Özet: Lina annesini kaybetmiş ve yaşamını yetimhanede sürdürmek zorunda olan bir çocuktur. Eski bir devlet adamı olan Mümtaz`ın kendisini evlat edinmesiyle hayatı farklı bir noktaya gider. Mümtaz, Lina`nin daha önce hiç görmediği, çok yabancı olduğu şeyi vermeye başlar. Gerçek sevgiyi... onu evladı gibi benimser ve onu en iyi şekilde yetiştirmeye çalışır. Fakat bu sanıldığı kadar kolay olmayacaktır. Hem Mümtaz`in hem de Lina`nin peşinde dolaşan karanlık simalar bulunmaktadır.

*Argo ve (hafif düzeyde) cinsellik içerir. "Burçak, ben seni öpmek istiyorum." Gözleri dudaklarıma indi. Düşmesinin etkisiyle kısalan mesafeye şöyle bir baktıktan hemen sonra başını kaydırarak dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Karar vermesi saniyelerini almıştı. Daha önce hiçbir isteğin bu kadar hızlı faaliyete döküldüğünü görmemiştim. `Yıllardır küllenmiş aşkın var bende` ve `Sana sana yanarım` gibi kült eserleri sevenlere, Birbirine bağlı üç arkadaştan ikisi, birbirine taban tabana zıt olmasına rağmen hâlâ arkadaşsa onları birbirine bağlayan bir tampon vardır. Küçük denebilecek kıyı kasabasının makul bir mahallesinde, hayatları her anlamda iç içe geçmiş dostların hikâyesi. Arkadaşlık, iş, dram ve elbette aşkın da etkisiyle pastadan çıkan ufak kaoslar, rutini şekillendirirken minimal bir hayat yaşamaya çalışmak, pek de mümkün değildi ne yazık ki. Olmaz dediğim her durumu ve girmem dediğim her olayı kristal kalitesinde izlemek, bir yerden sonra kabullendiğim bir durum haline gelmişti. Hayatımda biraz kaos ve drama olmasından şikayetçi değildim. Bildiğim şeylerin, hayal edemeyeceğim sonuçlarıyla kendi kafamın içine sıkışıp kalmanın hoş bir yanı yoktu elbette ama durduğum noktada bundan şikayet edemezdim. Hayat, önüme bir risk ve o riskin raporunu çıkarıp, seçeneklerimi önüme sunmuştu. Riski alıp almayacağımın beyin fırtınasında ya aklımı kaybedecektim ya da kalbimi. Şimdilik, ben iç güdülerime güvenmeye devam edecektim. İç güdülerimin bile üstündeki kişinin sunacaklarına ise güvenim sonsuzdu.

Işılay, savaş pilotu olan bir askerin kurgusu için çalışan bir yazardı. Çalışan diyorum çünkü bir türlü istediği girişi yazıp devam edemiyordu. Çünkü o meslek hakkında geniş çaplı bir bilgisi olmadığı için araştırdıklarının ona yetmediğini düşünüyordu. Bu düşünce de yazmaya başlamasına her seferinde engel oluyordu. Bir gün işin içinden çıkamadığı vakitte abisi pilot arkadaşı olduğundan bahsedip onunla konuşturabileceğini söylediğinde başına geleceklerden bir haberdi. İmza günleri, kitap yazma serüveni, takipçileri ile ilgilenirken ve hayalindeki oğlana çok benzeyen pilota kapılmamaya çalışırken kaderin onun için hazırladığı küçük oyunlar onu ne kadar zorlayacaktır?

Ailelerin sayesinde yapılmış bir evlilik, ne kadar sabrımı sınayabilirdi diye düşünüyordum. Sonuçta basit bir evlilikti. Evleneceğim kişiyi bir ev arkadaşı olarak görürsem sorun yoktu. Tabii bu "Sorun yoktu," cümlesinin geçerliliği, evleneceğim kişinin nişanımızı atan Altay Yiğit olduğunu öğrenene kadardı.

