Gerçek aile (aşiret ) ve mahalle kurgusudur. Gerçek ailesinden haberi olmayan üniversite 3. Sınıfa giden bir Deniz . Ailesinin gerçek olmadığını öğrendiği de ne yapacak. Asıl gerçek ailesinin bir mahallede oturduğunu öğrenen ve 3 ağabey olduğunu öğrenen Deniz bunu nasıl karşılayacak? Yalnız ve zengin bir aile kızi olan Deniz .. Kalabalık ve aşiret olan bir aile.. Deniz , ağabeyler ve aşiret bir aile... Hadi bakalım.

Yıllardır oturduğum mahallede her şeyi her yeri biliyordum ama onun bana olan aşkını asla bilmiyordum.. NİSA YILMAZ(22 YAŞINDA MANKEN) ATEŞ KUZGUN(28 YAŞINDA CAFESİ VAR) DORUK YILMAZ(30 YAŞINDA NİSA`NIN ABİSİ) SEMRA KUZGUN(30 YAŞINDA ATEŞİN ABLASI) SONGÜL YILMAZ(NİSANIN ANNESİ) MERT YILMAZ(NİSANIN BABASI) AYTEN KUZGUN(ATEŞİN ANNESİ)

Ben farklıydım. Buraya ait değildim. Bu aileye bu çevreye ait değilim. Ben ailene demek bunu bile bilmiyorum ki. Nasıl aile olunur? Aile olabilecek miyiz? Bilmiyorum. Gelin bakalım.

05..: Seni buldum. 05..: Bu sefer kaybetmeyeceğim.

Kalp akıl işi değildi. Kalbe söz geçiremezdin. Eğer sevdiyse, sevme diyemezsin. Dinlemezdi. Onu sevmek istememiştim ama en çok da onu sevmiştim. O ise beni hiç sevmemişti. Onun için çocukluğundan öylesine bir hatıraydım sadece. Nazlı`ydım ben. Nazlı Aladağ. Babasının Nazlı kızı. Annesinin baş belası. Abilerinin kıymetlisi. Onunsa hiçbir şeyi. Emre. Benim kalbimin en büyük yanlışı. ************ Hâlâ eski Naz`sın." "Değilim," dedim keskin bir tonla. Eski Nazlı severdi onu, çok aşıktı ona. "Çok zaman geçti üstünden. Büyüdüm ben." "Evet," dediğinde gözleri gözlerimi buldu. Gözlerimin içine bakarak konuştu. "Büyümüşsün." "Niye geldin?" Sesim istemsiz sitemli bir şekilde çıkmıştı. "Sıkılmıştın buralardan, öyle diyordun abime en son?" abime dediğim kısmı özellikle bastırmıştım. "Naz, sen bana sinirli misin?" "Ben sana niye sinirli olayım, Emre?" dedim kendimle çelişip, sinirli konuşurken. "Sen benim hayatımda mısın ki sana karşı herhangi bir duygu besleyeyim?" Şaşırmıştı. "Biz beraber büyüdük, Naz. Değil miyim hayatında?" "Değilsin!" dedim bir hışımla. "4 yıl oldu, Emre. 4 yıl. Öyle senin her yaz burada olmandan bahsetmiyorum ben. 4 yıldır hiç gelmedin sen. Arayıp sormadın bile. Sence sen benim hayatımda mısın?" ***

Yıllar sonra o mahalleye, o şehire geri döndüm. Ben gittikten sonra değişmişti.

- Ne yani şimdi bu kadının lafı ile mi hareket edeceğiz ? - Evet , bücür ve sen sorgulamadan dediğimi yapacaksın - Hadi ya tanımam etmem kadını belki yalan söylüyor elimizde delil yada haklı olduğuna dair kanıt olmadan kılımı kıpırdatmam ben ! - Özgür , bücür ! Sinirlenmeye başlıyorum ! Ben ne dersem o , unuttun mu ? Şimdi daha fazla uzatmadan hallet bu işi ! Alparslan son sözünü söylemiş ve arkasını dönüp gitmişti . Ben ise arkasından öylece bakıyordum . Benden istediği şey çok zor değildi elbet ama o kadında adını koyamadığım bir şey vardı ve içim bir türlü ısınmıyordu . Alparslan Karatepe umarım beni pişman etmezsin !

