Öldüm, hayatımın bittiğini düşünmüştüm ama okuduğum bir romana reenkarne olacağımı hiç düşünmemiştim... NOT: KAPAK TASARIMI BANA AİTTİR!!

İntikam Taht Güç Bunlar yaşamamı sağlar herkesin bana saygı duymasını sağlar bana saygı duymak zorundalar kitabın kötü kadını olmam öleceğim anlamına gelmez

Eylül, bir yandan geçirdiği kazadan sonra görmeye başladığı anlamsız görüntülere çözüm ararken diğer yandan aniden başlayan ve kalbini zorlayan bir aşkla başa çıkmaya çalışır. ******************************************* "Bu, sana aşık olduğum ilk sefer değil Eylül, biliyorsun," dedi. Sesi kavga eder gibiydi, sinirliydi. Boğazımın bağırmaktan tahriş olmasının sebebiydi. "Ben seni..." yutkundu. Ardından devam etti. "Bir savaşta," bana doğru bir adım attı, "Dünyanın en iyi sahnesinde süzülürken," ikinci adım. "Lanet kaderinden kaçırırken," yaklaşmaya devam etti. "Sarayın en güzel kadınıyken," gözlerimden bir damla yaş yere düştü. "Bir büyünün esiriyken,"` tam karşımdaydı. "Ve bir hastalığın pençesindeyken," elini uzatıp uzun parmaklarıyla sıktığım yumruğumu avucunun içine aldı. "Hep ve her şeyden çok sevdim."

Aile kurgusu-Erkek versiyon "Kader, hayatın yazılı olmayan kitabıdır, ancak biz de o kitabın yazarlarıyız." Başlangıç:20.05.2024

Reenkarne oldum ve geçmiş hayatında bir şovalye ve büyücü olan ben bir köle oldum.

Asaf eline bir kalem almış harfleri tek tek yazıp farklı kombinasyonlar deniyordu. "Kitabın kapağında ne vardı?" "Kahverengi deri kaplama bir kitaptı. Üstünde ilk baştaki şeyler yazıyordu. Sadece çevrilmiş hâli elimde mevcut maalesef, orijinal kitapta ne yazdığını hatırlamıyorum. Malum kitapta ortada yok.." "..Mecbur bunlarla idare edeceğiz." Diyerek yarım kalan cümlemi devam ettirdi. Hafifçe kafa sallayıp sıkıntılı bir nefes verdim. "Ruh Bilim Dünyası.." diye mırıldandı. "Anlamadım?" "Ruh Bilim Dünyası, kitabın ismi. Başka anlamlı bir şey bulamadım.. İsmi bulmak kolaydı ama yazdığın cümle oldukça uzun ve bulması zor.." Ruh Bilim Dünyası diyerek mırıldandım. Zaten nerde değişik şey orda ben. Tamda benden beklenen şey! "Evden ayrıldıktan sonra herhangi bir şey oldu mu peki?" "Hayır, ne rüya gördüm ne de halüsinasyon." Asaf bir süre susup ardından beni derin bir kuyuya sürükleyecek o sözleri söyledi. "Nevra gördüklerin halüsinasyon olmayabilir.." ___

(ÇEVİRİDİR.) İdol tarihinin en kötü niyetli üyesi olarak tanınıyor ve `Çöp-Rex` olarak sesleniyorlar. Sahne adı Rex, gerçek adı Kim Chunyong. Acilen tutuklandığında, sadece eğlence dünyası onu beklerken, kafasının içinde garip bir ses duydu. “Benimle bir sözleşme imzala. [K-pop tarihinin en büyük idolü ol. Başarısızlık durumunda tutuklanma anına geri döneceksin.] ... En baştan başlayabilir miyim? Ailesi kazadan kurtulabilir mi? “Ne çılgınlık, ruhumu bile sattım!” Eski kötü niyetli üyenin geçmiş hatalarını geri almak için gözyaşları içinde verdiği savaş başlıyor!

Bir yok oluştu her şeyi başlatan; bir gerçeğin var oluşuydu her şeyi; bu hayatı yeniden başlatan. O gün geldiğinde her şey bir bir gün yüzüne çıkmaya başlamıştı. Zümra, kendisini ve arkadaşlarını bir anda farklı bir evrende bulmuştu. Ama zaten arkadaşları ve özellikle aşık olduğunu sandığı kişi yani; Aren buraya ait değil miydi? Oysa onu burada bambaşka bir hayat; bambaşka bir aşk bekliyordu onu. Ve o aşkın altında yatan kimse tarafından bilinmeyen büyük bir gerçek. "Bazen boğulmak, nefessiz kalmak değildir. Bazen nefessiz kalmak, bir cümlenin ağırlında ezilmektir. Ve ben bu gerçeğin altında ezilip yok olmuştum..."

