İki yaralı birbirime merhem mi olur yoksa daha derin bir yara mı? Biri kalbinden, diğeri duygusundan noksan. Alya Altınay, kalbinde geçmişin izleri, gözlerinde intikamın ateşi. Karen Demirkan, duygusuz bir intikamın içinde kaybolmuş bir adam. İntikamın ortasında doğan bir duygu... Aşk mı yoksa yeni bir savaş mı? Bir taraf aşkı reddederken, diğeri ona sığınmaya çalışacak. Fakat infilak yaklaşıyordu. Bu patlamadan kim sağ çıkacak? Aşk mı, intikam mı? Belki de her ikisi. Belkide hiç biri. Alya Altınay`ın kaderi Karen Demirkan`ı bulduğunda ne olacaktı? Ya birlik, Ya da hiçlik. Ama bir gerçek vardı: Kaçış yoktu... Ne geçmişten, ne de ondan. Bazı kalpler iyileşmez, sadece infilak ederdi. Lütfen yorumlarda konudan sapmayın, ya da başka bir kitap tanıtımı yapmayın‼️ Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Çalınması ya da kopyalanması durumunda yasal işlem başlamaktan kaçınmam‼️

İki farklı kişinin bir arada çarpmaya başlayan kalpleri

“Bu delilikse ben zaten deliyim. Onun için bir hiç olmaktansa cehennemi olmayı yeğlerim.” *** Liora Teniz, bir gece hayatında hiç görmediği bir adam tarafından kaçırılır. İlk ve ikinci hayatı onun ellerinde son bulur fakat yine kaçırılacağı o geceye geri dönmekten kurtulamaz. Üçüncü hayatında ise yaşayabilmek için yeraltı dünyasının frenkıranı ile sözleşmeli bir evlilik yapmak zorunda kalır. Bu kez ölmemek için öldürmeyi göze almalıdır.

İstanbul gecesi, yağmurla birlikte çökmüştü. Sokak lambalarının altında parlayan asfalt, Kerem Arslan’ın dünyasını andırıyordu: parlak görünen ama altında çamur saklayan bir dünya.

Mafya okulu gibi…. Bir şans verin bence

Yeni atandığı şehir olan Rize de öğretmelik yapmak için gider, babaannesi ve dedesiyle birlikte yasıyacaktır. Aynı zamanda abiside Assubay olarak rizede çalışmaktadır. Daha henüz 23 yaşında olan Mine ve sonrasında tesadüfen tanıştığı, hayatının aşkı olacagını bile bilmediği Metehan ile uaşadığı olaylar..

"Şehrin sahibiydi. Aren Sergei Markov." "Onun eli, benim cehennemim." Lina Aslan, Tuna ile ilişkisinde giderek daha derin sorunlarla karşılaşır. Tuna, uyuşturucunun karanlık ve kontrolsüz bataklığına saplandıkça öfkesini kaybeder, ilişkilerini yıpratır. Lina, bir gün Tuna`yı uyarmak ve konuşmak için yemeğe davet eder. Yemekte Tuna yeniden kriz geçirir, öfkesine yenik düşerek Lina`ya tokat atar. Tam o anda, Yeraltı dünyasının en güçlü ve korkulan figürlerinden biri, şehrin gerçek sahibi Aren Sergei Markov içeri adım atar. Aren, acımasız bir kararlılıkla Tuna`nın elinden Lina`yı kurtarır, gözünü kırpmadan Tuna`yı vurur. Lina, ilk kez gerçek bir güven duygusunu hissederken, bu güven kısa sürer. Aren`in düşmanları, İstanbul`un karanlık köşelerinden peşlerine düşer. Lina, eski yaşamını geride bırakmak zorunda kalır; artık kendini, tehlike ve ihanetin iç içe geçtiği bir dünyanın tam ortasında bulmuştur. Hayatını korumak için tek çaresi, şehrin hakimi ve acımasız patronu Aren`in yanına sığınmaktır. Artık her adımı, her nefesi tehlikeyle dolu bir oyun sahnesinde atılacaktır. "Bir yabancıydı. Bir kurtarıcı. Bir katil. Hangisiydi bilmiyordum. Ama bir şeyden emindim: O gece bir ceset kaldırılacaktı, ama asıl ölen ben olmuştum." "Kediden kaçtın... ama artık aslanın evindesin, Burası merhametle değil, kanla kuruldu. Ve burada hayatta kalmak istiyorsan korkuyu selamlamak zorundasın."