[MAHALLE KURGUSU] ⤜→ Acıyla kavrulan yüreklerin deniziydi Karadeniz. Kavuşulamayan sevdaların deniziydi. Karadeniz’i, yüreği Karadeniz olanlar anlardı. Acıyla yoğrulmuş, ruhu ölmüş ama yaşayan bedenler anlardı. Anladım. O kadar iyi anladım ki bu deli Karadeniz’i, zamanla o bana baktı ben de kendini gördü, ben ona baktım onda kendimi gördüm. Hırçınlığımı, dize gelmez deli dalgalarımı, karanlık derinliğimi gördüm. Annemin verdiği sevgiyle dolup taşan gözlerim, görmez dediğim o deli dalgaları gördü. Küçükken annem ve babam varken Karadeniz gibi olmam diyen kendimin, Karadeniz’den daha hırçın olduğunu zamanlarını gördüm. Karadeniz oldum. Burada, yüreğimdeki bu acıyla yaşayabilmek için olunması gereken o asi, deli deniz oldum. Zamla bu deli dalgalarda yoğruldum. Işığımı, gülüşümü, sevgiyle parlayan gözlerimi, şefkatli ellerle dokunulan yüreğimi denizin derinlere gömdüm. Karadeniz’in ta kendisi oldum. Güneş saçlı, deniz gözlü annesinin o çok sevdiği Karadeniz’in dingin limanı değil, asi dalgalarıyla coşan karanlık gecesi oldum. ⤜→ ✉¹sâye`den posta: Sürmene`nin Gültepe mah. sıcacık arkadaşlık ve aile bağlarıyla, tüm neşe dolu anlarıyla sizleri bekliyor :)

YETİŞKİN EŞCİNSEL İÇERİK !! GECEKONDU NEDİR: büyük kentlerin ve kasabaların dolaylarında, yapı izni alınmaksızın, çoğunlukla da devlet arsası üzerinde, gizlice ve genellikle bir gecede çatılı veren, bir ya da iki odalı barınak. Hikayemiz İki erkeğin aşkını anlatmaktadır..!! Lütfen okumak istemeyenler uzak dursun..!!

