Nora, bir gece barda içeceğini yudumlarken genç bir adam hayatına dahil olmaya çalışır. Bir yandan bu gizemli adamın bir tehdit mi yoksa yakınlaşma çabasında mı olduğunu anlamaya çalışırken, diğer yandan geçmişten gelen bilmediği sırlar ve belalar başına dert olur. Yıllar öncesinde kaçtığı karanlık, onu emici bir şekilde içine çeker. Nora`nın her şey için gücü vardır ama esaret karşısında çaresiz kalır. Nora`nın hikâyesi...

Aktı zaman, geçti ömür. Bir senin gözlerin geçmedi gözlerimin önünden. Kısa boyun ve de asi huyun... Bir seni unutturmadı geçen ömür. Bir şiirdi. Sade ama içinde onlarca acı barındıran bir şiir. Onu özlediği yıllarına kavuşturan bir şiir. Bir kralı köleye, bir kraliçeyi münzeviye çeviren bir şiir. Ve bu şiir yıllar sonra yine onun ellerindeydi. Aklında ise yıllar önce unuttuğu bir isim: Hazar. Aklına doluşan anılarla yüzüme önce bir tebessüm kondu. Ardından da kahkahaya döndü. Dışardan gören biri onu tımarhane kaçkını sanabilirdi o an. Hayatını çalmışlardı. Hayatlarını çalmışlardı. Kral ve kraliçeyi tahtından indirip devrim yapmışlardı. Ama tahmin etmedikleri şey kraliçenin dönmesine bir şiirin yeterli olmasıydı. Elindeki şiiri buruşturup karşısındaki denize doğru fırlattı. Sırtına sert kayaların batmasını umursamadan uzanıp yıldızlı gökyüzünü izledi. Bir savaş başlattılar ve kazandıklarını zannettiler. Ama herkes bilir ki her zafer ardında bir düşüşü barındırır. İçindeki ateşi başkalarını yakarak söndürecekti. (Arkadaşlar planlamadan bam güm giricem kitaba. Eğer olurda finali verirsem ve mantık hataları olursa düzeltirim.)

İntikam ile yanıp tutuşan herkez kül olur. Tek istediği, ailesinin katilinden intikam almaktı Ama nereden bilebilirdi ki bu intikamın ona aile olacağını... Sessizlik bazen en derin çığlıktır. Karanlıkta gölgeler hareket eder, görünmeyen eller iz bırakır. Her damga, her fısıltı, geçmişin sırlarını taşır; ama gerçek yüzü saklar. Bir hayat kırılır, başka bir hayat intikam ve adalet arasında savrulur. Görünmeyen düşmanlar, sessiz ihanetler ve bilinmeyen planlar... Ve siz sayfaları çevirdikçe, her şeyin göründüğü kadar basit olmadığını fark edeceksiniz. Gizem, ihanet ve gölgeler arasında, karanlık bir dünyaya adım atmaya hazır olun.

"Aşk en başından beri onun gri gözlerinde kaybolmaktı..."

Tanrılar yoktu… Ama tanrıcılık oynayanlar vardı.” Bir zamanlar ölümün eşiğine bırakılmış bir kız çocuğuydu Lavinia. Ailesi, uğruna ellerini kana bulayan çocuğu bir gün bir yük gibi terk etti. Ama kader, acımasız olduğu kadar döngüseldi. Yıllar sonra, o terk eden aile yeniden onun kapısına geldi—bu kez sığınmak için. Lavinia artık yeraltı dünyasının en önde gelen isimlerinden biriydi. Kurduğu imparatorluk, kan ve zekâyla örülmüştü. Yalnız büyüdü, tek başına savaştı ve kendine ait olmayan bir soyadını küllerinden bir marka gibi doğurdu. Ama asıl savaş, ailesi yanında belirdiğinde başladı. Geçmişin sırları, gece gibi ağır ağır çöktü hayatının üstüne. Gerçek babasını öğrendi… Yıllarca onunla aynı masalarda oturmuş, aynı savaşın içinde çarpışmışlardı. Yüz yüze gelmişlerdi. Ama birbirlerinin kim olduğunu bilmeden. Ve şimdi Lavinia, sadece ihanetin değil, kaderin de tokadını yemişti. Bir yanda yıllar önce onu ölüme terk eden ailesiyle, şimdi o sır perdesi yırtılmıştı, ve ardında başka bir oyun başlamıştı. Öte yanda kanla kurulmuş bir tahtın üstünde her an devrilmeye hazır dengeler… Bu savaş ne sadece toprak, ne de saltanat meselesiydi. Bu, Lavinia’nın geçmişiyle yüzleşip kendi kaderinin iplerini yeniden örme savaşıydı.

