“Benden kaçabilirsin sanıyorsun, ama adımların nereye giderse gitsin, gölgen yine bana ait. Adını bile fısıldamadan yaşayamam; sen, kendini unutsan bile bende kalacaksın.” Alpay Aras Demirkıran “Onun karanlığında boğulmakla, onsuz yaşayamamak arasında kaldım… ve galiba ikincisi daha korkutucu.” Simay Altan Gazeteci olan Simay, kimsenin cesaret edip eline alamadığı dosya üzerinde çalışmaya başlar. Bu dosya, kimsenin dokunmaya cesaret edemediği mafya patronu Alpay Aras Demirkıran’ın dosyasıdır. Bunun hayatındaki en büyük haber olacağını sanıyordu. Oysa bu, hayatını geri dönüşsüz bir şekilde çalacak adamla tanışmasının başlangıcıydı. Sigara dumanı, yağmur kokusu ve tehlikenin çekici yüzü… Simay, her adımda daha çok karanlığa çekiliyordu. Ve bazen, en büyük hata; gerçeği ararken, onu koruyacak olanın aynı zamanda seni mahvedecek kişi olmasıydı. ~Kesit~ "Sana olan bu his," diye başladı, parmakları kucağındaki tenimi okşarken. "Bu, sadece bir aşk değil. Bu, benim varoluşumun tek nedeni. Sen, benim son sığınağım, ilk ve tek zaafımsın." Aras... Bu adam... O, bir mafyaydı. Kanlı elleri, karanlık sırları ve tüm dünyayı yönetme gücü vardı. Ama bana baktığında, o kehribar gözlerde gördüğüm şey... o, dünyanın en büyük zayıflığıydı. Ve o zayıflık, bendim. ​Bana "zaafım" demesi... Bu, bir milyon dolarlık mücevherden daha değerliydi. Onun için zaaf olmak, tüm o zırhının, tüm o kontrolünün tek çatlağı olmak demekti. O, hayatı boyunca düşmanlarının en ufak bir zayıflığını bile acımasızca kullanırdı. Ama şimdi, en büyük zaafını, tüm bu gücün merkezinde, bir kontrol odasında kucağına almıştı. ​Bu bir aşk değil, bu bir bağlılık yeminiydi. Beni, varoluşunun tek nedeni olarak görüyordu. O kadar saf, o kadar karanlık ve o kadar delice bir sevgi ki, beni boğuyordu. Nefesim daralıyordu ama bu boğulma, bana hayat veriyordu. ​Kendimi bildim bileli güven arıyordum. Ama Aras`ın sunduğu bu güven, normal bir liman değildi; bu, tüm dünyadan koparılmış, sensörlerle ve bir erkeğin yıkıcı aşkıyla korunmuş, yalıtılmış bir kaleydi. ​Onun laneti bendim... ​Eğer ben onun ilk ve tek zaafıysam, o da benim son ve tek sığınağımdı. Ve biliyordum ki, bir gün o zaafı için dünyayı yakarsa, ben o alevlerin içinde gülümseyerek yanacaktım.

Aşkı soluksuz, ihaneti sarsıcı bir serüven... Katre Vladimir`in esaretinden kaçıp Türkiye`ye gelmiştir. Ona yardım eden yabancı ise geçmişin beklenmedik ismidir. Katre bir yandan Kerem`in mirasını yönetirken bir yandanda Sergei ile dövmesindeki şifreyi çözmeye çalışıyordur. Derken bir gün asansör kapılırı açılır ve havayı dolduran o tanıdık kehribar kokusu kalbine keskin bir sızı gönderir. Dmitri buradadır ve onu bulmuştur. Peki Katre o gözlerde ne görecektir? Aşk mı? Nefret mi? Özlem mi? Pişmanlık mı?

"Sevmenin en acı hâli, imkânsız olduğunu bile bile sevmektir."

