettim, küçücük bir yangın alevlendi ve orada unutulan birkaç otta yandı. Görevim buydu, çünkü otlar, bu kabus geceyi her animsadiginda bu aciz, şekilsiz bedenlerini korkutacak tanrisal bir gücün varlığına inanmaliydi. Bunu biz istemedik, onlar bu tanrıya inanmak istediler. Yalan söylememeliyim, bazen o birkaç ot için üzülüyorum; eğer onlar da bu betondan yeni evlerine gelebilseydi, belki de bizim için daha uysal, lafdinler olurlardı. Ama birilerinin de feda edilmesi gerekir. Kurada onlar çıkmıştı. Yine de diğer otlar, bu yanan arkadaşlarına üzülmemis hatta fark etmemişlerdi. Sadece yanan otların aileleri, hala daha onların yaşadıklarını sadece o kargasanin içerisinde kaybolduklarini düşünüyordu. Sonuçta otlar gereksiz, endişeli ve saçmasapan yaratiklardir; hiçbir amaçları olmayan hayatlarini bir amaç, gaye üzerinde gezindirmeliydik, bu amaca korku da diyebilirsiniz. Ne isterseniz o şekilde adlandirin ama bu olay, ikisidir de."

Ailesini kaybetmiş olan Özge oldukça zengin olan teyzesinde kalır. Ama para mutluluğu satın almaz. Özge sınıfında dışlanır ve köle muammelesi görür. Fakat Özge arkadaş canlısıdır. Herkesle arkadaş olabilir. Yolda yürürken gerçek ailesi Hilal ile karşılaşır. Her şey hızlı gerçekleşir. Özge artık paha biçilemez bir hayattadır.

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak okuluna en yakın mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur|

Berdel`e kurban gitmiştim. Hiç tanımadığım, bilmediğim bir adamla evlendiriliyordum... "1 yıl, sadece 1 yıl sonra burdan herkesin seni bir ölü olarak sanması ile gideceksin." Bunu diyen bir ağaya ne kadar güvenilir ki Sevgiyi hiç tatmamış bir kız esir olduğu bir ağaya aşık olabilecek mi... Kalbi kırıklarla dolu 22 yaşında genç bir kız ve Mardin`in aşiret ağası. Berdele kurban gitmiş iki genç, iki deli yürek... Her genç kızın hayaliydi beyaz atlı prens, peki ya bu sadece hayallerden ibaret ise. Kuma kitabı değildir... Savaş ağa adlı hikayem ÇİLEM olarak değiştirilmiştir haberiniz olsun. İlk kitabı da Instagram hesabımda belirttiğim sitelerde vardır. Bakmak isteyen instagrama girebilir. Her cumartesi yeni bir bölümle yayındadır. 6 Eylül 2021 Telif hakları kesinlikle saklıdır.

"Karımsın sen benim." Dedi, sert bir fısıltıyla. Alayla güldüm. "Evlendikten iki gün sonra bıraktığın karın." Başlama tarihi: 15.08.2025

“Ben Zora kimim bilmiyorum sadece yarattığım bu kaosun içinde herşeyi kurtarmaya düzeltmeye çalışıyorum, kalbimde bu duygular varken nasıl yapmıcam bilmiyorum ama yapacağım..”

"Bizim bir araya gelmememiz gerekiyordur belki Oğuz. Belki de ikimizde Tanrı tarafından lanetlenmişizdir."

533: Merhaba. 533: İdil. 560: Merhaba Ilgaz 533: Napıyorsun 560: Öyle oturuyorum sen 533: Oyun oynuyorum 560: İyiii 560: Ne oynuyorsun 533: Pubg mobile 560: Güzell 533: Sen bir şey oynuyor musun 560: Pubg mobile oynuyordum sonra bıraktım 560: Şimdi FC Mobile oynuyorum ama giremiyorum derslerden dolayı 533: Hiç oynamadım 560: Öğretirim:) 533: Bakarız 560: Aynen

Bir imza, iki ayrı yabancıyı tek bir çatı altında birleştirdi. Bir anlaşma ile başlayan evlilikleri, zamanla en büyük sınavlarına dönüştü. Çünkü yatak odasının duvarları, hiçbir anlaşmayı tanımadı. Bir bakış ve bir dokunuş bütün sınırları yok etti. Leyla Öztay`ın ve Rüzgar Sancaktar`ın hikayesine hoşgeldiniz.

