MAHALLE KURGUSUDUR Ukde Kalan Sevda isminde ilk kitaptır. "Bazı aşklar ukde kalır, sen bende ukde kaldın, kuğu..." Not: Yalnız kuş kitabımın yan kitabıdır.

Küçüklükten beridir birbirlerine olan aşkaları az bile olsa asla bitmemişti her geçen gün daha çok alevleniyordu Fakat aileleri karşı çıkıyordu ama artık büyümüşlerdi

Ilgın mahallesi...Taşları zamana meydan okuyan, kokusu ise hep aynı kalan o nadir yerlerden biri. Burası, hızla akıp giden dünyaya inat, kendi ritminde yaşayam bir kalp atışı. Bu kitap, size sadece o kalp atışını dinletmekle kalmayacak; aynı zamanda her köşe başında biriktirilen sessiz hayalleri, yıkılmayan bağları ve zamanla küllenen, sonra aniden parlayan o eski acıları gösterecek. Ne kadar değişirse değişsin, Ilgın mahallesinin ruhu hep aynı kalır ve şimdi o ruh, kapısını size aralıyor. Sakın unutmayın, Bir mahallenin kaderi, orada yaşayanların sakladığı sırlardan ibarettir. Ve bu sırlar, sizi bekliyor.

çok güzel bir mahallede efe beyzaya duygu beslemeye başlar ama malesef ki beyza bunun farkında değildir zamanla herşey ortaya çıkacak bakalım bizi bu yolculukta neler bekliyor bir şans verirseniz çok sevinirim

Geri döndügü mahallede kapısını ilk açan yıllardır görmediği abisinin en yakın arkadaşıdır.Tanıdık bir tebessüm,geçmişten gelen güvenli bir sıcaklık taşır.Tanıdık bir yüzle başlayan sade ve içten bir hikaye.

"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... • ÇOCUKLUK AŞKI •YAŞ FARKI •POLİS/HUKUKÇU •ABİMİN ARKADAŞI •YAŞ FARKI (6) Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara`ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara`da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza`nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara`ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

Güz Matemi isminde ilk kitaptır. *Mahalle kurgusu* Karganın kanat çırpışlarının ardından kulaklara Manolyanın masalı uğuldadı...

Yanlışlıkla öğretmenine atacağı o mesaj tüm hayatını değiştirecektir. 05xxxxxxxxx: Kiminle karıştırdığın umrumda değil, seni daha fazla görmek istiyorum. *** Tüm hakları saklıdır.

Aslı. 26 yaşına girmek üzere olan bir kadın. Hayattında bir şeyleri ertelememeye karar verir ve teyzesi vesileyle görücü usulü birisiyle tanışır. Ama işler tahmin ettiği gibi gitmez.