" İnancın bittiği yerde yeni bir umut doğar..." Doğum gününde Aylin`in istediği tek şey, biraz sevgiydi. Ama kader ona, hayatını altüst edecek bir gün verdi. Babası onu bir borcun karşılığı olarak satmıştı. Oysa Aylin`in ruhu, kimsenin sahip olamayacağı kadar özgürdü. Gerçekler ortaya çıktığında, sadece hayatı değil, geçmişi de yeniden yazılacaktı. Şimdi Aylin`in önünde iki yol vardı: ya kadere boyun eğecek ya da küllerinden yeniden doğacaktı. **************----------****************** Aylin" Ben senin satılık malın değilim baba! Beni o adamla evlendiremezsin." Yalın" Bu evlilik sandığın gibi bir evlilik olmayacak Aylin! Ben bu evliliği seni bu adamdan korumak için yapıyorum."

Bazen en sessiz görünen yerler, çok şey anlatır. Okyanus gibi... Dalgaların sessizliği, aslında boğulmuş çığlıkların yankısıdır. Derinlerinde biriken gözyaşlarını kimse görmez, ama her fırtına, susturulmuş acıların isyanıdır. Sessizlik bazen huzur değil, sadece kimsenin duymadığı bir çığlığın adıdır. Ben hep sessiz çığlıklarımın içinde boğuldum, öldüm. Kimse fark etmedi çığlıklarımı. Çünkü sessizdi, ölüm sessizliği vardı çığlıklarımda. Kimse bilmese de okyanuslarında bir sonu vardı, çok acımasız bir son. Sonsuz gibi görünürdüler, ama her dalgaları bir vedadır. Armin, her zaman kaçmıştı. Veda bile etmemişti, korkaktı. Armin için vedalar ölümdü, kaçmak ise emare. Emareleri severdi, çünkü hayatı emarelerden oluşurdu. Sevmediği tek şey; inkisarlardı. İnkisarlar ile büyümüş, kimse onu duymamıştı. Çünkü konuşmasına izin vermemiştiler. Sustu, Armin. Hep sustu... "Annen abini çok seviyordu, bunları demesi normal, konuşma Armin. Evlat acısı normal bir şey değil, anla onu Armin. Annen haklı, anneni anlamıyorsun, söyledikleri doğru Armin. Bir gün herkes gidecek, öğren Armin. Herkes senden nefret ediyor, kabullen Armin. Bugüne kadar kimse seni anlamadı, anlamayacaklarda, git Armin." "Hep sustun, söyle, değdi mi Armin?" Kafamı iki yana salladım. Kendi hıçkırıklarımda boğuluyordum. "Değmedi..." *ੈ✩‧₊˚༺♞༻*ੈ✩‧₊˚ "Canım..." Dediğimde sanki biraz daha canı acıdı. Yüzümü avuçlarının arasına alıp alnını alnıma yasladı. Gücüm kalmamış gibiydi. "Git." Diye fısıldadığımda kafasını iki yana salladı. "Git, lütfen." Dişlerini sıkıyordu, biliyordum, zordu. Ama gitmeliydi. "Gitmeyeceğim. Burada yanında kalacağım, Marsel." Hiddetle kafamı iki yana sallayınca kendine çekip sıkıca sarıldı. Ama ben sarılmadan aksine onu ittim... ve uçurumun tam ucuna doğru yürüdüm. "Yapma lan, yapma bunu bana!" "Duha, ben ve sen..." Kafamı iki yana salladım. "Olamayız, bunu iyi biliyorsun. Ben öleceğim, sen yaşayacaksın. Hayatı sana zehir edemem." Gözleri bir kuyu gibi derindi. Ve ben o kuyuya baktıkça ölmek istiyordum. "Armin," Yine adımı sadece ölümün eşiğindeyken söylüyordu. Ne zaman kendimi öldürmeye kalksam, onun için Armin oluyordum. "Adımı ölümle kirletiyorsun yine, yapma..." Konuşmasına izin vermedim. Uçurumun kenarına yaklaştıkça o da bana yaklaşıyordu. "Bu sefer yapma, söz; adını ölümle kirletmeyeceğim." Burukça gülümsedim. Kendimi geriye doğru bıraktım. Son duyduğum şey, Duha`nın acı haykırışıydı. Biz böyleydik, sürekli birbirini yaralayan iki kişi... Bu sonu ben yazmıştım. Bizi ise o bitirmişti...