Bu roman, iki genç kalbin hikâyesidir: Zeynep ve Yusuf’un… Birbirlerini karşılaştıkları ilk anda tanıyan, fakat henüz hikâyelerinin ne kadar uzun ve derin olacağını bilmeyen iki insan… Zeynep, sessizliğinde derinlikler saklayan, masum bakışlı, ince ruhlu bir genç kızdır. Yusuf ise hayalleri büyük ama kalbi arayış içinde olan bir genç adam… Önce masum bir sevgiyle yakınlaşırlar. Sonra dünyalığın gölgesinde ayrılırlar. Ve ayrılık, ikisini de sandıklarından çok daha büyük bir dönüşüme sürükler. Yusuf boşlukla yüzleşirken caminin sessizliğinde huzuru bulur. Zeynep içindeki eksikliği fark eder, bir rüyanın ışığında Rabbine döner. İki kalp, birbirinden uzaklaşırken aslında Allah’a yaklaşır… Ve kader, onları yıllar sonra yeniden karşılaştırır—milyonlarca insanın arasından, hiç beklemedikleri bir anda. Artık aynı insanlar değildirler. Aşkları, kalplerine yerleşen iman ile temizlenmiş; sevgileri dünya kokusundan arınıp helal bir yuvanın huzuruna doğru evrilmiştir. Bu roman, ayrılığın bazen bir bitiş değil; Allah’ın iki kalbi sınayıp güzelleştirdiği bir imtihan olduğunu anlatır. Ve kavuşmanın, dünyada yaşanan bir rahmete dönüşmesini…

Köy kurgusu, jamdarmadan kaçan adam

Aynı gecede, farklı şehirlerde iki kalp aynı duayı eder… Birbirlerinden habersiz, aynı saate denk gelen iki yakarış. Miraç, geçmişinde yaşadığı kırgınlıkların ardından Allah’tan sadece “hayırlı olanı” ister. Meryem ise yetimlikten gelen yalnızlığını kalbinde taşıyarak, “beni anlayacak bir eş” diye dua eder. Aylar sonra yolları bir yardım organizasyonunda kesişir. Birbirlerini gördüklerinde aşk değil… Ama tarifsiz bir huzur hissederler. Zamanla hem geçmiş yaraları hem içlerindeki korkular yavaş yavaş açığa çıkar. Mesafeler, imtihanlar, aile baskıları… Her şey onları sınar; ama hiçbir şey duaları kadar güçlü değildir. Bu roman, iki insanın birbirini bulma hikâyesinden çok, Allah’ın kalpleri en doğru anda birleştirme hikâyesidir. Helal çizgide ilerleyen, sabırla büyüyen, dua ile başlayan bir aşkın içe işleyen yolculuğu…

Yetimhane’nin soğuğu, sokağın karanlığı… Altı kişiydi onlar, altı çocuk… Engin ve ablası Selma, Eylül, Aslı, Burak ve Ahmet.. Yetimhane de kesişen hayatları ve Selma’nın ansızın gelen ölüm haberi bu altı küçük çocuğu sokağın acımasız kollarına itmişti. Olaylar hiçte sandığınız gibi değildi. Sokak karanlık yetimhane soğuktu… Peki Selmaya gerçekte ne olmuştu ? Dram, arkadaşlık, hayatta kalma mücadelesi ve yer yer güldüren Yetimhane sizide onlar gibi bu karanlık ve dipsiz kuyuya çekecek.

Sıraç pişmanlığın ve yaptığı hataların ağırlığı altında kalmıştı, Feride ise geçte olsa masumluğun ve anlaşılmanın hazzıyla rahatça bir nefes aldı. Kader ağlarını ikisi içinde örmüştü. Biri ateş diğeri suydu günü geldiğinde mutlak sonları ateş suya karışacaktı.