Tanıtım “Demek seni sadece para olarak görmemi istemiyorsun?” dedim masanın etrafını geçerek. Oturduğu yerden bana dönerek kafasını kaldırdı. Bu adamla parası için evlenmiştim ama kabul etmeliyim ki kocam dehşet yakışıklıydı. Hani böyle girdiği her yerde devleşen insanlar vardır ya, onları hemen fark edersiniz çünkü diğer herkes onların yanında küçücük kalıverirdi. İşte benim kocam tam öyle biriydi. Zaten onunla birazda bu yüzden evlenmedim mi? Kanatlarının altına saklanabileceğim kadar büyük olduğu için. Ama yine de… Ona böyle üsten baktığım anlarda müthiş güçlü hissediyordum. Sanki bir aslanı önümde diz çöktürmüşüm gibi. Oturduğu yerden bana öyle bir öz güvenle bakıyordu ki bu beni ona meydan okumaya itiyordu. “Demek çok sevgili kocam artık daha fazlasını istiyor?” dedim yaklaşmaya devam ederek. Önünde durduğumda omuzlarına tutunup sandalyeye yaslanmasını sağladım ve kucağına oturdum. O kadar yavaştım ki bunun bir meydan okuma olduğunu anlayan kocam oyunumu hiç bozmuyordu. Çünkü biliyordum ki en sevdiği yanım buydu. Herkesin bırak meydan okumayı konuşmaya bile çekindiği bir adama yarısı kadar bir kadın her fırsatta karşı koyuyordu. Bunun ona komik gelmesi gerekmez mi? Çünkü bence bu çok komikti ama bir şekilde bunun kocama çok ateşli geldiğine eminim. Kucağına yerleştikten sonra kollarımı boynuna doladım ve “O zaman sende bana fazlasını ver.” Dedim. Söylediğim şeyle kaşlarını çattı. Hoşuna gitmeyeceğini biliyordum. Çünkü o herkesin ona istediği her şeyi vermesine alışkındı. Koşulsuz bir şekilde. Şimdi ben ondan istediğini alması için bir şey istiyordum ve söylemeliyim ki bende istediğim her şeyi almaya alışkındım. Yüzünde alaycı bir gülüş belirdi. “Daha fazla çanta, elbise ya da araba işini görür mü karıcığım?” derken elleri kalçalarımı sarmıştı bile. Şimdi oda bana meydan okumaya başlamıştı. Kanmamalıydım çünkü bu onun silahıydı. Aklımı bulandırarak hile yapıyordu. Yani gerçi bende onun kucağına oturmuştum ama benimki sayılmazdı. Benim onu yenmem için biraz hile yapmaya hakkım vardı. Çünkü söyledim ya kocamın yanında herkes küçücük hissederdi ve biraz özgüven için gözlerinde beni arzuladığını görmem gerekliydi. Bu yüzden ona birazcık sürtündüm ve ellerimden birini göğsüne indirdim. Anında bakışları kararırken ben oyunuma devam ettim. “Gördün mü? Bana her seferinde daha fazla çanta ya da daha fazla para vermeye çalışan bir adamı nasıl bunlardan daha fazlası görebilirim ki?” dedim. Beni dinlediğine emin değildim çünkü kararmış bakışlarıyla doğrudan dudaklarıma bakıyordu ve elleri kalçalarımı okşarken bana her an saldırabilecek gibi duruyordu ama biliyordum ki şovumu yarıda kesmeyecek ve her anının tadını çıkartacaktı. Kocamı şu an pusuya yatmış vahşi bir hayvana benzetmem tuhaf olur mu? Elleri kalçalarımı okşuyorken dikkatimi vermem zaten oldukça zordu ve bana biraz daha bu şekilde bakmaya devam ederse kesinlikle ben ona saldıracaktım. Bu yüzden göğsünde dolaşan elimi tekrar boynuna çıkardım ve kulağına yaklaştım. Ben yaklaşırken elleri kalçalarımı daha sıkı kavradı. Belki birazcık da sürtünmüş olabilirdim ama söyledim ya hile yapmaya hakkım vardı. Acaba oda beni pusuya yatmış bir hayvana benzetiyor muydu? “Eğer seni daha fazlası olarak görmemi istiyorsan kocacığım bana her fırsatta pahalı çantalar ya da arabalar almayı bırak. Ben buradayım o kadar istiyorsan biraz erkek olursun ve gelip alırsın.” Dedim ve boynuyla kulağı arasına bir öpücük kondurdum. Şu an aşırı seksiydim ve eteğimin altına giren ellere bakılırsa doğru yoldaydım ama son bir vuruş yapmam lazımdı. Birkaç gün önce bana söylediği şeyin aynısını söyleyerek o günün rövanşını alacaktım. Sonra biraz keyfime bakabilirdim. Çünkü çıplak kalçamda ve bacaklarımda dolaşan ellerle benim de aklım uçmaya başlamıştı. Bir de şu küçük hilelerden etkilenen sadece bu dev adam değildi. Öpücükten sonra geri çekildim simsiyah olmuş gözlerine bakarak son vuruşu yaptım ve şovumu bitirdim. “Tabi götün yiyorsa!” Sonra mı? Sonra biraz keyfime baktım işte!

... Karanlıktı, yağmur yağıyordu. Odayı aydınlatan ay şeklindeki gece lambası ve dışardan gelen yağmur sesi. Bu evde, bu hayatta onu yansıtan duygularını anlatan onun korktuğunda, acı çektiğinde saklandığı yeri. On yedi yaşındaydı, dönüp odasına baktı ve gülümsedi. Odası kocamandı, her yerini çok ayrı seviyordu ama yine de en sevdiği yeri kapının karşısındaki krem rengindeki çadırı. İçine şuanda okuduğu kitabını ve geçmişinden kalan iki şey battaniyesi ve tek oyuncağı...

Ezgi, mezuniyet gecesinin sabahında hayatının altüst olduğu bir gerçekle yüzleşir. Babasının kumar borçları yüzünden, kendisini tanımadığı bir adamla evlendirmeye çalışan ailesi tarafından ihanete uğrar. Ancak annesinin fedakarlığı ve sevgisi sayesinde, ezilen kız Rize`ye kaçar ve orada anneannesinden kalma eski bir eve sığınır. Yeni taşındığı mahallede, Ezgi hem dostlukların hem de aşkın izini sürerken, mahalledeki ağır başlı ve sert görünüşlü abisi Barlas`a kalbiyle teslim olur. Bu hikâye, acı dolu geçmişin gölgesinden umut dolu geleceğe doğru atılan cesur bir adımın, aşkın ve dostluğun yeniden inşa edilişinin öyküsüdür.

