Bazen en sessiz görünen yerler, çok şey anlatır. Okyanus gibi... Dalgaların sessizliği, aslında boğulmuş çığlıkların yankısıdır. Derinlerinde biriken gözyaşlarını kimse görmez, ama her fırtına, susturulmuş acıların isyanıdır. Sessizlik bazen huzur değil, sadece kimsenin duymadığı bir çığlığın adıdır. Ben hep sessiz çığlıklarımın içinde boğuldum, öldüm. Kimse fark etmedi çığlıklarımı. Çünkü sessizdi, ölüm sessizliği vardı çığlıklarımda. Kimse bilmese de okyanuslarında bir sonu vardı, çok acımasız bir son. Sonsuz gibi görünürdüler, ama her dalgaları bir vedadır. Armin, her zaman kaçmıştı. Veda bile etmemişti, korkaktı. Armin için vedalar ölümdü, kaçmak ise emare. Emareleri severdi, çünkü hayatı emarelerden oluşurdu. Sevmediği tek şey; inkisarlardı. İnkisarlar ile büyümüş, kimse onu duymamıştı. Çünkü konuşmasına izin vermemiştiler. Sustu, Armin. Hep sustu... "Annen abini çok seviyordu, bunları demesi normal, konuşma Armin. Evlat acısı normal bir şey değil, anla onu Armin. Annen haklı, anneni anlamıyorsun, söyledikleri doğru Armin. Bir gün herkes gidecek, öğren Armin. Herkes senden nefret ediyor, kabullen Armin. Bugüne kadar kimse seni anlamadı, anlamayacaklarda, git Armin." "Hep sustun, söyle, değdi mi Armin?" Kafamı iki yana salladım. Kendi hıçkırıklarımda boğuluyordum. "Değmedi..." *ੈ✩‧₊˚༺♞༻*ੈ✩‧₊˚ "Canım..." Dediğimde sanki biraz daha canı acıdı. Yüzümü avuçlarının arasına alıp alnını alnıma yasladı. Gücüm kalmamış gibiydi. "Git." Diye fısıldadığımda kafasını iki yana salladı. "Git, lütfen." Dişlerini sıkıyordu, biliyordum, zordu. Ama gitmeliydi. "Gitmeyeceğim. Burada yanında kalacağım, Marsel." Hiddetle kafamı iki yana sallayınca kendine çekip sıkıca sarıldı. Ama ben sarılmadan aksine onu ittim... ve uçurumun tam ucuna doğru yürüdüm. "Yapma lan, yapma bunu bana!" "Duha, ben ve sen..." Kafamı iki yana salladım. "Olamayız, bunu iyi biliyorsun. Ben öleceğim, sen yaşayacaksın. Hayatı sana zehir edemem." Gözleri bir kuyu gibi derindi. Ve ben o kuyuya baktıkça ölmek istiyordum. "Armin," Yine adımı sadece ölümün eşiğindeyken söylüyordu. Ne zaman kendimi öldürmeye kalksam, onun için Armin oluyordum. "Adımı ölümle kirletiyorsun yine, yapma..." Konuşmasına izin vermedim. Uçurumun kenarına yaklaştıkça o da bana yaklaşıyordu. "Bu sefer yapma, söz; adını ölümle kirletmeyeceğim." Burukça gülümsedim. Kendimi geriye doğru bıraktım. Son duyduğum şey, Duha`nın acı haykırışıydı. Biz böyleydik, sürekli birbirini yaralayan iki kişi... Bu sonu ben yazmıştım. Bizi ise o bitirmişti...

O bir mafyaydı ve ben lise öğrencisiydim yani ben sıradan bir öğrenciydim bana bir mafya niye aşık olsunki

Lara`nın özgürlüğünün ve ailesinin hayatının bedeli: Karan`ın mülkü olmak. Ne karısı, ne sevgilisi. Sadece onun hükümlüsü. Karan, Lara`yı nefretle kontrol ederken, bu tehlikeli yakınlık, her ikisinin de ruhunu yakan yakıcı bir arzuya dönüşmeye başlar. "Unutma, Lara. Benim sözüm kanundur. Ve benim hapishanemden kaçış yok."

Babama kumar borcu yüzünden işkence ediliyordu. Buna nasıl göz yumardım? "Yalvarırım, bırakın babamı! Lütfen... Söz veriyorum ben çalışır öderim..." "Paranı istemiyorum!" "Ne istiyorsun o zaman Allah`ın cezası!" "Karım ol, karım ol ki babanın canını bağışlayayım..."