Herşeye rağmen imkansızı deniyoruz

Anne ve babası öldürülen Efsun büyüdüğünde polis olmuş ve bir suçluyu kovalarken 2001 yılında bulmuştur kendini. Anne ve babasının katiline aşık olmak ise hesapta olmayan tek sorundur. Zaman Vuslatı:"çok özlenen bir zamana, döneme ya da beklenen bir ana kavuşma....

kara gece serisinin 1 Bazı geceler yalnızca karanlıktır… Bazıları ise ruhları yutar ve bir daha asla geri vermez. On beş yaşındaki Şirin Kaya için 3 Eylül 2014, sadece bir tarih değil, hayatının en karanlık gecesi oldu. O gece, babasını vahşice katleden ve ona tarifsiz acılar yaşatan adam, zihnine kazındı. Yüzünü göremediği, fakat varlığını her hücresinde hissettiği bir gölge… Ama bilmediği bir şey vardı—o gece sadece bir son değil, aynı zamanda kaderinin yeniden yazıldığı andı. Aradan geçen on yıl boyunca, Şirin’in tek amacı o adamı bulmak ve intikamını almaktı. Her ipucu, her fısıltı, onu geçmişindeki karanlık geceye bir adım daha yaklaştırıyordu. Ve nihayet, sırtında sonsuzluğa uzanan bir ok şeklinde dövmesi olan adamı bulduğunda, yıllardır içinde biriken öfke alev aldı. Planını yaptı, onun malikânesine girdi… fakat işler beklediği gibi gitmedi. Kaçırıldı. Ancak onu kaçıran kişi, gerçekten düşmanı mıydı, yoksa onu korumaya mı çalışıyordu? Daha da korkutucu olan şey, bu adamın sadece bir insan olmamasıydı. O, büyüyle yoğrulmuş, varlığı sırlarla örtülmüş başka bir dünyadan gelen biriydi. Şirin, intikam almak için çıktığı bu yolda, kendisini kurt adamların uluduğu, perilerin fısıldaştığı ve büyücülerin karanlık oyunlar oynadığı bir dünyanın ortasında buldu. Burada sınırlar silik, gerçekler ise bıçak kadar keskin ve ölümcüldü. Peki, şimdi ne yapacaktı? İntikamını mı almalıydı, yoksa kaderin ona sunduğu karanlık aşka mı teslim olmalıydı? Ama Şirin’in unuttuğu bir şey vardı… Karanlık, asla karşılıksız sevmezd

BİR AYNANIN İÇİNDEN BÜTÜN GERÇEKLERİ GÖRSEN NASIL HİSSEDERDİN? SEREN SİLAN`NINI BULDU, KALBİNİN SESİNİ DUYDU. SERENİN KALBİNİ ATTIRMIŞTI AMA DURDURAN DA YİNE O OLACAKTI. YENİ KİTABIM AYNA DA BENİMLE BİRLİKTE OLUN.

İmkansızlıktan doğan aşk...

İlk aşkına olan duygularını yıllardır ne kadar bastırmaya çalışsa da olmamıştı. Arkadaşlarının ısrarı üzerine kendinde cesaret bulan Alya yıllar sonra Kaan’ a ilk mesajını atar. Hesaba katmadığı şeyse Kaan’ın yıllar önceki aşık olduğu Kaan’la aynı olmamasıdır. alya.yuksel neden seni görünce kızarayım ki? kaan.kolcak_ utanmışsındır belki belki de heyecanlanmışsındır