Bozkurtlar uluduğunda bir sultan doğdu... Gökbörünün kehanetinden savrulan 7 cihana yayılan bir kadjn hükümdar

Hikâyemin hangi noktasındayım bilmiyorum ama orta yerinden okuyorsun beni. Bazı adımlar atılmalı, bazı yollar yürünmeli, bazı anlar yaşanmalıydı. Bazı insanlar gitmeli, bazılarıysa kalmalıydı. Hayat bir şekilde yolunu bulmalıydı. Bir şekilde akmaya devam etmeliydi. ☆☆☆☆ Elvin Erden düğün günü sevdiği adam tarafından karnında üç aylık bebeği ile terk edilince yaşadığı şokla kaza geçirir. Kader onu Poyraz Karaaslan ile karşılaştırınca bunun gideceği noktayı ikisi de kestiremez. Kimse bilmezdi ama bir hikâye bitmeliydi ki yeni bir hikâye başlayabilsin. Bu kimin hikâyesiydi?

"Lotus çiçeğinin özelliği simsiyah hayatlara, bembeyaz, yeni bir yol vermesidir. Lotus biziz, benim Lotus çiçeğim sensin."

Doğa, sahnelerin ışığında parlamak isteyen bir oyuncu adayı. Yalın ise kodların içinde kaybolmuş bir bilgisayar mühendisi. İkisi de bambaşka dünyaların insanı. Ama bir mesaj her şeyi değiştiriyor... Bir gece, Doğa ve en yakın arkadaşı Beril, eğlenmek için dışarı çıktıklarında kendilerini beklenmedik bir durumun içinde bulurlar. Yaşanan olayların ardından Doğa, hayatını altüst edecek bir şantajla karşı karşıya kalır. Çaresiz kalan Beril, okulda "zorlukları çözme konusunda efsane" olan birinden bahseder: Yalın. Ve Doğa, belki de hayatının en garip mesajını atarak ondan yardım istemek zorunda kalır. Yalın`ın dünyası kodlardan ibaretken, Doğa`nın gelişiyle her şey değişmeye başlar. Birbirine tamamen zıt iki insan, bir hatayla başlayan sohbet, istemeden dahil olunan bir plan ve bolca eğlence... Bazen yanlış mesaj, doğru kişiye gider. Ve bazen en büyük kaos, en güzel hikâyeyi başlatır.

Hayatında hep işkence görmüş kızın tej bir telefonda dünyasının başına yikilmasi

Sesin yükselip sessizlik ile savaş yaptığı dünyada kim masumdu ki? Hiç kimse.

Acılarıma Peri ismi ile yazılan ilk kitaptır

Cringe bir gerçek ailem kurgusu değildir. Gece henüz daha yeni 16`sına ayak basmış bir kızdı. Neredeyse bütün hayatını yetimhanede geçirmişti. 5 yaşına kadar birlikte büyüdüğü annesi, bir genel evde vefat etmişti. Tabi hayatını kaybetmiş olması sıradan bir olay değildi! Zaten annesi bildiği kadının ölmesiyle bunlar başına gelmeye başlamamış mıydı? 5 yaşından sonra yetimhaneye sevk edilmişti ve o genel evde yaşadığı şeylerin hemen hemen aynısını mutlu olmak için gittiği yetimhanede de yaşamıştı. Akşam 20.00`den sonra uyursa ceza yerdi, yemeğini yemeyi reddederse ceza yerdi, sesi birazcık yüksek çıksa ceza yerdi. Bu cezaların çoğu soğuk ve karanlık bir depoda geçse de bazen en büyük korkulu rüyası yaşanırdı! Sırf bu yüzden herşeye çokça dikkat ederdi. Asla ceza yiyeceği birşey yapmazdı ama o da daha bir çocuktu, elbette bazen farkında olmadan yanlış birşey yapardı ve bunun cezasını çok acı bir şekilde çekerdi. O yıllarca acı çekerken ailesi onu bulmak için geç kalmıştı. Kendi ailesine yabancı, yarım kalmış bir kızdı Gece. Bazen yurda sonradan gelen arkadaşlarından, gelmeden önce yaşadıkları aile ortamını dinlerdi. Bazılarının berbat bir hayatı olsada diğerlerinin şahane bir hayatı olurdu fakat bazı sebeplerden hepsinin buluştuğu o ortak noktaya gelirlerdi. Çok özenirdi onlara ama asla kafasında canlandıramadı kafasında o anları. O kadar uzaktı aile kavramına... Babası, annesi, 3 abisi, ikizi ve bir erkek kardeşine uzak kalmıştı. O kadar uzak kalmışlığın içinde birbilerine tutunabilecekler miydi? Lütfen hikayemize bir şans verinn🤍

