"Avukat Selen Ahu Karahan, hukukun sınırlarını zorlayan davalarda adıyla bilinen bir isimdir. Ancak altı kişilik, kendi yöntemleriyle adaleti sağlayan bir ekiple yolları kesiştiğinde, işler beklenmedik bir hâl alır. Birlikte bu davayı yönetirken hem kendi kurallarıyla hem de tehlikeli sırlarla yüzleşmek zorunda kalacaklar."

“Kanunu yazan kalem, vicdandan nasibini almamışsa; her satır, suçun manifestosudur.”

Haifa`nın sokaklarında başlayıp Kudüs`ün caddelerinde devam eden bir sır... Bir sokak, bir anne ve bir evlat...  Bir sokak, bir acı ve bir sevinç...  Tüm hikaye buydu aslında....  𝕯𝖆𝖒𝖑𝖆-ı Ş𝖊𝖍𝖆𝖉𝖊𝖙 (𝐵𝑖𝑟 𝐷𝑎𝑚𝑙𝑎𝑛ı𝑛 𝐺𝑖𝑧𝑙𝑒𝑑𝑖𝑔𝑖 𝐻𝑎𝑘𝑖𝑘𝑎𝑡)

Bir imza, iki ayrı yabancıyı tek bir çatı altında birleştirdi. Bir anlaşma ile başlayan evlilikleri, zamanla en büyük sınavlarına dönüştü. Çünkü yatak odasının duvarları, hiçbir anlaşmayı tanımadı. Bir bakış ve bir dokunuş bütün sınırları yok etti. Leyla Öztay`ın ve Rüzgar Sancaktar`ın hikayesine hoşgeldiniz.

Yağmurlu günleri çok severim ama eğer evdeysem ve camdan izleyebiliyorsam.Ama sen seversin yağmurlu günleri,yağmurun saçlarını ıslatırken insanların yüzünde gördüğü görüntünün hoşuna gideceğini bilirsin.Keşke bilmeseydim. *Ağır dram içerir*

Yıllarca Mizan Malikanesine sıkışıp kalmış Lila Mizan, onu duvarlar arasına sıkıştıran babasının gittiğini ve çarpıp durduğu duvarlardan çıkarılacağını öğrenir. On sekiz yıl boyunca tek bildiği bir evken on sekizinden sonra adım attığı hayatın farklılığıyla nereye savrulacağını bilemez. Bilinmezler içinde insanları, yaşantıları, hayatları yeni yeni öğrenen Lila Mizan, taşındığı Kaleli Malikanesinde bir bilinmezle daha karşılaşır; Gurur Aral Kaleli. ——— Ben bilmiyordum. Yaşım, yaşadıklarım yahut kişiliğimle ilgili değildi bu. Bilmiyordum. Kim olduğumu, kimden geldiğimi ve nerede olduğumu bilmiyordum. İsmim vardı bir tek, Lila. Lila Mizan. Buydum, bu kadardım. O kadar ki şu an karşımda gördüğüm adam bana babamın gittiğini söylerken bile hiçbir şey bilmiyordum. "Baban gitti, Lila." ——— *Bu kitapta adı geçen hiçbir kurum, kuruluş gerçeği yansıtmamaktadır; tamamen hayal ürünüdür. Kısım kısım görülen hak ve hukuk eşitliğinin kusursuzluğundan da anlaşılmaktadır.

Alisa, babasıyla ettiği büyük bir kavgadan sonra bir inat uğruna şatafat dolu hayatını bir kenara bırakarak okuluna en yakın mahallede ev tutar. Fakat mahalleye ayak bastığı ilk andan itibaren ne mahalleyle ne de mahallenin abisiyle yıldızları uyuşur. |Mahalle kurgusudur|

