Barış Altınay: Gece gibi karanlık gözlerini ğörene kadar ben siyahı sevmezdim. O gözlerine ışık olmak için gör beni gece gözlüm. Gece Kozan: Annesine duydugu öfke yüzünden onunla görüşmemek için nerede olduğunu gizli tutar. Okuldaki bilgilerini de gizli tutmaya çalıştığında hayatına Özgür girer. Gece`ye öfkesini kontrol etmeyi öğretirken aynı anda güvenmeyide öğretir. Her şey annesinin aşık olduğunu söyleyip evlenme kararı almasıyla başladı. Sanki gözleri kör olmuş gibi Gece`yi bile görmemişti, aşk insana evladını unutturuyor mu? Tüm bu olanlara rağmen Özğür`ün yardımıyla hayatını düzene koymaya çalışan Gece başara bilicek mi?

Adı gibi sert bakışları onları yumuşatabilecek tek insanla denk düştüğünde her zaman olduğu gibi kalbi tekledi. Herkesin karşısında hazırola geçtiği bir adamdı ama onun da boynu sevdadan yana eğikti en nihayetinde. Onunkine birkaç saniye değip geçen sıcak kahverengi gözlere baktı. Sonra aklını başından alan kumral saçlara. Ah o cevval yüze... Birkaç metre ilerisinde ,kadere bak ki tam karşısında, ellerini nazikçe havaya kaldırmış arkadaşlarıyla oynayan bedenine. Önünde duran yarısına kadar dolu içki bardağını tek seferde içip ayaklandı. Ayaklarının onu götüreceği yer belliydi. Bir gün elbet sığınağı olacak yarin yamacına. Hayatla arasında bir gönül davası vardı. Kaderin hükmü ne olursa olsun, kazanmaya kararlıydı.

Dilay ve eren aynı mahallede büyümüş iki tane çocukdu. Dilay, Eren`in en yakın arkadaşının kız kardeşi. Eren kırık dökük bir evde büyürken, dilay büyüdüğü evde prenses gibi yetiştirilmiştir. Eren, ülkenin en iyi boksörü olmuş, dilaysa çok iyi bir balerin olmuşdu. Eren 10 yaşından beri dilaya aşıkdı dilayında zamanla ona karşı duyguları gelişti. fakat birlikde olmaları için bi kaç sıkıntı vardı. -Eren`in en yakın arkadaşının kız kardeşiydi -aralarındaki yaş farkı çok fazlaydı Ve -Büşra vardı

Güz Matemi isminde kitappad`teki ilk kitaptır. *Mahalle kurgusu* Karganın kanat çırpışlarının ardından kulaklara Manolyanın masalı uğuldadı...

Babamın ölümüyle annem bunalıma girmişti odasından çıkmıyordu o zamanlar daha küçüktüm annem bana küstüğü için benimle konuşmuyor sanıyordum amcam annemin bu haline dayanamayıp İzmir’e yerleşmemizi sağladı ve işte onlarla burada tanıştık.

Adını aldığı denizden daha sert, daha hırçın nasıl olabilirdi bir insan? İşte Asi Dizdar tam olarak öyle biriydi. Annesi adını koyarken Karadeniz’in hırçın, dize gelmez dalgalarına bakarak koymuştu kızının adını. Neşeliydi, hoyrattı ve biraz da deli. Ama mahalleli onun bu halini severdi. Adı gibiydi fakat neşeyle, mutlulukla, sevgiyle parlayan gözlere sahipti. Ta ki deniz gözlü, güneş saçlı annesini kaybedene kadar. Hayat Asi’ye, karanlık ve kasvetli Karadeniz havasının hakim olduğu on altıncı yaş gününün sabahında ilk darbesini attı. Aldığı ilk keskin darbe annesinin sonsuza kadar gidişiydi, ikinci ve en güçlü darbe ise çocukluğundan beri hep bambaşka gözlerle baktığı abisinin arkadaşının gidişiydi. Asi kalbine iki darbe aldı. İlkinde kalbi çatladı, ikincisinde ise paramparça oldu. Arık o sevgiyle ışıl ışıl parlayan gözleri Karadeniz’in ta kendisi oldu. Karanlık, kasvetli ve buz gibi. Ta ki seneler önce kalbinin paramparça olmasına neden olan o adam ansızın bir bahar günü çıkıp gelene kadar. Yirmili yaşlarında onu yalnızlığa terk eden o kahvenin en sevdiği tonu olan gözler bu sefer büyük bir tutkuyla ona bakıyordu. Sevda diyordu sevdiği adam, bu bakışa. Peki sarsılmış güvenine rağmen sevdiği adamın sözleri, gözleri ve sevgisi ne kadar gerçekçiydi? Büyük bilinmezlikler, ufak yanlış anlaşılmalar, oldukça kalabalık ortamlar, şen kahkahalar ve senelerce bastırılmış sevdalarla dolu bir mahallede Asi’yi neler bekliyordu? ⤜→ Karadeniz hırçın ama Asi ondan da hırçın. Ama ne derler bilirisiniz. Karadeniz`in hoyrat, hırçın, deli kızı Asi`nin sevdaya ve yaşamaya olan umudu bittiği yerde Ural Soner`in inadı başlar. Unutmayın burası Karadeniz. Sevdaluk olmasaydı, Karadeniz de olmazdı.

