Bütün patronların seksi olacağını da kim söyledi? Bazıları uğraştırır, nefret ettirir, bir bakarsın sabrını zorlar, sonra da bir gülümsemesiyle kalbini yumuşatır. Bu patron tam öyle, gıcık ama bir şekilde sevilmeye değer. "Ruhunu sevdiğim kadın olmanı istedim. Ruhuma şahadet okumanı değil." - Kambersizyazar Düzenleme yapıyorum. İki kalp, iki sezon, bin türlü his... Bu aşk ne tam huzur, ne de tam fırtına. Ama okumaya değer. Kitap Tasarımı: @irempsd --- Sana "bol bol aşk, kahkaha, drama!" demeyeceğim. Çünkü bazen azı daha etkiler. Bu hikâyede her duygudan bir tutam var. Ne gülmeye doyarsın, ne de hissetmeye... Biraz eğlence, biraz iç sızısı, biraz da sürpriz. Hazırsan, o bir dilim pastayı birlikte yiyelim. Kalanını zaten hikâye halleder. (Tatlı mı tatlı, biraz kırık, çokça içten. (Her şey hayal ürünü. Kalp kırıkları bile.)

mafya, aşiret, anlaşmalı evlilik. “Senin için dünyayı yakarım, Mersa.” dediğinde, nefesinin suratıma çarpması beni ürpertti. Kesinlikle ondan böyle bir hamle beklemiyordum. Nefesinin suratıma çarpmasından dolayı kendiliğinden birkaç adım geriye gittim. Sırtım duvara yaslanınca, iyice yakınıma geldi ve kafasını eğerek yüzümüzü eşitlemek yerine, bir elini çeneme yerleştirip kafamı kaldırarak ona bakmamı sağladı. “Ne bir başkası, ne de bütün dünya. Çok istiyorlarsa çıksın karşıma. Senin için gözümün kararmayacağını mı sanıyorsun?” dedi, sözlerini bir bir yapacağını biliyordum. Bunu bilmek sertçe yutkunmama sebep oldu. 05.11.24

Her şey Eymir Ataman`ın kaybolduğumda beni evime bırakmasıyla başlamıştı. Nereden bilebilirdim ki hayatlarımızın tekrar kesişeceğini... Eğer bu hikayenin sonunda kaybolacağımı bilseydim asla onunla aynı yolda yürümezdim.

Hayat, benim için istediğim gibi yaşayamayacaksam neden yaşıyorum? diyeceğim bir yerdi. Hiç bir zaman kafamı yere eğip, özür dileyen yada pısrık kalan bir kız değildim. ve böyle gideceğinden emindim. ama hayat bana inat yaparcasına karşıma çıkmaması gereken birini çıkarmıştı. Kim olduğunu bilmiyordum. Ama isminin önüne gelen tehlikeli, ve mafya kelimeleri beni ondan kaçmam için yeterliydi. Kaçtım. Başım dik bir şekilde onu her gördüğümde ağzının payı verdim ama bizi birleştiren kaderdi. bu yüzden kaçmayı bıraktım. Artık ona hayatı cehennem edecektim...

"Buzdan bir hayata, ateşten bir aşk düştü." Karam… İstanbul’un zarif sokaklarında baleye tutunmuş bir kadın. Ama soyadında karanlık taşıyor. Gözlerinin ardında saklanan sırlar, geçmişten gelen bir gölge gibi peşinde. Ailesi, yeraltı dünyasının susturulmuş çığlığı. Araz… Bir zamanlar bir kalbi kurtaran doktordu. Şimdi elleri kanlı, yüreği sessiz bir adam. Karadeniz’in hırçınlığını taşıyor damarlarında. Babasının mirası, onun kaderi oldu. Sakladığı şey ise yalnızca silahlar değil… Yıllardır gömülmüş ölüler, unutulmamış günahlar var topraklarında. Bir sokakta kesişen yol, Bir bakışta tanınmayan tanıdıklık. Karam’ı kurtardığında, aslında kendini de ateşe atmıştı. Ve o ateş, zemheride yanıyordu. Yalanlar, geçmişten gelen kan izleri, ölü sanılan dedeler, saklanan cesetler… Her şey ortaya çıktıkça, aşk bir yangına dönüşüyor. Ama bazen yanmadan sevemezsin. Bazen tüm sevdiklerin ölür… Sen hayatta kalırsın. Ve bu, bir kurtuluş değil; kefarettir. "Zemheri Ateşi", buzun içindeki kıvılcımla yanmaya başlayan bir aşkın, sırlarla örülmüş kanlı bir geçmişle yüzleşmesinin hikâyesi. Bu romanda herkes susar. Ama kalpler bağırarak konuşur.