Kaybolduğunu sandığında belkide sadece başka bir evrene adım atmışsındır

“Gözlerinin karanlığı, geceden daha derindi. Benim masumiyetimle onun günahları bir araya geldiğinde, ortaya çıkan tek şey bir yıkımdı .Ve bu yıkımın ortasında ben vardım...” Doğunun kurallarıyla , Batının karanlık sokakları kesiştiğinde; aşk kanlı bir savaşa mı dönüşecek, yoksa kalplerdeki tek sığınak mı olacak? Aşkın en derin yaralarıyla birlikte, ihanetin gölgesi, tutkunun ateşi ve masumiyetle günah arasında sıkışıp kalmış ruhların hikâyesi...

Eğlencesine gizli numaradan aradiginiz kisi bir mafyaysa ve siz bunu bilmiyorsanız ? Ilerleyen gunlerde onunla karsilasmayi tahmin etmemistiniz bile

“Benden kaçabilirsin sanıyorsun, ama adımların nereye giderse gitsin, gölgen yine bana ait. Adını bile fısıldamadan yaşayamam; sen, kendini unutsan bile bende kalacaksın.” Alpay Aras Demirkıran “Onun karanlığında boğulmakla, onsuz yaşayamamak arasında kaldım… ve galiba ikincisi daha korkutucu.” Simay Altan Gazeteci olan Simay, kimsenin cesaret edip eline alamadığı dosya üzerinde çalışmaya başlar. Bu dosya, kimsenin dokunmaya cesaret edemediği mafya patronu Alpay Aras Demirkıran’ın dosyasıdır. Bunun hayatındaki en büyük haber olacağını sanıyordu. Oysa bu, hayatını geri dönüşsüz bir şekilde çalacak adamla tanışmasının başlangıcıydı. Sigara dumanı, yağmur kokusu ve tehlikenin çekici yüzü… Simay, her adımda daha çok karanlığa çekiliyordu. Ve bazen, en büyük hata; gerçeği ararken, onu koruyacak olanın aynı zamanda seni mahvedecek kişi olmasıydı. ~Kesit~ "Sana olan bu his," diye başladı, parmakları kucağındaki tenimi okşarken. "Bu, sadece bir aşk değil. Bu, benim varoluşumun tek nedeni. Sen, benim son sığınağım, ilk ve tek zaafımsın." Aras... Bu adam... O, bir mafyaydı. Kanlı elleri, karanlık sırları ve tüm dünyayı yönetme gücü vardı. Ama bana baktığında, o kehribar gözlerde gördüğüm şey... o, dünyanın en büyük zayıflığıydı. Ve o zayıflık, bendim. ​Bana "zaafım" demesi... Bu, bir milyon dolarlık mücevherden daha değerliydi. Onun için zaaf olmak, tüm o zırhının, tüm o kontrolünün tek çatlağı olmak demekti. O, hayatı boyunca düşmanlarının en ufak bir zayıflığını bile acımasızca kullanırdı. Ama şimdi, en büyük zaafını, tüm bu gücün merkezinde, bir kontrol odasında kucağına almıştı. ​Bu bir aşk değil, bu bir bağlılık yeminiydi. Beni, varoluşunun tek nedeni olarak görüyordu. O kadar saf, o kadar karanlık ve o kadar delice bir sevgi ki, beni boğuyordu. Nefesim daralıyordu ama bu boğulma, bana hayat veriyordu. ​Kendimi bildim bileli güven arıyordum. Ama Aras`ın sunduğu bu güven, normal bir liman değildi; bu, tüm dünyadan koparılmış, sensörlerle ve bir erkeğin yıkıcı aşkıyla korunmuş, yalıtılmış bir kaleydi. ​Onun laneti bendim... ​Eğer ben onun ilk ve tek zaafıysam, o da benim son ve tek sığınağımdı. Ve biliyordum ki, bir gün o zaafı için dünyayı yakarsa, ben o alevlerin içinde gülümseyerek yanacaktım.