Arkadaşlıkları bir gruptan çok daha azı. Hepsi bambaşka kişiliklere ve hayatlara sahipler ama bir şekilde arkadaşlıklarını sürdürmeye devam ediyorlar. Günlük yaşamları ve birbirleriyle olan ilişkileri devam ettikçe birbirleri hakkında daha fazlasını öğrenecekler.

Gökyüzünden binlerce yıldızın kaydığı o gün iki genç yan yana, biraz da diz dize otururlarken oldu her şey. Oğlan kıza, onu ilk gördüğü andan beridir sevdiğini söyledi. Kız ise utançla parmakları ile oynadı. Bu memlekete geldi geleli adetlerine uyum sağlamakta güçlük çekiyorduysa da hisleri öyle değildi ya. O da besbelli seviyordu oğlanı. Yine de söz etmeye ar etti. Nasıl derdi? Babası bacaklarını kırardı! Babasını da hatırlayınca irkildi, yüzünde açan çiçek soldu, ayaklandı hemencecik. Gideyim diyecekken oğlan da kalktı. Oğlan pervasızdı, gönül çelmekle pek bir anılırdı. Şu mahallenin bütün kızları; güzeli, çirkini, uzunu, kısası, derlisi toplusu hep birden şu oğlan bana baksa diye ah ederdi. Bakardı oğlan, çapkındı zira. Ergenliğinin orta yerinde ulaşabildiği tüm kızlara elini sürerdi. İyi yürekliydi ama. Eli ayağı tutmayan yaş almış komşularının varsa elinde öte beri, alır evlerine kadar taşırdı. Yahut darda kalmış küçük bir çocuk görünce sarılır, güvenlice evine yollardı. Her iyi gibi onun da kusuru vardı. İşte o kusur da Mahruze`nin göğüs kafesine sığmaya çalışan kalbini paramparça ediyordu. Gitmeye yeltendi, oğlan tutuverdi bileğinden. "Biraz daha kalsan?" Kalırdı Mahruze. Zaten anneciği de onun annesiyle sohbete dalmıştı. Kahveler içilmiş, sonra da ters çevrilmişti. Anneciği pek iyi bakardı kahve falına. Mahruze`ye de bakardı. Sonra hoşuna gitmemiş gibi, `Al yıka şunu, içine de hiç bakma!` diye uyarırdı. Mahruze inanmazdı ama işte insanoğlu, bir telvede kader arardı. O da karmakarışık şekilleri gördüğünde epeyce anlam çıkarmaya çalışır ama bir türlü çıkaramayınca da yakalanırdı annesine. Gülerdi annesi ama yarımca. `Merak etme,` derdi. `Senin bahtında güzellik var. Var da sen ciğersizin birine tutulacağın için,` deyip elini sallardı. Hakikati söylemişti annesi. Ciğersiz değilse de kahpeydi gözleri. Bir baktığına bir daha bakmazdı, istemezdi işte. Çekindi Mahruze, gözlerini indirdi. Oysa gözleri tüm ışıkları içine almış gibi parlarken indirmesin istedi oğlan. Şöyle doya doya baksa, o gözlerden ufacık öpse... Bir deli cesaretti vurdu göğsünü, tuttu kızın çenesinden, kaldırdı başını gözleri değsin diye gözlerine. İçi kanatlandı oğlanın. Oğlan da kulağına Ahmet ismi okunduğu andan beridir böyle gözler görmediğine yemin ederdi. Ahmet zaten olur olmadık yeminler ettiğinden bir kıymeti olur mu bilmezdi. Taştı içinde taşıyamadığı sözler. "Gözlerin ne güzel!" Yaklaştı biraz kuş gibi titreyen kıza. "Şu dünyayı içine almış, sığdırmış gibi..." Az kalsın yıkılıyordu Mahruze. Daha evvelinden böyle sözler işitmediğinden ne diyeceğini de bilemedi. Az sonra Ahmet iyice sokulup kızın gözlerinin üzerine derin bir öpücük bırakınca ister istemez tutundu ona. Ahmet bir kere fırsatı bulmuştu ya gözlerden şakaklarına, yanağına ve en son kor gibi görünen dudaklarına bastırdı dudaklarını. Mahruze yitip gidecekti besbelli. Fakat derinlerde bir yerlerde babasının sesini duyunca toparlandı. Oysa, `Ulan!` demeliydi Ahmet`e. `Daha geçen günlerde 10`lardan afili Esma ile sen?` Diyemedi ama... Diyecek gibi de değildi hiç. Kaçtı durdu Ahmet`ten. Ahmet`e de sevda oluverdi bu kaçma kovalama işi. O kaçtıkça kovaladı, kovaladıkça kızın özünü özümsedi. Ne güzeldi Mahruze, hem içi hem dışı... *** Gençlik hevesi iki genci kıskıvrak yakaladığında aşkın ateşine yakalandılar. Ancak onlardan evvel çizilen yolları ayrıldığında bir daha karşılaşabileceklerini düşünmemişlerdi. Yıllar yılları kovalayıp kuyruklarını yakaladığında bir adalet sarayında bir davanın iki tarafı olarak karşılaştılar. Ancak artık gözlerde aşktan evvel vicdan perdesi vardı...