Onların gerçek ailem olmadığını, çok önceden öğrenmiştim, sustum bekledim kıyametim olacak o gün için, tek çıkış şansımdı, lakin olmadı, üzerimde ki parçalanmış gelinlikle, ilk yaptığım bir uçurumun kenarına koşmak oldu. O gün orada bedenim öldürüldü Bir gün kaçtığım hayat beni tekrar buldu, sesizce kabul ettim, anlamıştım artık gücün ne olduğunu, artık kurbanda benim kurban edende, o masaya oturacaktım, buradaki örgüt liderlerinin hepsinden önce benim lafım geçecekti, taki ruhumu da bir gün kayıp edene kadar. Eyşan Ala. Hikayenin artı on sekiz olma nedeni, şiddet ve psikolojik şiddet olmasındandır.

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

Asya, küçük yaşta annesini kaybettikten sonra teyzesi ve eniştesi tarafından Azerbaycan’a götürülür. Yıllar boyunca orada büyüyen Asya, bazı sebeplerden dolayı yeniden Türkiye’ye döner. Ancak eski dostunun izini sürerken, kendini bambaşka ellerde, bambaşka bir hikâyenin içinde bulur... Aşkın, nefretin ve keskin duyguların iç içe geçtiği dördüncü kitabımla karşınızdayım, sevgili okurlar... 💫

Düşman ailelere sahip olan Aksa Gök ve Ares Avcı yıllardır birbirlerinden nefret ediyorlardı. İki mafya çocuğu olan bu ikili birbirlerini öldürmeye ant içmişlerdir. Ta ki o güne yani ikisinin de hayatının devrim noktası olan o tarihe kadar...

Ben hevin hayat dolu genç güzel hayalleri olan bir kızdım ama şimdi savaşmak zorunda olan yaşama tutunmay çalışan bir kızım ve bu savaşı ben kazanacağım

3 Yetim ve öksüz kızın okul hayatında nefret ettiği erkeklere karşı ilgi duyması .....

Çok satanlara giren Kızıl Kardelen`in devam kitabıdır. Bağımsız okunabilir. Erkek kılığına giren Mahinur, Hazar Yüzbaşından gizlice eğitim alır. Ancak bu sırada ona aşık olur. Hazar yüzbaşı ile yolculuğa çıkar. Erkek olduğunu anlamamaları için elinden geleni yapar ama sonunda yakalanır ve adını temizlemek için, Hazar Yüzbaşı ile evlenmek zorunda kalır.

Mısra Korkmaz babasının geçmişte Kaan Demir Soylu`nun annesinin öldürmesi ile aileler arası düşmanlık başladı bu düşmanlığı bitirmek için mafya liderleri toplanarak düşmanlığa son verilmesini söyledi Kaan Demir Soylu tek bir şartla kabul etti annesinin katilinin kızını isteyerek ve Mısra`nın hayatı sonsuza kadar tutsak edildi... UYGUNSUZ BÖLÜMLER İÇERİR‼️‼️ PİSKOLOJİK DURUMLAR İÇERİR ‼️ GÖRSELER PİSKOLOJİK SORUN YAPA BİLİR ‼️

Babasının intikamını almak için bir anda ortaya çıkan oğlu düşmanının kızını kaçırıp aşık olur ve anlaşmalı evlenirler. Sonra birbirlerine aşık olurlar.

“Beyaz, yalnızca temiz insanların rengidir… Peki ya geçmişin seni kirletmişse?” Yetimhanede geçen sessiz yıllar, bastırılmış korkular ve affedilemeyen bir ihanet... En güvendiği kişi, Bala’nın geçmişini yeniden açar. Ve onunla birlikte, yarım kalan her şey. Gerçeklerle yüzleşmeye cesaretin var mı? Bala`nın hikâyesi, herkesin içinde gizlenen o kırık çocuğa dokunacak. Kitap şahsıma aittir.

Meyra kendi halinde bir kız babasının ortağı meyraya aşık oluyor ve onun peşini bırakmıyor.