İmkansız aşk. İnsanı belirsizlik içinde sürükleyerek, tüm aydınlığı çökerten iki kelime. Dilek Karasu, yıllardır platonik olarak aşık olduğu adamın, tam da her şey düzelecek derken, ailesini bitirmeye ant içmiş can düşmanına dönüşceğini nereden bilecekti ki? Derman Karadağ, intikamın vücut bulmuş hali. Okyanusu andıran mavi, keskin gözleri Karasu ailesinin üzerindeydi. Bir gün onları tamamen bitirecek ve tek tek hepsini Karadenizin hırçın dalgalarında boğacaktı. İntikam onun kanında adeta akıyordu. Bu yol geri dönülmezdi. "Beni seviyorsun, ama benimle olamıyorsun. Neden?" "Çünkü seni sevdiğim için olamıyorum, Dilek. Senin yanında kalırsam hayatını karartırım." "Ben karanlıkta kalmaya razıyım, yeter ki sen ol." "Ben değilim mesele. Ben seni aydınlığa bırakmalıyım. Benimle gökyüzüne bakamazsın, ancak yere çakılırsın." "Peki ya ben senden başkasını göremiyorsam?" "Gözlerini kapatmayı öğren. Çünkü benimle bakacağın her yer çıkmaz sokak

Yüreğime ilmek ilmek işledin kendini.

Dünya da yalnız yapayalnız kalan Büge çocukluğundan gelen ama asla farkedemediği kişiyi bulunca ne yapacak? Kıdemli Üsteğmen Buğra Köprülüoğlu bu kıza nasıl sahip cıkacak?

Kaderin bir pusuyla ayrı bıraktığı çocukluklar yıllar sonra BİR NEFRETLİK MESAFE kadar uzak olcaklar...

Hiçbir zaman kendimi küçümsememiştim çünkü dünya çıkabilecek kadar güçlüydüm. Gerçekten de öyleymiş

"Ben seni hep sevdim ama emin degilim ki" dedim ve Mert`e bakar Mert şaşırmış bana bakıyordu bir anda göz göze geldik "melis beni sevsen bile ya öleceğim ya da göreve gideceğim seninle çift olamayız ama seni nasıl mutlu edeceğimi bilemiyorum" dedi ama içinde bir umut var olduğunu biliyordum

Aşk, tesadüfleri mi sever, yoksa tesadüflerden mi doğar? İki insanın yolları yeniden kesiştiğinde, bu sadece bir rastlantı mı, yoksa kaderin ince bir oyunu mu? Kırgınlıklarla, yarım kalmış hikâyelerle yol alan iki ruh, kendini bir anda aşkın ortasında bulur. Korkularından kaçarken, aslında hep aşkın kanatlarına sığınıyor olabilirler mi? Bu kitap, geçmişin izleriyle şekillenen ve kaçışın bile aşkın çıkmaz sokaklarında son bulduğu bir hikâyeyi anlatıyor.

Sosyal medyada başlayan dostluk, yıllar ve mesafeler aştı. Aile baskıları, geçmişin yaraları ve saklı duygularla sınanan iki genç… "30 yaşına kadar evlenmezsek, birbirimizle evlenelim." Bir şaka mı, yoksa kaderin çağrısı mı? “30 Yaş”, zamanla değişen dostlukların ve gizli aşkların hikayesi.

Kim taehyungla jeon jungkook bir imkansıza sürünürler biri deli gibi severken diğeri ise ailesini öldürme suçuyla adeta nefret kusuyordu anlamadan etmeden bu imkansız aşkı aşacaklarmı yoksa diğeride genç adamın sevgisine karşılıkmı vericekti

Minicik bedenlerinde sevgiyi nereye kadar götürebilirler.... "taa ki 15 yıl sonra o kara günde karşılaşıncaya dek..." -Gülce şahin -Doğu Kılıç Aslan

Yıllar sonra özgürlüğüme kavuşmuştum. Babamın aşırı korumacı davranışlarından kaçmak için bir bahanem oldu. Ülkedeki tüm kaliteli okullardan atılmak. Sonunda yurt dışında okuyabilecektim. İtalya`ya geldim. Yeni sınıf arkadaşlarımla beraber hoşgeldin partisi için bir gece kulübüne gittik. Alkolü kaldıramadığımı bilmeme rağmen bana ikram edilen tüm içkileri içtim. Lanet olsun ki doğru düzgün yüreyemiyordum bile. Sonra ne mi oldu? Ayaklarımda hissettiğim sıcak dokunuşlar ve ardından mermi sesleri. Gözlerimi açtığımda karşımda benim en köklü Rus mafyası Sokolov`un kızı olduğumu bilmeyen tehlikeli ve vicdansızlığıyla nam salmış İtalyan mafyasının lideri Lorenzo Moroni duruyordu.