Karşımda dikilip bana üstten üstten bakarken konuştu. “Beni çağırmışsın, buyur?” Sesi tok, ifadesi sertti. Kollarını göğsünde kavuşturmuştu, çok uzun boyluydu. Zihnim, bana ihanet edercesine beş saniye boyunca tamamen devre dışı kaldı. Çünkü az önce söylediği şeyi sindirmekte zorlanıyordum. Beni? “Beni çağırmışsın” mı?! Hani şu göbekli, kel, yaşlı adamlar olur ya.. Sabahları kahvede çay içip gazete okuyan, mahallenin gençlerine “Oğlum, sen kimin çocuğusun?” diye soran tipler.. İşte ben tam olarak öyle biriyle karşılaşmayı bekliyordum. Ama kader, yine o kendine has mizah anlayışıyla, karşıma bambaşka bir şey çıkarmıştı. Daha doğrusu, birini. Karşımda duran adam, yaşlı bir muhtardan çok “anaların maşallahı, kızların inşallahı” kavramını çağrıştırıyordu. Esmerdi. Uzun boyluydu. Bakışları sertti. Kaslı kolları, gömleğinin sıvanmış kollarında tehdit gibi duruyordu. Bir de üstüne, o ifadesiz yüzle bana bakıyordu. Bu bir şaka mıydı? Bir kamera falan olmalıydı. İstanbul’a yeni gelenleri trolleyen bir sosyal deney.. Ama sonra yanımdaki kızın “işte muhtar bu” bakışıyla birlikte gerçekler acımasızca yüzüme çarptı. Ben şoka girmiş vaziyette ona bakarken, o da bana bakmayı sürdürüyordu. Kaşlarını hafifçe çattı. “Beni çağırmışsın, buradayım?” Göz kırptım. Sonra tekrar. Derin bir nefes al menekşe. Kontrolü kaybetme. Belki de rüya bu. Belki de hâlâ Manisadasım. Ama hayır. Tartıştığım adam orada, anahtar ise hâlâ elimdeydi. Ve sinirim, zirve yapmış bir halde bana eşlik ediyordu. Sonunda, mantıklı bir cümle kurabildim. Gerçi ne kadar mantıklı olduğu tartışılırdı. “Ben muhtarı çağırdım.” Derken kollarımı göğsümde birleştirmiştim. “Bir yanlışlık oldu sanırım, sizle ilgili bir durum yok sağolun.” Adam ifadesizce kaşını kaldırdı. “ Muhtar benim zaten.” Gözlerimi kıstım. “Hayır.” Kaşlarını kaldırdı. “Evet.” Direndim. “Hayır.” Çevremizde durup bizi izleyen insanların bazılarının sessizde olsa güldüğünü duyabiliyordum. Tahammülünün azaldığını belli eden bir ses tonuyla, “İmtihan mısın kızım sen?” Diye sordu. “Ama muhtar-“ Ellerini siyah kumaş pantolonun ceplerine sokup başını gökyüzüne çevirdi. Sabır dileniyordu galiba. “Muhtar benim diyorum sana. Yinelemeyeceğim bunu, sorunun ne olduğunu söylüyorsan söyle söylemiyorsan işim gücüm var.” Öfkeli sesi geri adım atmama neden olmuştu. Yine de gururumu ve inatçılığımı devreye sokarak “Ama ben amca bekliyordum..” Dedim. Yunan heykeli kılıklı muhtarın dudakları hafifçe yana kıvrıldı. Kaşları yukarı kalktı. Ardından alayla konuştu. “Özür dilerim, öbür sefere daha yaşlı olmaya çalışırım. Şimdi problemin ne olduğunu söyleyecek misin? Sabrım tükeniyor.” ___ Menekşe&Cihan.