" Seni gördüğüm zaman atan kalbim başka bir bedende atıyor gibiydi. İnsan bir kere gördüğü adama aşık olur muydu? Bir daha görmeyeceğini bile bile? Olurdu bence. Hayattı sonuçta. Önüne ne çıkaracağı belli olmayan, çıktığında da zamansız çıktığına söven biriydim. Bende şans olmadığı için kesin hiç beklemediğim anda çıkardı her şey ortaya. Hadi hayırlısı" Günlüğüm benim en iyi dostumdu. Sevdiğim adam orada saklıydı. Bir kaç kağıt parçasının arasına sıkışmıştı benim için. Söylemezdim çünkü bir defa görmüştüm onu. Peki hiç beklemediğim anda karşıma çıkarsa. Ya da abimin silah arkadaşı olursa

Kendisine yazılan sahipsiz notları bulan kadın ve aynı mahallede oturup ona o notları yazan adam. Kadının adamı kabullenme süreci ve adamın ona olan aşkı...

"Nereyadur ula Eluf!" Tamam, pekâlâ şimdi buradan başlarsak hiçbir şeyi anlamayabilirsiniz. O yüzden sizi Karadeniz`in hırçın dalgalarında boğulmadan önceki anlarımı anlatmakla başlamak istiyorum. Her şey en yakın arkadaşımın sevdiği adamla evlenmek istemesiyle başladı. Sorun elbette bu değildi, sorun arkadaşımın, kendisinden daha deli akrabalarıydı. Muhtemelen herkes Karadeniz`in ve Karadenizlinin inadını bilir, tanır belki de içinde yaşatır. Ben bir Karadenizli değildim ama arkadaşımdan iyi bilirdim. Şimdiki kocası, benim abim olan adama ve bana az çektirmemişti. Bu topraklara sürgün edildiğimizde bizim için her şey bir tık daha zorlaşmıştı zira arkadaşım evlenmek için gün almış, babaannesinin zoruyla gizli saklı yapılacak olan düğüne en az üç yüz kişi gelmiş, bunun sonucunda kendisinden daha deli abisine haber uçmuştu. Hani şu abimi bir kere gördüğünde hastanelik edecek kadar döven abisi. Abisinin onayı olmayan düğün babaannesinin onayıyla kıyılmaya durulurken abisinin baskın yapılacağı duyurulmuş ve sonuç olarak durumu benim kurtarmam gerekmişti. Topyekûn boşaltılan düğün yerinde tek başına kalıp oyalamak görevi de bana kalmıştı. Ve bir Karadenizli ile nasıl başa çıkılır bilmemekle birlikte, deliye dönmüş bir abiyle nasıl başa çıkacaktım onu da bilmiyordum. Sonuç olarak başıma örülen çorabın söküğünü nasıl bulacağımı da çözememiştim. ☸ Bu hikâyede yetişkin unsurlar bulunmaktadır, ona göre okunması önemle duyurulur. •Kitap kapağı tasarımı şahsıma aittir.•

Abi dediğim kişiye aşıktım ama türlü itiraf edemiyordum abim ne derdi bu duruma onu da biliyordum çünkü hiç hoş karşılamıyordu şakasını bile....annem biliyordu sev diyordu ama babam istemezdi abin yaşında adam derdi mutluluğumu önemsemeden.... KARAKTERLER: DEFNE YILMAZ(18 Yaşında) EMİRHAN YILMAZ(22 Yaşında Defne`nin abisi) EMİR KAYA(22 Yaşında Defne`nin sevdiği çocuk) SEMA KAYA(20 Yaşında Emir`in kardeşi Defne`nin kankisi) ASUMAN YILMAZ(Defne`nin annesi) KASIM YILMAZ(Defne`nin babası) SELDA KAYA(Emir`in annesi) MEHMET KAYA(Emir`in babası)

18 yaşında kaçarak evlenen bir kız Lale. Kocasının aldatmasıyla oğluyla ortada kalıyor. Baskıcı bir ailesi olan Lale yaşadıklarıyla ve yaşayacaklarıyla nasıl başa çıkacak.

Arkadaşlar kitabımı Wattpad uygulamasında da yayınlıyorum bazı arkadaşlarım kitabıma erişebilsin diye buradan da yayınlamaya başlayacağım.

Yeni aile yeni mahalle yeni insanlar...

Ailesinin kıymetli ve sevgi dolu öğretmen kızı Aden Ecrin’in, doğumunda yaşanan bir karışıklığın farkına varılmasıyla birlikte olaylar silsilesi başlar. Bu farkındalık, hayatının tamamen değişmesine yol açacak pek çok olayı beraberinde getirir. Olaylar arasında, abisinin arkadaşı ve aynı zamanda öğrencisinin babası olan mafya bir adamın Ecrin’e duyduğu aşk yer alır. Törelerin ağır baskısı nedeniyle, Ecrin, istemediği halde bu adamla evlenmek zorunda kalır. Ancak bu sadece başlangıçtır, geriye kalan diğer olaylar ise çok daha karmaşık ve derin izler bırakacaktır. Daha fazlasını keşfetmek için kitabı okumalısın, çünkü her sayfasında yeni bir sır açığa çıkacak.