Tarih 19 Martı gösterirken saatler 19.00`da durdu. Büyük bir patlama sesi ile şehrin her bir yanına çocukların acı çığlıkları oldu. Eflatun Kırca geçmişin kinini omuzlarında taşıyan kadın. "Geçmişin yükünü omuzlarımda taşıyorken bir de seni severken omuzlarıma yük bırakma, Onat"

MAHALLE KURGUSUDUR Ukde Kalan Sevda isminde ilk kitaptır. "Bazı aşklar ukde kalır, sen bende ukde kaldın, kuğu..." Not: Yalnız kuş kitabımın yan kitabıdır.

Düzenlenecektir* Viraha 1: Unuttuklarımız Viraha 2: Vazgeçtiklerimiz 🖤 Karanlığın içinden bir ses yükseliyor…
“Gerçek bazen en tehlikeli yalandır.” Bir adım atılıyor.
 Bir silah doğruluyor.
 Bir isim fısıldanıyor. Ve bütün sırlar, tek bir kurşunla dağılmaya hazır. Aybüke’nin adımları, artık geri dönülmez bir yolun taşlarına vuruyor.
Dost bildikleri, düşmana dönüşüyor.
Gölgelerden çıkan her yüz, yeni bir ihanetin habercisi. Dost ile düşman arasındaki çizgi bulanıklaşırken, en yakınında duranların bile yüzleri maskelerle gizlenir. Bir karar, bir adım, bir söz… 
Her şeyin kaderi değişir. Bu defa sadece hayatlar değil; gerçekler de ölümle sınanacak.
Ve gerçeğe en çok yaklaşan, en çok kaybedecek. İhanetin gölgesinde, aşkın sınavında, ölümle yüzleşirken…
 Bir tek soru kalır:
 Kime güveneceksin? “Benim yolumdan gel, seni en büyük kralları bile yöneten bir soytarı yapayım. Tüm dünyayı da senin şaklabanın.” Zaman daralıyor…
Her şey yanıyor… Bir çığlık. Bir dua. Bir kahkaha…
 Ve gerçek, herkesin kanını akıtacak kadar keskin. “Burası başlangıç değil.
Burası sonun doğduğu yer.” Sonra yalnızca o cümle kalıyor: “Öldürsene beni, Elmas. Hadi, öldür.” Bu defa sadece bir timin değil, bir milletin kaderi yazılacak. Ve kaderin adı: Vazgeçtiklerimiz.

Beria daha 16 yaşında ailesinin baskısına dayanamayarak evden kaçar ve arkadaşıyla yaşamaya başlar. Bir süre sonra kendine tamamen yeni hayat inşa etmiş Beria kendini çok zor durumda bulduğu bi zamanda karşısına yarı yabancı yarı Türk mafya olan Ares Oner çıkar...

Başını tekrar eğdi ve beni bir kez daha öptü. Bu sefer daha kısa, ama daha yoğun bir öpücüktü. “Beni öldürmeyeceğine söz vermiştin…” dedim kısık bir sesle. Ne diyeceğimi bilmiyordum ve düşünebildiğim ilk şeyi söylemiştim. Ardından alnını benimkine yasladı, sesi fısıltı gibi çıktı. “Ama seni mahvedebilirim Lina… Öyle bir mahvederim ki, kendini benden istemeden kurtaramazsın.” dediğinde inanamaz gözlerle ona bakıyordum. “Sana zarar vermem Lina. Ama seni bırakmayı da düşünmüyorum.” Ayağı kalkmak için hamle yapacakken gözlerim ağırlaştı. Az önce hazdan dolayı bir iğne vurdu da ben bunu hissetmemiş miydim? Kesinlikle sorunun cevabı evetti çünkü tam olarak boynumda keskin bir sızı hissediyordum!