Karşımda dikilip bana üstten üstten bakarken konuştu. “Beni çağırmışsın, buyur?” Sesi tok, ifadesi sertti. Kollarını göğsünde kavuşturmuştu, çok uzun boyluydu. Zihnim, bana ihanet edercesine beş saniye boyunca tamamen devre dışı kaldı. Çünkü az önce söylediği şeyi sindirmekte zorlanıyordum. Beni? “Beni çağırmışsın” mı?! Hani şu göbekli, kel, yaşlı adamlar olur ya.. Sabahları kahvede çay içip gazete okuyan, mahallenin gençlerine “Oğlum, sen kimin çocuğusun?” diye soran tipler.. İşte ben tam olarak öyle biriyle karşılaşmayı bekliyordum. Ama kader, yine o kendine has mizah anlayışıyla, karşıma bambaşka bir şey çıkarmıştı. Daha doğrusu, birini. Karşımda duran adam, yaşlı bir muhtardan çok “anaların maşallahı, kızların inşallahı” kavramını çağrıştırıyordu. Esmerdi. Uzun boyluydu. Bakışları sertti. Kaslı kolları, gömleğinin sıvanmış kollarında tehdit gibi duruyordu. Bir de üstüne, o ifadesiz yüzle bana bakıyordu. Bu bir şaka mıydı? Bir kamera falan olmalıydı. İstanbul’a yeni gelenleri trolleyen bir sosyal deney.. Ama sonra yanımdaki kızın “işte muhtar bu” bakışıyla birlikte gerçekler acımasızca yüzüme çarptı. Ben şoka girmiş vaziyette ona bakarken, o da bana bakmayı sürdürüyordu. Kaşlarını hafifçe çattı. “Beni çağırmışsın, buradayım?” Göz kırptım. Sonra tekrar. Derin bir nefes al menekşe. Kontrolü kaybetme. Belki de rüya bu. Belki de hâlâ Manisadasım. Ama hayır. Tartıştığım adam orada, anahtar ise hâlâ elimdeydi. Ve sinirim, zirve yapmış bir halde bana eşlik ediyordu. Sonunda, mantıklı bir cümle kurabildim. Gerçi ne kadar mantıklı olduğu tartışılırdı. “Ben muhtarı çağırdım.” Derken kollarımı göğsümde birleştirmiştim. “Bir yanlışlık oldu sanırım, sizle ilgili bir durum yok sağolun.” Adam ifadesizce kaşını kaldırdı. “ Muhtar benim zaten.” Gözlerimi kıstım. “Hayır.” Kaşlarını kaldırdı. “Evet.” Direndim. “Hayır.” Çevremizde durup bizi izleyen insanların bazılarının sessizde olsa güldüğünü duyabiliyordum. Tahammülünün azaldığını belli eden bir ses tonuyla, “İmtihan mısın kızım sen?” Diye sordu. “Ama muhtar-“ Ellerini siyah kumaş pantolonun ceplerine sokup başını gökyüzüne çevirdi. Sabır dileniyordu galiba. “Muhtar benim diyorum sana. Yinelemeyeceğim bunu, sorunun ne olduğunu söylüyorsan söyle söylemiyorsan işim gücüm var.” Öfkeli sesi geri adım atmama neden olmuştu. Yine de gururumu ve inatçılığımı devreye sokarak “Ama ben amca bekliyordum..” Dedim. Yunan heykeli kılıklı muhtarın dudakları hafifçe yana kıvrıldı. Kaşları yukarı kalktı. Ardından alayla konuştu. “Özür dilerim, öbür sefere daha yaşlı olmaya çalışırım. Şimdi problemin ne olduğunu söyleyecek misin? Sabrım tükeniyor.” ___ Menekşe&Cihan.

O, mesafeyi korumak zorundaydı. Oysa o gece, bütün sınırlar kalktı. Artık çelikten ve gürültüden örülü bir dünyanın merkezinde, her bakış, her nefes alışı bir itiraftı. Yüzbaşı Cesur`un disiplini ve Feza`nın tutkusu arasında. Bazı rotalar bellidir, bazıları ise kalbin çekim kuvvetiyle yeniden çizilir. Unutma; gökyüzü sadece kanatlarla değil, tutkuyla da fethedilir.

Mahalle kurgusudur başrol kız doktordur boşrol erkek babasının yaninda şirkette çalisiyordur bir gün eve gelme saatleri aynı saate denk gelmiştir ve erkek karakter kızı görünce etkilenmiştir

Önceden aynı mahallede yaşamalarına rağmen birbirlerinden çok uzak yaşayan Karan ve Aylin, Taşındıktan sonra yıllar sonra aynı mahalleye geri taşınan Karan. İlk görüşte aşka inanır mısınız? O halde sıkı tutunun bu ikilinin aşkı çok güzel olacak 🫶💅

Babamın ölümüyle annem bunalıma girmişti odasından çıkmıyordu o zamanlar daha küçüktüm annem bana küstüğü için benimle konuşmuyor sanıyordum amcam annemin bu haline dayanamayıp İzmir’e yerleşmemizi sağladı ve işte onlarla burada tanıştık.

☆*~Herkesin hayatı toz pembe değildi. Herkes pembe rüyalar görmezdi.~☆* "Kardeşimin borcunu ben ödeyeceğim." dedim yüreğim ağzımda atarken. Yine ben yapacağım. Onlar bana kıyarken ben onlara kıyamıyordum. Kollarını sıyırdığında baltayı kütüğe sapladı. " Volkan, ne borcu bu? " diyerek sandalyesine oturmuştu. Yüzündeki yara nasıl olmuştu hiç bir fikrim yoktu ama onu fazlasıyla korkunç gösteriyordu. Gözlerini benden ayırmadan arkamda duran adamını eliyle yanına çağırmıştı. " Abi, Seraphi`lerin borcu." demişti Volkan dediği, kumral adam konuşmuştu. " Benim kim olduğumu biliyor musun küçük hanım? " dedi. Başımı hayır diyerek iki yana salladığımda dudakları alayla kıvrıldı. " Asaf Han Karan." Volkan onun yerine konuşmuştu. " Kardeşinin borcu 4 milyon. Ben yanlış yapanı yaşatır mıyım sence? "dediğinde yutkunmuştum. Allah`ım yardım et. Bu kadar parayı nasıl ödeyeceksin Gül? ~ Asaf Han Karan~ ~ Gül Seraphi~ - Yeni kurgumdur~✒ Çalıntı durumunda yasal işlem başlatılacaktır. Keyifli okumalar civcivlerim.