Ailevi sorunlarından kaçıp huzur aradığı şehirde, Nida’nın kaderi ıssız bir gece yarısı değişti. Sahilde peşine düşen saldırganlardan kurtulmak için can havliyle kendini yola attığında, onu bekleyen şey özgürlük değildi. Nida, yağmurdan kaçarken doluya; sahildeki serserilerden kaçarken şehrin en tehlikeli adamı Pars’ın kollarına düşmüştü. Yeşil gözlü bir felaket, acımasız bir mafya ve inatçı bir genç kız... Nida o gece sadece hayatını kurtarmadı, ruhunu da Pars’ın karanlık dünyasına mühürledi. "Masumiyet o sahilde bitti. Şimdi celladına aşık olma vakti."

— "Allah`ım... Ailesini öldürdüğüm bir kıza nasıl bu kadar sırılsıklam aşık olabilirim?" — "Patron, belli ki kaderinde bu yazılıymış." — "Peki, bu kaderin gerçekleri gün yüzüne çıktığında Pınar da beni kabul edecek mi? Ailesinin katili olan bir adamı bağrına basacak mı?"

Mafya tarafından kaçırılıyorsun 😎

Ahu, hayatı boyunca yanlış bir yerde büyüdüğünü bilmeden yaşadı. Doğumda başka bir bebekle karıştırıldı, üvey ailesinin şiddetiyle büyüdü ve sonunda kaçıp kendi yolunu çizdi. Dövüşerek, yarışarak ve hayatta kalmayı öğrenerek kendini güçlendirdi. Ancak geçmişi onu bırakmadı. Gerçek ailesi onu bulduğunda, bambaşka bir dünyanın içerisindeydi—kan, güç ve kurallarla dolu bir mafya dünyasının. Yedi abi, onlarca kuzen ve kocaman bir aşiret… Hepsi onun kim olduğunu sorguluyor, kabul etmeye yanaşmıyor. Ama bilmedikleri bir şey var: Ahu artık o küçük, korunmasız kız değil. O, dövüş ringlerinde "Gece", yarışlarda "Gece`nin fısıltısı", mafya dünyasında ise "Anka" olarak anılan biri. Ama hiçbir unvan, gerçek aile olmanın ne demek olduğunu ona öğretemedi. Şimdi, Ahu hem kendi yerini bulmalı hem de onu küçümseyenlere kim olduğunu göstermeli. Kan bağı her şeyi belirler mi, yoksa aile olmak daha fazlasını mı gerektirir?

Kızımız Helin`in doktorluk hayatına başlamasıyla bazı gerçekleri öğrenir. Ailesinin yıllardır zengin ve varlıklı olmasının tek nedeninin holding ve şirketleri olmadığını öğrenir. Babasından annesinin ölümüne neden olmasından dolayı nefret dolu olsada kız kardeşi Ecem için yanında olmak zorunda kalır. Ama öğrendiği gerçekle beraber hayatı tamamen değişir. Babası ve abisinin mafya olduğu gerçeğiyle yüzleştikten sonra ise babasının yerini abisi değil onun alması gerektiğini öğrenip doktorluk kariyerinin yanı sıra Türkiye`nin en büyük Mafya masasına geçmesi gerekmektedir. Nedenini öğrendiğinde ise aslında onu daha büyük bir sürpriz ve yeni bir hayat bekler. Abisinin yakın arkadaşı ve masanin başı olan Kara ise onun en büyük sürprizlerinden biridir... Arkadaşlar tanıtımı atıp gidicem hergün bölüm atamicam ama elimden geldiğince atmaya çalışcam. Yeni kitabimda benimle birlikte olursanız çok sevinirim. Sizi çok seviyorum kitabımda görüşmek üzere 😘

Gece sustuğunda, kırmızı konuşmayı öğrendi. Herkes karanlığı gördü; ben saklanan rengi. Bazı geceler bağırmaz, sadece kırmızıya sığınır. Dokunulmayan yerler, gecenin en kırmızı hâlidir. Sessizlik sandılar; oysa bu, gizlenen bir ateşti...

kuzenimle şaka gibi aşık oluyorum hemde sevgilim var ken kuzenim ünlümüş bu nasıl olur amerikadan gelen kuzenimle aşk

Mesele karanlıkta ışık yakmak değildi, karanlığa rağmen birilerinin elini tutup aydınlığa doğru yürütmekti. Ben, Beril Oktar. En çok korktuğu şey karanlık olmasına rağmen kendi karanlığına gömülen o kız. Korkularına mahkum olan o çocuk. Benim hiç elimi tutan olmamıştı. O karanlığa daha çok gömülmek zorunda kalmıştım. Beni duyan olmamıştı. Buna rağmen çığlıklarımı hiç susturmamıştım. Ben, Beril Oktar. Küçük Beril`i kendi cehennemimden kurtaramadım ama bu masum insanları sizin kıyametinizden çıkaracağım. Çünkü bu dünyada "iyi insan" yoktu. Merhametli insan vardı, merhamet ise yaşanmışlıklardan dolayı yaranan bir duyguydu. Ben ise... Fazlasıyla çok şey yaşadım. ~~~~~~~ Distopik bir kurgu. Kitap tamamen şahsıma aittir. UYARI! Bu kitapta şiddet, kan, işkence vardır. Tüm hakları saklıdır.

