Sekiz ay sürecek bir yük gemisi seferine çıkan profesyonel gemi mühendisi Güneş, yalnızca makine sesleriyle değil, geçmişinin yankılarıyla da yüzleşecektir. Yetimhanede büyüyen Güneş, çocukluğunun ilk ve en derin hissini, orada tanıdığı Aras ile yaşamış ama yıllar onları birbirinden koparmıştır. Şimdi ise kader, ikisini aynı gemide yeniden karşılaştırır — fakat ne Güneş ne de Aras, birbirlerini tanıyordur. Soğuk bakışlı kaptan Aras, disiplinli ikinci kaptan Virat, sıcakkanlı aşçı İlkim ve geminin diğer mürettebatı arasında, Güneş hem görevini en iyi şekilde yapmak hem de kalbinin karanlık sularında yolunu bulmak zorundadır. Dalgalar, fırtınalar ve ağır yükler arasında saklı kalan anılar yavaş yavaş gün yüzüne çıkarken, Güneş geçmişin beyaz ama derin yarasını fark eder. Çünkü bazı yaralar iyileşmez… sadece hatırlanır.

Hayatı kader ve kısmet olarak tanımlar sorgulamadan yaşar çoğu insan Mustafa da bu insanlardan biriydi ama derler ki her insanın hayatında bir dönüm noktası olur kimi bu dönüşümün farkında bile olmaz kimi ise bu dönüşümü iliklerine kadar hisseder. Mustafa bu dönüşümü iliklerine kadar hissedenlerdendi. Bu dönüşüm mustafayı sehere kavuşturacak.

"Sen bu değil misin izem? Hep geride kalan,unutulan ve sevilmeyen." Gerçekler yüzüme tokat gibi çarpmıştı. Ben buydum bu kadardım işte. Kısa ve öz. Ben izem s.; Hayat beni hep ikinci yapmak zorunda mıydı? Sadece yaşayabilmek istiyordum. Bunu bile çok görmüşlerdir...

Onu çocukluğumdan beri sevdim. O ise asker disiplininin arkasına saklanıp kalbini susturdu. Yıllar önce beni reddetti… Ama kader, yıllar sonra bizi bir anlaşmayla aynı çatı altına koydu. Şimdi soruyorum; gerçekten hiç mi sevmedin, yoksa bana kalan hep susturduğun kalbin mi?