Gökyüzünden binlerce yıldızın kaydığı o gün iki genç yan yana, biraz da diz dize otururlarken oldu her şey. Oğlan kıza, onu ilk gördüğü andan beridir sevdiğini söyledi. Kız ise utançla parmakları ile oynadı. Bu memlekete geldi geleli adetlerine uyum sağlamakta güçlük çekiyorduysa da hisleri öyle değildi ya. O da besbelli seviyordu oğlanı. Yine de söz etmeye ar etti. Nasıl derdi? Babası bacaklarını kırardı! Babasını da hatırlayınca irkildi, yüzünde açan çiçek soldu, ayaklandı hemencecik. Gideyim diyecekken oğlan da kalktı. Oğlan pervasızdı, gönül çelmekle pek bir anılırdı. Şu mahallenin bütün kızları; güzeli, çirkini, uzunu, kısası, derlisi toplusu hep birden şu oğlan bana baksa diye ah ederdi. Bakardı oğlan, çapkındı zira. Ergenliğinin orta yerinde ulaşabildiği tüm kızlara elini sürerdi. İyi yürekliydi ama. Eli ayağı tutmayan yaş almış komşularının varsa elinde öte beri, alır evlerine kadar taşırdı. Yahut darda kalmış küçük bir çocuk görünce sarılır, güvenlice evine yollardı. Her iyi gibi onun da kusuru vardı. İşte o kusur da Mahruze`nin göğüs kafesine sığmaya çalışan kalbini paramparça ediyordu. Gitmeye yeltendi, oğlan tutuverdi bileğinden. "Biraz daha kalsan?" Kalırdı Mahruze. Zaten anneciği de onun annesiyle sohbete dalmıştı. Kahveler içilmiş, sonra da ters çevrilmişti. Anneciği pek iyi bakardı kahve falına. Mahruze`ye de bakardı. Sonra hoşuna gitmemiş gibi, `Al yıka şunu, içine de hiç bakma!` diye uyarırdı. Mahruze inanmazdı ama işte insanoğlu, bir telvede kader arardı. O da karmakarışık şekilleri gördüğünde epeyce anlam çıkarmaya çalışır ama bir türlü çıkaramayınca da yakalanırdı annesine. Gülerdi annesi ama yarımca. `Merak etme,` derdi. `Senin bahtında güzellik var. Var da sen ciğersizin birine tutulacağın için,` deyip elini sallardı. Hakikati söylemişti annesi. Ciğersiz değilse de kahpeydi gözleri. Bir baktığına bir daha bakmazdı, istemezdi işte. Çekindi Mahruze, gözlerini indirdi. Oysa gözleri tüm ışıkları içine almış gibi parlarken indirmesin istedi oğlan. Şöyle doya doya baksa, o gözlerden ufacık öpse... Bir deli cesaretti vurdu göğsünü, tuttu kızın çenesinden, kaldırdı başını gözleri değsin diye gözlerine. İçi kanatlandı oğlanın. Oğlan da kulağına Ahmet ismi okunduğu andan beridir böyle gözler görmediğine yemin ederdi. Ahmet zaten olur olmadık yeminler ettiğinden bir kıymeti olur mu bilmezdi. Taştı içinde taşıyamadığı sözler. "Gözlerin ne güzel!" Yaklaştı biraz kuş gibi titreyen kıza. "Şu dünyayı içine almış, sığdırmış gibi..." Az kalsın yıkılıyordu Mahruze. Daha evvelinden böyle sözler işitmediğinden ne diyeceğini de bilemedi. Az sonra Ahmet iyice sokulup kızın gözlerinin üzerine derin bir öpücük bırakınca ister istemez tutundu ona. Ahmet bir kere fırsatı bulmuştu ya gözlerden şakaklarına, yanağına ve en son kor gibi görünen dudaklarına bastırdı dudaklarını. Mahruze yitip gidecekti besbelli. Fakat derinlerde bir yerlerde babasının sesini duyunca toparlandı. Oysa, `Ulan!` demeliydi Ahmet`e. `Daha geçen günlerde 10`lardan afili Esma ile sen?` Diyemedi ama... Diyecek gibi de değildi hiç. Kaçtı durdu Ahmet`ten. Ahmet`e de sevda oluverdi bu kaçma kovalama işi. O kaçtıkça kovaladı, kovaladıkça kızın özünü özümsedi. Ne güzeldi Mahruze, hem içi hem dışı... *** Gençlik hevesi iki genci kıskıvrak yakaladığında aşkın ateşine yakalandılar. Ancak onlardan evvel çizilen yolları ayrıldığında bir daha karşılaşabileceklerini düşünmemişlerdi. Yıllar yılları kovalayıp kuyruklarını yakaladığında bir adalet sarayında bir davanın iki tarafı olarak karşılaştılar. Ancak artık gözlerde aşktan evvel vicdan perdesi vardı...