Abla, o içeri kaçtı, bana görünmedi sanıyor ama onun sürprizi içeride. Aaaaaa diye bir çığlık geldi. Ne yaptınız kız Zeynebime?. ~Abla, o artık kurtulamaz. Nasıl kurtulamaz, ne yaptınız kıza yav? Geliyorum içeri, aç kapıyı. ~Açık kapı abla, gel artık. Geliyorum kızım. İçeri yürümeye başladım ,Bu da ne? Yok artık, gerçek olamaz bu! Şoku atlatıp, “Lan siz gerçekten kaçırdınız mı karşı mahalledeki Mert’in çetesini?”

Merhaba ben ipek merte çocukluktan beri aşığım

Klasik Mahalle hikayesidir. Kafa dağıtmalık, entrikadan, yalan dolandan uzak çerezlik bir mahalle kurgusudur.

herşeyi,herkesi göze almışken, biz bu sonu hak etmişmiydik. asla, ölüm bizi ayıramamış, yeniden kavuşturmuşd

Merhaba, yeni kurguma hoş geldiniz! 💗💗 Bize bir şans verdiğiniz için teşekkür ederiz... --- Muavinin seslenmesiyle gözlerimi açtım. Terminallere varmıştık. Esnemekten kendimi alamadım, her yerim tutulmuştu. Ayağa kalkıp seri hareketlerle toparlandım, otobüsten indim. Yere ayak basar basmaz derin bir nefes aldım. Muavinin yanına gidip bavulların çıkarılmasını bekledim. Bir-iki dakika sonra benimkileri de çıkarmıştı. Bavullarımı alıp taksi aramaya koyuldum. Kısa bir süre sonra boş bir taksi bulup bindim. "Nereye gidiyoruz abla?" dedi taksici. Yeni evimin adresini verip, "Küçükçekmece." dedim. Araba hareket etmeye başladı. Ben de gözlerimi yola çevirdim. İşte buradayım... Başarmıştım. Tüm o "Yapamazsın." diyenlere rağmen, ben başarmıştım. Hayalimi gerçekleştirmiştim. Tabii bu hayalime ulaşmamda en büyük destekçilerim abilerimdi. Her koşulda yanımda oldular, beni desteklediler ve hep cesaret verdiler. İyi ki varsınız, sizi çok seviyorum! Hayalim İstanbul`a gitmekti. Orada mesleğimi yapmak... Annemle babam başta sıcak bakmadılar bu fikre. İstanbul onlara korkutucu geliyordu. Hele ki anneme... Haklılardı da. Kim ister ki evladının bilmediği, uzak bir şehirde tek başına yaşamasını? Ama bu işi de abilerim halletti. Bir de abimin askerdeki arkadaşı olan Cüneyt abinin, taşınacağım mahallenin muhtarı olması... Bu durum, babamları biraz daha rahatlattı. Nihayetinde ikna oldular. Arabanın durmasıyla geldiğimizi anladım. Ücreti ödeyip indim. Taksici abi bavullarımı da indirdi. Teşekkür edip mahalleye doğru yürümeye başladım. Daha önceden geldiğim için evin yolunu biliyordum. Yaklaşık 10-15 dakika yürüdükten sonra yaşayacağım yere ulaştım. İçime derin bir nefes çektim. Gözlerimi kapadım. Dudaklarımdan tek bir cümle döküldü: "Yeni hayatına hoş geldin, İris Mira Demiray.."