Hayatım hep bir curcuna içinde geçti. İyisiyle de kötüsüyle de. Eskiden saftım ve bu karmakarışık kader bağlarının beni bir çıkmaza soktuğunu düşünmüştüm. Kördüğümle birbirlerine bağlanmış bu bağları çözmeye ne enerjim ne de yeteneğim vardı. Lakin hayatta hep tek başımayım düşüncesiyle ne kadar yanıldığımı da bu curcunayı hayatıma sokan kişi göstermişti bana. Onun sayesinde başlangıçta nefret dolu hırsım, sevgi dolu minnettarlığa dönüşmüştü. Kendi çapında bana yardım etmiş ama asla anlayamamıştım. Keşkeler her zaman can yakardı ama ben keşkeleri iyi ki`ye dönüştürebilecek gücü onun sayesinde bulmuştum. Belki de o hayatıma girmeseydi normal ve sıradan bir hayatım olacak ve bu olağanüstü değerli duyguları yaşayamamış olacaktım. Nihayetinde o, ben bilmesem bile her zaman yanımdaydı. Maskelerinin ardında saklanıp benim iyiliğim için mücadele eden sıra dışı biriydi o. Akıl almaz ve varlığıyla herkesi hayrete düşüren alaycı biriydi o. Ama benim için vazgeçilmezdi. Tüm dünyamı sarsan ve gerçekleri görmemi sağlayıp kendi içimdeki özü bulmamı sağlayan oydu. O, dünyada tekti ve biriciğimdi.

Parmak uçları tenimde gezinerek boynuma kadar indi.Parmakları bir süre orada oyalandıSonra aşağı doğru inip elbisenin açıkta bıraktığı kadarıyla tenimde gezinerek "İşte böyle prenses"diye mırıldandı. "Sadece bana bakın."dudaklarında oluşan gülümseme ürpermeme neden oldu.

Kader, bu oyunda bana bir yer vermemişti. Bana öylece basit bir merasimle ölüm döşeğimi hazır etmişti. Benden alınan çok şey vardı ve ben onları tekrardan alabilmek için geri dönecektim. Reenkarnasyona inanır mısınız? Peki ya reenkarnasyon yaşayan birisinin tekrar doğduktan sonra her şeyi hatırlamasına ne derdiniz? Bakalım ben ne demişim...

Düşünsenize, bir anda kendinizi iki gece önce okuduğunuz bir kitaba reenkarne olmuş bir şekilde buluyorsunuz. Ne yapardınız? "Soğuk bir şeyle dürtülüyordum. Uzun ve keskin. Sonra birden havalandım ve yanlış değilsem İngilizce konuşulan bir yerdeyim. Ve benim İngilizce konuşulan bir yerde ne işim var? Bir erkek sesi şunu dedi "Bu kız aklını yitirmiş olmalı. Gece gece ormanda ne işi var?" Başka biri ise "Bu kız prens Andrew`in nişanlısı Leydi Aurora değil mi?"

Yağmur damlalarının yeryüzüne inişi kitaplarda betimlendiği kadar şairane değildi. Gökyüzünden hızla düşen damları seçmek zordu, aslında gökyüzüne değil önüme bile bakmama izin vermeyecek kadar sık düştüğü için gözlerimi açık tutmakta zorlanıyordum. Anında sırılsıklam olmama yetecek kadar da yoğundu ve bundan keyif almadığım metrelerce öteden belli oluyordu. Belki de içinde bulunduğum ruh halim algıladığım her şeyi sinir bozucu bulduğu yağmur da bundan nasibini alıyordu ama bir gerçek de vardı ki ben hiçbir zaman şeylere derin anlamlar yükleyen biri değildim ki yağmur hiçbir zaman gözümde şiir yazmaya yetecek kadar hoş görünmemişti.

Yula, tunç çağı zamanında, Çapşin obasının baş şamanı olan büyükannesinin halefidir. Bir gün obasına yapılan baskından kaçarken, çok sevdiği kardeşi gibi gördüğü Balca`nın ihanetine uğrar. Bu ihanetin intikamını almak için inandığı tanrılara yalvardığında kendisine bir anlaşma karşılığında bir şans daha verilir ve ölümün eşiğinden döner ama gözlerini günümüzde Maya olarak açar. Maya günümüzde yaşayan ve Yula`nın reenkarnasyonu olan bir doktordur. Sevdiği adam ve en yakın arkadaşının ihanetine uğradığında artık mesleğine odaklanamaz ve işine ara verip ezoterik spiritüel alanlara merak salar ve kurslara katılır. Bir gün yoga kursuna giderken bir trafik kazası geçirir ve gözlerini açtığında kendini Yula olarak tunç çağında bulur. Herkesin kendi yerlerine dönmesi için Yula ve Maya`nın ilk hayatlarında yaptığı anlaşmanın bedelini ödemesi gereklidir.