"Aşk bedel ödetir, Meva..." dedi alev topuna dönmüş gözlerini gözlerime esir ederken. Büyük bir gayretle bedenini ileriye doğru itelediğim sırada bileğimi kavrayıp, "Annenin katili ben değilim." Diyebildi. Durgundu. Güçlü omuzları çöküntüye uğrarken, dehşetle baktı bir kez daha yüzüme. Bir şey demesine fırsat vermeden asileşen gözlerimi gözlerine dikip cevap verdim. "Annemin değil, yok olan duygularımın katilisin. Tüm hakları saklıdır! Aksi takdirde yasal işlemler başlatılacaktır!

*Argo ve (hafif düzeyde) cinsellik içerir. "Burçak, ben seni öpmek istiyorum." Gözleri dudaklarıma indi. Düşmesinin etkisiyle kısalan mesafeye şöyle bir baktıktan hemen sonra başını kaydırarak dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Karar vermesi saniyelerini almıştı. Daha önce hiçbir isteğin bu kadar hızlı faaliyete döküldüğünü görmemiştim. `Yıllardır küllenmiş aşkın var bende` ve `Sana sana yanarım` gibi kült eserleri sevenlere, Birbirine bağlı üç arkadaştan ikisi, birbirine taban tabana zıt olmasına rağmen hâlâ arkadaşsa onları birbirine bağlayan bir tampon vardır. Küçük denebilecek kıyı kasabasının makul bir mahallesinde, hayatları her anlamda iç içe geçmiş dostların hikâyesi. Arkadaşlık, iş, dram ve elbette aşkın da etkisiyle pastadan çıkan ufak kaoslar, rutini şekillendirirken minimal bir hayat yaşamaya çalışmak, pek de mümkün değildi ne yazık ki. Olmaz dediğim her durumu ve girmem dediğim her olayı kristal kalitesinde izlemek, bir yerden sonra kabullendiğim bir durum haline gelmişti. Hayatımda biraz kaos ve drama olmasından şikayetçi değildim. Bildiğim şeylerin, hayal edemeyeceğim sonuçlarıyla kendi kafamın içine sıkışıp kalmanın hoş bir yanı yoktu elbette ama durduğum noktada bundan şikayet edemezdim. Hayat, önüme bir risk ve o riskin raporunu çıkarıp, seçeneklerimi önüme sunmuştu. Riski alıp almayacağımın beyin fırtınasında ya aklımı kaybedecektim ya da kalbimi. Şimdilik, ben iç güdülerime güvenmeye devam edecektim. İç güdülerimin bile üstündeki kişinin sunacaklarına ise güvenim sonsuzdu.

Ezgi Demir,onu aldatan eski sevgilisinin numarasını sildiği için aklında kalan numaralardan birine yazmıştır. Tabi eski sevgilisine değil,iki mahalle aşağıda oturan ve abisinin arkadaşı olan adama yazar. Siz: Benimle sevgili olur musun? 0521****: Neee???

Kapı açıldığında karşıma çıkan adamla gerildim. Uzun zaman olmuştu. Oldukça uzun. Ben yirmi yaşında olmuştum. O, yirmi beş. Seneler önce karşımda duran adamla, aynıydı. Sadece daha da, olgunlaşmış. Daha da devleşmiş. “Ahu..” diye mırıldandı tok bir sesle. 🦋 “Ahu!” Diye çıkışınca duraksadım. Gözlerini sıkıca yumarken, ısırdığı dudaklarıyla bir kaç küfürü yuttuğunu anlaybiliyordum. “Ben ne diyorum kızım?” “Abi-“ “Hay abini sikeyim!” Ağzım açık kaldı. “Muhabbet kuşu gibi sayıkladın. Abi de, abi.” ~~~

Sokakta bulduğu kedinin tasmasındaki numaraya yazar. Mahallesinde yaşayan ve senelerdir platonik olduğu, Hazar çıkar. Bu iki`linin ilk karşı karşıya kalması değildir fakat ilk adımlarıdır. Ya Hazar sıradan biri değilse? Keyifli okumalarr 𓍯𓂃˖°𓇼🌊⋆🐚