Adını aldığı denizden daha sert, daha hırçın nasıl olabilirdi bir insan? İşte Asi Dizdar tam olarak öyle biriydi. Annesi adını koyarken Karadeniz’in hırçın, dize gelmez dalgalarına bakarak koymuştu kızının adını. Neşeliydi, hoyrattı ve biraz da deli. Ama mahalleli onun bu halini severdi. Adı gibiydi fakat neşeyle, mutlulukla, sevgiyle parlayan gözlere sahipti. Ta ki deniz gözlü, güneş saçlı annesini kaybedene kadar. Hayat Asi’ye, karanlık ve kasvetli Karadeniz havasının hakim olduğu on altıncı yaş gününün sabahında ilk darbesini attı. Aldığı ilk keskin darbe annesinin sonsuza kadar gidişiydi, ikinci ve en güçlü darbe ise çocukluğundan beri hep bambaşka gözlerle baktığı abisinin arkadaşının gidişiydi. Asi kalbine iki darbe aldı. İlkinde kalbi çatladı, ikincisinde ise paramparça oldu. Arık o sevgiyle ışıl ışıl parlayan gözleri Karadeniz’in ta kendisi oldu. Karanlık, kasvetli ve buz gibi. Ta ki seneler önce kalbinin paramparça olmasına neden olan o adam ansızın bir bahar günü çıkıp gelene kadar. Yirmili yaşlarında onu yalnızlığa terk eden o kahvenin en sevdiği tonu olan gözler bu sefer büyük bir tutkuyla ona bakıyordu. Sevda diyordu sevdiği adam, bu bakışa. Peki sarsılmış güvenine rağmen sevdiği adamın sözleri, gözleri ve sevgisi ne kadar gerçekçiydi? Büyük bilinmezlikler, ufak yanlış anlaşılmalar, oldukça kalabalık ortamlar, şen kahkahalar ve senelerce bastırılmış sevdalarla dolu bir mahallede Asi’yi neler bekliyordu? ⤜→ Karadeniz hırçın ama Asi ondan da hırçın. Ama ne derler bilirisiniz. Karadeniz`in hoyrat, hırçın, deli kızı Asi`nin sevdaya ve yaşamaya olan umudu bittiği yerde Ural Soner`in inadı başlar. Unutmayın burası Karadeniz. Sevdaluk olmasaydı, Karadeniz de olmazdı.

Kanka saçmalama abimin arkadaşına aşık olmıycam tabiki 23.59 Şeyy sanırım ben aşık oldum 00.00 Bora ve Gece`nin hikayesii☄

Adı gibi sert bakışları onları yumuşatabilecek tek insanla denk düştüğünde her zaman olduğu gibi kalbi tekledi. Herkesin karşısında hazırola geçtiği bir adamdı ama onun da boynu sevdadan yana eğikti en nihayetinde. Onunkine birkaç saniye değip geçen sıcak kahverengi gözlere baktı. Sonra aklını başından alan kumral saçlara. Ah o cevval yüze... Birkaç metre ilerisinde ,kadere bak ki tam karşısında, ellerini nazikçe havaya kaldırmış arkadaşlarıyla oynayan bedenine. Önünde duran yarısına kadar dolu içki bardağını tek seferde içip ayaklandı. Ayaklarının onu götüreceği yer belliydi. Bir gün elbet sığınağı olacak yarin yamacına. Hayatla arasında bir gönül davası vardı. Kaderin hükmü ne olursa olsun, kazanmaya kararlıydı.

Küllerden Doğan Sevda Bir gecede alınan karar, hayatları bambaşka yollara savurdu. Duru, ardında kırık bir çocukluk ve özlemini duyduğu bir aile bırakarak büyüdü. Yıllar sonra kalbinin kapısını çalan Doruk, ona sadece sevgiyi değil; ait olmayı, yeniden doğmayı da hatırlattı. Ama geçmişin gölgeleri kolay kolay sönmezdi. Aşk, bazen sadece bir kavuşma değil; bedellerle dolu bir yolculuktu. Duru, kan bağıyla bağlı olduğu geçmişiyle, kalbinin en derininde çarpan aşkı arasında bir seçim yapmak zorundaydı. Küllerden yeniden doğan bir sevda, Karanlıkla aydınlığın, kayıpla kavuşmanın hikâyesi… Yakamoz mahallesinin yan karakterleri olan doruk ve durunun hikayesine hoş geldinizzz 💗

“Bir deli sevdanın peşine düştüm.” Bağlamayı ağır ağır çalmaya devam etti genç adam. Bir deli sevdaya kapılıp gitmişti yüreği. Farkında olmak istemiyordu ama yüreği hiç olmayacak birine çoktan saplanmış kalmıştı. “Bir deli sevdanın peşine düştüm.” Çayhaneye gelmiş 7’den 70’e tüm yürekleri yanık sesi ile yakıp geçmişti. Bir muallime tutulan yüreği bunu kabul etmez, okumayan kendini hor görürdü. Şunun şurasında ortaokulu bile zor bitiren o kimdi, okuyan koskoca öğretmen kimdi. Oysa yürekti bu. Ne cahil dinlerdi ne de alim…