Liya bir Türk boyunun kızıyken, ailesinin bir baskında katledilmesi sonucu küçük kardeşi ile birlikte Loran krallığına sığınır. Tek isteği kardeşi ile birlikte mutlu ve özgür bir yaşam sürmektir. Bunun için sıra dışı güzelliğini herkesten gizlemeye karar verir. Lakin onu hiç ummadığı birisi fark eder. O kişi Kral Leonardo`dur!

"Bir Demet Papatya" İmtihanlar, en beklemediğimiz anda karşımıza çıkar. Mihri’nin yolu, hayalleri ve kalbinin en derin köşesinde sakladığı umutlarla doludur. Ancak genç bir hafizenin sessiz dünyası, istemediği bir nişan ve aldatıcı bir insan olan Cengiz’in karanlık gölgesiyle sarsılır. Mihri, kendi ailesinin bile ona sırtını döndüğü bir anda, hayatının en zor kararını vererek kendini yeniden bulmak için uzaklara gider.. Ama papatyalar yalnızca bir kaçış değil, aynı zamanda kaderin bir davetidir. Mihri, Tarık’la – Geçmişinden ve inançsızlığından kaçan bir yabancıyla – burada tanışır. Ancak bu masalsı karşılaşma, beklenmedik engellerle sınanır. Aşk, inanç ve sabrın sınandığı bir hikaye. Mihri ve Tarık’ın yıldızlarla yazılmış kaderlerini okumaya hazır mısınız? "Bir Demet Papatya", bir papatyanın narin yapraklarında filizlenen büyük bir aşk hikayesini anlatıyor. Ay ve güneşin eşit olduğu gün, kalpler de eşitlenebilir mi?

Bazen gitmek, birini kaybetmek değil… onu korumanın tek yoludur. Esra ve Özkan, yıllar önce yarım kalmış bir hikâyenin iki tarafı. Yeniden karşılaştıklarında ikisi de aynı şirkette, aynı çatının altında, aynı kalp ağrısıyla sınanır. Aile baskıları, geçmişin sırları ve yarım kalmış cümleler arasında; ikisi de bir karar vermek zorundadır. “Gitmek Seni Korumaktı”; aşk, gurur, pişmanlık ve yeniden başlamanın mümkün olup olmadığını sorgulayan bir romantik dram romanıdır.

Venüs Ayel daha 6 yaşındaydı. Doğum gününde hayatının mahvolacağını nereden bilebilirdi ki?

Sensiz kaçıncı günüm kaçıncı gecemdi sayamıyordum çünkü artık yokluğun bana tarifi zor bir acı hissettiriyordu..

“Kaldırım Taşlarından Şampiyonluğa”, İstanbul’un arka sokaklarında top koşturarak büyüyen bir çocuğun; yoklukla, adaletsizlikle ve sakatlıklarla savaşarak dünyanın en büyük futbol yıldızına dönüşme hikâyesini anlatıyor. Mahalle aralarından başlayan bu serüvende; dostluklar, hayal kırıklıkları, aile bağları, başarı baskısı ve zaferin gölgesindeki yalnızlık tüm gerçekliğiyle okura sunuluyor. Bu roman, pes etmeyenlerin, hayal kuranların ve mücadele edenlerin hikâyesi…