Hayat hiçbir zaman kimseye merhamet etmezdi. Düşerdin ve kalkardın… ya da sonsuza dek sürünmeyi kabul ederdin. Ama bir böcek gibi yaşamak istemiyorsan, savaşman gerekirdi. Her adımda, her nefeste ölüme biraz daha yaklaşmak… Kaçınılmaz bir oyun, sonu belirsiz bir yolculuktu. Boğazında bir kılıç ile yaşamaya çalışırken ölüme zaten yaklaşmış olmaz mıydın? Peki ya o boğazına dayanan kılıç, sadece bir tehdit değilse? Ya her şeyin anlamı, o kılıcın ucunda gizliyse? Her şeyin başladığı yer orasıysa? Başlangıç ve son, aynı noktada kesişiyorsa? Hayat, seni sürekli test eden bir savaştır; boğazına dayanan o kılıca rağmen durmak, vazgeçmek değildir. Belki de hayat dediğin, her şeyin başladığı o noktada cesurca savaşmayı seçmektir. Çünkü gerçek güç, seni boğazından yakalayanlara rağmen ayakta kalmaktır. Bu, ölüme bir adım daha yaklaşmayı, karanlıkta kendi ışığını bulmayı seçen, her düşüşte yeniden doğan bir kadının hikâyesidir. Hayatta kalmak bir tercih, savaşmak ise zorunluluktur. Ve bu zorunluluk, her şeyin anlamını değiştirebilir. Gerçek savaş, boğazındaki kılıca rağmen yaşamayı seçmektir. BT`010124

Kocama tek söylediğim "Oğlumuza iyi bak." oldu. Arkamdan bağırıyordu  "Neden geri dönmeyecek gibi davranıyorsun Bade!?"  Çünkü öyle. Ben gidiyorum, Tuna. Gönül isterdi ki yüzüne doğru haykırıp tüm pişmanlıklarım arzularımı anlatayım ama dedim ya işte ben güçsüzün tekiyim. Yapamam korkarım. Sana emanetimi bırakıp sessiz sakin ama yapayalnız bir şekilde ölüyorum, pişman değilim seçimlerimin bedelini kabulleneli aylar oluyor. Koca iki senede değişen tek şey benim karnımın büyümesiydi zaten. İşinden başını kaldıramayan bir adama ne diyebilirim? Ölüm artık daha tatlı geliyor. Yani havalı bir gidişti ama beklediğim gibi bir son olmadı. Ben tekrar doğdum hemde saçma bir Azrail hatasıyla! "Tamam, lanet insan. Elimi şıklattığımda, kocanla tanıştığın ilk güne döneceksin. Orası senin hayatının dönüm noktası.” “Sonra?” dedim, kaşlarımı kaldırarak. Azrail’in yüzünde sinsice bir gülümseme belirdi. Bu gülümsemeyi en son yaptığında bana hakaret ediyordu şerefsiz. “Sonrası mı? Sonrasında ne hâlt edersen et, umurumda değilsin. Ama…” Eğilerek yüzüme yaklaştı. “Arada bir seni mutsuz etmek için uğrayacağım. Buna şüphen olmasın. Taktım kafayı sana kızım zaten ecelin benim, bari mutsuzluğun da olayım." Z kuşağı Azrail mi olmuş anlamadım... Geri döndüğümde hayatımın en kötü günlerine hazırlanacağımı ve büyük bir savaşın içine girdiğimi bilmiyordum. Kocam dediğim adamın bambaşka bir dünyası vardı ve beni buradan uzak tutmaya kararlı gibi duruyor. Ama başarılı olacak mı? Ben Bade isem pek mümkün değil.

``Eğer onu gerçekten bu kadar çok seviyorsan ne yapacağını biliyorsun.`` dedi aşağıdan kulaklarıma dolan yabancı bir ses. Onun için, sevdiğim adam için yapamayacağım hiçbir şey yok ama bu... Birbirini delilercesine seven ve henüz daha dün nişanlanmış Leo ve Elisa hayatlarının en güzel gününün ardından ufak bir tartışma yaşayarak birbirlerinden uzaklaşmışlardı. Aralarındaki bağ Elisa`nın başından geçenlere rağmen güçlü kalacak mıydı? Yoksa daha yeni birleştirdikleri yolları ayıracaklar mıydı?

Kdrama tadında hikaye Sadie ve Sam reenkarne olup 1000 yıl sonra tekrar karşılaşır ve birbirlerine aşık olurlar, ancak onları kovalayan acılı kaderleri geçmişte de şimdi de peşlerini bırakmaz. Geçmiş hayatlarında düşman krallıklardan Prens ve Prenses olan Sam ve Sadie birbirlerine aşık olur ve gizlice buluşmaya başlarlar. Fakat yakınları tarafından ihanete uğrarlar ve kendi mutlu sonlarına kavuşamazlar. Günümüzde aktris olan Sadie yeniden eskiden yakın olduğu birinin ihanetine uğrar ve ölümle karşı karşıya gelir. Bu zorlu hayatında Sadie`nin etrafı düşmanlarla çevrilidir ve Sam ona yardım eder. Acaba bu ikisi sürekli kendini tekrarlayan bu acı kaderlerini değiştirip mutlu sonlarında kavuşabilecekler miydi?

Sensizlik zor bir sevdiğim, sensizlik çok zor. Bırakıp gittin beni, bak yıktım yokettim herşeyi... Seni beklerim, bana geri gelmeni ve yıkımdan sonra var olan bu düzeni tekrar yıkalım yok edelim tekrardan her şeyi. Ana bu sefer birlikte. Ama bu sefer kimse gitmeden. Ama bu sefer seni kaybetmeden.