"Adalet, bir urgan ile sandalye arasında ki mesafeden ibarettir. O mesafe ise kendi adaletine teslim olmuş suçlulardır." demişti İskelet Çiçekleri. Bir iyiliğin kalbini intikam ile mühürleyen binlerce kötülük, kendi adaletini, psikolojik savaşlarla veriyordu. Bir iyiliğin hafızasını silip atan kötülük, intikam ateşinde yanmayı göze alıyordu. Geçmişi elinden alınan bir iyilik, geçmişi uğruna bütün yolları yakmaya hazırdı. Lizge Loren, ondan zorla koparılan anıların uğrunda bütün yolları yakacaktı. Unuttuğu herkes, onu hep aynı şekilde bekliyor olacaktı. Rüzgar Samyeli`nin İskelet Çiçeği Hazal Kara`nın vicdanı, Barış Bikeç`in fedasıydı Lizge Loren. Onlar dört küçük çocukken kalplerine sığdırmak zorunda kaldıkları kötülüğe karşı mücadele eden kocaman insanlardı. Küçücük kalplerinde kocaman bir iyilik, dinmez bir intikam vardı.

Psikiyatri bölümüne geçen Güneş, sakin bir iş dönemi geçireceğini sanarken binbir türlü hastalığı olan insanın psikolojik sorunlarını, hastane içi arkadaşlıkları,kendi içinde yaşadığı fırtınaları ve bağlanmaması gereken bir adama bağlanmasını engellemeye çalışırken çalıştığı bu hastaneye fazlası ile bağlanacağını düşünmez.

Karanlığı düşünün, etrafta hiçbir ışık hüzmesinin olmadığını. Sadece hayal edin, o ıssızlığın içinde bir şule ne kadar kıymetlidir ademoğlu için. Korkmaz en basiti, yaşamı hisseder, umudu kazanır ve yahut yeniden doğar. Çünkü o karanlıkta ölüme terk edilişinin ardından kim veya ne olduğunu bilmediği bir nur ona el uzatmıştır. Kaan karanlıktı bu hikâyede Efsun ise o hale. Kaan karanlığında ölmeyi beklerken hayatta değer verebileceği parıltıyı gördü ve ona tutundu. Efsun ise Kaan için bu kadar kıymetli olduğunu bilmeden çekti çıkardı o kuyudan. Sonunda ise Kaan geçmişini, ağıl da bulduğu ziya nın gölgesinde bıraktı....

Ama artık Yeter, bu aşk madem benim sonum oldu nefretim ve intikamın artık onların sonu olacak, kusura bakma doktor oyun buraya kadar artık gerçekler konuşacak... Siz artık bir kadının delirme hikayesine gormiceksiniz artık siz bu kadının yüzleşmesi, kana bulanan hayallerinin intikamını göreceksiniz

Son sınf psikiyatri öğrencisi olan ardein stajındaki vakaları ve kendi hayatını anlatan bir kitap

“Anıl!” dedim ama beni duymamıştı. Bu çocuk neden böyle yaptı şimdi? Sabır çeke çeke, önümde kırılan bardaklara basmamaya çalışarak yanına vardım. Arkadaşları kolundan çekse de Anıl’ın çocuğu bırakmaya niyeti yoktu. “Anıl!” diye yüksek sesle bağırdım bu sefer. Hem ben hemde karşı taraf nefesler içinde kalmıştı. Anıl`ı kolundan tutup çocuktan uzaklaştırdım. “Sen ne yapıyorsun Anıl delirdin mi?” Kafede çalışan garsonlar diğer kavgaları ayırmaya çalışıyordu. Kısa bir an garip bir sessizlik oluştu. “Nerede kaldın abla? Biz de sevgilinle tanışıyorduk!” dedi iğneleyici şekilde. “Anıl.. Anıl.. sana inanmıyorum!” Dişimi sıkmaktan kırılacak gibi hissettim. Aptal bu çocuk, kafamı yana yatırıp sabır dilendim. Kafede sorun çıkaranlar bir bir dışarı çıkarılıyordu. Ben ne yapacaktım şimdi? İçeride herkes birbirine girmişti ve bunu duyan dışarıdaki kalabalık kafenin önünde dizilmiş içeride neler olup bittiğini anlamaya çalışıyorlardı. Kardeşimin kavga ettiği kişiye döndüm, bakmaya ancak fırsatım olmuştu. Anıl da hasar olmasa da karşımdaki adam için öyle diyemeyeceğim çünkü üstü başı dağılmıştı. “Ben çok özür dilerim,” dedim adama mahcubiyetten bakamıyordum bile. “Ne özür diliyorsun abla ya?” dedi. Hala konuşabiliyordu ya yani gerçekten sabrım azalıyordu. Sabır! “Kes şu sesini!” Ceren soluk soluğa ancak gelmişti. “Ne olmuş burada?” dedi hayretle lakin ben karşımda neredeyse tariflerime birebir uyan çocuğa- pardon adama bakıyordum. Anın heyecanıyla artık nasıl koştuysam o bana yetişememişti. Adama baktım, yüzünde küçük küçük sıyrıklar vardı. “Kusura bakmayın ne olur, kardeşim Anıl…normalde yapmaz böyle şeyler çok akıllıdır,” dönüp Anıl`a baktım. “Ne olduğunu anlamadık!” dedim. Kaşları konuşmaya başladığımdan beridir çatıktı. “Avukatıma anlatın derdinizi.” deyip cebinden telefonunu çıkarıp bir numara tuşladı. Bir yandan da yürüyerek kafenin çıkışına ilerledi. Olamaz…

ilgimi çeken bazı psikolojik hastalıklar

Yaşadığı zor şeyler Elis`in psikolojisini bozarken,arkadaşının tavsiyesi üzerine bir psikoloğa gider ve hayatında hiç beklemediği şeyler yaşanır...

Fiziksel acılar dışarıdan gözüke bilir ama ruhsal acılar görünemez. Ruhsal hastalıklar aslında onlar yüzünden,ruhunun kirlenip verdiği savaştır...