MAHALLE KURGUSUDUR Ukde Kalan Sevda isminde kitappad`teki ilk kitaptır. "Bazı aşklar ukde kalır, sen bende ukde kaldın, kuğu..." Not: Yalnız kuş kitabımın yan kitabıdır.

"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... • ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara`ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara`da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza`nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara`ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

Küllerden Doğan Sevda Bir gecede alınan karar, hayatları bambaşka yollara savurdu. Duru, ardında kırık bir çocukluk ve özlemini duyduğu bir aile bırakarak büyüdü. Yıllar sonra kalbinin kapısını çalan Doruk, ona sadece sevgiyi değil; ait olmayı, yeniden doğmayı da hatırlattı. Ama geçmişin gölgeleri kolay kolay sönmezdi. Aşk, bazen sadece bir kavuşma değil; bedellerle dolu bir yolculuktu. Duru, kan bağıyla bağlı olduğu geçmişiyle, kalbinin en derininde çarpan aşkı arasında bir seçim yapmak zorundaydı. Küllerden yeniden doğan bir sevda, Karanlıkla aydınlığın, kayıpla kavuşmanın hikâyesi… Yakamoz mahallesinin yan karakterleri olan doruk ve durunun hikayesine hoş geldinizzz 💗

Hava kararıyor, yağmur çiseliyordu. Esin, içindeki heyecanın, mutluluğun nişanlısının evine adımını atarak söneceğini hiç bilmiyordu. Ancak beklenen oldu. Esin o eve girdi, dünyası başına yıkıldı. Çok yağmurlar yağdı, çok havalar karardı ancak hiç kimse, hiçbir şey o acının üzerini kapatamadı. Biri hariç, Altay Mahir Karakaş. Gelişiyle tüm dengeler bozuldu, oyun sıfırdan kuruldu. ⛓️ Not: Yetişkin okurlar içindir.

“Bir deli sevdanın peşine düştüm.” Bağlamayı ağır ağır çalmaya devam etti genç adam. Bir deli sevdaya kapılıp gitmişti yüreği. Farkında olmak istemiyordu ama yüreği hiç olmayacak birine çoktan saplanmış kalmıştı. “Bir deli sevdanın peşine düştüm.” Çayhaneye gelmiş 7’den 70’e tüm yürekleri yanık sesi ile yakıp geçmişti. Bir muallime tutulan yüreği bunu kabul etmez, okumayan kendini hor görürdü. Şunun şurasında ortaokulu bile zor bitiren o kimdi, okuyan koskoca öğretmen kimdi. Oysa yürekti bu. Ne cahil dinlerdi ne de alim…

Belki senin kitabın da burada bir yerdedir... Her türden kitap paylaşılıyor, bölümlerde yer almak için ne yapmanız gerektiği ilk bölümde mevcut. Okunmayı hak eden o güzel kitapların güzel yazarları, sizlere fırsat tanımak için burdayım!

Yanlışlıkla öğretmenine atacağı o mesaj tüm hayatını değiştirecektir. 05xxxxxxxxx: Kiminle karıştırdığın umrumda değil, seni daha fazla görmek istiyorum. *** Tüm hakları saklıdır.