Yıllar önce birbirine bağlanmış iki yürek yanlış bir anlaşılmanın kurbanı olmuştu. Birbirini dinlemeyen iki insan kendini yılların yalnızlığına mahkum etmişti. Yalnış anlaşılmalar zamanla yerini pişmanlığa bırakır. Gerçekler bir bir gün yüzüne çıkar. Bir yanda buruk bir kalp bir yanda hayal kırıklığı. -Üstümüze kar yağıyordu. Omzuma kartopu yiyince karın etkisinden çıkıp kar topunun geldiği yöne baktım. Görüntü hiç şaşırtmıyordu. Elinde kartopuyla bana gülerek bakan bir adet Barış duruyordu karşımda."Öyle mi?"dedim. "Öyle." Sen görürsün bakışı atıp yere eğildiğim gibi elime biraz kar aldım ve ona şekil verme gereği bile duymadan kafasına attım. Daha doğrusu fırlattım. Attığım kartopundan son anda kurtulmuştu. "Bakıyorum da geçen seneye göre paslanmışsınız Melis Komutanım!"bu dediğine güldüm. "Orası hiç belli olmaz Barış Komutanım."dediğimde güldü.

Viessa, hayatı boyunca kafasının içinde duyduğu seslerden ve gördüğü kâbuslardan kurtulmak için bu seslerin ve kâbusların ona gösterdiği işaretleri anlamaya çalışarak tek bir sonuca ulaşır: Büyülü Orman’a gitmek. Güneyde hâlâ daha sakin bir hayat yaşarken, köle tüccarlarının eline düşerek kendisini bir anda kuzeyde bulmasıyla her şey tamamen değişir. Zaman ilerledikçe, kuzeyde kendisi ve kafasındaki seslerle ilgili asla tahmin edemeyeceği gerçekleri öğrenmeye başlar. Bu gerçeklerden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktır ve asıl kâbusunun aslında o zaman başladığını yeni anlayacaktır. Çünkü işleri değiştiremezse, yolun sonunda onu bekleyen tek şey kalp kırıcı bir ölümdür.

Biri insan değilse, her şeyi ziyan ederdi.

Şurimşine: Lazca canımın içi sevdiğim. 2000`ler de geçen bir aşk hikayesi. Mert Ali ve Leyla`nın hikayesi. Şiddet ve korkutularak büyütülen Leyla ilk kez sevilmeyi tadacaktı belki de. Saf sevgiyi. Leyla`dı o Mert Ali için annanesinin koyduğu ismi vardı sadece. Onu satan babasının hiç bir şeyi olsun istemiyordu karısının üzerinde.

Bir kasabanın sessizliğini bozan, her sayfasında nefes kesen bir hikâye.

Yağmur hiç durmuyordu. Sanki gökyüzü bile gerçeği saklamaktan yorulmuştu. Rüya, reddedilen roman dosyasını çantasına koyarken sadece hayallerinin değil, gerçeğin de elinden kayıp gittiğini bilmiyordu. Ablası Elif’in ölümünün bir intihar olduğuna inanmak istemedi. Her gece yankılanan o ses, o gölge, o izleniyormuş hissi… Hepsi delilik miydi, yoksa biri hâlâ onu susturmaya mı çalışıyordu? Ve bir gün, yağmurun altında bir yabancı ona şemsiyesini uzattı. Bir yabancı… Bir kurtuluş mu, yoksa yeni bir tuzak mı? Rüya, gerçeğe yaklaştıkça fark edecekti: Bazen insan en çok kendi hikâyesinden korkar.

