Kadehin sonuna kadar içmeye devam .

KKVC örgütünün bulduğu kayıp bir cam parçasının sakladığı sır. Polisler, her yerde hapishanenin kilidini arıyor.

Ay ışığıyla mühürlenmiş, kanla yazılmış bir kader… Ormanın derinliklerinde, her adımı gölgelerin izlediği lanetli topraklarda, yüzyıllardır eşini arayan kurt adam kral Leon, bir gece havayı dolduran o büyüleyici kokuyu fark eder. Tatlı ama hafif mayhoş… sadece bir eşin kokusu olabilir. O kadın, geçmişinden kaçan, ailesi tarafından terk edilmiş Luna’dır. Yeni bir başlangıç umuduyla lanetli ormana giren Luna, bilmeden hem kaderini hem de ölümünü davet eder. Çünkü bu orman yalnızca aşka değil, kana da açtır. Vampirler, periler, cadılar ve kurt adamlar… her biri kendi yasasına göre yaşar, her biri kendi kurbanını seçer. Kral Leon, onu bulmak için ordusunu peşine takar; ancak karşısına çıkan ilk manzara, kanla lekelenmiş toprağın ortasında iki vampirin dişleri arasında can vermek üzere olan Luna’dır. Bir uluma bütün ormanı titrettiğinde, kaderin çarkı dönmeye başlar. Artık bu hikâyede aşk, sadece bir his değil, hayatta kalmak için verilen bir savaştır. Ve bazen… aşkın bedeli, özgürlükten daha ağırdır. Siz… ne cüretle eşime dokunursunuz?” “Eşin mi? Bu topraklarda herkes bizim avımızdır, kral bile.” “O zaman avcı ile avın yer değiştirdiği anı izleyin.” “Beni neden kurtardın? Sana hiçbir şey ifade etmiyorum.” “Tam tersine, sen… her şeysin.” “Kaçmayacaksın.” “Peki ya kalmak istemezsem?” “Kalmak isteyeceksin… çünkü artık kalbin bana ait."

Bazen hayat, en beklenmedik anlarda ikinci bir başlangıç sunar. Sessizliğin ve karanlığın derinliklerinden geri dönen bir kadın için bu başlangıç, tek bir koku ile şekillenir. Ona yaşamı hatırlatan, nefes almanın anlamını fısıldayan o esrarengiz koku... Zamanla bu koku bir tutkuya, sonra da bir mesleğe dönüşür. Bu hikâye, uyanışın yalnızca gözlerle değil, ruhun en derin duyularıyla da mümkün olduğunun hikâyesidir.

Eğlence amaçlı yazıyorummm ---------------------------------------------------- Bir katil ve bir sağır kız...kader onları bir araya getirebilir mi? Ya da hiç unutulmayacak acı verici anlar yaşatabilir mi? İşte karşınızda bir katil ve bir sağır kızın hikayesi...iyi okumalar...

GÜNEŞ ADEN aynı ismi gibi dışarıdan parlak bir kızdır ama içindeki kopan fırtınalar tamamen karanlığı yansıtır. Güneş,duygusal konuşamayan ve hayata tutunmaya çalışan bir kızdır.Her geçen gün daha da güçsüz düşer ayağa kalkamaz ta ki gerçek ailesini bulana kadar…

Alice, harikalar diyarının daha kasvetli, vahşetli ve de karanlıık tarafını okumak istermisiniz? Eğer bunu istiyorsanız bu hikayeye bir göz atın derim. "Masum bir masalın en karanlık tarafı." "ALİCE KARANLIKLAR DİYARINDA"

Rain, çocukluğunu karanlık bir evin içinde, kavgaların ve suskunlukların arasında geçirdi. Tek sığınağı babasıydı… fakat bir gün onu da toprağa verdi. Dünyası bir anda daha da karardı. Hayata tutunmak için ellerini demire, yağa, motor seslerine adadı. Bir araba tamircisi olarak geçimini sürdürdü; sessizliğini işin gürültüsünde boğdu. Ama kader, onun karşısına bambaşka bir sınav çıkardı. Garaj kapısından giren güzeller güzeli bir kadın, Rain’in yıllardır unuttuğu bir duyguyu, kalbinin çarpıntısını yeniden hatırlattı. Geçmişin acılarıyla geleceğin ihtimalleri arasında sıkışan Rain, kendi karanlığından sıyrılabilecek mi? Yoksa acılar, onu geri dönülmez bir yolun içine mi sürükleyecek?