Hayat, benim için istediğim gibi yaşayamayacaksam neden yaşıyorum? diyeceğim bir yerdi. Hiç bir zaman kafamı yere eğip, özür dileyen yada pısrık kalan bir kız değildim. ve böyle gideceğinden emindim. ama hayat bana inat yaparcasına karşıma çıkmaması gereken birini çıkarmıştı. Kim olduğunu bilmiyordum. Ama isminin önüne gelen tehlikeli, ve mafya kelimeleri beni ondan kaçmam için yeterliydi. Kaçtım. Başım dik bir şekilde onu her gördüğümde ağzının payı verdim ama bizi birleştiren kaderdi. bu yüzden kaçmayı bıraktım. Artık ona hayatı cehennem edecektim...

Karanlığın içinden bir ses yükseliyor…
“Gerçek bazen en tehlikeli yalandır.” Bir adım atılıyor.
 Bir silah doğruluyor.
 Bir isim fısıldanıyor. Ve bütün sırlar, tek bir kurşunla dağılmaya hazır. Aybüke’nin adımları, artık geri dönülmez bir yolun taşlarına vuruyor.
Dost bildikleri, düşmana dönüşüyor.
Gölgelerden çıkan her yüz, yeni bir ihanetin habercisi. Dost ile düşman arasındaki çizgi bulanıklaşırken, en yakınında duranların bile yüzleri maskelerle gizlenir. Bir karar, bir adım, bir söz… 
Her şeyin kaderi değişir. Bu defa sadece hayatlar değil; gerçekler de ölümle sınanacak.
Ve gerçeğe en çok yaklaşan, en çok kaybedecek. İhanetin gölgesinde, aşkın sınavında, ölümle yüzleşirken…
 Bir tek soru kalır:
 Kime güveneceksin? “Benim yolumdan gel, seni en büyük kralları bile yöneten bir soytarı yapayım. Tüm dünyayı da senin şaklabanın.” Zaman daralıyor…
Her şey yanıyor… Bir çığlık. Bir dua. Bir kahkaha…
 Ve gerçek, herkesin kanını akıtacak kadar keskin. “Burası başlangıç değil.
Burası sonun doğduğu yer.” Sonra yalnızca o cümle kalıyor: “Öldürsene beni, Elmas. Hadi, öldür.” Bu defa sadece bir timin değil, bir milletin kaderi yazılacak. Ve kaderin adı: Vazgeçtiklerimiz.

… Bir üniversiteli genç kızın yolda karşılaştığı adamla olan Çetin savaşı…Hicran annesinin cinayetine şahitlik eden adamın aslında annesinin katili olacağını nereden bilebilirdi ki…Kaya amacı sadece bir kadını kurtarmak için karıştığı kavgadan o kadının katili olur ve sonra o kadının kızına aşık…İçlerindeki arzuları ve aşkı susturamayan bir mafyayla genç bir kızın hikayesi…Bazıları sadece can almak için doğar bazıları ise o bedene can olmak için

Ailemin intikamını almak için erkek kılığına girip, mafyaların arasına sızdım. En fazla ne olabilirdi ki? "En başından beri kadın olduğunu biliyordum..."