Sıraç pişmanlığın ve yaptığı hataların ağırlığı altında kalmıştı, Feride ise geçte olsa masumluğun ve anlaşılmanın hazzıyla rahatça bir nefes aldı. Kader ağlarını ikisi içinde örmüştü. Biri ateş diğeri suydu günü geldiğinde mutlak sonları ateş suya karışacaktı.

"Bir Demet Papatya" Hayat, bazen en sert sınavlarını en beklemediğimiz anda sunar. Mihri’nin yolu, hayalleri ve kalbinin en derin köşesinde sakladığı umutlarla doludur. Ancak genç bir hafızın sessiz dünyası, istemediği bir nişan ve aldatıcı bir insan olan Cengiz’in karanlık gölgesiyle sarsılır. Mihri, kendi ailesinin bile ona sırtını döndüğü bir anda, hayatının en zor kararını vererek kendini yeniden bulmak için uzaklara gider.. Ama papatyalar yalnızca bir kaçış değil, aynı zamanda kaderin bir davetidir. Mihri, Tarık’la – Geçmişinden ve inançsızlığından kaçan bir yabancıyla – burada tanışır. Ancak bu masalsı karşılaşma, beklenmedik engellerle sınanır. Aşk, inanç ve sabrın sınandığı bir hikaye. Mihri ve Tarık’ın yıldızlarla yazılmış kaderlerini okumaya hazır mısınız? "Bir Demet Papatya", bir papatyanın narin yapraklarında filizlenen büyük bir aşk hikayesini anlatıyor. Ay ve güneşin eşit olduğu gün, kalpler de eşitlenebilir mi?

Liya bir Türk boyunun kızıyken, ailesinin bir baskında katledilmesi sonucu küçük kardeşi ile birlikte Loran krallığına sığınır. Tek isteği kardeşi ile birlikte mutlu ve özgür bir yaşam sürmektir. Bunun için sıra dışı güzelliğini herkesten gizlemeye karar verir. Lakin onu hiç ummadığı birisi fark eder. O kişi Kral Leonardo`dur!

Bir damla kan uğruna birleşen iki hayata intikam yemini dahil olursa. *** Düşman aşiretin kızıyla bir dama kan uğruna evlendiği için kızın konağa geldiği gün Mardini terk eden adam.. Düşman aşiretin oğluyla bir damla kan uğruna evlendiği gün evlendiği adam tarafından terk edildiği için intikam yemini eden kadın.. *** Başlama tarihi; 09.04.2025