"Yine emirlere uymadın." Soğuk sesi, gecenin sessizliğini bıçak gibi kesti. Gözlerinde öfke yoktu. Daha beteri vardı: Hayal kırıklığı. "Yine bir hayat kurtardım," dedi diğeri. Sırtına dayadığı kayanın soğukluğuna rağmen başını dik tutuyordu. "Kendi hayatını hiçe sayarak." "Sana ne benim hayatımdan?" demek istedi. Diyemedi. Onun yerine: "Senin gibi sadece emirleri uygulamıyorum." Kısa bir sessizlik oldu. Sonra tokat gibi gelen kelimeler: "Senin özgürlüğün, başkalarının mezarı olabilir." Gözlerini kaçırmadı. Dudakları acı bir gülümsemeyle kıvrıldı. "Senin disiplinin de bir çocuğun mezarı olacak bir gün." Olmuştuda. Aralarında yalnızca bir adım mesafe vardı ama bu, bin kilometrelik bir suskunluk gibiydi. Aynı safta savaşıyorlardı. Aynı timin parçasıydılar. Ama farklıydılar. Biri görev için yaşıyordu. Disiplinliydi, sertti ve asla geri adım atmazdı. Duygularını güçle bastırır, zayıflığa yer vermezdi. Diğeri de öyleydi. Sert, soğuk ve kararlı. Kalbindeki ateşi kimse görmezdi ama o ateş, onu daha da dayanıklı kılıyordu. İnatçıydı; sınırlarını zorlar, kimseye boyun eğmezdi. İkisinin de kendi doğrusu vardı. Ve her doğrusu, diğerinin sınırlarını zorluyordu. Aynı bedenin iki ruhu gibiydiler. Aynı gökyüzüne bakıyordular. Ama o bedendeki kurtlar farklı yönlere yürüyordu. İkisi de kendi yolunda savaşçıydı. Kurtun iki yüzüydüler. Ve biri mutlaka diğerini ısıracaktı. Tüm kurgu hayal ürünüme aittir! Küfür ve argo kelimeler içerir.

Ya çok iyi bir askerdi, yada çok iyi bir yalancı...

Siz hiç taksiye yolcu olarak binip şoföre aşık olarak indiniz mi?

Hazal konser çıkışı sahilde gördüğü ve ilgisini çeken kum saatini gömüldüğü yerden çıkarıp elinde bir süre inceledikten sonra bırakıp gider. Eve gidince pencereyi kapatmak için kalktığında dışarıdan gelen çığlık seslerini duyar ve koşarak dışarı bakmaya çıkar. Sesin sahibini bulamaz ancak kapı önünde bir kutu görür. İçini açtığında sahilde gördüğü kum saati ve bir notla karşılaşır. " (...) Ve düşen son kum tanesiyle başlasın mâphus!" Notu okuduktan sonra artık hiçbir şey eskisi gibi olmaz...

|SERİ KATİL KURGUSU| Yükselen ay kendini sana verince karanlığın ışık kaynaklı olmadığını anlayacaksın. Erdem, ailesine bakabilmek için üniversitesini dondurmuş bir kızdır. Hayatını kazanmak için, bir marketin gece vardiyasında çalışmaya başlar. Ancak her şey, devamlı müşterilerinden birisinin alışverişlerine kayıtsız kalmasıyla, farklı bir yönde ilerler.

Polisiye gerilim

Kasabanın karanlık köşelerinde yıllardır anlatılan bir efsane var: Terk edilmiş bir konak, geceleri yankılanan çığlıklar ve adını duyan herkesin kanını donduran bir kasap… Elif ve Cem, cesaretlerini sınamak için o konağa adım atıyor. Ama her gölge, her fısıltı ve her kan damlası onları derin bir kabusun içine sürüklüyor. Gerçek ile kâbus arasındaki sınırın silindiği bu hikâyede, korkunun yalnızca geçmişte yaşanmadığını; hâlâ burada, yanımızda nefes aldığını fark edeceksiniz. Bazı kapılar vardır… açılmaması gerekir.