Düşman olan ikiz kardeş... ikiside rakiplerinin kızına mı aşık? ama biri öndeydi, Yekta. Efsunla ilişkileri vardı ama Efsunun bilmediği bir sürü şey vardı... Bir ikizi olduğunu bile evlilik teklifi aldığı gün öğreniyor üstelik üstündeki elbise akıl hastanesinden yeni çıkmış Yaman tarafından tasarlanmış bir elbise varken... Efsun Yekta ile evlendiğini sanarken tüm evraklar ve Nikah cüzdanınında başka bir isim vardı... Yaman Pars Kara Güven...

Alev (geçmişte Lavin), eski hayatının travmalarından kaçarken, güçlü ve koruyucu iş adamı Ateş ile evlenerek huzuru bulmuştur. Ancak mutlulukları, Ateş`in yeni iş ortağı olarak Alev`in ilk kocası ve baş düşmanı Araz`ın ortaya çıkmasıyla yerle bir olur. Araz, Alev`in kimliğini hemen teşhis eder ve onu tehdit etmeye başlar. Alev, bu sırrı ve ardından gelen hamilelik müjdesini Ateş`ten saklamak zorunda kalır. Kıskançlık krizleri ve yanlış anlamalar sonucu Ateş`ten ayrılan Alev, kısa süre sonra Araz tarafından kaçırılır.

"Ben seni sevmek için tek bir nedene tutundum o kadar imkansızlığın içinde," dedi gözlerime bakarken. Gözleri acıyla bakıyordu. "Sen beni sevmek için bir neden bile bulamadın mı?" dedi eliyle bir işareti yaparak. Kalbim acıyla kasıldı. Nefesim kesildi. "Seni sevmek için tek bir nedenim bile yoktu," dedim buz gibi bir sesle. "Sen seni sevdiğime inanmak istedin sadece. Ben de bozmadım." Yüzü acıyla kasıldı. Benim aksime acısını dışa vuruyordu. "Anladım," dedi kısık bir sesle. Bir kaç saniye kendini toplamak için gözlerini kapattı. Geri açtığında artık bana bakan gözlerinde hiç bir ifade yoktu. "Sana tek bir soru soracağım. Yaptın mı? Yattın mı o adamla?" "Evet," dedim acımasızca, duraksamadan.

Savaş zamanında doğan bir aşk... Biri asker diğeri köylü bir kız İkisininde yüreği yangın yeri... Benim adım Elfida feda edilen demek, gözden çıkarılan ama diğer anlamı veda etmek. İşte o benim için hiç kolay olmadı. Herkes benden bir fedakarlık bekledi, herkes benden bir vedayı yüreğime sığdırmamı bekledi ama kimse Elfidanın mutluluğuyla ilgilenmedi. Taki o gelene kadar... Nefretin kalbi hiç bir zaman yenemediği, her daim sevginin galip geldiği bir hikaye...

asi sadece asi kendi için yaşayan ama kendini sevmeyi bilmeyen asi

Konuşmazlarmış ne bağırır ne de mırıldanırlarmış. Cellatlar, sessizlikle yontulmuş adamlarmış. Adımları, infaz edeceği kişinin deli gibi çarpan yüreğinin aksine, ağır ve kayıtsızmış. Korkunç cüsselerinin arkasında hangi yüzü taşıdıkları bir sır perdesiymiş. Bir tek gözleri varmış yalnızca bu dünyaya ait. Fikirleri, ağır iş görmüş damarlı elleri, suskun dilleri birilerinin ağzından çıkacak iki kelimeye aitmiş. Vur de vururlarmış, öldür de öldürürlermiş. Toprak altına girenin de onu toprağa sokanın da isteği dışında gerçekleşirmiş bu durum. Fakat bu dünyada onlara ait bir şey daha varmış gözleri dışında. Zira söylenene, işitilene zincir vurulur da görülene vurulmazmış. Tıpkı yüzlerini kapatan bir bez parçası gibi, isimlerini de bir yamayla kapatırlarmış. Ve yazarlarmış kanlı ellerle yenisini.

Kader mahkumu bir kadın....

Babasının büyük bir mafya lideriyle çatışmaya girmesiyle birlikte başladı herşey...

"Yine geç kaldın" "Seni ilk bıraktığım yerde kalmalıydın; mezarda."