Hamile kalıp terk edilen bir kadının hikayesi

Bu bir düşmandan aşka hikâyesi değildi. Bu tam da iki düşmanın hikâyesiydi. Karacaoğlu aşiretinin hanımağası Arjin Karacaoğlu Kandemir aşiretinin ağası Civan İlyas Kandemir. (...)Babamdan aldığım ani bir telefonla Mardin`e geldim. Tüm yol boyunca kötü bir şey olmaması için dua etmiştim. Konağa girdiğimde direkt olarak babamın yanına gittim. Elini öptükten sonra sarıldık ve yanına oturdum. "Nasılsın güzeller güzeli kızım?" "İyiyim babacım. Asıl sen nasılsın? Acil gelmemi istemişsin neler oluyor? Ters bir şey yoktur inşallah." Başını olumsuz anlamda sallarken gülümsemesi devam ediyordu. Eli saçlarıma gitti ve okşamaya başladı. "Ben bir karar aldım kızım(...)

Hayat bazen seni yalnız bırakır. Yalnızca kendinle kaldığın bir yerin ortasında. “Leyla Gibi” seni o yerden alıp kendi yolculuğuna çıkarıyor. Güçlenmek, vazgeçmek, yeniden başlamak… Belki de bu kitap, kendini hatırlamak isteyen herkes için.

" `Sen papatya seversin` dedi genç adam. `Papatyaları seviyorsun ama kendini sevmiyorsun. Benim için kendini sev. Çünkü sen benim papatyamsın. Sen bir papatyasın.` Benden ne istediğini anlamak zor değildi. Önemli olan benim yapıp yapamayacağım. İsteği çoğu kişinin zaten hayatına oturmuş masum bir istekti. Gözlerime baktı. Ellerimi tuttu. Onu sevmem ve kendimi sevmem dışında başka bir şey istemiyordu. Ama ben daha sevgi ne demek onu bile bilmiyordum. Sahi nasıl sevilir? " Kendisini aynada her gördüğünde daha fazla nefret eden bir kız ve onu tırnak uçlarına kadar sevdirmek isteyen erkeğin hikayesi. Akın, kızın daha önce herkes tarafından kırılmış kalbini nasıl onaracak?

İnsanlar acımasızdı. Kendi çıkarlarını her zaman ön planda tutarlardı. O gün gelmişti. Dünya yaşanılamaz hâle getirilmişti. İşte o gün, Kisterian gezegeninin, özellikle Elsia ülkesinin sonu olacaktı. Kaosun başlangıcı. Lance, bizim bildiğimiz adıyla Varen, denizin ortasında yalnız kalmış bir kuş. Uçamıyor. Kanatları ıslanmış. Ya boğulacak, ya da mücadele etmeyi seçip hayata tutunacak.

"Müzik en duygusal şiirleri bile bir dans parçasına çevirebilecek güçtedir." Hayatının en ağır günlerinden birini yaşadıktan altı yıl sonra yeni hayatına sil baştan başlayan Lavinia iki arkadaşıyla birlikte inşa ettiği küçük ailesiyle günlerini sokak sanatçılığı yaparak geçirirken sosyal medyaya yüklenen bir videosu hayatını da hayatındaki insanları da tamamen değiştirecektir. "Geriye bakıp düşünüyorum da... O video başka birinin olsa hayatını cennete çevirebilecekken benim hayatımı cehenneme çevirdi."

Gece yeni başladığı okulun ilk gününde okul 3 günlüğüne bir gezi düzenler. Ancak bu sıradan bir gezi olmayacaktır. Yoğun kar yağışı sebebiyle buradan çıkmaları zorlaşacaktır. Ve orada hiç beklemedikleri olaylarla karşılaşacaklardır. Devamı kitapta...