MAHALLE KURGUSUDUR Ukde Kalan Sevda isminde ilk kitaptır. "Bazı aşklar ukde kalır, sen bende ukde kaldın, kuğu..." Not: Yalnız kuş kitabımın yan kitabıdır.

3 yıl önce kız Ana Karakterimiz Deniz Hazel Aria (Kara) Eve gittiğinde gördüğü gerçekler karşısında en az onlar kadar her gün ölüp dirilir. Erkek Ana Karakterimiz Asilkan Kara bu hikayenin acımasız tarafı 3 yıl önce bir kere gördüğü kız karısı olduğunu nereden bilecekti? Hemde ondan bu kadar nefret edeceğini? Tüm oklar Asilkanı gösterirken Hazel onu sevebilecek miydi? Annesi ve babasının katilinin o olduğunu bile bile sevecek miydi?

Arel abisi tarafından zoraki bir evlilik yapmıştır Ancak evlendiği adam bir Mafya örgütüdür. Ve o Mafya örgütünün içinde bulunduğu süreçte gerçek geçmişini öğrenmiş ve bütün hayatını Mafya örgütleri tarafından hayatını nasıl çaldığını örenir

D. A. P. “Birçok aileden satın alınan veletler. Hangi aile sahip olduğu şeyi satmak isterdi ki? Deli insanlar... Şu andan itibaren hepsi artık benim askerimdi, benim canavar askerlerim” -Şahin Şah Biz çocuk değildik, birer proje dosyasıydık; duygular ilk maddede silinmişti. Evet, bizler canavar ailelerin canavar çocuklarıydık... bizler canavarların eserleri canavar yaratıklardık. Peki ya bizler kimiz? -Denek 05 Pulya Çocuk yaşta satılıp duygularından arındırılan gençler, acımasız birer ölüm makinesine dönüştürülür. Verena, geçmişin izleriyle soğuk, zeki ve ölümcül bir suikastçidir. Ezeli düşmanı Aral’la birlikte İtalyan mafya lideri Antonio De Luca’yı öldürmekle görevlendirilir. Bu karanlık dünyada tek bir soru vardır: Kim canavar, kim insan?

Urfa`nın ağası, Boran kanîdarın verdiği hükümle evlendiği Dilda Suraynın sürükleyici hikâyesi...

lisede zorbalığa uğrayan Deniz, okulunu sonunda bitirmiştir. Üniversitesini şehir dışında geçirirken bir daha asla İstanbul`a gelmemeye yeminlidir. Ama İstanbul a yıllar sonra mimar şirketi sekreteri olarak dönmüştür. Ama bilmiyordur ki bu şirketin sahibi eski zorbası.

Geçmişin yaraları ve geleceğin karanlığı içinde tek başına hayata tutunmaya çalışan bir kadın. O kadını canından çok sevecek bir asker, kızı için her şeyi yapacak acımasız bir mafya. Hepsinden öte acı dolu bir hayat ve yaşam mücadelesi. *** Kendi halinde, tek başına yaşayan Aysima bir gün suçsuz yere iki çocukla birlikte kaçırılır ve olaylar o an itibarıyla başlar. Bir tarafta Aysima`yı kızına anne yapmak isteyen bölge lideri Batın Cevahir diğer tarfta Aysima`ya sebepsiz yere yardım eden Üsteğmen Ceyhun Uluç Korkmaz. Bu dikenlerle dolu yolda mücadele veren Aysima`yı neler bekliyor, gelin birlikte okuyalım. *** Şiddet ve tecavüz tanımları içermektedir. Dikkatle okuyunuz.