Dünyanın sessizliğinde bile fısıltılar vardır… Liora, kaderin derin sırlarını saklayan Akademi’ye dönüş yolunda, geçmişin gölgeleri ve geleceğin belirsizlikleriyle yüzleşir. Her adımında, sadece kendi hayatının değil, dünyanın da akışını değiştirecek bir gücün yankılarını duymaya başlar. Bu, sırların, dostlukların, aşkın ve ihanetin kesiştiği bir serüven… Kendi içindeki gücü keşfetmeye hazır mısın? Kaderin sesini duymaya cesaretin var mı?

Beraber tatile giden yedi arkadaş, eğlence olsun diye oynadıkları oyunun sonları olacağını bilemezler. Rastgele çevirdikleri bir numara sonrasında, ardı arkası kesilmeyen olaylar, hatta cinayetler...

Çetin bir kış günü gözlerini açtığı hayatta `Berfin` dediler kız çocuğuna. Kış günü açılan gözleri güneşi de görsün, soğuğa rağmen hayatta kalsın istediler. Ağrı`nın bir ilçesinde doğan kız çocuğunun şeytana dönüşüm hikayesi. Babasının daha doğmadan piç ettiği bir kız çocuğu.. Annesinin hiç ettiği bir kız çocuğu.. ▪️ "İnsanlar bir şeytan yarattı. Daha sonra yarattıkları şeytan onlara da musallat olmasın diye Tanrı`ya dua ettiler. Yarattıkları şeytanın ne kadar kindar oluşunu bilmeden, Yarattıkları şeytanın yüzünün melek oluşunu bilmeden, Asıl şeytanın bir çocuğu piç edenlerin olduğunu bilmeden, Asıl şeytanın bir çocuğu hiç edenler olduğunu bilmeden, En çok da asıl şeytanın kendi ruhlarında yattığını bilmeden..." ! Kurguda geçen tüm olay, kurum ve kuruluşlar tamamen hayal ürünüdür. !

tiyatrodaki hayaletin gözünü intikam boyamışken aşkın gücü buna engel olabilir mi? nefret mi aşk mı?

Taehyung`la jungkook arkadaşlardı birbirine çok yakınlardı takı ruh eşi olduklarında herşey değişmişti jungkook baskın alfa taehyung ise yüz yılların ilk deltasıydı baskın alfa jungkook taehyung`a aşıkken yüz yılların ilk deltası Taehyung jungkook`un yüzüne bile bakmıyordu.sırf ruh eşi oldukları için başka kişilerle gezip yatıyordu buda tabikide jungkook`un acı çekmesine sebep oluyordu

"Benim hakkımda hiçbir şey bilmiyorsun, küçük köstebek." Yutkundum. O, Eymir Valen`di. Aynı otelde, yan yana odalarda kalmıştık ve ben ona yakalanmıştım. Beni bir köstebek olarak görmesinin sebebi buydu çünkü hakkında bilgi toplamaya çalıştığımı sanıyordu. Oysa benim amacımın Eymir`le hiçbir ilgisi yoktu. "Peki ya sen, benim hakkımda ne biliyorsun?" "Bir köstebek olduğunu." Kendi söylediği cümleyi düzeltti. "Güzel bir köstebek." Dudaklarım iki yana kıvrıldı. Belki harekete geçip varlığını ifşa etmem gerekirdi ama ben genelde kuralları çiğnerdim. "Burada olmamalıydın." Dedim, net bir şekilde. Abimler onu fark ederse cesedini çıkartırlardı. "Burada olmasaydım yarattığım şaheseri görme imkanını nasıl bulacaktım?" Bence benden bahsetmiyordu, elbiseden bahsediyordu. "Şaheserini bana göndermek yerine evinde muhafaza da edebilirdin." "Seni evimde muhafaza etme fikrini sevdim." 🕸 Mafya▪︎Düşman Aileler▪︎Anlaşmalı Evlilik Yayım tarihi: 22.08.2025