Gece gökyüzü, olağanüstü bir enerjiyle titriyordu. Ormanların derinliklerinde, iki farklı peri ailesinin yasaklı aşkı sessizce filizlenmişti. Clarion, Sola ailesinin parlayan kızı; Draven ise Morva ailesinin gölgelerle örülü mirasının varisiydi. Asırlar boyunca iki grup arasında aşk yaşamak yasaktı. Ama onlar, kalplerinin fısıltısına karşı koyamadı. Bu yasak aşkın meyvesi Esterella doğduğunda, peri dünyasında fırtına koptu. Sola ve Morva perileri, bu farklı ve güçlü enerjinin kaynağını bulmak için seferber oldular. Nihayetinde, her iki grubun bakışları küçük bebeğe çevrildi: Esterella… Kaosun ortasında Clarion ve Draven ayrıldı. Clarion’un ailesi, Sola lideri ona ağır bir ceza vermedi; ama Draven, Morvalar tarafından sürgün edildi. Esterella ise iki peri grubu tarafından insanlara bırakıldı. İnsanlar onu aldı, ona Liora adını verdi ve peri kökeninin sır perdesi, ardında kaldı. Liora, insanlar arasında büyüyordu; ama içindeki enerji, onu sıradan bir çocuk yapmıyordu. Her adımıyla, bilinmeyen bir dünyadan gelen sessiz çağrıyı hissediyordu. Ve bir gün, geçmişin gölgeleri onu bulduğunda, hayatı tamamen değişecekti… Kael’in Görevi Morva ailesinin karanlık ormanlarında, Kael sessizce yürüyordu. Genç peri, güçlü ve kararlıydı; gözlerinde eski savaşların gölgesi vardı. Onun görevi açıktı: Esterella’yı bulmak ve iki aile arasındaki eski düşmanlığı sonlandırmak. Kael için bu yolculuk kolay olmayacaktı. İnsan dünyasına adım attığında her şey yabancıydı: sokaklar, gürültü, ışıklar… Ama kalbinde bir ses vardı; bir fısıltı, onu doğru yere yönlendiriyordu. Esterella… Liora… adı ne olursa olsun, onun izini bulacaktı. Kael, insanları dikkatle izleyerek Liora’nın etrafındaki farklı enerjiyi hissetti. Çocuk, sıradan bir insan gibi görünüyordu; ama Kael’in gözleri bunu yanıltmıyordu. Liora’nın içinde, peri dünyasından gelen bir ışık vardı. Her adımıyla Kael, sadece Liora’yı bulmakla kalmayacak, aynı zamanda Sola ve Morva ailelerinin yıllardır süren çatışmasını çözmek için bir umut ışığı olacaktı. İnsan dünyasında başlayan bu gizemli arayış, iki dünyanın kaderini değiştirecek bir yolculuğun ilk adımıydı…

HER TÜRDEN ESER MEVCUTTUR... ŞİİR,HİKAYE,DENEME,ROMANTİZM...

Yıllar önce açılan bir hediye şimdi tekrar açıldı ve içindeki karanlık gizem gün yüzüne çıkarıldı. karanlık bir zaariflikle hepsinin ruhunda dolaştı ve onları kendi içine esir aldı, ölümün sırrı karanlığın içinde bir fısıltı ile "yeni oyun arkadaşların seni bekliyor, hazır mısın?" Bundan sonra bir dönüş yolu yoktu hazır olmasan da sen bir kuklaydın, süre başlamıştı. İpler dağıtılmış, saat kurulmuştu... tik tak tik tak unutmak, bazen unutmak için değildi, korumak içindi de, kötü olan hatıralar her şeyi unutturdu, bir kişi de iki kişi varoldu... ama bazı kötü hatıralar unuttuğumuz sandığımız anda geri dönerlerdi, her ipucu geçmişte saklı bıraktığımız günahlarımızı gün yüzüne çıkarırtırdı. ve bu defa kaçış yolu yok, unutmak yok, kötü anılara bile yer vermek yoktu çünkü oyun başlamıştı ve sizler bir kuklaydınız, karanlığın içindeki sırlar bittikten sonra oyun bitecekti ama bizde bitmiş olacaktık. bizler kuklaydık, sırlarımız ise bir ölümün ellerindeydi, buradan kurtulsak bile ruhlarımız her zaman burada kilitli kalacaktı...

Lira ve Elian`ın Yolculuğu..

Anne ve babasını çok küçük yaşta kaybetmiş olan Eylül Kanlıdere isimli bir kasabaya taşınır. Ama ne yazık ki kasaba onun beklediği gibi sakin ve huzurlu bir kasaba değildir...

Venüs Ayel daha 6 yaşındaydı. Doğum gününde hayatının mahvolacağını nereden bilebilirdi ki?

Arkadaşlıkları bir gruptan çok daha azı. Hepsi bambaşka kişiliklere ve hayatlara sahipler ama bir şekilde arkadaşlıklarını sürdürmeye devam ediyorlar. Günlük yaşamları ve birbirleriyle olan ilişkileri devam ettikçe birbirleri hakkında daha fazlasını öğrenecekler.