Anicca; Her şeyin hatta hayatın ve duyguların bile geçici olduğu ve değişime tabii olduğu anlamını taşır. Peki aşk; geçici ve değişime açık mıdır? Ya da hayat ve duygular gelip geçici midir? Bir bilinmeyen numara, bir platonik aşk ve sürekli bir kaçış... Genç adam; yalnızlığının, korkularının ve kaybolmuş kalbinin peşinden sürüklenirken, sırlar yüzeye çıkacak. Aşk, duyguların en karmaşık hissiydi. Duyguların en saf haliyle birleştiği yerdi. Kalbinin en derinlerinde küf tutmuş, bazen korkarak, bazen umutla beklediğin bir duyguydu. Bu kitap, gerçek bir hayat hikayesinden esinlenerek yazılmıştır. Ancak isimler, mekanlar, tarihler ve bazı olaylar gerçeği tamamen yansıtmamaktadır. Bu isimle çıkan ilk kitaptır. Tüm hakları saklıdır!

"Vesvâs: Son Yok" adlı kitabımdaki Zühre karakterinin hikayesidir. (Kan gömleğine yapışmıştı. Titreyen parmaklarımla kumaşın düğmelerini yırtarken, bir anlığına gözlerini açtı. Bakışı, ölümün bile geri çekileceği türdendi. “Dokunma!” dedi, sesi boğuk ama kesin. Sanki her hece bıçak sırtındaydı. “Yaran kötü.” dedim. “Eğer—” “Elini çek!” Bir an bile tereddüt etmeden söyledi. Ama ben çektim mi? Hayır. Diğer eliyle beni itti. Geriye doğru sendeledim düşmemek adına... Tam o anda gözüm, yırtılan gömleğin altından görünen tenine kaydı.Dövmeyle kaplı gövdesinden sanki nereye bakacağımı biliyormuşum gibi göğsündeki dövmeye takıldı gözlerim... Karanlık tenine kazınmış bir yılan… Ve o yılanın dişlerinin hemen altına kazınmış, kanla yazılmış gibi duran bir kelime: MÂRAN.) Herşey köyde, tek odalı bir evde o zamanlar bir çok yaşıtımın hayalini bile kurmaktan çekindiği üniversite hayatına atılımım ile başlamıştı... Fakat işler hiçte istediğim gibi gitmemişti. Okumak uğruna bir çok zorluktan geçtiğim, yıllardır hayalini kurduğum ve nihayetinde okumak için gittiğim o büyük şehirde, insan tacirlerinin eline düşeceğimi bilemezdim? Bu da yetmezmiş gibi dünyanın bir diğer tarafında, koca bir şehri esir almış eli kanlı çete üyelerinin bir taht uğruna yaptıkları güç yarışlarının içine düşeceğimi de bilemezdim? Brezilya... ` Çıkış Yok ` denilen labirenti andıran bu sokaklardan çıkmanın tek bir yolu vardı. En güçlüyü bulmak ve onu yönetmek... Söylendiği kadar kolay olmayacaktı. Bulduğum gizemli kitap ve beraberinde yaptığım büyü ile ödemem gereken bir bedel olduğunu geç farketmiştim. Başıma iyi şeyler gelmemişti. Bana hiç acımamışlardı. Kimseye acımamıştım... Öldürdüğüm insanlar ve uğruma öldürülenler... Ben Zühre... O kadının deyişiyle ansızın gökyüzünde belirip tüm dengeleri alt üst edecek; Kanlı Yıldız.

Kendi halinde takılan Bulut Kayalar lise son sınıf öğrencisi gittiği bir barda tehlikeli bir mafya lideri olan Aziz Ata Demir onu görür ve aşık olursa neler olur?

Mafyam........ Doktorum............. Umudun olmadığında aydınlatan elimden tutan mafyam ~Nida Güneş karaarslan~ Benim yanlızlığıma ilaç olan doktoruma ~Alaz karaarslan~

Sadece Bi Numara salladım En fazla ne olabilir ki