Düşman ailelere sahip olan Aksa Gök ve Ares Avcı yıllardır birbirlerinden nefret ediyorlardı. İki mafya çocuğu olan bu ikili birbirlerini öldürmeye ant içmişlerdir. Ta ki o güne yani ikisinin de hayatının devrim noktası olan o tarihe kadar...

Yaren Yılmaz eskiden moda dünyasında tanınan bir mankendir. Uzun süredir sektörde yer almayan Yaren günün birinde bir haber başlığında eski mankenlere bir şans verildiğini görür. Yarenin formu onaylanır. Yaren kutlama yapmak için kafede otururken ufak bir bardak mevzu çıkarır. Yer altının tanınan ismi Yakup Kayahan o günden sonra Yarenin izini kaybetmek istemez. Yaren istediği aşkı bulduğunu sandığında eski nişanlısı ortaya çıkar ve işler dahada karışır.

"Benim hakkımda hiçbir şey bilmiyorsun, küçük köstebek." Yutkundum. O, Eymir Valen`di. Aynı otelde, yan yana odalarda kalmıştık ve ben ona yakalanmıştım. Beni bir köstebek olarak görmesinin sebebi buydu çünkü hakkında bilgi toplamaya çalıştığımı sanıyordu. Oysa benim amacımın Eymir`le hiçbir ilgisi yoktu. "Peki ya sen, benim hakkımda ne biliyorsun?" "Bir köstebek olduğunu." Kendi söylediği cümleyi düzeltti. "Güzel bir köstebek." Dudaklarım iki yana kıvrıldı. Belki harekete geçip varlığını ifşa etmem gerekirdi ama ben genelde kuralları çiğnerdim. "Burada olmamalıydın." Dedim, net bir şekilde. Abimler onu fark ederse cesedini çıkartırlardı. "Burada olmasaydım yarattığım şaheseri görme imkanını nasıl bulacaktım?" Bence benden bahsetmiyordu, elbiseden bahsediyordu. "Şaheserini bana göndermek yerine evinde muhafaza da edebilirdin." "Seni evimde muhafaza etme fikrini sevdim." 🕸 Mafya▪︎Düşman Aileler▪︎Anlaşmalı Evlilik Yayım tarihi: 22.08.2025

= Lazcada Nayinom, Türkçede yaygın olarak kullanılan anlamıyla Sevdalım veya Yarim anlamına gelir. ( kitabın eski adı Kanlı zümrüt ) ☆ "Madem affedildim, hadi eve gidelim. Böyle hasta olacaksın." ♡ "Yok, sağ ol. Ama beni öldürmeye çalışan bir kişinin evinde de, yanında da durmam," deyip ayağa kalktım. ☆ "Affetmiştin?" ♡ "Affetmem, bir şeyleri göz ardı ettiğim anlamına gelmez. Üzgünüm. Bundan sonra sadece karşılaştığımızda selam veririm. Benden daha fazlasını bekleme," deyip ondan hızla uzaklaştım.

Bir aşk hiç bu kadar acı vermemişti...🥀🍂 Eflin hayatını tek bir kişiye adamış biriydi. Küçüklüğünden beri kalbi sadece o kişiye aitti. Ama nerden bilebilirdi ki o aşkının karşılıksız olacağını ve sevdiği adamın onu hep o küçük kız çocuğu olarak gördüğünü. Kalbi aşkla beş yaşındayken tanışan Eflin hayatının en büyük ilk darbesini 16 yaşında sevdiği adamın bir anda ortadan kaybolarak alır. İkinci büyük darbeyi ise yılardır arayıp ama tek bir iz bulamadığı anlarda alır; doktorluk yaptığı hastanede sevdiği adamı acil gelen bir vaka ile ambulansta görür. Ölümün kıyısında olan sevdiğini yani Ateş`i görmek onda büyük bir yıkıma neden olmuştu. Sevdiği adamı yıllar sonra böyle görmeyi beklemiyordu. Onu ölümün kolarında görmek Eflin için büyük bir yıkım olmuştu. Asıl olayların başladığını ve hayatının nasıl çıkmaza girdiğini henüz bilmiyordu. Ama onu sevdiğine çok pişman olacaktı Eflin! İşler sarpa saracak ve her şey tepetaklak olacaktı. Karma elbet insanı bulurdu. Yaşattığını yaşamadan ölmezmiş insan işte karma tam olarak bu ikisinin hayatını alt üst edecekti... Eflin ve Ateş! Karmaşık bir aşk serüvenine katılmaya ne dersiniz bakalım sizi sürükleyenbilecek mi Eflin ve Ateş`in kaoslu, tutkulu, nefret dolu bu aşkı?