Ben, Beritan… Töre evliliğinin, yani berdel geleneğinin kurbanı olan bir kadınım. Kendi isteğim dışında, hiç beklemediğim bir anda, bilmediğim bir hayata sürüklendim. Karanlık bir noktaya, soğuk bir yabancıya, hiç tanımadığım bir adama adım atmak zorunda kaldım. Ve o adımı atmamdaki sebep ne sevgi ne de istekti. Sadece bir kefaretti… Bir bedeldi. Bir borçtu. Ve benim kaderim, abimin hayatını kurtarmak için ödenen bir anlaşmaya sıkışıp kaldı. Bana öğretilen tek şey, bir kadının varlığının ailesinin borçlarını kapatmak için kullanılabilecek bir araç olduğuydu. Ve ben de o araç olmuştum. O adam… Tanımıyordum onu. Gözlerinde bana ait hiçbir şey yoktu. Ne bir tanıdıklık ne de bir sıcaklık… Sadece derin, uçsuz bucaksız bir soğukluk. Aramızda ne bir bağ vardı ne de bir ortaklık. Aynı çatı altında yaşayan, birbirine mecbur iki yabancıydık. Ve bu evlilik… Bir anlaşmaydı. Bir zorunluluk. Ama her geçen gün, her dakika, her nefeste… İçimden bir şeyler kopuyordu. Aşk yoktu. Sevgi yoktu. Aramızda yalnızca intikam vardı. Kırılmış, kararmış kalplerin oluşturduğu dipsiz bir boşluk… O adamın varlığında kayboluyordum, gözlerindeki soğuklukta eriyordum. Onun da bana karşı bir hissi yoktu. Ne bir ilgi ne de bir beklenti. Sadece birbirimize yabancıydık. Ve bu yabancılık, her geçen gün daha da büyüyordu. Ama sonra fark ettim… Sessizlik, bazen kelimelerden daha fazlasını anlatır. Onun gözlerine her baktığımda, o buz gibi bakışların ardında bir şeylerin gizlendiğini hissediyordum. Acı mıydı, öfke mi, yoksa geçmişin küllerine gömülmüş bir pişmanlık mı, bilmiyordum. Ama orada bir şey vardı. Ve beni en çok korkutan şey şu: Ya o soğukluğun ardında saklanan şey, bir gün bana dokunursa… Ya ben de değişirsem? Bu bir oyun değil. Bir masal hiç değil. Kimse mutlu bir son vaat etmiyor. Ama içimde bir korku var. Ya bu zorunluluk, hislerimi benden çalmak yerine bana bilmediğim bir şeyi öğretirse? Ya nefretin içinde sıkışmış duygular, zamanla başka bir şeye dönüşürse? Ya o adam, bir gün bana gerçekten bakarsa… Ve ben de ona bakmaya başlarsam? Bilmiyorum. Tek bildiğim şey, içimde sessizce büyüyen bir ihtimal. Ve en çok korktuğum şey, o ihtimalin bir gün gerçeğe dönüşmesi…

Yeraltının karanlık sokaklarında, güç ve ihanetin gölgesinde iki ruh çatışıyor. Aşk, kan ve intikamla yazılmış bir savaş. Yeraltının en güçlü adamı, en büyük düşmanının kızına dört yıldır takıntılıydı. Sahra Karakum… naif görünen ama içinde yırtıcı bir kadın saklayan gizem. İskender Polat’ın istediğini almaktan vazgeçmeye niyeti yoktu. Bu evlilik bir seçim değil… Ya aşkın ya da savaşın başlangıcıydı.

İnsanlar seni duyar, ALLAH ise kalbini...

Herkes doğar, büyür ve yaşar… Peki gerçekten “yaşamak” nedir? Bu roman, hayatta kalmak ile yaşamak arasındaki derin uçurumu, insanın kendi iç sesine ve karanlık yanlarına yaptığı yolculuğu anlatıyor. Bir yanda umutla örülü hayaller, diğer yanda yalnızlıkla sınanan kalpler… Her bölümde, yaşamın öğretilmeyen yüzüyle yüzleşecek, satırların arasından kendi hayatınıza dair izler bulacaksınız. “Yaşamak hiç öğretilmedi…” Belki de bu yüzden en çok, birbirimize hikâyelerle tutunuyoruz.