Mısra Korkmaz babasının geçmişte Kaan Demir Soylu`nun annesinin öldürmesi ile aileler arası düşmanlık başladı bu düşmanlığı bitirmek için mafya liderleri toplanarak düşmanlığa son verilmesini söyledi Kaan Demir Soylu tek bir şartla kabul etti annesinin katilinin kızını isteyerek ve Mısra`nın hayatı sonsuza kadar tutsak edildi... UYGUNSUZ BÖLÜMLER İÇERİR‼️‼️ PİSKOLOJİK DURUMLAR İÇERİR ‼️ GÖRSELER PİSKOLOJİK SORUN YAPA BİLİR ‼️

Nakano Nao: Itsuki... Nakano Nao: Sana çok kötü bir haberim var... Nakano Nao: Ama kızma, tamam mı ? Nakashima Itsuki: Söyle. Nakano Nao: Ama bak kızma... Nakashima Itsuki: Bu uyarıdan sonra nasıl sinirlenmemi bekliyorsun, orospu çocuğu ? Nakano Nao: Arabanı çizdim. Şu yirmi milyon yenlik olanı.... Görüldü. Nakano Nao: Itsuki ? Nakano Nao: Benden değerli değil, değil mi ? Nakano Nao: Itsuki ? Nakano Nao: Kapı çalıyor... Nakano Nao: Orospu çocuğu... Şeytan`ın İki Yüzü (Koi No Yokan) Karakterlerine ait bir texting kitabıdır. Ana kitaba bağlı değildir.

"Teodora efsanesini bilir misiniz bay matheyas?" "Hayır leydim" kadın alayla güldü. "Dinle o zaman Dora`nın aşkının teo`nun ihanetini... " Kendi adaletini yayan bir katil en fazla ne yapabilirki? "Bana teo`yu bulun!...Hangi cehenneme giderse gitsin bulun onu!" Nare Yılmaz geçmişini hatırlamayan bir kadındı o,peki geçmiş sandığı kadar toz pembe değilse. "Meleklerimin çığlıklarını sadece ben duyabilirim"

İnci ailesi sandğı kişileri hiç tanımıyorsa hiç ailesi deilse ve 2 abisi varsa ve onlar ile illgili hiç birşey bilmiyorsa ne olabilir ki İyi okumalar

Kitab içeriği Öğretmen-öğrenci ilişkisi içeriri

Bir aşkın nasıl büyüdüğü ve nasıl söndüğü. Düşmanlık yüzünden mahvolan iki hayat...Ayben ve Alparslan`ın geçmeyecek yaraları. Şimdi aşk mı yoksa savaş mı?

Balca eve doğru yürürken arka sokaktan ses duyar ve o sese bakmak için yöneldiğinde karşısında gördüğü şey ile hayatının hatasını yaptığını düşünür fakat hayatının sonu mu yoksa başlangıcı mı olacak bilinmez...

İki yaralı birbirime merhem mi olur yoksa daha derin bir yara mı? Biri kalbinden, diğeri duygusundan noksan. Alya Altınay, kalbinde geçmişin izleri, gözlerinde intikamın ateşi. Karen Demirkan, duygusuz bir intikamın içinde kaybolmuş bir adam. İntikamın ortasında doğan bir duygu... Aşk mı yoksa yeni bir savaş mı? Bir taraf aşkı reddederken, diğeri ona sığınmaya çalışacak. Fakat infilak yaklaşıyordu. Bu patlamadan kim sağ çıkacak? Aşk mı, intikam mı? Belki de her ikisi. Belkide hiç biri. Alya Altınay`ın kaderi Karen Demirkan`ı bulduğunda ne olacaktı? Ya birlik, Ya da hiçlik. Ama bir gerçek vardı: Kaçış yoktu... Ne geçmişten, ne de ondan. Bazı kalpler iyileşmez, sadece infilak ederdi. Lütfen yorumlarda konudan sapmayın, ya da başka bir kitap tanıtımı yapmayın‼️ Kitabımın hakları tamamen bana aittir. Çalınması ya da kopyalanması durumunda yasal işlem başlamaktan kaçınmam‼️

İhanetlerden ve sırlardan ibaret bir hayatta aşık olmak yasaktı. Hele düşmanına aşık olmak intihar demekti. Peki bu intihara göz yumarsak ne olurdu? İşte İnci Akın ve Ateş Kıvanç Arslan da bu sorunun birer cevaplarıydı.