Bu kitap bir lise kurgusunu ele alıyor. Okulun popüler ve duygusuz görünümlü çocuğu Erkan, kalbinin anahtarını Ecem`e veriyor... İyi okumalar ;)

Aşk, tesadüfleri mi sever, yoksa tesadüflerden mi doğar? İki insanın yolları yeniden kesiştiğinde, bu sadece bir rastlantı mı, yoksa kaderin ince bir oyunu mu? Kırgınlıklarla, yarım kalmış hikâyelerle yol alan iki ruh, kendini bir anda aşkın ortasında bulur. Korkularından kaçarken, aslında hep aşkın kanatlarına sığınıyor olabilirler mi? Bu kitap, geçmişin izleriyle şekillenen ve kaçışın bile aşkın çıkmaz sokaklarında son bulduğu bir hikâyeyi anlatıyor.

Ve aynı hikaye ana haber bültenlerinde aylarca konuşulan, ülke gündemine aylarca oturan bir haberle başlayıp seneler sonra aynı gündemde yer eden birkaç saniyeye sığdırılan acı bir haberle bitecekti. Bazı insanlar görünen, diğerleri ise görünmeyen kahramanlar olurdu. Görünmeyenlerin yarası daha çok olsa da her daim görünenler konuşulurdu. Bir vardı bin yoktu. Bir hikaye daha, henüz başlayamadan aynı noktada son bulurdu. * "Değer vaktinde bilinmeli." dedi yaşlardan dolayı buğulanmış gözlerini gözlerime dikerek. Zar zor konuşuyordu. "Mezar ne anlar ki çiçekten."

Üniversitesinin son yılında okuyan Nil Soykan, kitapçıda çarpıştığı kişi yüzünden hayatı değişir. Annesi yüzünden, kitapçıda çarpıştığı ünlü iş insanı Demir Bilgin`in şirketinde, Boran`ın özel asistanı olarak başlayacaktır. Nil, orada çalıştığı zamanlarda, Demir`in karanlık işlerini öğrenecektir. Ek olarak yıllar önce ayrılmak zorunda kaldığı kuzenininde gitme sebeplerini öğrenecek...

Gökyüzünde bir tuhaflık vardır. Güneş tutulmuş ama bu tutulma bir türlü bitmek bilmemektedir. Dünya sonsuz karanlığa bürünmüş gibi göründüğünden "kıyamet geliyor." Adı altında ülkeler birbirini bombalamaya başlar. Bu sırada gökyüzüne olan merakı yüzünden sürgün edilmiş bir adamın kızı olan Neris kendini nefret ettiği askeriyede bulur. Teğmen Efken Yusuf Gevheri`nin korumasınında babasını bulmak ve abisini askeriyeye getirmek için bir yem olarak kullanılır. Uzun bir yolculuk 001 Yokediş Timini beklemektedir. Neris bu süreçte sevilmeyi öğrenirken, Efken sevmeyi öğrenecektir.

"Yolun, ay yıldızın ışığıyla aydınlansın, kızılcığım." Son sözleriydi bunlar. Gözlerim ellerime doğru indi. Kan içindeydiler. Onların kanı... Annem ve babamın kanı... "Anne," kuru bir sesle mırıldandım. Babama döndüm. "Baba." Bu gerçek değildi. Olamazdı. Keşke, dedim içimden. Keşke daha erken yetişseydim. "Beni bırakmayın." Yalvardım, onlara yalvardım; beni bırakmasınlar diye. Yalvardım, Allah`a yalvardım; onları benden almasın diye. "Vatan için can feda, bu ölüm değildir kızılcığım. Bu, şereftir." O benim babamdı. Benin güçlü, yiğit babamdı. Başçavuş babamdı. Nefret ettim. Ölümden nefret ettim. Ailemi katleden zalimlerden nefret ettim. Beni kimsesiz bırakan o kansızlardan nefret ettim. `sen kimsesiz değilsin,` diye fısıldadı içimden bir ses. `Ailen, bu vatan için şehit oldu. Al bayrak onların kanıyla yeniden yıkandı. Şehitler, kimsesiz değildir Asel.` Şehitler, kimsesiz değildir. Vatan, kimsesiz değildir. Ben, kimsesiz değildim. Şehitlerin kanıyla yıkanan al bayrağın ışığı benimleydi. Anne babamın uğruna şehit olduğu vatan benimleydi.