Merhaba ben ipek merte çocukluktan beri aşığım

Merhaba, yeni kurguma hoş geldiniz! 💗💗 Bize bir şans verdiğiniz için teşekkür ederiz... --- Muavinin seslenmesiyle gözlerimi açtım. Terminallere varmıştık. Esnemekten kendimi alamadım, her yerim tutulmuştu. Ayağa kalkıp seri hareketlerle toparlandım, otobüsten indim. Yere ayak basar basmaz derin bir nefes aldım. Muavinin yanına gidip bavulların çıkarılmasını bekledim. Bir-iki dakika sonra benimkileri de çıkarmıştı. Bavullarımı alıp taksi aramaya koyuldum. Kısa bir süre sonra boş bir taksi bulup bindim. "Nereye gidiyoruz abla?" dedi taksici. Yeni evimin adresini verip, "Küçükçekmece." dedim. Araba hareket etmeye başladı. Ben de gözlerimi yola çevirdim. İşte buradayım... Başarmıştım. Tüm o "Yapamazsın." diyenlere rağmen, ben başarmıştım. Hayalimi gerçekleştirmiştim. Tabii bu hayalime ulaşmamda en büyük destekçilerim abilerimdi. Her koşulda yanımda oldular, beni desteklediler ve hep cesaret verdiler. İyi ki varsınız, sizi çok seviyorum! Hayalim İstanbul`a gitmekti. Orada mesleğimi yapmak... Annemle babam başta sıcak bakmadılar bu fikre. İstanbul onlara korkutucu geliyordu. Hele ki anneme... Haklılardı da. Kim ister ki evladının bilmediği, uzak bir şehirde tek başına yaşamasını? Ama bu işi de abilerim halletti. Bir de abimin askerdeki arkadaşı olan Cüneyt abinin, taşınacağım mahallenin muhtarı olması... Bu durum, babamları biraz daha rahatlattı. Nihayetinde ikna oldular. Arabanın durmasıyla geldiğimizi anladım. Ücreti ödeyip indim. Taksici abi bavullarımı da indirdi. Teşekkür edip mahalleye doğru yürümeye başladım. Daha önceden geldiğim için evin yolunu biliyordum. Yaklaşık 10-15 dakika yürüdükten sonra yaşayacağım yere ulaştım. İçime derin bir nefes çektim. Gözlerimi kapadım. Dudaklarımdan tek bir cümle döküldü: "Yeni hayatına hoş geldin, İris Mira Demiray.."

Patron: Yanımdayken böyle konuşamıyordun, uzaklaşınca sana bi` cesaret geliyor galiba. Ben: Diyelim ki, yanında seninle böyle konuştum. Deli gibi kızdırdım, hiç sevmediğin şeyleri yaptım, kötü sözler söyledim. Ne yaparsın? Patron: Kendini ... bulursun. Gözlerim kocaman açıldı, hatta bacaklarım istemsizce titredi ve başımı kaldırıp dehşet içinde ona baktım. O ise telefonunu kenara bırakıp, gözlerimin içine bakarak gömleğinin düğmelerini birer birer çözmeye başladı...

Kanka saçmalama abimin arkadaşına aşık olmıycam tabiki 23.59 Şeyy sanırım ben aşık oldum 00.00 Bora ve Gece`nin hikayesii☄

Mahalle kurgusudur. Cezaevinden yeni çıkmış Koray`ın ve Gülbahar`ın imkansız aşkı.

Ruhu sessiz ve savruk adımlarla çürüyen köksüz bir adam, gül kokusuna bulanmış arı bir ruha meftun olduğunda yeniden, en başından doğarmış. “Gıcık adamsın Giray.” Elini bıraktığım sırada sözlerime usulca gülümsedi. “Öyleyim ya... lakin sen de afili kızsın, Pelinsu.”

Aslı. 26 yaşına girmek üzere olan bir kadın. Hayattında bir şeyleri ertelememeye karar verir ve teyzesi vesileyle görücü usulü birisiyle tanışır. Ama işler tahmin ettiği gibi gitmez.

⚡Mahalle kurgusu ⚡ ⚡ Ağır abi & Manyak kız ⚡ ⚡Yaş farkı ⚡ Yasemin&Ömer.. Bol kahkahalı tam bir yaz kitabı! Deli dolu çıtır kızımız Yasemin ve mağarasından asla çıkmayan ağır abi Ömer! Bu yaz onların aşkına konuk olur musunuz? Sıfır pişmanlık! Bol neşe! Haa bir de Yasemin kaydırma bağımlısı bütün akımlar bizim kitapta! ... Ve bir gün Tan vakti gökyüzünde süzülmeden gözlerimi yumacağım. O gün geldiğinde bil ki senden vazgeçmişimdir Ömer.

Mahalle+ Abimin arkadaşı "Defne," diye fısıldadı. "Özür dilerim, diyebildim göz yaşlarıma hakim olamazken. "Ben çok özür dilerim. Affet..." Kara gözleri beni deldi geçti. "Ödediğim en güzel bedeldi... Her saniyesine değersin." Bu hikayede komediyi, dostluğu ve aşkı iliklerinize kadar hissedeceksiniz.

Yıllar önce bi iftiraya uğrayıp ailesinin ona inanmayıp mahalleden ayrılması ve yıllar sonra ülkenin en başarılı savcısı olarak mahalleye geri dönüp eski abisini herkesin içinde nişanında tutuklayan CUMHURİYET SAVCISI EDA İPEK KARADAĞ

Bazı duygular vardır, kelimelere sığmaz; sadece kalpte saklanır.