"Evli miyim? Ne demek evliyim? Sen ne diyorsun? Seni parçalarım" “Buz kadar soğuk bir plan... Kan kadar kırmızı bir intikam… Hazal neye karıştığını anlamadan, Aras’ın oyununda başroldeydi.” “İntikam için kurduğu oyunda, aşkı hesaba katmadı… KANLI BUZ çözülürken, herkes yanacak!” Hazal Durukan 10 yıl İtalya`da yaşadıktan sonra ne zamandır beklediği şeyi yapmak için İstanbul`a dönmeye karar verir. İstanbul`a geldiği gün bir anda Evlendiğini öğrenir. Nasıl olduğu hakkında hiçbir fikri olmayan bu kadını zorlu günler bekliyordu. Ayrıca İstanbul`a geldiği gün uçaktan iner inmez bir mafya tarafından kaçırılır. Onu kaçıran adam onun bilmeden evlendiği kocasıydı. Karışık olayların içinde kalan Hazal`ın kafasıda olaylar kadar karşıktı...

"Üç haftalık kayboluşun ardından Defne Aydın`ın nasıl, ne şekilde Türkiye`ye döndüğü ise hâlâ belirsizliğini koruyor. Genç şarkıcının kaçırıldığı mı, yoksa kendi isteğiyle mi ortadan kaybolduğu soruları sosyal medyada gündem oldu. Ünlü ismin, Devran Arıkan ile ne tür bir ilişki yaşadığı ise henüz netlik kazanmış değil..." . . . Defne Aydın, hayallerini sahne ışıklarıyla büyüten genç bir şarkıcıydı. Hayatında yalnızca iki arkadaşı ve onu seven dinleyicileri vardı. Bir gecede alkışlardan kelepçelere, özgürlükten karanlığa sürüklendi. Defne Aydın, yabancı bir ülkede alıkonuldu, öldürülmek istendi. Devran Arıkan. Güçlü, tehlikeli, kaçışı olmayan bir adam. Defne`yi kurtardı ama aynı zamanda onu kendine bağladı. O bir kurtarıcı mıydı, yoksa hayatına giren en büyük felaket mi? Bu, minnetle başlayan bir yakınlık. Korkuyla büyüyen bir tutku. Ve gitmek istedikçe daha çok çekildiği bir aşktı. Devran onun kalkanıydı. Ama aynı zamanda kafesiydi. Ve aralarında, her nefeste hissedilen bir gölge vardı: Akdeniz belası. Bu hikâyede aşk, güven kadar tehlikeli.

“Bazen kendi ışığımızı ve karanlığımızı üretiriz. Bu karanlıksa parlak bir yıldızın ışığını bile söndürebilir." •───•☽⊹✩⊹☾•───• YILDIZINI KORU, geçmişin gölgelerinden kaçamayan cesur bir genç kadının, karanlık geçmiş ve tehlikeli sırlarla dolu yolculuğunu anlatıyor. Helin Yıldız, yalnızca bugünle değil, geçmişinde de taşıdığı ağır yüklerle de yüzleşmek zorundadır. Bir yangın vakasıyla başlayan olaylar, hem onu hem de okuru, düğüm düğüm olmuş bir geçmişe çekiyor. Her adımda yeni bir gerçek ortaya çıkıyor. Bir yangınla başlayan hikâye, derinlere gömülü acıların ve hiç kimsenin bilmediği gerçeklerin ortaya çıkışına uzanıyor. Peki, geçmişin gölgesi, en parlak yıldızın ışığını bile söndürebilir mi? Özellikle suç ve psikolojik gerilim unsurları içeriyor. Bu nedenle 13-14 yaş altındaki okurlar için uygun olmayabilir. Gizem, dram ve gerilim unsurlarını bir arada barındırıyor. Okuyucu hem merak içinde kalacak hem de karakterlerin duygusal yükünü hissedecek. Her yara bir güce,her karanlık bir ışığa dönüşebilir. “Per Aspera Ad Astra” (Zorluklar içinden yıldızlara) Not: Yazılanların hepsi kurgudur. Herhangi bir gerçek yanı yoktur.

Demirhan ailesi zamanın da Karahan ailesinin arsasına çalarak aralarında savaş acmisti en sonunda intikam zamanı gelince Karahan ailesinin başı oğlu Arası yanına çağırarak intikam vaktinin geldiğini söyler Normalde hepsini öldürecekti ama ölüm kısa sürerdi yanındaki adam kizlari linayi kaçırmasını önerir arasda bunu mantıklı bulur ve kızımız Lina haberi olmadan yanlışlıkla karahanlarin restoranına gider arasta bunu fırsat bilerek karşısına oturur.