"Seni öldüreceğim" dedim düz bir ses tonuyla. "Biliyorum" dedi. Biliyordu, bu hikayede biz diye bir şey yoktu. O ve ben düşmandık.

Bir imparatorluk camdan inşa edilebilir mi? Peki ya kanatlar, sadece umuttan yapılabilir mi? Alparslan Kayacan için hayat; kontrol edilebilen rakamlardan, üzerine mükemmel oturan takım elbiselerden ve etrafına ördüğü aşılmaz duvarlardan ibaretti. Kayacan Holding`in Veliahtı, duyguları bir zafiyet, insanları ise birer yatırım aracı olarak gören, soğuk ve mesafeli bir adamdı. Devrim Soysal içinse hayat; kardeşinin içten bir gülümsemesi, eski bir bilgisayarın fan sesi ve imkansızlıklara karşı verilen inatçı bir savaştı. Zekası en büyük silahı, ailesi ise en hassas noktasıydı. Kayacan Holding`in düzenlediği bir proje yarışması, bu iki zıt kutbu aynı yörüngeye soktuğunda, büyük çarpışma kaçınılmazdı. Biri için sadece bir yatırım ve yetenek avı olan şey, diğeri için bir umuttu. Biri için sistemdeki bir hata, diğeri için hayatının şansıydı. Peki, camdan yapılmış kanatlar, çelikten bir kalenin duvarlarını aşabilir miydi? Aşk, en büyük sistem hatası olabilir miydi? Camdan Kanatlar; bir aşk, fedakarlık ve imkansızı deneme hikayesi.

Mavi gözlerini kilitlemişti gözlerime “Sende kimsin?” O kadar güzel bir kızdı ki. Silahımı ona doğrultmuştum. Korkudan yavaş adımlarla geri geri gidiyordu. Tek kelime etmedi. Çok hızlı nefes alıp veriyordu. Birkaç adım daha geri gittikten sonra hızla masadan aldığı bardağı bana fırlatıp kaçarak çığlık atmaya başladı. “İmdaat! Yardım edin!” Silahımı belime yerleştirdim. Arkasından gittim. Merdivenlerden yukarı çıktı. Bir odaya girip kapıyı üzerine kilitledi. İki omuz darbesiyle açtım kapıyı. Hızla elindeki telefonu alıp sert bir şekilde yere fırlattım. Bağırıyordu, kaçmaya çalıştı. Kolundan tuttum dolaba yasladım ………………… O iğrenç nefesini hissettim, boynumda gezinen iğrenç dudaklarını. Artık sessizce akıyordu gözyaşlarım. Belli belirsiz vurmaya, itmeye çalışıyordum onu. Kısık bir sesle ağlayarak. Celladımdan aman dili- yordum ama nafile. "Hayır, hayır lütfen!" Korkudan sesim titriyordu. Bedenime eşlik eder gibi. Hayatımda ilk defa ölmek istemiştim. Dayanamıyordum. Başımdan akan kan gözyaş- larıma karışmaya başladı. Ve o an ilk defa göz göze geldik.

Gözlerinde bir davet değil bir mesafe var gibi aşmak isterim

O gökyüzünü süsleyen,en ince ayrıntısına kadar kusursuz,ışıl ışık,varlığıyla huzur veren,baktıkça gülümseten,karanlıkta yolumu aydınlatan bir hilâldi.Öyle delicesine bakıyordu ki parlaklığıyla,onun sayesinde birdaha yolumu kaybetmeyecektim...