lisede zorbalığa uğrayan Deniz, okulunu sonunda bitirmiştir. Üniversitesini şehir dışında geçirirken bir daha asla İstanbul`a gelmemeye yeminlidir. Ama İstanbul a yıllar sonra mimar şirketi sekreteri olarak dönmüştür. Ama bilmiyordur ki bu şirketin sahibi eski zorbası.

Liora Teniz, bir gece hayatında hiç görmediği bir adam tarafından kaçırılır. İlk ve ikinci hayatı onun ellerinde son bulur fakat yine kaçırılacağı o geceye geri dönmekten kurtulamaz. Üçüncü hayatında ise yaşayabilmek için yeraltı dünyasının frenkıranı ile sözleşmeli bir evlilik yapmak zorunda kalır. Bu kez ölmemek için öldürmeyi göze almalıdır.

Babasından kaçarken bir Arabaya biner ve o arabanın sahibi mafyadır ve hayatı tamamen değişmiştir

“Senin sevgin neydi biliyor musun? Ben söyleyeyim. Senin sevgin, eline gizlice sakladığın bir hançerdi. Soğuk, pırıl pırıl, neredeyse güzel bile sayılacak kadar estetik ama ölümcül. Ve sen, o hançeri sevecen bir dokunuş gibi yaklaştırdın kalbime. Ben bunu sevgi sandım. Saflık sandım. İçimi ısıtan bir şey zannettim.Ama meğer o dokunuş, kanatacak ilk kesiymiş.” Elini elime aldım ve kalbime doğru götürdüm. “İlk başta acıtmadı. Yavaşça soktun içeri o hançeri. Daha ne olduğunu anlamadan batmaya başladı. Bir yandan gözlerime baktın, diğer yandan çevirmeye başladın o ucu. Her kelimen, her suskunluğun… içimde yeni bir çizik açtı. Ben hâlâ "seviyor beni" sanıyordum. Hâlâ "değişir" diyordum. Ama sen benim kalbimi oyarak içeriye kendini yerleştiriyordun." Elini kalbime daha çok bastırdım. “ İçimde seni buldun. Kendini yerleştirdin en derinime. Ama oraya sevgiyle değil, şiddetle, acıyla, kanla girdin. O hançerin bıraktığı boşluğa kendini sığdırdın. Sonra da adına ‘aşk’ dedin. Yaptığın her şeyi temize çekmek için ‘vicdan’ dedin. Kendini affetmek için ‘pişmanlık’ dedin. Ama bu sevgi değildi. Bu, benim kalbimin üzerine kurulmuş bir mezardı. İkimizin adını kazıdığın, ama yalnızca benim yattığım bir yerdi. Elini çektim ve boşluğa doğru savurdum. “Senin sevgin, beni büyütmedi.Beni parçaladı. Beni yok etti. Ve ben buna rağmen seni sevdim. O hançer hâlâ içimdeyken bile, seni korumaya çalıştım. Sana iyi gelmeye çalıştım. Yarası olan bendim ama seni teselli ettim.Kanayan bendim ama senin ellerini tuttum. Meğer sevilmek sandığım şey, yavaş yavaş ölmekmiş. Sen benim ölümümü izledin.”

Lise 11.sınıf öğrencisi olan Senem Çelik yanlışlıkla bir grup mafyanın whatsap üzerinden kurduğu guruba katılır ve ortalık karışır.

Bırak beni 💘 dur daha yeni başlıyoruz ♥️